بانک مقالات زراعت و باغبانی

در اين تحقيق از تکنيک کروماتوگرافي تبادل يوني از نوع کاتيوني (CM-Sopharose Fast Flow) جهت خالص سازي آنزيم پلي گالاکتوروناز از جدايه F58 (جدايه با شدت بيماريزاي کم) که از قارچ Fusarium oxysporum عامل بوته زردي نخود جدا شده بود، استفاده گرديد. نتايج حاصل از اعمال شيب نمک NaCl يک مولار، نشان داد که در ناحيه غلظت نمکي بين 0.5-0.3 مولار، يک قله فعاليت آنزيمي وجود دارد. نتايج بدست آمده از الگوي پروتئيني، وجود دو باند با وزنهاي مولکولي حدود 33 و 35 کيلو دالتون در جدايه F58 را نشان داد. مطالعه رنگ آميزي فعاليت آنزيم (Enzyme activity staining)، دو باند مشخص مربوط به آنزيمهاي خالص شده را نشان داد که دلالت بر ايزوآنزيمهاي اين آنزيم دارد. ضمنا مناسب ترين pH براي فعاليت آنزيم مورد مطالعه، قبل و بعد از خالص سازي برابر 4.5 بدست آمد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بهينه سازي مصرف آب آبياري تكميلي و تعيين حد بهينه نيتروژن براي گندم ديم رقم سبلان، تحقيقي بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي و به صورت اسپليت پلات (كرت هاي خرد شده) و در سه تكرار و به مدت سه سال (81-1378) در ايستگاه تحقيقات كشاورزي ديم مراغه به اجراء درآمد. سطوح مختلف آبياري تكميلي شامل: آبياري تكميلي كامل، تامين آب به ميزان 66 درصد آبياري تكميلي كامل، تامين آب به ميزان 33 درصد آبياري تكميلي كامل و بدون آبياري (شرايط ديم) و مقادير نيتروژن نيز شامل: صفر، 30، 60، 90و 120 كيلوگرم در هكتار ازت خالص بود. نتايج سه ساله تحقيق نشان داد كه ضمن وجود تفاوت معني داري بين سطوح آبياري، نيتروژن و اثرات متقابل آبياري در نيتروژن در سطح آماري يك درصد، حداقل مصرف آب (با تاكيد بر انجام آبياري پاييزه منتج به سبز كامل) براي دستيابي به عملكرد مطلوب، ضروري است كه همراه با حد بهينه نيتروژن 60 كيلوگرم در هكتار ازت خالص داراي بالاترين ميزان بهره وري از آب آبياري (WPI) در عملكرد كل (30 كيلوگرم بر ميليمتر) و وضعيت مطلوبي از ميزان بهره وري از آب آبياري +بارش (WPI+R) يعني 7.4 كيلوگرم بر ميليمتر و ميزان بهره وري از آب آبياري (WPI) در اضافه عملكرد نسبت به شرايط ديم (20.1 كيلوگرم بر ميليمتر) مي باشد. عليرغم متفاوت بودن ميزان بارندگي در سه سال تحقيق، نتايج بدست آمده، همسو بود.

 نسخه قابل چاپ

يكي از محصولات مهم صادراتي كشور پسته مي باشد كه نقش زيادي در صادرات غيرنفتي داشته و سالانه بيش از 400 ميليون دلار ارزآوري دارد، اما توليد اين محصول در مراكز عمده توليد آن با مشكل كمبود آب روبرو مي باشد كه مديريت نهاده ها و استفاده بهينه از آنها مي تواند تا حد زيادي در رفع اين معضل كمك نمايد. در اين تحقيق با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي با 228 كشاورز پسته كار در منطقه رفسنجان مصاحبه شد و سپس براساس دو سناريوي حداكثر سازي سود 7793 متر مكعب در هكتار است، كه با توجه به سطح زيركشت پسته در منطقه كه حدود 110 هزار هكتار مي باشد در صورتي كه كشاورزان براساس حداكثر سازي سود، آب مصرف كنند، معضل اضافه برداشت آب از منابع زيرزميني كه هم اكنون حدود 154 ميليون متر مكعب مي باشد تا حد زيادي رفع خواهد شد. همچنين با استفاده از حداقل سازي هزينه مقدار بهينه آب را مورد بررسي قرار داده ايم، نتايج اين سناريو نيز نشان مي دهد اگر كشاورزان براساس حداقل سازي هزينه عمل كنند مقدار بهينه آب بطور متوسط برابر 7294 متر مكعب در هكتار مي باشد، نظر به اينكه هم اكنون هر بهره بردار به طور متوسط 9104.8 متر مكعب آب مصرف مي كند در صورتي كه كشاورزان براساس حداقل سازي هزينه عمل نمايند مقدار برداشت از منابع زيرزميني آب به ميزان 181 ميليون متر مكعب كاهش مي يابد. همچنين با استفاده از روش تحليل فراگير داده هاDEA) ) كارائي فني، تخصيصي و اقتصادي بهره برداران محاسبه گرديد كه نتايج نشان مي دهد كه متوسط كارائي فني، تخصيصي و اقتصادي كشاورزان به ترتيب برابر 0.721 ، 0.819 و 0.613 مي باشد. اختلاف بين كارائي بهره برداران نشان مي دهد با بكارگيري مقدار بهينه نهادها مي توان توليد را به مقدار زيادي افزايش داد.

خشكي از تنش هاي محيطي بسيار مهم دركاهش رشد و توليد گياهان مي باشد. يونجه از گياهان علوفه اي مهم است كه سطح زيادي از مراتع و مزارع را به خود اختصاص داده است، اطمينان از ميزان جوانه زني و تحمل به خشكي يونجه اهميت زيادي دارد، كه اين مهم با انتخاب ژنوتيپ هاي مقاوم در برابر تنش خشكي امكان پذير است. به اين منظور، در آزمايش اول اثر تنش خشكي بر پارامترهاي رشد هشت توده يونجه چند ساله (نيكشهري، بغدادي، قره يونجه، يزدي، سي ريور، سكوئل، رنجر و كدي) در مرحله جوانه زني بررسي گرديد. براي اعمال تنش از پلي اتيلن گلايكول (6000(PEG با پتانسيل هاي اسمزي شامل صفر (شاهد)، 4-،8-، 12- بار استفاده شد. نتايج نشان داد كه توده هاي يونجه در برابر تنش خشكي با يكديگر اختلاف دارند. توده هاي يونجه يزدي و نيكشهري كمترين درصد و توده رنجر بيشترين درصد تغيير را در كليه صفات مورد بررسي از خود نشان دادند.
در آزمايش دوم، سه توده انتخابي شامل توده هاي يزدي، نيكشهري و رنجر، در محيط كشت هيدروپونيك با پتانسيل هاي مختلف خشكي (6000(PEG قرار گرفتند. پس از 4هفته، پارامترهايي همچون طول ريشه، طول ساقه و نسبت طول ريشه به ساقه، تعداد و سطح برگ، وزن خشك ريشه ساقه و برگ اندازه گيري شد. ژنوتيپ هايي كه در غلظت بالا (12- بار) زنده ماندند، جهت توليد بذر به خاك منتقل گرديدند. نتايج نشان داد كه با افزايش تنش خشكي كليه صفات كاهش يافتند، در حاليكه با افزايش تنش نسبت طول ريشه به ساقه افزايش يافت. در ميان اين توده ها، توده يزدي مقاومترين و رنجر حساس ترين توده نسبت به خشكي شناسايي شد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور توسعه كشت پاييزه در كشور و معرفي اقليم هاي جديد و بررسي روند رشد چغندرقند اين آزمايش در سال 1380 در دشت ارزوئيه كرمان انجام پذيرفت. طرح در قالب بلوكهاي كامل تصادفي با چهار تكرار انجام گرديد. در اين تحقيق از رقم مقاوم به بولت DEZ در سه تاريخ كاشت، دهم شهريور، اول مهر و بيستم مهر استفاده گرديد، جهت تعيين روند رشد نمونه برداري ها هر دو هفته يكبار تا مرحله برداشت انجام پذيرفت. در تاريخ كاشت اول حداكثر CGR بيست گرم در متر مربع در روز بود كه برتري قابل توجهي نسبت به تاريخ كاشت سوم با حداكثر CGR11.9 گرم در روز داشت. CGR حاصله در اوايل فصل رشد پائين بود ولي در ادامه افزايش قابل ملاحظه اي يافته است بالاترين CGR نيز مربوط به تاريخ كاشت اول يعني 165 روز پس از سبز شدن گياه بود. RGR تاريخ كاشت سوم بيش از دو تاريخ كاشت ديگر بود. حداكثر NAR نيز مربوط به تاريخ كاشت اول و معادل 4.2 گرم در مترمربع در روز بود. تاريخ كاشت اول با حداكثر شاخص سطح برگ 6 بيشترين LAI را داشته، و نسبت سطح برگ (LAR) در تاريخ كاشت اول بيشتر از دو تاريخ كاشت ديگر بود، ولي در اواخر فصل رشد اين روند معكوس گرديده است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثرات تاريخ و فاصله كاشت بر خصوصيات كمي و كيفي بذر پياز رقم تگزاس ارلي گرانو 502 ، آزمايشي طي دو سال زراعي 79-1377 در مزرعه تحقيقاتي كبوترآباد اصفهان به صورت طرح طرح كرتهاي يك بار خرد شده در قالب بلوكهاي كامل تصادفي در چهار تكرار اجرا گرديد. فاكتور اصلي تاريخ كاشت در چهار سطح (اول مهر، 15 مهر، آخر مهر و 15 آبان) و فاكتور فرعي فاصله بوته روي رديف در سه سطح (10، 20 و 30 سانتيمتر) بود. نتايج نشان داد كه تاريخ هاي كاشت اول و دوم با ميانگين عملكرد دانه حدود 1400 كيلوگرم در هكتار با اختلاف معني داري نسبت به ساير تاريخ برتر بودند. مقايسه ميانگين تعداد چتر در متر مربع، تعداد كپسول در چتر و تعداد در كپسول نيز، برتري و اختلاف معني دار تاريخ هاي اول و دوم را نسبت به دو تاريخ ديگر نشان داد. وزن هزاردانه نيز در تاريخ سوم نسبت به سه تاريخ ديگر كاهش معني دار داشت. با افزايش فاصله بوته از 10 به 30 سانتي متر، عملكرد دانه و تعداد چتر در واحد سطح كاهش يافت اما ميانگين تعداد كپسول در چتر و وزن هزار دانه در فاصله بوته 10 سانتيمتر نسبت به دو فاصله ديگر كمتر شد. از ميان اجزاء عملكرد دانه تعداد چتر در واحد سطح با ضريب 0.85 بيشترين همبستگي را با عملكرد دانه نشان داد و به تنهايي 72 درصد از تغييرات عملكرد دانه را در مدل تخمين عملكرد دانه توجيه نمود. در بررسيهاي جوانه زني بذر، تجزيه واريانس درصد جوانه زني در سطوح مختلف تاريخ كاشت و فاصله بوته معني دار نگرديد. سرعت جوانه زني در دو تاريخ كاشت اول در سطح 5 درصد بيشتر از دو تاريخ ديگر شد ولي بين فواصل بوته تفاوت معني داري از لحاظ سرعت جوانه زني نبود.

 نسخه قابل چاپ

مقدار كل فنل در عصاره برگ هاي اول دو رقم گندم) Mv?? مقاوم) و بولاني (حساس) در شرايط گلخانه اي و در زمان هاي 24، 48، 72، 100، و 216 ساعت بعد از مايه زني با اوردسپورهاي نژاد 150 E 134 زنگ زرد Puccinia striiformis) ( با در نظر گرفتن 4 تكرار (گلدان) براي هر تيمار، اندازه گيري فنل كل در برگ از معرف فولين و براي تهيه منحني استاندارد از اسيد كافئيك استفاده شد. مقدار جذب درطول موج 725 نانومتر با استفاده از دستگاه اسپكتروفتومتر خوانده شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه مقدار فنل كل در رقم مايه زني از زمان 24 ساعت بعد از مايه زني افزايش داشت و اين افزايش تا زمان 144 ساعت همچنان ادامه يافت و در زمان 100 ساعت به اوج خود رسيد. مقدار فنل كل در زمان 216 ساعت بعد از مايه زني كاهش پيدا نمود و به حد تيمار خود رسيد. در رقم حساس بولاني مايه زني شده تغييري در مقدار فنل كل ديده نشد و اختلافي با تيمار شاهد خود نداشت

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثر آللوپاتي عصاره سياه تاغ، آزمايشي به صورت طرح فاكتوريل و در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار و جهت بررسي اثر نماتودكشي، آزمايشي ديگر در غالب طرح كاملا تصادفي با چهار تيمار و سه تكرار به مورد اجرا گذاشته شد. در بررسي اثر آللوپاتي، فاكتورهاي مورد آزمايش شامل غلظتهاي عصاره سر شاخه هاي سياه تاغ با 4 سطح (0، 25، 50 و100درصد) و گونه زراعي با دو سطح (گندم و يونجه) و در بررسي اثر نماتودكشي از غلظتهاي (0، 10، 25 و 50درصد) عصاره استفاده شد. نتايج حاصل از اين بررسيها نشان مي دهدكه عصاره تاغ داراي خاصيت آللوپاتي و نماتودكشي است. در بررسي اثر آللوپاتي، بيشترين اثر بازدارندگي در غلظت 100درصد مشاهده شد. در اين غلظت جوانه زني، طول ساقه چه و ريشه چه و وزن آنها تحت تاثير اثر بازدارندگي عصاره تاغ قرار گرفته و نسبت به شاهد معني داري بودند. در غلظت 50درصد كليه صفات به جز درصد جوانه زني نسبت به شاهد معني دار بوده و در غلظت 25 درصد تنها طول ريشه چه نسبت به شاهد معني دار بود. در اين بررسي دو گياه يونجه و گندم نسبت به آللوپاتي حساسيت يكساني به اثر بازدارندگي عصاره تاغ نشان ندادند و گياه يونجه بيشتر تحت تاثير خاصيت آللوپاتي قرار گرفت. بررسي نتايج اثر نماتودكشي عصاره تاغ نشان مي دهد كه اولا عصاره تاغ داراي خاصيت نماتودكشي مي باشد و با افزايش غلظت عصاره درصد مرگ و مير نماتود ها نيز افزايش مي يابد. ثانيا غلظت هاي مختلف عصاره تاغ تعداد نماتودهاي پارازيت زنده را به طور موثر و معني دار كاهش داد ولي تاثير آن روي نماتودهاي ساپروفيت زنده معني دار نشد كه اين نكته امتياز مثبتي براي اين عصاره در حفظ محيط زيست و تعادل بيولوژيك خاك محسوب مي گردد. تيمارهاي آزمايشي بر روي تعداد كل نماتودهاي زنده و مرده و همچنين بر تعداد نماتودهاي پارازيت زنده و مرده و ساپروفيت مرده در سطح 1 درصد معني دار بوده است، اما اثر تيمارها بر روي نماتودهاي ساپروفيت زنده معني دار نبوده است. براساس نتايج حاصل از اين پژوهش، عصاره تاغ در غلظت25 درصد علاوه بر اينكه تعداد قابل توجهي از نماتودهاي پارازيت را از بين مي برد (حدود 64 درصد) اثر كمي روي نماتودهاي آزاد يا ساپروفيت دارد، در حالي كه سموم نماتودكشي كليه نماتودهاي موجود در خاك اعم از پارازيت و ساپروفيت را از بين مي برد. از طرف ديگر اين غلظت از عصاره تاغ كمترين اثر بازدارندگي روي خصوصيات رشد گياهچه هاي گندم و يونجه داشته است

 نسخه قابل چاپ

اثر شوري خاك بر پنبه (Cossypium hirsutum L.) در دو رقم مقاوم ساي اكرا (Siokra) و نيمه مقاوم ساحل (Sahel) تحت چهار سطح شوري خاك هدايت الكتريكي 0.6 (شاهد) ، 6.3 ، 12.3 و 16 (دسي زيمنس بر متر) مورد بررسي قرار گرفت. تنش شوري منجر به كاهش طول ساقه چه و ريشه چه، مواد آلي و مقدار كلروفيل هاa) ،b، (a+b در هر دو رقم شد. افزايش القاء شده در مقدار پرولين، قندهاي محلول، پروتئين هاي محلول و كاهش در فعاليت پراكسيدازي در رقم ساي اكرا به طور معني داري بالاتر بود. در هر دو رقم غلظت يون هاي CI^- ،Na⁺ و K⁺ به طور قابل ملاحظه اي در برگ ها افزايش داشت. اين نشان مي دهد كه مقاومت به شوري با توان گياه در محدود ساختن جذب و تجمع يون ها همراه نبوده است. تجمع Na⁺ در رقم ساحل بيشتر از ساي اكرا بود.

 نسخه قابل چاپ

بررسي نحوه توراث، نوع عمل ژنها و تعيين استراتژي مؤثر اصلاحي درجهت بهبود صفات فيزيولوژيك و مورفو- فيزيولوژيك به خصوص در شرايط تنش خشكي از اهميت ويژه اي برخوردار است. به اين منظور، مطالعه اي با استفاده از دو رقم حساس و متحمل به تنش خشكي صورت گرفت. ارقام سخا8 (متحمل) و پيشتاز (حساس) به عنوان والدين به همراه نسلهاي ، F₂ ،BC₁ ، F₁ و BC₂ در قالب طرح پايه بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار و در محيط واجد تنش خشكي كشت شدند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه تفاوت معني داري بين نسل ها از نظر كليه صفات مورد بررسي وجود دارد. مقدار درجه غالبيت نشان دهنده وجود فوق غالبيت ژنها براي تمامي صفات بود. مقدار مثبت پارامتر F نشان دهنده اين مطلب بود كه ژنهاي غالب عمدتا در والد سخا 8 كه مقادير بيشتري از صفات مذكور را دارا باشد قرار گرفته اند. برازش مدل ساده افزايشي- غالبيت حاكي از آن بود كه اين مدل توجيه كننده تغييرات ژنتيكي شاخص برداشت و عملكرد بيولوژيك ميباشد. در مورد صفات محتوي نسبي آب برگ پرچم و ميانگين سرعت پرشدن دانه به دليل عدم كفايت مدل ساده افزايشي- غالبيت مدل 6 پارامتري برازش داده شد. سرانجام مشخص گرديد كه براي محتوي نسبي آب برگ پرچم مدل m-d-h-i-j و در مورد ميانگين سرعت پرشدن دانه مدل m-d-h-I توجيه كننده تغييرات اين صفات مي باشد. برآورد وراثت پذيري و نوع عمل ژن نشان داد كه گزينش به منظور بهبود صفات مورد مطالعه در شرايط تنش و به ويژه در نسلهاي اوليه اصلاحي بازده ژنتيكي متوسطي خواهد داشت. بنابراين، از نتايج اين مطالعه چنين برمي آيد كه مي توان استفاده از صفات ميانگين سرعت پرشدن دانه و شاخص برداشت را به عنوان معيارهاي انتخاب غيرمستقيم به منظور بهبود عملكرد دانه گياه در شرايط تنش خشكي توصيه نمود.

 نسخه قابل چاپ

28 توده بومي و دو رقم اصلاح يونجه براي تشكيل خزانه پلي كراس مورد استفاده قرار گرفت. بذر خانواده هاي ناتني در گلدانهاي انفرادي كشت شدند. در سن يك ماهگي تعداد برگ، ارتفاع گياهچه، طول و عرض برگ لپه اي، طول اولين ميان گره، طول و عرض اولين برگ در بيش از 2000 گياهچه 30 روزه اندازه گيري شدند. پس از انتقال گياهچه به مزرعه وزن تر، وزن خشك، تعداد ساقه و ارتفاع بوته در 900 گياه بصورت انفرادي در هر يك از چهارچين اندازه گيري شد. همچنين صفات روزهاي تا 50% گلدهي، درصد پوشش سبز، نسبت وزن تر و خشك برگ به وزن تر و خشك بوته و اندازه برگ (3 برگچه) برحسب واحدهاي آزمايشي مورد اندازه گيري قرار گرفتند. وراثت پذيري خصوصي براساس تك بوته (H¹) و ميانگين خانواده (H²) براي هر يك از صفات محاسبه شد. دركل، براي هر صفت H₂ بزرگتر از H₁ بدست آمد و اين اختلاف براي صفات گياه بالغ نسبتاً بيشتر مشهود بود. بيشترين مقادير وراثت پذيري به ترتيب به صفات تعداد ساقه و روزهاي تا 50% گلدهي اختصاص داشت. كمترين مقدار وراثت پذيري در بين صفات گياهچه اي متعلق به ارتفاع و بيشترين مقدار آن به طول برگ لپه اي بود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي اثرات رقابتي علف هرز چاودار بر شاخصهاي رشد، عملکرد و اجزاي آن در گندم، آزمايشي به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي در منطقه ورامين در سال زراعي 80 - 1379 انجام شد. فاکتورهاي آزمايشي شامل تراکم گندم در4سطح 550،450،350 و 650 و تراکم چاودار در 5 سطح 50،30،10،0 و 70 بوته در متر مربع بود. به منظور تجزيه رشد گندم، از شروع مرحله پنجه زني تا آخر فصل رشد نمونه برداري انجام شد. نتايج حاصل از اين آزمايش نشان داد که افزايش تراکم چاودار باعث کاهش هر يک از فاکتورهاي وزن خشک، شاخص سطح برگ و سرعت رشد گندم ميگردد. همچنين با افزايش تراکم چاودار در هر يک از سطوح تراکم گندم، عملکرد دانه و تعداد خوشه گندم در متر مربع به طور خطي و معني داري کاهش يافت. از تراکم 450 بوته گندم به بعد، با افزايش تراکم چاودار، عملکرد بيولوژيک گندم بصورت خطي کاهش يافت. افزايش تراکم چاودار تاثير معني داري روي تعداد دانه در خوشه و وزن هزاردانه گندم نداشت. با توجه به ميزان عملکرد محصول، در شرايط آلودگي گندم به چاودار، تراکم 450 بوته گندم در متر مربع توانست قسمتي از خسارت چاودار را جبران نمايد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور تحقيق روي تاثير سايه روي زنده ماني و رشد نونهال هاي آوري (Quercus macranthera F.et.M) تعداد 450 عدد بذر از رويشگاه جنگلي بلوط اوري واقع در شرق اردبيل تهيه شد. پس از کاشت آنها در محل نهالستان اداره منابع طبيعي منطقه فندقلو، کرتهاي احداث شده به صورت طرح کاملاً تصادفي، در معرض تيمارهاي سايبان کامل، 50% سايه و بدون سايه (نور کامل) توسط سايبان قرار داده شد.
نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که زنده ماني در تيمار سايبان کامل 49% درصد، در تيمار 50 درصد سايه 83.9 درصد و در تيمار بدون سايه 88.4 درصد بوده است. ميانگين شادابي در تيمار کاملا سايبان، رنگ پريده يا شادابي متوسط، در تيمار سايه درصد، کاملاً شادابي و در تيمار بدون سايه شاداب تا نسبتا شادابي را نشان داده است. ميانگين ارتفاع در تيمار سايبان کامل و در 50 درصد سايه در سطح احتمال 1% معني دار و در بدون سايه در سطح احتمال از نظر آماري غيرمعني دار است. ميانگين قطر يقه در تيمار سايبان کامل و در 50 درصد سايه، در سطح احتمال 1% و در بدون سايه در سطح احتمال آماري غير معني دار را نشان داده است. در نتيجه ميانگين ارتفاع و قطر يقه در تيمار سايه درصد بيشتر از تيمار نور کامل و سايبان کامل است. بنابراين بدون در نظر گرفتن شادابي، تيمار ساي 50 درصد وضعيت مطلوبتري را نسبت به نور کامل و سايبان کامل براي نونهال هاي اوري مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثرات عناصر پتاسيم و روي بر عملکرد و اجزاي عملکرد سويا (GLYcine max L.) رقم 692 BP، آزمايشي در شرايط مزرعه و در يک خاک لومي با آهک زياد واقع در استان مازندران، بخش بهنمير شهرستان بابلسر در تابستان 1380 اجرا شد. آزمايش به صورت فاکتوريل و در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي با چهار تکرار، چهار سطح پتاسيم (صفر،150،75 و 225 کيلوگرم در هکتار سولفات پتاسيم) و چهار سطح روي (صفر،20،10 و 30 کيلوگرم در هکتار سولفات روي) انجام شد. کليه تيمارها قبل از کاشت به خاک افزوده شدند. نتايج آزمايش نشان داد که اثر اصلي سطوح مختلف مصرف کود پتاسيم از نظر آماري بر عملکرد و تعداد غلاف در گياه در سطح يک درصد و بر وزن هزاردانه در سطح پنج درصد معني دار است. اثر اصلي سطوح مختلف مصرف کود روي و همچنين اثر متقابل بين مقادير پتاسيم و روي بر هيچ يک از صفات معني دار نشد.مقايسه ميانگينها بر اساس آزمون دانکن نشان داد که بالاترين عملکرد از کاربرد 225 کيلوگرم در هکتار سولفات پتاسيم با ميانگين توليد 2962.5 کيلوگرم در هکتار بدست مي آيد. اين مقدار کود از نظر آماري اختلاف معني داري را با کاربرد مقادير 75 و 150 کيلوگرم کود نشان نداد. بالاترين وزن هزاردانه (146.6 گرم) نيز با کاربرد 225 کيلوگرم در هکتار سولفات پتاسيم به دست آمد که از نظر آماري اختلاف معني داري را با کاربرد 150 کيلوگرم در هکتار نداشت. همچنين کاربرد مقادير 150،75 و 225 کيلوگرم در هکتار سولفات پتاسيم در مقايسه با عدم کاربرد آن تعداد غلافهاي گياه را به طور معني دار افزايش داد، ولي هيچ يک از اين سه سطح اختلاف معني داري را با يکديگر نشان ندادند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين مطالعه ارزيابي تاثير سطوح مختلف مس بر رشد، غلظت و جذب کل مس توسط گندم مي باشد. در اين مطالعه تعداد 26 نمونه از خاکها که از نظر مس قابل عصاره گيري با دي تي پي اي و ويژگيهاي فيزيکي و شيميايي متفاوت بودند جهت مطالعه گلخانه اي انتخاب شدند. جهت بررسي تاثير مس بر پارامترهاي رشد و ترکيبات شيميايي رقم گندم فلات از سه سطح مس (صفر،2.5 و 5 ميکرو گرم در گرم خاک به صورت (CuSo₄. 5H₂O استفاده شد. اين آزمايش در سال 1378 به صورت فاکتوريل در سه تکرار و در قالب يک طرح کاملا تصادفي در گلخانه به مدت 12 هفته به اجراء در آمد. نتايج نشان مي دهد که کاربرد 2.5 ميکروگرم مس در گرم خاک باعث افزايش معني دار ميانگين وزن ماده خشک گندم گرديده است و در سطح 5 ميکرو گرم مس در گرم خاک اختلاف معني داري مشاهده نمي شود. کاربرد مس با تغيير معني دار ميانگين غلظت مس در اندام هوائي گندم همراه بوده است به نحوي که از 7.6 در سطح صفر به 8.1 و 8.87 ميکرو گرم در گرم ماده خشک به ترتيب در سطوح 2.5 و 5 ميکروگرم مس در گرم خاک افزايش يافته است. جذب مس نيز از روند مشابه با غلظت مس تبعيت مي نمايد. تجزيه و تحليل رگرسيوني نشان داد که بين مس قابل استفاده و جذب کل مس همبستگي معني داري وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ