بانک مقالات زراعت و باغبانی

در بين عناصر غذايي مورد نياز گياه برخي از اهميت ويژه اي برخوردار هستند که در بين آنها سه عنصر نيتروژن، فسفر و پتاس بارزتر مي باشد. با توجه به اهميت اين عناصر در خاک براي گياه لزوم انجام تحقيق بر روي آنها از نکات ضروري به نظر مي رسد. به اين منظور در استان زنجان منطقه اي در نظر گرفته شد که سيستم هاي مختلف کشاورزي در آن رايج مي باشد. سپس به منظور تعيين چگونگي تغيير اين عناصر در سيستم هاي مختلف اراضي کشاورزي و همچنين اراضي مرتعي همجوار با آنها آزمايشي در قالب طرح بلوک کامل تصادفي در 6 تکرار و 5 تيمار زراعي انجام گرفت. نمونه برداري از خاک در هر سيستم در دو سطح 30-0 و 60-30 سانتيمتري انجام شد. بررسي و تجزيه واريانس نمونه ها در قالب طرح نشان داد که بين سيستم هاي مختلف به جز در مورد پتاسيم در لايه تحتاني تفاوت معني داري به احتمال 95 و 99 درصد وجود دارد و مقايسه ميانگين ها به روش دانکن نشان نشان داد که هم در لايه سطح و هم در لايه تحتاني اراضي آبي از نظر اين عناصر در مقايسه با ساير تيمارها مقدار نيتروژن و فسفر و پتاسيم بيشتري وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

برنج عمده ترين محصول زراعي استان گيلان با سطح زيرکشتي معادل 230 هزار هکتار مي باشد که نيمي از آن (حدود 100 هزار هکتار) در شرق استان گيلان در شهرستان هاي آستانه، لاهيجان، لنگرود، رودسر، و املش واقع شده است. خاک و اقليم از مهمترين فاکتورهاي محيطي است که کشت و توليد محصولات زراعي را به شدت تحت تاثير قرار مي دهد. اراضي زير کشت برنج در منطقه مورد مطالعه در مناطق کوهستاني، جلگه اي، مردابي، ساحلي قرار دارند. با توجه به متغيير بودن خصوصيات خاک و توانايي بالقوه متفاوت در حمايت از گياهان، شناسايي اين توانمندي ها مي تواند در انتخاب بهترين محل براي کشت برنج و همچنين شناسايي مناطق با استعدادهاي مختلف بسيار مفيد مي باشد. در اين مطالعه از يک روش ساده طبقه بندي استعداد حاصلخيزي، (FCC) و روش پيچيده تر پارامتريک براي بررسي توانايي خاک هاي زير کشت برنج در شرق استان گيلان استفاده شده است. سيستم FCC براي خاک هاي با رژيم رطوبتي آکوئيک و آنترآکوئيک براي کشت آبي برنج ارايه شده است. مهمترين محدوديت اقليمي منطقه براي کشت گونه هاي محلي برنج، ميانگين دما در مرحله رشد سبزين هاي و نسبت تعداد ساعات آفتابي به طول روز يا طول مدت روشنايي (n/N) مي باشد. نتايج نشان مي دهد که روش FCC در شناسايي مناطق با استعداد مختلف براي کشت برنج جهت اهداف کاربردي مي تواند در بسياري موارد اطلاعات مفيدي مشابه روش پارامتريک ارايه دهد. مهمترين محدوديت هاي خاکي بر اساس روش FCC و پارامتريک در منطقه مورد مطالعه، کم بودن گنجايش تبادل کاتيوني و شني بودن اراضي نزديک ساحل درياي خزر و زهکشي بسيار ضعيف در اراضي پست و حاشيه مرداب ها مي باشد. با توجه به سطح آگاهي هاي کشاورزان و مروجين کشاورزي، روش FCC در صورت آزمون منطقه اي و مطابقت با روش هاي پيچيده تر و دقيق تر پارامتري مي تواند در سطحي گسترده مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

ريزش ميوه در باغ هاي بادام (Prunus amygdalus L.) از مشکلات جدي است که باغداران کشور با آن مواجه مي باشند. عناصر غذايي به ويژه ازت، روي و بر در اين زمينه نقش موثري دارند. براي بررسي اثر اين عناصر آزمايشي به صورت فاکتوريل بر پايه بلوک هاي کامل تصادفي با 18 تيمار و سه تکرار و در مجموع 108 درخت از رقم 8 ساله آذر هشت ساله در شهترستان شبستر در دو سال 83-1381 پياده گرديد. فاکتور اول ازت از منبع اوره در دو سطح (صفر و پنج در هزار)، فاکتور دوم بر از منبع اسيد بوريک در سه سطح (صفر دو در هزار و چهار در هزار) و فاکتور سوم روي از منبع سولفات روي در سه سطح (صفر دو در هزار و چهار در هزار به کار برده شدند. بيشترين درصد تشکيل ميوه اوليه (24 درصد) در سطح سوم بر و روي اندازه گيري شد . بالاترين درصد تشکيل ميوه نهايي (15 درصد) در سطوح دوم و سوم اسيد بوريک بدست آمد. بيشترين وزن تک مغز (2.4 گرم) از محلول پاشي توام اوره با غلظت پنج در هزار و اسيد بوريک با غلظت چهار در هزار اندازه گيري شد. بالاترين درصد مغز (14 درصد) در سطح سوم بر حاصل گرديد. بيشترين طول ميوه (4.4 سانتيمتر) در سطح سوم بر اندازه گيري شد. بيشترين عرض ميوه (3.1 سانتيمتر) بدست آمده در سطوح دوم و سوم اسيد بوريک بود. بالاترين درصد روغن اندازه گيري شده (53 درصد) از سطح سوم روي بدون کاربرد ازت مشاهده گرديد. بيشترين درصد پوست سخت (22 درصد) بدست آمده در صورت محلول پاشي توام سطح دوم ازت در کنار سطوح دوم و سوم اسيد بوريک حاصل شد. بالاترين درصد پروتئين (23 درصد) در صورت محلول پاشي توام اوره و سطح سوم اسيد بوريک اندازه گيري شد. تاثير اثرات ساده و متقابل سال × مکان در هيچ يک از تيمارهاي کودي معني دار بدست نيامد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي ويژگي هاي مورفولوژيک و فيزيولوژيک موثر در رقابت گندم با علف هرز يولاف وحشي آزمايشي دو ساله طي سال هاي زراعي 80-1379 و 81-1380 در مزرعه تحقيقاتي علف هاي هرز موسسه تحقيقات آفات و بيماري هاي گياهي واقع در کرج انجام گرفت. آزمايشات در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 4 تکرار و با ساختار تيماري فاکتوريل اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل ژنوتيپ گندم در 6 سطح و علف هرز در 2 سطح (با و بدون علف هرز) بود. ژنوتيپ هاي مورد مطالعه بر اساس آزمايش مقدماتي انتخاب و بر اين اساس سه ژنوتيپ رقيب شامل M-75-13، M-75-15 و 6618 و سه ژنوتيپ غير رقيب شامل الموت، قفقاز و M-75-5 استفاده شد. علف هرز مورد نظر نيز يولاف وحشي بود. نتايج نشان داد که براساس عملکرد دانه در کشت خالص و مخلوط، بيوماس علف هاي هرز يولاف وحشي و شاخص رقابتي به ترتيب دو لاين 6618 و M-75-5 همواره با قدرت رقابت بالا و پايين برخوردار بوده اند. مقايسه دو لاين رقيب و غير رقيب 6618 و M-75-5 نشان داد که توان رقابتي ژنوتيپ هاي مورد بررسي تحت تاثير ويژگي هايي مانند ارتفاع کانوپي، ساقه بارور، شاخص سطح برگ، ماده خشک تجمعي، سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبي قرار دارند. اين ويژگي ها مي توانند در برنامه هاي به نژادي جهت تشخيص ارقام رقيب از غير رقيب در مقابل علف هاي هرز باريک برگ به کار گرفته شوند.

 نسخه قابل چاپ

تلفيق با استفاده همزمان از دانش بومي و دانش رسمي، يک استراتژي اساسي است که توسط متخصصان گوناگون براي توسعه کشورهاي توسعه نيافته و در حال توسعه مورد تاکيد قرار گرفته است. بخش کشاورزي و زير بخش هاي آن نيز از اين امر مستثني نيستند. لذا، پژوهش حاضر با همين استراتژي انجام گرفت. موضوع مورد پژوهش، آفت کرم خوشه خوار انگور و محل انجام آن، روستاهاي کوخدان و سرمور در شهرستان دنا از استان کهکيلويه و بويراحمد بوده است. موضوع و محل پژوهش با استفاده از داده هاي موجود، مصاحبه با کارشناسان محل و مشاهدات شخصي پژوهشگر انتخاب شدند. نمونه گيري، طبقه بندي تصادفي بوده است که، براي هر کدام از روستاها يک نمونه 30 نفري انتخاب گرديد. روش پژوهش عملي بکار گرفته شد که يکي از مراحل آن، عمل براي بهبود وضعيت موجود است که براي اين منظور، موکاران آموزش ديدند. براي بررسي عملکرد آموزش از طرح يک گروهي با پيش آزمون–  پس آزمون استفاده شد. بررسي تلفيق دانش بومي و دانش رسمي با الگوي ارتيز انجام گرفت. يافته ها حاکي از آن است که از ميان 25 موضوع مورد بررسي در دانش بومي، 16 مورد آن نيازمند آموزش بودند؛ نتايج آموزش اين موارد به موکاران نشان مي دهد که يادگيري آن در 11 مورد معني دار بوده است. بررسي يادگيري ها به تفکيک مراحل مختلف زندگي آفت نيز نشان مي دهد که به جز يادگيري پيرامون مرحله شرايط مناسب براي فعاليت آفت، يادگيري در بقيه موارد بسيار معني دار بوده است. با توجه به نتايج، توصيه مي شود از پژوهش عملي براي بررسي هاي مختلف دانش بومي کشاورزي استفاده شود. ضمنا، الگوي مورد استفاده در اين پژوهش نيز مي تواند براي نيازسنجي کشاورزان و تعيين محتواي آموزش هاي ترويجي از طريق تلفيق دانش بومي و دانش رسمي مناسب باشد.

 نسخه قابل چاپ

يکي از ابزارهاي کاهش مصرف سموم علف کش، استفاده از خاصيت آللوپاتي موجود در برخي گونه هاي گياهي مي باشد. بدين منظور آزمايشي جهت بررسي اثر بازدارندگي عصاره برگ گونه هاي Aretmisia siebery، A.auchari و A. scoparia بر ميزان جوانه زني بذر و رشد گياهچه علف هرز يولاف وحشي (Avena ludoviciana) انجام گرفت. آزمايش در قالب طرح کاملا تصادفي و با ساختار تيماري فاکتوريل با سه تکرار انجام گرديد. تيمارهاي آزمايش سه گونه درمنه و نه سطح (0، 6250، 10000، 12500، 40000، 20000، 80000، 125000، 162500ppm) غلظت عصاره بود. عصاره بافت خشک شده برگ گونه هاي مختلف درمنه بوسيله کلريدمتيلن استخراج شد. ميزان جوانه زني، طول ريشه چه و ساقه چه گياهچه يولاف وحشي، تحت تاثير در حضور مقادير مختلف عصاره گونه هاي مختلف درمنه اندازه گيري شد. نتايج نشان داد که تاثير بازدارندگي گونه A. auchari بر جوانه زني يولاف وحشي بيش از ديگر گونه هاي درمنه مورد بررسي بود. درصد جوانه زني يولاف وحشي تحت تاثير غلظت هاي مختلف عصاره کلريد متيلني گونه A.scoparia قرار نگرفت، ولي درصد جوانه زني گونه هاي A. auchari و A. siebery، در غلظت 80000ppm به ترتيب 48 و 44.7% کاهش يافت. با افزايش مقادير عصاره درمنه طول ريشه چه و ساقه چه يولاف وحشي به طور نمايي کاهش يافت. گونه A. auchari بيشترين اثر و گونه A.scoparia کمترين اثر روي اين متغيرها داشت. تاثير عصاره گونه هاي مختلف درمنه روي ريشه چه و ساقه چه يولاف وحشي بيش از تاثير آن بر ميزان جوانه زني آن بود، به طوري که مقادير 6640 و 9970ppm عصاره A.auchari و 50% کاهش در طول ريشه چه و ساقه چه يولاف وحشي ايجاد کردند.

 نسخه قابل چاپ

براي بررسي مراحل نمو گلرنگ بر اساس تعداد روز و درجه روز رشد – تجمعي و ارتباط اين مراحل با عملکرد 8 ژنوتيپ خاردار و 2 ژنوتيپ بدون خار گلرنگ، آزمايشي در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در مزرعه تحقيقاتي کشاورزي مرکز تحقيقات کشاورزي اصفهان در سال زراعي 77-1376 انجام شد. اثر ژنوتيپ بر شمار روز و درجه روز– رشد تجمعي از کاشت تا وقوع مراحل سبز شدن، ساقه دهي، شاخه دهي، تکمه دهي، 50 درصد گلدهي و رسيدگي فيزيولوژيک و بر طول دوره هاي روزت، شاخه دهي، تکمه دهي و پر شدن دانه بسيار معني دار بود. تجزيه کلاسترده ژنوتيپ گلرنگ مورد مطالعه با ترکيب 22 صفت مراحل نموني، نشان داد که اختلاف اساسي بين دو شکل خاردار و بدون خار وجود دارد. ژنوتيپ هاي بدون خار اکثر مراحل نمو خود را ديرتر از ژنوتيپ هاي خاردار سپري نمودند که مي توان اين موضوع را به سير تکاملي آنها ربط داد. در ژنوتيپ هاي داراي خار بعضي از ضرايب همبستگي بين عملکرد و صفات مراحل نموي، از جمله طول دوره شاخه دهي و درجه روز رشد تجمعي مربوطه معني دار گرديدند ولي با در نظر گرفتن کليه ژنوتيپ هاي خاردار و بدون خار، اين ضرايب همبستگي معني دار نشدند. با توجه به نتايج بدست آمده مي توان طول دوره شاخه دهي ار موثرترين دوره تکميل اجزاي عملکرد و عملکرد دانست. بنابراين توجه به تامين نيازهاي گياه در اين دوره در بهبود عملکرد گياه نقش اساسي خواهد داشت و توصيه مي شود طول اين دوره به عنوان معيار مناسبي جهت انتخاب ژنوتيپ هاي با پتانسيل عملکرد بالاتر مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

دماي سطح زمين يکي از پارامترهاي مهم براي تعيين بيلان انرژي زمين، مطالعات هواشناسي و محيطي است. آلگوريتم هاي مختلفي براي برآورد دماي سطح زمين با استفاده از تصاوير ماهواره اي ارايه شده است و از ميان آنها آلگوريتم هاي روزنه مجزا براي تصاوير ماهواره NOAA که از دو باند مادون قرمز مجاور هم استفاده مي کند، موفقيت بيشتري داشته است. در اين بررسي، آلگوريتم هاي مختلف روزنه مجزا شامل (10) Price، Becker و (2) Li، Prata و (9) Platt، Ulivieri و همکاران (15) و Coll و همکاران (5) در حوزه آبريز درياچه اروميه مورد مقايسه قرار گرفتند. داده هاي دماي خاک در عمق 5 سانتيمتري که در ايستگاه هاي هواشناسي اندازه گيري مي گردد، به دما در سطح زمين شبيه سازي شد و مبناي مقايسه و تعيين بهترين آلگوريتم قرار گرفت. به منظور تحليل نتايج از پارامترهاي آماري انحراف اريب از ميانگين (MBD)، جذر ميانگين مربع خطاها (RMSE) و ضريب تبيين (R²) استفاده گرديد. نتايج نشان داد که آلگوريتم پرايس با ضريب تبيين 0.6، انحراف اريب از ميانگين -1.81 درجه کلوين و جذر ميانگين مربع خطاها 4.07 درجه کلوين بيشترين دقت را دارد و ديگر آلگوريتم ها دماي سطح زمين را بيشتر از ميزان واقعي و با دقت کمتر برآورد مي کنند.

 نسخه قابل چاپ

رقابت فزاينده براي منابع کمياب و تقاضاي پاسخ گويي از جانب سياستگذاران و برنامه ريزان و حتي استفاده کنندگان، موسسه ها و مراکز تحقيقاتي را تحت فشار قرار داده اند تا ارتباط و کيفيت نتايج فعاليت ها و همچنين بهبود و سازگاري تحقيقات را در اولويت قرار دهند. در نتيجه ارزيابي و بهبود عملکرد واحدهاي تحقيقاتي در بسياري از کشورهاي در حال توسعه در اولويت قرار گرفته است. شيوه هاي سنتي ارزشيابي در موسسه هاي تحقيقاتي عليرغم فوايد زياد از بعضي جهات مورد سوال قرار گرفته، بنابراين يافتن رهيافت ها و روش هاي دقيق تر و تواناتري ضرورت دارد. در اين مطالعه ديدگاه ها، مدل ها و روش هاي مختلف راجع به ارزشيابي مورد نقد و بررسي قرار گرفت. به نظر مي رسد در شرايط مناسبي، ارزشيابي مشارکتي مدل ايسنار در مقايسه با ساير مدل ها از ظرفيت و توانايي بيشتري برخوردار است. مدل تدوين شده توسط Ozgediz نيز به لحاظ جامعيت و ابعاد قابل اندازه گيري مي تواند نتايج دقيق و معتبري داشته باشد. در يک مطالعه موردي، مرکز تحقيقات و بررسي مسايل روستايي بر اساس مدل اوزگديز مورد ارزشيابي قرار گرفت. اطلاعات از کساني اخذ شد که از بعد علمي با مفاهيمي چون توسعه، توسعه روستايي، تحقيق اقتصادي اجتماعي آشنا بوده و در بعد تجربي هم آشنايي کافي با خصوصيات فعلي روستاها و فعاليت ها داشتند که اصطلاحا به آنها مطلع گفته مي شود. از جامعه آماري حدود 2000 نفري 562 نمونه انتخاب و پرسش نامه براي آنان ارسال گرديد. نتايج ارزشيابي حاکي از آن است که در مجموع ارزيابي متوسطي از مرکز وجود دارد که با افزايش تحصيلات ارزيابي مثبت تر مي شود. با توجه به ميزان همخواني نظر همکاران و مقام مافوق با پاسخگويان، ارزيابي را مي توان به جامعه بزرگتري تعميم دارد. ميزان تماس و معاشرت با مرکز رابطه مثبت و معني دار با ارزيابي را نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

بادام يكي از مهمترين محصولات خشكبار در ايران مي باشد و ايران با توليد 120000 تن و سطح كشت بيش از 115000 هكتار و چهارمين كشور توليد كننده دنيا است. استان كرمان يكي از مهمترين نواحي پرورش بادام در كشور بوده و داراي سطح كشت 12000 هكتار بادام (Amygdalus communis) و حدود 500000 هكتار جنگل خودرو از ساير گونه هاي بادام مي باشد. به دليل تكثير از طريق بذر، تنوع بين گونه اي و ژنوتيپي بادام با صفات بيولوژيكي و پومولوژيكي متفاوت، در سطح پهناور استان كرمان وجود دارد. به منظور شناسايي، جمع آوري و ارزيابي ژنوتيپ ها و گونه هاي بادام در قسمت مركزي ايران (استان كرمان) اين پژوهش از سال 79 انجام گرفته است. در اين بررسي ژرم پلاسم مناطق عمده پرورش بادام در شهرستان هاي سيرجان و شهر بابك مطالعه شدند. مشخصات ژنوتيپ ها و گونه هاي بادام انتخابي كه داراي صفات ويژه اي همچون ديرگل دهي، عملكرد خوب داشته براساس ديسكريپتور بادام (8) يادداشت برداري و از ميان آنها سه هيبريد طبيعي بين گونه اي Amygdalus communis× A. elaeagnifolia; A. communis× A. scoparia and A. communis × Prunus persica شناسايي شدند. اين هيبريدها با داشتن صفاتي نظير قدرت رشد زياد، مقاومت به تنش ها و شانكر مي توانند به عنوان پايه براي درختان ميوه به حساب آيند. در اين مقاله برخي از صفات و خصوصيات آنها توضيح داده مي شود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي پتانسيل عملكرد دانه ژنوتيپ هاي گندم نان در شرايط تنش خشكي و بررسي ارتباط برخي از صفات كمي با عملكرد دانه و انتخاب ژنوتيپ هاي برتر جهت استفاده در برنامه هاي به نژادي در آينده، 245 ژنوتيپ دريافتي از سميت مكزيك به همراه شاهدها در سال زراعي 1381-82 به صورت آزمايش آگمنت در مزرعه تحقيقاتي موسسه تحقيقات اصلاح و تهيه نهال و بذر كرج مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج حاصل از تجزيه داده ها نشان داد كه از نظر كليه صفات به ويژه عملكرد دانه، تنوع قابل توجهي بين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه وجود دارد. با انجام تجزيه به عامل ها بر اساس استخراج ريشه هاي راكد، از طريق تجزيه به مولفه هاي اصلي 5 عامل در مجموع 67.703 درصد از تغييرات داده ها را توجيه نمودند. نتايج حاصل از بررسي ضرايب عاملي، نشانگر اهميت صفات طول پدانكل، طول بيرون آمدگي پدانكل، ارتفاع و صفات مربوط به زودرسي (تعداد روز تا ظهور سنبله و تعداد روز تا رسيدن) در گزينش ژنوتيپ هاي مطلوب براي شرايط خشكي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

توليد گياهان هاپلوييد براي استفاده در برنامه هاي به نژادي و تحقيقات بنيادي از اهميت ويژه اي برخوردار است. بدين منظور در اين پژوهش تعداد 43 ژنوتيپ ذرت از ژرم پلاسم موجود در موسسه اصلاح و تهيه نهال و بذر، شامل لاين هاي اينبرد، هيبريدهاي سينگل كراس و تري وي كراس از گروه هاي مختلف رسيدگي از نظر پاسخ به كشت بساك مورد ارزيابي قرار گرفتند. كشت بساك، در مرحله تك هسته اي انتهايي ميكروسپورها و در محيط كشت هاي IMSS، N6، YPM، YP و CI انجام گرديد. توليد ساختارهاي شبه جنيني 4 تا 6 هفته پس از كشت، از ژنوتيپ هاي TH-M82، DH5×DH7، A188، S61، K74.1، LA12، TWC605 و SC709 آغاز گرديد. همچنين در برخي ژنوتيپ ها كالوس زايي مشاهده گرديد. ميزان فراواني توليد ساختارهاي شبه جنيني در ژنوتيپ هاي مورد بررسي از صفر تا %17.6 متغير بود كه ژنوتيپ هاي DH5×DH7، ETH-M82 و S61 به ترتيب با ميانگين 17.6، 8.5 و 2 بيشترين ساختارهاي شبه جنيني را در 100 بساك كشت شده به خود اختصاص دادند. با توجه به شناسايي قابليت نرزايي در برخي از ژنوتيپ هاي مورد بررسي مي توان با تلاقي بين ژنوتيپ هاي داراي قابليت نرزايي و ژنوتيپ هاي غير پاسخ دهنده صفت نرزايي را منتقل نمود و از اين طريق روند اصلاح و معرفي هيبريدهاي جديد ذرت را تسريع نمود.

 نسخه قابل چاپ

امروزه يكي از مهمترين مشكلات برنامه هاي آموزشي، عدم رغبت روستاييان به شركت در فعاليت هاي آموزشي و ترويجي مي باشد كه دليل عدم تمايل روستاييان به شركت در برنامه ها، در نتيجه عدم تناسب فعاليت ها و دوره هاي برگزار شده با نيازهاي كشاورزان مي باشد. زماني كه فعاليت هاي آموزشي برگزار شده بر اساس نياز و علايق مخاطبان پي ريزي نشده باشد، علاوه بر هدر رفتن سرمايه، وقت و انرژي كاركنان ترويج، رغبت، تمايل و انگيزه بهره برداران جهت شركت در فعاليتهاي آموزشي و ترويجي را كاهش خواهد داد. هدف اين تحقيق بررسي متغيرهايي است كه در نيازهاي آموزشي نوغانداران تاثير دارند. اين تحقيق به روش توصيفي - همبستگي انجام شده است. جامعه آماري تحقيق، نوغانداران استان گيلان مي باشد. براساس آمار شركت سهامي پرورش كرم ابريشم 52000 نوغاندار در استان گيلان وجود دارد كه براساس جدول Krejcie و Morgan (10)، تعداد 382 نمونه گرفته شد. در اين تحقيق از نمونه برداري ناحيه اي يا خوشه اي استفاده شده است. با استفاده از نرم افزار spss و روش آلفا كرونباخ، اعتبار پرسش نامه محاسبه گرديد. اعتبار سوالات پرسش نامه %85 شد. نتايج حاصل نشان مي دهد كه ميانگين سني و سواد و درآمد افراد مورد مطالعه به ترتيب، 42.8 سال و 3.98 (بين ابتدايي و راهنمايي) و 17103800 ريال مي باشد. ميانگين تعداد جعبه تخم نوغان پرورشي، 4.75 جعبه و ميانگين ميزان درآمد حاصل از نوغانداري 3204700 ريال مي باشد. ميانگين سال هاي نوغانداري افراد، 21.91 سال مي باشد. ميانگين ميزان ارتباطات و مشاركت افراد مورد مطالعه به ترتيب 3.51 (بين متوسط و زياد) و 4.1 (بين زياد و خيلي زياد) مي باشد. فقط 32 درصد افراد مورد مطالعه، دوره آموزشي را كه در آن شركت كرده اند، مفيد ارزيابي كرده اند. 90 درصد از نوغانداران مورد مطالعه، خواهان برگزاري كلاس هاي آموزشي هستند. مناسب ترين زمان براي تشكيل كلاس هاي آموزش براساس يافته هاي تحقيق، زمستان مي باشد. آموزش عملي، مناسب ترين شيوه آموزشي از نظر افراد مورد مطالعه مي باشد و 54 درصد افراد، اطلاعات مورد نياز خود را از طريق دوستان و ساير نوغانداران بدست مي آورند و 89 درصد افراد از توتستانهاي ساير نوغانداران بازديد داشته اند. همچنين بين ميزان ارتباط با اداره نوغانداري و ساير نوغانداران، ميزان مشاركت، كسب اطلاعات علمي از اداره نوغانداري، روش هاي بدست آوردن اطلاعات، شغل افراد، نوع مالكيت توتستان، بازديد از توتستان هاي ساير نوغانداران، بدست آوردن اطلاعات علمي از راديو و تلويزيون و مطالعه مجلات و نشريات با نيازهاي آموزشي نوغانداران در زمينه كلي نوغانداري رابطه مثبت و معني داري وجود دارد. همچنين بين سن، سواد، ميزان درآمد با نيازهاي آموزشي افراد در زمينه كلي نوغانداري رابطه منفي و معني داري وجود دارد. ولي بين درآمد بواسطه نوغانداري، تعداد جعبه تخم نوغان پرورشي و سابقه نوغانداري با نيازهاي آموزشي افراد در زمينه كلي نوغانداري، رابطه معني داري مشاهده نگرديد. علاوه بر اين، براساس نظر پاسخگويان روش آموزش عملي، مناسب ترين شيوه آموزشي از نظر افراد مورد مطالعه مي باشد. رگرسيون چند متغيره نيز نشان داد كه متغيرهاي مالكيت توتستان، مطالعه مجلات و نشريات، بازديد از توتستان هاي نوغانداران، كسب اطلاعات از اداره نوغانداري و شغل اصلي، %42 از تغييرات نيازهاي آموزشي افراد را در زمينه كلي نوغانداري برآورد مي نمايند.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش اثر تيمارهاي دماي محيط در دو سطح 16 و 20 درجه سانتي گراد، نوع پوشش (ماسه و پلاستيك مشكي)، آب گرم و سرد و معمولي، تاريكي و روشنايي در جوانه زني بذر سيكلامن Cyclamen persicum مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش در قالب طرح كاملا تصادفي با 10 تيمار و 3 تكرار براي صفات درصد جوانه زني، سرعت جوانه زني، طول دمبرگ، تعداد برگ كامل، تعداد برگچه و سطح برگ انجام گرفت. هر يك از واحدهاي آزمايشي در شرايط اتاقك رشد و گلخانه شامل گلدان هايي به قطر 5 سانتي متر داراي 50 عدد بذر تازه C. persicum بودند. نتايج حاصل اختلاف معني داري بين صفات مورد ارزيابي در تمامي سطوح نشان داد. پس از 23 روز قرارگيري گلدان ها در اتاقك رشد تيمار DCM )تاريكي - دماي 16 درجه سانتي گراد - پوشش ماسه- آب گرم( بهترين تيمار در جوانه زني بذور و تيمار LCC )روشنايي - دماي 20 درجه- بدون پوشش - آب سرد( نامناسب ترين تيمار در جوانه زني بذور  شناخته شدند. پس از انتقال گلدان ها به گلخانه وضعيت گياهچه ها نيز مورد ارزيابي قرار گرفت. تيمارهاي DCC )تاريكي - 16 درجه سانتي گراد - آب سرد( و DCW )تاريكي- 16 درجه سانتي گراد- آب گرم( بدون هيچ اختلاف معني داري بهترين تيمارها از نظر تعداد برگ هاي گسترش يافته بودند اين در حالي بود كه گياهچه ها در تيمار DCC سطح برگ كمتري داشتند. تيمارهاي LTW )روشنايي - 20 درجه سانتي گراد - آب گرم( و LCM )روشنايي - 16 درجه سانتي گراد - پوشش ماسه( و LCW )روشنايي - 16 درجه سانتي گراد - آب گرم( بدون اختلاف معني داري نامناسب ترين تيمارها از نظر وضعيت گياهچه ها بودند.

نگهداري ژرم پلاسم، در شرايط درون شيشه، يكي از بهترين روش هاي ذخيره خزانه ژنتيكي گياهي است. به كارگيري اين روش براي نگهداري گياهان در حال انقراض و يا گياهان داراي ارزش اقتصادي و دارويي حايز اهميت است. گياه زيتون تلخ به سبب برخورداري از چوب مرغوب، ارزش اقتصادي بالايي دارد. محورهاي جنيني زيتون تلخ (Melia azedarach L.) درون كپسول هاي آلژينات كلسيم همراه با سوكروز (هفتاد و پنج صدم مولار) و اسيد ساليسيليك ( 0، 50 و 200 ميكرومولار( پوشش دار (كپسوله) شدند. توانايي زيستي محورهاي جنيني كپسوله شده در دو شرايط انجماد سخت به كمك ازت مايع و يا نگهداري به مدت چهار ماه در چهار درجه سانتي گراد مورد ارزيابي قرار گرفتند. در هر دو حالت غلظت 200 ميكرومولار اسيد ساليسيليك به طور قابل توجهي درصد توانايي زيستي محورهاي جنيني كپسوله شده را افزايش داد. محورهاي جنيني فاقد كپسول بعد از قرار گيري در ازت مايع بقايي نداشتند. اما درصد توانايي زيستي محورهاي جنيني كپسوله شده همراه با تيمار 200 ميكرومولار اسيدساليسيك تا 71 درصد افزايش نشان داد. در شرايط سرما نيز توانايي زيستي به طور قابل توجهي از 33 درصد در محورهاي جنيني شاهد تا 83 درصد در محورهاي جنيني تيمار شده با غلظت 200 ميكرومولار اسيد ساليسيليك افزايش يافت. مقايسه توانايي زيستي محورهاي جنيني نشان داد كه كپسوله كردن با اسيد ساليسيليك در بقاي محورهاي جنيني نگهداري شده در انجماد سخت، نسبت به سرما نقش موثرتري دارند.

 نسخه قابل چاپ