مقالات امور دام و آبزیان

فعاليت آنزيم هاي دستگاه گوارش لارو آبزيان عموما ضعيف بوده و اين نقص به تدريج در دوران تکامل لارو ترميم مي گردد. در چنين موجوداتي غذاي زنده با افزايش قابليت هضم (Digestibility) و جذب غذاي کنسانتره موجب بهبود رشد و بقا مي شود. در اين تحقيق لارو نو رس قزل آلا بوسيله 5 جيره غذايي مختلف تغذيه و در نهايت پروفيل اسيدهاي چرب، چربي تام و پروتئين کل لاشه لاروها بررسي شد. بدين منظور لارو تازه به تغذيه افتاده قزل آلا در 3 تکرار از 5 تيمار غذايي شامل ناپلي آرتميا، سيست دکپسوله، غذاي کنسانتره (به عنوان تيمار شاهد)، ترکيب غذاي کنسانتره و سيست دکپسوله و ترکيب غذاي کنسانتره و ناپلي آرتميا، در مخازن 40 ليتري  پلي اتيلني به مدت 21 روز پرورش داده شد. در نهايت به تعداد 15 لارو از هر تکرار برداشت شده و مورد آناليز قرار گرفت. آناليز اسيدهاي چرب نمونه هاي غذايي و لاشه لاروها نشان داد که لارو قزل آلا توانسته است با تبديل و ساخت برخي اسيدهاي چرب، نيازهاي حياتي خود را رفع نمايد. آناليز آماري پروفيل اسيدهاي چرب نمونه هاي تغذيه شده در تيمارهاي مختلف نشان داد که لارو قزل آلا با دارا بودن قدرت آنزيمي بالا نيازي به آنزيم هاي کمکي غذاي زنده جهت هضم غذاي کنسانتره ندارد (p>0.05).

 نسخه قابل چاپ

از آنجايي كه مطالعه و بررسي مرحله لاروي ماهيان در دو زمينه شناسايي و تعيين فراواني آنها به مدت يك دهه در ايران انجام شده است تصميم گرفته شد علاوه بر انجام مطالعات و بررسي هاي سيستماتيك به نوآوري در علم و مطالعات لاروي پرداخته و اقدام به استخراج اتوليت شد. از اين رو طي انجام پروژه شناسايي، تنوع و الگوي پراكنش لارو ماهيان در اكوسيستم جزاير مرجاني خارک و خاركو – خليج فارس با به كارگيري روش سامانه اطلاعات جغرافيايي(GIS) كه از ابتداي سال 1385 در حال اجرا مي باشد، علاوه بر انجام مراحل اصلي پروژه، براي اولين بار در ايران اقدام به خارج نمودن اتوليت تعدادي از لارو ماهي و تعيين سن لارو در خانواده هاي ماهي پهلونقره اي (Atherinidae، phididae)، كفشك ماهي(Slidae)  و شگ ماهي (Clupeidae) گرديد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق اثر شستشوي گوشت ماهي کپور قبل و بعد از چرخ شدن بر برخي از شاخص هاي کيفي آن بررسي گرديد. با توجه به نتايج حاصل دو تيمار چرخ کردن گوشت و سپس شستشو دادن آن و شستن فيله و سپس چرخ کردن آن در فاکتورهاي زير داراي تفاوت معني دار بودند. سوريمي (گوشت چرخ شده شسته) رطوبتي در حدود %81.9 داشت (p<0.05). مقدار پروتئين سوريمي %96.33 و ميزان پروتئين تيمار ديگر %67.74 بود که با هم تفاوت معني دار داشتند (p<0.05). سوريمي %49 ظرفيت نگهداري آب و تيمار ديگر در حدود %7 ظرفيت نگهداري آب را به خود اختصاص داد (p<0.05). گوشت چرخ شده حاصل از فيله هاي شسته ميزان ازت فرار بالاتري نشان داد که بين دو تيمار تفاوت معني دار بود (p<0.05). در کنار اين فاکتورها ارزيابي ژل و نيز برخي از شاخص هاي ارزيابي حسي نظير رنگ، بو و طعم تعيين گرديدند. ژل حاصل از هر دو نوع تيمار کيفيت خوبي داشت و بالاترين امتياز را به خود اختصاص داد.

 نسخه قابل چاپ

اوريون عفونت حاد سيستميك و واگيرداري است كه در اكثر مواقع باعث تورم غده پاروتيد شده و در مواردي با ايجاد مننژيت و آنسفاليت موجب مرگ و مير مي گردد. تشخيص سريع بيماري اهميت زيادي داشته و از درمان هاي نادرست جلوگيري مي نمايد. در اين تحقيق پادگن هماگلوتينين اوريون با كيفيت مطلوب تهيه كه مي توان از آن در تشخيص بيماري به روش HI كه روشي دقيق، سريع و كم هزينه مي باشد استفاده كرد. براي تهيه پادگن هماگلوتينين از سويه بومي S#12 استفاده گرديد. پس از مشاهده ضايعات سلولي و انجام چندين مرتبه ذوب و انجماد، تيتر ويروس تعيين كه با افزودن تواين – اتر به حد مطلوب رسيد و محصول نهايي براي نگه داري طولاني مدت ليوفيليزه گرديد. براي فرآورده تهيه شده حساسيت 100% ، ويژگي 7/93% و تكرار پذيري 100% به دست آمد كه در مقايسه با نمونه هاي وارداتي كه اكثرا بر روي تخم مرغ جنين دار تهيه مي شوند و داراي پروتئين هاي غيراختصاصي مي باشند، بسيار مناسب مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

طي يك دوره يك ساله از فروردين ماه لغايت اسفند سال 1384 شاخص هاي زيستي شامل طول، وزن و سن كيلكاي معمولي در سواحل استان مازندران مورد بررسي قرار گرفت. تعداد 4817 عدد كيلكاي معمولي، مورد بررسي زيست سنجي قرار گرفت. نتايج نشان داد كيلكاي معمولي با فراواني 86 درصد، جمعيت غالب صيد را تشكيل داده است. ميانگين طول، وزن و سن اين ماهي به ترتيب 8/11±8/93 ميليمتر، 1/2±1/7 گرم و 1±9/3 سال برآورد شد. دامنه سني ماهيان صيد شده از ⁺1 تا ⁺6 سال بود و ماهيان ⁺4 ساله با فراواني 3/35 درصد جمعيت غالب صيد را تشکيل دادند. پارامترهاي رشد برتالانفي براي اين ماهي شامل: ميليمتر L?=114.9، k=0.34، t0=-1.878 و معادله رشد L_t=114.92[1-e^{-0.339(1+1.878)}] تعيين شد. ضريب مرگ و مير کل (Z)، طبيعي(M) و صيادي (F) به ترتيب برابر 85/0،41/0 و 44/0 در سال محاسبه شده است. نرخ بهره برداري (Explitatin rate) در مورد اين گونه 51/0تعيين شد.

 نسخه قابل چاپ

امروزه صنعت طيور نقش بسيار مهمي در تامين پروتئين موردنياز جمعيت دنيا ايفا مي كند. يكي از عواملي كه سلامت فرآورده هاي غذايي طيور را به مخاطره مي اندازد، باكتري هاي خانواده انتروباكترياسه به ويژه سالمونلا مي باشد. سالمونلا منبع مهم آلودگي غذاهاي انساني و عامل پاتوژن بسيار قوي و بيماري زا در انسان ها است. راه هاي ابتلا انسان به عفونت سالمونلايي استفاده از تخم مرغ نيم پز و خام و گوشت طيور نيمه پخته مي باشد. تخم مرغ از طريق تخمدان مرغ مادر، آلودگي پوسته به مدفوع و از طريق محيط، به باكتري سالمونلا آلوده مي گردد. بنابراين مزارع مرغ مادر از مهمترين منابع عفونت سالمونلا مي باشند. روش هاي مختلفي براي جداسازي باكتري سالمونلا وجود دارد كه شامل روش هاي كشت سنتي و بيوشيميايي، سرولوژيكي و مولكولي است. در اين مطالعه كه در مركز اصلاح وپرورش مرغ بومي استان مازندران انجام گرفت، نمونه هاي مختلفي از بخش هاي مختلف سالن مرغ مادر، سالن جوجه كشي، سالن جوجه هاي زير يك هفته و نيز از تخم مرغ جمع آوري گرديد. درصد آلودگي به سالمونلا در 4 سالن مرغ مادر 64/1% ودر زرده تخم مرغ ها و نيز پوسته 92/1% بود. از نمونه هاي مربوط به سالن جوجه كشي و سالن جوجه هاي زير يك هفته، باکتري سالمونلا جدا نشد. در مجموع تعداد 7 نمونه آلوده به سالمونلا بوده و تمام اين نمونه ها متعلق به گروه D بودند. آزمايشPCR براي تاييد تشخيص جنس سالمونلا و نيز تعيين گونه صورت گرفت. تمام گونه ها به عنوان انتريتيديس (Salmnella enteritidis) تشخيص داده شدند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين مطالعه تعيين ميزان آلودگي لاشه طيورگوشتي به باکتري هاي شاخص در مراحل مختلف خط کشتار در يکي از کشتارگاه هاي اطراف شهرستان مشهد بوده است. از تعداد پنج گله و از هر گله تعداد 10 نمونه از هر يک از مراحل مختلف خط کشتار با استفاده از صفحه الگو (Template) از ناحيه گردني نمونه گيري به روش سوآپ خشك و مرطو ب صورت گرفت و با استفاده از روش کشت مرسوم شمارش كلي باكتريايي (TVC)، شمارش كلي فرمي و شمارش E. cli انجام گرديد. بيشترين ميزان آلودگي به ترتيب مربوط به مراحل پس از بازرسي و تخليه محوطه بطني به دست آمد. مقادير ميانه شمارش کلي فرم و  E. cli در مراحل مختلف خط كشتار در آزمون فريدمن (Fridman)  اختلاف معني داري را نشان داده و در مقايسه هاي دوگانه توسط آزمون ويلکاکسون (Wilcxn) فقط از نظر شمارش کلي فرم بين مرحله پرکني و مرحله پيش سردکن اختلاف معني دار نبود، و بين ساير مراحل نمونه گيري با مرحله پرکني از نظر شمارش کلي فرم و  E. cli اختلاف معني دار بود (p<0.05). با توجه به تخليه امعا و احشا به صورت دستي به نظر مي رسد، افزايش آلودگي ميكروبي در اين مرحله به دليل آلودگي سطحي لاشه با فلور ميكروبي دستگاه گوارش، و در مرحله پس از بازرسي به دليل دست كاري غلط لاشه ها مي باشد و هم چنين ميزان آلودگي بالا قبل از بسته بندي، احتمالا به دليل عدم جريان كافي آب و نيز عدم سالم سازي آن و نيز استفاده از يخ غيربهداشتي در چيلر اتفاق مي افتد.

 نسخه قابل چاپ

گياهان دارويي منبع بالقوه اي محسوب مي شوند که به منظور کشف ترکيباتي که داراي اثرات ارزش مند دارويي هستند، مورد توجه مي باشند. به منظور بررسي اثرات عصاره هاي برگ انجير (Ficus carica) بر ترشح و محتواي تري گليسريد، از عصاره هاي مختلف برگ انجير هيدروالکلي (متانولي)، کلروفرمي، اتردوپترولي، کلروفرم آبي و اتردوپترول آبي) در کشت سلول HepG2 استفاده شد. در آزمايش هاي انجام شده، مشخص شد که عصاره هاي کلروفرمي و اتر دوپترولي، سمي بودند و به همين دليل از مطالعه حذف شدند. سپس غلظت هاي مختلف از عصاره هيدروالکلي (03/0، 05/0، 08/0 ميلي رم بر ميلي ليتر) عصاره کلروفرم آبي (07/0، 1/0، 15/0 ميلي گرم بر ميلي ليتر) و عصاره اتر دو پترول آبي (08/0، 1/0، 13/0 ميلي گرم بر ميلي ليتر) در حالت پايه و تحريک شده با گلوکز به محيط کشت اضافه و مدت 48 ساعت انکوبه شدند. در حالي که گلوکز به طور معناداري موجب تحريک ترشح تري گليسيريد (1/2±201 ميلي گرم بر دسي ليتر) در برابر حالت پايه (4/8 ±2/76 ميلي گرم بر دسي ليتر) شد، انکوباسيون عصاره گياهي موجب کاهش اثر گلوکز (ترشح تري گليسيريد به سطح پايه و يا کمتر (عصاره هيدروالکلي 8/6± 7/70 ميلي گرم بر دسي ليتر، عصاره کلروفرم آبي (66/0±3/66 ميلي گرم بر دسي ليتر) و عصاره اتر دوپترول آبي (4/1±7/109 ميلي گرم بر دسي ليتر) شد. علاوه بر آن محتواي تري گليسيريد سلول هاي HepG2  در حالت تحريک شده با گلوکز (48/71± 609 ميلي گرم در هر خانه)، کاهش معناداري را نسبت به عصاره هيدروالکلي (8/19±285 ميلي گرم در دسي ليتر) کلروفرم آبي (7/17±5/331 ميلي گرم در هر خانه) و اتر دوپترول آبي (75/15±279 ميلي گرم در هر خانه) نشان داد، در حالي که محتواي تري گليسيريد در حالت پايه 43/37±75/342 ميلي گرم در هر خانه بود. اگرچه عصاره هاي برگ انجير موجب کاهش ترشح و محتواي تري گليسريد در حالت تحريک شده با گلوکز شدند اما در حالت پايه تغييرات معناداري ايجاد نکردند . در نتيجه عصاره هاي برگ انجير توانستند موجب تعديل در ترشح و محتواي تري گليسريد در سلول HepG2 شوند. علت اين تغييرات با توجه به آزمايش هاي فيتوشيميايي ، به حضور فلاونوئيدها در برگ انجير نسبت داده مي شود.

 نسخه قابل چاپ

جهت بررسي تنوع گونه اي اجتماعات کرمهاي پرتار و تاثير عوامل محيطي بر آن، پرتاران 4 خور بيحد، دورق، غزاله و غنام در منطقه ماهشهر طي سال هاي 76-1375 مورد بررسي اكولوژيك قرار گرفتند. در اين رابطه شاخصهاي تنوع بهمراه فاكتورهاي محيطي مورد توجه قرار گرفته و ارتباط ميان شاخصهاي تنوع شانون، سيمپسون و ترازي هيل با فاكتورهايي چون دما، اكسيژن، شوري، pH، دانه بندي و مقداركل ماده آلي بررسي شدند. فاكتورهاي موثر بر شاخصهاي تنوع در خورهاي مختلف متفاوت مي باشند بطوريكه در خوربيحد دانه بندي ريزتر از 63 ميكرون، درخور دورق مقدار كل ماده آلي و در خور غنام شوري بيشترين تاثير را بر تنوع و غالبيت داشته اند. در خور غزاله شوري بر تنوع و pH بر غالبيت بيشترين تاثير را داشته است. فاكتورهايي كه بيشترين تاثير را بر ترازي محيطي داشته اند در خور بيحد و غنام شوري، خور دورق pH و در خور غزاله مقدار كل ماده آلي بوده است. دركليه خورهاي مورد بررسي تنوع در حد پاييني است و با توجه به اسكله هاي تخليه و بارگيري نفتكشها، پتروشيمي بندر امام خميني، پتروشيمي رازي و تاسيسات بنادر و كشتيراني مي توان آنها را جزو خورهاي با آلودگي متوسط تا آلودگي بالا در نظر گرفت. آلوده ترين خور مورد بررسي خور غزاله مي باشد كه تغييرات تنوع و غالبيت نيز در آن معني دار مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

جهت بررسي تنوع گونه اي اجتماعات کرمهاي پرتار و تاثير عوامل محيطي بر آن، پرتاران 4 خور بيحد، دورق، غزاله و تالاب شادگان بزرگ ترين تالاب ايران است كه در جنوب غربي ايران در ابتداي خليج فارس واقع شده است . آلودگي تالاب شادگان از طريق منابع آلوده كننده صنعتي ،شهري و كشاورزي رو به افزايش است. در اين مطالعه ماندگاري جيوه در تالاب شادگان با استفاده از اگرت كوچك به عنوان انديكاتور ارزيابي شد. جيوه در پر، كليه، كبد و عضله اگرت هاي كوچك جمع آوري شده (آبان 1386) از تالاب شادگان اندازه گيري شد.
مقادير جيوه در پر (2.61mg/kg) و كبد (3.64mg/kg) در مقايسه با عضله (1.21 mg/kg) و كليه (1.51 mg/kg) از ميزان بيشتري برخوردار بوده است. غلظت جيوه در پرها پايين تر از آستانه اثرگذار بر بقا و توليدمثل اگرت هاي كوچك بود. تفاوتي در سطوح جيوه بين اگرت هاي نر و ماده مشاهده نشد. مقادير جيوه به طور كلي در پر اگرت هاي جمع آوري شده از تالاب شادگان در مقايسه با مقادير اندازه گيري شده در مطالعات ديگر بيشتر بود.

 نسخه قابل چاپ

باکتري هاي ترموفيل منابع با ارزشي از آنزيم هاي هيدروليتيک مقاوم به گرما هستند. آنزيم هاي مقاوم به گرما در صنعت داراي اهميت بسيار مي باشند و براي اهداف تجاري مختلف استفاده مي شوند. از بين آنزيمهاي هيدروليز کننده نشاسته، آلفا آميلاز يکي از مهمترين و قابل توجه ترين آنزيم ها از نظر تجاري خصوصا در صنعت مواد شيرين کننده مي باشد. براي فرآيند توليد مواد شيرين کننده از نشاسته، دما بايد 50 درجه سلسيوس يا بالاتر و pH در حدود 7 باشد تا از به رنگ قهوه اي درآمدن جلوگيري به عمل آمده و چسبندگي (ويسکوزيته) کاهش يابد. اين امر نيازمند استفاده از آلفا آميلاز مقاوم به حرارت به منظور مقاومت در برابر حرارت فرآيند مي باشد. باکتري ها از دو چشمه آبگرم خرقان (در استان قزوين ) و محلات (در اراک) جدا شدند. نمونه هاي آب از 50 سانتي متري سطح آب چشمه جمع آوري شدند. دماي آب در زمان نمونه برداري در مکان هاي خرقان و محلات به ترتيب، 56 و 48 درجه سلسيوس بود. پس از سانتريفيوژ کردن نمونه هاي آب، رسوبات باقيمانده در نوترينت براث غني شده با عناصر ضروري کشت داده شدند و در درجه حرارت مناسب قرار داده شدند. چهار باکتري جدا شده از نظر مولکولي به وسيله PCR و ريبوتايپينگ ژن 16S rRNA  شناسايي شدند. آنها  Anxybacillus pushchinensis. Bacillus lichenifrmis Aneurinibacillus aneurinilyticus Aneurinibacillus thermaerphilus تشخيص داده شدند. توليد -a آميلاز در پليت هاي آگار نشاسته دار مورد بررسي قرار گرفت و ميزان فعاليت اين آنزيم به روش دي نيتروساليسيليک(DNS)  اندازه گيري شد. pH و حرارت مناسب براي فعاليت آنزيم آميلاز تعيين گرديد. حداکثر فعاليت آنزيم B.lichenifrmis  در 70 درجه سلسيوس و pH=7 مشاهده شد. حداکثر فعاليت آنزيم  A.aneurinilyticus در 70 درجه سلسيوس و pH=8 بود در حاليکه براي آنزيم A.pushchinensis در 80 درجه سلسيوس و pH=8 بود.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش، مطالعه ساختار تخمدان ميگوي سفيد (سر تيز) (Metapenaeus affinis) در آبهاي ساحلي منطقه بندرعباس تا سيريك بود كه به مدت 6 ماه و از فروردين ماه تا شهريور ماه 1382 انجام پذيرفت. به منظور مطالعه تغييرات ساختار بافت تخمدان و بر اساس ويژگي هاي مورفولوژي مراحل باروري آنها که 5 مرحله مختلف در نظر گرفته شده است، تعداد 300 نمونه (60 نمونه از هر مرحله باروري) انتخاب و قطعاتي از بخش مياني تخمدان ميگو ها جدا و پس ازتثبيت در محلول فرمالين 4% به مدت 24 ساعت و طي مراحل معمول قبل از تهيه مقاطع بافتي (شامل مراحل آبگيري با الكل اتيليك، شفاف سازي و پارافينه كردن در محلولهاي گزيلول، پارافين نرم و پارافين سخت و در نهايت قالب گيري)، برش هايي به ضخامت 5 ميكرون توسط دستگاه ميكروتوم تهيه گرديد. مقاطع تهيه شده پس از انتقال به روي لام به روش هماتوكسيلين و ائوزين رنگ آميزي گرديده و از تعدادي از اين لام ها عكس تهيه شد. مطالعه مقاطع بافتي تهيه شده از مراحل مختلف باروري تخمدان نشان دهنده وجود حالت تخمريزي مستمر در اين گونه بوده و بيانگر اين است كه ميگوي سفيد توانايي چندين بار تخم ريزي را در طول دوره زندگي خود دارا بوده و تخمدان حالت برگشت پذيري دارد يعني پس از تخم ريزي مجددا خود را براي بارور شدن آماده مي سازد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثيرات سطوح مختلف تعادل کاتيون – آنيون جيره هاي غذايي دوره رشدي بر عملکرد، خصوصيات کيفي لاشه، درصد ماندگاري، شاخص توليد و رطوبت بستر، آزمايشي با تعداد 560 قطعه جوجه گوشتي از سويه تجارتي راس انجام شد. اين آزمايش در قالب طرح کاملا تصادفي اجرا گرديد و از 7 تيمار و 4 تکرار استفاده شد. سطوح تعادل کاتيون – آنيون در جيره هاي غذايي (تيمارهاي آزمايشي) به تربيت 150، 175، 200، 225، 250، 275، 300 ميلي اکي والان در کيلوگرم جيره بود. نتايج آزمايش نشان داد که تفاوت معني داري در خوراک مصرفي، ضريب تبديل غذايي و وزن بدن در 42 روزگي در بين تيمارها وجود نداشت. از نظر افزايش وزن روزانه، بين تيمارهاي مختلف تفاوت معني داري وجود داشت که در اين مورد بالاترين و پايين ترين افزايش وزن روزانه به ترتيب مربوط به تيمارهاي 200 و 150 ميلي اکي والان در کيلوگرم جيره بود (P<0.05). درصد لاشه، ران، سينه، کبد، کليه و چربي شکمي جوجه هاي گوشتي در بين تيمارهاي مختلف تفاوت معني داري را نشان نداد. رطوبت بستر تيمار 250 و 300 ميلي اکي والان در کيلوگرم جيره در سن 35 روزگي از ساير تيمارها به طور معني داري بالاتر بود (P<0.05). اما در سن 42 روزگي تفاوت معني داري در رطوبت بستر در بين تيمارها مشاهده نشد. با وجود بهبود شاخص توليد درسطح 200 ميلي اکي والان در کيلوگرم جيره، تفاوت معني داري بين تيمارها مشاهده نشد. درصد ماندگاري نيز تفاوت معني داري نشان نداد. با توجه به نتايج، استفاده از تعادل کاتيون – آنيون 200 ميلي اکي والان در کيلوگرم جيره سبب بهبود سرعت رشد و در نتيجه کاهش هزينه خوراک مصرفي براي هر کيلوگرم وزن شد.

 نسخه قابل چاپ

شناسايي و برآورد زيتوده پاياي جلبک هاي دريايي مهم و اقتصادي سواحل استان سيستان و بلوچستان در محدوده ساحلي حدود 300 کيلومتر، از منطقه گواتر با موقعيت جغرافيايي ( 25^o19' Nو 60^o30' E) تا منطقه ميداني با موقعيت جغرافيايي (25^o24' N و 59^o5' E) از مهر ماه 1381 تا شهريور 1382 در مدت يک سال صورت گرفت. نمونه برداري به طور ماهانه بوسيله کوادرات 50×50 سانتيمتر بصورت تصادفي و برداشت کليه گونه هاي واقع در داخل ترانسکت هاي تعيين شده در محدوده بين جزر و مدي هر منطقه صورت گرفت. گونه هاي اقتصادي و صنعتي بدست آمده در اين طرح شامل يک جنس از آلژينوفيت ها و 7 گونه از آگاروفيت ها و يک گونه از کاراگينوفيت ها مي باشد. مقدار کلي آلژينوفيت ها، آگاروفيت ها و کاراگينوفيت ها به ترتيب 206740.1 و  1073273.0و 193588.9 کيلوگرم وزن تر سالانه در سطح کل و ميانگين ماهانه آنها نيز به ترتيب، 17228.3، 89439.4 و 16132.4 کيلوگرم وزن تر در سطح کل منطقه (107.5 هکتار) بدست آمد. ميزان زيتوده آنها نيز به ترتيت 1923.2،  9984و 1801 کيلوگرم وزن تر در هکتار بود. از آلژينوفيت هاي يافت شده در اين منطقه مي توان به خانواده Sargassaceae، از آگاروفيت ها خانواده Gracilariaceae و خانواده Gelidiaceae و از کاراگينوفيت ها نيز به خانواده Hypneaceae اشاره نمود.

 نسخه قابل چاپ

Odontobuthus odontorus از عقرب هاي خانواده بوتيده بوده که به طور وسيعي در استان هاي جنوبي ايران پراکنده شده که تاکنون صيد گرديده است. در اين تحقيق ميزان الکتروليت هاي سديم، پتاسيم، کلسيم و مس موجود در همولنف در دماهاي متفاوت بررسي گرديده است. براي هر کدام از الکتروليت هاي ذکر شده به ترتيب مقادير 280.41، 6.85، 10.82 و 31.82 ميلي اکي والان گرم/ليتر بدست آمد. تجزيه و تحليل آماري يافته ها با در نظر گرفتن دماي محيط و جنسيت جانور نشان داد که تغييرات دماي محيط بر روي ميزان الکتروليت هاي اثر معني داري دارد (P<0.001) در حاليکه جنسيت از اين نظر معني دار نيست.
در مقابله با افزايش دماي محيط فشار اسمزي همولنف افزايش مي يابد و از مهم ترين الکتروليت ها در اين زمينه سديم مي باشد. دماي کشنده و ميزان از دست دادن آب بدن در عقرب ها کاملا در پاسخ به گرما و شرايط خشک بيابان مي باشد.