پاسخ به:بانک مقالات زراعت و باغبانی
پروانه خوشه خوار انگور يکي از مهم ترين آفات انگور در مناطق ميوه خيز کشور مي باشد. لاروهاي اين آفت با تغذيه از جوانه هاي گل دهنده، غنچه ها و حبه هاي انگور، خسارت قابل توجهي به محصول وارد مي کنند. در سال هاي 1378 و 1379 تحقيقاتي با هدف تعيين نحوه تغييرات جمعيت پروانه خوشه خوار انگور و تعيين بهترين زمان مبارزه با نصب تله هاي فرموني و همچنين نمونه برداري از مراحل زمستان گذراني آفت، مرحله تخم، لارو و شفيرگي در دو باغ انگور واقع در دشت و کوهپايه در منطقه سي سخت انجام گرديد. طي اين بررسي وجود ساليانه سه نسل كامل و نسل چهارم ناقص در چرخه زيستي آفت در منطقه مورد مطالعه محرز گرديد. ظهور پروانه هاي نسل زمستان گذران خوشه خوار در زماني انجام مي پذيرد که ميزبان هنوز داراي سبزينه اي نبوده، حتي جوانه هاي برگ هم متورم نشده است. نسل اول خوشه خوار چون در زماني ظهور مي کند که کليه واريته هاي انگور فاقد سبزينه هستند احتمالا درصد کمي از پروانه ها موفق مي شوند که به تاکستان ها خسارت وارد آورند، در نتيجه خسارت خوشه خوار در نسل اول روي کليه واريته هاي انگور قابل چشم پوشي مي باشد. ظهور نسل چهارم چون مقارن با برداشت ميوه انگور مي باشد، عملا خسارت چنداني به تاکستان ها وارد نمي شود. بيشترين خسارت وارده بر ميوه ها توسط نسل دوم و سوم صورت مي گيرد و اوج خروج لاروهاي نسل دوم حدود 10 روز پس از اوج پرواز پروانه ها انجام مي شود. بر اساس نتايج حاصله از اين تحقيق، توصيه مي شود که اولين برنامه سمپاشي در منطقه سي سخت در اواخر خردادماه در گستره زماني دو هفته صورت گيرد. سمپاشي دوم در هفته اول مردادماه در کاهش جمعيت آفت در سال هاي بعد بسيار موثر بوده است.
نسخه قابل چاپ
منطقه مورد مطالعه به وسعت 6800 هكتار در جنوب شرقي نيشابور واقع است. حداقل ارتفاع منطقه 1200 متر و حد اكثر ارتفاع منطقه 1400 متر مي باشد. ميزان متوسط بارند گي سالانه آن 238 ميليمتر مي باشد. پوشش گياهي منطقه به روش براون، بلانکه مورد مطالعه قرار گرفت. 39 قطعه نمونه در افراد جوامع گياهي مختلف استقرار يافت. تجزيه و تحليل داده هاي جامعه شناختي گياهي به روش هاي تجزيه و تحليل ارتباط هاي عاملي 1 و طبقه بندي سلسله مراتب بالارونده 2 با استفاده از برنامه آنافيتو انجام گرفت و در نهايت 9 جامعه گياهي و 1 زير جامعه تشخيص داده شد. در ميان جوامع حاضر در دشت ملحه جامعه Stipagrostietum pennatae - Eremostachyo regelianae با اشغال 38.44 درصد از کل مساحت منطقه وسيع ترين جامعه گياهي و جامعه Colchicetum kotschyi با اشغال 0.001 درصد از کل مساحت منطقه کوچکترين جامعه موجود در منطقه مي باشند. بعضي از خصوصيات اكولوژيكي شامل ارتفاع، جهت و درصد شيب و عوامل خاكي نيز بررسي شد که در ميان عوامل اكولوژيك، بعضي فاکتورها مانند درصد آهک و پتاسيم در استقرار جوامع گياهي منطقه موثرند.
به منظور مقايسه عملكرد، اجزا عملكرد و خصوصيات رويشي ژنوتيپ هاي جديد كلزا، 23 ژنوتيپ كلزاي بهاره در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي، در چهار تكرار در طي سال هاي 1379 و 1380 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي حاجي آباد كشت گرديد. نتايج تجزيه مركب دو ساله داده هاي آزمايش نشان داد كه اثر سال، رقم و اثر متقابل سال × رقم بر روي تعداد روز تا شروع گلدهي، طول دوره گلدهي، طول دوره رويش و ارتفاع گياه در سطح يك درصد معني دار مي باشد. ارقامHyola401 ،Hyola308 وSyn3 كمترين و رقم Balero بيشترين تعداد روز از سبز شدن تا شروع گلدهي و طول دوره رويش را داشتند، در حالي كه بيشترين و كمترين طول دوره گلدهي به ترتيب مربوط به ارقام Syn3 و Balero بود. اثر رقم بر روي تعداد غلاف در گياه و تعداد دانه در غلاف در سطح يك درصد معني دار بود. هيبريد Hyola308 بيشترين و رقم Fusia كمترين تعداد غلاف در گياه را توليد كردند و همچنين هيبريد Hyola401 و Hyola308 بيشترين و رقم Shiralee كمترين تعداد دانه در غلاف را داشتند. اثر رقم بر روي وزن هزار دانه و عملكرد دانه در سطح يك درصد معني دار بود. ميانگين عملكرد دانه و وزن هزار دانه در سال دوم آزمايش بيشتر از سال اول آزمايش بود. هيبريد Hyola401 با ميانگين 3466 كيلوگرم در هكتار بيشترين عملكرد دانه را توليد كرد.
بر اساس نتايج بدست آمده از آزمون تعيين توان توليد کمي و کيفي IAA و آزمون درون شيشه اي ارزيابي اثرات کاربرد سويه هاي ريزوبيومي برتر مولد IAA بر روي شاخص هاي رشد گياه گندم در اين تحقيق تعداد 5 جدايه باكتري ريزوبيومي انتخاب شد و پتانسيل آن ها در شرايط گلخانه اي بررسي گرديد. نتايج آزمون گلخانه اي بر روي گياه گندم نشان داد که هم تيمار باکتري و هم تيمارنقره و تريپتوفان بر روي پارامترهاي اندازه گيري شده اثر معني دار (p<0/01) داشته است. مقايسه ميانگين ها نيز نشان داد که بين اثر تيمارهاي ريزوبيومي بر روي پارامترهاي اندازه گيري شده نيز اختلاف معني داري وجود دارد. همچنين مقايسه ميانگين تيمار نقره و تريپتوفان برپارامتر اندازه گيري شده نشان داد که کاربرد توام نقره و تريپتوفان نسبت به کاربرد نقره و تريپتوفان به تنهايي و شاهد سبب افزايش معني داري در پارامترهاي اندازه گيري شده گرديده است. بنابراين مهمترين مكانيسم تحريك توسط سويه هاي ريزوبيومي، توليد فيتوهورمون ايندولي (IAA) مي باشد كه نتيجه آن رشد بهتر ريشه، بدنبال آن افزايش جذب آب و عناصر غذايي (K،P و N) توسط گياه و افزايش رشد مي باشد.
کاشت گياهان پوششي زمستانه به منظور كاهش استفاده از علفكش ها زيادموردتوجه قرار گرفته است. بدين منظور آزمايشي در سال زراعي 1379- 1378 در مرکز تحقيقات کشاورزي ورامين بصورت اسپليت پلات با طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي و در سه تکرار انجام شد. گياهان پوششي به عنوان فاکتور اصلي (تک کشتي چاودار، تک کشتي ماشک گل خوشه اي، مخلوط چاودار و ماشک) و مديريت مالچ به عنوان فاكتور فرعي (علفکش + مالچ، برداشت + مالچ، برداشت) همراه با دوبار وجين علف هاي هرز در نظر گرفته شد. جهت مقايسه، تيمار شاهد(شخم پاييزه + دوبار وجين علف هاي هرز) با سه تكرار در كنار آزمايش اصلي قرار داده شد. تيمارهاي مختلف گياهان پوششي قادر به كنترل علف هاي هرز كشيده برگ نبودند. علف هاي هرز پهن برگ توسط تيمارهاي مختلف گياهان پوششي كنترل شدند، به طوريكه 80 روز پس از کشت نشا گوجه فرنگي، در تيمار برداشت + مالچ چاودار، ماشک و مخلوط چاودار و ماشک، نسبت به تيمار شاهدميزان کنترل تراكم خرفه به ترتيب 91، 82 و 64 درصد، ميزان كنترل زيست توده خرفه 98، 79 و 100 درصد، ميزان كنترل تراكم تاج خروس 87، 75 و 75 درصدو ميزان كنترل زيست توده تاج خروس به ترتيب 100، 88 و 97 درصدبود. حداکثر عملکردگوجه فرنگي در تک کشتي چاودار و مخلوط آن با ماشک در تيمار برداشت + مالچ آنها مشاهده شدکه توانست عملکردمحصول را در مقايسه با شاهدبيش از 2 برابر افزايش دهد. به طوركلي اين تحقيق نشان دادكه زراعت گياهان پوششي زمستانه همراه با مديريت هاي مناسب مي تواندجايگزين مطلوبي براي روشهاي متداول در كنترل علف هاي هرز باشدكه در نهايت موجب افزايش بهره وري نهاده ها و رسيدن به اهداف كشاورزي پايدار خواهد شد.
در اين پژوهش به منظور بررسي عملكرد و صفات مرتبط با آن در ژنوتيپ هاي لوبيا تحت شرايط نرمال آبياري محدود و تعيين ارقام متحمل به تنش خشكي، 15 لاين لوبيا چيتي در دو آزمايش جداگانه بدون تنش (آبياري معمول) و تنش خشكي (آبياري محدود)، در طرح بلوك هاي كامل تصادفي هر كدام با سه تكرار كشت شدند. نتايج تجزيه واريانس نشان دادكه ارقام از نظر صفات موردبررسي اختلاف معني داري دارند كه بر وجود تنوع ژنتيكي بين ارقام دلالت داشت. صفات از نظر وراثت پذيري، ضريب تغييرات ژنوتيپي و ضريب تغييرات فنوتيپي مورد ارزيابي قرار گرفتند و اكثر صفات اندازه گيري شده داراي ضريب تغييرات ژنوتيپي قابل ملاحظه اي بودند. نتايج حاصل نشان داد در شرايط تنش صدمات زيادي به ترتيب بر عملكرد دانه، تعداد دانه در بوته، عملكرد بيولوژيك و تعدادغلاف وارد شد. بطور كلي در شرايط بدون تنش تعداد غلاف و در شرايط تنش شاخص برداشت بيشترين همبستگي را با عملكرد دانه دارا بودند. تجزيه به عامل ها در هر دو محيط چهار عامل را مشخص نمود كه در محيط بدون تنش و تنش به ترتيب بيش از 76 درصد و 69 درصدكل تغييرات داده ها را توجيه نمودند. نتايج رگرسيون هاي مرحله اي نشان داد كه حداكثر اختلاف عملكرد دانه لاين ها را مي توان به تعداد غلاف، اندازه بذر، وزن صددانه، شاخص برداشت و عملكرد بيولوژيك نسبت داد. نتايج تجزيه عليت تاکيد بر نقش مهم اثرات اين صفات در عملکرد دانه داشت بطور کلي در شرايط بدون تنش بيشترين اثر مستقيم و مثبت بر عملكرد دانه مربوط به عملكرد بيولوژيك بود و در شرايط تنش مربوط به شاخص برداشت است. به منظور گروه بندي ژنوتيپ ها براساس صفات فنوتيپي مورد بررسي، از تجزيه خوشه اي به روش UPGMA استفاده گرديد و در شرايط بدون تنش و تنش لاين ها به 5 گروه تقسيم شدند.
به منظور ارزيابي اقتصادي اثرات تاريخ كاشت و تراكم بذر در توليدعلوفه شبدر ايراني در دو الگوي كشت مكانيزه و سنتي، بررسي شدت همبستگي بين عملكردوصفات زراعي و برآوردهزينه و منافع تيمارها در الگوهاي كاشت مكانيزه و سنتي، اين طرح به صورت كرتهاي دوبار خردشده در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار به مدت سه سال (82-1380) در مزرعه تخقيقاتي موسسه تحقيقات اصلاح و تهيه نهال و بذر در كرج اجرا گرديد. در اين بررسي، روش كاشت در سه سطح (كشت مكانيزه، كشت خطي در كرت يا نواري و كشت كرتي يا سنتي)، تاريخ كاشت در سه سطح (15 و 31 شهريور و 15 مهر) و تراكم بذر در سه سطح (10، 15 و20 كيلوگرم در هكتار) بوده است. جهت ارزيابي اقتصادي و توجيه جايگزيني تيمارها از تكنيك بودجه بندي جزيي و تحليل ارجحيت سرمايه گذاري استفاده شده است.در اين روش، فرضيه اقتصادي وغير اقتصادي بودن جايگزيني هر يك ازتيمارهاي آزمايش به جاي ساير تيمارها مشخص گرديد. جهت بررسي شدت همبستگي بين عملكردو صفات زراعي از آزمون پيرسون بهره گرفته شد. نتايج نشان داد، متوسط هزينه توليدعلوفه شبدر ايراني طي سالهاي آزمايش (82-1380) در روشهاي كشت مكانيزه، نواري وسنتي به ترتيب 8211.5، 13021.2 و 13185.8 هزار ريال در هكتار محاسبه شده است. در روش كشت مكانيزه، طي سالهاي آزمايش (82-1380)، متوسط هزينه آماده سازي زمين و تهيه خطوط كشت 954 هزار ريال، عمليات كاشت، داشت و برداشت به ترتيب 4524.?،1333.? و 1399 هزار ريال در هكتار برآوردشده است. در روش كشت سنتي، طي سالهاي آزمايش (82-1380)، متوسط هزينه آماده سازي زمين و تهيه خطوط كشت 7290.4 هزار ريال، عمليات كاشت، داشت و برداشت به ترتيب 1004.6، 2833.4 و 1892.7 هزار ريال در هكتار برآوردشده است. ضريب همبستگي بين عملكردعلوفهتر شبدر با عملكردعلوفه خشك و ميانگين ارتفاع بوته به ترتيب 0.93 و 0.63 و از لحاظ آماري در سطح 1% معني دار ميباشد. ميانگين درآمد خالص تيمارهاي كاشت سنتي با تاريخ كاشت 15 شهريور و تراكمهاي بذر 10 و 15 كيلوگرم در هكتار به ترتيب 3.4 و 2.65 ميليون ريال در هكتار و ميانگين هزينه آنها به ترتيب 13.02 و 13.05 ميليون ريال در هكتار برآوردشد. اين تيمارها نسبت به تيمارهاي ديگر داراي بيشترين سودو به طور نسبي داراي متوسط هزينه مي باشند. لذا اين تيمارها به عنوان بهترين تيمار از لحاظ فني واقتصادي توصيه شده است.
درصد قابل توجهي از زمين هاي تحت آبياري جهان در مناطق خشك و نيمه خشك دنيا واقع شده است که در اين مناطق، غالب خاك ها حاوي مقدار زيادي نمک است. آبياري اين اراضي باعث انتقال نمك به ناحيه رشد ريشه شده و در نتيجه باعث افزايش فشار اسمزي و كاهش جذب عناصر غذايي گياه و كاهش محصول مي شود. در ايران نيز شوري از مهمترين مشكلات كشاورزي است. پيش بيني ميزان شوري در نقاط نمونه برداري نشده با استفاده از تعداد معدودي نقاط اندازه گيري شده و تهيه نقشه پراكنش شوري براي برنامه ريزي اصلاح خاك از اهميت زيادي برخوردار است. لذا اين تحقيق با هدف ارزيابي و تحليل تغييرات مكاني شوري خاک به عنوان يكي از جنبه هاي تخريب خاك، مقايسه روش هاي مختلف زمين آماري در برآورد آن و تهيه نقشه پراكنش مكاني شوري خاک انجام شده است. براي برآورد شوري خاك در نقاط نمونه برداري نشده، از روش هاي كريگينك،كوكريگينك و ميانگين متحرك وزندار در محيط GIS استفاده شده است. در اين رابطه براي ارزيابي روش ها، روش ارزيابي تقاطعي با کمک دو پارامتر آماريMAE و MBE استفاده شده است. نتايج بدست آمده نشان داد كه روش كريگينگ با ضريب همبستگي 0.98 و نيم تغيير نماي مدل گوسي از دقت بالايي براي برآورد مقادير شوري در نقاط فاقد اطلاعات برخوردار است. خطاي برآورد اين روش 1.31 و انحراف آن -0.34 دسي زيمنس برمتر بدست آمده است.
با توجه به تعداد حدود دو ميليون تيغه دروگر و کمباين در سال که در کشور مصرف مي شود، بديهي است که هزينه گزافي براي واردات آن اختصاص مي يابد. عمده مشکل در توليداين تيغه ها، مربوط به عمليات حرارتي و سخت کاري سطحي آنها مي باشد که بايد لبه هاي تيغه سخت شده ولي وسط تيغه سخت نشده باقي بماند. روش استفاده از کوره القايي به خاطر عملي بودن و همچنين صرفه اقتصادي و حصول شرايط سخت کاري، مورد تحقيق قرار گرفته است و توان مورد نياز کوره معادل 100 کيلووات به دست آمد. در اين راستا، سيستم يکسو ساز برق شهر و هد کوره و سيستم نوسان ساز و عمق نفوذ سختي انتخاب گرديدند و بده پمپ خنک کن هد کوره معادل 30 ليتر در ساعت و همچنين زمان انجام عمليات فوق براي هر تيغه برابر 6 ثانيه محاسبه گرديده است و در خاتمه هزينه تمام شده براي سخت کاري هر عدد تيغه با اين روش سخت کاري حدود200 ريال محاسبه شده است.
به منظور بررسي اثرات تراكم کاشت بر برخي از خصوصيات مورفوفيزيولوژيک، همچنين عملکرد دانه و عملكرد بيولوژيك در ارقام لوبيا قرمز (.Phaseolus vulgars L)، آزمايشي به صورت طرح کرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفي در سه تکرار در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه اروميه طي سال زراعي 1381 اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل فاصله بين رديف در سه سطح (30، 45 و 60 سانتي متر) به عنوان فاکتور اصلي و ارقام در دو سطح (درخشان با تيپ رشدي ايستاده و ناز با تيپ رشدي رونده) و فاصله بين دو بوته در رديف در سه سطح (5، 10 و15 سانتي متر) به عنوان فاکتورهاي فرعي بودند. در اين تحقيق شاخص هاي رشد(سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبي) نيز بر اساس درجه روز رشد محاسبه و تجزيه و تحليل شدند. نتايج تجزيه واريانس داده ها براي فواصل بين رديف و بين دو بوته در رديف بر روي عملکرد دانه و بيولوژيک در سطح احتمال يک درصد معني دار گرديد و بيشترين عملکرد دانه و بيولوژيک در کمترين فاصله بين و روي رديف به دست آمد. در مقايسه بين ارقام نيز رقم رونده ناز داراي عملکرد دانه بالاتري نسبت به رقم ايستاده درخشان بود. در بين صفات رويشي فقط تعداد شاخه هاي فرعي تحت تاثير فاصله بين رديف قرار گرفت و با افزايش فاصله بين رديف بر تعداد شاخه هاي فرعي افزوده شد. با افزايش فاصله بين دو بوته در رديف برتعداد شاخه هاي فرعي، طول شاخه هاي فرعي و تعداد گره بر روي شاخه هاي فرعي افزوده شد. در مقابل طول شاخه اصلي و تعداد گره در شاخه اصلي تحت تاثير تيمار فاصله بين دو بوته در رديف قرار نگرفت. بررسي شاخص هاي رشد نيز نشان داد که با کاهش فاصله بين دو بوته در رديف و يا افزايش تراکم کاشت بر ميزان سرعت رشد محصول افزوده مي شود.
در اين پژوهش، تاثير يولاف وحشي (Avena ludoviciana)، فالاريس (Phalaris minor) و خردل وحشي (Sinapis arvensis)، به ترتيب با تراكم هاي صفر تا 61، صفر تا 39 و صفر تا 74 بوته در متر مربع، در عملكرد گندم رقم فلات برآورد شد. يولاف وحشي و فالاريس با تراكم هاي گوناگون تاثير معني داري روي ارتفاع بوته هاي گندم نداشتند. ولي خردل وحشي با 12.5 بوته يا بيشتر در مترمربع موجب كاهش معني دار ارتفاع گندم شد. يولاف وحشي با 39 بوته يا بيشتر در مترمربع وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله گندم را كاهش داد. اين علف هرز با تراكم بين 11.5 تا 61 بوته در متر مربع، به ترتيب باعث 18 تا 44 درصد كاهش عملكرد دانه گندم شد. فالاريس با 29 تا 39 بوته در مترمربع، موجب كاهش معني دار وزن هزار دانه و 18 تا 19 درصد كاهش عملكرد دانه گندم گرديد ولي تاثيري روي تعداد دانه در سنبله نداشت. خردل وحشي با تراكم بيش از 12.5 و 22.5 بوته در مترمربع، به ترتيب روي كاهش تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه گندم تاثير معني داري داشت. اين علف هرز، همچنين، با 12.5 تا 74 بوته در مترمربع، 51 تا 91 درصد در كاهش عملكرد دانه گندم تاثير داشت.
با توجه به افزايش قيمت ملاس و خودكفايي در توليدگندم، تركيبات نشاسته اي مي توانند به عنوان جايگزين ملاس، در صنايع تخميري كشور مورد استفاده قرار گيرند. نتايج اين تحقيق كه در آن از نشاسته گندم براي توليد الكل استفاده شده، حاكي از آن است كه تجزيه آنزيمي محلول نشاسته 15% تيمار شده در دماي 130 درجه سانتيگراد و pH و 1.35، نسبت به ساير روش هاي مورد بررسي، راندمان تخمير بالاتري را باعث مي شود. همچنين در ادامه مشخص شد غني سازي مايع تخمير با املاح حاوي عناصر فسفر، روي، منيزيم و پتاسيم به همراه كنترل pH ابتداي تخمير بر روي 5.5، مي تواند نقش بسزايي در افزايش غلظت الكل به همراه داشته باشد. از ديگر نتايج اين تحقيق مي توان به بي تاثير بودن اسيد استيك و اسيد لاكتيك (غلظت 9gr/l) بر تخمير نشاسته هيدروليز شده اشاره نمود. بيشينه غلظت الكل حاصل در اين بررسي 71.8gr/l بود كه با راندماني معادل 78% ميزان تئوري حاصل گرديد.
به منظور بررسي واکنش به دوز علفهاي هرز پهن برگ مزارع گندم به فرمولاسيون هاي مختلف علف کش تربينورون متيل، آزمايش مزرعه اي در سال 1382 در استانهاي گلستان (گرگان) و خوزستان (اهواز) و آزمايش گلخانه اي در سال 1383 در تهران انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل علف کش تربينورون متيل در سه سطح شامل: سه فرمولاسيون تربينورون متيل ايراني، چيني و فرانسوي و دوز مصرفي اين علف کشها شامل 10، 15، 20 و 25 گرم ماده تجارتي در هكتار بود. پاسخ درصد کنترل تعداد و وزن خشك علفهاي هرز به دوز سه فرمولاسيون برازش داده شد. نتايج نشان داد که در دوزهاي کم 10 و 15 گرم در هکتار بين سه فرمولاسيون تفاوت معني دار وجود داشت و واکنش درصد کاهش تراکم و وزن خشک علفهاي هرز پهن برگ ناچيز بود. در بالاترين دوز (25 گرم در هکتار)، سه علفکش با هم اختلاف معني دار نداشتند. واکنش به دوز پنيرک (Malva sylvestris L. var mauritiana (L.) Boiss) و خارلته (Cirsium arvense L.) Scop) در استان خوزستان در بالاترين دوز مصرفي (25 گرم در هکتار) به هر سه فرمولاسيون تريبنورون متيل خوب بود. فرمولاسيون فرانسوي در اين دوز سبب کنترل بسيار خوب و فرمولاسيون هاي چيني و ايراني سبب کنترل خوب يونجه خاردار (Medicago polymorpha L) شدند. واکنش خردل وحشي (Sinapis arvensis L) در استان خوزستان به بيشترين دوز فرمولاسيون فرانسوي، خوب و به دو فرمولاسيون ديگر مطلوب و در استان گلستان به هر سه فرمولاسيون بسيار خوب بود. واکنش منداب (Eruca sativa Mill) از دوز 15 گرم در هکتار به هر سه فرمولاسيون در آزمايش گلخانه اي بسيار خوب بود. در کل نتايج نشان دادکه دوز توصيه شده سه فرمولاسيون تريبنورون متيل ايراني، چيني و فرانسوي به منظور کنترل کليه علفهاي هرز پهن برگ در مناطقي مثل خوزستان كه طيف علفهاي هرز آن گسترده است، مناسب نبوده و مي بايست دوز مصرفي را به ميزان 25 گرم در هکتار افزايش داد و يا از علف کش هاي جايگزين مانند توفوردي استفاده کرد.
به منظور ارزيابي برخي از صفات مورفولوژيك ارقام مختلف جو تحت شرايط آبياري معمولي و تنش خشكي در مرحله سنبله دهي، در شرايط آب و هوايي اسكو از توابع آذربايجان شرقي، آزمايشي در بهار سال 83 در قالب بلوك هاي كامل تصادفي به طور جداگانه و هر كدام با سه تكرار انجام شد. براي ايجاد تنش خشكي، آبياري در يكي از آزمايشها از مرحله سنبله دهي تا برداشت قطع شد و در هر دو طرح 5 صفت مورد ارزيابي قرار گرفت. تجزيه واريانس ساده براي هر دو بيمار نشان داد كه در ارقام مورد مطالعه براي كليه صفات به جز صفت «مساحت پرچم» اختلاف معني داري وجود دارد. نتايج حاصل از تجزيه مركب دو محيط نشان داد كه بين ارقام در مورد تمامي صفات اختلاف معني داري وجود دارد. اثر محيط نيز براي صفت طول سنبله غير معني دار و در بقيه صفات معني دار بوده كه بيانگر تأثير منفي روي صفات در اثر اعمال تنش در مرحله سنبله دهي مي باشد. اثر متقابل ژنوتيپ محيط براي صفات عملكرد دانه و مدت زمان رسيدگي معني دار شد كه نمايانگر واكنش متفاوت ارقام در محيط هاي مختلف است. مقايسه ميانگين صفات نشان داد كه در شرايط بدون تنش بيشترين عملكرد مربوط به رقم شماره 5 و در شرايط تنش خشكي مربوط به رقم شماره 4 مي باشد.
به منظور ارزيابي سطوح تحمل و تعيين مکانيسم هاي تحمل به شوري و تاثير دماهاي مختلف بر روي جوانه زني، رشد و روابط يوني در ارزن پروسو (Panicum miliaceaum)، آزمايشي در قالب فاکتوريل بر پايه طرح کاملا تصادفي اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل شش سطح شوري (صفر، 25، 50، 100، 200، 400 ميلي مولار کلريد سديم) و دماهاي 15، 20، 25 و 30 درجه سانتي گراد بودند. تجزيه واريانس داده هاي حاصل نشان داد که جوانه زني بذر ارزن به طور معني داري (P<0.05) تحت تاثير سطوح شوري، دما و اثر متقابل آنها قرار گرفت. حداکثر درصد جوانه زني در محلول شاهد (آب مقطر) حاصل شد. با افزايش غلظت کلريد سديم (NaCl) از درصد جوانه زني بذور به طور معني داري کاسته شد. همچنين با افزايش شوري از 50mM جوانه زني با تاخير اتفاق افتاد. افزايش دما از 20 درجه سانتيگراد نيز موجب کاهش معني دار درصد جوانه زني گرديد. سطوح پايين کلريد سديم (25 و 50 ميلي مولار) موجب تحريک وزن خشک ريشه و بخش هوايي گياهچه هاي ارزن گرديد. با اين حال، سطوح بالاتر کلريد سديم (100mm) منجر به کاهش معني دار وزن خشک ريشه، بخش هوايي و وزن خشک کل شد. تجمع بيوماس به طور معني داري در دماي 20 و 25 درجه سانتيگراد افزايش نشان داد. غلظت Na+ در اندام هاي هوايي و ريشه ها به طور معني داري با افزايش غلظت کلريد سديم افزايش يافت. غلظت K+ در ريشه ها و نسبت k/Na در اندامهاي هواي و ريشه ها به طور معني داري با افزايش شوري کاهش نشان داد. نسبت k/Na به طور معني داري تحت تاثير غلظت هاي بالاتر کلريد سديم و دما قرار گرفت.
