پاسخ به:مقالات امور دام و آبزیان
اين آزمايش به منظور بررسي اثرات سطوح مختلف جو بدون پوشينه با توجه به غلظت پلي ساکاريدهاي غير نشاسته اي (NSP) محلول در جيره غذائي، بر عملکرد جوجه هاي گوشتي انجام گرفت. تعداد 960 قطعه جوجه گوشتي يکروزه از نژاد آربورايکرز در يک آزمايش فاکتوريل با 4 سطح جو (صفر، 10، 20 و 30 درصد) و 3 آنزيم در 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفي مورد استفاده قرار گرفتند. ازدانه جو بدون پوشينه براي افزايش غلظت NSP هاي محلول در جيره هاي غذايي استفاده شد. نتايج حاصل از اين آزمايش نشان داد که در دوره آغازين، افزايش سطح جو بدون پوشينه (افزايش غلظت NSP هاي محلول) در جيره، مصرف خوراک و ميزان رشد را به طور معني داري کاهش داد (P<0.01). در دوره رشد نيز با افزايش سطح جو در جيره، ميزان مصرف خوراک و رشد کاهش يافت (P<0.01). در دوره پاياني افزايش غلظت NSP هاي محلول تا %4.6 (سطح %30 جو بدون پوشينه) اثري بر روي متغيرهاي عملکرد نداشت. ضريب تبديل غذائي در کل دوره آزمايش (0-49 روزگي) با افزايش سطح جو بدون پوشينه، کاهش يافت. مقدار انرژي قابل سوخت و ساز براي هر کيلوگرم افزايش وزن در کل دوره نيز تحت تاثير سطوح مختلف جو بدون پوشينه قرار گرفت (P<0.01).افزايش سطح جو بدون پوشينه در جيره باعث افزايش وزن دستگاه گوارش، کبد و روده کور نسبت به وزن بدن شد ولي بر درصد لاشه، چربي شکمي، پيش معده و سنگدان و درصد تلفات اثر معني داري نداشت. افزودن آنزيم به جيره هاي غذائي مورد آزمايش به جز بر pH ايلئوم (P<0.01)، اثر معني داري بر ساير متغيرهاي مورد مطالعه نداشت. نتايج اين آزمايش نشان مي دهد که در جيره جوجه هاي گوشتي، از دانه جو بودن پوشينه تا سطحي مي توان استفاده کرد که مقدار NSP هاي محلول در جيره در دورههاي آغازين، رشد و پاياني به ترتيب از 3.6، 4.1 و 4.6 درصد بالاتر نرود. بنابراين با توجه به ترکيب جيره سطح استفاده از جو بدون پوشينه در جيره هاي آغازين، رشد و پاياني به ترتيب صفر، 20 و %30 توصيه مي شود.
نسخه قابل چاپ
در اين تحقيق روش جديد HPLC با استفاده از خالص سازي از ستونهاي ايمونوافينيتي و مشتق سازي پس ستون الکتروشيميايي و نهايتا تشخيص با آشکارگر فلورسانس جهت تعيين مقدار باقيمانده آفلاتوکسين در عضله ميگو استفاده شد. ميگوي يکنواخت شده به وسيله مخلوط آب و متانول (%80 V/V) عصاره گيري شد و چربي اين عصاره توسط هگزان جدا گرديد. اين عصاره با آب رقيق گرديد و از ستون مناسب عبور داده شد. آفلاتوکسين ها متعاقبا از ستون هاي ايمونوافينيتي خارج شده و توسط HPLC با آشکارگر فلورسنانس اندازه گيري شدند. توسط ميزان بازيافت آفلاتوکسين در بافت هايي که به طور مستقيم در سطوح 20 ،10 ،5 ،2.5 ،1.25 ppb غني سازي شده بودند %86 بود (محدوده بين 78.8 تا %112) انحراف معيار نسبي داخل آزمايشگاهي کمتر از %16.6 بود (محدوده 3.4 تا %16.6) . نمونه ميگوي پرورشي از استانهاي جنوبي ايران انتخاب و از نظر حضور آفلاتوکسين هاي گروههاي B,G مورد آزمايش قرار گرفتند، آفلاتوکسين B1 تنها در يک نمونه به ميزان 1.71ngg تشخيص داده شد. اين ميزان بسيار کم، خطر قابل چشم پوشي را براي سلامت انسانها مي تواند در پي داشته باشد.
در اين مقالات اثرات ضدکوکسيديايي گياه درمنه خزري، عصاره اترپتروليومي گياه آرتيمزينين (آرتميزينين يک ترکيب سزکوئي ترپن است که از گياه درمنه خزري بدست مي آيد) با داروهاي آمپروليوم و سالينومايسين مورد ارزيابي قرار گرفته است. بدين منظور در قالب يک طرح آماري کاملا تصادفي ساده108 قطعه جوجه گوشتي بيست و يک روزه نژاد آرين در 9 تيمار و 12 تکرار اين تحقيق طراحي گرديد. تيمارها شامل: يک تيمار شاهد غير آلوده (بدون درمان بدون ايجاد آلودگي)، يک تيمار به عنوان تيمار شاهد آلوده (بدون درمان با ايجاد آلودگي)، دو تيمار دريافت کننده جيره غذايي حاوي مقادير 2.5 و 5 درصد پودر برگ خشک شده گياه درمنه خزري، يک تيمار دريافت کننده جيره حاوي عصاره اترپتروليومي گياه دو تيمار دريافت کننده جيره حاوي آرتميزينين به مقادير 40 ppm و 80 ppm، دو تيمار دريافت کننده جيره حاوي آمپروليوم 120 ppm و سالينومايسين 60 ppm بعد از يک شبانه روز به همه جوجه هاي تيمارهاي مختلف بجز شاهد غير آلوده 50000 اُاُسيست E.tenella از طريق چينه دان خورانده شد. پس از 7 روز ميزان افزايش وزن، ميزان دفع اُاُسيست و ميزان ايجاد زخم روده اي در همه تيمارها محاسبه گرديد. نتايج نشان داد که از لحاظ ميزان افزايش وزن پس از شاهد غير آلوده، بهترين پاسخ را تيمار آرتميزينين 40 ppm و سپس تيمار برگ 2.5 درصد عصاره اترپتروليومي نشان دادند و اختلاف معني داري با تيمار شاهد غير آلوده نداشتند (P>0.05).همه تيمارهاي درماني توانسته بودند در مقايسه با تيمار شاهد آلوده به طور معني داري باعث کاهش تعداد اُاُسيستها شوند (P>0.05) و در اين ميان تيمارهاي آمپروليوم، سالينومايسين و آرتميزيني 80 ppm بهترين اثر را داشتند. همه تيمارهاي درماني تاثير قابل ملاحظه اي در کاهش ميزان زخم رودهاي در مقايسه با تيمار شاهد آلوده داشتند (P>0.01).
به منظور بررسي برخي خصوصيات زيستي لاک پشت هاي دريايي دو جزيره هنگام و هرمز براي مطالعه انتخاب گرديدند. در طي سال 1378 تعداد 73 عدد لاک پشت مورد زيست سنجي قرار گرفته و صفات مورد نظر از جمله وزن، طول و عرض مستقيم لاک پشتي، طول و عرض منحني لاک پشتي، طول لاک زيرين، طول دم و تعداد تخم هاي گذاشته شده اندازه گيري گرديد، سپس اطلاعات جمع آوري شده در نرم افزار آماريSPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت، نتايج حاصل نشان داد که فقط لاک پشت هاي عقابي (Eretmochelys imbricata) براي تخم گذاري به اين جزيره مي آمدند و از 73 عدد لاک پشت زيست سنجي شده فقط 45 عدد تخم گذاري نموده اند که درصد لاک پشت هاي تخم گذاري نموده در جزيره هنگام به مراتب بيشتر از هرمز بود. همچنين در مقايسه بين وزن لاک پشت ها، نتايج نشان دادند که حداقل وزن لاک پشت ها 35 کيلو و حداکثر آنها 57 کيلو بوده است که از توزيع بالايي برخوردار مي باشد. مقايسه بعدي بر روي تعداد تخم لاک پشت ها صورت پذيرفت، کمترين تعداد تخم گذاشته شده به ازاي يک لاک پشت 72 عدد و بيشترين آن 126 عدد و متوسط آنها 90 عدد به ازاي هر لاک پشت بود در صورتيکه حداقل و حداکثر استاندارد جهاني بين 100 تا 160 عدد مي باشد. اين در صورتي است که متوسط تخم هاي گذاشته شده در غرب خليج فارس 79 عدد مي باشد که اين رقم به مراتب از دو جزيره فوق کمتر است. در نهايت چنين نتيجه گيري گرديد که لاک پشت هاي عقابي که در خليج فارس تخم گذاري مي کنند از متوسط وزن و طول کمتري نسبت به متوسط جهاني برخوردارند و همچنين تعداد تخم کمتري نيز مي گذارند ولي لاک پشت هاي شرق خليج فارس از لاک پشت هاي غرب خليج فارس بزرگترند و تخم هاي بيشتري نيز مي گذارند.
رژيم غذايي لاي ماهي (Tinca tinca) تالاب اميرکلايه لاهيجان در سال 1380 بررسي شد. اين مطالعه طي چهار فصل صورت گرفت. سيد ماهيان توسط دام گوشگير، ساچوک، پره، ساليک و الکتروشوکر انجام شد. پس از صيد، ماهيان زيست سنجي، تعيين سن و کالبد گشايي شده و محتويات روده مورد شناسايي قرار گرفتند. بر طبق نتايج به دست آمده از 178 قطعه لاي ماهي تالاب اميرکلايه از گروههاي سني 1-7، ميانگين طول کل 3.26 سانتي متر، ميانگين وزن 382.5 گرم، ميانگين شاخص پر بودن دستگاه گوارش 187.2، ميانگين شاخص ضريب چاقي 1537.2، ميانگين شاخص طول نسبي روده 0.72 بود. لاي ماهي در طي سال 1380 از هفده نوع ماده غذايي شامل ادناتا، حلزون، گياه آبزي، تري کوپترا، شيرونوميده، هميپيترا، افمروپترا، سيموليوم، بچه ماهي سوف حاجي طرخان، ديپترا، گاماروس، توبي فکس، بذرگياه، ساس آبي، کنه آبي، زئوپلانکتون تغذيه کرده بود. در بين مواد غذايي مورد تغذيه قرار گرفته فيتوپلانکتون، حلزون و هميپ ترا بالاترين درصد فراواني (%68.5,%65.7,%34.0) و کنه آبي، ساس آبي، تري کوپترا، افمروپترا، ديپترا و بچه ماهي سوف حاجي طرخان کمترين درصد فراواني (هر يک 1.1 درصد) را داشتند. بنابراين با توجه به اطلاعات به دست آمده لاي ماهي يک ماهي فيتوپلانکتون خوار، زئوپلانکتون خوار، کفزي خوار، گياهخوار و گوشتخوار است که با در نظر گرفتن رژيم غذايي و همچنين نسبت طول روده به طول بدن مي توان گفت که لاي ماهي همه چييز خوار مي باشد. ضمن اينکه عادتهاي غذايي لاي ماهي و فاکتورهاي تغذيه تابعي از تغييرات فصلي، سني و جنسي بودند.
پنج گروه ژنتيکي از جوجه هاي گوشتي نر شامل خروسهاي خطوط A,B,C,D و جوجه هاي هيبريد آرين به سه سطح تغذيه شامل دريافت آزاد غذا، 95 درصد و 90 درصد آزاد، در يک آزمايش فاکتوريل مورد مقايسه قرار گرفتند. طرح آزمايشي مورد استفاده بلوک هاي کامل تصادفي بود. طول دوره پرورش 6 هفته در نظر گرفته شد. در طي اين دوره تلفات مورد بررسي قرار گرفت و در صورتيکه تلفات ناشي از آسيت بود در مورد هر يک از تيمارها ثبت مي گرديد. در پايان هر هفته نيز نمونه هاي خون به منظور تعيين هماتوکريت، هورمون هاي T3 و T4 اخذ گرديد. مقايسه اين خطوط و سطوح مختلف محدوديت خوراک از نظر پارامترهاي اندازه گيري شده نشان داد که خطوط پدري بخصوص خط B در مقابل آسيت داراي حساست مي باشند (P<0.01) و خط C داراي بيشترين مقاومت در مقابل آسيت مي باشد (P<0.05).
موجودات آبزي به طور مداوم در معرض خطرات ناشي از آلودگي هاي محيط زيستشان قرار داردند. يکي از اين مواد آلوده کننده، شوينده آنيوني است که به ميزان زياد مورد استفاده قرار مي گيرد. به منظور مطالعه اثر اين مواد آلوده کننده بر پارامترهاي خوني ماهي حوض، 140 عدد ماهي حوض (18-20 سانتي متر) به تعداد مساوي در 4 گروه تقسيم گرديدند. گروه يک به عنوان شاهد و 3 گروه ديگر به عنوان گروه هاي آزمايش به ترتيب به مدت 21 روز در معرض مقادير 10,5 و 15ppm ماده شوينده آنيوني (شامپو) قرار گرفتند. در پايان مدت آزمايش از ماهي ها خونگيري به عمل آمد و مقادير گلبول هاي سفيد، هموگلوبين تام، هماتوکريت، شمارش تفريقي گلبول هاي سفيد، حجم متوسط گلبولي (MCV)، متوسط هموگلوبين گلبولي (MCV) و نيز غلظت متوسط هموگلوبين گلبولي (MCHC) با روش هاي مناسب مورد اندازه گيري قرار گرفت. نتايج حاصل با استفاده از آزمون آناليزواريانس (ANOVA) و آزمون چند دامنه اي دانکن مورد مقايسه قرار گرفتند. تعداد گلبول هاي قرمز، هماتوکريت و ميزان هموگلوبين تام در گروه 1 به طور معني داري از گروه شاهد بيشتر بود (P<0.05). به علاوه تعداد گلبولهاي سفيد در گروه 2 به طور معني داري از گروه شاهد کمتر بود (P<0.05).
مطالعه به منظور مقايسه صيد ماهي گيدر در سواحل آبهاي درياي عمان (سواحل سيستان و بلوچستان) به وسيله چشمه هاي تورهاي گوشگير آزمايشي) 2a=145چشمه شاهد با شماره نخ 36-210 دينر) 215، 197، 170 و 237 ميلي متر (شماره نخ 54-210 دينر) از جنس پلي آميد) نايلون) با عرض تور 14 متر و ضريب آويختگي 50% در روش صيد سطحي و نيمه عمقي (در اين روش چشمه تور 145 ميلي متر به دلايلي مورد آزمايش قرار نگرفت) از طريق گشتهاي دريايي با استفاده از لنج صورت گرفته است. از مجموع22 تور اندازي در اسفند سال 79 8) توراندازي) و ارديبهشت سال 80 (14 توراندازي)، 19 توراندازي به طريق سطحي و 3 توراندازي به طريق نيمه عمقي در عمق 6 متري آب انجام گرفت. در روش صيد سطحي، بررسي تعداد ماهيان صيد شده به تفکيک هر يک از چشمه هاي مذکور نشان داد که اندازه چشمه 215 ميلي متر بيشترين تعداد را هم از نظر کل و هم از نظر صيد به طريق گوشگير به خود اختصاص داده بود. بررسي وزن ماهيان صيد شده از طريق آناليز واريانس يک طرفه اختلاف آماري معني داري را بين چشمه هاي مورد بررسي نشان داد. همچنين نتايج آزمون دانکن چهار گروه وزني را مجزا نمود که وزن ماهيان صيد شده در چشمه 215 ميلي متر بيشترين ميزان را به خود اختصاص داده بود. بررسي نتايج مربوط به چشمه شاهد 145 ميلي متر نشان داد که بيشتر از 30% تعداد کل ماهيان صيد شده به وسيله اين تور در حين تورکشي و انتقال به عرشه شناور رها شدند که حاکي از نامناسب بودن اين چشمه براي صيد ماهي گيدر در آبهاي ساحلي مي باشد. در مقابل، مقايسه گروههاي طولي صيد شده به وسيله آناليز واريانس يک طرفه اختلاف آماري معني داري را بين چشمه هاي مورد بررسي نشان نداد. نتايج تعداد ماهيان صيد شده در 3 قسمت تور (بالا، وسط، پائين) حاکي از آن بود که بيشتر ماهيان در قسمت وسط تور و پس از آن در قسمت پائين تور برخورد کردند. بر اساس نتايج ارائه شده چشمه 215 ميلي متر به عنوان مناسب ترين چشمه تور براي صيد ماهي گيدر در روش صيد سطحي در آبهاي ساحلي ايران پيشنهاد مي گردد که جايگزين بسيار مناسبي براي چشمه شاهد 145 ميلي متر مي باشد. در روش صيد نيمه عمقي، همانند روش صيد سطحي، چشمه 215 ميلي متر بيشترين تعداد و وزن ماهي صيد شده را هم از نظر کل و هم از نظر گوشگير به خود اختصاص داده بود. جهت بدست آوردن عمق مناسب توراندازي در روش نيمه عمقي و همچنين مقايسه دو روش صيد، اجراي مجدد اين پروژه با چشمه هاي مذکور در شرايط زماني يکسان الزامي مي باشد.
مرحله زاد و ولد کنه واروآ درون حجرات شفيرگي زنبورداران عسل طي مي شود که در اين مرحله کنه ها با تغذيه از همولنف شفيره زيان جبران ناپذيري را به زنبور وارد مي سازند. هم اکنون در دنيا مواد شيميائي مختلفي همانند اسيد فرميک جهت کنترل اين اکتو پارازيت به کار مي رود. در اين مطالعه تاثير بخار حاصل از اسيد فرميک 65% بر روي کنه هاي درون حجرات شفيرگي زنبور عسل بررسي گرديد. بدين منظور قطعاتي از شان مومي حاوي سلولهاي شفيرگي در بسته سلولي از کلني هاي آلوده به کنه واروآ انتخاب گرديد. اين شانها به دو گروه تيمار و يک گروه شاهد تقسيم و در انکوباتور (32 درجه سانتيگراد و 50 درصد رطوبت نسبي) نگهداري شدند. تيمار اول 24 ساعت و تيمار دوم و شاهد به مدت 96 ساعت جداگانه در معرض بخار اسيد فرميک 65% قرار گرفتند. نهايتاً تعداد حجرات شفيرگي در بسته، تعداد کنه زنده و يا مرده هر سلول و تعداد حجرات آلوده، بدون کنه، با کنه زنده و يا با کنه مرده شمارش شد. ميانگين درصد تعداد سلولهاي با کنه تلف شده در تيمار اول، دوم و شاهد به ترتيب 15.83، 56.32 و 7.36 درصد بود. محاسبات آماري نشان داد که بين تيمار دوم و شاهد در سطح 5% اختلاف معني دار مي باشد ولي بين دو تيمار اول و دوم، و بين تيمارهاي اول و شاهد اختلاف معني دار نبود. همچنين مشاهدات نشان داد که بخار اسيد فرميک ميتواند در مدت 96 ساعت 89 درصد از کنه هاي مادر و بازماندگان را در حجرات شفيرگي از ميان ببرد.
در کالبد گشايي ده قطعه مرغ از يک گله مادر گوشتي، با سن حدود 40 هفتگي و از نژاد راس 308، در يکي از لاشه ها، توده اي بزرگ، نامنظم و به رنگ زرد مايل به خاکستري در محل تخمدان چپ مشاهده شد. در بررسي ماکروسکوپيک، توده اي تقريبا بيضوي به ابعاد 4×4.5×6.5 سانتي متر با سطحي ناصاف مشاهده گرديد که از نظر قوام سفت و توپر و پس از برش دادن، سطح مقطع غيريکنواخت و لوبوله داشت و انشعابات بافت همبندي که از کپسول آن منشا مي گرفت ساختمان هاي مدور توپر با قوام شبيه به قوام بافت مغز (آنسفالوئيد) و به رنگ زرد مايل به صورتي و کيست هاي با ديواره نازک و انباشته از خون در آن ايجاد کرده بود. مرغ مبتلا آثاري از تغييرات صفات ثانويه جنسي را نشان نمي داد. در مطالعه ريز بيني، سلولهاي توموري گرد تا چند وجهي داراي هسته هاي بزرگ هيپرکروماتيک با غشاء هسته کاملا مشخص و هستک مرکزي بزرگ و پررنگ مشاهده مي شدند. سيتوپلاسم اين سلولها کم، ائوزينوفيليک، دانه دار و به طور ملايم واکوئله بود. دستجات سلولهاي توموري، بوسيله استروماي همبندي ظريفي، ساختمانهاي مدور لوله مانند يا رشته هاي کشيده طناب مانند ايجاد کرده بودند. سيماي ريزبيني تومور شبيه سمينوما بود. کانون هايي از نکروز و خونريزي، آمبولي سلولهاي سرطاني در عروق خوني تخمدان و همچنين کانون هايي از متاستاز تومور به طحال مشاهده گرديد. بر اساس خصوصيات ظاهري، رفتار بيولوژيک و به خصوص يافته هاي هيستوپاتولوژيک, توده مذکور بعنوان تومور ديس ژرمينوما تشخيص داده شد. به نظر ميرسد براي تعيين ميزان شيوع و اهميت اين تومور در صنعت طيور کشور انجام مطالعات بيشتري ضرورت داشته باشد.
به منظور تعيين مقدار هيستامين، در ماهي تن و ساردين تعداد 100 نمونه کنسرو ماهي که 80 نمونه تن و 20 نمونه کيلکا مربوط به 8 کارخانه توليد کننده بود مورد آزمايش قرار گرفتند. نتايج حاصله نشان داد که ميانگين ميزان هيستامين در نمونه هاي کنسرو تن بين 10 تا 178 ميلي گرم در کيلوگرم بوده و اين مقدار در مورد نمونه هاي کنسرو کيلکا بين 5 تا 47 ميلي گرم در کيلوگرم بوده است. تمام مقادير بدست آمده براي کنسروهاي کيلکا زير حد مجاز پذيرفته شده به وسيله کشورهاي اتحاديه اروپا بوده و اين در حالي است که در مورد نمونه هاي کنسرو تن 41.25 درصد نمونه هاي مورد مطالعه حاوي هيستامين به ميزان بالاتر از حد مجاز پذيرفته شده مي باشند.
پارامترهاي رشد و مرگ و مير ماهي شوريده (Otolithes ruber) با استفاده از اطلاعات جمع آوري شده از فراواني هاي طولي در گشت هاي ترال در خليج فارس و آبهاي بوشهر طي سالهاي 77-1376 تخمين زده شد. نمونه برداري توسط شناور تحقيقاتي لاور 2 انجام شد. عمليات درياروي هر ماهه در 23 ايستگاه ثابت انجام گرفته است. منطقه مورد بررسي آبهاي بحرکان بوده است. طول کل ماهي در اين نمونه برداري اندازه گيري و جهت آناليز اطلاعات از برنامه هاي LFDA و FiSAT استفاده گرديد. پارامترهاي رشدL? =38=cm و k=0.8در سال تخمين زده شد. با تخمين مرگ و مير کل (Z) برابر با 2.7 در سال و مرگ و مير صيادي (F) برابر 1.46 در سال و ضريب بهره برداري (E) برابر با 55% محاسبه گرديد. مرگ و مير طبيعي با استفاده از فرمول پائولي (11) محاسبه گرديد که نتيجه به دست آمده 1.24 در سال ميباشد. با مقايسه ضرايب مرگ و مير (M , F , Z) و ضرايب بهره برداري (E) صيد بي رويه مشاهده مي گردد (اگر M<=F يا 0.5E> باشد صيد بي رويه وجود دارد.) (10). با استفاده از تخمين وزن توده زنده (108 تن) با روش مساحت جايروب شده در سال 1373 ميزان حداکثر محصول قابل برداشت (MSY) بدست آمد. ميزان MSY در گونه Otolithes ruber بين 154.4- 145.8 تن تخمين زده شد. نتايج اين تحقيق نشان دهنده اين است که صيد ماهي شوريده بسيار نزديک به حداکثر محصول قابل برداشت مي باشد و افزايش تلاش صيادي توصيه نمي گردد.
براي مطالعه اثر نوع کلينوپتيلوليت بر روي عملکرد و سلامت بره هاي نر نژاد شال آزمايشي در غالب طرح کاملا تصادفي با 32 بره در 4 گروه آزمايشي انجام گرفت. جيره هاي مصرفي شامل: 1) شاهد، 2) شاهد+ 4 درصد کلينوپتيلوليت نوع کلسيک، 3) شاهد+4 درصد کلينوپتيلوليت نوع پتاسيک و 4) شاهد+ 4 درصد از مخلوط کلينوپتيلوليت نوع کلسيک و پتاسيک به طور مساوي بود. همگي جيره ها حاوي 1.3 درصد اوره بودند. در طول دوره پروار بندي مصرف خوراک به طور هفتگي و وزن بره ها هر سه هفته يک بار اندازه گيري مي شد. در پايان آزمايش بره ها کشتار شده و وزن اعماء و احشاء و وزن قطعات مختلف بدن اندازه گيري شد و نمونه اي از بافت کبد و کليه جهت مطالعات بافت شناسي گرفته شد. در اين آزمايش افزايش وزن روزانه) 213، 209، 229، 199 به ترتيب براي جيره هاي(1-4، ضريب تبديل خوراکي (7.8، 6.8، 7.65، 7.37)، وزن لاشه (28.02، 29.60، 28.17 و (28.35و درصد لاشه (49.76، 51.15، 50.04 و 50.18) به طور معني داري (p<0.05) براي بره هايي که جيره شماره 2 را مصرف کرده بودند، افزايش يافت. وزن و حجم کبد و همچنين وزن کليه ها اگر چه بطور غير معني دار ولي از نظر عددي تا حدود قابل ملاحظه اي در مورد جيره هاي حاوي کلينوپتيلوليت به خصوص جيره 2 پايين تر بود. تعداد سلول کبدي در 100 ميکرومتر مربع بافت گوسفنداني که جيره 2 را مصرف کرده بودند، به طور معني داري بالاتر بود، که نشان دهنده کوچکتر بودن سلولهاي کبدي در اين بره ها بود. به طور کلي نتايج نشان داد که اضافه کردن کلينوپتيلوليت نوع کلسيک به مقدار 4 درصد جيره سبب بهبود عملکرد بره هاي پرواري و افزايش سلامت بافت کبد و کليه آنها گرديد، و کلينوپتيلوليت نوع پتاسيک تاثير معني داري بر صفات مذکور نداشت.
در دو دهه گذشته همه گيريهاي وسيعي از بيماري بورس عفوني طيور در بسياري از نقاط دنيا گزارش شده است. در ايران نيز بيماري وجود داشته و خسارت اقتصادي زيادي به صنعت طيور کشور وارد آورده است. در اين مطالعه روش تشخيص ويروس در نمونه هاي باليني با استفاده از آزمايش RT-PCR بهينه سازي گرديده است. در اين روش قسمتي از ژن VP2 ويروس به طول 743 نوکلئوتيد که بيشترين تغييرات ژنتيکي را در بين سويه هاي مختلف نشان مي دهد تکثير گرديد. بر روي نمونه هايي که در آزمايش PCR مثبت شده بودند، آزمايش هضم آنزيمي با 2 آنزيم BstNI و MboI صورت گرفت و نتايج آزمايش هضم ثبت گرديد. از نمونه هاي واکسن هاي وارداتي نيز آزمايش RT-PCR به عمل آمد و محصول PCR با 2 آنزيم فوق هضم گرديد و نتايج آن با نتايج حاصل از نمونه هاي باليني مقايسه گرديد. بر اساس نتايج به دست آمده، تعداد و اندازه قطعات DNA حاصل از هضم محصولات PCR در نمونه هاي باليني و واکسينال با يکديگر متفاوت مي باشد که مويد تفاوت ژنتيکي آنها در ژن VP2 ويروس است. با استفاده از اين روش مي توان بين سويه فيلد و واکسينال تفاوت قائل شد و آنها را از يکديگر تشخيص داد.
جهت نيل به اهداف اين تحقيق، ابتدا سه استخر با ابعاد مساوي انتخاب گرديد و طي 6 هفته دوره پرورش از 1378.1.10 الي 1378.3.10 به طور منظم از بچه ماهيان و زئوپلانکتونها نمونه برداري به عمل آمد. پس از جمع آوري و دسته بندي اطلاعات، شناسايي زئوپلانکتونهاي اين استخرها آغاز که طي آن از شاخي سيخکان 9 گونه از 6 جنس متعلق به 2 خانواده و از کوپه پودها 2 جنس متعلق به2 خانواده شناسايي گرديد. Ostracoda نيز از ارگانيسم هايي بود که به فراواني مشاهده گرديد. از بنتوزها نيز يک جنس متعلق به يک خانواده شناسايي شد. با بررسي محتويات معده 560 قطعه بچه ماهي که ميانگين طول و وزن آنها در پايان دوره پرورش به ترتيب 90 ميلي متر و 3200 ميلي گرم بود مشخص گرديد که بچه ماهيان قره برون، آنتن منشعب ها و لارو شيرونوميد را به طور فعال صيد کرده و کوپه پودها و ناپلئوس آنها از اهميت کمتري برخوردار مي باشند. جهت آناليز اطلاعات تغذيه بچه ماهيان قره برون از شاخص Ivlev و جهت بررسي معني دار بودن تفاوت بين استخرها از نرم افزار Windows ??و Work shit / pools استفاده گرديد.
