«السلام علیك یا ثارالله وابن ثاره والوتر الموتور...»
در این فراز از زیارت امام حسین (ع)، حضرت را خون بهای خداوند معرفی‌می‌نماید. با وجود این كه بسیاری از انبیای الهی به شهادت رسیدند و تمامی ائمه اطهارنیز در راه خدا شهید شدند، اما كسی به عنوان «ثارالله» خون خدا و خون بهای خدا معرفی‌نشد. در این زیارت‌ها امام حسین (ع) و علی بن ابی‌طالب (ع) ]با جمله وابن ثاره[ خون وخون بهای خداوند معرفی شدند.
هر خونی كه به ناحق ریخته شود كسانی (قبیله، عشیره و یا خاندان) مقتول به‌خون‌خواهی او قیام می‌كنند و داد مظلوم را از ظالم می‌ستانند. در مورد امام حسین (ع)خون‌خواه او «خداوند» معرفی می‌شود؛ یعنی گویی وظیفه خون‌خواهی و دادستانی به‌خداوند تفویض شده و پروردگار عالمیان خون‌خواه و منتقم خون امام حسین (ع) شده‌باشد. خداوند به خاطر فضیلت و عظمتی كه امام حسین (ع) و پدر بزرگوارش دارد، این كاررا فقط در مورد دو نفر بر عهده گرفته است.
علت ثاریت و دادخواهی خداوند چند امر می‌تواند باشد:
اول
آن كه فضیلت وشرافت امام حسین (ع) كه باعث خون‌خواهی خداوند شده است. دوم، اخلاص و اقدام‌بزرگی كه امام حسین (ع) در كربلا از خود نشان داد. سومین عاملی كه باعث شد، خداوندعهده‌دار خون‌خواهی و دادستانی حضرت گردد، میزان رنج و مصیبتی است كه امام‌حسین (ع) برای احیای دین خداوند متحمل شد، زیرا در زیارت‌های امام حسین (ع)خطاب به ایشان این گونه عرض می‌كنیم: «لقد عظمت الرزیة و جلت و عظمت المصیبة‌بك علینا و علی جمیع اهل الاسلام و جلت و عظمت مصیبتك فی السماوات علی جمیع‌اهل السماوات» و ادامه می‌دهیم: «ان یعطینی بمصابی بكم افضل ما یعطی مصاباًبمصیبته مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السماوات والارض...
مصیبتی را كه بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگ‌ترین مصیبت در جهان اسلام،بلكه در تمام آسمان‌ها و زمین بیان می‌گردد. كشته شدن برادر، پسر، برادرزادگان،اصحاب و یاران، آن قدر بر حضرت سخت بود كه عباراتی چون: «الان انكسر ظهری‌وانقطع رجائی و قلت حلتی... یا «لقد استرحت من هم‌ّ الدنیا و غمها و بقی ابوك زیداًوحیداً غریباً... از زبان مبارك خارج می‌شود؛ این مصایب بر اهل آسمان نیز همین قدرگران آمد. در فرازی دیگر از زیارت امام حسین (ع) می‌خوانیم:
«یا اباعبدالله اشهد لقد اقشعرت لدمائكم اظلة العرش مع اظلة الخدائق وبكتكم‌السماء والارض وسكان الجنان والبر والبحر؛ ای ابا عبدالله گواهی می‌دهم به خاطر خون‌پاكت كه ریخته شد، سرادق عرش اركان و ارواح خلایق به لرزه در آمد و بر روی تو آسمان،زمین، ساكنان بهشت، خشكی و دریا گریه كردند».
مصیبتی را كه بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگ‌ترین مصیبت در جهان اسلام،بلكه در تمام آسمان‌ها و زمین بیان می‌گردد
لذا امام حسین (ع) را «قتیل العبرات و اسیرالكربات» نامیده‌اند و در زیارت‌نامه‌هابا همین عبارت‌ها به حضرت سلام می‌دهند و صلوات می‌فرستند.
«وصل علی الحسین المظلوم الشهید الرشید قتیل العبرات اسیرالكربات»
و صلوات بفرست بر حسین (ع) مظلوم، شهید رشیدی كه كشتة اشك چشم واسیر رنج و مصیبت‌ها شد. امام حسین(ع) كشته‌ای است كه انبیای الهی قبل ازشهادتش برای او و مصیبت‌هایش گریه كردند، پیامبر و امیرالمؤمنین علی(ع) قبل ازعاشورا برای حضرت گریه كردند و بارها فرمودند: «لایوم كیومك یا اباعبدالله؛ هیچ‌روزی به سختی روز تو نیست ای اباعبدالله».
چهارمین عامل ثاریت خداوند، آن‌است كه با آن همه ظلم، خیانت و جنایتی كه‌علیه امام حسین (ع) روا داشتند، كسی نمی‌تواند خون‌خواه حضرت باشد، مگر خداوند. وآخرین علت آن‌است كه خون‌خواهی خداوند و منتقم بودن پروردگار شاید كنایه از آن باشدكه با شهادت تمامی اصحاب و اولاد امام حسین (ع) دیگر كسی برای خون‌خواهی‌حضرت باقی نماند و معمولا در شرایطی كه انسان بی‌یاور می‌ماند، امور خود را به خداوندتفویض می‌نماید. به نوعی بی‌یاوری امام حسین (ع) در این قضیه مورد اشاره قرارمی‌گیرد.
منبع: سایت تبیان
