مقالات امور دام و آبزیان

هدف اصلي اين مقاله اندازه گيري کارآيي اقتصادي و تعيين ميزان سوددهي واحدهاي پرورش جوجه گوشتي استان همدان به تفکيک اندازه مقياس واحدهاي توليد است. بدين منظور، با استفاده از روش طبقه بندي متناسب با حجم نمونه، تعداد 92 واحد پرورش دهنده جوجه گوشتي (20 درصد واحدهاي فعال در نيمه سال 1379) درسطح استان انتخاب گرديد و از طريق تکميل پرسشنامه داده هاي لازم براي دو نوبت جوجه ريزي پاييز و زمستان جمع آوري شد و با استفاده از روش «تحليل فرآگير داده ها» نتايج زير به دست آمد: ميانگين کارآيي فني، کارآيي تخصيصي و کارآيي اقتصادي تحت شرايط بازده متغير نسبت به مقياس به ترتيب 64.4 درصد، 65.3 درصد و 5.43 درصد است. به علاوه، اختلاف بين بهترين واحد پرورش دهنده و ميانگين نمونه براي کارآيي اقتصادي 65.5 درصد است. از سوي ديگر، از 85 واحد مورد مطالعه 48.33 درصد (41 واحد) سودده و بقيه زيانده هستند. از ديدگاه سوددهي، طبقه دوم (15000- 5001 قطعه) درمقايسه با ساير طبقات از وضعيت مطلوب تري برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ

با توجه به اينكه براي كنترل كنه واروآ، به عنوان مهم ترين انگل زنبور عسل، تا كنون عمدتا از روش مبارزه شيميايي استفاده شده كه اين روش نه تنها باعث آلودگي فرآورده هاي كندو به مواد شيميايي مي گردد بلكه موجب بروز مقاومت كنه در برابر سموم شيميايي مي شود، لذا امروزه توجه بيشتري به روش هاي غير شيميايي كنترل از جمله توليد و پرورش نژادهاي مقاوم زنبورعسل به كنه واروآ معطوف شده است. يكي از عوامل مهم در مقاومت زنبور به كنه، كوتاه بودن طول مرحله سربسته بودن سلول هاي نوزادي است كه باعث مي شود كنه نتواند دوره دگرديسي و زاد و ولد خود را كامل كند و جمعيت آن كاهش مي يابد. در اين تحقيق توده هاي زنبور عسل استان هاي اصفهان، تهران، مركزي و قزوين از نظر طول دوره سربسته بودن سلول هاي نوزادي مورد بررسي قرار گرفتند. روش ارزيابي اين مكانيسم مقاومت بر اساس طرح كاملا تصادفي بود. بدين صورت كه تيمارها، استان هاي مختلف موجود در طرح ملي اصلاح نژاد 4) تيمار) بودند كه در چهار تكرار اجرا گرديد. هر تكرار شامل يك كندوي به طور متوسط 7 قاب جمعيت بود كه در زمان معيني ملكه ها توسط محصور كننده ملكه (Queen excluder) محصور مي گشتند و پس از 24 ساعت محدوده تخم گذاري، علامت گذاري شد. حدود روز نهم پس از آن سلول ها شروع به بسته شدن مي كردند و ساعت دقيق بسته شدن سلول ها ثبت شد. حدود 11 روز بعد قاب هاي مورد نظر به انكوباتور 34± 1) درجه سانتي گراد و رطوبت نسبي 60 درصد و تاريكي مطلق) منتقل شده و زمان دقيق باز شدن در سلول ها ثبت گرديد. نتايج نشان داد كه به طور كلي تفاوت معني داري از نظر آماري بين طول دوره سربسته بودن سلول هاي نوزادي در چهار استان وجود نداشت. با بررسي ميانگين كلي طول دوره سربسته بودن سلول ها بين استان هاي مختلف تفاوتي در حدود 5 ساعت مشاهده گرديد. استان قزوين با 290 ساعت بالاترين ميانگين طول دوره سربسته بودن سلول ها و استان مركزي با 285 ساعت كمترين ميانگين طول دوره سربسته بودن سلول ها را داشتند. كوتاه بودن دوره رشد زنبور عسل يا مرحله بسته بودن سر سلول هاي آن سبب مي شود كه كنه واروآ از نظر دوره رشد دچار اشكال شده و جمعيت كنه آن قدر زياد نمي شود كه سبب مرگ كلني هاي زنبورعسل گردد و اين مورد در رابطه با استان هاي مركزي و اصفهان كه كمي دوره رشد كوتاه تري دارند، ديده مي شود.

 نسخه قابل چاپ

عيار منيزيم سرم خون در 200 راس گوساله هولشتاين شيري يك تا 4 ماهه 103) راس نر، 97 راس ماده) در فصول مختلف سال 1380 جهت: 1- تعيين و مقايسه عيار سرمي منيزيم در گوساله هاي نر و ماده، 2- تعيين تغييرات سني و فصلي غلظت منيزيم سرم گوساله، 3- تاثير سن، جنس و فصل در غلظت سرمي منيزيم گوساله و 4- تعيين هيپومنيزمي تحت باليني در گوساله ارزيابي گرديد. تعداد گوساله هاي ماده و نر به ترتيب در تابستان 24 و 24، در پاييز 23 و 18 در زمستان 22 و 29 و در بهار 28 و 32 راس بودند. تعداد گوساله هاي ماده و نر يك ماهه به ترتيب 48 و 32، دو ماهه 21 و 31، سه ماهه 12 و 27 و چهار ماهه 16 و 13 راس بودند. منيزيم سرم به وسيله روش كالريمتري و با استفاده از كيت منيزيم در دستگاه اسپكتروفتومتري در طول موج 500 نانومتر بر حسب ميلي مول در ليتر محاسبه گرديد. از نرم افزار آماري Panacea و روش هاي آناليز منحني نرمال، واريانس يك طرفه و دو طرفه براي تجزيه و تحليل اطلاعات استفاده گرديد. ميانگين غلظت منيزيم سرم گوساله هاي ماده (1.06 mmol/l) از نر (0.79 mmol/l) بيشتر بوده است (p<0.001). ميانگين عيار منيزيم سرم گوساله ها در تابستان، بهار، پاييز و زمستان به ترتيب 0.82، 0.96، 0.95 و 0.93 ميلي مول در ليتر بوده كه تفاوت خاصي را نشان نداده ولي ميانگين منيزيم سرم گوساله هاي نر در تابستان با پاييز (p<0.001) و گوساله ماده در زمستان با تابستان (p<0.001) متفاوت بوده است. ميانگين غلظت منيزيم سرم گوساله هاي ماده يك تا چهار ماهه به ترتيب 1.29، 0.82، 0.84 و 0.67 و براي نرها به ترتيب 0.99، 0.72، 0.78 و 0.52 ميلي مول در ليتر بوده كه حداكثر و حداقل آن در گوساله هاي ماده و نر بوده است. آناليز واريانس يك طرفه نشان داد كه ميانگين عيار منيزيم سرم در گوساله هاي نر چهار ماهه با يك و دو ماهه (p<0.005) و در گوساله هاي ماده چهار ماهه با يك ماهه (p<0.001) متفاوت بوده است. مقايسه فصلي و سني ميانگين منيزيم سرم گوساله هاي نر و ماده (واريانس دو طرفه) نشانگر تاثير فصل و سن در منيزيم سرم گوساله هاي نر و ماده (p<0.001) بوده است. لذا مي توان نتيجه گرفت كه ميانگين منيزيم سرم در گوساله هاي ماده بيشتر از نر بوده است. فصل تاثير خاصي در ميزان منيزيم سرم گوساله ها دارد. منيزيم سرم گوساله با افزايش سن كاهش يافته و در نرها تا حد هيپومنيزمي تحت باليني مي رسند. بنابراين فصل، جنس و سن در ميزان منيزيم سرم گوساله ها موثر بوده و گوساله هاي نر سه ماهه در زمستان و بهار مستعد ابتلا به هيپومنيزمي تحت باليني هستند.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق اثر عوامل ژنتيكي افزايشي و محيطي مادري بر صفات وزن 6 هفتگي، وزن تخم مرغ، سن بلوغ جنسي و توليد تخم مرغ 25 تا 50 هفتگي يك لاين تجارتي گوشتي از طريق مقايسه مولفه هاي واريانس ژنتيكي افزايشي مستقيم، ژنتيكي افزايشي مادري، محيطي مشترك مادري و كوواريانس بين اثر ژنتيكي افزايشي مستقيم و مادري با استفاده از روش حداكثر درست نمايي محدود شده و مدل حيوان بررسي شد. براي هر صفت، با در نظر گرفتن اثر عوامل مادري و بدون آن، 6 مدل مختلف برازش و مناسب ترين مدل از طريق آزمون نسبت درست نمايي تعيين گرديد. براي صفت وزن 6 هفتگي، اثر ژنتيكي افزايشي مادري، اثر محيطي مشترك مادري و كوواريانس بين اثر ژنتيكي افزايشي مستقيم و مادري معني دار بود. وراثت پذيري مستقيم، وراثت پذيري مادري، نسبت واريانس محيطي مشترك مادري به واريانس فنوتيپي و همبستگي بين اثر ژنتيكي افزايشي مستقيم و مادري اين صفت به ترتيب، 0.340، 0.050، 0.040 و 670.0- برآورد شد. براي وزن تخم مرغ، سن بلوغ جنسي و توليد تخم مرغ 25 تا 50 هفتگي اثر ژنتيكي افزايشي مادري تنها عامل موثر بود. وراثت پذيري مستقيم و مادري براي وزن تخم مرغ به ترتيب، 0.470 و 0.128، براي سن بلوغ جنسي، 0.150 و 0.060 و براي توليد تخم مرغ 25 تا 50 هفتگي، 0.240 و 0.050 برآورد شد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه تجزيه و تحليل داده هاي وزن بدن در 6 هفتگي با مدل حيوان بدون در نظر گرفتن اثر عوامل ژنتيكي افزايشي و محيطي مادري و داده هاي وزن تخم مرغ، سن بلوغ جنسي و توليد تخم 25 تا 50 هفتگي بدون در نظر گرفتن اثر عوامل ژنتيكي افزايشي مادري باعث برآورد بيش از حد مقدار واريانس ژنتيكي افزايشي مستقيم و وراثت پذيري حاصل از آن مي شود.

 نسخه قابل چاپ

براي تعيين اثر يك بار يا دوبار پشم چيني در سال بر روي خصوصيات الياف پشم تعداد 58 راس شيشك ماده نژاد بلوچي از ايستگاه عباس آباد مشهد انتخاب شد و بعد از گروه بندي آن ها براساس يك بار و دوبار چيدن در سال به مدت دو سال پي در پي نمونه الياف از ناحيه پهلوي راست برداشت شد. صفات مورد آزمايش عبارت از وزن پشم، طول دسته الياف، طول الياف، قطر، تناسيتي و بار پارگي دسته ليف بود. طرح مورد آزمايش به صورت كاملا تصادفي با روش فاكتوريل انجام شد و براي تجزيه واريانس متغيرها از روش خطي عمومي (GLM) و مدل Repeated measurement استفاده گرديد. گوسفنداني كه يك بار در سال پشم چيني شده بودند از گوسفنداني كه دوبار پشم چيني شده بودند به ترتيب در چين اول در ابتداي بهار از نظر پشم بهاره 1.89± 0.05 در برابر 1.57± 0.05 كيلوگرم و طول دسته الياف در تمام نواحي 9.3± 0.25 در برابر 8 ±0.2 سانتي متر و ضريب تغييرات طول در سطح (p<0.0005) با هم اختلاف داشتند. گرچه بيده سالانه توليد شده از گوسفندان دوبار چيده شده 2.23) كيلوگرم) بيش از گوسفندان يک بار چيده شده بود ولي از اين نظر اختلاف معني داري بين اين دو گروه مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف پودر بقاياي كشتارگاهي طيور در تغذيه جوجه هاي گوشتي، آزمايشي با استفاده از تعداد 228 قطعه جوجه گوشتي سويه تجاري آرين با وزن اوليه يكسان در قالب طرح آماري كاملا تصادفي با 4 تيمار و 3 تكرار انجام گرفت. جوجه ها بعد از توزين در پايان هفته اول تقسيم بندي شده و به تعداد 19 قطعه در هر جايگاه قرار گرفتند. جيره هاي آزمايشي با استفاده از سطوح، صفر، 2، 4 و 6 درصد پودر بقاياي كشتارگاهي طيور تنظيم گرديد. انرژي، پروتيين، كلسيم، فسفر، متيونين، ليزين و متيونين+ سيستين جيره ها در هر دوره بين تيمارها يكسان بود و جيره ها بر اساس احتياجات قيد شده در دفترچه راهنماي پرورش جوجه آرين تنظيم شدند. در طول دوره آزمايش آب و غذا به طور آزاد در اختيار جوجه ها قرار گرفت. در پايان آزمايش از هر تكرار دو جوجه انتخاب، كشتار و درصد اجزا لاشه آن ها تعيين گرديد. صفات مورد بررسي در طول آزمايش عبارت بودند از: افزايش وزن هفتگي، مصرف خوراك، ضريب تبديل غذايي، وزن نهايي ودرصد تلفات. صفات تجزيه لاشه نيز در پايان آزمايش ركورد گيري ش ده و كليه صفات مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. بر اساس نتايج به دست آمده مشخص شد، در كل دوره آزمايش 49) روز(، با استفاده از پودر بقاياي كشتارگاهي طيور در جيره جوجه هاي گوشتي بين تيمارهاي مختلف از نظر صفات خوراك مصرفي و افزايش وزن تفاوت معني دار آماري وجود داشت (p<0.05). از نظر صفت خوراك مصرفي در كل دوره، تيمارهاي شاهد و سطح 6 درصد با مقدار يكسان، بيشترين خوراك مصرفي را داشته و تيمارهاي 2 و 4 درصد به ترتيب در مراتب بعدي قرار داشتند. از نظر صفت افزايش وزن در كل دوره، تيمار سطح 6 درصد بيشترين مقدار افزايش وزن و سپس تيمارهاي 4 درصد، شاهد و 2 درصد به ترتيب در مراتب بعدي قرار داشتند. ولي صفات ديگر از جمله ضريب تبديل غذايي، درصد تلفات، و صفات مربوط به تجزيه لاشه اختلاف معني داري نشان ندادند (p>0.05). به طور كلي استفاده از اين پودر در جيره تا سطوح 2 و 4 درصد در كل دوره منجر به كاهش معني دار مصرف خوراك نسبت به گروه شاهد شده (p<0.05)، اما افزايش آن تا سطح 6 درصد تغييري در ميزان خوراك مصرفي نسبت به گروه شاهد ايجاد نكرد (p>0.05). از نظر صفت افزايش وزن در كل دوره، سطح 6 درصد بيشترين و سطح 2 درصد كمترين ميزان افزايش وزن را داشتند (p<0.05)، اما سطح 6 درصد با سطوح 4 درصد و گروه شاهد تفاوت معني داري نشان نداد (p>0.05). از نظر صفات ضريب تبديل و درصد تلفات در كل دوره، تغيرات تيمارها نسبت به هم معني دار نبود (p>0.05). از نظر هزينه خوراك مصرفي به ازاي هر كيلوگرم وزن زنده، سطح 6 درصد كمترين 3445.8) ريال) و گروه شاهد بيشترين 3954.4) ريال) هزينه را داشته و سطوح 4 و 2 درصد (به ترتيب با 3526.4 و 3671.3 ريال(، در مراتب دوم و سوم قرار داشتند.

 نسخه قابل چاپ

استان اصفهان با داشتن يك و نيم ميليون راس گوسفند و بز كوچرو يكي از استان هايي است كه بيشترين جمعيت گوسفند و بز كوچرو را در خود جاي داده است و زندگي عشاير به گوشت و شير اين حيوانات وابسته است. بابزيوز محدود به حيوانات نيست و ممكن است در انسان هايي كه در تماس با حيوانات آلوده هستند نيز مشاهده شود. از آنجا كه بابزيوز در ايران در گوسفندان و بزان نيز شايع است و سالانه خسارات فراواني به دامداران وارد مي كند و امرار معاش اغلب عشاير از طريق گله داري تامين مي شود لذا در اين تحقيق ميزان شيوع بابزيوز در گوسفند و بز كوچرو و مردم عشاير در سال 1381-1382 بررسي شد. در گوسفند و بز كوچرو با رعايت اصول آماري از دام هاي 3 شهرستان سميرم، فريدن و فريدونشهر كه سه منطقه عمده عشايري استان اصفهان مي باشند از 57 گله، 715 نمونه گسترش خوني از گوسفندان و بزان به صورت تصادفي تهيه شد، همچنين 500 نمونه گسترش خوني از عشايري كه با دام ها تماس داشته و به علت نشانه هايي مانند تب هاي نامنظم، لرز، سردرد، دردهاي عضلاني و خستگي به شبكه هاي بهداشتي مراجعه مي كردند تهيه شد. از بررسي گسترش هاي خوني در جمعيت دامي گوسفند و بز عشايري 196 نمونه مثبت كه 22.45 درصد مربوط به Babesia mutasi و 77.55 درصد مربوط به Babesia ovis تشخيص داده شد كه درصد شيوع B.ovis %21.26 و B.mutasi و %6.15 بود. در بررسي گسترش هاي خوني انساني خوشبختانه هيچ گونه آلودگي بابزيايي مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش در آب هاي منطقه بندرعباس تا سيريك و از تيرماه 1379 لغايت مرداد ماه 1381 و با هدف بررسي ساختار جمعيت ميگوي موزي (Penaeus merguiensis) انجام پذيرفت. نمونه برداري به صورت ماهانه و به روش مساحت جاروب شده (Swept area) صورت گرفت. در اين تحقيق ميزان توده زنده (Biomass) و ميزان قابل مجاز صيد (T.A.C.) گونه مذكور برآورد گرديد. بررسي توزيع فراواني طول كاراپاس و ميزان CPUE ماهانه نشان مي دهد كه به ترتيب در ماه هاي اسفند تا ارديبهشت ميانگين طول كاراپاس و در ماه هاي خرداد تا مهرماه، ميانگين CPUE سير صعودي را نشان مي دهند. ضريب رشد (K) سالانه و طول كاراپاس مجانب (CL?) براي جنس هاي ماده و نر به ترتيب 1.8)، 45.5 ميلي متر) و 1.6)، 35.5 ميلي متر) برآورد گرديد. در بررسي پيراسنجه هاي مرگ و مير مشخص شد كه ضريب مرگ و مير جنس ماده بيشتر از جنس نر مي باشد. همچنين ضريب بهره برداري براي جنس هاي ماده و نر به ترتيب 0.49 و 0.40 برآورد شد.

 نسخه قابل چاپ

اين تحقيق با هدف مقايسه سه داروي ضد قارچي فرمالين، سبزمالاشيت و پرمنگنات پتاسيم از نظر شاخص درماني و حاشيه سلامتي در تخم هاي لقاح يافته مولد تاس ماهي ايراني Acipenser persicus انجام شد. داروها با غلظت هاي: فرمالين- 0.4، 0.8، 1.6، 3.2، 6.4، 12.8؛ سبزمالاشيت- 0.2، 0.4، 0.8، 1.6، 3.2، 6.4 و پرمنگنات پتاسيم- 20، 40، 80، 160، 320، 640 قسمت در ميليون حدود 30 ساعت پس از لقاح براي حمام دادن 30 دقيقه اي تخم ها در 3 تكرار مورد استفاده قرار گرفتند. نگهداري تخم ها در انكوباتور يوشچنكو كه اختصاصا براي اين تحقيق اصلاح و كادربندي شده بود، انجام شد. به اين ترتيب پنجاه و هفت کادرمجزا در دو دستگاه چهار جعبه اي يوشچنكو، فضاي آزمايش تخم ها را تشكيل دادند. در هر كادر با استفاده از توزين و شمارش دقيق، صد تخم ريخته شد. داده هاي مربوط به اختلاف ميانگين تعداد تخم هاي قارچ زده در تيمارها و گروه شاهد به عنوان اثر درماني و اختلاف ميانگين تعداد تخم هاي مرده در تيمارها و گروه شاهد به عنوان اثر كشندگي، پس از 96 ساعت با استفاده از روش محاسبه Probit value مورد بررسي قرار گرفت، ميانه غلظت كشنده در 96 ساعت (LC₅₀^96h)، ميانه غلظت موثر (EC₅₀^96h) تعيين شد. در تعيين شاخص درماني (Therapeutic index) نسبت LC₅₀^96h به EC₅₀^96h محاسبه و بزرگي اين شاخص مبناي قضاوت در مورد سلامتي داروهاي مورد مطالعه قرار گرفت. شاخص درماني، نشان دهنده ميزان سلامتي داروهاست. بزرگي شاخص درماني مبين خطرات و عوارض سمي كمتر دارو مي باشد. EC₅₀^96h، LC₅₀^96h و شاخص درماني براي فرمالين به ترتيب: 1.9، 1.92 و 0.99؛ براي سبزمالاشيت: 2.45، 1.09، 2.25 و براي پرمنگنات پتاسيم: 144.09، 26.84 و 5.37 به دست آمد.
بر اساس نتايج اين تحقيق پرمنگنات پتاسيم با شاخص درماني بالاتر، داروي سالم تري نسبت به فرمالين و سبزمالاشيت جهت مبارزه با آلودگي قارچي ساپرولگنيا در تاس ماهي ايراني محسوب مي گردد. فرمالين نسبت به دو داروي ديگر سميت بيشتر و سلامتي كمتري دارد.

 نسخه قابل چاپ

اين آزمايش جهت بررسي تغييرات بعضي از خصوصيات زراعي و ارزش غذايي يونجه همداني طي مراحل مختلف رشد در چين دوم انجام شد. صفات زراعي شامل طول بوته، درصد ماده خشك و نسبت برگ به ساقه و تركيب شيميايي نمونه هاي جمع آوري شده طي مراحل مختلف رشد (قبل از غنچه دهي، شروع غنچه دهي، غنچه دهي كامل، شروع گل دهي و گل دهي كامل) به روش تجزيه تقريبي تعيين شدند. قابليت هضم يونجه خشك در مراحل شروع غنچه دهي، شروع گل دهي و گل دهي كامل به روش In vivio با استفاده از تعداد 4 راس گوسفند نر مهربان انجام شد. ميانگين طول بوته از 24.36 سانتي متر در قبل از غنچه دهي به 60.18 سانتي متر در مرحله گل دهي كامل رسيد. تفاوت بين طول بوته در مراحل مختلف رشد از لحاظ آماري معني دار شد (p<%5). درصد ماده خشك بوته كامل با پيشرفت مرحله رشد افزايش يافته و از 20.18 درصد قبل از غنچه دهي به 27.10 درصد در گل دهي كامل رسيد و اختلاف آن ها از لحاظ آماري معني دار شد (p<%5). درصد ماده خشك ساقه و برگ نيز تغييراتي مشابه بوته كامل داشتند. بيشترين ميزان ماده آلي بوته كامل يونجه با 90.47 درصد در مرحله شروع گل دهي و كمترين مقدار آن با 89.62 درصد در مرحله غنچه دهي كامل بود ولي اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار نبود. بيشترين مقدار پروتيين خام بوته كامل در مرحله اول رشد (قبل از غنچه دهي) 23.79 درصد و كمترين آن در مرحله آخر رشد (مرحله گل دهي كامل) 17.06 درصد و اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار بود (p<%5). ميزان پروتيين خام ساقه و برگ نيز با افزايش سن گياه روند مشابهي را نشان داد. درصد الياف خام بوته كامل با افزايش سن گياه افزايش يافته و از 20.12 درصد در مرحله قبل از غنچه دهي به 27.50 درصد در مرحله گل دهي كامل رسيد و اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار شد (p<%5). درصد قابليت هضم ماده خشك از 62.78 درصد در مرحله شروع غنچه دهي به 59.10 درصد در مرحله گل دهي كامل كاهش يافت ولي اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار نبود. همين روند كاهش در مورد قابليت هضم پروتيين خام نيز وجود داشت. در مورد قابليت هضم الياف خام روند مشخصي وجود نداشت و تفاوت آن ها از نظر آماري نيز معني دار نبود. با اين حال، بيشترين مقدار قابليت هضم الياف خام در مرحله شروع گل دهي با 57.81 درصد و كمترين مقدار در مرحله شروع غنچه دهي با 53.02 درصد مشاهده شد. ارزش انرژي زايي يونجه بر حسب كل مواد مغذي قابل هضم (TDN) با پيشرفت مرحله رشد كاهش يافت و از 61 درصد در مرحله شروع غنچه دهي به 58 درصد در مرحله گل دهي كامل رسيد و تفاوت آن ها از نظر آماري معني دار نشد. با توجه به نتايج حاصله، به نظر مي رسد براي حصول يك خوراك با كميت قابل قبول و كيفيت بهتر، برداشت يونجه اگر بين شروع گل دهي %10) گلدهي) و گل دهي كامل %50) گل دهي) صورت گيرد، عملكرد در هكتار بيشتر خواهد شد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي عملكرد شش آميخته تجارتي موجود در ايران (راس، آربورايكرز، كاب، لوهمن، هوبارد و آرين) آزمايشي در قالب طرح كاملا تصادفي با 4 تكرار و 20 مشاهده در هر تكرار به مدت 42 روز در شرايط پرورشي مشابه و يكسان (جوجه يك روزه از مادران همسن، تغذيه و مديريت پرورش يكسان) اجرا شد. صفات مورد مطالعه شامل افزايش وزن، خوراك مصرفي، ضريب تبديل غذايي، درصد تلفات و ضريب كارايي توليد به صورت دوره اي و متوسط افزايش وزن زنده و ضريب تبديل در هفته 1 تا 6 بود. نتايج تجزيه و تحليل آماري صفات مورد بررسي نشان داد كه ميانگين افزايش وزن هفتگي كل دوره بين آميخته ها معني دار بود (p<0.01). افزايش وزن آميخته كاب نسبت به ديگر آميخته ها بالاتر بود در حالي كه آربوراكر داراي پايين ترين وزن در پايان دوران پرورشي داشت. ميانگين خوراك مصرفي در كل دوره در سطح (p<0.05) معني دار بود. آميخته راس پايين ترين و هوبارد داراي بالاترين سطح خوراك مصرفي نسبت به ديگر آميخته ها بودند. ضريب تبديل غذايي در دوره هاي رشد، پاياني و كل دوره معني دار بود (p<0.01). ضريب تبديل غذايي در آميخته كاب بهتر و هوبارد بالاتر نسبت به ديگر آميخته ها بود. درصد تلفات در بين آميخته ها معني دار نبود. ضريب كارايي توليد كه نسبتا يك شاخص ارزيابي جامع تري (در برگيرنده اكثر شاخص هاي مهم توليد عملكرد) مي باشد در آميخته كاب بالاتر از ساير آميخته ها بوده است. بررسي روند سرعت رشد (افزايش وزن هفتگي) و ضريب تبديل تمامي آميخته ها نشان داد كه ادامه رشد از 6 هفتگي به بعد داراي مزيت نسبي كمتري مي باشد. ارزيابي كيفيت لاشه نشان داد كه تفاوت معني داري بين نسبت لاشه (به كل وزن زنده قبل از كشتار) و اندام اصلي تشكيل دهنده لاشه (نسبت سينه و ران به كل لاشه) در آميخته هاي مختلف وجود نداشت. درصد چربي حفره بطني در آميخته راس كمتر و در آميخته لوهمن بيشتر از ساير آميخته بود. ارزيابي شيميايي لاشه نشان داد كه آميخته هوبارد داراي كمترين سطح درصد چربي و بيشترين سطح درصد پروتيين در بين آميخته ها مي باشد. در ضمن آميخته آربورايكرز داراي بيشترين سطح درصد چربي و آميخته راس داراي پايين ترين سطح درصد پروتيين در لاشه مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

عيار منيزيم و كراتينين در 93 نمونه ادرار گاوهاي هلشتاين و دو رگ شيري از دي ماه سال 1380 لغايت تيرماه 1381 در اروميه در جهت تشخيص احتمالي هيپومنيزيمي تحت باليني مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه ها به طريق تحريك پرينه، ملامسه راست روده و سوند ادراري در لوله هاي 10 ميلي ليتري تهيه گرديدند. غلظت منيزيم و كراتينين ادرار با استفاده از كيت هاي منيزيم (زيست شيمي) و كراتينين (پارس آزمون) به روش كالريمتري (رنگ سنجي) اندازه گيري شدند. منيزيم و كراتينين در تمامي نمونه هاي ادرار مشاهده و دامنه آن ها به ترتيب بين 0.05 تا 7.71 ميلي مول در ليتر و 15.6 تا 30 ميلي گرم در دسي ليتر متغير بوده است. منيزيم ادرار گاوها به سه گروه <1.5 ميلي مول در ليتر به عنوان گاوهاي غني از منيزيم سرم، 0.42-1.49 ميلي مول در ليتر به عنوان گاوهاي حساس به كمبود منيزيم و >0.41 ميلي مول در ليتر به عنوان گاوهاي مشكوك به هيپومنيزيمي طبقه بندي شده فراواني و درصد نمونه ها به ترتيب 78 راس و %83.87، 10 راس و %9.67، 5 راس و %6.45 مشاهده گرديد. ميانگين و خطاي معيار كراتينين ادرار در سه گروه فوق به ترتيب 22.7± 3.4، 20.6 ±2.7 و 21.1± 4.2 ميلي گرم در دسي ليتر ادرار بوده و اختلاف بين آن ها معني دار نمي باشد. لذا مي توان نتيجه گرفت كه در گاو سالم دفع ادراري منيزيم طبيعي بوده و ميزان آن بستگي به منيزيم خون دارد. پايين بودن منيزيم ادرار مي تواند اخطاري در احتمال هيپومنيزيمي از نوع تحت باليني منظور گردد كه در آن صورت ارزيابي منيزيم ادرار به عنوان يك روش تشخيصي باليني در هيپومنيزيمي تحت باليني اهميت كاربردي داشته باشد.

سرب يكي از قديمي ترين فلزات شناخته شده مي باشد. ميزان سرب مو به صورت تشخيصي براي آلودگي سرب در اطراف صنايع نفت و پتروشيمي مفيد مي باشد. نمونه هايي از موي گاوها در هر مورد 67) نمونه در هر فصل( در شعاع يك تا ده كيلومتري صنايع نفت و پتروشيمي تهيه گرديد. نمونه هاي موي گاوها 34) نمونه در هر فصل) كه از مناطق دور نسبت به كارخانجات مذكور بوده و از جاده هاي اصلي نيز دور بودند به عنوان نمونه هاي كنترل در نظر گرفته شدند. نمونه هاي مو سپس هضم شده و محتواي سرب آن ها با دستگاه جذب اتمي مورد آناليز قرار گرفت. به طور كلي نتايج مشخص ساخت كه ميانگين ميزان سرب موي گاوها (6.5± 2.1 ppm) در شعاع 1.5 كيلومتري اطراف صنايع نفت شيراز به طور معني داري بالاتر از ميانگين ميزان سرب موي گاوها (3.1 ±0.9 ppm)، در شعاع 1.5 كيلومتري اطراف صنايع پتروشيمي شيراز مي باشد (p<0.05). محتواي ميانگين سرب موي گاوهاي كنترل در طول سال (1.1± 0.3 ppm) بود كه به طور معني داري كمتر از ميزان ميانگين سرب موي گاوهايي بود كه در فاصله 1.5 كيلومتري اطراف صنايع نفت و پتروشيمي شيراز مي باشد (p<0.05). اين مقادير نشان مي دهند كه باقي مانده سرب در بدن اين حيوانات كه گوشت آن ها به مصرف انسان مي رسد. بالقوه خطرناك بوده و امكان وارد شدن سرب به زنجيره غذايي انسان را فراهم مي سازد.

 نسخه قابل چاپ

باكتري E.coli از جمله عوامل معمول مولد اسهال در گوساله هاي تازه متولد شده مي باشد اين باكتري داراي خصوصياتي است كه از مهم ترين آن ها وجود يا عدم وجود فيمبريه F5 است. هدف از انجام اين تحقيق تعيين فراواني فيمبريه F5 در سويه هاي E.coli جدا شده از گوساله هاي مبتلا به اسهال مي باشد. در اين طرح تعداد 234 نمونه مدفوع از گوساله هاي مبتلا به اسهال با سن زير يك ماه جمع آوري گرديد پس از جداسازي باكتري E.coli، وجود فيمبريه F5 در باكتري هاي جدا شده به وسيله آنتي سرم اختصاصي مورد آزمايش قرار گرفت و از بين 234 نمونه تعداد 21 مورد (%9) مثبت تشخيص داده شد. فراواني موارد مثبت در گوساله هاي مبتلا با سن زير 5 روز %19 و در گوساله هاي بالاي 5 روز %5 تعيين گرديد همچنين فراواني موارد مثبت در گاوداري هاي سنتي (%20) به ميزان قابل توجهي از گاوداري هاي صنعتي (%2.6) بالاتر بود. با توجه به نتايج به دست آمده، باكتري E.coli در ايجاد اسهال در گوساله ها در شهرستان اراك دخيل بوده و بايد مورد توجه قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

تالاب اميركلايه از جمله تالاب هاي مهم و بين المللي ايران است كه در استان گيلان و شمال شهر لاهيجان واقع شده است. از 15 گونه ماهي موجود در اين تالاب ماهي سوف حاجي طرخان (Perca fluviatilis) از فراوان ترين آن ها مي باشد. در تحقيقاتي كه بر روي انگل هاي سوف حاجي طرخان تالاب اميركلايه به مدت يك سال از بهار تا زمستان سال 1380 صورت گرفت، 163 نمونه ماهي مورد آزمايش قرار گرفتند. هدف از اين تحقيق، بررسي وضعيت آلودگي هاي انگلي اين ماهي و همچنين تعيين ميزان شيوع، شدت آلودگي، فراواني و شاخص غالبيت انگل ها بود. روش صيد به صورت اتفاقي و با استفاده از دام گوشگير، پره، ساچوك و ساليك انجام شد. نمونه ها به صورت زنده به آزمايشگاه انتقال يافته و پس از زيست سنجي بر اساس روش هاي متداول كالبد گشايي، مورد آزمايش قرار گرفتند. براي تثبيت انگل ها از فرمالين %10، براي شفاف كردن نماتودها از لاكتوفنل و براي رنگ آميزي ساير انگل ها از رنگ استوكارمين استفاده شد. سپس انگل ها با استفاده از كليدي هاي تشخيص معتبر مورد شناسايي قرار گرفتند. در اين بررسي پنج گونه انگل از سوف حاجي طرخان جدا شد كه شامل Camallanus lacustris،(شيوع %36.2، ميانگين شدت آلودگي (3.75، Diplostomum spthaceum،(شيوع %8.59، ميانگين شدت آلودگي (2.64، لرنه آ،(شيوع %4.29، ميانگين شدت آلودگي (2.57، داكتيلوژيروس،(شيوع %0.61، ميانگين شدت آلودگي (5 و آرگولوس،(شيوع %0.61، ميانگين شدت آلودگي (1 بود. در اين بررسي انگل هاي C.lacustris، لرنه آ، داكتيلوژيروس و آرگولوس براي اولين بار از سوف حاجي طرخان در ايران گزارش مي شوند. آلودگي به C.lacustris در سوف حاجي طرخان بيش از انگل هاي ديگر بوده است. علاوه بر اين تنوع گونه اي انگل هاي ماهي سوف حاجي طرخان كمتر از ساير ماهيان شكارچي (مثل اردك ماهي) تالاب اميركلايه بود.

 نسخه قابل چاپ