پاسخ به:بانک مقالات زراعت و باغبانی
به منظور بررسي امكان كشت تابستانه ارقام تجارتي سيب زميني در شرايط اقليمي اصفهان آزمايشي به صورت فاكتوريل با دو فاكتور در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي به سه تكرار در مزرعه زارع واقع در روستاي كبجوان در منطقه براآن اصفهان در سال 1382 انجام شد. فاكتور اول شامل پنج رقم سانته، ديامانت، كنكورد، سانتانا و مارفونا، كه به ترتيب داراي خواب كوتاه، متوسط كوتاه، متوسط، متوسط و طولاني بودند و فاكتور دوم شامل دو تيمار خواب شكني به ترتيب: 1- سرما و 2- سرما + هورمون جيبرليك اسيد بود. نتايج نشان داد كه ديامانت و سانته با ميانگين عملكرد 22.9 و 22.3 تن در هكتار نسبت به ساير ارقام برتري داشتند. سانته نيز با توليد 12.5 تن در هكتار بيشترين ميزان توليد غده درشت و ديامانت با 9.6 تن در هكتار بالاترين ميزان غده هاي متوسط را توليد نمودند همچنين اين ارقام داراي درصد سبز بيشتر و پوشش گياهي يكنواخت تري نسبت به ساير ارقام، بودند. مارفونا به ترتيب با توليد 13.9، 7.8 و 3.8 تن در هكتار كمترين ميزان عملكرد كل، غده هاي درشت و متوسط را توليد نمود. تيمار خواب شكني سرما با عملكرد كل و غده هاي درشت به ترتيب21.6 و 12.5 تن در هکتار نسبت به تيمار خواب شکني سرما + هورنون که داراي عملکرد کل و غده هاي درشت به ترتيب 17.1 و 7.9 تن در هكتار بود. برتري معني داري نشان داد. از ميان ارقام، عكس العمل مارفونا نسبت به تيمارهاي خواب شكني متفاوت بود به طوري كه عملكرد كل و غده هاي درشت اين رقم در تيمار خواب شكني سرما + هورمون نسبت به تيار سرما افزايش معني داري نشان داد ليكن عملكرد كل و غده هاي درشت ساير ارقام در تيمار سرما بيش از تيمار سرما + هورمون بود. به طور كلي جهت كشت تابستانه در اصفهان ارقام ديامانت و سانته به همراه شوك سرما جهت شكستن خواب اين ارقام پيشنهاد مي شود.
نسخه قابل چاپ
به منظور ارزيابي قدرت رقابتي ذرت و سلمه تره آزميشي در سال زراعي 1382 در مزرعه پژوهشي دانشگاه تهران واقع در دولت آباد كرج انجام شد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي و با 3 تكرار انجام گرديد. تيمارهاي استفاده شده در آزمايش شامل 7 سطح تراكم سلمه تره (0، 5، 10، 15، 20، 25 و 30 بوته در مترمربع) و 2 سطح الگوي كاشت (تك رديفه و دو رديفه) بودند تجزيه آماري نشان كه عملكرد دانه، بيوماس، شاخص برداشت، تعداد رديف دانه در بلال، قطر چوب و ارتفاع گياه تحت تاثير تراكم سلمه تره قرار گرفت ولي تحت تاثير الگوي كاشت قرار نگرفتند. اثر الگوي كاشت روي عملكرد دانه و تعداد رديف دانه در بلال در سطح 95% معني دار گرديد به طوري كه عملكرد دانه در الگوي كشت دو رديفه (8.87 تن در هكتار) بيشتر از تك رديفه (8 تن در هكتار) بوده است و همچنين تعداد رديف دانه در بلال نيز در الگوي كشت دو رديفه (14.03) بيشتر از تك رديفه (13.42) بوده است. وزن هزار دانه تحت تاثير هيچ يك از تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفت. اثر متقابل بين الگوي كاشت و تراكم سلمه نيز در مورد صفات تعداد دانه در رديف و قطر چوب معني دار شد. عملكرد دانه ذرت بيشترين همبستگي مثبت و معني دار را با عملكرد بيولوژيك (r=0.93**) نشان داد و بعد از آن شاخص برداشت (r=0.54**)، ارتفاع بوته (r=42**)، تعداد دانه در رديف بلال (r=0.39*) و تعدا رديف دانه در بلال (r=0.31*) با عملكرد دانه همبستگي مثبت و معني داري داشته اند.
تراكم بيش از حد لايه هاي زيرين خاك مشكلي جدي است كه بر روي صفات فيزيكي مطلوب خاك زراعي تاثير منفي مي گذارد. به لحاظ شكل خاص هندسي و نيز شرايط فيزيكي خاك زيرشكن ها تا يك عمق معين قادر هستند خاك را به طرف بالا و جلو حركت دهند و از آن به بعد خاك به طرف جوانب تيغه حركت مي كند. اين عمق به نام عمق بحراني ناميده مي شود. در تحقيق حاضر اثرات بكارگيري دو تيغه سطحي در عمق 25 سانتي متر و در سه فاصله بين تيغه اي 50، 75 و 100 سانتي متر بر مقاومت كششي، سطح خاك بهم خورده، مقاومت ويژه و شاخص مخروطي در مقايسه با عملكرد يك زيرشكن منفرد در عمق 50 سانتي متر و در خاك داراي بافت لومي رسي در منطقه باجگاه شيراز آزمون گرديد. نتايج حاصله نشان داد كه استفاده از تيغه هاي سطحي در جلوي شاخه اصلي زيرشكن در فواصل بين تيغه اي 50 و 70 سانتي متر موجب كاهش معني دار مقاومت كششي و افزايش سطح خاك به هم خورده مي شود. همچنين نتايج حاصله در مورد شاخص مخروطي نشان داد كه وقتي از اين تيغه ها در جلوي تيغه اصلي استفاده مي شود. اين پارامتر در اعماق 30 تا سانتي متر 40 به طور معني داري كاهش يافته و عمق بحراني افزايش مي يابد.
تنوع صفات مورفولوژيكي جمعيت هاي Secale cereale (چاودار) ايران با استفاده از بذر و نمونه هاي رشد يافته در مزرعه از نظر 6 صفت كيفي و 28 صفت كمي مورد بررسي قرار گرفت. تنوع صفات كمي به دليل برون زاد آوري گسترده اين گونه بسيار بالا بود. از آنجا كه اين تنوع به صورت يكنواخت در كليه جمعيت ها ديده مي شود. مي توان گفت هيچ گونه تنوع بين جمعيتي ديده نشد. صفات كيفي نيز فاقد تنوع بين جمعيت ها بودند. ارزش منابع مختلف صفات در تعيين حدود تاكسون ها مورد بررسي قرار گرفته است.
به منظور ارزيابي اثرات تداخلي گندم در تراكم هاي متفاوت و تاريخ هاي مختلف سبز شدن يولاف وحشي، طي دو سال زراعي 83-1382 و 84-1383 آزمايشي به صورت كرت هاي خرد شده در پايه بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در خوزستان اجرا گرديد. كرت هاي اصلي شامل نه زمان سبز شدن يولاف وحشي به صورت چهار زمان 5، 10، 15 و 20 روز قبل از كاشت گندم، يك زمان (پانزدهم آذر ماه) همزمان با كاشت گندم و چهار زمان 5، 10، 15 و 20 روز پس از كاشت گندم بود و كرت هاي فرعي شامل شش تراكم 0، 20، 40، 60، 80 و 100 بوته يولاف وحشي در مترمربع تعيين گرديد. نتايج آزمايش نشان داد كه ارتفاع گندم با افزايش تراكم يولاف وحشي و همچنين تسريع در سبز شدن اين علف هرز كاهش يافت. افزايش تراكم و تسريع در سبز شدن يولاف وحشي سبب كاهش سطح برگ و عملكرد گندم گرديد. ميزان تششع ورودي به كانوپي با كاهش تراكم و تاخير در سبز شدن يولاف وحشي افزايش يافت. بيشترين ميزان كاهش ارتفاع و تششع ورودي با كانوپي گندم در تاريخ هاي مختلف سبز شدن يولاف وحشي متعلق به تاريخ كاشت يولاف وحشي بيست روز زودتر از گندم با 38 درصد كاهش و در تراكم مختلف علف هرز متعلق به تراكم يكصد بوته يولاف وحشي در مترمربع با 35 درصد كاهش بود. بالاترين ميزان كاهش عملكرد دانه نيز متعلق به همين تيمارها به ميزان 82 درصد بود.
هدف اصلي اين تحقيق بررسي روابط پوشش گياهي با برخي خصوصيات خاك موثر بر پراكنش گياهان شاخص مرتعي در بخشي از مراتع سارال استان كردستان است. به منظور بررسي ارتباط پوشش گياهي و خصوصيات خاك، ابتدا به روش فيزيونوميك تيپ بندي پوشش گياهي انجام شد. سپس منطقه معرف در هر تيپ رويشي تعيين و نمونه برداري هاي خاك و پوشش گياهي در آنها صورت گرفت. جهت بررسي ميزان همبستگي پوشش گياهي با عوامل خاكي، با استفاده از نرم افزار PC-ORD از آناليز چند متغيره، تجزيه مولفه هاي اصلي (PCA) و تحليل تطبيقي متعارف (CCA) استفاده شد. نتايج مطالعات منتج به تشخيص چهار تيپ گياهي Prangos- Ferula، Ferula- Chephalaria، Ferula- Bromus، و Fryngium- Achillea شد. همچنين نتايج حاصل از تحليل ارتباط عوامل فيزيكي و شيميايي خاك با پوشش گياهي نشان داد كه گونه هاي Eryngium، Achillea vermicularis و Bromus tomentellus خواستار شن بيشتر و سيلت و رس كمتر هستند و گونه هاي Cephalaria microcephala و Chaerophyllum macrospermum خواستار سيلت و رس بيشتر و شن كمتر مي باشند. گونه هاي Achillea vermicularis، Prangos ferulacea، Acantolimon sp و Ferula Haussknechtii خواستار اسيديته كمتري هستند اما با ميزان سيلت و درصد اشباع رابطه مثبت دارند.
يكي از چالش هاي عمده براي جمعيت در حال رشد كشور مساله آب و مديريت استفاده از آن است. اهميت بخش كشاورزي در اين مورد به دليل مصرف بالايي از منابع آبي كشور بايد مورد توجه جدي قرار گيرد. در اين خصوص يكي از راه هاي افزايش بازدهي مصرف آب در مزارع استفاده از روش هاي آبياري مناسب با راندمان بالا است. در سال هاي اخير دولت و برنامه ريزان بخش كشاورزي تسهيلاتي را به منظور به كارگيري فناوري هاي مدرن آبياري (آبياري تحت فشار) در اختيار كشاورزان قرار داده اند. از طرفي تنوع در عرضه تكنولوژي هاي نوين آبياري گاه كشاورزان را در انتخاب نوع سيستم مناسب دچار مشكل مي كند. تصميم گيري در انتخاب يك تكنولوژي بايستي با توجه به كليه عوامل تاثير گذار در كارايي آن باشد. لذا بررسي عملكرد سيستم هاي آبياري تحت فشار به منظور انتخاب مناسب ترين آن يك ضرورت مي باشد. هدف از انجام اين تحقيق ارزيابي روش هاي مختلف آبياري (آبياري سطحي- آبياري تحت فشار) به منظور معرفي بهترين گزينه در مناطق تابعه استان همدان است. براي اين منظور روش برنامه ريزي توافقي (C.P) 1 انتخاب شده است. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده دو مرحله اي، تعداد 157 بهره بردار از سيستم هاي آبياري تحت فشار انتخاب و با تكميل پرسش نامه اطلاعات مربوط به سال زراعي 81-1380 اخذ گرديد. نتايج حاصله نشان مي دهد كه در شهرستان بهار و نهاوند سيستم كلاسيك ثابت و قطره اي، در شهرستان هاي رزن و كبودرآهنگ سيستم كلاسيك ثابت و چرخدار و در شهرستان هاي ملاير، اسدآباد و تويسركان كلاسيك ثابت مناسب ترين گزينه هاي آبياري مي باشند.
به منظور بررسي تاثير تنش خشكي بر صفات زراعي و ظاهري 16 رقم گندم و همچنين معرفي ارقام متحمل و حساس به خشكي، دو آزمايش مجزا در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با دو تكرار اجرا گرديد. در آزمايش اول شرايط تنش خشكي اعمال شد و آبياري فقط يك بار براي سبز شدن انجام گرفت. اما در آزمايش دوم تا آخر فصل رشدي، آبياري به صورت معمول منطقه انجام گرفت. صفاتي از قبيل عملكرد و اجزاي آن، ارتفاع، دوره رشد رويشي، طول پدانكل و … اندازه گيري شد. عكس العمل ارقام مختلف گندم در دو آزمايش متفاوت بود، به طوري كه تنش خشكي موجب كاهش كليه صفات مورد ارزيابي مخصوصا عملكرد دانه (50.37)، عملكرد كاه (%49.45) و عملكرد بيولوژيك (%49.84) گرديد. اگر چه وجود شرايط ديم باعث كاهش عملكرد دانه در ارقام مختلف نسبت به شرايط آبي شد، ولي مشاهده گرديد كه بعضي از ارقام در شرايط ديم، تنش خشكي را تحمل كرده و عملكرد نسبتا بالايي داشتند. به عنوان نمونه مي توان ارقام آذر 2، كوير، سبلان و چمران را نام برد. با استفاده از محاسبه ضرايب همبستگي، روابط بين صفات تحت شرايط تنش وبدون تنش بررسي شد و مشخص گرديد كه صفاتي مثل ارتفاع زياد و طويل بودن پدانكل به دليل فراهم آوردن منبعي براي انتقال مجدد مواد و همچنين سطح فتوسنتز كننده، در تحمل گياه به خشكي مي توانند دخيل باشند. به منظور ارزيابي تحمل به خشكي در ارقام مورد بررسي از 3 شاخص ميانگين هندسي عملكرد، ميانگين هارمونيك عملكرد و شاخص تحمل تنش استفاده شد. اين شاخص ها همبستگي بالايي را با عملكرد دانه و شاخص برداشت تحت شرايط آبي و ديم نشان دادند. بنابراين مي توان از اين شاخص ها براي گزينش ارقام متحمل استفاده كرد. به طور كلي در اين تحقيق رقم آذر 2 مقاوم ترين و رقم 87-Zhong 291 حساس ترين ارقام به خشكي شناخته شدند و لذا مي توان از اين ارقام به عنوان والدين تلاقي در برنامه هاي به نژادي و تشكيل جمعيت در حال تفرق استفاده كرد. با استفاده از تجزيه خوشه اي به روش UPGMA و براساس فاصله اقليدسي، 16 ژنوتيپ گندم در 11 گروه مجزا تقسيم بندي شدند.
به منظور بررسي كشت مخلوط ذرت و خيار و تاثير آن بر كنترل علف هاي هرز، پژوهشي در سال 1383 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز واقع در كوشكك انجام گرفت. آزمايش به صورت طرح كرتهاي خرد شده در قالب بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. تيمارهاي كرت اصلي شامل، وجين (W) و عدم وجين (w)، و تيمارهاي كرت فرعي شامل، 100% ذرت (M)، 100% خيار (C)، 100% ذرت + خيار (MC)، 100% ذرت + 50% خيار (Mc)، 100% خيار + 50% ذرت (mC) و 50% ذرت + 50% خيار (mc) بود. كشت مخلوط با استفاده از طرحهاي افزايشي و جايگزيني به دست آمد. نتايج نشان داد كه وجين موجب افزايش عملكرد دانه و بيولوژيك ذرت و عملكرد ميوه خيار مي شود (a<%5). كشت مخلوط اثر معني داري را بر روي عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيك ذرت و عملكرد ميوه خيار داشت، ولي بر شاخص برداشت بي تاثير بود. ميزان LER در اغلب تيمارهاي مخلوط بزرگتر از يك بود كه نشان دهنده برتري كشت مخلوط در مقايسه با كشت خالص است. بيشترين ميزان جذب تشعشات فعال فتوسنتزي به تيمار MC مربوط بود. در خصوص كنترل و مديريت علف هاي هرز كشت هاي مخلوط در مقايسه با كشت هاي خالص برتري نشان دادند.
به منظور بررسي روابط ميان صفات مورفولوژيك توده هاي بومي گندم استان سيستان و بلوچستان تعداد 103 توده گندم جمع آوري شده از استان سيستان و بلوچستان هر يك در يك خط 2.5 متري كشت گرديد و كليه اندازه گيري ها براساس 5 نمونه انتخابي به صورت تصادفي انجام گرفت. نتايج آمار توصيفي نشان داد كه بيشترين ميزان ضريب تغييرات فنوتيپي مربوط به عملكرد بود. نتايج ضرايب همبستگي مشخص نمود كه بين عملكرد و صفات تعداد روز از كشت تا ظهور سنبله، طول سنبله، وزن صد دانه، تعداد پنجه، ارتفاع، قطر ساقه، تعداد سنبلچه در سنبله و تعداد دانه در سنبله همبستگي مثبت معني داري وجود دارد. تجزيه رگرسيون چند گانه به روش گام به گام نشان داد كه صفات وزن صد دانه، تعداد دانه در سنبله و تعداد پنجه بيشترين عوامل موثر در عملكرد هستند. در تجزيه به عامل هاي اول تنها 6 عامل حدود 80 درصد واريانس ميان صفات را توجيه نمود. تجزيه كلاستر به روش كمترين مربعات درون گروهي توده ها را به هفت گروه تقسيم نمود.
به منظور بررسي اثر نسبت هاي مختلف عنصري K، P، N، سايتوكنين و بافت خاك بر كيفيت و عملكرد پياز لاله پژوهشي در قالب طرح كرت هاي دو بار خرد شده با طرح پايه بلوك هاي كاملا تصادفي انجام گرفت. در اين پژوهش جهت تعيين بهترين تركيب تيماري، نسبت هاي مختلفي از عناصر K، P، N در چهار سطح شامل: محلول شماره يك (شاهد) با K، P، N (2.6 meq/I، 1.65، (6، محلول شماره دو K، P، N (2.6 meq/I، 4.05، (6، محلول شماره سه K، P، N (4.6 meq/I، 4.05، (6، و در محلول شماره چهارم K، P، N (4.6 meq/I، 1.65، (6 به عنوان كرت اصلي به همراه دو سطح هورموني سايتوكنين (كينتين 0، (500ppm و دو نوع بافت خاك (لومي، شني لومي) به عنوان كرت فرعي استفاده گرديد. در پايان دوره رشد رويشي و زايشي وزن تر، رشد عمودي، قطر، تعداد پيازچه، درصد ماده خشك، درصد نيتروژن، درصد پروتئين، ميزان جذب پتاسيم و ميزان جذب فسفر پيازها اندازه گيري شد. داده ها از نظر آماري تجزيه و مقايسه ميانگين با آزمون چند دامنه اي دانكن انجام گرديد. نتايج نشان دادند كه محلول غذايي شماره سه با نسبت عنصري K، P، N (4.6 meq/I، 4.05، (6، به همراه تيمار هورموني كينتين ppm500 و بافت خاك شني لومي بيشترين تاثير را در بر درشتي و عملكرد محصول پياز و تعداد پيازچه گل لاله داشته است (p<0.01).
در اين تحقيق فلور منطقه غرب بيرجند مورد بررسي قرار گرفته است. شهرستان بيرجند در طول جغرافيايي 57 درجه و 45 دقيقه تا 50 درجه و 60 دقيقه شرقي، عرض جغرافيايي 10 درجه و 31 دقيقه تا 33 درجه و 15 دقيقه شمالي قرار دارد. مطالعه گياهان نواحي غرب بيرجند انجام و نمونه هاي جمع آوري شده با استفاده از فلورهاي مختلف شناسايي گرديد. اين گونه ها در هر باريوم دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند اكنون نگهداري مي گردند. در اين تحقيق 37 تيره، 128 جنس و 160 گونه شناسايي شدند. بزرگترين تيره، كاسني با 16 جنس و 21 گونه و بزرگترين جنس ها از نظر تعداد گونه، علف شور از تيره اسفناج و چوبك از تيره ميخك با 4 گونه مي باشند. از بين گياهان منطقه حدود 40% دارويي، 47.8% مرتعي، 8.3% سمي و 4% صنعتي مي باشند. شكل زيستي هر يك از عناصر گياهي منطقه نيز با استفاده از روش Raunkier مشخص شد. اشكال بيولوژيك منطقه شامل 11.45% فانروفيت، 20% كامفيت، 27% همي كريپتوفيت، 0.5% كريپتوفيت و 33% تروفيت مي باشند.
به منظور ارزيابي سيستم آبياري قطره اي و مقايسه آن با آبياري سطحي، آزمايشي به صورت استريپ اسپليت پلات در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. تيمارها شامل 12 تركيب سطوح 3 فاكتور شامل دو طول 90 و 120 متر نوار به عنوان فاكتور افقي و دو دور آبياري براساس 25 و 40 ميليمتر تبخير از تشتك به عنوان فاكتور عمودي و تيمار فاصله لترال با سه سطح 0.5، 0.6 و 0.7 متر به عنوان كرت فرعي روي محصول گندم در ايستگاه تحقيقات كشاورزي اسلام آباد كرمانشاه در سال زراعي 82-1381 اجرا شد. عملكرد محصول، يكنواختي پخش آب و ارزيابي اقتصادي سيستم آبياري قطره اي و سطحي مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج تجزيه آماري از بين تركيبات مختلف، تيمار 70-40-90 (فاصله نوارها، درصد نياز آبي، طول لترال) را با بيشترين عملكرد تركيب تيماري برتر نشان داد. تحليل اقتصادي دو روش آبياري نشان داد هر چند نسبت منفعت به هزينه در آبياري سطحي بيشتر از آبياري قطره اي بدست آمد، اما بهره وري مصرف آب به ازاي هر واحد آب مصرفي در آبياري قطره اي (2.57) در مقايسه با روش سطحي (1.38) حدود دو برابر بود. نتايج اين آزمايش اجرايي بودن روش آبياري قطره اي درگندم را به خوبي نشان داد. با توجه به وسيع بودن آزمايش و اكتفا نكردن به شرايط مرسوم آزمايشات تحقيقاتي، نتايج اين بررسي با اطمينان بسيار بيشتري قابل تعميم خواهد بود. براساس اين نتايج و ساير مزاياي اين سيستم هاي شامل صرفه جويي در منابع و مديريت بهتر، ارزان تر و قابل كنترل تر گسترش اين سيستم ها قابل توصيه مي باشد.
از نظر اقتصادي گل محمدي مهم ترين گياه دارويي و معطر ايران است ريزازيادي اين گياه از نظر ايجاد گلستان هايي با درصد مشخصي از ماده موثره و همچنين در برنامه هاي اصلاحي از اهميت زيادي برخوردار است. بنابراين به منظور بررسي تكثير درون شيشه اي گل محمدي اثر دو محيط كشت MS و WPM، همچنين غلظت هاي متفاوت سيتوكينين هاي BAP و TDZ و اكسين شامل IBA و IAA برتكثير درون شيشه اي گل محمدي مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج حاصل از سترون سازي ريزنمونه ها نشان داد كه بهترين زمان نمونه گيري تابستان و پاييز است. در فصل تابستان و پاييز بهترين تيمار سترون سازي استفاده از كلريد مركوريك 0.1% به مدت زمان 5 دقيقه بود. در مرحله شاخه زايي محيط كشت MS بر WPM برتري داشت. بهترين تركيب تنظيم كننده رشد، BAP با غلظت 5 ميلي گرم در ليتر و TDZ با غلظت 0.1 ميلي گرم در ليتر بود. در صورتي كه استفاده از هورمون هاي IAA و IBA با غلظت هاي متفاوت تاثيري كمي بر شاخه زايي داشتند. اين تحقيق روش ريز ازديادي شاخه گل محمدي از طريق كشت بافت و با ضريب ازدياد 5.9 را از جوانه هاي شاخه ارايه نمود.
تغييرات خواص رئولوژيكي خمير آرد گندم نسبتا قوي و متوسط توسط افزودن مقادير مختلف مخمر خشك غير فعال بر روي خمير توسط دستگاه اكستنسوگراف اندازه گيري شد. براساس تحقيقات انجام شده، آرد مناسب صنايع بيسكويت و فرآورده هاي مشابه بايد داراي كيفيت گلوتن نسبتا ضعيف تا متوسط باشد. در حالي كه طبق بررسي هاي صورت گرفته عملا آردهايي به مراتب قوي تر، با پروتئين و گلوتن بالاتر تحويل اين صنايع مي گردد. در بسياري از موارد، مصرف كنندگان چنين آردهايي جهت اصلاح خواص رئولوژيكي خمير، از مواد احيا كننده با منشا شيميايي استفاده نموده كه اثرات سو بر روي سلامتي مصرف كنندگان دارند. شبكه گلوتني كه در زمان مخلوط كردن خمير بوجود مي آيد، در قدرت و قابليت كشش خمير موثر مي باشد. مواد احيا كننده با تاثير بر روي اتصالات دي سولفيدي گلوتن، قدرت و استحكام خمير را تغيير مي دهند. در اين تحقيق مخمر خشك، غير فعال شده و آنگاه به آرد گندم نسبتا قوي و متوسط اضافه گرديد و تغييرات خواص رئولوژي خمير در دستگاه اكستنسوگراف مورد مطالعه قرار گرفت. براي هر يك از صفات، تجزيه واريانس در طرح كاملا تصادفي انجام شد. از آزمون چند دامنه اي دانكن جهت مقايسه ميانگين ها با يكديگر استفاده شد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داده است كه مخمر خشك غير فعال، مقاومت به كشش خمير، انرژي مصرفي جهت كشش خمير را كاهش و قابليت كشش خمير را افزايش داده است.
