بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي اثرات تداخلي جو ناخواسته بر شاخص هاي رشد شش رقم گندم، آزمايشي طي سال زراعي 1386 – 1387 در منطقه سبزوار انجام شد. آزمايش در قالب طرح بلوک کامل تصادفي با ساختار فاکتوريل در 3 تکرار اجرا گرديد. تيمارهاي مورد مطالعه شامل 6 رقم گندم در شرايط عاري و تداخل با جو ناخواسته بودند. ارقام مختلف گندم مورد بررسي در اين آزمايش شامل 1- چمران 2- گاسکوژن 3- مهدوي 4- پيشتاز 5- شيراز 6- فلات با تراکم به ترتيب 350، 375، 375، 400، 400، 325، دانه در مترمربع بود. از رقم جو والفجر با تراکم 50 بوته در مترمربع نيز به عنوان جو ناخواسته استفاده گرديد. بر اساس نتايج حاصل از تجزيه واريانس، تداخل ناشي از جو ناخواسته موجب کاهش در عملکرد دانه، شاخص سطح برگ، سرعت رشد نسبي، سرعت رشد محصول، ارتفاع و تجمع ماده خشک ارقام گندم گرديد. بيشترين ميزان عملکرد دانه در کشت خالص و مخلوط به ترتيب مربوط به رقمهاي شيراز و مهدوي و کمترين آن به ترتيب به رقم هاي گاسکوژن و چمران تعلق داشت. بيشترين شاخص سطح برگ در کشت خالص و مخلوط متعلق بهرقم مهدوي بود، اين امر مي توانست به دليل ارتفاع بيشتر آن نسبت به ساير ارقام، در نتيجه افزايش ميزان سايه اندازي گياه بر روي جو و کاهش رشد آن باشد. مقايسه سرعت رشد نسبي ارقام گندم در کشت خالص و مخلوط نشان داد که رقم مهدوي کمترين کاهش سرعت رشد نسبي را در اثر تداخل از خود نشان داد. علاوه بر اين سرعت رشد رقم شيراز در کشت خالص و رقم مهدوي در شرايط تداخل با جو ناخواسته نسبت به ساير ارقام بالاتر بودند .نتايج بدست آمده نشان داد که عملکرد ارقام مورد بررسي در تداخل جو ناخواسته، تحت تاثير ويژگي هايي مانند: ارتفاع، شاخص سطح برگ، سرعت رشد نسبي، سرعت رشد محصول و ماده خشک تجمعي قرار داشتند که رقم مهدوي در ويژگ يهاي فوق نسبت به ساير ارقام برتر بود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثرات تداخلي جو ناخواسته بر شاخص هاي رشد شش رقم گندم، آزمايشي طي سال زراعي 1386 – 1387 در منطقه سبزوار انجام شد. آزمايش در قالب طرح بلوک کامل تصادفي با ساختار فاکتوريل در 3 تکرار اجرا گرديد. تيمارهاي مورد مطالعه شامل 6 رقم گندم در شرايط عاري و تداخل با جو ناخواسته بودند. ارقام مختلف گندم مورد بررسي در اين آزمايش شامل 1- چمران 2- گاسکوژن 3- مهدوي 4- پيشتاز 5- شيراز 6- فلات با تراکم به ترتيب 350، 375، 375، 400، 400، 325، دانه در مترمربع بود. از رقم جو والفجر با تراکم 50 بوته در مترمربع نيز به عنوان جو ناخواسته استفاده گرديد. بر اساس نتايج حاصل از تجزيه واريانس، تداخل ناشي از جو ناخواسته موجب کاهش در عملکرد دانه، شاخص سطح برگ، سرعت رشد نسبي، سرعت رشد محصول، ارتفاع و تجمع ماده خشک ارقام گندم گرديد. بيشترين ميزان عملکرد دانه در کشت خالص و مخلوط به ترتيب مربوط به رقمهاي شيراز و مهدوي و کمترين آن به ترتيب به رقم هاي گاسکوژن و چمران تعلق داشت. بيشترين شاخص سطح برگ در کشت خالص و مخلوط متعلق بهرقم مهدوي بود، اين امر مي توانست به دليل ارتفاع بيشتر آن نسبت به ساير ارقام، در نتيجه افزايش ميزان سايه اندازي گياه بر روي جو و کاهش رشد آن باشد. مقايسه سرعت رشد نسبي ارقام گندم در کشت خالص و مخلوط نشان داد که رقم مهدوي کمترين کاهش سرعت رشد نسبي را در اثر تداخل از خود نشان داد. علاوه بر اين سرعت رشد رقم شيراز در کشت خالص و رقم مهدوي در شرايط تداخل با جو ناخواسته نسبت به ساير ارقام بالاتر بودند .نتايج بدست آمده نشان داد که عملکرد ارقام مورد بررسي در تداخل جو ناخواسته، تحت تاثير ويژگي هايي مانند: ارتفاع، شاخص سطح برگ، سرعت رشد نسبي، سرعت رشد محصول و ماده خشک تجمعي قرار داشتند که رقم مهدوي در ويژگ يهاي فوق نسبت به ساير ارقام برتر بود.

 نسخه قابل چاپ

فسفر از مهمترين عناصر غذايي مورد نياز گياه است که بصورت کودهاي شيميايي به خاک افزوده مي شود هزينه بالاي توليد کودهاي شيميايي باعث شده است که محققين به دنبال جايگزيني براي کودهاي شيميايي باشند. يکي از راههاي افزايش قابليت جذب فسفر از خاک فسفات استفاده از ريزجانداران حل کننده فسفات و باکتري هاي اکسيد کننده گوگرد است. بدين منظور، دو نوع کود بيولوژيک، اولي با ترکيب 20 درصد گوگرد، 15 درصد ورمي کمپوست، 75 درصد خاک فسفات، با تلقيح باکتري تيوباسيلوس (S20V15B) و دومي ترکيب کود اوليه و قارچ آسپرژيلوس (S20V15BF) در شرايط آزمايشگاه تهيه شدند سپس تاثير اين کودها در يک آزمايش گلخانه اي بر روي گياه ذرت مورد آزمايش قرار گرفت آزمايش در قالب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار و 8 تيمار انجام گرفت، تيمارهاي آزمايش 440 کيلوگرم(BF1) ،880  کيلوگرم (BF2) و 1320کيلوگرم (BF3) در هکتار از کود اول و 440 کيلوگرم(B1)  در هکتار، 880 کيلوگرم (B2) و 1320کيلوگرم (B3) در هکتار از کود دوم، تيمار سوپر فسفات تريپل (TSP) به ميزان 250 کيلوگرم در هکتار و شاهد بدون فسفر (C) بودند. پس از 80 روز از رشد گياه ذرت، عملکرد ماده خشک و فسفر جذب شده توسط گياه و فسفر محلول در خاک اندازه گيري شدند. نتايج حاصل از کشت گلخانه اي نشان داد، بيشترين عملکرد مربوط به تيمار BF3 و  TSPبا وزن خشک اندام هوايي 7.2 و 7.5 گرم در هربوته بود که با تمام تيمارها در سطح 5 درصد تفاوت معني داري داشت، همچنين از لحاظ فسفر جذب شده در اندام هوايي و فسفر فراهم در خاک نيز BF3 بيشترين ميزان را نشان داد که تفاوت معني داري با تيمار TSP و ساير تيمارها در سطح 5 درصد داشت. نتايج حاصل از اين آزمايش نشان داد خاک فسفات همراه با ريز جانداران اکسيد کننده گوگرد و حل کننده هاي فسفات مي تواند فسفر مورد نياز گياه را تامين کند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي همبستگي و روابط بين عملکرد و ساير صفات کمي و زراعي برنج، شش رقم برنج در سال 1384 به صورت يک طرح داي آلل يک طرفه با يکديگر تلاقي داده شدند. در سال 1385 والدها و نتاج آنها در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در مزرعه تحقيقاتي دانشکده علوم کشاورزي دانشگاه گيلان کشت شد و 15 صفت در آنها اندازه گيري گرديد. نتايج حاصل از تجزيه مولفه هاي اصلي حاکي از نقش پنج مولفه در توجيه 74.57 درصد از تنوع کل داده ها بود. عملکرد دانه همبستگي مثبت معني داري با عرض، زاويه و مساحت برگ پرچم، تعداد خوشه در بوته و طول دوره رويشي داشت. همبستگي وزن هزار دانه با عملکرد منفي بود. در رگرسيون گام به گام براي گزينش صفات توجيه کننده عملکرد دانه، شش صفت ارتفاع بوته، تعداد دانه پوک در خوشه، طول دوره رويشي، طول خوشه، وزن هزار دانه و مساحت برگ پرچم بود با درجه تبيين 76.5 درصد از کل تنوع نقش داشتند. بر اساس تجزيه عليت، بيشترين تاثير مستقيم مثبت بر عملکرد دانه را صفت طول دوره رويشي اعمال کرد و بيشترين تاثير مستقيم منفي را صفت طول خوشه داشت. نتايج تجزيه به عامل ها نشان داد که پنج عامل مستقل و اصلي، 74.57 درصد تغييرات کل داده ها را توجيه مي نمايند. تجزيه خوشه اي به روش «وارد» صفات مورد مطالعه و ژنوتيپ ها را در چهار گروه طبقه بندي نمود.

 نسخه قابل چاپ

يکي از مهمترين عوامل در مديريت بهتر خاک، شناخت وضعيت پوشش گياهي است. از طرفي مطالعه پوشش گياهي به ويژه در مناطق خشک و نيمه خشک با استفاده از روش هاي سنتي و عمليات ميداني دشوار و محدود مي باشد. استفاده از داده هاي سنجش از دور در بررسي خصوصيات طيفي پوشش گياهي اين مناطق مي تواند به صرف هزينه و زمان کمتر و دستيابي به اطلاعات دقيق تر منجر گردد. در اين راستا تحليل هاي مختلفي با هدف معرفي بهترين شاخص ترکيبي و شناسايي مناسبترين مولفه اصلي و باندهاي حاصل از تبديل تسلدکپ و نيز بررسي نقش و تاثير فيلتر هاي مختلف بر روي تصاوير ماهواره ايETM⁺  منطقه نيشابور اعمال شد. سپس روابط رگرسيوني و ضرايب تبيين متغيرهاي مختلف مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند و در انتها توانايي کاراترين شاخص ها و آناليزها با کلاس هاي حاصل از روش هاي طبقه بندي مورد بحث و مقايسه قرار گرفتند. نتايج حاصل نشان داد که فيلتر ميانگين 3×3 به دليل ايجاد همگني بيشتر، ضرايب تبيين بالاتري بين ارزش هاي رقومي تصوير و داده هاي زميني نشان مي دهد که همگي اين ضرايب در سطح 5% معني دار بودند. همچنين شاخص هاي MSR، VI5، VI6، VI1،RI ، BI1،SI ، NDVI،TVI NDSI ،SAVI ،MND ،MSAVI ، Complex Multirato،COSRI  و نيز مولفه هاي اول و سوم حاصل از تجزيه مولفه هاي اصلي و باندهاي روشنايي و سبزينگي حاصل از تبديل تسلدکپ امکان تشخيص و تفکيک پوشش گياهي منطقه را بيش از ساير شاخص ها فراهم مي نمايند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير تراکم پنبه (Gossypium hirsutum)، رقم ورامين، و سلمه تره (Chenopodium album) بر برخي ويژگي هاي رشدي پنبه، مطالعه اي در سال 1385 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه بيرجند به صورت آزمايش فاکتوريل در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي انجام شد. علف هرز سلمه تره در چهار تراکم (0، 6، 9 و 12 بوته در متر مربع) و پنبه در سه تراکم (6، 9 و 12 بوته در متر مربع) کشت شدند. همچنين 3 کرت در هر بلوک به کشت خالص سلمه تره با تراکم هاي 6، 9 و12 بوته در متر مربع اختصاص يافت. نتايج تحقيق حاکي از کاهش سرعت رشد محصول پنبه تحت تاثير تراکم هاي مختلف سلمه تره بود، همچنين سرعت رشد نسبي و سرعت جذب خالص پنبه تحت تاثير تراکم هاي مختلف سلمه تره روند کاهشي نشان دادند. تجمع ماده خشک پنبه نيز تحت تاثير تراکم هاي مختلف سلمه تره، کاهش يافت. در کشت مخلوط پنبه با تراکم هاي 6، 9 و 12 بوته سلمه تره نسبت به تيمار فاقد علف هرز به ترتيب 35، 42 و 48 درصد کاهش در تجمع وزن خشک مشاهده شد. در اين آزمايش افزايش تراکم پنبه توانست مقداري از اثرات منفي مربوط به کاهش صفات مورد مطالعه تحت تاثير اثر حضور علف هرز سلمه تره را تقليل دهد. نتايج اين آزمايش نشان داد که احتمالا مي توان از افزايش تراکم گياه زراعي به عنوان يک ابزار مديريتي در جهت مبارزه با علف هاي هرز پنبه و جلوگيري از کاهش عملکرد ناشي از آن استفاده نمود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير تنش خشکي در مراحل مختلف فنولوژي گياه نخود رقم جم آزمايشي در گلخانه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب طرح کاملا تصادفي با چهار تکرار انجام شد. تنش خشکي از طريق قطع آبياري تا زمان رسيدن رطوبت خاک به 20 درصد ظرفيت زراعي در مراحل گياهچه اي، رشد سريع، گلدهي، غلاف دهي و دانه بستن اعمال شد. در اين آزمايش صفاتي از قبيل طول وتعداد شاخه جانبي، وزن خشک برگ در طول دوره رشد اندازه گيري شدند. تنش خشکي در تمامي مراحل فنولوژي تاثير معني داري بر صفات فوق داشت. بيشترين وزن دانه در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد و طول شاخه هاي جانبي و وزن خشک برگ مربوط به تيمار شاهد بود و اعمال تنش در مرحله گلدهي بيشترين تاثير را بر صفات مورد بررسي بجاي گذاشت، نتايج فوق مويد حساسيت شديد گياه نخود به تنش خشکي در مرحله گلدهي است. تنش خشکي در مراحل گياهچه اي و رشد سريع اگرچه باعث کاهش تمام صفات مورفولوژيک، ماده خشک برگ و تعداد دانه در بوته شد، اما وزن دانه در بوته تفاوت معني داري با شاهد نداشت و وزن صد دانه بيشتر از شاهد و تفاوت آن معني دار بود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير تراکم پنبه (Gossypium hirsutum)، رقم ورامين، و سلمه تره (Chenopodium album) بر برخي ويژگي هاي رشدي پنبه، مطالعه اي در سال 1385 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه بيرجند به صورت آزمايش فاکتوريل در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي انجام شد. علف هرز سلمه تره در چهار تراکم (0، 6، 9 و 12 بوته در متر مربع) و پنبه در سه تراکم (6، 9 و 12 بوته در متر مربع) کشت شدند. همچنين 3 کرت در هر بلوک به کشت خالص سلمه تره با تراکم هاي 6، 9 و12 بوته در متر مربع اختصاص يافت. نتايج تحقيق حاکي از کاهش سرعت رشد محصول پنبه تحت تاثير تراکم هاي مختلف سلمه تره بود، همچنين سرعت رشد نسبي و سرعت جذب خالص پنبه تحت تاثير تراکم هاي مختلف سلمه تره روند کاهشي نشان دادند. تجمع ماده خشک پنبه نيز تحت تاثير تراکم هاي مختلف سلمه تره، کاهش يافت. در کشت مخلوط پنبه با تراکم هاي 6، 9 و 12 بوته سلمه تره نسبت به تيمار فاقد علف هرز به ترتيب 35، 42 و 48 درصد کاهش در تجمع وزن خشک مشاهده شد. در اين آزمايش افزايش تراکم پنبه توانست مقداري از اثرات منفي مربوط به کاهش صفات مورد مطالعه تحت تاثير اثر حضور علف هرز سلمه تره را تقليل دهد. نتايج اين آزمايش نشان داد که احتمالا مي توان از افزايش تراکم گياه زراعي به عنوان يک ابزار مديريتي در جهت مبارزه با علف هاي هرز پنبه و جلوگيري از کاهش عملکرد ناشي از آن استفاده نمود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير تنش خشکي در مراحل مختلف فنولوژي گياه نخود رقم جم آزمايشي در گلخانه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب طرح کاملا تصادفي با چهار تکرار انجام شد. تنش خشکي از طريق قطع آبياري تا زمان رسيدن رطوبت خاک به 20 درصد ظرفيت زراعي در مراحل گياهچه اي، رشد سريع، گلدهي، غلاف دهي و دانه بستن اعمال شد. در اين آزمايش صفاتي از قبيل طول وتعداد شاخه جانبي، وزن خشک برگ در طول دوره رشد اندازه گيري شدند. تنش خشکي در تمامي مراحل فنولوژي تاثير معني داري بر صفات فوق داشت. بيشترين وزن دانه در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد و طول شاخه هاي جانبي و وزن خشک برگ مربوط به تيمار شاهد بود و اعمال تنش در مرحله گلدهي بيشترين تاثير را بر صفات مورد بررسي بجاي گذاشت، نتايج فوق مويد حساسيت شديد گياه نخود به تنش خشکي در مرحله گلدهي است. تنش خشکي در مراحل گياهچه اي و رشد سريع اگرچه باعث کاهش تمام صفات مورفولوژيک، ماده خشک برگ و تعداد دانه در بوته شد، اما وزن دانه در بوته تفاوت معني داري با شاهد نداشت و وزن صد دانه بيشتر از شاهد و تفاوت آن معني دار بود.

 نسخه قابل چاپ

تراکم و نسبت کاشت دو عامل اساسي در ارزيابي کشت مخلوط لگوم ها و گرامينه ها در نظام هاي زراعي پايدار است. بدين منظور اثر تراکم و نسبت هاي مختلف کشت مخلوط رديفي سورگوم دانه اي لاين اميد بخش M 5 و لوبيا چيتي رقم تلاش بر عملکرد دانه و بيوماس اين دو محصول، در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي به صورت آزمايش فاکتوريل مورد بررسي قرار گرفت. تيمارها شامل 3 تراکم (کم 19.2 بوته لوبيا و 6.3 بوته سورگوم در متر مربع، متوسط 38.4 بوته لوبيا و 12.8 بوته سورگوم در متر مربع و زياد 59.17 بوته لوبيا و 25.6 بوته سورگوم در متر مربع) و 5 نسبت کاشت (33:67، 50:50، 67:33، 100:0، 0:100 سورگوم به لوبيا ) در 3 تکرار به روش مدل واکنش اجرا شد. تحليل داده ها از طريق تجزيه واريانس دو متغيره و مقايسه ميانگين ها با استفاده از محورهاي اريب انجام شد. نتايج تجزيه واريانس دو متغيره نشان داد، اثر تراکم بر عملکرد بيوماس و تعداد دانه در بوته معني دار (P<0.01) بود. نسبت هاي کاشت نيز اثر معني داري بر عملکرد دانه (P<0.01) و بيوماس (P<0.05) داشت ولي اثر آن بر وزن هزار دانه و تعداد دانه در بوته هر دو محصول معني دار نبود. زاويه باز بين دو محور حاکي از همبستگي مثبت اين دو محصول براي عملکرد دانه تحت تاثير دو منبع تغيير، تراکم ونسبت کاشت بود. تراکم زياد، بيشترين عملکرد دانه و بيوماس را براي هر دو محصول سورگوم و لوبيا به ترتيب 5063.12 و 2106.26 کيلوگرم در هکتار عملکرد دانه و 32966.11 و 16564.22 کيلوگرم در هکتار بيوماس نشان داد. نسبت کاشت (33:67، يک رديف سورگوم و 2 رديف لوبيا)، بالاترين عملکرد دانه و بيوماس سورگوم را به ترتيب به ميزان 5435 و 34545 کيلو گرم در هکتار و نسبت کاشت50:50 بالاترين عملکرد دانه و بيوماس لوبيا را به ترتيب به ميزان 2831.75 و 17282 کيلو گرم در هکتار ارايه داد. نسبت برابري زمين درکليه تيمارهاي مورد بررسي بيشتر از يک بود و حداکثر مقدار آن در تراکم بالا و نسبت کاشت 67:33 (2 رديف سورگوم و 1 رديف لوبيا) به مقدار 1.4 بدست آمد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير افزايش تراکم گياهي بر عملکرد ساقه و ذخيره ساکارز در ساقه دو رقم سورگوم شيرين آزمايشي در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه اصفهان واقع در روستاي زغمار پياده گرديد. آزمايش به صورت کرت هاي يک بار خرد شده در قالب بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار اجرا شد. شش تراکم کاشت 100، 200، 300، 400، 500 و 600 هزار بوته در هکتار با فاصله رديف 50 سانتي متر به عنوان فاکتور اصلي و دو رقم ريو و کلر به عنوان فاکتور فرعي در نظر گرفته شد. اثر تراکم گياهي در مرحله خميري سخت دانه بر ارتفاع گياه، قطر ساقه، تعداد پنجه در بوته، وزن تر ساقه، عملکرد عصاره استخراج شده از ساقه معني دار بود ولي تاثير معني داري بر درصد بريکس، درصد ساکارز و درصد خلوص نداشت. تراکم گياهي 400 هزار بوته در هکتار بيشترين عملکرد عصاره استخراج شده از ساقه و درصد خلوص شربت را حاصل نمود. در مرحله خميري سخت دانه رقم کلر به طور معني داري از نظر ارتفاع گياه، قطر ساقه، وزن تر ساقه و عملکرد عصاره استخراج شده از ساقه و درصد بريکس نسبت به رقم ريو برتري داشت. تعداد پنجه در بوته در رقم ريو به طور معني داري بيشتر از رقم کلر بود. با وجود اينکه ميزان درصد ساکارز در رقم کلر نسبت به رقم ريو بيشتر بود اما تفاوت معني داري از نظر اين صفت و همچنين درصد خلوص بين ارقام وجود نداشت. در سه مرحله برداشت محصول خميري نرم، خميري سخت و رسيدگي فيزيولوژيکي بيشترين وزن تر ساقه، عملکرد عصاره استخراج شده از ساقه، درصد قند و درصد خلوص در مرحله خميري سخت دانه حاصل شد. بر اساس نتايج اين مطالعه ممکن است تراکم گياهي 400 هزار بوته در هکتار، رقم کلر و مرحله برداشت محصول خميري سخت در شرايط مشابه با مطالعه حاضر مناسب باشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير شوري و سيليسيم بر اجزاي عملکرد گياه خرفه آزمايشي به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در چهار سطح شوري (0، 7، 14 و 21 دسي زيمنس بر متر) و دو سطح سيليسيم (کاربرد (يک ميلي مولار سيليکات سديم) و عدم کاربرد) با 3 تکرار در گلخانه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در تابستان سال 1387 انجام شد. نتايج نشان داد که هر چند اجزاي عملکرد به طور معني داري تحت تاثير شوري قرار گرفتند ولي تاثير شوري روي آنها متفاوت بود، به طوري که تعداد کپسول در بوته کمتر از ساير اجزاي عملکرد دانه (تعداد دانه، وزن هزار دانه و وزن کل دانه انشعابات) تحت تاثير قرار گرفت. کاربرد سيليسيم در وزن کل دانه انشعابات و همچنين عملکرد کل دانه اثر مثبت معني داري نشان داد، ليکن در وزن خشک برگ و ساقه اثر معني داري نداشت. تعداد کپسول در ساقه اصلي، وزن کل دانه در انشعابات و عملکرد دانه در تيمارهاي اثر متقابل شوري و سيليسيم تفاوت معني داري نشان دادند و در تيمار شاهد با کاربرد سيليسيم بيشترين مقدار به دست آمد، در واقع افزايش سيليسيم به محيط رشد گياه خرفه باعث افزايش عملکرد دانه شده است. با توجه به اين نتايج به نظر مي رسد گياه خرفه اين پتانسيل را داراست که به عنوان يک گياه دارويي و همچنين سبزي و حتي علوفه در مناطق داراي منابع آب و خاک شور مورد توجه قرار گيرد. همچنين مي توان از سيليسيم به عنوان يک عنصر مفيد در افزايش عملکرد گياهان زراعي و همچنين افزايش مقاومت آنها به تنش هاي محيطي استفاده نمود.

اين تحقيق با هدف ارزيابي تاثير تغيير اقليم بر توليد گندم ديم كشور انجام گرفت. به اين منظور داده هاي آب و هوايي توليد شده بوسيله مدل گردش عمومي بر اساس سناريوهاي اقليمي مجمع بين دول تغيير اقليم براي سال هاي 2025 و 2050 ميلادي ( مطابق با 1405 و 1430 شمسي) شامل درجه حرارت حداقل و حداکثر و ميزان بارش بعنوان ورودي هاي يک مدل شبيه سازي رشد و عملكرد براي گندم ديم كه قبلا براي پيش بيني عملكرد و رشد گندم در شرايط فعلي واسنجي و تعيين اعتبار شده بود مورد استفاده قرار گرفت. به اين ترتيب اين امكان فراهم شد كه با اجراي مدل مذكور در شرايط تغيير اقليم رشد و عملكرد گندم ديم در مناطق مختلف كشور پيش بيني شده و نتايج با وضعيت فعلي مقايسه گردد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه شاخص سطح برگ و ميزان تشعشع جذب شده توسط کانوپي گندم در شرايط تغيير اقليم نسبت به شرايط فعلي کاهش خواهد يافت. کاهش جذب تشعشع باعث کاهش سرعت رشد محصول شده و در نتيجه توليد ماده خشک بطور چشمگيري کاهش خواهد يافت. ارزيابي شاخص تنش خشکي در شرايط اقليمي آينده نشان داد که کاهش سرعت رشد عمدتا به دليل کمبود آب ناشي از افزايش تبخير و تعرق مي ‌باشد. کاهش طول فصل رشد همراه با کاهش قابل توجه شاخص برداشت عملكرد دانه گندم ديم را عليرغم اثرات مثبت افزايش غلظت دي اکسيد کربن، به ميزان قابل توجهي كاهش خواهد داد. شدت كاهش با عميق تر شدن شرايط تغيير اقليم از سال 2025 به سال 2050 بيشتر خواهد بود. نتايج شبيه سازي نشان داد که شدت کاهش عملکرد در مناطق شرقي کشور نسبت به مناطق غرب کشور بيشتر است. ميزان پيش بيني شده کاهش عملکرد گندم ديم در مناطق ديم خيز کشور براي سال 2025 در محدوده 16 تا 24 درصد و براي سال 2050 ميلادي در دامنه 22 تا 32 درصد مي ‌باشد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به منظور بررسي رفتارهاي جوانه زني و تعيين تاريخ کاشت مطلوب سه گونه گياه دارويي شامل کندل کما (Dorema ammoniacum)، آنغوزه (Ferula assa-foetida) و باريجه (Ferula gummosa) در دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در سال 87-1386 انجام شد. آزمايش اول شامل بررسي اثر سطوح مختلف دما و تيمار بذر بر درصد و سرعت جوانه زني بذر اين گياهان بود. دما در 6 سطح شامل 1، 4، 7، 10، 13 و 20 درجه سانتيگراد و تيمار بذر در 3 سطح شامل عصاره، آبدهي و شستشو مورد بررسي قرار گرفت. در آزمايش دوم وضعيت سبز شدن بذر اين گياهان در چهار تاريخ کاشت شامل اول آذر، اول دي، اول فروردين و اول ارديبهشت در شرايط گلدان و فضاي آزاد مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج بدست آمده، دماي اپتيمم جوانه زني گياهان کندل کما، آنغوزه و باريجه به ترتيب 7.83، 8.27 و 3.14 درجه سانتيگراد بدست آمد. بعلاوه، درصد جوانه زني هر گياه با سرعت جوانه زني آن رابطه مثبت و معني دار (p<0.01) داشت. همچنين، درصد سبز شدن هر سه گياه در تاريخ کاشت هاي پاييزه شامل اول آذر و اول دي بطور معني دار بيشتر از درصد سبز شدن آنها در تاريخ کاشت هاي بهاره شامل اول فروردين و اول ارديبهشت بود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثر تنش کم آبي و متانول بر محتواي آب نسبي سلول، نشت يوني، ميزان تغييرات فلورسانس سريع كلروفيل و محتواي كلروفيل سويا، آزمايش مزرعه اي بصورت فاكتوريل و در قالب طرح پايه بلوک هاي كامل تصادفي در 3 تكرار در سال زراعي 1387 در مزرعه پژوهشي دانشگاه آزاد كرج اجرا شد. فاكتور اول در 6 سطح كه يک تيمار شاهدM0  (بدون مصرف متانول) و تيمارهايM1 ، M2، M3، M4، M5 به ترتيب محلول هاي 7، 14، 21، 28، 35 درصد حجمي و با 3 بار در فصل رشد با فواصل 12 روز يكبار بر روي قسمت هايي هوايي بوته هاي سويا محلول پاشي شدند. تنش خشكي بعنوان فاكتور دوم در 2 سطح 70% و 40% درصد تخليه رطوبت حجمي اعمال گرديد. صفاتي نظير عملكرد دانه، محتواي آب نسبي سلول، نشت يوني، ميزان تغييرات فلورسانس سريع كلروفيل و محتواي كلروفيل سويا اندازه ‌گيري شدند. اندازه گيري صفات ذکر شده قبل و بعد از محلول پاشي سوم انجام گرفت. نتايج نشان داد که اثر تنش خشكي بر کلروفيل، عملکرد دانه، نشت يوني بعد از محلول پاشي، پارامترهاي ظرفيت فتوشيميايي فتوسيستم ??، حداکثر فلورسانس، فلورسانس متغير در سطح احتمال 5% معني دار شد. مقايسه ميانگين ها نشان داد که با افزايش سطح تنش خشكي مقدار ظرفيت فتوشيمياي PS ??، کلروفيل و محتواي آب نسبي سلول، كاهش و ميزان حداقل فلورسانس افزايش و نشت يوني افزايش داشت. همچنين اثر محلول پاشي بر کلروفيل، عملکرد دانه، پارامترهاي ظرفيت فتوشيميايي فتوسيستم دو، حداکثر فلورسانس، فلورسانس متغير، محتواي آب نسبي سلول در سطح احتمال 5% معني دار شد. پارامترهاي حداکثر فلورسانس، ظرفيت فتوشيميايي فتوسيستم ?? و محتواي آب نسبي قبل از محلول پاشي، محتواي آب نسبي بعد از محلول پاشي، كلروفيل بعد از محلول پاشي همبستگي مثبت و بالايي را با عملكرد دانه نشان دادند. اثر متقابل فاکتورهاي مورد بررسي معني دار نشد.

 نسخه قابل چاپ