بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور مطالعه تاثير کودهاي شيميايي، دامي و تلفيق آنها بر عملکرد، ميزان اسانس و ترکيبات اصلي اسانس دانه گياه دارويي زنيان (Trachyspermum copticum) آزمايشي طي سالهاي 1380 و 1381 در مزرعه تحقيقاتي مرکز تحقيقات کشاورزي و منابع طبيعي قزوين، در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي با 12 تيمار شامل: مقادير مختلف کودهاي شيميايي نيتروژن و فسفر در 4 سطح (سيستم تغذيه متداول)، کود دامي در 3 سطح (سيستم تغذيه ارگانيک)، تلفيقي از کودهاي شيميايي فوق و کود دامي در 4 سطح (سيستم تغذيه تلفيقي) و شاهد در سه تکرار انجام شد. اسانس دانه با استفاده از روش تقطير با آب استخراج و اندازه گيري شد. ترکيبات اصلي اسانس به روش دستگاهي GC/ MS مورد شناسائي قرار گرفتند. عملکرد دانه، ميزان و عملکرد اسانس و ترکيبات اصلي اسانس دانه مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. نتايج بدست آمده نشان داد با افزايش مقادير نيتروژن و فسفر به ترتيب تا 90 و 60 کيلوگرم در هکتار عملکرد دانه افزايش يافت. کودهاي شيميايي در مقايسه با تيمار شاهد تاثيري بر ميزان اسانس دانه نداشتند. کود دامي، عملکرد دانه و ميزان اسانس دانه را افزايش داد. عملکرد دانه، ميزان و عملکرد اسانس در تيمارهاي تلفيق کودهاي شيميايي و دامي در مقايسه با به کارگيري جداگانه هر يک از آنها بالاتر بودند. با کاربرد 60 کيلوگرم نيتروژن و 40 کيلوگرم فسفر به همراه 25 تن کود دامي در هکتار و يا 90 کيلوگرم نيتروژن و 60 کيلوگرم فسفر به همراه 15 تن کود دامي در هکتار بيشترين عملکرد دانه و عملکرد اسانس حاصل شد. کودهاي شيميايي نيتروژن و فسفر به ترتيب تا مقدار 60 و 40 کيلوگرم در هکتار و کود دامي تا مقدار 20 تن در هکتار باعث افزايش معني دار درصد تيمول اسانس گرديد. در حاليکه درصد پاراسيمن کاهش ولي گاماترپينن تحت تاثير قرار نگرفت. تيمارهاي تلفيق کودهاي شيميايي و دامي از نظر ترکيبات اصلي اسانس تفاوت معني داري با يکديگر نداشتند و بيشترين درصد تيمول را توليد نمودند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثر برداشت علوفه در مراحل مختلف رشد بر عملکرد، اجزاي عملکرد و برخي صفات مهم در کشت دو منظوره ارقام يولاف، آزمايشي به صورت کرتهاي يک بار خرد شده (Split plot) در قالب طرح بلوکهاي کاملا تصادفي با سه تکرار در سال زراعي 80- 1379 در مزرعه آموزشي مجتمع آموزش جهاد کشاورزي شهرکرد به مرحله اجرا در آمد. در اين آزمايش تيمارهاي بعد از 5 و 10 سانتيمتر رشد رويشي به همراه عدم برداشت علوفه (کنترل) به عنوان عامل اصلي و 5 لاين مختلف يولاف به شماره هاي 32،28،17،2 و36 به همراه شاهد (جو رقم ماکويي) به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج تجزيه واريانس آزمايش نشان داد که اثرات سطوح عامل اصلي برداشت علوفه بر عملکرد علوفه قصيل، عملکرد کاه، تعداد روز تا 50% خوشه دهي، تعداد روز تا رسيدگي فيزيولوژيکي، ارتفاع گياه، وزن هزاردانه، شاخص برداشت و تعداد پنجه بارور در سطح 5% معني دار بود؛ در حاليکه تعداد دانه در خوشه و تعداد کل پنجه تحت تاثير تيمار مذکور قرار نگرفت. همچنين نتايج حاکي از آن بود که تاخير در برداشت منجر به کاهش عملکرد دانه، عملکرد بيولوژيکي، ارتفاع بوته، تعداد پنجه بارور و وزن هزاردانه شد. بين ژنوتيپها نيز از لحاظ کليه صفات مورد بررسي اختلاف معني داري مشاهده شد؛ لاينهاي 2 و 17 داراي حداکثر و لاينهاي 28 و 32 داراي حداقل عملکرد دانه و علوفه بودند. به طور کلي مي توان چنين نتيجه گيري نمود که برداشت علوفه سبز پس از 5 سانتيمتر رشد رويشي در رقم جو ماکويي و لاينهاي 2 و 17 يولاف بدون مواجه شدن با کاهش عملکرد دانه مي تواند تا حدودي در مواقع ضروري جهت تامين علوفه مورد نياز دام در فصل پاييز و کشت دو منظوره در منطقه مناسب باشند.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه جنبه حمايتي سياست قيمت تضميني برنج در طي دوره 79- 1373 مورد بررسي قرار گرفته است. قانون تضمين خريد محصولات اساسي کشاورزي به عنوان يک سياست حمايتي و با هدف ايجاد تعادل در نظام توليد، جلوگيري از ضايعات محصولات و ضرر و زيان کشاورزان براي تعدادي از محصولات کشاورزي به اجرا در آمده است. تعيين قيمت خريد تضميني محصولات کشاورزي در کشور عمدتا براساس معيار هزينه توليد صورت گرفته و در اين بين به ساير متغيرهاي موثر و مهم مانند قيمت جهاني محصول، روند کلي قيمتها در کشور، تورم و ... توجهي نشده است. در اين تحقيق، آمار و اطلاعات مربوط به هزينه توليد برنج دانه بلند پرمحصول دو استان گيلان و مازندران از طرح هزينه توليد وزارت جهاد کشاورزي استخراج شده است. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد سياست قيمت تضميني در مورد محصول برنج جنبه حمايتي نداشته و عليرغم وجود سياست قيمت تضميني براي ارقام پرمحصول، توليد آن با کاهش روبرو گشته است. بنابراين سياست قيمت تضميني برنج بايد با مد نظر قرار دادن حمايت موثر مورد تجديد نظر کلي قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

کنه قرمز اروپائي (Panonychus ulmi) افت درجه اول ارقام قرمز و زرد سيب درختي در استان خراسان و ساير مناطق کشور بشمار مي آيد. استفاده از کنه کشهاي جديد ضمن جلوگيري از ايجاد مقاومت در جمعيت کنه ها در تنوع بخشيدن و تلفات بيشتر کنه که در مديريت مبارزه با کنه هاي گياهي اهميت دارد را باعث مي گردد. تاثير کنه کش جديد فنازاکوئين(%20 SC Pride) روي کنه قرمز اروپائي در سالهاي 1375 و 1377 در مقايسه با دو کنه کش به ثبت رسيده اومايت(EC% 57Propargite) و سيترازون(EC %20 Benzoximate) درباغهاي سيب منطقه چناران شهرستان مشهد و در طرح بلوک کامل تصادفي و در شش تکرار )هر تکرار شامل يک درخت) مطالعه گرديد. تاثير تيمارهاي مختلف سموم روي جمعيت مراحل فعال کنه با نمونه برداري تعداد 20برگ از هردرخت ودر فواصل يک روز قبل از سمپاشي و21،14،7،3 و30 روزبعد از سمپاشي انجام گرفت. درصد تلفات کنه با فرمول هندرسون- تيلتون محاسبه و تجزيه آماري روي ميانگين اعداد صورت پذيرفت. نتايج اين بررسي به صورت سالانه ومرکب نشان داد سم پرايد روي کنه قرمز اروپائي در مقايسه با دو کنه کش ديگر تاثير ضربه اي و دوام پايدارتر داشته، به طوري که کنه کش پرايد با ميانگين تلفات 100% جمعيت کنه در هر دو سال کنترل کاملي در مقايسه با تلفات اومايت و سيترازون به ترتيب به مقدار 1.83 و 1.58 درصد داشته است. گروه بندي تيمارها براساس ازمون چند دامنه اي دانکن نيز نشان داد کنه کش پرايد در گروه اول و دو کنه کش ديگر به ترتيب در گروه دوم و سوم قرار گرفتند.

 نسخه قابل چاپ

محدوديت منابع آب و گسترش سطح زير کشت با هدف افزايش توليد محصولات زراعي، اهميت دستيابي به ژنوتيپهاي متحمل به شرايط محيطي دشوار با راندمان مصرف آب بالا را آشکار مي سازد. به منظور ارزيابي تغييرات عملکرد دانه و اجزاء آن و همچنين برخي صفات زراعي ژنوتيپهاي گندم در شرايط تنش خشکي، سه آزمايش مستقل براساس آبياري 100% نياز آبي گياه به عنوان شرايط مطلوب، 75% نياز آبي گياه به عنوان تنش ملايم و 50% نياز آبي گياه به عنوان تنش سخت با شش ژنوتيپ گندم بهاره شامل ارقام فونگ، چمران، استار، استورک، شوا و گرين تحت شرايط آب و هوايي اهواز در سال زراعي 79- 1378 اجرا گرديد. هر آزمايش در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار اجرا شد. تجزيه واريانس مرکب داده ها نشان داد که بين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه از نظر تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبلچه و عملکرد بيولوژيکي در سطح 5% و براي وزن هزار دانه، شاخص برداشت دانه، تعداد سنبلچه در سنبله و تعداد دانه در متر مربع در سطح 1% تفاوت معني دار وجود داشت. نتايج همبستگي عملکرد دانه با اجزاء آن نشان داد که عملکرد دانه با عملکرد بيولوژيکي در سطح 1% همبستگي مثبت داشت، در حالي که همبستگي عملکرد دانه با وزن هزاردانه و شاخص برداشت دانه معني دار نبود. با توجه به نتايج به دست آمده و در يک جمع بندي کلي، ارقام فونگ و چمران در شرايط مطلوب، استورک و چمران در تنش ملايم و استورک و گرين در تنش سخت از عملکرد دانه بالاتري برخوردار بودند.

 نسخه قابل چاپ

فعاليت آللوپاتيک پنج گونه علف هرز (Sp.,Centurea depressa Senesio vulgaris,Lolium rigidum,Hordeum spontaneum,Hordeum.) در مقابل 12 رقم گندم بررسي گرديد.عصاره آبي اين علفهاي هرز پس از تهيه تا غلظت 75 و 50 رقيق شد و اثر آنها بر جوانه زني و رشد دانه رستهاي گندم بررسي گرديد. نتايج نشان داد که فعاليت آللوپاتي عصاره آبي علفهاي هرز در بين گونه هاي مختلف تفاوت معني داري داشت. ارقام گندم نيز از نظر حساسيت به علفهاي هرز يکسان نبوده و علفهاي هرز مختلف بر درصد جوانه زني، رشد طولي کولئوپتيل و ريشه و وزن خشک گياهان گندم تفاوت معني داري داشتند.

 نسخه قابل چاپ

يکي از راههاي تأمين علوفه مورد نياز دامها، استفاده دو منظوره از غلات است. به منظور ارزيابي عملکرد ارقام غلات در کشت دومنظوره آزمايشي طي سه سال زراعي (از 1369 الي 1372) در ايستگاه تحقيقات کشاورزي کبوترآباد اصفهان به صورت طرح کرتهاي يک بار خرد شده در قالب بلوکهاي کامل تصادفي در چهار تکرار انجام شد. فاکتور اصلي شامل 5 رقم (ارقام گندم قدس و روشن، ارقام جو والفجر و ريحان و يک رقم تريتيکاله) و فاکتور فرعي شامل 2 رفتار برش و عدم برش علوفه بود. نمونه هاي علوفه در اواخر پنجه زني و قبل از ساقه رفتن برداشت شدند. نتايج نشان داد که بيشترين عملکرد علوفه خشک و عملکرد پروتئين علوفه (به ترتيب 4432 و 926 کيلوگرم در هکتار) مربوط به تريتيکاله و کمترين آن (به ترتيب 2975 و 708 کيلوگرم در هکتار) مربوط به گندم قدس بود. عملکرد علوفه خشک و پروتئين علوفه گندم روشن و ارقام جو والفجر و ريحان با هم تفاوتي نشان نداد. بيشترين عملکرد دانه مربوط به تريتيکاله (9060 کيلوگرم در هکتار) و کمترين آن مربوط به ارقام جو والفجر و ريحان بود. گندم قدس نيز با ميانگين عملکرد دانه 8550 کيلوگرم در هکتار نسبت به گندم روشن (با ميانگين 7550 کيلوگرم در هکتار) محصول بيشتري توليد کرد. برداشت علوفه سبب کاهش عملکرد دانه، عملکرد بيولوژيکي و افزايش شاخص برداشت گرديد و از ميان ارقام افت عملکرد دانه گندم روشن در اثر برداشت علوفه معني دار نشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تاثير کشت ارگانيک بابونه بر ترکيبات شيميايي و برخي صفات زراعي آن، آزمايشي در سال زراعي 82- 81 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي، به صورت کرتهاي خرد شده و در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهاي مورد مطالعه شامل چهار سطح کود دامي (40،30،0و 50 تن در هکتار) بعنوان فاکتور اصلي و پنج نسبت اختلاط با گياه هميشه بهار (25:75،50:50،75:25،100:0و (0:100 به عنوان فاکتور فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج حاصل نشان داد که بين ماده خشک بابونه و مصرف کود دامي رابطه معني داري وجود ندارد، به علاوه سطح برگ بابونه تحت تا ثير مصرف کود دامي قرار نگرفت و اختلافات مشاهده شده بين ميانگين اين صفات درسطوح مختلف کود معني دارنبود. با کاهش نسبت بابونه در مخلوط با هميشه بهار، سطح برگ، توليد ماده خشک و توليد بذر بابونه به طور معني داري کاهش يافت. ميزان کامازولن اسانس به شدت تحت تا ثير شاخص سطح برگ و ميزان توليد بذر قرار گرفت. نتايج اين آزمايش نشان داد که با ترکيب 50 درصد يا کمتر بابونه در مخلوط با هميشه بهار و مصرف کودهاي دامي مي توان سيستم مناسبي جهت توليد ارگانيک بابونه فراهم ساخت، به طوري که بدون مصرف نهاده هاي شيميايي، ميزان مطلوبي از کامازولن قابل استحصال باشد.

 نسخه قابل چاپ

اين آزمايش در سال 1381 در ايستگاه تحقيقاتي دانشگاه ارسنجان (فارس) در زميني با بافت رسي به منظور بررسي اثر ريزمغذي ها بر خصوصيات کمي و کيفي دو رقم آفتابگردان با استفاده از کرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفي در 4تکرار اجرا شد. فاکتور اصلي شامل 2رقم آفتابگردان بنام هاي1A:هيبريد گلشيد  :(A2, (CMS31×R-43رقم رکورد و فاکتورهاي فرعي شامل 5 تيمار کودي:
(T1=NPKMg),(T2=NPKMg+Fe),(T3=NPKMgFe+B),(T4=NPKMgFeB+Mn), (T5=NPKMgFeBMn+Zn) بود. نتايج نشان داد: عامل رقم بر روي درصد اسيد چرب پالمتيک، شاخص برداشت و قطر طبق تأ ثير بسيار معني دار و بر روي درصد اسيد چرب لينولئيک، اسيد چرب اولئيک، عملکرد دانه در هر بوته، عملکرد روغن، عملکرد بيولوژيک در هر بوته و وزن هزار دانه تأثير معني دار داشته است. عامل تيمار کودي بر روي درصد اسيد چرب لينولئيک، اسيد چرب اولئيک، اسيد چرب پالمتيک، اسيد چرب استئاريک، عملکرد دانه در هر بوته، درصد روغن، عملکرد روغن، شاخص برداشت و وزن هزار دانه تاثير معني داري داشته است. اثر ترکيب تيماري ارقام و تيمارهاي کودکي بر روي صفات عملکرد دانه در هر بوته، اسيد چرب اولئيک و عملکرد روغن در هر هکتار بسيار معني دار و بر روي صفات، عملکرد بيولوژيک در هر بوته، وزن هزاردانه و قطر طبق معني دار بود. هيبريد گلشيد نسبت به رقم رکورد بهتر تشخيص داده شد.

 نسخه قابل چاپ

شيرابه کمپوست که در فرآيند تبديل زباله هاي شهري به کمپوست توليد مي شود حاوي مقدار قابل ملاحظه اي مواد آلي، عناصر غذائي، املاح محلول و مقدار کمي از بعضي عناصر سنگين مي باشد. اضافه کردن شيرابه کمپوست به خاک گرچه مي تواند باعث ارتقاء سطح باروري خاک شود ولي در عين حال ممکن است موجب شوري و آلودگي خاک بند گردد. اثر شيرابه کمپوست بر عملکرد و جذب عناصر غذائي ضروري و عناصر سنگين به وسيله ذرت در يک آزمايش مزرعه اي در اصفهان با سه تيمار اصلي (صفر،800،400 تن شيرابه در هکتار) و دو تيمار فرعي (آبشوئي و بدون آبشوئي) با سه تکرار در قالب طرح کرتهاي يکبار خرد شده مطالعه گرديد. بنابر مشاهدات صورت گرفته اضافه کردن شيرابه باعث کاهش سله و افزايش قابل ملاحظه جوانه زدن و رشد ذرت در کليه مراحل رشد و نمو گياه شد. عملکرد علوفه ذرت در اثر اضافه نمودن شيرابه به خاک از 6.8 به 11.24 و 8.98 تن در هکتار به ترتيب براي تيمارهاي 400 و 800 تن شيرابه در هکتار نسبت به شاهد افزايش يافت. کاربرد شيرابه در خاک همچنين باعث افزايش جذب ازت، فسفر، پتاسيم، منيزيم، منگنز و مس به وسيله گياه ذرت گرديد. غلظت عناصر سرب، کادميم، کروم، کبالت و نيکل در قسمت هوائي گياه ذرت، در اثر تيمارهاي شيرابه کمپوست، افزايش معني دار نشان نداد. در اين تحقيق مصرف شيرابه با کاهش pH، افزايش مواد آلي و هدايت الکتريکي و مقدار قابل جذب ازت، فسفر، پتاسيم، آهن، منگنز، روي و مس در خاک همراه بود. بنابراين مي توان نتيجه گيري کرد که شيرابه کمپوست داراي پتانسيل بالائي به عنوان کود آلي مايع بوده و ميتواند جهت ارتقاء سطح باروري خاک، به ويژه در خاکهاي غير شور و براي گياهان غيرحساس به شوري، متناوبا و با کنترل ترکيب آن مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

چاودار يکي از علفهاي هرز مهم مزارع گندم در بعضي مناطق ايران است. قدرت رقابتي گندم در مقابل چاودار طي آزمايشي در سال زراعي 81-1380 در مزرعه تحقيقاتي مؤسسه تحقيقات آفات و بيماريهاي گياهي در منطقه کرج مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي با 24 تيمار و 4 تکرار انجام شد. الگوي طرح رقابتي فاکتوريل دو متغيره در نظر گرفته شد. تيمارها شامل کشت هاي خالص گندم در تراکم هاي 550،450،350 و 650 و چاودار در تراکم هاي 50،30،10 و 70 بوته در متر مربع و کليه ترکيبات تراکمي بين گندم و چاودار بود. در اين بررسي قدرت رقابتي گندم رقم مهدوي در مقابل چاودار با استفاده از مدل عکس عملکرد مورد ارزيابي قرار گرفت و تاثير رقابت درون گونه اي و برون گونه اي بر روي عملکرد گندم مورد ارزيابي قرار گرفت. تاثير تراکمهاي مختلف چاودار بر روي عملکرد و اجزاء عملکرد گندم مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج آزمايش نشان داد که چاودار رقابت گر قوي تري نسبت به گندم مي باشد. عملکرد بيولوژيک و اقتصادي گندم، بيشتر تحت تاثير رقابت برون گونه اي در مقايسه با رقابت درون گونه اي قرار گرفت. تاثير رقابت چاودار بر عملکرد اقتصادي گندم همواره بيشتر از عملکرد بيولوژيکي آن بود. محاسبه ضرايب رگرسيوني نشان داد که اثر هر بوته چاودار برعکس عملکرد دانه تک بوته گندم تقريبا معادل 2 بوته گندم از نظر رقابتي بود. به عبارت ديگر هر 0.5 بوته چاودار اثري معادل يک بوته گندم برعکس عملکرد دانه تک بوته گندم داشت. چاودار تعداد دانه در خوشه، وزن خوشه، عملکرد و بيومس کل گندم را کاهش داد. تراکم 550 بوته در متر مربع گندم بيشترين تجمع ماده خشک، سرعت رشد مطلق و عملکرد دانه را داشت.

درختچه هاي تاغ نقش به سزايي در امر مبارزه با گسترش بيابان دارند و براي مبارزه بيولوژيک در پديده بيابان زايي وسيعا مورد استفاده قرار گرفته اند. بروز پديده پژمردگي در توده هاي دست کاشت تاغ مسن سبب نگراني شده و ضرورت حفاظت و استمرار حيات در اين عرصه ها آشکار مي باشد. جوان سازي تاغ کاريها موضوعي است که از چندي پيش مورد توجه قرار گرفته است در اين رابطه طرح بررسي اثر چند شيوه هرس بر رشد و شادابي درختچه هاي مسن تاغ در محدوده تاغکارهاي يزد از سال 1374 آغاز گرديده که در بخشي از اين پژوهش تغييرات جمعيت سه آفت مهم (پسيل، زنجرک و بذر خوار) از سال 1376 مورد مطالعه قرار گرفت. اين پژوهش در قالب طرح آماري کرتهاي خرد شده با تيمارهاي اصلي تراکم معمولي و تعديل شده و تيمارهاي فرعي ارتفاع برش شامل: هرس کف بر، هرس 35 و هرس 70 سانتيمتري و تيمار شاهد (بدون برش) اجرا شد. هر تيمار شامل 10 درختچه تاغ بود که 3 درختچه به صورت تصادفي انتخاب و از جهات مختلف آن آمار برداري انجام گرديد. براي تعيين جمعيت پسيل، تعداد گال هاي ايجاد شده بر روي سه شاخه 50 سانتي متري در 2 مرحله رشد گياه (در شهريور و اسفند) شمارش و با هم جمع شد.
تعداد زنجرکها با 4 بار تور زدن سريع بر روي هر درختچه در فروردين و خرداد ماه تعيين گرديد. تعداد بذر خوار از روي بذرهاي تغذيه شده توسط لارو آن شمارش و ثبت گرديد. . نتايج نشان داد که اثر سطوح تراکم بر انبوهي آفات مورد بررسي تفاوت معني داري ندارد
(P<0.05)و تيمارهاي هرس اثر معني داري بر روي تعداد پسيل و زنجرک تاغ داشته اند، بدين صورت که تعداد پسيل و زنجرک در سال آخر طرح (1378) در تيمار شاهد با ساير تيمارها تفاوت معني دار داشته (p<0.05)و در اغلب حالات اين تعداد در هرس کف بيشتر از بقيه تيمارها بوده است، تعداد بذر خوار در تيمارهاي آزمايشي مختلف فاقد تفاوت معني داري مي باشد (p<0.05).

 نسخه قابل چاپ

ازصفات مهم مورد فولوژيک که نشانگر رشد گياه مي باشند، سطح ويژه برگ، ارتفاع اندام هوايي و تعداد برگ سبز و زرد گياه است. شرايط مختلف مديريتي بر اين صفات اثر گذاشته و عملکرد ريشه و قند را تحت تاثير قرار مي دهند. به منظور بررسي سطوح مختلف تراکم و کود نيتروژن آزمايشي در سال 1380 به صورت کرت هاي يک بار خرد شده در قالب طرح پايه بلوک کامل تصادفي با سه تکرار در سطحي حدود 2500 متر مربع در مزرعه تحقيقاتي مرحوم مهندس مطهري (کمال آباد کرج) انجام شد. سه سطح تراکم بوته چغندر قند (120000= 3D , 100000= 2D,80000= 1D بوته در هکتار) در کرت اصلي وسه سطح کود نيتروژن برابر با (300= 2N, 200= 1N, 100= 0N کيلو گرم نيتروژن خالص در هکتار) در کرت فرعي قرار گرفت. در طول دوره تحقيق، 11 بار نمونه برداري انجام و صفات مختلفي نظير سطح برگ، ماده خشک، ارتفاع، تعداد برگ سبز و زرد، عملکرد ريشه، درصد و عملکرد قند اندازه گيري شدند. سطح ويژه برگ در طول دوره رشد روند نزولي داشته و مقدار آن بين 10.5- 8 متر مربع بر کيلوگرم متغير بود. سطوح تراکم بر درصد قند ناخالص و راندمان استحصال شکر در سطح پنج درصد اثر معني دار گذاشته و با افزايش تراکم درصد قند ناخالص کاهش يافت. همچنين بيشترين درصد قند خالص با اطمينان 99 درصد مربوط به تيمار 80000 بوته در هکتار بود. اثر مقادير نيتروژن بر ارتفاع اندام هوايي و مقدار پتاسيم ريشه در سطح پنج درصد و بر مقدار سديم ريشه در سطح يک درصد معني دار بود. بدين ترتيب که با افزايش نيتروژن خاک، ارتفاع اندام هوايي افزايش پيدا کرده و سديم ريشه نيز افزايش و پتاسيم خاک کاهش يافت.

 نسخه قابل چاپ

بخش مهمي از نياز غذايي خانوار از گندم و فرآورده هاي آن تامين مي شود. به دليل اهميت و پايداري سهم مصرف اين کالا در سبد مصرفي خانوار، اين کالا تاثير به سزايي بر شاخص ها و متغييرهاي اقتصاد کشور ما گذاشته است. فرآيند و سامانه از توليدگندم تا مصرف نان با مشکلات و معضلات زيادي مواجه است. مهمترين مشکل فقدان يکپارچگي سياستگذاري است. نبود يک نگرش جامع گرا به کل فرآيند و سامانه تحليل وضعيت و ارايه راه حل موثر براي حل مشکلات آن را دچار مشکل ساخته است. در اين مقاله کوشش شده که بطور خلاصه اين فرآيند و سامانه معرفي و مشکلات آن شناسانده شوند. تاکيد اصلي مقاله بر يکي از مشکلات اصلي و حلقه مفقوده: يعني کمبود ظرفيت ذخيره سازي و ذخيره احتياطي است. در بخش بعدي آثار و زيانهاي اين کمبود برآورد شده که به قيمت هاي سال 1380 معادل 20 درصد يارانه سالانه اعطايي دولت به زير بخش گندم است. با اين رقم مي توان سالانه 1.62 ميليون تن ظرفيت ذخيره سازي (سيلو) احداث نمود. در بخش آخر راه حل معرفي مي شود. نقطه آغازين حل مشکلات فرآيند و سامانه تعيين متولي نان است. در اين ميان اصلاح سياستگذاري نظام توزيع و ذخيره سازي يا برجسته تر کردن نقش ساير اجزاي سامانه، به ويژه بخش متولي و مسوول توليد و تحويل گندم با کيفيت بالا به بخش توزيع و مصرف، شرط لازم و کافي يکپارچه سازي و اصلاح فرآيند است.

 نسخه قابل چاپ

در اين آزمايش 3 رقم کلزاي بهاره گلوبال، پي اف و آپشن به عنوان مواد گياهي انتخاب گرديدند. گياهان دهنده ميکروسپورها در اتاق رشدي با دماي 15.10 درجه سانتيگراد و دوره نوري 16.8 ساعت (شب / روز) قرار داده شدند. ميکروسپورها در مرحله تک هسته اي انتهايي تا ابتداي دو هسته اي از غنچه هايي به طول 2.5 تا 3.5 ميليمتر جدا شدند و در محيط کشت 13- NLN حاوي 13% ساکاروز کشت گرديدند. ميکروسپورهاي کشت شده به مدت 14 روز در معرض تنش دمايي 30 درجه سانتيگراد و در شرايط تاريکي قرار گرفتند و پس از آن به اتاق رشدي با دماي 25 درجه سانتيگراد و در داخل يک لرزاننده منتقل گرديدند. ارقام به لحاظ توان جنين زايي ميکروسپورها داراي اختلاف معني داري در سطح 1% بودند. مقايسه ميانگين ها نشان داد که رقم پي اف و رقم آپشن به ترتيب با توليد 3412.25 و 3079.5 جنين، بيشترين تعداد جنين را توليد کردند.