پاسخ به:بانک مقالات زراعت و باغبانی
به منظور بررسي تغييرات ميزان بانک بذر خاک يونجه هاي يکساله و تاثير آن بر زادآوري طبيعي آنها و توليد حداکثر ماده خشک در مرحله مرتعي سيستم تناوبي جو – يونجه يکساله اين تحقيق در قالب آزمايش فاکتوريل بر پايه بلوک هاي کامل تصادفي در 4 تکرار در دو منطقه خرم آباد و کنگاور به صورت ديم اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي عبارتند بودند از: نحوه برداشت علوفه در 2 سطح: T0: عدم برداشت علوفه در دوره هاي رشد. T1: برداشت علوفه در مرحله آغاز گلدهي يونجه يکساله و سيستم هاي کشت مخلوط در 3 سطح M0: کشت خالص يونجه يکساله به ميزان 10 کيلوگرم در هکتار، M1: کشت مخلوط يونجه يکساله و جو به ترتيب به ميزان 10 و 50 کيلوگرم بذر در هکتار M2: کشت مخلوط يونجه يکساله و جو به ترتيب به ميزان 5 و 50 کيلوگرم بذر در هکتار. نتايج نشان داد که برداشت علوفه در هر 3 سيستم کشت باعث کاهش معني دار عملکرد ماده خشک کل و توليد بذر يونجه يکساله و به دنبال آن کاهش ذخيره بذر خاک شد. در تيمار T1M1 نه تنها علوفه بيشتري نسبت به کشت خالص يونجه توليد شد، بلکه به مقدار کافي بذر براي ذخيره بذري خاک به منظور تضمين استقرار مجدد و موفق يونجه يکساله در سيستم تناوبي غله – لگوم توليد گرديد.
نسخه قابل چاپ
به منظور بررسي اثرات سطوح مختلف کود نيتروژن بر عملکرد ارقام گندم، آزمايشي در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه شهيد باهنر کرمان در سال 1381 اجرا گرديد. آزمايش به صورت کرت هاي خرد شده در قالب بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار پياده شد. نيتروژن به عنوان عامل اصلي در سه سطح (50، 100 و 150 نيتروژن خالص در هکتار) و ارقام گندم به عنوان عامل فرعي در سه سطح (قدس، روشن و محلي شهداد) در نظر گرفته شد. صفات ارتفاع بوته، عملکرد دانه و اجزاي آن، درصد پروتئين دانه، شاخص برداشت، عملکرد بيولوژيک و وزن خشک اندام هاي هوايي مورد بررسي قرار گرفتند. وزن هزار دانه، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد سنبلچه در سنبله، درصد پروتئين دانه، عملکرد بيولوژيک، وزن خشک در مرحله گرده افشاني و عملکرد دانه به طور معني داري با مصرف مقادير بيشتر کود نيتروژن افزايش يافتند. اما شاخص برداشت با افزايش مصرف نيتروژن کاهش يافت. حداکثر عملکرد و ميزان پروتئين دانه در تيمار 100 کيلوگرم کود نيتروژن حاصل گرديد. تفاوت ارقام در کليه خصوصيات مورد بررسي از نظر آماري معني دار بود. رقم قدس، عملکرد بيولوژيک، شاخص برداشت و عملکرد دانه بيشتري نسبت به دو رقم روشن و محلي شهداد نشان داد، ولي ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و درصد پروتئين دانه آن کمتر بود. رقم محلي شهداد بيشترين تعداد سنبله در متر مربع و وزن هزار دانه و رقم روشن بيشترين درصد پروتئين دانه را دارا بود. عملکرد دانه با درصد پروتئين دانه همبستگي منفي (r=-0.779) و با عملکرد بيولوژيک، وزن خشک اندام هاي هوايي و شاخص برداشت همبستگي مثبت و معني دار (به ترتيب r=0.874 و r=0.821 و r=0.741) داشت.
خشکسالي يکي از بلاياي طبيعي مي باشد که خسارات زيادي به زندگي انسان و اکوسيستم هاي طبيعي وارد مي آورد و با ديگر حوادث طبيعي از قبيل سيل، طوفان و زلزله تفاوت هايي دارد. عمده اين تفاوت ها در تاثير تدريجي خشکسالي طي يک دوره نسبتا طولاني، عدم امکان تعيين دقيق زمان شروع و خاتمه و وسعت جغرافيايي تاثير آن مي باشد. از طرف ديگر نبود تعريف دقيق و قابل قبول جهاني از خشکسالي به پيچيدگي و سردر گمي اين پديده افزوده است. خشکسالي ها در حالت کلي سه نوع هستند: خشکسالي هواشناسي، خشکسالي هيدرولوژيکي و خشکسالي کشاورزي. خشکسالي هواشناسي يا آب و هوا يي اساسا خشکي ناشي از کمبود بارندگي مي باشد که در صورت تداوم منجر به خشکسالي هيدرولوژي و کشاورزي مي گردد. بارش عمده ترين پارامتري است که در تعريف خشکسالي به کار مي رود و کمبود يا فقدان آن آستانه رخداد خشکسالي است. در اين مقاله خشکسالي هواشناسي (آب و هوايي) منطقه همدان به صورت ساليانه و فصلي با توجه به آمار بارندگي 52 ساله ايستگاه اکباتان و نوژه (1380-1379 و 1329-1328) مورد بررسي قرار گرفت. آزمون صحت و همگني داده ها به روش ران تست و جرم مضاعف صورت گرفت. سپس فراواني و شدت خشکسالي بر اساس شش شاخص: آستانه 60 درصد، درصدي از نرمال، استاندارد بارش، انحراف از ميانگين، کلاسه بندي دامنه بارش و دهک ها در مقياس فصلي و ساليانه مطالعه گرديد. با توجه به کاهش ميزان نزولات جوي، مشخص گرديد که خشکسالي در برخي موارد به صورت ساليانه و در برخي موارد نيز بصورت فصلي رخ داده است.
موضوع شوري خاک و شور شدن اراضي مجاور يکي از معضلات مي باشد. بايستي با تدبير و مديريت صحيح علمي اين روند مهار گردد. اولين گام در اين راه شناسايي مناطق شور و تهيه نقشه شوري خاک هاي کشور است. در اين مقاله که نتيجه حاصل از اجراي طرح تحقيقاتي است، با استفاده از روش همبستگي بين داده هاي ماهواره اي (لندست 1ETM سال 2000 ميلادي) و مقادير عددي شوري خاک، نقشه شوري خاک دشت قزوين در محيط 2CIS تهيه شد. براي انجام اين کار تعداد 236 نمونه خاک تجزيه آزمايشگاهي گرديد. با توجه به اينکه مقادير عددي شوري خاک داراي مختصات جغرافيايي نيز بودند، نسبت به تهيه نقشه نقاط شوري خاک اقدام شد. اين نقشه با تک تک باندهاي لندست ETM قطع داده شد. ارزش درجه روشنايي 3(DNs) متناظر نقاط ميداني بر روي باندهاي تصوير ماهواره اي استخراج گرديد. وجود همبستگي بالاي ارقام رقومي باند 7 تصوير با مقادير متناظر عددي شوري خاک موجب شد، تا در تهيه نقشه شوري خاک دشت قزوين از داده هاي رقومي باند7 استفاده گردد. مطابقت طبقات مختلف شوري خاک اين نقشه با مشاهدات صحرايي و ميزان هدايت الکتريکي نشانگر دقت در تهيه نقشه شوري خاک دشت با استفاده از روش همبستگي است.
سرخرطومي برگ يونجه (Hypera postica Gyll.) به عنوان مهم ترين آفت يونجه در شرايط ايران مطرح مي باشد. تنش هاي محيطي غير زنده نظير کاهش ميزان آب و آبياري، چنانچه با توجيه اقتصادي هزينه و در آمد همراه باشد ممکن است سبب عدم رجحان آفت به تغذيه و کاهش خسارت گردد. براي بررسي چگونگي اين مساله، 77 رقم يونجه طي دو سال در شرايط آبياري معمولي و تنش رطوبتي در مزرعه آزمايش شدند. از طرح کرت هاي خرد شده در زمان در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در 4 تکرار استفاده شد. بلوک هاي اول و دوم هر 10 روز يک بار و بلوک هاي سوم و چهارم هر 30 روز يک بار آبياري شدند آلودگي در مزرعه به صورت طبيعي بود. درصد خسارت از طريق نمره دهي طي 4 بار يادداشت برداري انجام شد. ارقام به عنوان فاکتور اصلي و زمان يادداشت برداري به عنوان فاکتور فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج تجزيه واريانس تفاوت هاي بسيار معني داري از خسارات وارده در زمان هاي مختلف را نشان داد. معلوم شد که وقتي ارقام يونجه تحت تنش قرار مي گيرند، کم تر مورد حمله آفت واقع مي شوند. با گذشت يک سال زراعي که سن مزرعه افزايش يافت، ميزان خسارت نيز کاهش يافت. توصيه مي شود که چين اول يونجه از سال دوم کشت به بعد، از نظر آبياري تا حدي تحت تاثير تنش رطوبتي قرار گيرد تا ضمن افزايش مقاومت به صورت مقطعي، از به کار بردن سم خودداري شود و يا مقدار مصرف آن کاهش يابد. با توجه به اين که گياهان در چين اول سال اول کشت يونجه از آنچنان عملکرد زياد علوفه برخوردار نيستند، اين توصيه براي سال دوم کشت يونجه به بعد ارائه مي گردد. امکان اين که اثر تغيير در فنولوژي با افزايش سن گياه بتواند به نحوي بر کاهش علاقه آفت به تغذيه و کاستن از ميزان خسارت گياه شود، مساله اي است که نياز به بررسي و مطالعه بيشتر دارد.
اين آزمايش در سال 1381 در ايستگاه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي ارسنجان (فارس) در زميني با بافت رسي به منظور بررسي تاثير عناصر ريزمغذي هاي آهن و روي بر عملکرد و ساير خصوصيات کمي و کيفي آفتابگردان در شرايط آبي با استفاده از کرت هاي خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفي با 4 تکرار مورد بررسي قرار گرفت. تيمارهاي آزمايش عبارت بودند از: 1- کود آهن (کلات 138) در دو سطح 0= 1F و20 = 2F کيلوگرم در هکتار 2- کود روي (سولفات آبدار 20%) در دو سطح 0= 1Z و 40 = 2Z کيلوگرم در هکتار 3- ارقام زاريا و هاي سان 25، که جمعا در 32 کرت به انجام رسيده است. صفات مورد بررسي در اين تحقيقات عبارت بودند از: عملکرد دانه ، قطر طبق ، تعداد دانه در طبق ، وزن هزار دانه و قطر و ارتفاع ساقه ، شاخص برداشت و نسبت مغز به پوسته و شاخص سطح برگ و درصد پروتئين دانه و درصد روغن دانه. نتايج بدست آمده حاکي از اين است که بين ارقام مختلف تفاوت معني داري از نظر عملکرد دانه وجود نداشت ولي تيمار کودي بر روي آن موثر بوده است. تيمار 2Z1F با 3851.5 کيلوگرم در هکتار توليد دانه و با 11793 کيلوگرم در هکتار ماده خشک بالاترين ميزان عملکرد را داشته است و حداکثر شاخص سطح برگ در هيبريد، هاي سان 25 در تيمار رکودي 2Z1F بدست آمد. قطر طبق، وزن هزار دانه و قطر ساقه تحت تاثير تيمار کودي قرار داشتند و درصد پروتئين تحت تاثير ارقام قرار گرفته اند.
اين پژوهش در پي دستيابي به اهداف ذيل شامل بررسي سهم تحقيقات کشاورزي از توليد ناخالص ملي در ايران و جهان، تعيين نسبت فايده به هزينه و نرخ بازده داخلي در تحقيقات ارقام جديد گندم آبي (مهدوي، نيک نژاد، اترک، تجن، الموت، زرين، الوند، داراب 2، مرودشت، کوير، چمران، و شيرودي) بوده که در سال 1379 در بخش تحقيقات غلات به مرحله اجرا درآمد. در اين مطالعه جهت ارزيابي ميزان کارآيي اقتصادي سرمايه گذاري در توليد ارقام از معيارهاي نسبت فايده به هزينه و نرخ بازده داخلي استفاده شده به طوريکه کليه هزينه ها و درآمدهاي سال هاي مختلف با استفاده از روش هاي تحليل فايده- هزينه و نرخ تنزيل 18.5 درصد (بر اساس نرخ بهره سرمايه گذاري بلند مدت بانک ها) به ارزش حال تبديل و سپس نرخ بازده محاسبه شده است نتايج نشان داد: طبق معيار نسبت فايده به هزينه، با در نظر گرفتن نرخ ارز رسمي و شناور براي همکاري هاي بين المللي، به ازاي يک ريال سرمايه گذاري در توليد ارقام گندم نان مورد مطالعه به ترتيب 25.8 و 22 ريال منافع در برداشته که منافع حاصله به بخش کشاورزي منتقل شده است. مجموعا در قبال 39.3 ميليارد ريال سرمايه گذاري، ارزش حال خالص جايگزيني ارقام جديد گندم نان مورد مطالعه 2401.7 ميليارد ريال محاسبه شده است. با در نظر گرفتن نرخ ارز رسمي و شناور براي همکاري هاي بين المللي، نرخ بازده سرمايه گذاري در تحقيقات ارقام جديد گندم نان به ترتيب 77.8 و 75.2 درصد محاسبه شده که چون نرخ محاسبه شده بيشتر از هزينه فرصت يا نرخ سود بانکي (18.5 درصد) است لذا انجام فعاليت هاي مربوطه داراي توجيه اقتصادي بوده است. نرخ بازده سرمايه گذاري در توليد ارقام مختلف گندم نان مورد مطالعه از جمله مهدوي، نيک نژاد، اترک، تجن، الموت، زرين، الوند، داراب2، مرودشت، کوير، چمران و شيرودي به ترتيب 61.7، 55.3، 91.5، 137.3، 68.4، 53.1، 70.2، 35.6، 69.2، 55.5، 192.3 و 159 درصد با در نظر گرفتن نرخ ارز رسمي براي همکاري هاي بين المللي برآورد شده که چون نرخ محاسبه شده بيشتر از نرخ بهره بانکي (18.5 درصد) است لذا انجام فعاليت هاي مربوطه اقتصادي بوده است. با در نظر گرفتن نرخ ارز شناور براي همکاري هاي بين المللي، نرخ بازده سرمايه گذاري در توليد ارقام مختلف گندم نان مورد مطالعه از جمله مهدوي، نيک نژاد، اترک، تجن، الموت، زرين، الوند، داراب2، مرودشت، کوير، چمران و شيرودي به ترتيب 55.2، 50، 83.9، 129.2، 61.4، 48.6، 62.4، 28.5، 68.1، 49.5، 185.9، و 152.7 درصد برآورد شده است.
به منظور بررسي کشت مخلوط ذرت و آفتابگردان در منطقه جيرفت، آزمايشي در سال 1376 در مزرعه تحقيقاتي مرکز تحقيقات شهرستان جيرفت، در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 5 تيمار و 3 تکرار انجام گرفت که تيمارهاي مورد آزمايش عبارت بودند از :1M (تک کشتي ذرت)، 2M (75 درصد ذرت + 25 درصد آفتابگردان)، 3M (50 درصد ذرت + 50 درصد آفتابگردان) ، 4M (25 درصد ذرت + 75 درصد آفتابگردان) و 5M (تک کشتي آفتابگردان). گياهان مذکور با استفاده از روش جايگزيني کاشته شدند. با محاسبه LER (نسبت برابري زمين) ملاحظه گرديد که کشت مخلوط اين دو گياه با ترکيب 2M (75 درصد ذرت + 25 درصد آفتابگردان) بيشترين عملکرد علوفه تر، علوفه خشک، عملکرد دانه و ميزان کل پروتئين را در منطقه بر داشت. همچنين براي استفاده بهينه از رطوبت خاک ترکيب 2M نسبت به ساير ترکيب ها برتري نشان داد. بنابراين شايد در مجموع براي منطقه اين نوع کشت (2M) جهت دستيابي به عملکرد بالا قابل توصيه باشد.
سويا يک منبع ممتاز تامين پروتئين در تغذيه انسان ها و ساير حيوانات به شمار مي رود. اسيدهاي آمينه حاوي گوگرد (متيونين و سيتئين) در پروتئين هاي سويا ناچيز است. حدود 70% از پروتئين هاي سيتوزولي سويا متعلق به پروتئين هاي گلايسينين و ?– کونگلايسينين است. پروتئين هاي گلايسينين، بيشترين ميزان اسيدهاي آمينه متيونين و سيستئين (3-4,5%) را دارا مي باشند. افزايش مقدار پروتئين هاي گلايسينين و تغيير نسبت گلايسينين به – کونگلايسينين بر روي ارزش غذايي سويا تاثير مي گذارد. ارزش غذايي سويا توسط افزايش غلظت اسيدهاي آمينه حاوي گوگرد افزايش مي يابد. کيفيت پروتئين در سويا به طور موثري تحت تاثير شرايط تغذيه اي به ويژه عناصري مانند فسفر، پتاسيم و ازت قرار دارد. در اين پژوهش اثر غلظت هاي مختلف فسفر و پتاسيم برروي تغييرات کمي و کيفي پروتئين هاي گلايسينين و ?– کونگلايسينين در برگ و کالوس سويا مورد ارزيابي قرار گرفت. تغييرات کمي پروتئين کل با آزمون لوري و تغييرات کيفي با روش SDS-PAGE مطالعه گرديد. بالاترين مقدار پروتئين و همچنين بيشترين افزايش زير واحد اسيدي پروتئين گلايسينين با وزن مولکولي 38 کيلو دالتون در برگ هاي گياهان تيمار شده با غلظت هاي 30 گرم پتاسيم و 0.02 گرم فسفر در هر 100 کيلوگرم خاک و کالوس هاي حاصل از کشت در محيط هاي حاوي 30 ميلي مولار پتاسيم و 1 ميلي مولار فسفر مشاهده شد. زير واحد اسيدي پروتئين گلايسينين با وزن مولکولي 38 کيلو دالتون داراي متيونين و سيستئين بيشتري نسبت به زير واحد قليايي اين پروتئين و زير واحدهاي ? ,? ,? و پروتئين ?– کونگلايسينين است.
به منظور بررسي اثر دماهاي مختلف هوا و منطقه ريشه بر روي رشد و نمو، عملکرد و اجزاي عملکرد سه گونه يونجه يکساله، آزمايشي در شرايط کنترل شده در اتاقک رشد در دماي 15.10 ، 20.15 و 25.20 درجه سانتيگراد شب. روز انجام گرفت. در اين آزمايش از سه گونه يونجه يکساله ,M.rigidula , M.radiata Medicago polymorpha که با مناطق سرد و معتدله سازگاري دارند استفاده گرديد. دماي منطقه ريشه در چهار سطح 5 و10و15و20 درجه سانتيگراد در نظر گرفته شد. آزمايش در قالب طرح فاکتوريل در قالب بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار انجام گرفت. گونه ها از لحاظ توليد ماده خشک و اجزاي عملکرد تفاوت معني داري داشته و گونه هاي M.polymorpha و M.rigidula از نظر توليد ماده خشک و اکثر صفات مورد بررسي برتر بوده و عملکرد بيشتري نسبت به گونه M. radiata نشان دادند. دماي 5 درجه سانتيگراد منطقه ريشه تاثير قابل توجهي در کاهش عملکرد و اجزاي عملکرد گونه هاي يونجه يکساله مورد مطالعه داشت. افزايش دماي منطقه ريشه موجب افزايش ارتفاع بوته، طول ريشه، ميزان ماده خشک ريشه ، ساقه و برگ، اختصاص مواد خشک بيشتري به بخش هاي هوائي، افزايش تعداد شاخه، گره ساقه و برگ و گسترش سطح برگ در گونه هاي يونجه يکساله گرديد. افزايش دماي هوا تا 25 درجه سانتيگراد تاثير مثبت و افزايندهاي بر رشد و نمو بخش هاي هوايي گونه هاي يونجه يکساله مورد مطالعه داشت. دماي 20 درجه سانتيگراد هوا، طول و ماده خشک ريشه را بيش از ساير دماها افزايش داد. بيشترين ميزان ماده خشک برگ و ساقه در گونه M.polymorpha در دماي 25 درجه سانتيگراد هوا و 15 درجه سانتيگراد منطقه ريشه مشاهده گرديد افزايش ماده خشک برگ و ساقه به دليل افزايش تعداد شاخه، تعداد و سطح برگ، ارتفاع بوته، طول ريشه و ماده خشک آن در اثر افزايش دماي هوا و خاک بوده است. نتايج نشان داد که در دماي پايين هوا و منطقه ريشه، گونه M.rigidula ماده خشک برگ و ساقه بيشتري نسبت به دو گونه ديگر توليد نمود، که به دليل توليد تعداد برگ ، سطح برگ، تعداد گره و طول و ماده خشک ريشه بيشتر نسبت به ساير گونه ها در دماي پائين هوا و خاک مي باشد و اين امر حاکي از مقاومت به سرماي بيشتر اين گونه بوده که در دماهاي پائين منطقه ريشه قدرت رشد و نمو بهتري از ساير گونه ها داشته است. لذا براي کشت در سيستم لي فارمينگ در مناطق سرد و معتدل و مناطقي که دماي پائين هوا و خاک در اوايل فصل رويش حاکم است مناسب تر مي باشد.
به منظور کنترل دما و رطوبت نسبي داخل گلخانه يک سيستم جمع آوري اطلاعات کامپيوتري طراحي و پياده سازي گرديد. سيستم براي انجام آزمايشات گوناگون ميداني داخل يک گلخانه مدل با سطحي به مساحت 8 متر مربع و ارتفاع 2 متر نصب و در شرايط مختلف جوي در ماه آذر سال 1382 در کرج مورد آزمون و ارزيابي قرار گرفت. در يکي از آزمايشات مشاهده گرديد که مقادير مربوط به دماي محيط داخل گلخانه همواره بالاتر از دماي محيط بيرون مي باشد. با توجه به اينکه انرژي تابشي خورشيد پس از عبور از پوشش شفاف در محيط گلخانه محبوس شده و بتدريج باعث افزايش دماي محيط گلخانه مي گردد اين روند قابل توجيه بوده و در واقع تاييد کننده اثر گلخانه اي است. از طرفي در طول مدت آزمايش نوسانات زيادي در درجه حرارت داخل گلخانه مشاهده گرديد. ما اين نوسانات را متاثر از شرايط طبيعي محيط شامل تبخير سطحي درون گلخانه، تابش خورشيد، درجه حرارت محيط بيرون و آفتابي و ابري شدن متناوب هوا در حين آزمايش تفسير مي کنيم. نوسانات مشهودي در تغيير رطوبت نسبي داخل گلخانه مشاهده نگرديد اما با فعال شدن سيستم کنترل خودکار در دقايق آخري آزمايش اين رطوبت نسبي روندي نزولي به خود گرفت. از طرفي سنسور دماي نصب شده نزديک به نواحي مجاور پوشش گلخانه از آهنگ افزايش سريع تري برخوردار بود تا سنسوري که در مجاور گياه قرار داده شده بود. اين امر ناشي از تاثير بيشتر انرژي تابشي خورشيد بر گرمايش گلخانه در مجاورت پوشش مي باشد.
سير يکي از محصولات مهم زراعي و صادراتي استان همدان به شمار مي آيد. سهم اين استان از کل توليد سير کشور 62 درصد است. همچنين 25 درصد از کل سطح زير کشت به اين منطقه اختصاص دارد. مزيت نسبي و کيفيت بالاي سير باعث شده که اين محصول جايگاه خاصي در اقتصاد کشاورزي اين منطقه داشته باشد. هدف از انجام اين پژوهش مقايسه کارايي فني کشاورزان سير کار و تعيين عوامل تاثير گذار بر عدم کارائي آنان مي باشد. براي اين منظور به روش نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي از ميان روستاهاي سير کار شهرستان همدان و بهار 15 روستا انتخاب و از طريق پرسشنامه داده هاي مورد نياز از 148 نفر بهره بردار در سال زراعي 81-1380 جمع آوري شده است. براي رسيدن به اهداف طرح با استفاده از تابع توليد متعالي 1(ترانسندنتال) و تخمين سيستمي، تابع توليد مرزي و عدم کارايي به طور همزمان برآورد شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد که متوسط کارايي فني بهره برداران اين محصول 74 درصد مي باشد. اختلاف کارايي فني بهترين زارع و ساير کشاورزان نشان مي دهد که پتانسيل افزايش توليد در حدود 25 درصد امکان پذير مي باشد. بنابراين مي توان بدون تغيير عمده در سطح فنآوري و منابع به کار رفته و صرفا از طريق افزايش کارايي فني کشاورزان توليد را به مقدار زيادي افزايش داد. از عوامل تاثير گذار بر عدم کارايي سطح تحصيلات، مالکيت زمين، تعداد قطعات، تجربه کشاورز، سطح زير کشت، سن و شغل اصلي بهره بردار مي باشد.
در بررسي و نقد و نظر پيرامون عملکرد سازمان ترويج کشورهاي در حال توسعه و از جمله ايران صاحب نظران و کارگزاران ترويج عوامل متعددي را به عنوان علل ناکامي هاي ترويج برشمرده اند، که از جمله مي توان به ساختار سازماني آن اشاره نمود. در واقع بسياري معتقدند کاميابي ها و ناکامي هاي ترويج را بايد در ساختار سازماني جستجو نمود. هدف کلي تحقيق حاضر، يافتن الزامات (عوامل) نوين طراحي ساختار سازماني ترويج کشاورزي مي باشد. پژوهش حاضر، از نوع تحليلي – حل مساله مي باشد. بنابراين اين پژوهش کاربردي نيز محسوب مي گردد. جامعه آماري اين پژوهش، دربرگيرنده مديران ستادي و استاني ترويج وزارت جهاد کشاورزي، مديران ساير واحدهاي ترويجي وزارت جهاد کشاورزي ، کارشناسان ارشد ستادي و استاني معاونت ترويج، تصميم گيران در خصوص تصويب ساختار ترويج، و اعضاي هيات علمي گروه هاي ترويج دانشگاه ها با تحصيلات و سوابق ترويجي مي باشد. پس از انجام پيش آزمون و پيش برآورد واريانس جامعه، براي محاسبه حجم نمونه از فرمول کوکران، استفاده شده است. براي گردآوري اطلاعات در مرحله ميداني اين پژوهش از پرسشنامه به عنوان ابزار اصلي گردآوري اطلاعات استفاده شد. نظر پاسخگويان در مورد الزامات ساختار سازماني ترويج کشاورزي ايران، متغير اصلي پژوهش حاضر به شمار مي آيد. همچنين ويژگي هاي فردي افراد پاسخگو به عنوان ديگر متغيرهاي اين پژوهش محسوب مي شود که شامل سن، مدرک، سابقه کار، رشته تحصيلي، موقعيت شغلي و محل اشتغال افراد مي باشد. برا ي بررسي نتايج مطالعه از آزمون هاي من وايتني يو ، کروسکال واليس و ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده شد. بر اساس نتيجه حاصل از آزمون هاي آماري و تحليل عاملي ، مجموعا 17 عامل شناسايي شده است که درصد تجمعي واريانس براي 17 عامل استخراج شده برابر 10.74 درصد مي باشد. مهمترين عوامل در مدل ميداني تحقيق شامل الزامات زمينه اي (حمايتي) با 16 درصد واريانس، انعطاف و تناسب با 11.7 درصد، مشارکت با 5.8 درصد، توسعه انساني با 4.7 درصد و تکنولوژي خاص با 4.2 واريانس مي باشند.
يکي از موثرترين راه هاي ايجاد گياهان مقاوم به علفکش گلايفوسيت، دستورزي ژن کد کننده آنزيم EPSPS، به منظور کاهش ميل ترکيبي گلايفوسيت به اين آنزيم مي باشد. در اين تحقيق يکي از کليدي ترين نقاط اتصال آنزيم EPSPS که اسيد آمينه گلايسين شماره 96 است، مورد توجه قرار گرفت. با ايجاد يک جهش نقطه اي به روش طراحي پرايمر ويژه و واکنش PCR، کد ژنتيکي اسيد آمينه فوق به اسيد آمينه آلانين تبديل گرديد. ژن دست ورزي شده، در داخل پلاسميدهاي کلونينگ 18pUC و بياني گياهي pBI121 کلون شد. آناليزهاي مولکولي لازم براي اثبات حضور ژن در پلاسميدها و تعيين جهت مناسب آنها انجام گرفت. پلاسميد pBI121 حامل ژن مورد نظر، از طريق باکتري Agrobacterium tumefaciens سويه 4404LBA به گياه کلزا رقم 91-7045-PF منتقل گرديد. از انتهاي بريده شده دنباله کوتيلدون، به عنوان بافت هدف جهت انتقال ژن استفاده گرديد. براي ارزيابي اوليه تراريختي گياه از مقاومت گياهان به کانامايسين استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد که درصد باززايي نوساقه و درصد تراريختي گياهچه به ترتيب 73 و 30 درصد بود. آناليزهاي مولکولي و ارزيابي مقاومت به اين علف کش در دست انجام است.
پايداري شامل جنبه هاي اجتماعي – اقتصادي و زيستي و بوم شناسي مي باشد. اين مقاله درصدد کمي نمودن پايداري در آب بر اساس تئوريهاي اقتصادي مي باشد. هدف اين مقاله محاسبه شاخص هايي براي پايداري در بخش کشاورزي استان کرمان در آلترناتيوها و سياستهاي مختلف مي باشد. مدل استفاده شده در اين مقاله، برنامه ريزي کسري است که يک روش برنامه ريزي غيرخطي مي باشد. اين نوع برنامه ريزي ما را قادر مي سازد که آلترناتيوهاي مختلف را بدون دادن هر گونه وزن، مقايسه و بررسي نماييم که اين خاصيت براي اندازه گيري پايداري لازم مي باشد. اين مقاله به صورت تئوري و تجربي کاربرد اين روش را براي محاسبه پايداري نشان مي دهد و در پايان شاخصهايي براي پايداري محاسبه مي نمايد. استفاده از اين روش مي تواند راهنمايي براي مديريت هنجاري برنامه ريزان باشد.
