بانک مقالات زراعت و باغبانی

زيست شناسي کفشدوزک Scymnus syriacus در دماي 25±1 درجه سانتي گراد، رطوبت نسبي 65±5 درصد و دوره نوري 16 ساعت روشنايي و 8 ساعت تاريکي با تغذيه از شته سبز مرکبات Aphis spiraecola و تغييرات جمعيت آن در طبيعت با نمونه برداري هاي منظم مورد مطالعه قرار گرفت. اين کفشدوزک داراي چهار سن لاروي و يک مرحله پيش شفيرگي و شفيرگي است. رشد و نمو آن از تخم تا حشره کامل به طور متوسط 22.7 روز طول مي کشد. طول عمر حشره ماده به طور متوسط کمتر از حشره نر است. متوسط تخمگذاري روزانه و کل تخمهاي گذاشته شده توسط حشره ماده به ترتيب 15.8 و 597.3 عدد است. ميزان تخمگذاري روزانه با افزايش سن حشره کاهش مي يابد. اين کفشدوزک، در شرايط آب و هوائي شهرستان رشت از ارديبهشت تا آبان ماه داراي فعاليت تغذيه اي و توليد مثلي است و در مدت 7 ماه فعاليت خود 6 نسل ايجاد مي کند. لارو و حشرات کامل اين کفشدوزک از شته هاي گياهي از جمله شته سبز مرکبات تغذيه مي کنند. اين کفشدوزک زمستان را به صورت حشره کامل در زير برگها و بقاياي موجود در زير گياه ميزبان شته و در زير کلوخه هاي اطراف آن و گاهي در شکافهاي تنه گياه طي مي کند.

 نسخه قابل چاپ

براي بررسي تاثير کاربرد کود دامي و دور آبياري بر عملکرد و شاخص هاي مديريت آبياري و کارايي مصرف آب ذرت در خرم آباد طرح آزمايشي به صورت اسپليت پلات در قالب بلوک هاي کامل تصادفي در سه تکرار و به مدت دو سال (1379 و 1380) انجام شد. فاکتور اصلي شامل چهار سطح آبياري عرف زارعين (شاهد)، آبياري در زمان 50، 75 و 100 ميلي متر تبخير از تشتک کلاس A و فاکتور فرعي شامل چهار سطح کود دامي (صفر، 20، 40 و 60 تن در هکتار به صورت کود دامي پوسيده) اعمال شد. بذر مورد استفاده رقم هيبريد سينگل کراس 704 بود. ميزان آب مورد نياز در هر آبياري بر اساس کسر رطوبت خاک از حد ظرفيت مزرعه اي محاسبه و توسط کنتور و شيلنگ به تيمارها داده شد. نتايج سال اول و دوم اجراي طرح نشان داد که اثر تيمار آبياري بر عملکرد دانه در سطح 1% معني دار بود ولي اثر کود دامي از نظر آماري معني دار نبود. همچنين کوتاه کردن دور آبياري و افزايش مقادير آب مصرفي باعث افزايش معني دار وزن هزار دانه شد. کاربرد 60 تن در هکتار کود دامي باعث کاهش معني دار درصد پروتئين دانه (P<0.01) شد. درصد پروتئين دانه نيز در تيمارهاي با تنش خشکي به طور معني داري افزايش نشان داد. مصرف کود دامي در کليه سطوح باعث کاهش نسبي حجم آب مصرفي شد. حداکثر کارايي مصرف آب در تيمار I₇₅ حاصل شد که معادل 0.81 کيلوگرم عملکرد دانه به ازاي هر متر مکعب آب مصرفي بود. وزن خشک اندام هوائي گياه به عنوان شاخصي از رشد سبزينه اي در سطح 5 درصد به طور معني داري با مصرف کود دامي و کاهش دور آبياري افزايش يافت. نتايج نشان مي دهد که مناسب ترين دور آبياري در زمان پايان مرحله رشد رويشي و مرحله ظهور گل تاجي بايستي حداقل 6 روز يک بار باشد تا حجم آب مصرفي در اين مدت در هر آبياري حداکثر باشد و در ساير مراحل رشد مي تواند 8 روز يک بار آبياري شود. البته مي توان در مراحل اوليه رشد دور آبياري را کوتاه تر و مقدار آب مصرفي را کاهش داد. همچنين حجم آب 17200 متر مکعب در هکتار با مصرف 40 تن کود دامي در هکتار براي رسيدن به حداکثر کارايي مصرف آب توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي جايگزيني الگوهاي کاشت مختلف در توليد ذرت سيلوئي، تعيين ميزان صرفه جويي در مصرف نهاده ها، بررسي شدت همبستگي بين عملکرد و صفات زراعي و مقايسه ميانگين عملکرد در هکتار محصول در سيستمهاي کاشت مختلف 50، 60 و 75، اين طرح به صورت کرتهاي يکبار خرد شده در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي در سه تکرار طي سالهاي (80-1379) در منطقه اسلامشهر و کرج در استان تهران اجرا گرديد. در اين بررسي، جهت توجيه جايگزيني الگوها از تکنيک بودجه بندي جزئي و نرخ بازده نهايي سرمايه گذاري و همچنين جهت بررسي شدت همبستگي بين عملکرد و صفات زراعي و مقايسه ميانگين عملکرد در الگوهاي کاشت مختلف از آزمونهاي تي تست، پيرسون و آناليز واريانس استفاده شده است. طبق نتايج، اختلاف معني داري بين ميانگين عملکرد محصول در دو الگوي کاشت 50 و 75 سانتي متري وجود دارد. بيشترين شدت همبستگي بين عملکرد و صفات زراعي مربوط به ارتفاع بوته و ارتفاع بلال به ترتيب 0.88 و 0.89 بوده است. کاربرد الگوي 50 سانتي متري باعث صرفه جويي در مصرف نهاده آب و سوخت به ترتيب 36200 و 816 ريال در هکتار و نهاده زمين 33.3 درصد شده است. کاربرد الگوي 50 سانتي متري بجاي الگوي 75 سانتي متري باعث افزايش عملکرد به ميزان 14.6 درصد شده که اين امر سود خالص اضافي را 1.4 ميليون ريال بهبود بخشيده است. نرخ بازده نهايي برآورد شده در کليه حالات کشت در فاصله رديف 50 سانتي متري نسبت به فواصل ديگر بيشتر از نرخ سود سپرده بانکي بوده که اين امر دليل بر ارجحيت سرمايه گذاري در فاسله 50 سانتي متري مي باشد. نرخ بازده نهايي سرمايه گذاري در فاصله کاشت 50 سانتي متري نسبت به 75 سانتي متري 752.3 درصد برآورد شده است. بنابراين از لحاظ اقتصادي، الگوي کاشت 50 سانتي متري به عنوان بهترين الگو پيشنهاد مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي و تعيين مهمترين خصوصيات فيزيولويک موثر بر عملکرد دانه محصول جو، آزمايشي در سال 79-1377 در مزرعه تحقيقاتي کبوترآباد اصفهان انجام شد. آزمايش با شرکت 7 ژنوتيپ جو و در قالب طرح بلوکهاي کامل تصادفي و سه تکرار در 2 فصل زراعي انجام گرديد. نتايج نشان داد که بين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه از نظر عملکرد دانه اختلاف معني داري وجود دارد. ژنوتيپ شماره 6 (Torsh/9cr. 279-07//Bgs S) با 7323 کيلوگرم در هکتار و ژنوتيپ شماره 7 (Chat//Roho/Alger-Ceres) با 5442کيلوگرم در هکتار به ترتيب بيشترين و کمترين عملکرد را توليد نموده اند. تجمع ماده خشک در ژنوتيپ هاي جو تا حدود 750 درجه روز رشد پس از کاشت بطئي بود و پس از آن حدود 1700 درجه روز رشد به سرعت افزايش يافت و از آن به بعد رو به کاهش نهاد. ريزش برگها در ژنوتيپ 7 زودتر از ساير ژنوتيپ ها آغاز شده و با سرعت زيادي ادامه يافت. حداکثر شاخص سطح برگ در بين ژنوتيپ ها بين 3.5 تا 6 متغير بود و ژنوتيپ شماره 6 حداکثر 6.2 مترمربع برگ در يک مترمربع زمين توليد نمود. ميانگين طول دوره از کاشت تا مرحله گرده افشاني و ظهور سنبله ها 1400 درجه روز رشد در جو والفجر و 1100 درجه روز رشد براي ساير ژنوتيپ ها بود. سرعت رشد نسبي (RGR) ژنوتيپ ها با گذشت زمان سير نزولي داشت و جو والفجر نسبت به ساير ژنوتيپ ها از سرعت رشد نسبي کمتري در ابتداي فصل برخوردار بود. کمترين سرعت رشد محصول (CGR) در زمان ظهور سنبله ها را ژنوتيپ شماره 7 و حداکثر CGR را ژنوتيپ شماره 6 به ترتيب با 15.6 و 23.4 گرم بر مترمربع بر 10 واحد گرمايي توليد نمود. در نتيجه ژنوتيپ شماره 6 که بالاترين عملکرد را توليد نموده است از شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول بيشتري نيز برخوردار بوده است و دوام CGR از گرده افشاني تا رسيدگي نيز طولاني تر بوده است.

 نسخه قابل چاپ

مدتها است که نقش مهم همزيستي ميکوريزي وزيکولار – آربوسکولار در تغذيه فسفري گياهان مشخص شده است با اين حال نقش اين نوع ميکوريز در تغذيه فسفري ارقام مختلف درختان پسته مطالعه نشده است. اين مطالعه با توجه به اهميت اقتصادي پسته و اينکه ارقام مختلف آن به عنوان پايه پيوند بدون توجه به تفاوت آنها در توانايي جذب فسفر و در خاکهاي متفاوت در استان کرمان کاشت مي شوند صورت گرفت. شش رقم پسته در هفت تيپ خاک از مناطق پسته کاري استان کرمان در طرح بلوک هاي کامل تصادفي در گلدان و در شرايط گلخانه اي رشد داده شدند. ويژگي هاي فيزيکوشيميايي خاک ها از جمله تعداد اسپور، ميزان فسفر، ازت، پتاسيم و نيز pH و EC خاکها و پس از رشد گياهان نيز تعداد اسپور، ميزان فسفر خاکها، وزن خشک گياهان، طول ريشه و ساقه، ميزان آغشتگي ريشه ها به قارچهاي وزيکولار– آربوسکولار و ميزان فسفر موجود در گياهان اندازه گيري شد. آناليز آماري داده ها تفاوت معني داري را بين ارقام مختلف از نظر وزن خشک، طول ريشه و ساقه، ميزان فسفر کل گياهان و آغشتگي ريشه ها به ميکوريز نشان داد. همچنين تفاوت معني داري بين خاکها از نظر مقدار فسفر اوليه و تعداد اسپور قارچهاي ميکوريزي قبل و پس از کاشت مشاهده گرديد.

 نسخه قابل چاپ

تعداد 39 لاين پيشرفته گندم توسط چهار نژاد زنگ زرد گندم 134E148A⁺، 6E134A⁺، 6E130A⁺، 166E42A⁺ در مرحله گياهچه مايه زني شدند و صفات تيپ آلودگي و دوره کمون يادداشت برداري گرديدند. ضريب همبستگي بين صفت دوره کمون و تيپ آلودگي از 0.74- تا 0.92- متغير بود و همبستگي منفي با افزايش توان بيماريزايي بيمارگر، افزايش نشان داد. اکثر قريب به اتفاق لاينهاي مورد مطالعه حداقل به يکي از نژادهاي مورد بررسي در مرحله گياهچه مقاوم بودند. تعداد زيادي از لاينها تظاهر مقاومت ناقص داشتند که از بين اين لاينها M-80-3، M-78-9، M-78-16 به طور متوسط دوره کمون بالاتري نشان دادند. لاين M-78-18 فاقد مقاومت گياهچه اي بود و نسبت به هر چهار نژاد حساسيت نشان داد اما دو لاين M-78-4 و M-80-4 نسبت به هر چهار نژاد مقاومت کامل نشان دادند. تجزيه خوشه هاي بر اساس واکنش مقاومت نسبت به هر چهار نژاد انجام گرديد و لاينهاي مورد مطالعه به پنج گروه تقسيم گرديدند. با بررسي واکنش مقاومت لاينها مشخص گرديد که شباهت افراد داخل هر گروه با يکديگر بيشتر بر اساس تعداد واکنش مقاومت کامل آنها در برابر نژادهاي مختلف بيمارگر بود.

 نسخه قابل چاپ

براي مطالعه توارث مقاومت به Fusarium graminearum در گندم، واريته مقاوم Sumai3 با واريته حساس فلات تلاقي داده شد. والدين و نسل F₁ و F₂ در گلخانه براي مقاومت به گسترش فوزاريوم درون سنبله مورد ارزيابي قرار گرفتند. مايه زني به وسيله تزريق تقريبا 500 ماکروکنيدي به درون گل يک سنبله در يک سوم تا يک چهارم انتهاي سنبله اصلي در مرحله گلدهي انجام شد. گياهان تلقيح شده در گلخانه با رطوبت بالا و دماي مناسب نگهداري شدند. 21 روز پس از مايه زني، نسبت سنبلچه هاي آلوده شده به تعداد کل سنبلچه هاي زير نقطه آلودگي در هر گياه به عنوان معياري از شدت بيماري محاسبه گرديد. ميانگين ها و واريانس هاي درصد سنبلچه هاي آلوده براي برازش مدل ژنتيکي، برآورد تعداد ژن هاي کنترل کننده مقاومت و توارث پذيري عمومي مورد استفاده قرار گرفتند. مدل ساده افزايشي – غلبه توارث مقاومت را در اين تلاقي شرح داد و اثر غالبيت و ايپستازي معني دار نبود. بسته به فرمول مورد استفاده دو تا سه ژن مقاومت برآورد شد و توارث پذيري عمومي 0.86 بود. توزيع فراواني نسل F2 پيوسته بود و درون محدوده والدين قرار داشت. نتايج نشان داد که امکان گزينش افراد مقاوم در نسل F2 اين تلاقي وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تنوع ژنتيکي، ارزيابي لاين هاي مقاوم به خشکي و بررسي پلي مورفيسم ژنتيکي لاين هاي نخود بر اساس نشانگرهاي ريخت شناختي و مولکولي با استفاده از نشانگر RAPD، تعداد 21 لاين نخود در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در شرايط آبي و ديم در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي و آزمايشگاه تحقيقاتي دانشکده علوم دانشگاه رازي مورد آزمايش قرار گرفتند. نتايج حاصل از تجزيه واريانس لاين ها اختلاف معني داري را براي عملکرد در شرايط آبي (Yp)، و شرايط ديم (Ys) و شاخص تحمل تنش (STI) نشان داد که نشان دهنده وجود تنوع ژنتيکي بين لاين ها و امکان انتخاب براي مقاومت به کمبود به آب است. مقايسه ضريب تغييرات فنوتيپي و ژنوتيپي بين Ys، Yp و STI نشان داد که بيشترين تغييرات به ترتيب متعلق به Ys، Yp، STI بود که حاکي از تغييرات بيشتر در شرايط ديم است. به علاوه مقايسه ضريب تغييرات فنوتيپي (PCV) و ضريب تغييرات ژنوتيپي (GCV) نشان داد که بيشترين تنوع جنبه ژنتيکي دارد تا محيطي. نتايج حاصل از مقايسه ميانگين ها نشان داد که بيشترين عملکرد متعلق به لاين شماره 11 و بيشترين STI متعلق به لاين هاي شماره 11 و 20 بود. بررسي نمودار سه بعدي نشان داد که لاين هاي 4، 7، 8، 11، 14 و 20 در گروه A قرار گرفتند يعني هم داراي مقاومت به کمبود آب و هم محصول مناسب در شرايط آبي و ديم هستند. نتايج حاصل از تجزيه RAPD-PCR مناسب بودن تکنيک RAPD را براي تعيين پلي مورفيسم بين نمونه هاي نخود مورد تاييد قرار داد. از 5 آغازگر به کار رفته براي 21 لاين نخود در قالب تکنيک RAPD-PCR 69 باند پلي مورفيک توليد شد که متوسط بانددهي براي هر پرايمر 8.13 باند پلي مورفيک بود. دندروگرام حاصل از مهاجرت هاي باندي نشان داد که لاين هاي نخود را مي توان به سه گروه که هر گروه خود داراي چندين زير گروه است تقسيم نمود. برمبناي دندروگرام حاصل بيشترين فاصله ژنتيکي بين لاين هاي 10 و 14 با لاين هاي 2 و 13 بود. مقايسه دندروگرام حاصل از آزمايش مولکولي و آزمايش مزرعه اي نشان داد که نتايج اين دو آزمايش حدود 71.5 درصد يکديگر را تاکيد مي کنند يعني لاين هاي 4، 7، 8 و 11 و رقم محلي بيونيچ در يک گروه قرار گرفته اند.

 نسخه قابل چاپ

از ميان خشكبار صادراتي كشور، مغز گردو به دلايل مختلف از جمله بسته‌بندي نامناسب، خيلي زود دستخوش تغييرات فيزيكي و شيميايي شده و كيفيت خود را از دست مي‌دهد. به منظور بررسي اثر بسته‌بندي مغز گردو بر كيفيت و ماندگاري آن، ابتدا پوست سبز گردو جدا و سپس به دو روش آفتابي و استفاده از دستگاه خشك‌كن شد. بعد از آن مغز گردو در فيلم‌هاي پلاستيكي شفاف پلي وينيل كرايد (PVC) با ضخامت 250ميكرون، شفاف پلي اتيلن با دانسته پايين (LDPE/PA/LDPE) به ضخامت 90 ميكرون و نقره‌اي رنگ پلي‌آميد/ پلي پروپيلن (PA/PP) در ضخامت 65 ميكرون قرار گرفت. فيلم‌هاي مورد نظر با دستگاه بسته‌بندي نيمه خودكار ساخت داخل كشور با دو ميزان خلاء 0.85 kg/cm², 0.72 بسته‌بندي و به مدت حدود يك سال در دماي محيط نگهداري شد. طي اين مدت مقادير عدد اسيدي، عدد پراكسيد، عدد يدي، انديس كرايس و شمارش كپك و مخمر اندازه‌گيري و با روش مقايسه ميانگين‌هاي دانكن با هم مقايسه شدند. نتايج جدول تجزيه واريانس نشان داد كه هر سه عامل اثر معني‌داري بر صفات اندازه‌گيري شده داشتند. دو فيلم LDPE/PA/LDPE و PA/PP نسبت به شاهد (بدون بسته‌بندي) و فيلم PVC ، در حفظ كيفيت مغز گردو موثرتر بودند.با اختلاف بسيار كمي فيلم LDPE/PA/LDPE به PA/PP ارجحيت داشت. نمونه‌هاي بسته‌بندي شده تحت خلاء نسبت به شاهد اختلاف بسيار معني‌داري نشان دادند. با اختلاف كمي استفاده از دستگاه خشك كن به روش آفتابي برتري داشت.

 نسخه قابل چاپ

تركيب پذيري عمومي و خصوصي 5 لاين ذرت همراه با تلاقي هاي يك طرفة آنها در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با 4 تكرار مورد بررسي قرار گرفت. تجزيه واريانس نشان دهندة تنوع ژنتيكي براي تمام صفات مورد بررسي بود. اثرات تركيب پذيري عمومي براي كليه صفات به غير از عمق دانه معني دار بود. اثرات تركيب پذيري خصوصي نيز براي تمام صفات به غير از وزن هزار دانه و در صد چوب معني دار شد. در نتيجه مشخص گرديد كه صفت عمق دانه تحت تأثير ژنهايي با اثر غير افزايشي و در صد چوب بلال تحت تأثير ژنهايي با اثر افزايشي است. در كنترل صفات تعداد روز تا ظهور كاكل، تعداد روز تا شروع گرده دهي، ارتفاع بوته، ارتفاع بلال، تعداد روز تا رسيدگي فيزيولوژيك، طول بلال، تعداد دانه در رديف، عملكرد، تعداد روز تا رسيدگي كامل و قطر بلال اهميّت ژنهايي با اثرات افزايشي و غيرافزايشي يكسان بود ولي در كنترل صفات تعداد برگهاي بالاي بلال و تعداد رديف دانه سهم ژنهايي با اثرات افزايشي بيشتر از غيرافزايشي بود. بطور كلي لاينهاي , 1515 K17MO براي افزايش عملكرد، لاينهاي 1515 Kو 1254.2K براي زودرسي، 17 MOبراي افزايش وزن هزار دانه و تعداد دانه در رديف و 1263.8K , 1254.2 Kبراي افزايش تعداد رديف دانه و قطر بلال مناسب بودند.

 نسخه قابل چاپ

کارکرد اکوسيستمها مبتني بر منابع ژنتيکي گياهي، عمليات مديريتي و عوامل زنده و غيرزنده محيطي مي باشد و منابع ژنتيکي گياهي نشان دهنده تنوع زيستي موجود در اکوسيستم هاي کشاورزي است که امروزه مفهوم گسترده تري را شامل شده و تنوع کليه موجودات زنده اعم از گياهان، جانوران و ميکروارگانيسم هايي که به نحوي در توليد غذا به طور مستقيم يا غيرمستقيم نقش دارند را در بر دارد. عليرغم نقش اکولوژيکي که تنوع در پايداري و ويژگي هاي کارکردي اکوسيستم هاي کشاورزي دارا مي باشد، مطالعات اندکي در اين زمينه در جهان و به خصوص ايران انجام شده است. براي حفاظت و بهره برداري مطلوب از تنوع زيستي اکوسيستم هاي کشاورزي، شناخت ويژگيها و پراکندگي مکاني و زماني اجزا آن در همه سطوح ضروري است. در مطالعه اي که به منظور ارزيابي تنوع زيستي کشاورزي ايران انجام گرفت اطلاعات مختلف از 183 شهرستان از 27 استان کشور جمع آوري گرديد و پس از تجزيه و تحليل اين اطلاعات کليه شاخص هايي که به نحوي در تنوع زيستي کشاورزي دخيل هستند محاسبه شدند. نتايج حاصل از اين مطالعه در سه مقاله جداگانه ارايه شده و مجموعه حاضر بخش اول آن بر تنوع نظامهاي زراعي متمرکز مي باشد. نتايج حاصله بر اساس توزيع محصولات زراعي، نظامهاي زراعي اصلي، تراکم زراعي، شاخص تناوب زراعي و شاخص کارايي تناوب زراعي ارايه گرديده است. به طور کلي دو نظام زراعي اصلي در کشور متمايز است که يکي مبتني بر گندم و ديگري مبتني بر برنج مي باشد. نظام اول در کل کشور و نظام دوم عمدتا در حاشيه درياي خزر توسعه يافته است. ميانگين شاخص تراکم زراعي کشور کمتر از قاره آسياست ولي با ميانگين جهاني قابل مقايسه مي باشد. تناوبهاي زراعي رايج در کشور داراي تنوع زيادي نيست و طول دوره آنها کوتاه است و اين امر باعث ناکارآمدي اين تناوبها شده است. کشتهاي مخلوط جايگاهي در نظام هاي توليد ايران ندارند و به طور کلي تنوع زيستي کشاورزي ايران در مقياس اکوسيستم هاي زراعي نسبتا فقير بوده و مديريت آنها در جهت توسعه يکنواخت زراعت هاي آبي در تناوبهاي کوتاه مدت طراحي شده است.

 نسخه قابل چاپ

زنبور (Cotesia rufricus (Haliday)  پارازيتوئيد داخلي- تجمعي لارو شب پره تك نقطه اي برنج M. unipuncta و تعداد ديگري از گونه ها خانواده Noctuidae مي باشد. اين زنبورها براي نخستين بار از روي اين آفت به عنوان يك عامل كنترل كننده طبيعي شب پره تك نقطه اي برنج از مزارع برنج غرب مازندران گزارش شده است (3). بررسي هاي بيولوژيك نشان داد كه زنبور ماده C. rufricus معمولا تخم هاي خود را در داخل بدن لاروها سنين پائين (سن اول تا سوم) تك نقطه اي برنج گذاشته و تخم ها 2 روز بعد تفريخ مي شوند. لاروها پارازيتوئيد حدود 15 روز در داخل بدن ميزبان از محتويات بدن آن تغذيه كرده و پس از رشد كامل، لاروهاي سنين آخر زنبور نقطه اي از پوست بدن ميزبان (معمولا حدفاصل حلقه هاي شكم) را سوراخ نموده و خارج مي گردند. لاروها ميزبان به علت سوراخ هاي ايجاد شده روي بدن در همان نزديكي دسته پيله ها از بين مي رود. لاروهاي زنبور بلافاصله در همان نزديكي شروع به تنيدن پيله ابريشمي سفيد رنگي بدور خود كرده و در آن دوران شفيرگي را طي مي كنند. معمولا 8 روز پس از تنيدن پيله و طي دوره شفيرگي، زنبور كامل قسمت بالاي پيله را سوراخ نموده و از آن خارج مي شود. فعاليت زنبور در ماههاي تابستان با افزايش فعاليت لاروي شب پره تك نقطه اي برنج افزايش يافته و در برخي ماهها درصد پارازيتيسم به 14.21 درصد مي رسد.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش با توجه به نقش اساسي آلكالوئيدهاي تروپاني در صنايع داروئي و به منظور زمينه سازي توليد نيمه صنعتي و صنعتي الكالوئيدها، گياه تاتوره (Datura stramonium) از نظر بهينه سازي رشد و توليد آلكالوئيدهاي تروپاني به وسيله برخي عوامل فيزيكوشيميايي مورد بررسي قرارگرفت. سوسپانسيون سلولي از كالوس هاي نيمه شفاف حاصل از جدا كشت هاي برگي در محيط MS داراي هورمون هاي كينتين mg/lit) 0.5( و اسيد نفتالين استيك mg/lit) 2( به دست آمد. نتايج حاصل از بررسي غلظت هاي مختلف گلوكز نشان داد كه در مقدار 30 گرم بر ليتر بيشترين توليد آلكالوئيد و در40 گرم بر ليتر بيشترين مقدار زي توده به وجود مي آيد. بررسي نقش مقادير سوكروز نشان داد كه بيشترين ميزان توليد آلكالوئيدهاي تروپاني در غلظت 20 گرم بر ليتر و بيشترين زي توده در مقدار 40 گرم بر ليتر مي باشد. نتايج آزمايش ها مشخص ساخت افزايش غلظت نيترات پتاسيم موجب كاهش بيوسنتز آلكالوئيدهاي تروپاني مي گردد و مناسب ترين غلظت به كار گرفته شده ميزان 9.4 ميلي مولار است. بيشترين توليد زي توده در محيط داراي 37.6 ميلي مولار به دست آمد. همچنين مشخص شد كه غلظت بهينه نيترات آمونيوم براي توليد آلكالوئيد 10.3 ميلي مولار و بيشينه زي توده در 41.22 ميلي مولار مي باشد. در خصوص كلريد كلسيم بررسي ها نشان داد از بين غلظت هاي به كار گرفته شده مقدار مناسب كلريد كلسيم براي رشد و توليد آلكالوئيد، 7.92 ميلي مولار است. نتايج حاصل از بررسي اثر دما نيز مشخص ساخت مناسب ترين دما براي توليد آلكالوئيد دماي 20 درجه سانتي گراد است.

 نسخه قابل چاپ

در بين کنه هاي گياهخوار، کنه تاولي مهمترين گونه اي است که به درختان گلابي در غرب ايران حمله مي کند. به منظور بررسي وضعيت اين آفت در شرايط آب و هوايي منطقه غرب کشور، ميزان خسارت و چرخه زيستي کنه مذکور مورد مطالعه قرار گرفت. آفت فوق در بهار روي برگ هاي جوان تاول هاي سبز باهاله متمايل به زرد ايجاد مي کند که بعدا به رنگ هاي زرد، قرمز و قهوه اي در سطوح زيرين و زبرين برگ ها پديدار مي گردند. تمام سطح برگ يا اطراف رگبرگ مياني را مي پوشانند. اين آفت قادر است تا حدود 22 درصد سطح برگ را به صورت کلروز درآورد و سپس به روي برگ هاي ديگر رفته و لکه هاي تاولي جديدي ايجاد نمايد. لکه هاي تاولي نهايتا در پاييز به رنگ قهوه اي روشن تا قهوه اي تيره درآمده و مي ريزند. ميوه هاي درختان به ويژه در باغ هاي حومه شهر نيز به صورت موردي آلوده مي شوند و تغذيه اين کنه علاوه بر تغيير شکل آنها بعضا سبب ريزش برگ مي گردد. حداکثر خسارت در اواخر شهريور ماه اتفاق مي افتد و در برخي از نواحي باعث از بين رفتن کامل محصول مي گردد و در مواردي که سبب ريزش برگ مي شود، روي محصول سال بعد هم اثر مي گذارد. کنه هاي دئوتوژن در اواخر تابستان و اوايل پاييز، در زير فلس هاي جوانه هاي برگ پناه مي گيرند. کنه هاي مذکور تمام زمستان را در اين محل سپري کرده و در بهار سال بعد، پس از گرم شدن محيط، مجددا فعال مي شوند. اين کنه با توجه به شرايط مختلف 1 تا 3 نسل در سال دارد.

 نسخه قابل چاپ

سختي بذر در سال اول استقرار يونجه هاي يکساله در سيستم تناوبي غله – لگوم در مرحله مرتعي باعث کاهش تراکم و در نهايت کاهش ذخيره بذر خاک و کاهش توليد ماده خشک مي شود. لذا به منظور مطالعه روند شکست سختي بذر در يونجه يکساله رقم Medicago scutellata cv. Robinson تحت تاثير زمان و شرايط محيطي از مرتع يونجه يکساله واقع در ايستگاه تحقيقات هواشناسي کشاورزي خرم آباد در طي 2 سال در تيرماه هر سال نمونه گيري و آزمايش سختي بذر انجام گرفت در آخر تيرماه سه تيمار روي رقم فوق اجرا شد. 1- بذور در معرض مستقيم شرايط محيطي 2- بذور باقي مانده در مرتع 3- بذور نگهداري شده در انبار. در مهر، آبان، آذر و دي ماه هر سال درصد شکست سختي بذر در قالب طرح آزمايشي اسلپت پلات در زمان محاسبه شد. نتايج نشان داد که با گذشت زمان درصد شکست سختي بذر افزايش مي يابد. شرايط نگهداري اثر معني داري بر درصد شکست سختي بذر داشت به طوريکه بيشترين درصد شکست سختي بذر مربوط به نگهداري بذر در معرض مستقيم شرايط محيطي و کمترين ميزان شکست سختي بذر مربوط به نگهداري بذر در انبار بود. اثر متقابل زمان و شرايط محيطي نشان داد که بيشترين درصد شکست سختي بذر تحت اثر نگهداري بذر در معرض مستقيم شرايط محيطي در دي ماه به دست آمد.

 نسخه قابل چاپ