بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي واكنش فتوسنتزي و هدايت روزنه اي دو رقم گندم (قدس و كراس روشن) و دو رقم جو (والفجر و چاافضل) تحت تنش شوري آزمايش گلخانه اي به صورت دو طرح جداگانه اسپليت پلات با سه تكرار اجرا شد. كشت بذور در جعبه هاي حاوي شن كشت گرديد و تيمار شوري (شامل شاهد، 100 و 300 مول در متر مكعب با تركيب نمك طعام %97 و كلرور كلسيم خالص كه بترتيب به نسبت 5 به 1 بودند) اعمال گرديد. در اين آزمايش اثر تنش شوري بر فتوسنتز برگ پرچمي، هدايت روزنه اي، عملكرد برخي از اجزا عملكرد مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه شوري ميزان فتوسنتز و هدايت روزنه اي را بخصوص در ارقام حساس (رقم قدس گندم و رقم والفجر جو) كاهش داد. همچنين شوري باعث كاهش توليد ماده خشك و عملكرد اقتصادي از طريق كاهش تعداد پنجه بارور، كاهش تعداد سنبله، كاهش تعداد دانه در سنبله و كاشه وزن صد دانه گرديده و ارتفاع گياه و تعداد برگ را به ويژه در ارقام حساس كاهش داد. اين عوامل از جمله فاكتورهايي بودند كه به وضوح حساسيت ارقام قدس و والفجر را نسبت به شوري نشان دادند و قابليت رقابت كراس روشن متحمل به شوري را نسبت به ارقام متحمل جو ثابت نمودند.

 نسخه قابل چاپ

افزايش دماي جهان اثرات عميقي را بر پديده هاي اقليمي و در راس آنها ميزان والگوهاي بارندگي در سراسر جهان خواهد داشت. از اينرو هدف از اين تحقيق پيش بيني پارامترهاي هواشناسي کشور در شرايط تغيير اقليم و مقايسه اين پارامترها با شرايط فعلي است. به اين منظور مدل گردش عمومي UKMO براي سالهاي 2025 و 2050 ميلادي بكار گرفته شد. با اجراي مدل گردش عمومي مقادير ماهانه درجه حرارت حداقل، حداكثر و نزولات ماهانه براي ايستگاههاي مختلف محاسبه (كه پوشش كاملي از نقاط مختف اقليمي ايران را فراهم ساخته و معرف وضعيت عمومي كشور باشند) و اثرات تغيير اقليم بر اساس سناريوي تعريف شده در مدل براين پارامترهاي اقليمي تعيين گرديد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان ميدهد كه متوسط افزايش دماي فصل بهار براي سالهاي 2025 و 2050 در کل ايستگاههاي مطالعه شده به ترتيب 3.1 و 3.9، براي ماههاي فصل تابستان به ترتيب 3.8 و 4.7 براي فصل پاييز 2.3 و 3.0 و براي فصل زمستان 2.0و 2.4 درجه سانتي گراد مي باشد. علاوه بر اين ميزان افزايش دما از شمال به جنوب و از غرب به شرق تشديد خواهد شد. بر اساس نتايج بدست آمده شدت کاهش بارندگي در مناطق خشک و نيمه خشک کشور بارزتر از مناطق مرطوب بوده وکاهش بارندگي در پاييز و زمستان بيشتر از بهار و تابستان خواهد بود. بر اساس پيش بيني هاي بدست آمده متوسط کاهش بارندگي پاييزه براي تمام ايستگاههاي تحت بررسي در سالهاي 2025 و 2050 ميلادي به ترتيب 8 و 11 درصد، و براي ماههاي فصل تابستان تقريبا ناچيز مي باشد. همچنين الگوي مکاني تغييرات بارش در سالهاي 2025 و 2050 ميلادي تا حد زيادي مشابه الگوي تغييرات درجه حرارت مي باشد. از طرف ديگر شرايط اقليمي پيش بيني شده بوسيله مدل گردش عمومي نشاندهنده طولاني تر شدن فصل خشکي در سالهاي 2025 و 2050 در تمامي ايستگاههاي تحت بررسي مي باشد. بطوريکه ميانگين طول دوره خشک در سالهاي 2025 و 2050 ميلادي به ترتيب به 214 و 223 روز افزايش خواهد يافت.

 نسخه قابل چاپ

به منظور درك اثرات تنش شوري بر شاخصهاي رشدي، ميزان تجمع عناصر سديم و پتاسيم برگ و نسبت سديم به پتاسيم در هشت رقم گندم شامل قدس، فلات، روشن، كراس روشن (6611)، كراس اروند، مهدوي، هيرمند و اكبرآبادي (توده محلي) آزمايشي در مزرعه اميرآباد دانشكده كشاورزي بيرجند اجرا شد. اين آزمايش براي مدت دو سال زراعي 79-78 و 80-79 با استفاده از آب طبيعي با هدايت الكتريكي 1.4 و 5.5 و 10.5 دسي زيمنس بر متر انجام شد. آزمايش به شكل كرتهاي خرد شده و در قالب طرح پايه بلوكهاي كامل تصادفي در چهار تكرار به اجرا در آمد. تيمارهاي شوري در كرتهاي اصلي و ارقام گندم در كرتهاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد با افزايش تنش شوري وزن ماده خشك، سطح برگ و كليه پارامترهاي رشدي اعم از شاخص سطح برگ (LAI)، سرعت رشد محصول (CGR) و ميزان خالص ماده سازي (NAR) كاهش يافت. سرعت رشد نسبي (RGR) در ارقام مختلف از نظر آماري تفاوت معني داري را نشان نداد. توده محلي اكبرآبادي و روشن از نظر تجمع ماده خشك، اندازه سطح برگ و شاخصهاي رشدي اشاره شده،‌ بالاتر از بقيه ارقام قرار داشتند، اما ميزان تجمع سديم و نسبت سديم به پتاسيم برگ در اين ارقام كمتر از بقيه بود. از نتايج بدست آمده مشخص شد رقم روشن و توده محلي اكبرآبادي ارقام مقاوم، رقم فلات حساس و بقيه ارقام نيمه مقاوم به شوري مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

تاكنون مطالعه جامعي در زمينه عكس العمل ارقام رشد محدود و رشد نامحدود به تاريخهاي متداول كشت سويا در استان گلستان صورت نگرفته است. از اينرو، مطالعه حاضر به منظور بررسي اثرات تاريخهاي مختلف كاشت، بر عملكرد و اجزاي عملكرد دانه ارقام سويا به صورت كرتهاي خرد شده در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعه اي واقع در 22 كيلومتري غرب شهر گرگان به اجرا در آمد. فاكتور اصلي آزمايش،‌ تاريخ كاشت با پنج سطح شامل 20 فروردين، 10 و 30 ارديبهشت، 20 خرداد و 13 تير و فاكتور فرعي، رقم با سه سطح شامل ويليامز، اس آر اف و پرشينگ بود. تاريخ كاشت به طور معني داري بر تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه، عملكرد دانه در واحد سطح و همچنين ارتفاع بوته تاثير گذاشت اما تعداد دانه در غلاف و تعداد گره ساقه اصلي تحت تاثير تاريخ كاشت قرار نگرفت. علاوه بر اين، نتايج حاكي از اختلاف معني دار ارقام از نظر كليه صفات مورد مطالعه و معني دار نبودن اثرات متقابل بين تاريخ كاشت و رقم در همه صفات مورد بررسي به استثناي عملكرد دانه بود. بيشترين عملكرد دانه در تاريخ كاشت 10 ارديبهشت به دست آمد. اين تاريخ كاشت داراي بيشترين تعداد غلاف در بوته (70.9)، وزن صد دانه (17.7 گرم)، تعداد دانه در غلاف (2.4) و همچنين بيشترين ارتفاع بوته (114 سانتي متر) بود. در مقابل، كمترين عملكرد دانه در تاريخ كاشت 13 تير به دست آمد. تعداد غلاف در بوته در رقم پرشينگ بيشتر اما وزن صد دانه، تعداد دانه در غلاف و ارتفاع بوته در اين رقم كمتر از دو رقم ديگر بود. در بين سه رقم مورد مطالعه، بيشترين وزن صد دانه، تعداد دانه در غلاف و ارتفاع بوته براي رقم ويليامز به ثبت رسيد. در سه تاريخ كاشت اول، عملكرد دانه رقم رشد محدود پرشينگ و در تاريخ كاشت 20 خرداد عملكرد دانه دو رقم رشد نامحدود ويليامز و اس آر اف بيشتر بود. همچنين، در آخرين تاريخ كاشت (13 تير) ارقام ويليامز و پرشينگ دانه بيشتري توليد كردند. در نهايت، بر اساس يافته هاي يكساله اين تحقيق، اگر چه نمي توان به برتري يكي از ارقام يا يكي از دو تيپ رشد محدود يا نامحدود در تاريخهاي كاشت دير هنگام حكم داد ولي احتمالا مي توان رقم داراي تيپ رشد محدود را براي كشتهاي زود هنگام و بموقع توصيه نمود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور تعيين اثرات تلقيح سويا با سويه هاي مختلف باكتري و تعيين بهترين تركيب باكتري - رقم، آزمايشي به صورت فاكتوريل دو فاكتوره ارقام سويا و سويه هاي باكتري در قالب طرح كرتهاي يكبار خرد شده و در سه تكرار در بهار و تابستان 1380 در مزرعه موسسه اصلاح و تهيه نهال و بذر كرج انجام شد. فاكتور باكتري شامل 4 سويه باكتري (هلي نيترو، سويار، خاك و آب، هاي استيك) و يك تيمار شاهد (بدون باكتري) بود كه بدليل جلوگيري از عمل تداخل و سهولت در اجراي طرح بطور تصادفي در كرتهاي اصلي قرار گرفتند و فاكتور ارقام شامل رقم ويليامز ولاين 11 بود كه بصورت تصادفي در كرتهاي فرعي توزيع شدند. هر كرت آزمايشي شامل 4 رديف كاشت بطول 5 متر با فواصل خطوط 60 سانتيمتر بين رديفها و فاصله 7 سانتيمتر بين بذور روي رديفها بود. هر تكرار شامل 5 كرت اصلي (شامل دو كرت فرعي) بود و لذا كل آزمايش شامل 30 كرت بود. صفات مورد بررسي در اين تحقيق شامل عملكرد دانه، تعداد غلاف در گياه، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، عملكرد روغن و پروتيين و درصد نيتروژن خاك و ميزان تثبيت نيتروژن به روش تفاوت نيتروژن بودند. هر چند در اين آزمايش تيمار كوددهي نيتروژنه در نظر گرفته نشد ليكن مقايسه نتايج حاصله با نتايج گياه شاهد و نيز ساير محققين، مويد نتيجه مطلوب و بهينه تلقيح بر روي صفات برآورد شده از جمله عملكرد و ميزان تثبيت نيتروژن مي باشد بطوريكه عملكرد دانه حدود 3 برابر در تركيب لاين 11- باكتري هاي استيك نسبت به تركيب رقم ويليامز - بدون تلقيح بيشتر مي باشد. سويه هاي استيك با توجه به خصوصيات مطلوب رقابتي نسبت به ساير سويه ها و لاين 11 با توجه به دوره رويشي بيشتر و همزيستي بهتر نسبت به رقم ويليامز نسبت به ساير تركيبات رقم - باكتري برتري نشان مي دهد. بطور كلي در اين آزمايش تركيب باكتري هاي استيك و لاين 11 به عنوان بهترين تركيب براي سويا در منطقه كرج تعيين گرديد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

عليرغم تاثير منفي علفهاي هرز بر رشد و عملكرد گياهان زراعي در مورد وضعيت علفهاي هرز نخود در شرايط شمال خراسان اطلاعاتي در دسترس نيست. به اين منظور آزمايشي در سال 1374 با هدف بررسي تاثير وجين علف هاي هرز و تراكم گياه نخود بر ديناميك علفهاي هرز آن در شرايط آبي و ديم شمال خراسان به مرحله اجرا در آمد. در اين تحقيق 5 تيمار وجين علفهاي هرز (عدم وجين علفهاي هرز، يكبار وجين علفهاي هرز سه، پنج و هشت هفته پس از سبز شدن نخود و وجين علفهاي هرز در تمام دوره رشد گياه نخود) و سه تراكم 30، 40 و 60 بوته نخود در متر مربع در شرايط آبي و 20 و 30 و 40 بوته نخود در متر مربع در شرايط ديم در دو آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي مورد مقايسه قرار گرفتند. در آزمايش آبي فراواني علفهاي هرز سلمه، تاج ريزي و تاج خروس بيش از ساير علفهاي هرز بود و در آزمايش ديم گرنوك و جغجغه فراواني بيشتري داشتند. در بين تيمارهاي وجين علفهاي هرز، تيمار وجين هشت هفته پس از سبز شدن نخود در هر دو آزمايش آبي و ديم بيشترين وزن خشك علفهاي هرز را در زمان وجين به خود اختصاص دادند. در آزمايش آبي در تراكم 40 بوته در متر مربع بيشترين وزن خشك علفهاي هرز مشاهده شد. در حاليكه در آزمايش ديم وزن خشك علفهاي هرز در تراكم 30 بوته در متر مربع بيش از دو تراكم ديگر بود. بررسي اثر متقابل وجين و تراكم در آزمايش آبي نشان داد كه بيشترين وزن خشك كل علفهاي هرز در تيمار عدم وجين در تراكم 40 بوته در متر مربع وجود داشت (236.1 گرم در متر مربع) و كمترين مقدار در تيمار وجين كامل علفهاي هرز در تراكم 60 بوته در متر مربع حاصل شد (8.5 گرم در متر مربع). در آزمايش ديم تيمار عدم وجين در تراكم 30 بوته در متر مربع بيشترين وزن خشك علفهاي هرز را داشت (25.28 گرم در متر مربع). در حاليكه وزن خشك علفهاي هرز در تيمار وجين در تمام دوره رشد گياه نخود در تراكم 20 بوته در متر مربع به 10 درصد تيمار قبلي رسيد (2.84 گرم در متر مربع). بطور كلي در هر دو آزمايش آبي و ديم مشاهده شد كه تاخير در وجين علفهاي هرز منجر به افزايش وزن خشك علفهاي هرز شد. به نظر مي رسد كه در شرايط آزمايش آبي يكبار وجين علفهاي هرز در هفته پنجم بعد از سبز شدن نخود و در آزمايش ديم يكبار وجين علفهاي هرز در هفته سوم بعد از سبز شدن گياه نخود ارجحيت نسبتا مناسبي داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ

جهت بررسي اثر پرايمينگ بر جوانه زني بذرچغندرقند آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح آماري كاملا تصادفي در 3 تكرار و هر کدام در دو نوبت در داخل پتري ديش انجام شد، كه در آن فاكتور اول ارقام مختلف چغندرقند شامل: افشاري، يونيورز، اوربيس، ک.و.اس و فاكتور دوم شامل اسيد کلريدريک 0.1 نرمال، اسيد کلريد ريک 0.5 نرمال، پلي اتيلن گلايکول 6000، کلريد سديم 1.5 نرمال و آب مقطر (شاهد) بود. نتايج نشان داد که استفاده از آب مقطر و اسيدکلريدريک، بيشترين درصد و سرعت جوانه زني را در پي داشتند. ارقام ک.و.اس، يونيورس، افشاري و همچنين اوربيس به ترتيب بيشترين سرعت جوانه زني را داشتند هر چند كه از نظر درصد جوانه زني بين آنها تفاوتي وجود نداشت. طول ريشه چه و ساقه چه در تيمارهاي کلريدسديم و پلي اتيلن گلايکول نسبت به تيمار اسيدکلريدريک کاهش يافت. ارقام افشاري، ک.و.اس، يونيورس و اوربيس به ترتيب بيشترين طول ساقه چه را داشتند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تحمل به يخ زدگي ارقام گندم در شرايط كنترل شده، نمونه هايي از 14 رقم آنزا، بزوستايا، پيشتاز، توس، زاگرس، زرين، شهريار، فلات، قدس، گلنسون، مارون، نويد، نيك نژاد وMV-17 كه در مزرعه كشت شده بودند پس از گذراندن دوره خوسرمايي در شرايط مزرعه در مرحله 4 تا 6 برگي برداشت و طوقه ها پس از قطع ريشه ها و برگ ها از دو سانتي متري هر طوقه، به فريزر ترموگراديان منتقل شدند. پس از اعمال تيمار يخ زدگي در گستره دمايي صفر تا 20- درجه سانتي گراد، نمونه ها به گلخانه منتقل و در گلدان كشت شدند. بعد از سه هفته درصد بقا، ارتفاع، سطح برگ، وزن خشك، عدد كلروفيل متر، دماي كشنده 50% نمونه هاي گياهي(..LT) و دماي كاهنده 50% وزن خشك گياه (..DMT) اندازه گيري و ثبت شد. پس از اعمال تيمار يخ زدگي ارقام از نظر درصد بقا تفاوت معني داري نشان دادند (P<0.05) گلنسون با 72.2 درصد و مارون با 24.4 درصد به ترتيب بيشترين و کمترين درصد بقا را دارا بودند. ار لحاظ وزن خشک، LT.. ،.. DMT، ارتفاع، سطح برگ و عدد کلروفيل مترنيزارقام با يکديگر اختلاف معني داري داشتند. گلنسون با LT.. معادل -15.8 درجه سانتي گراد مقام ترين و مارون با ..LT معادل -3.7درجه سانتي گراد حساس ترين رقم شناخته شد. به نظر مي رسد که با تداوم اين سري آزمايش ها در شرايط کنترل شده و مزرعه و بررسي همبستگي داده هاي مربوطه، نتايج حاصله در شرايط کنترل شده را بتوان با اعتماد بالاتري مورد استفاده قرار داد.

 نسخه قابل چاپ

اعتقاد بر اين است كه خصوصيات ريشه و اندام هوايي، نقش موثري در تحمل به خشكي ژنوتيپ هاي نخود دارند. اطلاعات اندكي در رابطه با نحوه واكنش ريشه و اندام هوايي ژنوتيپ ها در محيط كشت هيدروپونيك، گلخانه و همچنين ارتباط اندازه ريشه در ميزان تحمل به خشكي ژنوتيپ ها وجود دارد. اين آزمايش با هدف بررسي تنوع موجود در رشد ژنوتيپ ها در شرايط كشت هيدروپونيك و همچنين بررسي تاثير اندازه ريشه در تحمل به خشكي ژنوتيپ ها در مرحله گياهچه اي و در شرايط گلخانه انجام گرفت. تفاوت هاي معني داري بين گياهچه هاي 30 ژنوتيپ نخود كه در شرايط هيدروپونيك كشت شده بودند از نظر صفات مربوط به ريشه شامل وزن خشك ريشه، مجموع طول ريشه ها، طول ريشه اصلي و سطح ريشه ها، همچنين صفات اندام هوايي شامل سطح برگ، وزن خشك برگ و زيست توده اندام هوايي وجود داشت (P?0.01). 10ژنوتيپ از ميان 30 ژنوتيپ كه از نظر اندازه ريشه متفاوت بودند، براي آزمايش گلخانه اي در محيط شن، انتخاب شدند و گياهچه ها به مدت چهار هفته در دو شرايط تنش خشكي (30 درصد ظرفيت زراعي) و شاهد (ظرفيت زراعي) رشد نمودند. همبستگي معني دار خطي و يا غير خطي بين صفات مربوط به ريشه در محيط هيدروپونيك و گلخانه اي وجود نداشت و به نظر مي رسد در مرحله گياهچه اي، عوامل محيطي (بستر كاشت) بر عوامل ژنتيكي غالب است و احتمالا بيان پتانسيل ژنتيكي ژنوتيپ ها از نظر صفات ريشه در محيط هيدروپونيك و گلخانه متفاوت هستند. در اين آزمايش، انتخاب ژنوتيپ هاي با سيستم ريشه اي گسترده در محيط هيدروپونيك ضرورتا به ايجاد گياهچه هاي با خصوصيات ريشه گسترده در محيط گلخانه منجر نشد. در آزمايش گلخانه اي، اثر متقابل ژنوتيپ و تنش بر هيچ يك از صفات ريشه در گياهچه هاي  30روزه نخود معني دار نبود (P?0.01). در اين آزمايش به نظر مي رسد دوره كوتاه رشد گياهچه ها، دليل اصلي عدم واكنش يا واكنش پذيري كم ژنوتيپ ها به شرايط تنش خشكي بود و بنابراين در انتخاب گياهان براي سيستم ريشه اي گسترده، بايستي به مرحله مورد نظر رشد گياه و بستر كاشت توجه داشت.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير قارچ ميكوريزا و باكتري هاي آزادزي تثبيت كننده نيتروژن بر ويژگيهاي رشد و سرعت فتوسنتز ذرت در نظام هاي زراعي رايج و اكولوژيك، آزمايشي به صورت كرتهاي خرد شده در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 85-1384 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. كرتهاي اصلي، چهار نظام زراعي مختلف كشت ذرت شامل: 1- نظام رايج با نهاده زياد، 2- نظام رايج با نهاده متوسط، 3- نظام رايج با نهاده كم و 4- نظام اكولوژيك، و كرتهاي فرعي شامل: 1- تلقيح با قارچ ميكوريزا (Glomus intraradices) ، 2- تلقيح با مخلوط باكتري هاي آزوسپيريلوم (Azospirillum brasilense) و ازوتوباكتر  (Azotobacter paspali)، 3- تلقيح با مخلوط قارچ ميكوريزا و باكتري هاي آزوسپيريلوم و ازوتوباكتر و 4- شاهد (بدون تلقيح) بود. در هر كرت آزمايشي، سرعت فتوسنتز برگ، شاخص سطح برگ، توليد ماده خشك، عملكرد دانه و نيز شاخص كلروفيل(SPAD) اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه تاثير انواع ميكروارگانيسم بر سرعت فتوسنتز گياه ذرت معني دار بود، به طوري كه بيشترين سرعت فتوسنتز در تلقيح توام قارچ و باكتري حاصل شد. اثر تلقيح با نواع ميكروارگانيسم بر ماده خشك توليدي ذرت معني دار بود به طوري كه تلقيح توام قارچ و باكتري بيشترين مقدار ماده خشك را توليد كرد. اثر نظام هاي زراعي بر عملكرد دانه معني دار بود و نظام متوسط نهاده با نظام پرنهاده از اين نظر اختلاف معني داري با يكديگر داشتند ولي بين نظام هاي پرنهاده، كم نهاده و اكولوژيك تفاوت معني داري وجود نداشت. عدد كلروفيل متر ذرت تحت تاثير انواع ميكروارگانيسم قرار گرفت، به طوري كه تلقيح توام قارچ و باكتري بيشترين ميزان عدد كلروفيل متر را به خود اختصاص داد. به طور كلي نتايج اين آزمايش نشان داد كه تركيب نظام هاي كم نهاده و اكولوژيك و تلقيح توام ميكوريزا و باكتري هاي آزادزي تثبيت كننده نيتروژن، مي تواند جايگزين مناسبي براي كودهاي شيميايي و نظام هاي پرنهاده باشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي ارتباط وزن بنه زعفران با نحوه تخصيص مواد در اين گياه، تحقيقي در دو سال زراعي 1383 و 1384 در دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. تيمارهاي اين تحقيق شامل چهار گروه وزني بنه (6-3،9-6، 12-9 و 15-12 گرم) و دو تيمار کشت پس از نگهداري بنه ها در انبار و کشت بلافاصله پس از برداشت بنه بود. نتايج اين تحقيق نشان داد که نگهداري بنه ها در انبار بر بيشتر صفات مورد بررسي تاثير منفي داشت به نحوي که در سال اول تعداد، طول و عرض، سطح و نيز وزن خشک برگهاي جوانه اصلي، وزن جوانه اصلي و همچنين وزن برگ جوانه هاي جانبي و وزن کل بوته تحت تاثير اين تيمار کاهش يافت، اما وزن کل بوته، وزن بنه مادري، تعداد و وزن جوانه هاي جانبي و نيز سطح برگ جوانه هاي جانبي تفاوتي نشان نداد. در سال دوم نيز تعداد، طول، سطح و وزن برگ هاي جوانه اصلي، تعداد بنه دختري، تعداد، سطح و وزن برگ جوانه هاي جانبي، وزن کل بوته، وزن بنه مادري، وزن جوانه اصلي و وزن جوانه هاي جانبي کاهش يافت ولي عرض برگ تحت تاثير قرار نگرفت. تاثير گروه وزني بر تمامي صفات به غير از عرض برگ معني دار بود و با افزايش وزن بنه ميانگين صفات روند افزايشي نشان داد. کليه گروه هاي وزني بنه هايي که در انبار نگهداري شده بودند در هيچ يک از سالها گل توليد نکردند. درحاليکه بنه هايي که بلافاصله پس از برداشت کشت شده بودند توليد گل کرده و بيشترين تعداد گل در واحد سطح و همچنين عملکرد گل و کلاله در واحد سطح مربوط در دو گروه وزني 12-9 و 15-12 حاصل شد. بطور کلي به نظر مي رسد بنه هايي با وزن 15-9 گرم که بلافاصله پس از خروج از خاک کشت شوند براي حصول عملکرد بالاتر مناسب ترند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي امکان استفاده از نشت الکتروليت ها به عنوان شاخصي از خسارت يخ زدگي در کلزا (.Brassica napus L) آزمايشي در دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد، در قالب طرح كاملا تصادفي به صورت آزمايش اسپليت پلات فاكتوريل با دو تكرار به اجرا درآمد. ده ژنوتيپ کلزا به نامهاي ليکورد ، اليت ،SLMO46 ، اکاپي، سيمبل، کالورت ، اپرا ، ابنيت و آليس و زرفام همراه به پنج تيمار دمايي (0، 4- ، 8- ، 12- و 16- درجه سانتي گراد) به صورت فاكتوريل در پلات هاي فرعي و تيمار خوسرمايي² و عدم خوسرمايي³ در پلات اصلي در نظر گرفته شدند. گياهان تا مرحله 5-3 برگي در گلخانه رشد يافته و سپس گياهان تيمار عدم خوسرمايي و گياهان تيمار خوسرمايي پس از قرار داشتن در شرايط مذکور به مدت سه هفته ، درفريزر ترموگراديان در معرض تيمارهاي دمايي قرار گرفتند. ميزان پايداري غشاي سيتوپلاسمي ژنوتيپ ها با استفاده از نشت الکتروليتها مورد ارزيابي قرار گرفت، وسپس درجه حرارت کشنده براي 50 درصد نمونه ها (LT50 ) تعيين گرديد. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد که اثرات اصلي خو سرمايي ، ژنوتيپ و دماي يخ زدگي بر ميزان نشت الکتروليتها و LT₅₀ کليه ارقام مورد بررسي معني دار بود (P?0.05). کاهش دما سبب افزايش ميزان نشت الکتروليتها در کليه ارقام مورد بررسي گرديد. تيمار خو سرمايي، درصد نشت مواد و LT₅₀ را به طور معني داري کاهش داد . نتايج حاصل از اين آزمايش نشان داد که در شرايط عدم خوسرمايي ارقام SLMO46 و ابنيت به ترتيب بيشترين و کمترين تحمل به يخ زدگي را داشتند ، در صورتي که در شرايط خو سرمايي ارقام ليکورد و سيمبل داراي کمترين و بالاترين LT₅₀ بودند .

 نسخه قابل چاپ

اين تحقيق به منظور ارزيابي سلامت اگرواکوسيستم هاي مشهد در دوره زماني بيست سال (1360 لغايت 1380) انجام شد. اندازه گيري هاي لازم در پنج مقطع زماني مساوي صورت گرفت. تعداد 55 شاخص به عنوان سنجه هاي سلامت اگرواکوسيستم تعريف و در سه دسته ملاک هاي ساختاري، کارکردي، و سازماني دسته بندي شد. روند تغييرات شاخص هاي محاسبه شده در طول زمان تحقيق در مورد هر شاخص ارزيابي و بررسي شد. آناليز حساسيت نشان داد که از بين ملاک هاي ارزيابي سلامت، ملاک هاي کاربردي بيشترين همبستگي را با سلامت اگرواکوسيستم نشان دادند. برخي از مهمترين شاخص هاي مطرح در اين گروه عبارت بودند از: شاخص کاربرد سموم کشاورزي، شاخص استفاده از کودهاي شيميايي، شاخص تخريب شيميايي اراضي کشاورزي، شاخص راندمان مصرف آب، شاخص فرسايش آبي و بادي، شاخص قيمت ادوات و ماشين آلات کشاورزي، شاخص وضعيت تحصيلات کشاورزي. با استفاده از معادلات برازش داده شده، پيش بيني روند کلي سلامت اگرواکوسيستم ها براي سالهاي آينده نيز امکان پذير مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي توان رقابت ذرت دانه اي (.Zea mays L) در مقابله با علف هرز تاج خروس ريشه قرمز، آزمايش مزرعه اي در سال 1383 در شرايط آب و هوايي اصفهان انجام شد. در اين تحقيق تاثير تغيير آرايش فضايي ذرت بر عملكرد و اجزا عملكرد ذرت هيبريد تري وي كراس 647 در سطوح مختلف رقابت تاج خروس مورد مطالعه قرار گرفت. آزمايش به صورت فاكتوريل اسپليت در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. در اين آزمايش فاكتوريل تراكم ذرت با دو سطح (74000 و 111000 بوته در هكتار) و الگوي كاشت ذرت با سه سطح (تك رديفه ، دو رديفه روبرو و دو رديفه زيگزاگ روي هر پشته) به عنوان عامل اصلي و تراكم تاج خروس با چهار سطح 0، 4، 8 و 12 بوته در متر طولي رديف به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيك ذرت با افزايش تراكم ذرت افزايش ولي تعداد رديف دانه در بلال، تعداد دانه در رديف و وزن هزار دانه كاهش يافت. تاثير آرايش كاشت ذرت نيز بر كليه صفات به جز تعداد رديف دانه در بلال، وزن هزار دانه و شاخص برداشت معني دار شد. عملكرد و اجزاء عملكرد ذرت همگي در اثر افزايش تراكم تاج خروس نقصان يافتند. با برازش مدل رقابتي راست گوشه هذلولي كوزنس بيشترين افت عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيک ذرت در بالاترين تراكم تاج خروس براي تيمار آرايش كاشت تك رديفه ذرت و تراكم 74 هزار بوته در هكتار روي داد. شيب كاهش تعداد رديف دانه در بلال، تعداد دانه در رديف در اثر رقابت تاج خروس در تراكم بالاتر ذرت كمتر از تراكم پايين آن بود. تعداد رديف دانه در بلال‏ و شاخص برداشت در آرايش كشت هاي دو رديفه كمتر تحت رقابت تاج خروس نقصان يافتند. بر اساس يافته هاي اين تحقيق مي توان اظهار داشت كه با افزايش تراكم بوته ذرت در حد 1.5 برابر معمول و ايجاد آرايش كشت دو رديفه زيگزاگ‏ توان رقابتي ذرت در برابر علف هرز تاج خروس زياد مي شود.

 نسخه قابل چاپ