پاسخ به:بانک مقالات زراعت و باغبانی
به منظور بررسي تاثير روش كاشت و نيز تراكم پياز بر عملكرد زعفران اين طرح تحقيقاتي در همند آبسرد - دماوند در مركز تحقيقات مراتع وزارت جهاد كشاورزي به مدت چهار سال از مهرماه 79 تا آذرماه 1383 اجرا گرديد. اين پژوهش در قالب طرح آماري بلوكهاي كاملا تصادفي به روش فاكتوريل به مرحله اجرا درآمد، مقايسات ميانگين نيز از طريق آزمون چند د امنه اي دانكن صورت گرفت. در اين طرح از دو روش كاشت كپه اي و رديفي با سه تراكم كم، متوسط و زياد به ترتيب 5، 10 و 15 پياز در طول 30 سانتي متر خطوط كشت استفاده شد بطوريكه در روش كاشت رديفي به ترتيب 5، 10 و 15 پياز در طول 30 سانتي متر با فواصل مساوي و در روش كاشت كپه اي در آخر هر 30 سانتي متر طول خطوط كشت 5، 10 و يا 15 پياز به صورت كپه اي كشت شدند. در اين تحقيق 6 تيمار با 5 تكرار در قالب 30 كرت وجود داشته است. هد ف از اين پژوهش اولا تعيين بهترين روش كاشت و ثانيا تراكم پياز مطلوبتر بوده است. از نتايج دو سال اول طرح، روش كاشت كپه اي با 15 پياز بيشترين عملكرد (گل زعفران و زعفران خشك) را داشته كه تفاوت آن با ساير تيمار ها در سطح %1 معني دار بوده است. در سال سوم كاشت (1381) مجددا اثر تراكم بوته و روش كاشت معني دار شده و در سال چهارم فقط اثر روش كاشت در سطح %5 بر روي صفات مورد مطالعه معني دار گرديده است. با افزايش سالهاي كاشت بيشترين تفاوت در دو روش رديفي و كپه اي حاصل شده كه نشان مي دهد روش كاشت بيشتر از تراكم بوته در عملكرد موثر مي باشد. در دو سال پاياني طرح در تيمارهاي روش كاشت، به دليل اينكه امكان ازدياد بنه ها در روش كاشت رديفي بيشتر از كپه اي فراهم بوده، عملكرد در اين روش از روش كپه اي بيشتر بوده است نتايج نشان مي دهد كه تيمارهاي برتر كاشت رديفي با ده پياز و كاشت كپه اي با 51 پياز بوده اند.
به منظور بررسي اثرات مديريت شيميايي، مكانيكي و تلفيقي علف هاي هرز ذرت آزمايش مزرعه اي در ايستگاه تحقيقاتي دانشکده كشاورزي و منابع طبيعي داراب استان فارس، در سالهاي 1383 و 1384 انجام شد. آزمايش در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با 11 تيمار در 3 تكرار انجام شد. تيمارهاي مورد استفاده شامل كاربرد علف كشهاي آترازين مخلوط با آلاكلر به ميزان 1+2.5 و 0.5+1.25 كيلوگرم ماده موثر در هكتار به صورت يكنواخت و نواري و استفاده از كولتيواتورهاي دوار و پنجه غازي به تنهايي و به صورت تركيبي بودند. در سال 1383 در 6 و 17 هفته پس از كاشت بيشترين كاهش در وزن خشك تاج خروس در تيمار سمپاشي نواري با 0.5 كيلوگرم آترازين مخلوط با 1.25 كيلو گرم آلاكلر همراه با دو بار كولتيواتور پنجه غازي مشاهده شد. در 6 هفته پس از كاشت بيشترين درصد كاهش وزن خشك خرفه در تيمار سمپاشي نواري با 0.5 كيلوگرم آترازين مخلوط با 1.25 كيلو گرم آلاكلر همراه با دو بار كولتيواتور پنجه غازي به ميزان %88 بد ست آمد. در 17 هفته پس از كاشت مصرف يكنواخت 1 كيلوگرم آترازين مخلوط با 2.5 كيلوگرم آلاكلر وزن خشك خرفه را %89 كاهش داد. در سال 1384 در 17 هفته پس از كاشت كمترين كاهش وزن خشك تاج خروس در تيمار مصرف نواري 0.5 كيلوگرم آترازين مخلوط با 1.25 كيلو گرم آلاكلر بدست آمد. در 6 هفته پس از كاشت مصرف يكنواخت 1 كيلوگرم آترازين مخلوط با 2.5 كيلو گرم آلاكلر وزن خشك خرفه را %100 كاهش داد. در سالهاي 1383 و 1384 در 6 و 17 هفته پس از كاشت تيمار 0.5 كيلوگرم آترازين مخلوط با 1.25 كيلوگرم آلاكلر همراه با دو بار كولتيواتور پنجه غازي %83 تا %91 وزن خشك قياق را كاهش داد. نتايج در هر دو سال نشان داد كه همه تيمارها عملكرد دانه ذرت را در مقايسه با تيمار شاهد داراي علف هرز افزايش دادند. بيشترين عملكرد دانه ذرت در تيمار 0.5 كيلوگرم آترازين مخلوط با 1.25 كيلوگرم آلاكلر همراه با دو بار كولتيواتور دوار بدست آمد كه نشان دهنده مزيت استفاده از كنترل تلفيقي علف هاي هرز در مقايسه با روشهاي شيميايي و مكانيكي به تنهايي است.
نسخه قابل چاپ
گندم وحشي Aegilops tauschii گونه اي ديپلوييد (با ژنوم 2n=2x=14, DD) است كه ژنوم D را در اختيار گندم نان قرار داده است. تنوع مورفولوژيكي بسيار زيادي در درون اين گونه وجود دارد. مطالعه گونه هاي جنس Aegilops نشان مي دهد كه اين گونه ها، منابع ژنتيكي بي نظيري براي اصلاح گندم مي باشند. فرسايش ژنتيكي در ژرم پلاسم گونه هاي زراعي گندم، انگيزه تحقيق براي بررسي امكان استفاده از تنوع ژنتيكي موجود در خويشاوند ان وحشي آن شده است. به همين منظور تنوع ژنتيكي 28 توده جمع آوري شده گياه Ae.tauschii از استان هاي مختلف كشور، در مزرعه تحقيقاتي بانك ژن گياهي ملي ايران در سال زراعي 84-1383 ارزيابي گرديد. محاسبات آماري داده ها شامل ضرايب همبستگي ساده، آماره هاي توصيفي مانند حداكثر و حداقل صفات كمي، ميانگين، انحراف معيار و ضريب تغييرات، شاخص شانون، تجزيه به مولفه هاي اصلي بر روي همه صفات و همچنين تجزيه خوشه اي بر اساس مولفه هاي اصلي بود. نتايج نشان دهنده تنوع ژنتيكي بالايي در ميان توده ها بود. در صفات كمي بيشترين مقدار تنوع مربوط به تعداد بذر در سنبلچه (%23.1) و كمترين مقدار هم مربوط به تاريخ رسيدن (%7.4) بود. همچنين در ميان صفات كيفي نيز حداكثر تنوع در شكنندگي محور سنبله (%232) و حداقل آن در بافت دانه (%14) مشاهده شد. تاريخ گلدهي با تاريخ رسيدن، طول سنبله با طول گلوم و تعداد سنبلچه در سنبله، همچنين رنگ ساقه با كرك ساقه و عادت رشد داراي بيشترين همبستگي معني دار و مثبت بودند. در تجزيه به مولفه هاي اصلي هشت مولفه شناسايي شدند كه جمعا 82.6 درصد از كل تنوع داده ها را توجيه مي نمودند. بر اساس نمودار درختي حاصل از تجزيه خوشه اي، توده ها به سه گروه تقسيم شدند كه با پراكنش جغرافيايي آنها مطابقت نداشت.
امروزه تعداد بيشماري از ميكروب ها به انواع آنتي بيوتيك ها مقاوم شده اند و اين مساله باعث پيچيدگي درمان بيماريهاي عفوني مي شود. موضوع اين تحقيق جداسازي ميكروارگانيسم هاي توليدكننده آنتي بيوتيك از خاك هاي مناطق بومي ايران بود. در اين مطالعه نمونه هاي مختلف خاك از مناطق جنگلي جنگل آمل و خاك مناطق بياباني كهريزك و حسن آباد خالصه انتخاب شد و در محيط هاي نوترين آگار و سابورود كستروزآگار كشت داده شد و سپس نمونه هايي خالص شدند. براي بررسي فعاليت ضد ميكروبي ميكروارگانيسم ها عليه باكتري ها، چهار باكتري گرم مثبت و چهار باكتري گرم منفي انتخاب شدند. نتايج نشان داد كه تنها استرپتوميسس هاي جدا شده از مناطق بياباني، داراي فعاليت هاي ضد باكتريايي بودند. در مرحله بعد تاثير پارامترهاي اكولوژيكي (دما pH- منابع كربن - نيتروژن) بر روي فعاليت ضد ميكروبي مطالعه شد. نتايج نشان داد كه مناسب ترين و اپتيمم شرايط براي فعاليت ضد ميكروبي به قرار زير است: pH و برابر 6.9-7.2، منابع كربن گلوكز و لاكتوز هر كدام به ميزان 10 گرم در ليتر دماي 36-33 درجه سانتي گراد و سولفات آمونيوم به ميزان 10 گرم در ليتر و نيز اسيدهاي آمينه متيونين و تريپتوفان هر كدام به ميزان 1 گرم در ليتر به عنوان منابع نيتروژن. اين عوامل مي توانند باعث افزايش و سرعت دهي فعاليت ضد باكتريايي شوند. ما همچنين دريافتيم كه حساسيت باكتريهاي گرم مثبت نسبت به فعاليت ضد باكتريايي استرپتوميسس هاي جدا شده از خاك در مقايسه با باكتريهاي گرم منفي، بيشتر بود.
بادام با سطح زيرکشت 146055.4 هکتار، يکي از مهمترين محصولات باغي کشور است که علاوه بر مصرف در داخل همه ساله مقداري از آن به خارج صادر مي شود. آمارهاي موجود حاکي از نوسان در ميزان و قيمت هاي صادراتي بادام ايران است که نشان دهنده پايين بودن ميزان نفوذ و قدرت چانه زني در بازار جهاني است. ساختار بازار از جمله عوامل موثر در قدرت چانه زني مي باشد به طوري که با افزايش تنوع در بازارهاي هدف قدرت بازاري صادر کنندگان نيز افزايش خواهد يافت. ضمن اينکه آگاهي از روند تغيير در ساختار بازار راهنماي مناسبي در سياستگزاري صادرات اين محصول مي باشد. در اين تحقيق با استفاده از اطلاعات موجود در مراجع رسمي، بازارهاي هدف شناسايي شده و با محاسبه شاخص هرفيندال ساختار بازارهاي صادراتي بادام ايران و تغييرات آن در دوره 1382-1372 تعيين شده است. بر اساس نتايج به دست آمده آمريکا با توليد بيش از 40 درصد و صادرات بيش از 70 درصد مهمترين کشور توليد کننده و صادر کننده بادام دنيا است. سهم ايران از بازار دنيا حدود 2 درصد است و در دوره 2003-1999 روند کاهشي داشته است. ساختار بازار صادراتي بادام ايران شبه انحصاري و بازار جهاني نزديک به انحصار کامل است.
نقش رشد ياخته هاي پارانشيمي در حجيم شدن ريزغده ها در شرايط کشت بافت، طي يک دوره ده هفته اي مورد مطالعه قرار گرفت. در شرايط القا تشکيل ريزغده، تقسيمات ياخته اي در بخش هاي راسي و زيرراسي جوانه هاي القا شده، آغاز شد. ريزغده هاي در حال تشکيل، در ناحيه زيرراسي دچار رشد طولي و قطري (شعاعي) شدند. رشد ريزغده ها در هر دو محور تا حدود روز چهل و پنجم ادامه، و تا پايان روز هفتادم، کاهش يافت. تغيير در ابعاد طولي و عرضي ريز غده ها نتيجه تقسيمات ياخته اي و افزايش تعداد ياخته ها در هر دو محور بود. ياخته هايي که در نتيجه فعاليت مريستم راسي ريزغده ها به وجود آمده اند به مراتب بيشتر از ياخته هاي توليد شده در محور عرضي ريز غده ها بودند. افزايش تعداد ياخته هاي پارانشيم مغزي نسبت به ياخته هاي پارانشيمي نقش مهم تري را در رشد قطري ريز غده ها داشت. تعداد سلول هاي پارانشيم مغزي زودتر از سلول هاي پارانشيم پوست افزايش يافت. رشد قطري ياخته هاي پارانشيم مغزي زودتر از ياخته هاي پارانشيم پوست آغاز شد. تغيير الگوي رشد طولي به عرضي نيز در ياخته هاي پارانشيم پوست و مغز در حجيم شدن ريز غده ها نقش داشت. اين تغيير الگو در ياخته هاي پارانشيم پوست زودتر از ياخته هاي پارانشيم مغزي آغاز گرديد. کاهش رشد طولي و رشد عرضي ريز غده ها به ترتيب توام با کاهش فعاليت مريستم راسي و کاهش تقسيم در بافت پوست و مغزي بود.
ايجاد شبکه کتابشناختي براي تبادل اطلاعات در کتابخانه هاي دانشگاهي و تحقيقاتي ضرورتي اجتناب ناپذير است. در قالب شبکه کتابشناختي ميتوان بخشي از نيازهاي اطلاعاتي جامعه استفاده کننده در محيط هاي علمي، آموزشي و تحقيقاتي را از طريق اشتراک منابع و امانت بين کتابخانه اي تامين نمود. هدف اين تحقيق ارايه الگويي عملياتي براي ايجاد شبکه کتابشناختي با هدف بهره گيري از خدمات نظام ذخيره و بازيابي اطلاعات اشتراکي است. اين شبکه قابليت دسترسي اطلاعات کتابشناختي در محيط شبکه را براي کاربران در دانشگاه ها و فضاهاي تحقيقاتي افزايش مي دهد. از جمله مزاياي اين شبکه مي توان به موارد زير اشاره کرد: استفاده از خدمات تخصصي کتابداران و متخصصان اطلاع رساني در بستر شبکه، امکان فراهم آوري و تامين نيازهاي اطلاعاتي به شکل تعاوني، ذخيره و بازيابي اشتراکي اطلاعات، کنترل کتابشناختي، خدمات تحويل مدرک.
کرچک با نام علمي Ricinus communis گياهان سمي مي باشد که مي توان از سم طبيعي آن در علف کش ها و يا ضدعفوني سطوح استفاده نمود. در بررسي حاضر، ابتدا اثر عصاره آبي برگ و ميوه کرچک با غلظت هاي 0، 2.5، 5 و 10 درصد بر جوانه زني و رشد گياهچه گندم و لوبياي چشم بلبلي مورد آزمايش قرار گرفت. سپس اثر غلظت 100 درصد عصاره برگ و ميوه کرچک بر روي 4 گونه باکتري و 2 گونه قارچ مطالعه گرديد. آزمايش با طرح آماري فاکتوريل در قالب بلوک هاي کامل تصادفي در سه تکرار و مقايسه ميانگين ها با آزمون دانکن در سطح 0.05 صورت گرفت. نتايج نشان داد که عصاره برگ و ميوه کرچک با غلظت 2.5 درصد، به طور معني داري جوانه زني گندم و لوبيا چشم بلبلي را کاهش داده است. عصاره برگ و ميوه کرچک طول ريشه چه و ساقه چه گندم و همچنين طول محور زير لپه و بالاي لپه لوبياي چشم بلبلي و وزن خشک آنها را کاهش داد، اما اثر عصاره برگ کرچک در همه موارد بيشتر از ميوه آن مي باشد و اثر عصاره برگ بر گياهچه گندم بعنوان گياه تک لپه بيشتر از لوبياي چشم بلبلي به عنوان گياه دو لپه است، لذا شايد بتوان از غلظت هاي مناسبي از عصاره برگ به عنوان علف کش استفاده کرد. نتايج نشان مي دهد که عصاره برگ و ميوه کرچک اثر معني داري در جلوگيري از رشد 4 گونه باکتري مورد آزمايش ندارد و از 2 گونه قارچ آزمايش شد. عصاره ميوه کرچک از رشد گونه Saccharomyces cerevisiae به طور معني داري ممانعت مي نمايد.
رز با داشتن بيش از 1317.4 هکتار سطح زير کشت در ايران يکي از اولويت هاي مهم در توليد گل و گياهان زينتي، ايجاد پارک ها و فضاي سبز شهري است. سفيدک پودري رز (Sphaerotheca pannosa var, rosae) و کنه هاي تارتن Tetranychus urticae Koch و T. cinnabarinus (Biosduval) از مهم ترين عوامل خسارت زاي رز مي باشند. براي کنترل اين دو عامل بايد از سمومي که هر دو را کنترل کند استفاده نمود تا خطرات زيست محيطي کمتر شود لذا مطالعه اي به صورت طرح فاکتوريل در قالب کرت هاي کاملا تصادفي و با 12 تيمار در چهار تکرار از ترکيبات روغن دانه چريش (با غلظت 3.8 ml/lit به همراه 0.5 ml/lit سيتووت)، گوگرد (80% WP کومولوس با غلظت (2 ml/lit، دينوکاپ (18.25% WP با غلظت (1.5 mil/lit و شاهد (آب پاشي) هر کدام در سه نوبت زماني و با فاصله ده روز انجام گرديد. نتايج داده هاي جمع آوري شده در نوبت هاي مختلف نمونه برداري براي کنترل توام کنه و سفيدک پودري، نشان داد اثر تيمارها در کنترل هر دو عامل خسارت زا نسبت به هم و شاهد در سطح 5% از نظر آماري معني دار است. روغن چريش، گوگرد، دينوکاب به ترتيب با دو، دو و سه بار سمپاشي به ترتيب باعث کاهش 89.85%، 83.64% و 78.80% از جمعيت کنه و 81.25%، 66.66% و 60.40% از سفيدک پودري رز شدند و به ترتيب بيشترين تاثير همزمان را بر آنها داشتند. با توجه به عدم ملاحظه علايم سوء باقي مانده روغن دانه چريش بر روي گياه رز، استفاده متناوب آن در کنترل همزمان و موفقيت آميز آفت کنه و بيماري سفيدک پودري روي رز در فضاي سبز شهري و گلخانه ها را مي توان توصيه نمود و به اين ترتيب با مبارزه توام از ميزان مصرف سم و آلودگي محيط زيست تاحدي جلوگيري مي شود.
قارچ هاي ميکوريزي (وسيکولار- آرباسکولار) قادرند با گياهان همزيستي ايجاد کرده و با افزايش جذب برخي عناصر باعث رشد بهينه گياه شوند. توجه به شرايط خاص باغهاي پسته از نظر افزايش شوري آب، خاک و عدم رعايت مديريت صحيح کودي، لزوم تحقيقات روي جنبه هاي مختلف تاثير و کاربرد قارچهاي ميکوريزي در اين باغ ها را آشکار مي سازد. لذا در اين تحقيق نقش چهار گونه قارچ VAM (M1) Glomus intraradices), (M2) Glomus etunicatum), (M3) Glomus microaggregatum), (M4) Glomus, mosseae) و شاهد بدون قارچ (M0) در سطوح مختلف فسفر برابر با صفر، 18.6، 27.8 و 37 ميلي گرم (P2O2) در کيلوگرم خاک از منبع سوپر فسفات تريپل بر روي صفات رويشي نهال، کلونيزاسيون ريشه و جذب عناصر فسفر، روي، کلسيم، منيزيم و پتاسيم در نهالهاي پسته تحت شرايط گلخانه مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد که با افزايش سطح فسفر وزن تر و خشک اندامهاي هوايي و ارتفاع نهالهاي پسته افزايش پيدا مي کند، با اين تفاوت که در نهالهاي ميکوريزي تا سطح فسفر 27.8 mg/kgsoil و در نهال هاي غير ميکوريزي تا سطح فسفر 37 mg/kgsoil اين افزايش وجود دارد. مقايسه نهالهاي ميکوريزي و شاهد در صفت وزن تر و خشک ريشه نشان داد که قارچهاي VAM باعث کاهش آن ها نسبت به نهالهاي شاهد شده اند. مقايسه کارآيي گونه هاي مختلف در کلنونيزاسيون ريشه مشخص نمود که اين کارآيي به ترتيب M4<M2<M3<M1 مي باشد و سطح فسفر 7.8 mg/kgsoil بهترين سطح جهت کلونيزاسيون ريشه است. قارچهاي ميکوريزي باعث افزايش غلظت عناصر Zn, Ca, Mg, K, P در ماده خشک ريشه و انتقال بهتر عناصر K, P و Zn به اندامهاي هوايي در مقايسه با نهالهاي شاهد شده اند. نتايج بدست آمده از اين تحقيق همچنين مشخص مي نمايد که قارچ (Glomus intraradices) M1 و سطح فسفر 27.8 mg/kgSoil بهترين تاثير را جهت بهبود کارآيي همزيستي در رابطه با رشد نهال هاي پسته و جذب عناصر دارد.
مگس گلرنگ Acanthiophilus helianthi Rossi يکي از آفات مهم اين محصول در گلرنگ کاري هاي ايران محسوب مي شود. به منظور مطالعه فراواني فصلي، روند تغييرات جمعيت و ميزان خسارت مگس گلرنگ يک بررسي دو ساله، طي سال هاي 1381 و 1382 در مزارع گلرنگ استان قم اجرا گرديد. حشرات کامل مگس گلرنگ با استفاده از تله هاي چسبي زرد رنگ و تغييرات مراحل مختلف رشدي آن با برداشت هفتگي غوزه هاي گلرنگ و شمارش تخم، لارو و شفيره مگس گلرنگ رديابي و ميزان خسارت نيز به همين روش برآورد گرديد. براي بررسي پارازيتوئيدهاي احتمالي نمونه هاي ديگري نيز جمع آوري و پارازيتوئيدهاي خارج شده از لاروها و شفيره ها شناسايي و تراکم آنها ثبت شد. نتايج حاصل نشان مي دهد که حشرات کامل آفت از اوايل ارديبهشت تا اوايل تيرماه در منطقه ظاهر و آلودگي غوزه ها به لاروهاي مگس از ارديبهشت تا اواخر خرداد اتفاق افتاده و پس از سفت شدن دانه ها (رسيدن محصول) کاهش مي يابد. اين مگس روي گلرنگ پاييزه داراي دو نسل بوده و نسل سوم آن روي گلرنگ بهاره و علف هاي هرز سپري مي شود. بالاترين تراکم حشرات کامل در نسل اول سال 1381 هفته دوم ارديبهشت و در نسل دوم هفته اول خرداد ماه ولي در سال 1382 به ترتيب در هفته سوم ارديبهشت و هفته چهارم خرداد ماه ثبت گرديده است. بررسي هاي بعمل آمده در مورد آلودگي بوته هاي گلرنگ به مگس نشان مي دهد که 10 تا 33 درصد غوزه ها در اثر تغذيه اين آفت از بين مي روند. از شفيره هاي پارازيته شده آفت يک گونه زنبور به نام (Antistrophoplex conthurnatus Masi Torymidae) جمع آوري گرديد که ميزان تراکم آن در اين مناطق ناچيز بوده است.
هدف از اين پژوهش بررسي اثر سطوح کم آبياري در مراحل مختلف رشد گياه چغندرقند رقم منوژرم تکنيکي 7233 بر عملکرد کمي و کيفي آن و تعيين کارايي مصرف آب بود. اين پژوهش با استفاده از طرح بلوکهاي کامل تصادفي با سه تکرار از بهار 1375 به مدت دو سال زراعي در ايستگاه تحقيقات کشاورزش شهرکرد اجرا شد. در اين پژوهش تيمارهاي کم آبياري در پنج سطح شامل E0 (آبياري کامل)، E1 (85 درصد)، E2 (70 درصد)، E3 (55 درصد) و E4 (30 درصد) تبخير و تعرق واقعي گياه چغندر قند حاصل از لايسيمتر زهکش دار بطور جداگانه در سه دوره رشد چغندرقند شامل T1: ابتداي دوره رشد يا دوره رشد برگي، T2: دوره رشد ريشه و T3: دوره رشد انتهايي يا ذخيره سازي قند در ريشه بودند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد که اثر کم آبياري بر عملکرد ريشه و قند در هر يک از دوره هاي رشد گياه معني دار است. بنابراين اعمال کم آبياري در هر دوره از نمو چغندرقند باعث کاهش عملکرد ريشه و قند مي شود ليکن دوره دوم رشد نسبت به کمبود آب حساس تر مي باشد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که بيشترين عملکرد ريشه گياه در تيمار آبياري کامل و کمترين عملکرد ريشه در تيمار 70 درصد تنش آبي است. لکين بيشترين درصد قند دوره هاي اول و سوم مربوط به تيمار E4 و در دوره دوم در تيمار E2 بدست آمده است و نشان دهنده آن است که با کاهش آب مصرفي، درصد قند ريشه افزايش مي يابد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که تيمار E2 با کاهش 30 درصد تبخير و تعرق گياه چغندرقند در هر سه دوره رشد داراي بيشترين کارايي مصرف آب عملکرد ريشه، قند و قند قابل استحصال مي باشد و در شرايط محدوديت منابع آب قابل توصيه مي باشد.
سفتي گوشت ميوه يکي از مهمترين خصوصيات کيفي سيب محسوب مي شود. به منظور مطالعه تغييرات سفتي باقت ميوه سيب پس از برداشت با توجه به نوع پايه، رقم و تيمار کلريد کلسيم اين آزمايش به صورت فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار به اجرا درآمد. تيمارها شامل پايه در دو سطح (مالينگ مرتون 106 و بذري)، رقم در دو سطح (رد دليشز و گلدن دليشز)، کلريد کلسيم در پنج سطح شامل (صفر، 1، 2.5، 5، 7.5 درصد) و زمان نگهداري در سردخانه در سه سطح (50، 100 و 150 روز) بود. نتايج نشان داد که نوع پايه تاثير معني داري بر ميزان سفتي بافت ميوه دارد، بطوريکه بيشترين سفتي مربوط به پايه بذري بود. همچنين نوع رقم نيز تاثير معني داري بر ميزان سفتي بافت ميوه نشان داد بطوريکه ميوه رقم رد دليشز به مراتب سفت تر از ميوه رقم گلدن دليشز بود. غوطه وري ميوه ها در محلول کلريد کلسيم سفتي بافت ميوه و غلظت کلسيم را به طور معني داري نسبت به شاهد افزايش داد بطوريکه بيشترين ميزان غلظت کلسيم در تيمار 7.5 درصد غوطه وري مشاهده شد.
به منظور بررسي اثر تنش کمبود آب و تراکم بوته بر عملکرد دانه و برخي صفات مورفولوژيک ارقام گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)، آزمايشي در ايستگاه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه تبريز به اجرا درآمد. در اين مطالعه سه سطح قطع آبياري در مراحل فنولوژيک I2= آبياري تا مرحله R3 (گلدهي)، I3= آبياري تا مرحله R2 (تکميل شاخه دهي) و I4= آبياري تا مرحله R1 (طبق ساقه اصلي به قطر 0.25 اينچ) به همراه شاهد (I1= آبياري کامل)، به عنوان عامل اصلي، و سه رقم گلرنگ L.R.V51.51، (پديده)، زرقان 279 و ورامين 295 با دو تراکم 20 و 40 بوته در مترمربع به عنوان عوامل فرعي در نظر گرفته شد. آزمايش به صورت اسپليت پلات فاکتوريل و در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار انجام شد. مقايسه ميانگين ها براي اثر متقابل رژيم آبياري x رقم براي عملکرد دانه نشان داد که رقم زرقان در سطوح اول و دوم رژيم آبياري به ترتيب با 4201.4 و 3767 کيلوگرم دانه در هکتار از عملکرد بالاتري نسبت به ساير ارقام برخوردار بود. همچنين سطح دوم تراکم با توليد 2806.4 کيلوگرم دانه در هکتار عملکرد بيشتري داشت. نتايج حاصل از تجزيه واريانس براي صفات مرفولوژيک نشان داد که برخي صفات از جمله تعداد شاخه گروه 2، ارتفاع بوته و قطر ساقه از تيمارهاي آزمايش متاثر نشده و بقيه صفات اندازه گيري شده براي بعضي اثرات اصلي يا متقابل تيمارها معني دار بودند. ارقام ورامين و L.R.V در سطح اول رژيم آبياري بيشترين تعداد شاخه گروه يک به ترتيب حدود 13 و 11 عدد را داشتند. براي اين صفت، تراکم 20 بوته نسبت به 40 بوته در مترمربع با 10 عدد شاخه بيشترين تعداد شاخه گروه يک را توليد کرد. بيشترين تعداد برگ و کاپيتول در بوته، در سطح اول تراکم به دست آمد. زاويه شاخه هاي دوم، سوم و چهارم گروه يک با ساقه اصلي از بالاي بوته اندازه گيري شد و بر اساس مقايسه ميانگين ها، اثر متقابل رقم x تراکم براي زاويه سوم معني دار بود به طوري که L.R.V در تراکم 20 بوته در مترمربع و زرقان در تراکم 40 بوته در مترمربع با حدود 43 درجه بيشترين مقدار زاويه سوم را دارا بودند. در اثر متقابل رژيم آبياري x رقم براي زاويه چهارم نيز، در سطح اول رژيم آبياري رقم هاي L.R.V و رقم زرقان با حدود 40 درجه در يک گروه و رقم ورامين با حدود 31 درجه در گروه بعدي قرار گرفتند. در سطح دوم رژيم آبياري رقم L.R.V رتبه اول (43 درجه) را به خود اختصاص داد.
با هدف کاهش آسيب سرمازدگي پس از برداشت و ارزيابي بافت شناختي سرمازدگي و مقاومت به آن، ليموهاي ليسبون قبل از اينکه به مدت 6 و 12 هفته در دماي 1.5 درجه سانتي گراد و رطوبت نسبي 90-85 درصد و يک هفته اضافه در دماي 20 درجه سانتي گراد نگهداري شوند، با محلول هاي تا 7.5 درصد (W/V) کلرور کلسيم توسط غوطه وري (15 درجه سانتي گراد، مدت 25 دقيقه) يا نفوذ در خلا (15 درجه سانتي گراد، 33- کيلو پاسکال، به مدت 10 دقيقه) تيمار شدند. پس از 12 هفته نگهداري، تيمارهاي غوطه وري در 3 درصد کلرور کلسيم و نفوذ در خلا با 1.5 درصد کلرور کلسيم موثرترين بودند و شدت پوست فرورفتگي را به ترتيب 58.9 و 53.2 درصد کاهش دادند. پوست فرورفتگي به صورت تخت شدن پارانشيم و فروريختن اپيدرم و تعداد متغيري از لايه هاي سلولي زير اپيدرم که بين غده هاي روغني گسترده شده بود، بروز نمود. اولين علايم صدمه سلولي با سلول هاي فرورفته در بالاي غده هاي روغني و تراوش جانبي محتويات غده هاي روغني مرتبط بودند، احتمالا نشان مي دهد که منشا لايه هاي سلولي صدمه ديده، پارگي غده روغني مي باشد. ديواره هاي سلولي اپيدرم، زير اپيدرم و پارانشيم ميوه هاي تيمار شده با کلسيم بعد از نگهداري در دماي سرد رنگ بيشتري گرفتند که احتمالا شاهدي براي ورود کلسيم به داخل ميوه مي باشد. اين نتايج با نقش کلسيم در چسبندگي سلول به سلول و ويژگي هاي استحکام در گياهان هم خواني داشتند.
