مقالات امور دام و آبزیان

 نسخه قابل چاپ

دراين تحقيق كيفيت اسپرماتوزوئيد قزل آلاي رنگين كمان منطقه فيروزكوه در سال 1382 ارزيابي گرديد. مولدين نر درسه گروه شامل؛ فيروزكوه، فتوپرديوديك فيروزكوه و دماوند، هر كدام با بيست مولد انتخاب شدند. بين گروه ها اختلاف معني داري در وزن مولد و حجم اسپرم پيدا شد. با طبقه بندي گروه ها به گروه هاي وزني كمتر از 1000 گرم و 1000 تا 1500 و بيشتر از 1500 گرم مشخص گرديد كه گروه فتوپريوديك فيروزكوه و زيرگروه وزني كمتر از 1000 گرم آن كيفيت اسپرماتوزوئيد برتري نسبت به سايرين داشتند. ميانگين ميانه طول، وزن و ضريب چاقي مولد نر، درصد و مدت تحرك اسپرماتوزوئيد، حجم و تراكم اسپرم و درصد طبيعي بودن اسپرماتوزوئيد كل نمونه ها به ترتيب: 40.125 سانتيمتر، 1215 گرم، 0.0181772 گرم در سانتيمتر مكعب، 100 درصد، 39.375 ثانيه، 29.125، ميلي ليتر 10⁹×5.58687 عدد در ميلي ليتر و 100 درصد بودند. طول و وزن ماهي و حجم اسپرم مولد نر با ضريب چاقي، مدت تحرك اسپرماتوزوييد و تراكم اسپرم آن رابطه معكوس دارد. به طوري كه باافزايش 1.375 سانتيمتر به طول، 127.5 گرم به وزن مدل، مدت تحرك اسپرماتوزوييد 3.25 ثانيه و تراكم اسپرم 10⁹×1.16562 عدد در ميلي ليتر، كاهش و حجم اسپرم 5.625 ميلي ليتر افزايش يافت.

 نسخه قابل چاپ

ژلاتين يكي از پرمصرف ترين مواد پروتيني كلوئيدي در صنايع غذايي، دارويي، پزشكي و نظامي است كه هر ساله مقادير قابل ملاحظه اي از آن براي مصارف مختلف وارد كشور مي گردد. از طرفي نيز مقادير قابل توجهي از باقيمانده هاي كپور ماهيان پرورشي و به ويژه كپور نقره اي يا فيتوفاگ (Fitofague) كه بيشترين آنها را تشكيل مي دهد (60%-55) تحت عنوان ضايعات هدر مي رود در صورتي كه مي تواند منبع مناسبي براي استخراج ژلاتين باشد. در اين بررسي كيفيت ژلاتين استخراج شده به دو روش اسيدي و قليايي با كيفيت ژلاتين اسيدي و قليايي حاصل از منابع ديگر مقايسه گرديد. لازم به ذكر است كه خصوصيات كيفي ژلاتين اسيدي و قليايي كپور فيتوفاگ و منابع ديگر از نظر رطوبت، خاكستر، پروتئين، دما و زمان بستن، دما و زمان باز شدن، قدرت ژلي، ويسكوزيته، رنگ و pH با يكديگر مقايسه شده اند. نتايج اين بررس نشان داد كه ژلاتين قليايي كپور نقره اي در مقايسه با ژلاتين اسيدي آن از كيفيت بهتري برخوردار است. همچنين مقايسه كيفيت ژلاتين فيتوفاگ با ژلاتين حاصل از منابع ديگر نيز نشان داد كه كيفيت ژلاتين اسيدي و قليايي فيتوفاگ در مقايسه با كيفيت ژلاتين اسيدي و قليايي حاصل از منابعي مانند گاو، گوساله، گوسفند، خوك، پاي مرغ، پوست كوسه ماهي و پوست ماهي و غيره در برخي از موارد بهتر است.

 نسخه قابل چاپ

تكامل غده پانكراس در سنين مختلف در گوسفند ماده از طريق محاسبه فراواني و درصد ساختارهاي تشكيل دهنده پارانشيم و استروما و اندازه گيري قطر جزائر مورد مطالعه قرار گرفت. در اين بررسي، غدد از چهار گروه سني مختلف شامل؛ جنين (3-2.5 ماهه)، نوزاد (يك هفته بعد از تولد)، بلوغ جنسي (7-6 ماهه) و بلوغ جسمي (بالاي 3 سال سن) انتخاب شدند. نتايج به دست آمده نشان داد كه فراواني و درصد ساختارهاي تشكيل دهنده پارانشيم و استروما در جنين به ترتيب شامل، واحدهاي ترشحي برون ريز 0.63±11.84 (35.61%)، مجاري ترشحي 0.37±3.72 (11.19%)، عروق خوني 0.89±1.66 (4.99%)، جزائر لانگرهانس 0.13±2.26 (6.79%) و بافت همبند استروما 0.33±13.76 (41.39%) بود كه كمترين درصد به عروق خوني (4.99%)، و بيشترين به بافت همبند استروما (41.39%) اختصاص داشت. قطر جزائر لانگرهانس در جنين 2.09±43.59 ميكرومتر به دست آمد. در نوزاد به ترتيب واحدهاي ترشحي برون ريز 0.21±19.15 (65.85%)، مجاري ترشحي 0.29±2.43 (%8.35)، عروق خون 0.07±0.88 (3.02%)، جزائر لانگرهانس 0.08±2.29 (7.87%) و بافت همبنداستروما 0.21±4.33 (14.86%) بود كه كمترين درصد به عروق خوني (3.02%) و بيشترين به واحدهاي ترشحي برون ريز (65.85%) اختصاص داشت. قطر جزائر لانگرهانس در نوزاد 1.35±52.75 ميكرومتر به دست آمد. در بلوغ جنسي به ترتيب واحدهاي ترشحي برون ريز 0.15±18.85 (63.66%)، مجاري ترشحي 0.18±1.99 (6.72%)، عروق خوني 0.27±1.86 (6.28%)، جزائر لانگرهانس 0.06±1.74 (5.87%) و بافت همبند استروما (0.39±5.17 (17.46%) بود كه كمترين درصد به جزائر پانكراس (5.87%) و بيشترين به واحدهاي ترشحي برون ريز (63.66%) اختصاص داشت. قطر جزائر لانگرهانس در بلوغ جنسي 1.20±51.56 ميكرومتر به دست آمد. در بلوغ جنسي به ترتيب، واحدهاي ترشحي برون ريز 0.36±19.37 (64.07%)، مجاري ترشحي 0.21±1.9 (6.28%)، عروق خوني 0.37±2.29 (7.57%)، جزائر لانگرهانس 0.09±1.69 (5.59%) و بافت همبند استروما، (16.47%) 0.18±4.98 بود كه كمترين درصد به جزائر لانگرهانس (5.59%) و بيشترين به واحدهاي ترشحي بروي ريز (64.07%) اختصاص داشت. قطر جزائر لانگرهانس در بلوغ جسمي 1.81±46.20 ميكرومتر تعيين گرديد. در مقايسه بين گروهي، فراواني واحدهاي ترشحي برون ريز در جنين با نوزاد، بلوغ جسمي و بلوغ جسمي افزايش معني دار وجود داشت. از طرف ديگر فراواني مجاري ترشحي جنين با نوزاد، بلوغ جنسي و بلوغ جسمي و فراواني عروق خوني جنين با نوزاد كاهش معني دار دارد. در فراواني جزائر لانگرهانس جنين و نوزاد با بلوغ جنسي و بلوغ جسمي كاهش معني دار مشاهده شد (p<0.05). در مقايسه بين گروهي قطر جزائر بين جنين با نوزاد و بلوغ جنسي افزايش معني دار و بين نوزاد و بلوغ جنسي با بلوغ جسمي كاهش معني دار وجود داشت (p<0.05) و در ساير موارد اختلاف معني داري مشاهده نشد. به طور كلي بررسي ساختارهاي پارانشيم و استروما و تغييرات اندازه قطر ساختارها در بين قطعات مختلف غده پانكراس در هر گروه سني اختلاف معني داري را نشان نمي دهد. اين پارامترها درمقايسه بين گروه هاي مختلف مورد بررسي غالبا اختلاف معني داري را نشان مي دهد و اين اختلاف بين جنين با ساير گروه هاي سني بارزتر است. بنابراين نتيجه گيري مي شود كه تغييرات ساختارهاي پارانشيمي و استروماي غده پانكراس از قبل از تولد آغاز شده و در طول تكامل بعد از تولد به صورت نسبي ادامه مي يابد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مقايسه تراكم جمعيت ميكروبي شكمبه گاوهاي سيستاني (Bos indicus) و هولشتاين (Bos taurus)، در قالب طرح كاملا تصادفي به روش آزمايش فاكتوريل، تعداد شش راس گاو نر بالغ سيستاني پرورش يافته در شهرستان هاي زابل و كرج (با ميانگين وزن 23±395 كيلوگرم)، و تعداد سه راس گاو نر هولشتاين (با ميانگين وزن 12±378 كيلوگرم) فيستول گذاري شكمبه اي شده و در سه مرحله جداگانه با سه خوراك پايه علف يونجه، علف ني و كاه گندم، دوبار در روز، و در حد نگهداري تغذيه شدند. از مايع شكمبه گاوها درزمان هاي صفر، 4، 8، 12، 16و 20 ساعت پس از مصرف خوراك صبح، نمونه برداري گرديد. جمعيت كل باكتري ها در هر ميلي ليتر مايع شكمبه، با تغذيه علف يونجه به ترتيب 10¹¹×1.423 و 10¹¹×1.367 و 10¹¹×1.298، با مصرف علف خشك ني 10¹¹×1.193، 10¹¹×1.143 و 10¹¹×1.089 و با مصرف كاه گندم 10¹⁰×10.28 و 10¹⁰×10.19 و 10¹⁰×9.10 بود اما تفاوت ها معني دار نبود. جمعيت كل تك ياخته ها در هر ميلي ليتر مايع شكمبه با مصرف علف يونجه (10⁴×5.19 در مقابل 10⁴×3.71 و 10⁴×2.96)، و كاه گندم (10⁴×3.03 در مقابل 10⁴×2.17 و 10⁴×2) به ترتيب درگاوهاي سيستاني زابل بيشتر از سيستاني كرج و هولشتاين بود (p<0.05). با مصرف علف ني تفاوت معني داري بين سه گروه مشاهده نگرديد. جمعيت تك ياخته هاي هولوتريچ (دسته اي از تك ياخته هاي شكمبه كه تمام بدن آنها از مژه پوشيده شده است) نيز در گاوهاي سيستاني زابل با مصرف علف يونجه، علف ني و كاه گندم به طور معني داري بيشتر از گاوهاي سيستاني كرج و هلشتاين بود (p<0.05). با مصرف سه نوع خوارك تفاوتي بين جمعيت كل قارچ هاي بي هوازي در هر ميلي ليتر مايع شكمبه، بين سه گروه مشاهده نگرديد و بيشترين تراكم زواسپور قارچ ها در هنگام تغذيه كاه وجود داشت.

 نسخه قابل چاپ

6 جيره حاوي دوزهاي صفر، 800، 400، 200، 100 و 1600 ميلي گرم در كيلوگرم ويتامين C از نوع ال- آسكوربيل-2- پلي فسفات در سه تكرار و به مدت 8 هفته جهت پرورش فيل ماهيان جوان در نظر گرفته شد. در پايان هفته چهارم در موارد WG، متوسط وزن FCR, SGR و PER بين دوزهاي صفر با 200و 800 اختلاف معني داري مشاهده گرديد (p<0.05) در حالي كه در ساير موارد اختلافي مشاهده نشد (p>0.05). در پايان آزمايش و در هفته هشتم نيز به جز در مورد CF بين دورهاي صفر و 200 (p<0.05)، در ساير موارد اختلافي مشاهده نشد (p>0.05). در مورد شاخص HIS نيز در حالي كه بيشترين مقدار در دوز 200 و حداقل آن در دوز 400 مشاهده شد اما اختلاف معني دار نبود (p>0.05)، با توجه به نتايج كسب شده و اندازه گيري شاخص هاي مختلف از نظر رشد و FCR مي توان مناسب ترين سطح پيشنهادي ويتامين C را در محدوده وزني و دمايي مورد آزمايش، 200 mg kg^-1 در نظر گرفت كه خصوصا مي تواند در هفته هاي ابتدايي رشد موثر واقع گردد.

 نسخه قابل چاپ

در طول تابستان 83، شيردان صد راس گوسفند بالاي سه ماه به صورت تصادفي در كشتارگاه شهركرد جمع آوري شد و Haemonchus contortus با ميزان فراواني 38% گزارش گرديد. ميزان فراواني آلودگي در گوسفندان جوان زير يك سال بيشتر از گوسفندان بالاي يك سال بود اما اين رابطه از نظر آماري معني دار نبود و همچنين رابطه بين ميزان آلودگي گوسفندان به همونكوس و جنس دام ها نيز معني دار نبود (p>0.05).

 نسخه قابل چاپ

زهر زنبور عسل يكي از محصولات مهم كلني زنبور عسل است كه براي درمان برخي از بيماري ها مانند ورم مفاصل (آرتريت)، رماتيسم، تبخال و غيره از آن استفاده مي شود. در ايران دو دستگاه زهرگيري جهت استفاده در خارج از كندو و داخل كندو ساخته شده است. در اين تحقيق تاثير استحصال زهر توسط دستگاه هاي ساخت ايران روي برخي از خصوصيات رفتاري و توليد ي زنبور عسل شامل: رفتار تهاجمي، رفتار عمومي، بقا و پايداري ملكه ها، توليد موم و شان سازي، راندمان توليد عسل و راندمان استحصال زهر توسط دستگاه هاي زهر گيري و مقايسه آنها با هم انجام گرفت. نتايج نشان داد كه:
1- استحصال زهر توسط دستگاه هاي ابتكاري خارج از كندو روي رفتار تهاجمي و توليد موم و شان سازي كلني هاي زنبور عسل در سطح 1% و روي رفتار عمومي در سطح 5% در مقايسه با شاهد تفاوت معني داري دارد ولي روي ملكه كشي و راندمان توليد عسل در مقايسه با شاهد تفاوت معني داري ندارد. همچنين ميزان استحصال زهر با اين دستگاه داراي راندمان پاييني مي باشد و زحمت زيادي از براي استفاده كننده در زمان زهرگيري به دنبال دارد.
2- استحصال زهر با دستگاه مرسوم داخل كندو روي رفتار تهاجمي، رفتارعمومي، توليد موم و شان سازي، ملكه كشي و راندمان توليد عسل در مقايسه با شاهد تفاوت معني داري ندارد. همچنين ميزان استحصال زهر با اين دستگاه داراي راندمان پاييني نسبت به دستگاه هاي مشابه خارجي است ولي زهرگيري با آن ساده و راحت مي باشد.
به طور كلي تاثير زهرگيري روي خصوصيات رفتاري و توليدي كلني هاي زنبور عسل تا حدود زيادي بستگي به نوع دستگاه، روش استحصال زهر و احتمالا عوامل ديگر دارد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي شكل و ابعاد دقيق عقده هاي لنفاوي گاو تعداد 400 نمونه عقده لنفاوي سالم از نواحي مختلف بدن گاو شامل عقده هاي لنفاوي فكي، بناگوشي، پشت حلقي جانبي، پيش كتفي يا گردني سطحي، خاصره اي، پيش راني يا زيرخاصره اي و پس زانويي يا ركبي از دو جنس نر و ماده و در سنين 1 تا 4 سال از كشتارگاه شهركرد جمع آوري شد. پس از جمع آوري در هر كدام از نمونه ها طول، عرض و ضخامت با استفاده از كوليس اندازه گيري گرديد و نتايج بدست آمده بين دو جنس و سنين مختلف از نظر آماري با آزمون هاي تي- استيودنت و دانكن آناليز و مقايسه گرديد كه نتايج آن در متن به صورت جداولي آورده شده است. در بررسي نتايج مشخص گرديد كه در بين عقده هاي لنفاوي مورد بررسي بيشترين طول، عرض و ضخامت بترتيب در عقده هاي لنفاوي پيش كتفي ( 72.98 ± 1.37 ميليمتر)، خاصره اي (34.61 ± 9.94 ميليمتر) و پيش كتفي (16.18 ± 4.11 ميليمتر) و كمترين طول، عرض و ضخامت بترتيب در عقده هاي لنفاوي فكي (40.18 ± 8.01 ميليمتر)، فكي (22.37 ± 5.44) و خاصره اي (11.06 ± 1.94) مشاهده گرديد. در مقايسه اين فاكتورها در بين دو جنس، در جنس نر داراي ابعاد بزرگتري از ماده بود. در بين سنين مورد مطالعه نيز بيشترين ابعاد اين عقده ها در سن 2 سالگي مشاهده گرديد.

 نسخه قابل چاپ

رشد كپك و مخمر در پنير فتاي UF از دلايل اصلي پايين بودن ماندگاري اين فرآورده است. هدف از اين پژوهش بررسي اثر ناتامايسين به عنوان يک نگهدارنده بيولوژيک بر ماندگاري پنير بوده است. براي اين منظور از مقادير 0.5 ، 1، 2 و 4 قسمت در ميليون ناتامايسين در دو فصل بهار و تابستان و در شرايط مختلف انبارماني استفاده گرديد. اثر ناتامايسين بر pH، شمارش كپك و مخمر، شمارش كل ميكروبي، ويژگي هاي ارگانولپتيك و درصد نمونه هاي رد شده ناشي از رشد ظاهري قارچ بررسي گرديد. نتايج نشان مي دهد كه ناتامايسين در مقادير مورد استفاده هيچگونه تاثير معني داري بر pH، شمارش كل و ويژگي هاي ارگانولپتيك نداشته است (N.S) اما اثر ناتامايسين در مقادير 1، 2 و 4 قسمت در ميليون بر شمارش كپك و مخمر معني دار بود كه بسته به فصل و شرايط نگهداري در انبار نتايج متفاوت است. همچنين ميزان افزايش ماندگاري از نظر آماري معني دار بوده و اين مقدار براي تيمارهاي فصل بهار بين 25 تا 50% و براي تيمارهاي فصل تابستان بين 50 تا 500% افزايش نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه به طور هفتگي از سنين 3 تا 13 هفتگي مزارع مرغ تخم گذار مورد بازديد قرار گرفتند و در هر بار به منظور تعيين O.P.G از نقاط مختلف بستر نمونه برداري شد. در صورت بروز فرم باليني بيماري، تعداد حداقل 5 لاشه به ازاي 10000 قطعه، جهت تشخيص نوع گونه آيمريا كالبد گشايي شده و از روده نمونه برداري گرديد. در طي اين مدت، 6 مرغداري (35%) به فرم باليني بيماري و 4 مرغداري ديگر فقط آلودگي بستر مشاهده گرديد. در اين بررسي ارتباط معني داري بين تغييرات O.P.G بستر و بروز فرم باليني بيماري وجود داشت (p<0.05). بيشترين موارد كوكسيديوز باليني در سيستم پرورشي بستر در 5 مرغداري (50%) و كمترين آن در سيستم پرورشي قفس با يك مرغداري (14%) ديده شد. همه مرغداري هاي واجد علايم بيماري، جمعيتي بيش از ظرفيت سالن داشته و تا هنگام بروز بيماري از هيچ داروي كوكسيديواستات استفاده ننموده بودند. اگر چه فرم باليني بيماري در سنين 3 تا 9 هفتگي مشاهده شد، اما بيشترين موارد در سنين 7 تا 9 هفتگي گزارش گرديد. در اين مطالعه، E.acervulina در 8 مرغداري (47%)، E.maxima در 9 مرغداري (53%)، E.necatri در 7 مرغداري (41%) و E.tenella در 6 مرغداري (35%) تعيين گرديد. مطالعات تشخيصي بر روي گونه ايجاد كننده فرم باليني نشان داد كه E.necatrix در 83% موارد و E.tenella در 17% موارد نقش داشتند. با توجه به نتايج بدست آمده، كوكسيديوزباليني در نيمچه هاي مرغ تخم گذار شهرستان مشهد شايع بوده و لازم است برنامه هاي كنترلي بر عليه بيماري اجرا گرديد.

يكي از مهمترين راه هاي تشخيص بيماري در ماهيان بررسي و آناليز پارامترهاي هماتولوژيك و بيوشيميايي سرم مي باشد. در اين تحقيق به بررسي و تعيين ميزان طبيعي 8 پارامتر بيوشيميايي سرم اين ماهي پرداخته شده است. خونگيري در فصل بهار (1382) از ساقه دمي دو جنس نر و ماده (15 نر و 17 ماده) انجام پذيرفت. پس از جداسازي سرم، مقادير پارامترهاي سرمي توسط دستگاه اتوآناليزر اندازه گيري شد و نتايج با استفاده از تست آماري آزمون T بررسي شدند. نتايج بدست آمده در نر و ماده به ترتيب عبارتند از: گلوكز (دسي ليتر/ميلي گرم): 193.66 ± 61.40 و 181.17 ± 69.38، اوره خون (BUN) (دسي ليتر/ ميلي گرم): 17.12 ± 2.88 و 14.88 ± 3.96، كراتينين (دسي ليتر/ ميلي گرم): 0.11 ± 0.01 و 0.12 ± 0.006، كلسترول (دسي ليتر/ ميلي گرم): 257.13 ± 70.85 و 243.56 ± 43.88، تري گليسيريد (دسي ليتر/ ميلي گرم): 745 ± 213.75 و 747.70 ± 214.33، بيلي روبين (دسي ليتر/ ميلي گرم): 0.59 ± 0.16 و 0.70 ± 0.15، آلبومين (دسي ليتر/ گرم): 1.53 ± 60.3 و 1.38 ± 0.25، پروتيين تام (دسي ليتر/ گرم): 3.42 ± 0.67 و 3.06 ± 0.40. نتايج بدست آمده نشان داد كه در بين 8 پارامتر مورد بررسي اختلاف معني داري بين دو جنس نر و ماده وجود ندارد. همچنين بر اساس آزمون همبستگي بين پارامترهاي كلسترول با آلبومين، كلسترول با تري گليسيريد، تري گليسيريد با پروتيين تام و آلبومين با پروتيين تام همبستگي معني دار مشاهده گرديد (p>0.05).

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش چند شكلي (Polymorphism) تعدادي از پروتيين هاي آنزيمي و غيرآنزيمي پلاسما و گلبول قرمز خون و تنوع صفات مورفولوژيك مرغان بومي عمومي، گردن لخت، لاري، مرندي سفيد، مرندي سياه، و نژاد نيوهمشاير بررسي شدند، تا علاوه بر تنوع چند شكلي پروتيين ها، ايزوزايم ها (Isozymes) و صفات مورفولوژيك، تغييرات فراواني فنوتيپ ها و ژن هاي اين پروتيين ها (آنزيمي و غيرآنزيمي) و صفات مورفولوژيك برآورد گردد. نمونه ها از مرغان موجود در بخش تحقيقات طيور موسسه تحقيقات علوم دامي به طور تصادفي انتخاب و صفات مورفولوژيك؛ شكل تاج (لوكوس هاي P, R)، رنگ لاله هاي گوش (Earlobe)، رنگ پر (لوكوس هايS, I, E, B) و رنگ ساق پا (لوكوس هاي Id) ثبت گرديدند. نمونه هاي خون جمع آوري و با استفاده از ژل نشاسته و يا پلي آكريلاميد براي آنزيم هاي آلكالين فسفاتاز-1 (Akp-1)، آلكالين فسفاتاز-(Akp-2)2، آميلاز (Amy-1)، استراز-1 (Es-1)، استراز-8 (Es-8) و استراز– دي (Es-D) و پروتئين هاي آلبومين (AIb)، پيش آلبومين (Pa-1)، فراآلبومين (Pas)، ترانسفرين (Tf) و هموگلوبين-1 (Hb-1) الكتروفورز شدند. فراواني فنوتيپ ها و ژن هاي 11 لوكوس پروتئين هاي مزبور و هفت لوكوس صفات موروفولوژيك برآورد گرديدند. در بين 18 لوكوس بررسي شده، فقط لوكوس آلبومين در همه گروه ها يك شكلي بود و Es-D براي اولين بار درمرغ، در جمعيت مرندي سفيد به صورت چند شكلي مشاهده شد. فراواني فنوتيپ ها و ژن ها بين گروه هاي مختلف نيز مقايسه شدند. در سيستم Akp-1 تعداد نوار F نسبت بهS  بسياركم بود. گردن لخت با داشتن 9.2% نوار از نوع F كمترين تعداد را نشان داد. جمعيت هاي لاري، نيوهمشاير و مرندي سفيد هر يك با داشتن 1، 2 و 9(+) تنها نشان دهندگان اين نوار بودند. در سيستم Amy-1 فنوتيپ CC اصلا مشاهده نگرديد و فنوتيپ هاي AC و Aa به تعداد بسيار اندكي در گردن لخت، لاري و مرندي ظاهر گشتند، در حاليكه فراواني فنوتيپ BB و AB در همه گروه ها، نسبت به ساير فنوتيپ ها در حد نسبتا بالا ديده شد. در سيستم Es-1 فراواني نوع BB در همه گروه ها نسبت به ساير انواع فنوتيپ نسبتا بالا بود. مرندي سفيد از نظر داشتن انواع فنوتيپ نسبت به ساير گروه ها تنوع بيشتري نشان داد. فنوتيپ BB، در Es-8 با فراواني زياد در همه گروه ها ديده شد. در حالي كه فنوتيپ AA به تعداد بسيار اندك فقط در مرندي سفيد مشاهده گرديد. همه افراد گروه هاي عمومي، گردن لخت و نيوهمشاير براي سيستم Pas از نوع فنوتيپ AA بودند، ولي بقيه گروه ها تعداد كمي فنوتيپ aa را نشان دادند. در سيستم AA, Pa-1 بيشترين فنوتيپ را در گروه هاي مختلف نشان داد. در صورتي كه فنوتيپ BB به تعداد اندكي فقط در گروه مرندي سفيد ديده شد. ترانسفرين BB در مرغان بومي ايران و نيوهمشاير پردومينانت شناخته شد. تعداد كمي از ترانسفرين AB و AA فقط در گردن لخت ديده شد. هر دو سويه مرندي نيز تعداد بسيار كمي از فنوتيپ BC را نشان دادند. در سيستم Hb-1، فنوتيپ AB بيشترين فراواني را در گروه هاي مختلف نشان داد و فنوتيپ AA اصلا مشاهده نگرديد و BB نيز در تعداد بسيار اندكي پديدار شد. فرواني آلل هاي، Es-Es-1^B8^B و akp در همه گروه ها در حد بسيار بالا بود. در حالي كه اختلاف فراواني آلل هاي مربوط به لوكوس هاي، Akp-2, Es-1, Es-8 و تا حدودي Amy-1، در بعضي از گروه ها چشم گير به نظر مي رسيد، اختلاف فراواني آلل هاي لوكوس Hb-1 تقريبا ناچيز بود. آلل هاي Pas,Akp-2⁰, Tf⁸ با فراواني 1 در برخي از جمعيت ها تثبيت شدند. فراواني آلل هاي Es-1^A و Akp در گروه هاي لخت و لاري و فراواني آلل Amy-1C در كليه گروه ها بسيار پايين بود. آلل چهارم استراز -1 يعني (Es-1)D با فراواني بسيار كم در دو جمعيت لاري و مرندي سفيد مشاهده گرديد. شكل تاج در همه گروه ها ساده بود، فقط تعداد اندكي از انواع گلسرخي و نخودي در گروه عمومي ديده شد.در خصوص لوكوس هاي كنترل كننده رنگ پر، آلل B با فراواني 0.1366 فقط در عمومي ديده شد. و آلل S نيز در دو گروه عمومي و گردن لخت مشاهده گرديد. فراواني آلل Id در حد بالا بود. لاله هاي گوش قرمز رنگ فراواني بالايي را نسبت به رنگ سفيد نشان داد. از اطلاعات حاصل چنين نتيجه گرفته شد كه تنوع صفات ظاهري و چند شكلي پروتئين هاي مورد مطالعه در جمعيت هاي بررسي شده نسبتا بالا مي باشد و اصولا مرغان بومي ايران همانند ديگر جمعيت هاي بومي آسياي فاقد آلل هاي S, I, E, B بوده و وجود اين نوع آلل ها در جمعيت هاي كنوني، ناشي از ورود مرغان اصلاح شده خارجي و تلاقي آنها با نژادهاي بومي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

به دليل اهميت اسبچه خزر خصوصا با توجه به اين مطلب كه به عنوان نژاد ملي كشور محسوب مي شود. مطالعه اي بر روي كبد 5 راس اسبچه خزر بالغ و سالم نر و ماده انجام گرفت. نمونه ها به روش معمول بافت شناسي تهيه و با روش هماتوكسيلين و ائوزين و روش P.A.S رنگ آميزي گرديدند. مطالعه ميكروسكوپيک مقاطع تهيه شده در اين بررسي نشان داد كه كپسول كبد اسبچه خزر نسبتا ضخيم مي باشد. كپسول مزبور از دو لايه سروزي خارجي و فيبروزي داخلي تشكيل شده است كه قسمت فيبروزي كه از جنس بافت همبندي است بخش عمده اي از كپسول كبد را تشكيل مي دهد. بافت پيوندي كپسول به صورت ترابكول هايي به درون پارانشيم كبد ادامه يافته و لوبول هاي كبدي را احاطه مي كند. بافت پيوندي بين لوبولي در محيط لوبول ها ساختمان هاي عروقي مختلف مانند وريد باب، شريان كبد، مجراي صفراوي، عروق لنفاوي و اعصاب را در مناطقي به نام مناطف باب احاطه مي كند. در هر لوبول سلول هاي كبدي به طور اشعه وار از مركز لوبول كه وريد مركزي در آن قرار دارد به طرف محيط لوبول قرار گرفته اند. بين هپاتوسيت ها سينوزوئيدهاي كبدي قرار دارند كه اغلب حاوي سلولهاي خوني بوده و به رنگ قرمز در آمده اند. علاوه بر سلول هاي كبدي، سلول هاي چربي فراواني پارانشيم لوبول هاي كبدي را پر كرده اند و سلول هاي كوپفر نيز به صورت چند وجهي با رنگ تيره در پارانشيم كبد اسبچه خزر مشاهده مي شوند. ذرات گليكوژن به ميزان زياد در سلول هاي كبدي اطراف وريد مركز لوبولي ديده مي شوند كه بتدريج از مركز لوبول به طرف محيط لوبول و بافت پيوندي بين لوبولي از مقدار آنها كاسته مي شود كه اين نكته بيانگر بالا بودن ميزان ذخيره گليكوژن دركبد اسبچه خزر در مقايسه با ساير نژادهاي اسب و حيوانات اهلي مي باشد. با توجه به مطالب فوق و نظر به اهميت كبد در دستگاه گوارش و ارتباط نزديك آن با ساير دستگاه هاي بدن و وظايف متعدد و پيچيده اي كه اين ارگان به عهده دارد، روشن شدن جزييات بافت شناسي كبد اسبچه خزر و بررسي اختلافات احتمالي آن با كبد ساير حيوانات اهلي ضروري به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ

شترمرغ بزرگترين پرنده در دنيا است كه قدرت پرواز ندارد. به همين علت داشتن پاهايي سالم و كارآمد براي اين حيوان از اهميت ويژه اي برخوردار است و بيماري هاي اندام حركتي به سرعت جانور را تحت تاثير قرار داده و حتي مي تواند زمينه ساز حذف آن از گله شود. يكي از اين ضايعات، آبسه ها و آماس هاي مختلف در قسمت هاي تحتاني اندام حركتي است. در يك مزرعه در اطراف تهران، بروز تورم در ساق پاي شترمرغ هاي جوان كه منجر به لنگش و به دنبال آن مرگ مي شد، گزارش گرديد. در زمان مراجعه به مزرعه فوق، دو پرنده تلف شده و دو پرنده ديگر، درگير با اين عارضه بودند. در يكي از بيماران، در هر دو پا و ديگري در يكي از پاها در ناحيه زيرمفصل خرگوشي يك تورم نرم زيرپوستي تقريبا به اندازه بطري نوشابه و به موازات استخوان تارسومتاتارسوس مشاهده شد. پس از نمونه برداري از محتواي كپسول هاي آماسي، نسبت به تخليه و سپس شستشوي داخل آنها بوسيله ماده ضدعفوني، اقدام گرديد. در مراجعات بعدي علايمي از بازگشت عارضه مشاهده نشد و حيوانات مذكور بهبودي حاصل نمودند. نتيجه كشت باكتريايي هوازي محتويات كيست ها نيز منفي بود كه نشان دهنده عدم دخالت ميكروارگانيسم هاي خارجي در ايجاد اين آماس ها و گوياي فيزيكي بودن منشا آنها مي باشد. در نتيجه افزايش شديد حجم بافت هاي ناحيه (در اثر آماس) با فشار برعروق و اعصاب اندام، منجر به ايجاد اختلال در خونرساني و انتقال پيام هاي عصبي در قسمت هاي پاييني پا شده و با بروز درد و عدم كنترل روي اعصاب حركتي، منجر به ايجاد لنگش و در صورت تاخير در درمان حتي باعث مرگ حيوان مي گردد.

 نسخه قابل چاپ