مقالات امور دام و آبزیان

خرماي نامرغوب يك منبع خوراكي با ارزشي است، که در مناطق جنوبي كشور (به ويژه در استان هرمزگان) به مقادير زيادي بدست مي آيد و در تغذيه انواع دامها استفاده ميگردد. بنابراين شناخت ارزش غذايي آن از اهميت بالايي برخوردار است. در اين مطالعه از سه منطقه عمده توليد خرما (ميناب، رودان و فين) در استان هرمزگان نمونه برداري شد و از هر منطقه تعداد 8 نمونه مورد تجزيه شيميايي قرار گرفت. ميزان ماده خشك، پروتئين خام، چربي خام، الياف خام، ADF1، ان-اف-اي2، كلسيم، فسفر و انرژي خام خرماي سه منطقه به ترتيب برابر 86.05، 3.48، 0.84، 9.43، 26.58، 83.05، 0.16، 0.077 درصد و 4131 كالري در گرم ماده خشك است. نمونه هاي ياد شده در قالب يک طرح کاملا تصادفي بر روي 12 راس بز نر اخته شده نژاد سياه موئي مورد آزمايش قرار گرفت. ميانگين قابليت هضم ماده خشك، ماده آلي، پروتئين خام، الياف خام، ADF، ان-اف-اي و انرژي خام خرماي سه منطقه برابر 62.41، 66.04، 22.72، 28.95، 23.03، 82.74 درصد و ميزان انرژي قابل هضم 2.4 مگاكالري در كيلوگرم ماده خشك اندازه گيري شد. بين ضرائب هضمي ماده خشك، ماده آلي، الياف خام، ان-اف-اي، ADF و انرژي قابل هضم مناطق اختلاف معنيداري مشاهده نگرديد (p>%5) همچنين در ميزان مصرف اختياري خرماي سه منطقه مورد مطالعه اختلاف معنيداري وجود نداشت (p>%5).

 نسخه قابل چاپ

به منظور برآورد پارامترهاي ژنتيکي صفات رشد، داده هاي مربوط به وزنهاي تولد، سه ماهگي، 6 ماهگي،9 ماهگي و 12 ماهگي گوسفندان کرماني ايستگاه اصلاح نژاد شهربابک مورد استفاده قرار گرفت. اين داده ها طي سالهاي 1372 الي 1381 جمع آوري شده بود و به ترتيب داراي 2086، 1922، 1583،1142 و 774 رکورد براي صفات مذکور بود. همچنين براي برآورد پارامترهاي ژنتيکي صفات پشم توليدي طي دو مرحله از تعداد 629 راس گوسفند نمونه برداري شد. صفات شامل طول استاپل، بازده پشم، قطر تار پشم و وزن پشم ساليانه بودند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش حداکثر درستنمايي محدود شده بي نياز از مشتق گيري (DFREML) و مدل حيواني تک صفتي و چند صفتي انجام شد. وراثت پذيري به دست آمده از تجزيه تک صفتي وزن هاي تولد، سه ماهگي، 6 ماهگي،9 ماهگي و 12 ماهگي، طول استاپل، بازده پشم، قطر تار پشم و وزن پشم ساليانه به ترتيب 9 0.06±0.101، 0.079± 0.296، 0.087± 0.308، 0.078± 0.062، 0.071± 0.260، 0.1110± 0.202، 0.404 ±0.201، 0.333± 0.205 و0.10 ± 0.414، وراثت پذيري به دست آمده از تجزيه چند صفتي وزن هاي تولد، 3 ماهگي، 6 ماهگي،9 ماهگي و 12 ماهگي، طول استاپل، بازده پشم، قطر تار پشم و وزن پشم ساليانه به ترتيب 0.068±0.233، 0.079±0.576، 0.078± 0.498، 0.076 ± 0.299، 0.090 ± 0.367، 0.233± 0.639، 0.310 ± 0.867، 0.790 ±0.930 و 0.110 ± 0.595 برآورد گرديد. همبستگي ژنتيکي بين تمامي صفات رشد از 0.87 تا 0.98 متغير بود ولي در مورد صفات پشم همبستگي پايين با دامنه تغييرات از 0.001 تا 0.15 حاصل شد

 نسخه قابل چاپ

طي سال هاي 1379 تا 1381 از ماكيان تجاري مشكوك به كوريزاي عفوني و ارسالي به موسسه رازي به منظور جداسازي باكتري H. paragallinarum طبق روش استاندارد، كشت باكتريايي به عمل آمد. نمونه هاي مورد بررسي از 14 گله جوجه گوشتي، 8 گله مرغ مادر و 7 گله مرغ تخمگذار تجاري بودند. باكتري H. paragallinarum از 4 گله تخمگذار جدا گرديد. شناسايي باكتريها با كمك خصوصيات بيوشيميايي و ايجاد بيماري كوريزاي عفوني در جوجه هاي عاري از پاتوژنهاي اختصاصي (SPF) صورت گرفت. ذخيره باكتريها با تكثير آنها در زرده تخم مرغ هاي SPF جنين دار و نگهداري زرده ها در دماي 70- درجه سانتي گراد انجام شد. در آزمايش تعيين حساسيت آنتي بيوتيكي به روش انتشار از ديسك، تمامي باكتري هاي جدا شده نسبت به سيپروفلوكساسين، لينكواسپكتين، سفالكسين، سفتر ياكسون، فورازوليدون، كلرامفنيكل، اكسي تتراسيكلين، تتراسيكلين و سولفاميد + تري متوپريم كاملا حساس بودند. سه باكتري جدا شده از 4 مورد در مقابل استرپتومايسين و انروفلوكساسين، دو باكتري جدا شده در برابر آمپي سيلين، تيامولين و فلومكوئين و يك باكتري جدا شده نسبت به جنتامايسين و آموكسي سيلين حساسيت كامل را نشان دادند. تمامي باكتريهاي جدا شده نسبت به پني سيلين، نووبيوسين، تايلوزين، باسيتراسين و لينكومايسين كاملا مقاوم بودند. به نظر مي رسد كه مطالعه وسيع تر و عميقتر سويه هاي بومي H. paragallinarum به منظور مقابله اصولي با بيماري كوريزاي عفوني ضروري است.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

به منظور تعيين شيوع و نوع ضايعات كليوي گوسفند يك بررسي در طي فصول زمستان 1381 و بهار 1382 انجام شد. از 2000 عدد كليه بررسي شده 60 عدد (0.3 درصد) به علت وجود موارد غير طبيعي ظاهري حذف شدند. معمولترين علت حذف نفريت بينابيني ( 60% كل كليه هاي حذفي) بود. ساير ضايعات شامل پيگمنتاسيون (0.55%)، كيست ادراري ( 0.25%)، كيست هيداتيد (0.2%)، آميلوئيدوز (0.1%) و خونريزي (0.1%) بود. ميزان كليه هاي حذفي در گوسفندان زير يكسال، بالاي يكسال، جنس ماده و جنس نر به ترتيب1.89 ، 5.74، 4.68 و 2.38 درصد بود. با استفاده از آزمون مربع كاي تفاوت در شيوع ضايعات در هر دو گروه سني و جنسي گوسفندان معنادار بود (p<0.05).

 نسخه قابل چاپ

بسياري از گونه هاي فيتوپلانكتوني در صنايع مختلف، اهميت و كاربرد فراوان دارند. تهيه مواد مغذي جهت كشت آنها از يك طرف و واردات گونه هاي ميكروجلبكي از طرف ديگر همراه با صرف هزينه زياد ميباشد. علاوه بر اين، گونه هاي وارداتي به دليل عدم سازگاري با شرايط محيطي منطقه، داراي كارايي بالا نمي باشند. لذا جداسازي گونه هاي بومي جهت افزايش راندمان رشد از اهميت ويژه اي برخوردار است. نمونه برداري اين تحقيق، از دهانه اروند و دهانه بهمنشير انجام شد. جداسازي نمونه هاي فيتوپلانكتوني با استفاده از روشهاي رقيق سازي، پليت آگار، سانتريفوژ - نورگرايي همچنين با استفاده از تغيير فاكتورهاي فيزيكي مانند نور و شوري انجام شد. با توجه به روشهاي مختلف جداسازي نتيجه ميشود كه در نور كم دياتومه ها غالب ميشوند و با افزايش نور امكان جداسازي گونه هاي بيشتري موجود ميباشد. به طور كلي محيط كشت TMRL يك محيط كشت عمومي براي جداسازي انواع فيتوپلانكتونها است. همچنين ميتوان از محيط كشت Guillard جهت جداسازي دياتومه ها استفاده نمود و در محيط كشت Conway امكان رشد ميكروجلبكهاي سبز بيشتر است. در اين تحقيق 15 گونه فيتوپلانكتوني جداسازي شد.

 نسخه قابل چاپ

يکي از مهمترين پديده هاي اکولوژيکي دريا، مطالعه گروه هاي جانوري موجود در رسوبات يا کفزيان است، ماکروبنتوزها، گروه عمدهاي از جانوران موجود در بستر را تشکيل ميدهند که نسبت به ساير گروه هاي کفزي (مايوفونا و ميکروفونا) از توده زنده بيشتري برخوردار هستند. براي بررسي تنوع كرمهاي پرتار جنگلهاي حرا، واقع در خور خوران در طول يک سال از آذر 1380 تا آبان 1381 از اين منطقه نمونه برداري گرديد. به اين منظور دو ترانسکت و در هر يک سه ايستگاه در نظر گرفته شد و در مجموع از 6 ايستگاه نمونه برداري گرديد. علاوه بر نمونه برداري از بستر به کمک گراب، فاکتورهاي فيزيکي و شيميايي هم مانند اسيديته، دما، شوري و اکسيژن نيز مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت 32 خانواده و 43 جنس از كرمهاي پرتار شناسايي گرديد. به منظور بررسي وضعيت تنوع پرتاران شاخصهاي غناي طبيعي (Richness)،تراز محيطي يا همساني توزيع (Evenness) و تنوع گونهاي (Diversity) در هر ايستگاه محاسبه گرديد. با توجه به اعداد شاخص شانون ('H) و ترازي محيطي (E) ايستگاه A3 داراي کمترين ترازي محيطي و بيشترين تعداد پرتاران و ايستگاه A1 باتوجه به شاخص شانون داراي بار آلودگي متوسطي بود.

 نسخه قابل چاپ

منابع پروتئين گياهي نقش مهمي را در کاهش هزينه جيره هاي غذايي بر عهده دارند. علاوه بر اين، استفاده از اين منابع در جيره غذايي ماهي اثرات متابوليکي مختلفي دارد. در اين تحقيق از کنجاله کانولا (حاوي 12.5 ميکرومول گلوکوسينولات بر گرم ماده خشک) در 5 سطح جايگزيني40،30،20،10و50 درصد به جاي آرد ماهي همراه با جيره شاهد در سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفي استفاده شد. کليه جيره ها محتوي انرژي و پروتئين يکساني داشتند. تعداد 216 قطعه ماهي قزل آلاي رنگين کمان با وزن متوسط 15±100 گرم انتخاب و در 18 وان (هر وان 12 قطعه) جاي گرفتند و پس از 2 هفته سازگاري، به مدت 56 روز با 6 جيره آزمايشي تغذيه شدند. در روز 56 آزمايش، از هر تيمار بطور تصادفي 6 ماهي انتخاب، بيهوش و سپس از آنهاخونگيري شد. غلظت هورمون محرک تيروئيد (TSH)، تيروکسين (T₄) و تري يدوتيرونين (T₃) سرم خون ماهيان اندازه گيري شد. براي تجزيه اطلاعات از نرم افزار SAS استفاده شد. مقايسه ميانگينها از طريق آزمون چند دامنه دانکن (p>0.05) صورت گرفت. جايگزيني کنجاله کانولا تا سطح 50 درصد منجر به تغييرات بر غلظت هورمون هاي محرک تيروئيد (TSH) تيروکسين (T₄) تري يدوتيرونين (T₃) و نسبت تري يدوتيرونين به تيروکسين (T₃/T₄) سرم خون ماهيان تغذيه شده با جيره هاي حاوي کنجاله کانولا در مقايسه با سرم خون ماهيان جيره شاهد نشد (P>0.05). مقايسه جيره هاي حاوي کنجاله کانولا نشان داد که مقدار گلوکوسينولاتي که بر غلظت تيروکسين و تري يدوتيرونين تاثير مي گذارد به ترتيب 0.625 و 2.5 ميکرومول بر گرم ماده خشک جيره است. اين نتايج نشان مي دهد که کنجاله کانولا تا حدود 40 درصد قابل جايگزيني به جاي آرد ماهي جيره شاهد است.

 نسخه قابل چاپ

در طول سال 1381 خصوصيات ريخت سنجي، ريخت شمارشي و نسبت ويژگي هاي ريخت سنجي ماهي سيم (Abramis brama orientalis) درياي خزر (90 قطعه) و تالاب انزلي (120 قطعه) مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. بر طبق نتايج بدست آمده ميانگين ضريب تغييرات فاكتورهاي فوق در ماهي سيم درياي خزر به ترتيب 22.36.، 3.24 و 7.56 درصد و در ماهي سيم تالاب انزلي 22.76، 4.63 و 21.56 درصد بود. ضمن اينكه از 40 فاكتور ريخت سنجي، 16 فاكتور ريخت شمارشي و 37 فاكتور نسبت ويژگيهاي ريخت سنجي به ترتيب در 33، 3 و 27 فاكتور اختلاف معني دار آماري (آزمون واريانس يكطرفه) مشاهده شد. بر طبق آزمون تجزيه به عاملها، ماهي سيم اين دو منطقه در 6 مولفه اول ريخت سنجي (طول كل، طول چنگالي، طول استاندارد، طول سر، ارتفاع سر و طول پوزه) انتخاب شده در مجموع 80.020 درصد تغييرات (ميزان آماره KMO برابر 0.94)، در 4 مولفه اول ريخت شمارشي (تعداد فلس روي خط جانبي، تعداد فلس پايين خط جانبي، تعداد فلس بالاي خط جانبي، تعداد شعاع نرم باله پشتي) 45.45 درصد تغييرات (ميزان آماره KMO براي 0.47) و در 7 مولفه اول نسبت ويژگيهاي ريخت سنجي (نسبت طول سر به طول استاندارد، ارتفاع سر به طول سر، طول پوزه به طول سر، عرض دهان به طول سر، طول دهان به طول سر، طول گلو به طول سر و قطر چشم به طول سر) با 73 درصد تغييرات باعث جدايي دو جمعيت از يكديگر ميگردند. همچنين بر اساس آزمون تجزيه تابع تشخيص بر طبق دو مولفه اول و دوم فاكتورهاي ريخت سنجي (طول كل و طول چنگالي)، ريخت شمارشي (تعداد فلس روي خط جانبي و تعداد فلس پايين خط جانبي) و نسبت ويژگيهاي ريخت سنجي (نسبت طول سر به طول استاندارد و ارتفاع سر به طول سر) ماهيان سيم اين دو منطقه به طور كامل از هم جدا ميشوند (ميزان رابطه كانوني به ترتيب برابر 0.88، 0.30 و 0.86). در پايان با توجه به نتايج بدست آمده ميتوان گفت كه ماهيان سيم درياي خزر و تالاب انزلي در فاكتورهاي ريخت سنجي با هم اختلاف قابل توجهي دارند، در حاليكه اين اختلاف در فاكتورهاي ريخت شمارشي بسيار ناچيز است. دليل اين اختلافها ميتواند ناشي از شرايط متفاوت زيستگاه و اثر آن بر فاكتورهاي ريخت سنجي باشد كه بر روي فاكتورهاي ريخت شمارشي تاثير نميگذارد زيرا اين فاكتورها تابع تغييرات ژنتيكي است.

 نسخه قابل چاپ

توارث سيتوپلاسمي بر صفات توليدي گوسفند نژاد بلوچي مورد بررسي قرار گرفت. داده هاي اين تحقيق مربوط به گله دو ايستگاه تحقيقاتي اصلاح نژاد عباس آباد مشهد واقع در شمال شرق ايران و شامل 13625 راس دام مي باشد. صفات مورد مطالعه عبارت از وزن تولد، وزن شيرگيري، وزن شش ماهگي، وزن 12 ماهگي و وزن پشم ناشور 18 ماهگي بودند. با دنبال كردن لاينهاي سيتوپلاسمي از نتاج به والد ماده مبنا، منابع اوليه سيتوپلاسمي مشخص شد. پارامترهاي ژنتيكي با استفاده از روش حداكثر درستنمايي محدود شده بدون نياز به مشتقگيري (DFREML) و بر اساس مدلهاي حيواني تك متغيره برآورد گرديد. براي كليه صفات آثار سيتوپلاسمي سهم ناچيزي در واريانس صفات توليدي داشت. اثر سيتوپلاسمي در كل واريانس فنوتيپي براي وزن بدن (BW) و 4 درصد و براي وزن پشم شسته نشده (GFW) و2 درصد برآورد گرديد. به نظر ميرسد که اثر مذکور در ارزيابي ژنتيکي صفات مورد مطالعه کم اهميت خواهد بود. براي صفت وزن پشم ناشور سهم اثر ژنتيكي مادري بسيار كم بود.

 نسخه قابل چاپ

سارکوئيد به عنوان شايعترين تومور پوستي در هر دو جنس، نژادهاي مختلف تک سميان (اسب، الاغ و قاطر) و کليه رنگ هاي آنها رخ مي دهد. رايجترين مکانهاي بروز اين تومور نواحي با پوست نازک و كم موي سطح بدن است. اشکال مختلف آن شامل نوع پنهان، زگيلي، فيبروبلاستيک و مخلوط مي باشد. روشهاي درماني آن متنوع بوده و مشکل عمده اين روشها عود مجدد بعد از درمان است. تاکنون سارکوئيد در اسب به کرات گزارش شده، ليکن مقاله اخير نخستين گزارش سارکوئيد در اسبچه خزر است. در يک نريان 5 ساله اسبچه خزر در مجموعه سوارکاري رخش مجتمع آموزش جهاد کشاورزي خراسان يک توده زگيلي شکل در سطح داخلي اندام حرکتي قدامي و چندين توده توموري ديگر نيز در اطراف غلاف قضيب مشاهده گرديد. با توجه به مشخصات و خصوصيات ضايعه، سارکوئيد زگيلي (وروکوز) تشخيص داده شد. جهت تاييد تشخيص، نمونه برداري از ضايعات انجام شد و بررسي هيستوپاتولوژيکي آن نيز تومور سارکوئيد را تاييد کرد.

 نسخه قابل چاپ

نور يكي از فاكتورهاي مهم محيطي موثر در زندگي ماهيان به شمار مي رود. در اين تحقيق تاثير فتوپريود بر روي رشد، بقا، فاكتور وضعيت، رشد ويژه، ضريب تبديل غذايي در 4 تيمار نوري (24D/0L, 16L/8D, 16D/8L, 24D/0L) به مدت 30 روز مورد بررسي قرار گرفت كه در اين تيمارها L برابر ساعات دوره نوري و D برابر ساعات تاريكي هست. در اين طرح از لاروهايي كه تازه كيسه زرده را جذب كرده بودند استفاده شد. وزن متوسط لاروها در شروع دوره، 112.28 ميلي گرم بود. براي بررسي از نور سفيد با شدت 300Lux استفاده شد. لاروها در تانكرهاي 40 ليتري با تراكم 200 لارو در هر تانكر پرورش داده شدند. نتايج طرح نشان داد كه تاثير تيمارهاي مختلف رژيم نوري بر روي وزن، طول، فاكتور وضعيت، ضريب تبديل غذايي (FCR) معني دار بود (p<0.05). تغييرات پارامترهاي بقا و رشد 30-18 درصدي در تيمار 24L نسبت به ساير تيمارها از نتايج ديگر طرح بود.

 نسخه قابل چاپ

در بازرسي بهداشتي يك مورد لاشه گاو 5 ساله، از جنس ماده و از نژاد مخلوط سيستاني، كيست هاي شفاف كوچك به تعداد فراوان در سطح بافت كبد مشاهده گرديد. اين كيست ها داراي جدار نازك و شفاف بودند و از يك مايع بي رنگ و بدون بو انباشته شده و در سرتاسر بافت كبد پراكنده بودند. درمطالعه ريزبيني، كيست هاي با اندازه هاي مختلف مشاهده شد كه از يك محتواي شبيه به موسين، به رنگ آبي كمرنگ و هموژن پرشده و جدار اين كيست ها در يك لايه سلول هاي سنگفرشي كشيده تشكيل مي داد. اغلب كيست ها در نواحي باب قرار داشتند. براساس نتايج بررسي هاي انگل شناسي و آسيب شناسي، اين ضايعات شباهتي به كيست هاي انگلي به خصوص متاسستودهاي تنياها (سيستي سرك ها) نداشتند. به وسيله رنگ آميزي با روش پريوديك اسيد شيف (PAS)، انباشته شدن كيست هاي مذكور از مواد موسيني + PAS و به رنگ قرمز ارغواني تاييد شد. براساس مشخصات ظاهري و يافته هاي ميكروسكوپيك، ضايعه مذكور به عنوان كيست هاي مادرزادي كبد (Intrahepatic congenital cysts) تشخيص داده شد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق اثر غلظت هاي مختلف عنصر منيزيم بر ميزان رشد و بيوماس جلبك سبز Chlorella vulgaris به مدت يك سال (1381) در مركز تحقيقات ماهيان استخواني درياي خزر- بندر انزلي به صورت آزمايشگاهي مورد بررسي قرار گرفت. اين آزمايش با 7 تيمار و يك شاهد در سه تكرار (مجموعا 24 عدد) با استفاده از استوك خالص جلبك سبز Ch.vulgaris و محيط كشت زايندر (با تغيير غلظت منيزيم در تيمارها) در شرايط آزمايشگاهي (درجه حرارت 2±25 درجه سانتيگراد، شدت نور 350±3500 لوكس) براي مدت 96 ساعت انجام پذيرفت. پس از مدت مذكور، به وسيله دستگاه اسپكتروفتومتر (طيف سنجي) ميزان جذب نمونه ها در طول موج 750 نانومتر خوانده شد. علاوه بر آن شمارش جلبك كلرلا با استفاده از لام توما در دو مرحله شروع آزمايش و پايان آزمايش صورت گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد كه غلظت موثره اين عنصر در محدوده 0.1 تا 10 ميلي گرم در ليتر بوده و ميزان موثره منيزيم براي حداكثر رشد اين جلبك 0.1 ميلي گرم در ليتر مي باشد. در حالي كه مقدار آنها در محيط كشت شاهد 4.6 ميلي گرم در ليتر بوده است. طبق اين بررسي ها رشد و بيوماس جلبك كلرلا در غلظت هاي ذكر شده بيشترين مقدار بوده و مقادير بالاتر از اين اعداد مي تواند رشد بازدارنده داشته باشد از اين رو با توجه به نتايج حاضر مي توان محيط اصلاح شده زايندر را به عنوان يك محيط كشت بهتر براي گونه Ch. vulgaris مطرح نمود.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه از 300 لاشه كشتار شده دركشتارگاه شهركرد بازرسي به عمل آمد و عضلات مختلف مانند قلب، ديافراگم، مري، ران و كتف از نظر وجود كيست هاي ماكروسكوپي مورد بررسي قرار گرفتند و سپس از اين عضلات نمونه گيري شد و گسترش مهري از نمونه ها تهيه و رنگ آميزي به عمل آمد، لام هاي تهيه شده از نظر وجود كيست هاي ميكروسكوپيك انگل ساركوسيست، توسط ميكروسكوپ مطالعه و سپس نتايج به دست آمده با استفاده از آزمون مربع كاي و بررسي ارتباط بين ميزان آلودگي به اين تك ياخته و عواملي مانند سن، جنس و موقعيت تشريحي عضلات مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. نتايج نشانگر اين بود كه هيچ يك از عضلات به كيست هاي ماكروسكوپي آلوده نبوده ولي در مطالعات ميكروسكوپي آلودگي به كيست هاي ميكروسكوپيك اين انگل در 91% از لاشه هاي گاوها مشاهده شد. نتايج نشان داد كه بين ميزان آلودگي با جنس و سن ارتباط معني داري وجود ندارد (p>0.05)، ولي بين ميزان آلودگي در عضلات مختلف آماري معني داري مشاهده گرديد (p<0.05)، به طوري كه قلب بيشترين و مري كمترين ميزان آلودگي را دارا بودند. براساس نتايج به دست آمده از اين مطالعه گاوهاي كشتاري در شهرستان شهركرد به كيست هاي ماكروسكوپيك تك ياخته ساركوسيست آلوده نمي باشند ولي اغلب اين لاشه ها حاوي كيست هاي ميكروسكوپيك اين انگل هستند. آلودگي عضلات به اين تك ياخته بسته به موقعيت و وضعيت خون رساني عضله متفاوت مي باشد.

 نسخه قابل چاپ