پاسخ به:مقالات امور دام و آبزیان
لنگش در گاو شيري با خسارات اقتصادي قابل توجه همراه مي باشد. بيشتر موارد لنگش در گاو به علت ابتلا ساختارهاي انگشت به جراحات و آسيب هاي مختلف بوده كه چنانچه به موقع تشخيص و درمان نشوند مي توانند توسعه يافته، تا جائيكه منجر به آسيب نسوج عمقي تر گردد. در موارد عفونت هاي عمقي انگشت درمان هاي ضدميكروبي به تنهايي به علت نكروز نسج عضلاني نتيجه درماني را در پي نداشته و لذا به حذف دام از گله و كشتار زودرس منجر مي شود. مطالعه حاضر در يكي از كشتارگاه هاي اطراف شهر تهران صورت گرفته و در طول زمستان 33 راس گاو حذفي مبتلا به لنگش به شكل تصادفي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر يك از گاوان پس از ثبت اطلاعات فردي، انگشت مبتلا به هرگونه عارضه قطع و جهت انجام عمليات پاتولوژي به منظور ريخت شناسي ضايعه به بخش پاتولوژي دانشکده دامپزشکي دانشگاه تهران حمل شد. موارد مورد مطالعه شده از نظر پاتولوژيك واجد تشابهاتي بودند و طيفي از تزايد استخواني و ليز را در استخوان بندهاي انگشت و تغيير شكل هايي را در جعبه سم نشان مي دادند. با عنايت به يافته هاي حاصله مي توان چنين نتيجه گيري نمود كه تغييرات مورفوپاتولوژيك در نسوج سطحي و عمقي انگشت دليل حذف گاوان بوده، كه مي توان عدم تشخيص به موقع جراحات و تجويز نامناسب دارو را جهت درمان به عنوان عوامل مسبب در اين قضاوت مهم د خيل دانست.
نسخه قابل چاپ
هدف از اين پژوهش مشاهده اثرات سميت حاد سولفات آلومينيوم، طي 96 ساعت، در pH اسيدي بر بافت آبشش بچه ماهي انگشت قد کلمه ميباشد. در اين بررسي ها، اختلاف بين بافت آبششي ماهيان شاهد و تيمارها، و آسيب هاي بافتي آنها، توسط ميکروسکوپ نوري، مشاهده و مورد مطالعه قرار گرفت. آبشش ماهيان شاهد با pH=7 ، بدون آسيب و آبشش ماهيان شاهد با pH=5 ، داراي آسيب هاي بافتي خفيف و فاقد آنوريسم بود. در آبشش ماهيان تيمار، اين تغييرات بافتي شامل هيپرتروفي، هيپرپلازي، افزايش سلول هاي مخاطي و ترشحات آنها، پرخوني، خونريزي، آنوريسم،فيوژن، آماس، نکروز بافتي و ... بود. با افزايش غلظت آلومينيوم و با افزايش زماني که ماهي ها در معرض آلومينيوم قرار گرفتند (تا 96 ساعت)، شدت آسيب هاي بافتي در آبشش هم، بيشتر مشاهده شد. با پيشرفت تکنولوژي، آلودگيهاي محيطي هم گسترش يافته است که در اثر نزولات جوي و يا ورود پساب هاي صنايع مختلف به جريانات رودخانه و دريا، شاهد آلودگي روزافزون منابع آبي هستيم. آلومينيوم سومين عنصر از نظر فراواني در روي زمين است و در خاك، هوا و آب يافت مي شود که با قرار گرفتن در pH هاي اسيدي حلاليت آن افزايش مي يابد و به ماده بسيار سميت بديل مي شود. اين مهمترين عامل مرگ ماهي ها در آبهاي اسيدي است (10). پژوهش هاي زيادي در زمينه اثرات سميت آلومينيوم در pH اسيدي بر موجودات مختلف در سال 1985 (8) انجام شده است. Karlsson (7) آسيب هاي بافتي آبشش آزادماهي Salmo trutta را که در معرض آب هاي اسيدي و آلومينيوم بودند، بويژه تغييرات سلول هاي کلرايد در تيغه آبششي ثانويه را مورد بررسي قرار داد. Colins و Brown در سال 1998 (4)، پيوستگي تيغه هاي ثانويه و مشکلات تبادلات گازي در آبشش ها، حاصل از قرارگيري ماهي قزل آلاي خال قرمز را در معرض ميزان کم آلومينيوم گزارش کردند. سري گزارشاتي هم توسط Orme و Kegley (9) در زمينه تاثير سميت سولفات آلومينيوم بر جذب سديم و اکسيژن در ماهي کلمه ارايه شده است. ماهي کلمه (Rutilus rutilus)، از ماهيان با ارزش اکولوژيک و اقتصادي محسوب مي شود (3). براي انجام آزمايشات، از سولفات آلومينيوم با درجه خلوص بالا (%99.9) و اسيد سولفوريک 0.5 مولار استفاده گرديد. براي اين آزمايش از 120 قطعه ماهي انگشت قد کلمه با ميانگين وزني 0.67 گرم استفاده شد که از کارگاه تکثير ماهي کلمه سيجوال تهيه و به آزمايشگاه دانشگاه آزاد اسلامي- واحد علوم و تحقيقات تهران منتقل گرديدند. 6 آکواريوم براي ماهيان تيمار و شاهد، تا حجم 20 ليتر،با توجه به تراکم حداقل 1 گرم در ليتر ماهيان (12)، آبگيري شدند. در هر آکواريوم از 12 ماهي استفاده گرديد.
کليه ها، پالايش خون از مواد زايد، سموم، داروها و برخي متابوليت ها را بعهده داشته و از اين نظر نقش مهمي را در حفظ سلامت بدن دام بر عهده دارند. اصولا در بين دام هاي اهلي بيماري هاي مجاري ادراري و مثانه بيش از عوارض کليوي شايع بوده و نمود درمانگاهي اينگونه عوارض چندان بارز نيست. برخورد مداوم کليه ها با اجرام بيماري زاي معلق در گردش خون و بعضا آشفتگي هاي دستگاه گردش خون از عوامل تاثيرگذار بر اين اندام بوده و در پاره اي از موارد حتي منجر به ناتواني حاد يا مزمن آن مي شوند، که در همه حال قابل شناسايي و تشخيص دقيق نبوده و تا زمان کشتار از نظر دور مي مانند. بر اين اساس بررسي کشتارگاهي ضايعات کليوي نقشي اساسي را در معرفي بيماري هاي کليوي منطقه برعهده دارد. در اين بررسي 1000 راس گاو کشتار شده در طول خط کشتار مورد بازرسي دقيق لاشه قرار گرفتند و ضمن ثبت عوارض مشهود کليوي، اقدام به نمونه برداري هيستوپاتولوژيک از تمامي کليه ها (داراي ضايعه و فاقد آن) گرديد. بر پايه نتايج بدست آمده تنها 79 راس از دام هاي مورد بررسي واجد عوارض اکتسابي کليوي بودند و لذا ميزان وقوع کشتارگاهي اين عوارض معادل 7.9% تعيين شد. بر اين اساس توزيع فراواني نسبي نفريت بينابيني 34.18%، کيست هاي کليوي 27.85%، کيست هيداتيد 11.4%، گلومرونفريت 3.8%، نکروز توبولي حاد 5.06%، فيبروز 3.8%، هيدرونفروز 3.8%، آبسه 2.53%، خونريزي و پرخوني 3.8%، ديسپلازي 1.26%، آنفارکتوس 1.26% و کست هيالين 1.26% تعيين گرديد. خاطر نشان مي سازد که تفاوت آماري معني داري ما بين وقوع ضايعه در کليه راست يا چپ و نيز حضور ضايعه مابين بخش هاي قدامي و خلفي هر کليه مشاهده نشد. اما تفاوتي آماري و معني دار ما بين حضور ضايعه در بخش هاي پشتي و شکمي وجود داشت که بر اين اساس در بخش پشتي از فراواني نسبي 87.4% و در بخش شکمي از فراواني نسبي 12.6% برخوردار بود (p<0.05).
در اين بررسي 36 مرحله مختلف از روند رشد جنيني ماهي ازون برون درياي خزر از ابتداي لقاح و اولين تسهيم، بلاستولاسيون، گاسترولاسيون، نورولاسيون، ارگانوژنز تا مرحله تخم گشايي مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور دستيابي به اطلاعات دقيق زماني هر مرحله، هر 30 دقيقه يکبار از تخم هاي لقاح يافته در انکوباتور تا قبل از مرحله بلاستولاسيون و بعد از آن در فواصل زماني يک تا 1.5 ساعت، نمونه برداري صورت گرفت. در هر مرحله نمونه برداري حداقل 100 عدد تخم انتخاب و در شيشه هاي کوچک حاوي محلول فيکساتيوبوئن و فرمالين 4% نگهداري گرديدند. همزمان با برداشت تخم هاي لقاح يافته، ميزان اکسيژن و درجه حرارت آب انکوباتور به کمک دستگاه اکسيژن متر ديجيتال اندازه گيري و ثبت گرديد. جهت تعيين وزن تخم ها از ترازوي ديجيتال با دقت 0.001 گرم استفاده شد. بررسي ها نشان داد که دماي آب در مرحله انکوباسيون از 19 تا 25 درجه سانتيگراد و ميزان اکسيژن از 6.6 تا 8.4 ميلي گرم در ليتر متغير بود. در اين بررسي نتايج بدست آمده نشان داد که اولين تقسيم (تسهيم) در 3.26 درجه ساعت، آغاز بلاستولاسيون در 89.2 درجه ساعت، شروع گاسترولاسيون در 261.8 درجه ساعت، شروع نورولاسيون در 441 درجه ساعت و شروع ارگانوژنز در 528 درجه ساعت و زمان تخمه گشايي در 1335.3 درجه ساعت پس از لقاح اتفاق افتاد. ميزان لقاح بدست آمده در زمان اولين تقسيم 97 درصد و ميزان بازماندگي در پايان مرحله تخمه گشايي 84 درصد بود. با بررسي حاضر مشخص گرديد که اگر چه کليه تاسماهيان از يک الگوي رشد و نمو جنيني تبعيت مي کنند اما دما نقش مهمي را در مدت زمان تخمه گشايي در گونه هاي مختلف و حتي در جمعيت مختلف يک گونه ايفا مي نمايد.
سارکوسيستيس يکي از بيماري هاي شايع در بين حيوانات است. و از بين دام هاي اهلي گاو امکان آلوده شدن به سه گونه انگل سارکوسيستيس را دارا مي باشد که گونه هاي Sarcocystis cruzi و S.hominis به ترتيب ايجاد بيماري دالمني در گاو بيماري گوارشي در انسان را مي کنند. لذا با توجه به اهميت بهداشتي و بيماريزايي سارکوسيستيس در گاو و انسان، فراواني کيست هاي ماکروسکوپي و ميکروسکوپي در گاوهاي کشتار شده کشتارگاه شهريار و تاثير سن، جنس و فصل بر روي فراواني اين انگل مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه 215 لاشه گاو به طور تصادفي انتخاب شده و نمونه هايي از مري، ديافراگم، قلب و زبان آن ها تهيه و به منظور يافتن کيست هاي ماکروسکوپي و ميکروسکوپي، لاشه و نمونه هاي تهيه شده به سه روش مشاهده مستقيم (ماکروسکوپي)، گسترش تماسي و هضم بافتي (ميکروسکوپي) مورد بررسي قرار گرفتند. اساس تشخيص کيست هاي ميکروسکوپي، تهيه گسترش تماسي از نمونه ها و سپس رنگ آميزي آن ها با گيمسا و نيز هضم نمونه ها با استفاده از پپسين و در نهايت سانتريفوژ و تهيه گسترش از رسوب و رنگ آميزي با رنگ گيمسا و مشاهده ميکروسکوپي برادي زوايت هاي انگل بوده است. با بررسي لاشه و نمونه ها هيچ گونه کيست ماکروسکوپي مشاهده نگرديد و در روش گسترش تماسي 92.2% و در روش هضم بافتي 99.9% از نمونه هاي مورد بررسي از نظر وجود کيست هاي ميکروسکوپي مثبت تشخيص داده شدند که نشان دهنده حساسيت بيشتر روش هضمي در تشخيص عفونت سارکوسيستيس است. سن، جنس و فصل از نظر مطالعات آماري تاثيري بر فراواني انگل نداشته اند و قلب به عنوان آلوده ترين بافت مورد بررسي شناخته شد. با توجه به آلودگي شديد گاوها به سارکوسيستيس و به اين دليل که با بررسي ميکروسکوپي انگل، امکان تفکيک دو گونه ميکروسکوپي سارکوسيستيس وجود نداشته و احتمال حضور گونه S.hominis در منطقه وجود دارد. لذا توصيه مي شود از مصرف گوشت گاو و گوساله به صورت نيم پخته و کبابي نيم پز اجتناب شود.
ماهي حلوا سفيد Pampus argenteus (خانواده (Stromateidae از ماهيان ارزشمند آبهاي خليج فارس است. در اين پژوهش نمونه برداري طي 8 ماه نخست سال 1383 و به صورت ماهيانه از صيدهاي تجاري اسکله هاي صيادي چوئبده آبادان و سجافي هنديجان (سواحل غربي و شرقي استان خوزستان) انجام شد. با استفاده از اطلاعات طول چنگالي 6557 قطعه ماهي حلوا سفيد بررسي شده در اين مدت، پارامترهاي رشد وان بر تالنفي که با استفاده از برنامه FiSAT II و روش الفان I تخمين زده شده عبارتند از: L¥=335mm، k=0.56، to=-0.56 ضريب مرگ و مير کل (Z) جمعيت اين ماهي، ضريب مرگ و مير طبيعي (M) و ضريب مرگ و مير صيادي (F) به ترتيب برابر 2.09، 1.11 و 0.98 گرديد. Lc يا طول صيد جمعيت اين ماهي 101 ميليمتر بدست آمد. ضريب بهره برداري (E) جمعيت مذکور برابر با 0.47 محاسبه شد. در حاليکه E10 يا حد بهينه بهره برداري محاسبه شده براي جمعيت اين گونه 0.40 مي باشد. بالاتر بودن ضريب بهره برداري در شرايط فعلي و نتايج حاصل از اين تحقيق نشان دهنده اعمال بالاي فشار صيد بر روي جمعيت اين گونه و بهره برداري بيش از حد از اين ذخيره است.
به منظور بررسي و مقايسه عملکرد آميخته هاي ساده، سه طرفه و چهار طرفه کرم ابريشم، حاصل از تلاقي لاين هاي با منشا ژاپني 107 و 109 و لاين هاي با منشا چيني 108 و 110 اين آزمايش طراحي و اجرا شد. آميخته هاي ساده شامل 108×107، 107×108، 110×107، 107×110، 108×109، 109×108، 110×109 و 109×110، آميخته هاي سه طرفه شامل (110×108)×107، 107×(110×108)، (108×110)×107، 107×(108×110)، 109×(110×108)، (108×110)×109، (110×108)×109، 109×(108×110)، (109×107)×108، 108×(109×107)، (107×109)×108، 108×(107×109)، 110×(107×109)، (107×109)×110، 110×(109×107) و (109×107)×110 و آميخته هاي چهار طرفه شامل (108×110)×(107×109)، (110×108)×(109×107)، (110×108)×(107×109)، (108×110)×(109×107)، (107×109)×(108×110)، (109×107)×(110×108)، (109×107)×(108×110) و (107×109)×(110×108) بودند. آزمايش طي سه دوره پرورشي شامل دو دوره بهاره و يک دوره پاييزه با سه تکرار براي هر آميخته انجام شد. صفات مورد بررسي شامل وزن پيله، وزن قشر پيله، درصد قشر پيله، درصد پيله خوب، نسبت شفيره روي، تعداد پيله در کيلوگرم و طول دوره لاروي بودند. پس از تجزيه و تحليل داده ها مشخص شد در صورتي که قيمت گذاري پيله بر اساس وزن صورت گيرد، تلاقي هاي چهار طرفه به منظور توليد تخم نوغان بايد پيشنهاد شود. هنگامي که به خصوصيات قشر پيله اهميت داده شود، اولويت با تلاقي هاي ساده خواهد بود. در شرايطي که درصد پيله خوب و کيفيت پيله مهمترين عامل تعيين کننده در قيمت آن باشد، توليد تخم نوغان هيبريد از طريق تلاقي سه طرفه مناسب تر به نظر مي رسد. آميخته (109×107)×(110×108) در ميان آميخته هاي چهارطرفه از نظر اکثر خصوصيات اقتصادي در سطح مطلوبي قرار داشت. نتايج حاصل نشان داد که تلاقي آميخته هاي ساده چيني با لاين هاي ژاپني روش بهتري به منظور افزايش ميانگين خصوصيات پيله و عملکرد آميخته هاي سه طرفه خواهد بود. همچنين مشخص گرديد که عوامل متعددي بر عملکرد انواع آميخته هاي کرم ابريشم تاثيرگذارند و نمي توان سيستم آميخته گري يکساني را براي تمامي شرايط معرفي نمود.
در نتيجه اين بررسي، مجموعا 35 نمونه شاه ميگو (شيوع معادل 43.2%) با ميانگين شدت آلودگي 4.6 عدد، مبتلا به يک نوع انگل بنام Branchiobdella hexodonta (از آناليدا) بودند. اين انگل که به کرم برانش شاه ميگو نيز مرسوم مي باشد، از کاراپاس و برانش سخت پوست جداسازي گرديد. با افزايش دامنه طولي ميزان شيوع آلودگي هم افزايش يافت. حداکثر دامنه شدت (23-1 عدد) در دامنه طولي 12.6-10.6 و حداقل دامنه شدت (11-1 عدد) در دامنه طولي بين 14.9-12.7 مشاهده گرديد. حداکثر ميانگين شدت آلودگي (6.3 عدد) در دامنه طولي 12.6-10.6 سانتي متر و حداقل ميانگين شدت (3.1 عدد) در دامنه طولي 14.9-12.7 سانتي متر رويت گرديد. بالاترين حد ميانگين فراواني (3.6 عدد) در دامنه طولي 10.6-12.6، و پايين ترين حد ميانگين فراواني (0.88 عدد) در دامنه طولي 10.5-8.1 سانتيمتر ملاحظه شد. ميزان شيوع (32 درصد) و شدت آلودگي (4.3 عدد) در کاراپاس نسبت به برانش با به ترتيب 20.9 درصد و 2.8 عدد آلودگي، بيشتر بود. همچنين در جنس ماده ميزان شيوع (47 درصد) بيش از جنس نر (36.6 درصد) بود. فصل بهار با شيوع 62.5 درصد و ميانگين شدت 7.8 عدد، بيشترين ميزان آلودگي را در بين ساير فصول سال بخود اختصاص داده، در حاليکه در زمستان آلودگي ديده نشده است. لازم بذکر است که اين کرم انگل اختياري شاه ميگوي آب شيرين بوده و شاه ميگو ميزبان اختصاص براي اين انگل محسوب ميشود. ضمنا آناليد B. hexodonta براي نخستين بار است که از شاه ميگوي آب شيرين در محيط پرورشي ايران گزارش مي شود.
کشور ايران طبق آمار FAO ظرفيت 820 ميليون قطعه طيور تجاري در سال دارد. براي تامين اين تعداد جوجه گوشتي مورد نياز سويه هاي مختلف پرورش داده مي شود. با توجه به تنوع آب و هوايي کشور و عدم توانايي تامين مواد مغذي مورد نياز پيشنهادي در بولتن سويه هاي پرورشي، مقايسه سويه هاي مختلف تحت شرايط يکسان ضروري به نظر مي رسد. لذا طرح حاضر با هدف مقايسه عملکرد شش سويه گوشتي مورد پرورش در استان آذربايجان غربي (آرين، راس، هوبارد، آربوراکرز، کاب و لوهمن) اجرا گرديد. تعداد 480 قطعه جوجه يکروزه گوشتي از شش سويه ذکر شده خريداري و به سالن پن بندي شده منتقل گرديد و به مدت 7 هفته در قالب آزمايش فاکتوريل دو عاملي، عامل اول سويه پرورشي در شش سطح، عامل دوم جنس در دو سطح بر پايه طرح کاملا تصادفي با چهار تکرار پرورش داده شد. صفات مورد مطالعه شامل افزايش وزن روزانه، خوراک مصرفي، ضريب تبديل غذايي، درصد تلفات، ضريب کارايي و صفات لاشه بود. با توجه به اينکه تفاوت بين سويه ها در برخي صفات معني دار نبوده و در برخي صفات معني دار بوده لذا جهت توصيه سويه گوشتي مورد نظر، شاخص توليد در دو حالت پرورش تا پايان شش و هفت هفتگي محاسبه شد. بالاترين شاخص توليد در سن پايان شش هفتگي مربوط به سويه آرين و در پايان هفت هفتگي بالاترين شاخص توليد مربوط به سويه آربوراکرز بود.
در فرآيند توليد پيله ابريشمي، ويژگي صفات توليد مثلي منافع توليد کنندگان تخم نوغان و خصوصيات کمي پيله و مقاومت لاروي منافع نوغانداران را در بر مي گيرد. صفات توليد مثلي و مقاومت در برابر بيماريها در کرم ابريشم، نقش بسيار مهمي در افزايش درآمد نوغانداران دارند. از سويي ديگر در خطوط لاين و اجداد کرم ابريشم، عمليات انتخاب براي وزن پيله انجام مي شود. به دليل احتمال وجود همبستگي منفي صفات توليد مثلي و خصوصيات کمي پيله در برخي لاين ها، تاثير انتخاب والدين بر اساس وزن پيله بر خصوصيات توليد مثلي و مقاومت نتايج شش لاين تجاري کرم ابريشم ايران بررسي گرديد. در هر لاين پس از رکوردگيري صفات کمي پيله، شانزده والد نر و ماده بر اساس بالاترين وزن پيله انتخاب شد. براي هر لاين شانزده والد نر و ماده نيز به صورت تصادفي و بدون اعمال انتخاب، گزينش گرديد. با توجه به نتايج بدست آمده، روند فنوتيپي افزايش وزن پيله مثبت و معني دار بود (p<0.01). نتايج نشان داد انتخاب والدين بر اساس وزن پيله، باعث تاثير معني داري بر خصوصيات توليد مثلي و مقاومت نتايج نمي شود (p<0.01). در هيچکدام از شش لاين درصد تفريخ، درصد تخم نابارور و درصد ماندگاري شفيره بر اثر انتخاب والدين بر اساس وزن پيله، کاهش معني داري نداشت (p<0.01). اين امر مي تواند ناشي از عدم وجود همبستگي منفي معني دار بين اين پارامترها در لاين هاي مورد بررسي باشد. باتوجه به نتايج اين پژوهش توصيه مي شود انتخاب والدين براي توليد تخم نوغان تجاري کرم ابريشم بر اساس رکوردهاي وزن پيله انجام پذيرد.
جهت بررسي و تشخيص مراحل رسيدگي جنسي از گناد ماهيان خاوياري که به روش ترال در پاييز 1382 صيد شده بودند، نمونه برداري صورت گرفت. نمونه ها پس از فيکس شدن در محلول تثبيت کننده بوئن، در آزمايشگاه بر اساس روش هاي مرسوم بافت شناسي (آبگيري، شفاف سازي، قالب گيري و رنگ آميزي به روش (H&E انجام پذيرفت. در مجموع از 52 عدد ماهيان خاوياري نمونه برداري شده که 28 عدد از آنها تاسماهي ايراني (Acipenser persicus) و 24 عدد ازون برون (Acipenser stellatus) بودند. از لحاظ جنسيت در تاسماهيان نمونه برداري شده 14 عدد از آنها ماده، 17 عدد نر و 21 عدد از آنها غير قابل تشخيص بودند. تاسماهي ايراني در دامنه وزني 20 الي 3000 گرمي و در دامنه طولي 22 الي 82 سانتي متر قرار داشتند. از لحاظ جنسيت در تاسماهي ايراني، 11 قطعه غير قابل تشخيص، 9 قطعه نر و 8 قطعه از آنها ماده بودند. ماده هاي اين گونه از لحاظ مراحل رسيدگي جنسي 4 عدد در مرحله I، 3 عدد در مرحله I-II و يک عدد در مرحله II رسيدگي جنسي قرار داشتند. نرهاي آن نيز از لحاظ مراحل رسيدگي جنسي 5 عدد در مرحله I، 2 عدد در مرحله I-II و 2 عدد در مرحله II رسيدگي جنسي قرار داشتند. ازون برون ها در دامنه وزني 45 تا 10500 گرمي و در دامنه طولي 28.5 تا 146 سانتي متر قرار داشتند. از لحاظ جنسيت در ازون برون ها، 10 عدد غير قابل تشخيص، 8 عدد نر و 6 عدد ماده بودند. ماده هاي اين گونه از لحاظ مراحل رسيدگي جنسي 2 عدد در مرحله I، يک عدد در مرحله I-II، 2 عدد در مرحله II و يک عدد در مرحله IV رسيدگي جنسي قرار داشتند. نرهاي آن نيز از لحاظ مراحل رسيدگي جنسي 4 عدد در مرحله I، 3 عدد در مرحله II و يک عدد در مرحله III رسيدگي جنسي قرار داشتند.
هدف از اين مطالعه بررسي و امکان مقايسه دو نوع ابزار صيد خرچنگ آبي شناگر Portunus pelagicus جهت دست يابي به وسيله مناسب صيد اختصاصي اين گونه است. نمونه برداري بصورت ماهانه از مهر ماه سال 1379 تا آذرماه 1380 در دو منطقه مختلف، کنارک در غرب و پسابندر در شرق چابهار در سواحل ايراني درياي عمان صورت گرفت. به اين منظور دو نوع قفس، ژاپني و آکاردئوني جهت صيد استفاده شد. در اين بررسي مجموعا 312 خرچنگ شناگر P. pelagicus جمع آوري گرديد که 202 نمونه توسط قفس هاي ژاپني و 110 نمونه توسط قفس هاي آکاردئوني صيد شدند. مقايسه ميانگين هاي طولي و وزني در نمونه هاي صيد شده در دو نوع قفس مورد استفاده از طريق آزمون t استيودنت نشان داد که اين ميانگين ها در نمونه هاي صيد شده توسط قفس ژاپني به طور معني دار بيش از قفس هاي آکاردئوني است (p<0.05). مقايسه فراواني نمونه هاي نر و ماده صيد شده در هر يک از دو نوع قفس از طريق آزمون مجذور کاي نشان داد که اين فراواني ها در قفس هاي آکاردئوني و نيز بين دو نوع قفس مزبور اختلاف معني داري نداشت (p<0.05)، در حالي که در قفس هاي ژاپني تعداد نرهاي صيد شده به طور معني دار بيش از ماده ها بود (p<0.02). در مجموع نتايج حاکي از مناسب بودن قفس هاي بکار رفته به منظور صيد اختصاصي و برتري قفس هاي ژاپني نسبت به آکاردئوني بود.
براي مقايسه و ارزيابي ويژگي هاي الياف شترهاي يک و دوکوهانه و آميخته آنها (تلاقي شتر دوکوهانه نر با ماده يک کوهانه) از الياف ناحيه پهلوي راست 49 شتر نر و ماده يک و دوکوهانه و آميخته در سن يکسالگي نمونه برداري شد و پس انجام آزمايش، داده هاي حاصله با روش خطي عمومي در نرم افزار SAS پردازش شد. نتايج ميانگين طول دسته الياف، ميزان بازدهي پس از شستشو، درصد الياف پوشش زيرين و الياف مدولايي، قطر کرک و ضريب تغييرات قطر به ترتيب برابر 0.28±7.6 سانتي متر، 1.1±72 درصد، 1.11±82 درصد، 2.07±75.21 درصد، 0.36±19.12 ميکرون و 0.87±35.2 درصد نشان داد. تمام صفات الياف به جز درصد پوشش زيرين متاثر از ژنوتيپ بود، بطوريکه قطر الياف پوشش زيرين شترهاي يک کوهانه (0.6±21.6 ميکرون) با آميخته (0.5±18.6 ميکرون) و با شترهاي دوکوهانه (0.86±16.4 ميکرون) تفاوت معني دار داشت (p<0.001) و طول دسته الياف شترهاي يک کوهانه (0.5±8.3 سانتي متر) با دوکوهانه (0.7±5.5 سانتي متر) در سطح (p<0.005). تفاوت معني دار داشتند. دامنه مقدار کرک خالص بين (13.8 و 85.8 درصد) متغير بود که به شترهاي نر دوکوهانه تعلق داشت. ميانگين اين صفت در بيده شترهاي يک کوهانه با دورگ و شترهاي دوکوهان به ترتيب با مقادير (4±54، 3.3±64.3 و 5.6±65.6 درصد) تفاوت داشت (p<0.01). همبستگي ساده بين قطر الياف کرک با درصد الياف مدولايي و الياف بدو مدولا به ترتيب برابر (0.5+ و 0.65-) بود. بين مقدار پوشش زيرين با درصد الياف مدولايي همبستگي منفي (0.3-) و با درصد الياف بدون مدولا همبستگي مثبت (0.4+) وجود داشت.
در اين تحقيق با ايجاد حمام تيروکسين و تزريق هورمون تيروکسين در دوزهاي مختلف به همراه هورمون هاي مورد استفاده، جذب کيسه زرده و رشد لارو ماهي قزل آلاي رنگين کمان مورد بررسي قرار گرفت. آزمايشات در تيمارهاي 1، 100µg10 تيروکسين براي دستيابي به بهترين دوز تزريقي هورمون تيروکسين و ميزان موثر آن انجام شد. تعداد مولدين ماهي قزل آلاي رنگين کمان مورد بررسي شامل 16 مولد ماده و 48 مولد نر بود. نتايج حاصل از مقايسه مولدين تزريق شده در 4 تيمار مختلف نشان داد که مولدين تزريق شده با هورمون تيروکسين در مقايسه با گروه شاهد، لاروها داراي رشد بيشتر و کيسه زرده سريع تر جذب شد. از نظر جذب کيسه زرده، لاروهايي که مولدين آن ها با دوز 100µg/gr وزن بدن تزريق شده بودند تفاوت معني داري با تيمارهاي ديگر داشتند و مناسب ترين دوز تزريقي احتمالي جهت جذب سريع تر کيسه زرده لاروهاي ماهي قزل آلاي رنگين کمان، دوز 100µg مي باشد. از طرفي، در دوز تزريقي 10، لاروها با رشد طول متوسط 17.4339 ppm بيشترين رشد طولي را در بين تيمارها داشتند. نتايج حاصل از حمام تيروکسين با تيمارهاي 0.1 ppm، 0.5 و 1 نشان داد، لاروهايي که در حمام تيروکسين 1ppm قرار گرفتند از نظر افزايش عرض اختلاف معني داري نسبت به ساير تيمارها داشتند. از طرفي در تيمار 1 هورمون تيروکسين، لاروها با رشد طولي متوسط 9.8412ppm بيشترين رشد طولي را در بين تيمارها داشتند.
هدف از انجام اين پروژه، مقايسه تغييرات شيميايي، ميکروبي در خلال دوره فرآوري و زمان نگهداري در 6 درجه سانتيگراد براي ماهي دودي گرم و سرد قزل آلا (Oncorhynchus mykiss) مي باشد. اين پروژه در کشور ايسلند در دانشگاه Akureyi انجام گرديد و با حمايت دانشگاه سازمان ملل و انستيتو تحقيقات ماهيان دريايي ريکياويک صورت پذيرفته است. بدين منظور ماهي قزل آلا به 2 روش دودي گرديد. دودي سرد مطابق با روش معمول در کشورهاي اروپايي (11) و دودي گرم مطابق با روش سنتي در ايران، جهت تغييرات شيميايي، چربي، پروتئين، نمک، خاکستر و آب در خلال دوره فرآوري و در انتهاي دوره نگهداري مورد توجه قرار گرفت، و تغييرات کيفي در طي نگهداري در 6 درجه سانتيگراد به وسيله LAB، FC، TC، TPC، TVB مورد آزمون قرار گرفت. (17) و جهت بررسي اثر بسته بندي خلاء محصولات دودي به 2 دسته با و بدون بسته بندي خلاء تقسيم گرديد و کليه آزمون ها بر کل اين محصولات بررسي گرديد. اختلاف معناداري در مورد وزن و کاهش آب بين محصولات گرم و سرد مشاهده گرديد که در مورد وزن در مورد دودي گرم 35.3% و براي دودي سرد 16.9% بود و در مورد کاهش آب براي دودي گرم 14.2% و براي دودي سرد 10 درصد بود و به همين ترتيب اختلاف معني داري بين پروتئين و نمک موجود به خصوص در محصولات دودي گرم مشاهده گرديد و به دليل کاهش آب افزايش درصد پروتئين از 22 درصد به 27.2 درصد و در مورد دودي سرد از 20.9 درصد به 23.5 درصد افزايش نشان داد. تفاوت درصد خاکستر در مورد دودي سرد 57.2 درصد و در مورد دودي گرم 86 درصد بود. افزايش درصد نمک در مورد دودي گرم 150 درصد و در مورد دودي سرد 80 درصد بود. در مورد چربي در مورد دو فرآورده تفاوت چنداني وجود نداشت. در مورد تغييرات ميکروبي نيز محصولات دودي سرد نسبت به دودي گرم از حساسيت ويژه تري نسبت به رشد ميکروبي برخوردار مي باشند و بعد از 2 هفته نگهداري در 6 درجه سانتيگراد جهت مصرف انساني مفيد نخواهد بود به دليل اينکه تمام آزمون هاي ميکربي تعيين کننده آلودگي اين محصولات بودند. ولي تفاوت عمده اي در مورد فرآورده هاي دودي گرم در مورد بسته بندي خلاء ملاحظه نگرديد در صورتي که در مدت نگهداري در يخچال نگهداري شوند. در مورد TVB تغيير از 24.23 به 45.36 (mgN/100g) بود ولي در مورد دودي گرم از 20.34 به 35.165 (mgN/100g) بود و به همين ترتيب در مورد دودي گرم با بسته بندي از 20.34 به 3.31 mgN/100g بود و در مورد توتال کانت افزايش چشمگيري در مورد دودي سرد ملاحظه گرديد و بعد از دو هفته در مقياس LogCFU/g به نزديک 8 رسيد و حال آنکه در مورد دودي گرم در حدود 2 باقي ماند که در واقع نشان دهنده آن است که دودي سرد بعد از دو هفته امکان استفاده ندارد.
