مقالات امور دام و آبزیان

شور صادراتي قالي براي افزايش درخشندگي و ملايم کردن رنگ ها صورت مي گيرد. براي آزمايش غلظت هاي مختلف سود سوزآور ?، ? و?0 درصد، سديم هيدروسولفيت ??/0 و ? درصد و کلسيم هيپوکلريت 1 درصد براي آزمايش نخ پشمي قالي که با روناس رنگ شده بود، انتخاب شد. خواص نوري، نمره، استحکام و ازدياد طول تا حد پارگي نخ ها اندازه گيري شد. نتايج نشان مي دهد که افزايش غلظت قليا، باعث افزايش روشنايي و نيز تغيير نمره نخ ها مي شود. همين طور اثر سديم هيدروسولفيت روي اين نمونه ها به طور معني داري (p<0.05) باعث افزايش روشنايي شده و اين اثر با استفاده از کلسيم هيپوکلريت بيشتر مي شود. اگرچه قليا به تنهايي تاثير معني داري بر استحکام و ازدياد طول نخ نداشت اما از استحکام نخ ها بعد از واکنش با سديم هيدروسولفيت و کلسيم هيپوکلريت بطور معني داري (p<0.05) کاسته شد. نتايج حاصله مشخص مي کند که عمليات شور قالي براي کاهش رنگ و افزايش درخشندگي بايد بطور دقيق صورت گيرد، زيرا نوع و غلظت موادشيميايي شوينده هاي قالي تاثير زيادي بر تخريب پشم و کيفيت فرش مي گذارند.

 نسخه قابل چاپ

مطالعه حاضر به منظور بررسي اثرات برخي صفات ثانويه جنسي (توبركول هاي روي سر و بدن) روي خصوصيات زيستي مايع مني صورت گرفت. در اين مطالعه ماهيان برحسب تعداد توبركول روي سر به 3 تيمار (تيمار 1: كمتر از 110، تيمار 2: 135-110 و تيمار 3: بيشتر از 135 عدد) تقسيم گرديد. طول دوره تحرك و درصد اسپرم هاي متحرك و پتاسيم پلاسماي سمينال در 3 تيمار اختلاف معني داري (p<0.01) داشت. اما ساير پارامترهاي اسپرم شناختي و بيوشيميايي مايع مني در 3 تيمار اختلاف معني داري (p>0.05) نداشت. بين توبركول هاي روي سر با پتاسيم پلاسماي سمينال و پارامترهاي حركتي اسپرم ارتباط مثبت و معني دار (p<0.01) و با اسپرماتوكريت، حجم اسپرم دهي و pH ارتباط مثبت و معني داري وجود داشت (p<0.05). همچنين بين توبركول هاي روي بدن با پتاسيم پلاسماي سمينال ارتباط مثبت و معني داري وجود داشت (p<0.05). اما بين توبركول هاي روي بدن با ساير پارامترهاي اسپرم شناختي و بيوشيميايي مايع مني و بين توبركول هاي روي سر با سديم، كلسيم، منيزيم، گلوكز، پروتئين كل و كلسترول پلاسماي سمينال ارتباط معني داري مشاهده نشد (p>0.05).

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق با توجه به روش هاي نوين در توليدمثل گونه ماهي مولي بادباني Poecilia latipinna راهکارها و پيشنهادهاي منطقي و جالب توجه براي دست اندرکاران تکثير آن بدست آمد. با توجه به اينکه عوامل مختلفي در نحوه توليدمثل مولدين و ميزان بقا و کيفيت نوزادان توليد شده دخيل مي باشند، لذا در اين تحقيق تاثير هشت تيمار نسبت جنسي نر و ماده و فتوپريود بر روي زادآوري ماهي مولي مورد مطالعه قرار گرفت. در آکواريوم هاي شيشه اي، تيمارهاي با نسبت جنسي شامل (F:M)1:2 (F:M)1:1، (F:M)1:3، (F:M)2:1 و (F:M)3:1 و در آزمايش دوم فتوپريود با سه دوره نوردهي شامل (L:D)12:12، (L:D)14:10 و (L:D)10:14 هريک در سه تکرار انجام شد تا نتيجه توليدمثل که شامل دفعات زادآوري، طول دوره زادآوري، تعداد نوزادان توليد شده، کيفيت بازماندگي و رشد آنها طي مدت 40 روز مي باشد مورد بررسي قرار گرفت. طي اين مدت ساير فاکتورها شامل درجه حرارت، pH، ميزان اکسيژن محلول، تغذيه و غيره براي همه تيمارها يکسان و مشابه بود. نتايج بدست آمده از اين آزمايشات نشان داد که با افزايش تعداد ماهيان ماده در هريک از نمونه ها بطور چشم گيري از تعداد نوزادان بدنيا آمده کم شده است. از طرفي در آکواريوم هايي که تعداد ماهيان ماده در برابر ماهيان نر کمتر است مدت زمان لازم براي تولد نوزادان کاهش يافته است. همچنين درصد نوزادان مولي باقيمانده پس از 40 روز در 3 تکرار با نسبت هاي مختلف جنسي بيانگر بيشترين درصد بازماندگي در تيمار 1 نر و 1 ماده و کمترين درصد بازماندگي در تيمار 1 نر و 3 ماده بود. نتايج حاصل شده از آزمايش فتوپريود بيان گر اين مطلب است که با افزايش دوره نوري در يک محيط محدود که در اين مورد آکواريوم هاي 20 ليتري مي باشند رشد بيش از حد و بلوم فيتوپلانکتوني را شاهد هستيم. از طرفي با افزايش بار جلبکي بر ميزان فتوسنتز ناخواسته و بيش از حد افزوده شده و اين جلبک ها به علت بلوم خود علاوه بر ترشح مواد مضر و سمي پس از مرگ نيز با تجزيه خود محيط نامناسب و پر استرسي را براي ماهيان فراهم آورد که در نتيجه سبب کاهش بازده غذايي و تلفات شد.

 نسخه قابل چاپ

در پژوهش حاضر روند رشد و تکامل تخمدان 150 قطعه ماهي بياه (Liza abu) در طول 6 ماه نمونه برداري از بهمن ماه 85 لغايت تير ماه 86 در استان خوزستان مورد بررسي قرار گرفت. نمونه ها پس از صيد و بررسي، تکامل و رشد تخمدان آنها بر اساس پارامترهاي ظاهري و بافتي مرحله بندي شدند. از تخمدان ماهي ها، نمونه بافتي با روش معمول بافت شناسي تهيه و با ميكروسكوپ نوري مطالعه گرديد. نتايج تحقيق نشان مي دهد که شکل تخمدان از نوع کيسه اي بوده و اختلاف معني دار بين طول تخمدان راست و چپ وجود ندارد. در اين مطالعه 6 مرحله اووژنز مشاهده شد. در مرحله اول اووگوني ها کوچک مي باشند. در مرحله دوم رشد محسوسي در اووسيت ها مشاهده مي شود. در مرحله سوم به علت زرده سازي، بيشترين رشد اووسيت ها در اين مرحله ديده مي شود و سه لايه تکا ،گرانولوزا و سلول هاي فوليکولي قابل مشاهده است. تخمدان ها بزرگ و زرد رنگ بودند. در مرحله چهارم، مهاجرت وزيکول زايگر مشاهده مي شود. تخمک ها شروع به آبگيري نموده و قطر آنها افزايش مي يابد. تخمدان ها بزرگ و زرد رنگ بوده و ظاهري دانه دار دارند و تخمک ها با چشم غيرمسلح قابل مشاهده هستند. در مرحله پنجم تخمک ها حالت سيال داشته و از تخمدان به راحتي خارج مي شوند. در مرحله ششم تخمدان داراي تخمک هاي نابالغ، تخمک هاي آتروفي شده و همچنين فوليکول هاي خالي مي باشد. بر اساس نتايج اين مطالعه مرحله سوم در بهمن ماه، مرحله چهارم در اسفند و فروردين ماه، مرحله پنجم در ارديبهشت ماه و در ماه هاي خرداد و تير ماه تخمک هاي نابالغ در مراحل اول و دوم اووژنز مشاهده شدند. در اسفند ماه تخمدان به بيشترين حجم خود رسيده و در فروردين ماه در بعضي از نمونه ها پارگي در کيسه تخمدان مشاهده شد كه مبين شروع تخم ريزي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

براي تعيين تركيبت شيميايي و انرژي قابل سوخت و ساز ضايعات كارخانجات ماكاروني، رشته، بيسكويت، پفك، لپه پاك كني و بوجاري لپه، ابتدا از 10% كارخانجات بر اساس روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده، نمونه برداري به عمل آمد. سپس مقادير ماده خشك، پروتئين خام، الياف خام، چربي خام، ديواره سلولي، ديواره سلولي بدون همي سلولز و انرژي خام آنها طبق روش هاي (1990) AOAC اندازه گيري شد. مقدار پروتئين خام ضايعات بيسكويت، پفك، رشته سوپ، ماكاروني، رشته پلويي، لپه پاك كني و بوجاري لپه به ترتيب، 9، 2/9، 1/14، 7/12، 5/14، 2/30 و 30 درصد بود. ضايعات ماكاروني، رشته سوپ، رشته پلويي، پفك، بيسكويت، لپه پاك كني و بوجاري لپه به نسبت 15 درصد با جيره پايه مخلوط شدند، جهت تعيين ميزان انرژي قابل سوخت و ساز (TME_N, ME, AME_N, AME) هر يك از ضايعات، 30 گرم از جيره مخلوط شده به روش تغذيه اجباري به چهار قطعه خروس بالغ لگهورن خورانده شد. مقدار AME_N بيسكويت، پفك، رشته سوپ، ماكاروني، رشته پلويي، ضايعات لپه پاك كني و بوجاري لپه به ترتيب 4008، 3882، 3878، 3535، 3334، 2678 و 2469 كيلو كالري بر كيلوگرم و مقدار TME_N ضايعات بيسكويت، پفك، رشته سوپ، ماكاروني، رشته پلويي، ضايعات لپه پاك كني و بوجاري لپه به ترتيب 4112، 3987، 3982، 3639، 3438، 2781 و 2573 كيلو كالري بر كيلوگرم بدست آمد.

 نسخه قابل چاپ

ساركوسيستيس يكي از شايع ترين آلودگي هاي تك ياخته اي حيوانات اهلي در جهان محسوب مي شود. در مطالعه حاضر ميزان آلودگي گوشت بزهاي ذبح شده در كشتارگاه تبريز به ساركوسيستيس با روش هاي ماكروسكوپي، هضمي و تهيه گسترش بافتي مورد بررسي و مقايسه قرارگرفته است. بدين منظوردر مرحله اول 400 راس بز را به تصادف انتخاب و اندام هاي مري، ران، بازو، ديافراگم و قلب با روش بازرسي لاشه (ماكروسكوپي) از نظر وجود كيست ساركوسيستيس بررسي گرديد. در مرحله دوم تعداد 150 راس بز به ظاهر غيرآلوده را به طور تصادفي انتخاب و از اندام هاي مري، ران، بازو، ديافراگم و قلب نمونه برداري و با روش هاي هضمي و تهيه گسترش بافتي با و يا بدون رنگ آميزي به كمك ميكروسكوپ نوري از نظر وجود ساركوسيستيس بررسي شد. طبق نتايج به دست آمده آلودگي مري، ران، بازو ،ديافراگم و قلب بزها به کيست هاي ماكروسكوپي با روش بازرسي لاشه بترتيب 25/ ، 25/0 ، 75/0 ، 75/1، و 0% ولي با روش هضمي 100% اندام هاي مذکور به کيست آلوده بوده اند. به طور كلي روش هضمي حساس ترين روش در آشكارسازي واقعي و تعيين ميزان آلودگي نشخوار كنندگان به ساركوسيستيس مي باشد. گرچه در بازرسي لاشه ها فقط 75/1% آنها به کيست سارکوسيستيس آلوده تشخيص داده شدند ولي روش هضمي نشان داد که 100% آنها آلوده هستند.

 نسخه قابل چاپ

به سويه هاي بسيار حاد ويروس بورس عفوني در سال 1991 به كشور ما وارد شدند. اين ويروس ها آسيب بسيار شديدي به صنعت طيور كشور وارد نمودند. در مطالعه حاضر تعيين هويت مولكولي اين ويروس ها كه هنوز هم در فيلد وجود دارند انجام شده است. مجموع 13 ويروس بورس عفوني كه در طي سالهاي 82-1381 از نقاط مختلف كشور جمع آوري شده بودند مورد استفاده قرارگرفتند. در اكثر اين نمونه ها تاريخچه تلفات نسبتا بالا وجود داشته است . تكنيك بسيار حساس RT-PCR توانست ويروس در نمونه هاي كلينيكي را رديابي كند. محصولات PCR به اندازه 643 جفت باز حاوي ناحيه بسيار متغير ژن VP2 ويروس بودند. اين محصولات با استفاده از كنترل طول قطعه و روش Nested-PCR مورد تاييد قرار گرفتند. آناليز توالي اسيد هاي آمينه ترجمه شده در ناحيه بسيار متغير ژن VP2 اين ويروس ها كه حاوي اپي توپ هاي خنثي كننده ويروس هستند نشان داد كه ويروس هاي فيلد ايران كاملا شبيه يكديگر و كاملا شبيه ويروس هاي بسيار حاد بورس عفوني گزارش شده از اروپا و ژاپن مي باشند. اگرچه بسياري از اين ويروس ها را ميتوان در سطح نوكلئوتيدي از يكديگر تفريق نمود. از تمامي نوكلئوتيدهائي كه در ويروس هاي ايران تغيير كرده بود چهارتاي آنها منجر به تغيير اسيد هاي آمينه در موقعيت 222 (P به A)، 256 (V به I)، 294 (L به I) و 299 (N به S) شده بودند. هپتاپپتيد غني از سرين SWASASGS كه در ويروس هاي بيماريزاي ويروس بورس عفوني بصورت محافظت وجود دارد در نمونه هاي بررسي شده نيز وجود داشت. هيچيك از ويروس هاي بررسي شده جزو ويروس هاي واريانت يا ويروس هاي غيرتيپيك بسيار حاد قرار نگرفتند. همچنين آناليز فيلوژني نشان داد كه خاستگاه ويروس هاي موردمطالعه با خاستگاه ويروس هاي بسيار حاد بورس عفوني اروپا و ژاپن يكسان مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در سال هاي اخير استفاده از روتيفرها به عنوان غذاي زنده براي پرورش لارو ماهيان و سخت پوستان از اهميت بالايي برخوردار بوده است. کيفيت غذايي و تراکم روتيفرها به عنوان فاکتورهاي مهم در تغذيه لاروي ماهيان محسوب مي گردد. در اين پژوهش اثر 3 غلظت مختلف جلبک سبز (Chorella sp. cell/ml 10⁵, 10⁶, 10⁷) بر رشد و ترکيب اسيدهاي چرب روتيفرهاي توليد شده در آزمايشگاه مورد بررسي قرار گرفت. کشت روتيفرها در محيط غذايي EPA داخل بالن هاي 1 ليتري بر اساس شرايط استاندارد صورت گرفت. تراکم اوليه روتيفرها در تيمارهاي مختلف 30 عدد در ميلي ليتر بود. غلظت هاي غذايي آزمايش شده اثر معني داري بر رشد روتيفرها در مدت زمان آزمايش (10 روز) داشت (P<0.05) .  حداکثر تراکم روتيفر Brachinus calyciflrus در غلظت هاي غذايي 10⁵ cell/ml، 10⁶ و 10⁷ به ترتيب 8± 108، 47± 489 و 51 ±493 روتيفر در هر ميلي ليتر بعد از 5 روز پرورش رسيد. در غلظت هاي غذايي 10⁵ cell/ml و 10⁶ از روز ششم به بعد تا روز آخر تراکم رو به کاهش بود در حالي که در غلظت غذايي cell/ml10⁷ در پايان دوره حداکثر تراکم 47±1820 عدد در ميلي ليتر حاصل شد. ميانگين نرخ رشد در غلظت هاي فوق به ترتيب 22/0 ،52/0 و57/0 به ازاي هر روز بدست آمد. روتيفرهاي تغذيه شده با غلظت هاي مختلف (cell/ml 10⁵, 10⁶, 10⁷) حاوي مقادير بالايي از اسيدهاي چرب لينولئيك (به ترتيب 74/16 ، 248/16 و 392 /17 درصد) و لينولنيك (به ترتيب 923/11، 145/15 و 662/19 درصد) بودند. هم چنين با افزايش غلظت غذا از اسيدهاي چرب تك غيراشباعي كاسته شده و بر ميزان اسيدهاي چرب چند غيراشباعي و مجموع اسيدهاي چرب n-3 افزوده شد. با توجه به نتايج حاصله مشخص گرديد که گونه فوق درمقايسه با ساير گونه هاي جنس براکيونوس از سرعت رشد خوبي برخوردار بوده و در زمان موردنياز مي توان با فراهم نمودن غلظت غذاي مورد نظر به روتيفرهاي با تراکم بالا و هم چنين با ارزش غذايي بهتر دست يافت.

 نسخه قابل چاپ

خرزهره داراي گليکوزيدهاي قلبي بوده و به دليل تلخ مزه بودن به راحتي مورد مصرف دام ها قرار نمي گيرد. مصرف بسيار اندک از اين گياه خصوصا در مورد تک سمي ها که از حساسيت بيشتري در مقايسه با نشخوارکنندگان برخوردار هستند، باعث مرگ مي شود. در اين گزارش يك راس اسب بومي دو ساله با سابقه ضعف و بي اشتهايي به بيمارستان آموزشي و پژوهشي دانشکده دامپزشکي دانشگاه تهران ارجاع داده شد. نشانه باليني برجسته اين دام افزايش شدت ضربان قلب بود که تا فاصله تهيگاه سمت چپ هم شنيده مي شد. الكتروكارديوگرافي در روز اول نشان دهنده تاكي كاردي بطني و در روز دوم بيان گر برادي کاردي و ريتم گريز بطني بود. يافته هاي هيستوپاتولوژيک بعد از مرگ بيمار، وقوع نكروز و دژنراسيون بافت ميوكارد را مشخص کرد. با مراجعه به محل نگهداري دام، حضور خرزهره در محيط زندگي بيمار و خبر دسترسي ناگهاني و مصرف اين گياه توسط دام حاصل آمد.

 نسخه قابل چاپ

تحقيق حاضر در تابستان سال 1385، به منظور بررسي ميزان ددت در رسوبات رودخانه سفيد رود (حد فاصل سد تاريک تا بندر کياشهر) در استان گيلان انجام گرفت . هدف از اين تحقيق مقايسه مقادير حاصله با حد مجاز استانداردهاي جهاني جهت حصول اطمينان از سلامت منطقه به سبب موقعيت خاص منطقه اي و نقش آن در شيلات و تغذيه در کشور انجام شد و هم چنين عواملي مانند شيب رودخانه و يا فاصله از مصب دريا بر ميزان تجمع اين سم در رسوبات بستر در مسير رودخانه نيز مورد بررسي قرار گرفت. 66 نمونه رسوب از 22 ايستگاه تهيه گرديده و پس از انتقال به ازمايشگاه ميزان د.د.ت بر اساس روش استاندارد استخراج مايع از مايع و با استفاده از دستگاه GC با آشکار ساز ECD (Electrn Capture Detectr) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصله نشان داد که در 11 ايستگاه از 22 ايستگاه مورد آزمايش ددت آشکار شد. حداقل و حداکثر ميزان ددت شامل 001/0ميلي گرم در ليتر و 89% ميلي گرم در ليتر بود. در مجموع د.د.ت موجود در ايستگاه هاي مختلف در مقايسه با استاندارد اعلام شده توسط سازمان (Flrida Department f Envirnmental Prtectin FDEP) (1994) بيان گر بالا بودن اين سم در 9 ايستگاه از 22 ايستگاه موردنظر مي با شد. به منظور بررسي ميزان ددت موجود و مقايسه آن با استاندارد ارايه شده از آزمون T-Test استفاده شد. (P-Value %53) ارزش p به دست آمده نشان مي دهد که اين امکان وجود دارد که در آينده نزديک ميزان سم ددت موجود در بستر رودخانه حد خطر برسد. براي تعيين رابطه بين شيب و غلظت ددت از آزمون آناليز واريانس يک طرفه استفاده شد که رابطه معني داري به دست نيامد (P-Value 0.469) هم چنين براي بررسي رابطه بين فاصله از مصب دريا با مقدار سم ددت روش پيرسون مورد استفاده قرار گرفت که در اين مورد نيز رابطه معني دار مشاهده نگرديد (P-Value 0.16).

 نسخه قابل چاپ

اين مطالعه با هدف بررسي ميزان دفع آمونياک توسط تخم ماهي قزل آلاي رنگين کمان به آب خروجي از تفريخ گاه در طول يك دوره تفريخ تخم انجام گرديد. براي انجام اين کار، در زمستان سال 1384 در مركز ماهي سراي نمرود دو تفريخ گاه تخم ماهي قزل آلاي رنگين کمان با شرايط يكسان انتخاب گرديد؛ در يکي از تفريخ گاه ها حدود 60000 تخم لقاح يافته وارد شد و تفريخ گاه ديگر خالي و بدون تخم در نظر گرفته شد. سپس به صورت هفتگي از تخم هاي داخل تفريخ گاه و آب ورودي و خروجي هر دو تفريخ گاه نمونه برداري انجام شد. در طول دوره تفريخ هم زمان با نمونه برداري از آب و تخم, فاكتورهاي فيزيكو - شيميايي آب كه بر تعادل بين آمونياك و آمونيوم تاثير دارند نظير pH، درجه حرارت و ميزان املاح محلول با دستگاه ديجيتالي دقيق اندازه گيري و ثبت شدند. ميزان آمونياک در آب با دستگاه فيلتر فتومتري پالين تست و نيتروژن کل بافت تخم با روش کجلدال اندازه گيري شد. ميزان دفع آمونياک به وسيله توده تخم در هفته هاي نمونه برداري اول تا پنجم (در طول يك دوره تفريخ تخم) به ترتيب 0003/0±0012/0، 0005/0±0019/0، 0009/0±0088/0، 0013/0±0089/0 و 0011/0±0082/0 ميلي گرم بر ليتر اندازه گيري شد. نتايج نشان داد که هم زمان با افزايش روند دفع آمونياک در طول دوره تفريخ، ميزان نيتروژن کل در بافت توده تخم با يک روند کاهشي تفاوت معني داري (p<0.05) را در طول اين دوره نشان مي دهد که نشان دهنده دفع آمونياک از فعاليت هاي متابوليسمي ترکيبات آلي زرده تخم مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

انگل هاي مژه دار، از عوامل انگلي آسيب رسان به صنعت شيلات مي باشند كه چه به صورت مستقيم (با اتصال به بدن ميگو و جلوگيري از پوست اندازي) و چه به صورت غيرمستقيم (بواسطه كاهش اكسيژن آب) داراي اهميت بسياري مي باشند. اولين گزارش آلودگي به مژه داران پايه دار توسط مخير (1373) در دو گونه از ميگوهاي خليج فارس صورت گرفت. از ديگر تحقيقاتي كه در زمينه انگل هاي ميگو صورت گرفته، بررسي تمجيدي و داوودي در سال 1374 در منطقه چويبده آبادان مي باشد كه وجود زوتامنيوم، اپيستيليس، تريكودينا و ورتيسلا در پوست و آب شـش ميـگوهاي پرورشي اين منطقه گزارش گرديد. حقوقـي و همكاران (1380) نيز اين مژه داران را در ميــگوهاي پرورشي منطقه چويبده آبادان گزارش نمودند با اين حال در مورد آلودگي لاروها و پس نوزادهاي ميگوي سفيد هندي به اين مژه داران گزارشي وجود ندارد. از ميــگوهاي منـطقه چابـــهار نيـز در سال 1379 مــژه داراني مشاهده گرديد. عقيده verstreet (1973)  بر اين است كه تراكم ميگو در مراكز تكثير و پرورش با تراكم زوتامنيوم ها رابطه مستقيم دارد. Brown نيز در سال 1993 يكي از عوامل انسداد رشته هاي آب ششي را وجود زوتامنيوم و تريكودينا در آب شش ها مي داند. Jonson در سال 1995 نيز زوتامنيوم ها را هم سفرگان بيروني ميگو ناميده است که در تعداد کم مشکلي براي ميگو ايجاد نمي کنند. در سال هاي اخير طبق گفته کارشناسان و تکنسين هاي تکثير ميگو، مشکل آلودگي لاروهاي ميگو در مراکز تکثير مطرح بوده است با اين حال گزارش مستندي مبني بر نوع مژه داران در مراکز تکثير آبادان، شدت و محل آلودگي و مرحله ميگوي مبتلا وجود ندارد. لذا براي پاسخ گويي به اين سوالات، بررسي حاضر در جهت تعيين نوع مژه داران، محل اتصال و شدت آلودگي آنها در مراحل مختلف لاروي پس نوزادي در يک دوره تکثير ميگو انجام گرديد است. در اين تحقيق، در طي مراحل نمونه گيري، 345 قطعه لارو و پس نوزاد، شامل 50 قطعه ناپلي، 70 قطعه پروتوزوآ (زوآ)، 100 قطعه مايسيس و 125 قطعه پس نوزاد گرفته شد. در بررسي مراحل ناپلي و پروتوزوآ، هيچ گونه آلودگي به مژه داران سطحي زي مشاهده نگرديد. در بررسي مراحل مايسيس و پس نوزاد آلودگي نسبتا خفيفي به مژه داران مشاهده گرديد به طوري که در مرحله مايسيس دو مورد (2%) و در مرحله پس نوزاد، 5 مورد (4%) آلودگي کوتيکول پوست به مژه داران پايه دار ديده شد. مژه داران مشاهده شده، زئوتامنيوم و ورتيسلا تشخيس داده شدند. زوتامنيون داراي حداکثر 3 بدنه سلولي بوده که بر روي يک پايه قرار گرفته بودند. پايک هاي اين مژه دار از نوع انقباضي بوده است. در ورتيسلا هر بدنه سلولي بر يک پايه مجزا قرار داشت. اين مژه دار نيز داراي پايه انقباضي بود. محل مشاهده و استقرار اين مژه داران متفاوت بوده و شامل قسمت هاي مختلف بدن آنها از جمله بين پاهاي حركتي و شنا، ناحيه تلسون، سرسينه و پايه چشمي بوده است. در اين تحقيق هيچ گونه مژه داري بر سطح آب شش ها مشاهده نگرديد. شدت كم آلودگي به مژه داران در در اين تحقيق ممكن است بدليل کنترل موفق اين مژه داران در کارگاه مورد مطالعه باشد و ممکن است در سال هاي بعد بنا به تغييرات آب و هوايي و شرايط ديگر، با آلودگي بسيار بالاتري مواجه شده كه براي لاروها مشكل ساز باشد لذا بايستي همواره اين مژه داران مورد توجه قرار گيرند. در بررسي محل اتصال مژه داران به بدن ميگو نيز با توجه به تعداد و شدت کم آلودگي ، نمي توان بررسي آماري روي نمونه ها انجام داد با اين حال به نظر مي رسد اين مژه داران در محل اتصال به بدن ميگو به محل خاصي تمايل نشان نمي دهند و در نواحي مختلف بدن ميگو مي توانند مستقر شوند.

 نسخه قابل چاپ

مطالعه حاضر در پاييز سال 1385 در كارگاه تكثير ماهيان خاوياري شهيد مرجاني گرگان با هدف بررسي اثرات جيوه آلي بر فاكتورهاي بيوانرژتيك (بقا، رشد، نرخ مصرف غذا، نرخ رشد ويژه و ضريب تبديل خالص) فيل ماهي انجام پذيرفت. به اين منظور بچه فيل ماهيان جوان با ميانگين وزني 4±86 گرم با چهار نوع جيره غذايي حاوي متيل جيوه در چهار گروه تيماري با چهار تکرار شامل: 1- گروه شاهد با 04/0، 2- گروه غلظت پايين با 766/0، 3- گروه غلظت متوسط با 8/7، 4- گروه غلظت بالا با 22/16 ميلي گرم در کيلوگرم طي 70 روز تحت تيمار قرار گرفتند. پس از 42 روز کليه بچه فيل ماهي هاي مربوط به گروه تيمار با غلظت بالاي متيل جيوه تلف شدند. نتايج نشان داد که هيچ اختلاف معني داري (p>0.05) در نرخ مصرف غذا بين گروه هاي تيماري طي 70 روز وجود نداشت. هم چنين مقايسه نرخ رشد در طي 35 روز اول بين بچه فيل ماهيان گروه تيمار با غلظت بالا و در طي 35 روز دوم بين بچه فيل ماهيان گروه تيمار با غلظت متوسط با گروه شاهد کاهش معني داري (p<0.05) را نشان داد. بررسي نرخ رشد ويژه نيز کاهش معني داري (p<0.05) را بين گروه تيمار با غلظت بالا در طي 35 روز اول و گروه تيمار با غلظت متوسط در طي 35 روز دوم نسبت به گروه شاهد نشان داد.

 نسخه قابل چاپ

مخمرها اولين ميكرواورگانيسم هائي بودند كه در خصوص آن ها مطالعات زيادي انجام شده و براي مصرف در تغذيه انسان و دام قابل قبول، زيرا مخمرها به ندرت سمي يا بيماري زا مي باشند. اين تحقيق براي بررسي امكان توليد پروتئين تك ياخته اي از آب پنير و آب پنير مخلوط با غلظت هاي مختلف ملاس چغندر قند (0، 10. 20. 30 و 40 درصد) به وسيله 4 نوع مخمرKluyermyces fragilis ، Candida intermedia ، Saccharmyces cerevisia و Candida pseadtrpicalis  در قالب يک طرح بلوک کامل تصادفي با روش فاکتوريل (4×5) انجام شد. مقدار 1 ميلي ليتر از غلظت 3-10 هر يك از مخمرهاي رشد يافته در محيط آب گوشت سابر دكستروز به محيط كشت هاي آب پنير و آب پنير با غلظت هاي مختلف ملاس منتقل و به مدت 28ساعت در دماي 38 درجه گرم خانه گذاري شد. رشد سلولي، مصرف لاكتوز و توليد بيومس با پنج تكرار اندازه گيري گرديد. نتايج اين تحقيق نشان داد مخمرK. faragilis  نسبت به ساير مخمرهاي به كار رفته در اين آزمايش در تمامي محيط ها، بيومس بيشتري توليد مي کند (p<0.05). مقدار بيومس توليدي 2/16، 7/18، 2/19، 7/19 و 5/19 گرم در ليتر به ترتيب براي محيط هاي كشت حاوي آب پنير و آب پنير حاوي 10، 20، 30 و 40 درصد ملاس بدست آمد. هم چنين اضافه نمودن ملاس به مقدار 20 درصد به محيط آب پنير، رشد سلولي مخمر K. faragilis را نسبت به محيط هاي کشت آب پنير و آب پنير حاوي 10 درصد ملاس به صورت معني داري بهبود داد (p<0.05). لذا بر اساس نتايج اين آزمايش، اضافه کردن 20 تا 30 درصد ملاس به آب پنير، عمل کرد توليد بيومس را 35 تا 38 درصد افزايش خواهد داد.

 نسخه قابل چاپ

مديريت تغذيه در ماهيان پرورشي از مهم ترين مسايل توليد به شمار مي آيد. اغلب تا بيش از 50 درصد از هزينه هاي توليد را غذا تشكيل مي دهد. لذا مي توان با به كار بردن غذاي خوب و با كيفيت بالا، قيمت تمام شده توليد را كاهش داد. اين امر ازطريق بالابردن درصد بقاي، كاهش ضريب تبديل غذايي، كاهش پرت غذا (شناوري مناسب غذا) و ... انجام پذير است. در سال هاي اخير از افزودني هاي مختلف جهت بالابردن ضريب رشد و بقا استفاده مي شود. آسكوژن يكي از اين مواد مي باشد آسكوژن تحت نام هاي تجاري مختلف مانند واناژن (Vanagen) و اپتيمون(ptimun)  به بازار عرضه مي شود. استفاده از اين ماده در سال هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. آسكوژن در حقيقت پودري حاوي انواع نوكلئوتيدها مي باشد كه بعنوان يك ماده مكمل غذايي به جيره غذايي انواع جانوران اضافه مي شود. اين ماده به عنوان محرك سيستم ايمني استفاده مي شود ولي به دليل اينكه تاثير مثبتي در رشد و بقاي جانوران و آبزيان دارد، در بسياري موارد بعنوان عامل محرك و افزايش رشد بكار مي رود.

 نسخه قابل چاپ