مقالات منابع طبیعی

آلكالوييدهاي تيره سيب زميني كاربردهاي دارويي فراواني دارند. از جمله آن ها مي توان هيوسيامين و اسكوپولامين را نام برد كه به عنوان داروهاي ضد انقباض و تشنج و داروهاي چشمي مصرف دارند. در ميان تيره سيب زميني، جنس Hyoscyamus با نام فارسي بنگ دانه با گونه هاي مختلف خود داراي ارزش دارويي ويژه اي است. در اين تحقيق، گياهان Hyoscyamus reticulates L. و Hyoscyamus pusillus L. از تيره سيب زميني، از نظر ميزان آلكالوييدهاي تروپان مورد بررسي قرار گرفتند. بدين منظور، اندام هاي مختلف، گياهان H. pusillus L. از قم در مرحله گلدهي و H. reticulatus L. از دو منطقه تهران - سد لتيان و باراجين قزوين در مرحله اواخر گلدهي و شروع ميوه دهي (ميوه نارس)، جمع آوري و پس از استخراج تروپان آلكالوييدها از بخش هاي مختلف آن ها به طور جداگانه، ميزان آلكالوييدهاي -L هيوسيامين و (-)- اسكوپولامين (هيوسين)، با دستگاه كروماتوگرافي مايع با كارايي بالا(HPLC)  مورد سنجش قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان دادند كه ميزان آلكالوييدهاي -L هيوسيامين و (-)- اسكوپولامين در بخش هاي مختلف گياه تفاوت دارند. آلكالوييد غالب در بخش هاي گوناگون Hyoscyamus pusillus L.، (-)- اسكوپولامين است و -L هيوسيامين، آلكالوييد عمده در بخش هاي مختلف Hyoscyamus reticulatus L. از دو منطقه مي باشد. به علاوه نتايج حاصل از اندازه گيري ميزان تروپان آلكالوييدها نشان داد كه ميزان اين دو آلكالوييد در گياه  Hyoscyamus reticulatus L. از تهران نسبت به منطقه قزوين بالاتر مي باشد.

براي تعيين همبستگي توليد كمي و كيفي دانه گياه دارويي اسفرزه Plantago ovata و اجزاي عملكرد، بذر اين گياه در ايستگاه تحقيقات منابع طبيعي مراوه تپه در استان گلستان در شرايط ديم با فاصله 4، 2 و 1.25 سانتي متر روي رديف كشت شدند. آزمايش به صورت بلوك هاي كامل تصادفي انجام شد. براي اندازه گيري پارامترهاي تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح، وزن هزار دانه و وزن خشك اندام هوايي در واحد سطح، در هر كرت تعداد پنج بوته بصورت تصادفي انتخاب و ميانگين ها در روابط رگرسيوني استفاده شد. اختلاف عملكرد دانه در واحد سطح تحت تاثير تراكم در سطح 5 درصد معني دار شد. همبستگي عملكرد دانه با تعداد سنبله در متر مربع و وزن خشك اندام هوايي به ترتيب در سطح يك درصد، و همبستگي توليد موسيلاژ دانه با تعداد سنبله در متر مربع در سطح پنج درصد معني دار شد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق فلور، شكل هاي زيستي و كوروتيپ هاي گياهان منطقه گرمسار در قالب طرحي مورد بررسي قرار گرفته است. در منطقه مورد مطالعه 54 خانواده، 160 جنس و 336 گونه وجود دارند. بزرگترين خانواده از لحاظ تعداد گونه ها به Chenopodiaceae با 56 گونه 9% و  Poaceaeبا 52 گونه %11 كل گونه ها را تشكيل مي دهند. گونه ها از نظر شكل زيستي شامل: %50.29 تروفيت، %10.77 همي كريپتوفيت، %18.57 كامفيت، %9.89 فانروفيت، %10.48 ژئوفيت هستند. گونه ها از نظر عناصر رويشي شامل: %55.9 عنصر ايران - توراني، %3.17 عنصر جهاني، %5.2 عنصر ايران - توراني و مديترانه اي، %11.95 ايران - توراني و صحرا سندي، %11.68 عنصر ايران توراني و اروپا سيبري، %5 عنصر ايران - توراني و مديترانه اي و اروپا - سيبري، %2.8 عنصر ايران - توراني، صحرا - سندي و مديترانه اي و %4.3 عنصر ايران توراني، صحرا – سند ي و اروپا - سيبري مي باشند .

 نسخه قابل چاپ

محلب (Prunus mahaleb L.) به طور معمول در ايران به عنوان پايه براي گيلاس و آلبالو استفاده مي شود. در اين تحقيق تكثير درون شيشه اي چهار ژنوتيپ پاكوتاه گزينش شده اين گياه براي تعيين مناسب ترين نوع و غلظت تنظيم كننده هاي رشد و نيز بهترين روش ضد عفوني نمونه هاي گياهي براي شاخه زايي و ريشه زايي مورد بررسي قرار گرفت. اين آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با 5 تكرار و 20 نمونه در هر تكرار انجام شد. نمونه هاي گياهي در اواخر زمستان از پايه هاي مادري جدا گرديدند. ضدعفوني نمونه ها در ابتدا با اتانول %70 به مدت 30 ثانيه و سپس با غلظت هاي 0.1، 0.2 و 0.3 درصد كلريد جيوه به مدت 2 يا 4 دقيقه انجام گرفت. نتايج نشان داد كه براي حذف آلودگي هاي سطحي بهترين تيمار استفاده از كلرور جيوه %0.2 به مدت 2 دقيقه مي باشد. نمونه هاي استريل شده جهت استقرار روي محيط كشت MS جامد قرار گرفتند و پس از آن جهت پرآوري شاخه به محيط مشابه با تركيبات هورموني متفاوت منتقل گرديدند. مرحله استقرار بين 40 تا 60 روز بر حسب ژنوتيپ متفاوت بود. پس از سه بار واكشت با فواصل 21 روز، بهترين شاخه زايي در محيط حاوي 1 ميلي گرم اسيد جيبرليك و 1 ميلي گرم بنزيل آدنين بدست آمد. بهترين غلظت هورموني براي ريشه دار كردن شاخه ها اسيد ايندول بوتريك به ميزان 0.8 ميلي گرم در ليتر بود. نتايج همچنين نشان داد كه درصدريشه زايي بر حسب ژنوتيپ متفاوت مي باشد، به گونه اي كه ژنوتيپ هاي شماره 247 و 187 با 43.17 و 1.5 درصد به ترتيب بيشترين و كمترين ميزان ريشه زايي را نشان دادند .

 نسخه قابل چاپ

گل محمدي با نام علمي Rosa damascena، گياهي درختچه اي و متعلق به تيره Rosaceae مي باشد. كشور ما سابقه طولاني در كشت و پرورش اين گياه داشته به طوريكه گلابگيري براي اولين بار در ايران انجام شده است. در اين تحقيق، اسانس حاصل از گلبرگ و ساير اجزاي گل (كاسبرگ، مادگي، پرچم و نهنج) در دو ژنوتيپ گل محمدي از لحاظ كميت و كيفيت بررسي شد. نتايج نشان داد كه گلبرگ ها داراي بالاترين كميت و كيفيت اسانس (درصد بالاي ژرانيول و سيترونلول) و كمترين ميزان تركيبات مومي كه كاهنده كيفيت اسانس مي باشند، بودند. در صورتي كه ميزان سيترونلول و ژرانيول در ساير اجزاي گل بسيار ناچيز و تركيب هاي مومي به طور قابل توجهي بالا بود. بطوريكه سيترونلول و ژرانيول گلبرگ حدود 40% اسانس و همين تركيب ها در ساير اجزاي گل فقط %2.5 كل اسانس را تشكيل مي داد. در حالي كه ساير تركيب ها، كه در اسانس گلبرگ، به مقدار بسيار اندك موجود بوده و يا وجود نداشت، با درصد نسبتا بالا در اسانس ساير اجزاي گل موجود بودند، مانند ژرانيل استون (%14.6)، متيل اوژنول (%7.3)، هگزاد كانول (%13.33) و هني كوزان (%11.39). بنابراين براي مقاصد اسانس گيري مشخص گرديد بهتر است گلبرگ گل از ساير اجزاي گل كه شامل نهنج، كاسبرگ، مادگي و پرچم مي باشد جدا گردد .

 نسخه قابل چاپ

تصميم گيري در انتخاب مكان هاي مناسب احداث سد زيرزميني با در نظر گرفتن اينكه معيارهاي متعددي در اين انتخاب بايد در نظر گرفته شوند، كار دشواري است. اين معيارها شامل معيارهاي فني، زيست محيطي و اقتصادي – اجتماعي مي باشد. در سرتاسر دامنه هاي شمالي كوه هاي كركس، آبراهه هاي متعددي وجود دارد كه به علت اقليم خاص و بارش كم، آبدهي قابل توجهي ندارند و اكثر آن ها سيلابي مي باشند. احداث سدهاي زيرزميني در خشكه رودهاي اين منطقه مي تواند يكي از راهكارهاي بسيار مناسب براي جبران كم آبي در ماه هاي خشك سال باشد. در اين تحقيق به منظور مكان يابي مناطق مناسب احداث سد زيرزميني در منطقه مورد نظر از سيستم پشتيبان تصميم گيري استفاده شده است. اين سيستم پشتيباني در سه مرحله مورد استفاده قرار گرفته است. در مرحله اول با استفاده از معيارهاي حذفي مناطق نامناسب براي احداث سد زيرزميني شناسايي شده و تعداد 27 محدوده مناسب به منظور احداث سد زيرزميني مشخص شده است. در مرحله دوم تصميم گيري در هر محدوده، مناسب ترين تنگه براي احداث سد زيرزميني مشخص گرديده است. در مرحله سوم تصميم گيري 27 محور مشخص شده در مرحله دوم با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي و با در نظر گرفتن معيارهاي ارزيابي با يكديگر مقايسه شده و در نهايت مناسب ترين محورها جهت بررسي هاي دقيق تر شناسايي شده اند.

 نسخه قابل چاپ

استان ايلام با وسعت 1700000 هكتار مرتع در زاگرس مركزي قرار گرفته و با دارا بودن اشكال متعدد توپوگرافي تحت تاثير عوامل جغرافيايي اقليمي قرار دارد و از آنجاييكه اين عوامل بر روي پوشش گياهي موثر هستند لذا به منظور تعيين غلظت مواد معدني در اقاليم مختلف استان و تغييرات آن ها در طي فصل رويش، اين طرح به مدت 3 سال در سطح مراتع استان اجرا گرديد. ابتدا با توجه به وسعت مراتع در اقليم هاي مختلف استان شامل بياباني گرم مياني، بياباني گرم خفيف، خشك معتدل، نيمه خشك معتدل، نيمه خشك سرد، نيمه مرطوب سرد (اقليم 1 تا 6) به ترتيب 7، 6، 3، 4، 5 و 6 منطقه در هر اقليم جهت نمونه برداري مشخص گرديد. در هر منطقه (روستا) بصورت تصادفي 3 دامدار انتخاب و محدوده تقريبي مراتع آن ها مشخص گرديد و در طول فصل چرا به فواصل تقريبا يكسان 4 بار از مراتع مربوط به هر دامدار با استفاده از كوادرات به مساحت يك متـر مـربـع نمـونه برداري به عمـل آمد. نمونه هاي حاصله به آزمايشگاه منتقل و مواد معدني كلسيم، فسفر، منيزيم، پتاسيم، آهـن، منگنـز، مس و روي آن ها با استفاده از روش استاندارد A.O.A.C اندازه گيري شد. نتايج حاصله نشان داد كه اختلاف ميانگين خاكسترخام، پتاسيم، منگنز و مس در اقليم هاي مختلف 1 تا 6 معني دار (P<0.01) است، در حاليكه ميانگين كلسيم، فسفر، منيزيم، آهن و روي در اين اقليم ها اختلاف معني داري را نشان نداد. بالاترين مقدار پتاسيم، منگنز و مس به ترتيب مربوط به اقليم هاي 4، 2 و 3 است. اختلاف ميانگين كلسيم، فسفر، منيزيم، پتاسيم، آهن، منگنز، مس و روي در سالهاي مختلف نمونه برداري معني دار (P<0.01) در حاليكه ميانگين خاكستر معني دار نبود. ميانگين كلسيم، منيزيم، پتاسيم، آهن و مس در اقليم هاي مختلف به طور معني داري بالاتر (P<0.01) از دامنه احتياجات نشخواركنندگان است، در حاليكه ميانگين فسفر در محدوده ميزان نياز و مقدار عنصر روي به طور معني داري كمتر (P<0.01) از دامنه احتياجات نشخواركنندگان است.

 نسخه قابل چاپ

توانايي آللوپاتي درمنه (Artemisia sieberi) كه گياهي است چند ساله و از خانواده كاسني، بر جوانه زني بذور و رشد دانه رست هاي يولاف وحشي (Avena lodoviciana) و تاج خروس (Amaranthus retroflexus) مورد بررسي قرار گرفت. اثر هر يك از بخش هاي مختلف رويشي درمنه (ريشه، ساقه و برگ) جداگانه آزمايش شدند. آزمايش ها به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار انجام شد. ابتدا عصاره هاي آبي غليظ از هر يك از اندامهاي رويشي درمنه با 10 درصد وزني - حجمي (100 گرم پودر اندام رويشي در 1000 ميلي ليتر آب مقطر) تهيه شد و سپس از هر يك از عصاره هاي آبي با غلظت هاي صفر، 20، 60 و 100 درصد تهيه گرديد و اثر هر يك از آن ها بر جوانه زني بذور و رشد دانه رستهاي علف هاي هرز مذكور مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصله در سطح آماري 1 و 5 درصد اختلاف معني داري را نشان داد. بطوري كه تاثير عصاره هاي آبي مختلف درمنه روي ميزان جوانه زني و طول ريشه چه و ساقه چه دانه رست يولاف وحشي و تاج خروس متفاوت و معني دار بود. تجزيه واريانس نتايج با نرم افزار MSTAT-C انجام گرفت و براي رسم نمودارها از نرم افزار Excel و جهت مقايسه ميانگين از آزمون دانكن استفاده شد. نتايج نشان داد كه تاثير عصاره آبي برگ درمنه بر جوانه زني و رشد دانه رستهاي علف هاي هرز يولاف وحشي و تاج خروس بيش از ساير اندام هاي رويشي درمنه است و در مقايسه تاثير عصاره آبي برگ درمنه بر جوانه زني و رشد دانه رست هاي يولاف وحشي بيش از تاج خروس است.

 نسخه قابل چاپ

تغيير اقليم يکي از مهمترين چالش ها در توسعه پايدار بوده که تاثيري منفي بر اکوسيستم هاي خشکي و آبي دارد. عامل اصلي اين پديده، افزايش غلظت گاز دي اکسيد کربن در اتمسفر است. ترسيب کربن در زي توده گياهي توسط روش هاي اصلاحي ساده، ارزان و چند منظوره در مراتع نواحي خشک و نيمه خشک، يکي از راهکارهاي مناسب جهت مواجهه با پديده مذکور محسوب مي شود. در اين مطالعه به منظور بررسي تاثير آبياري سيلابي مراتع بر ميزان ترسيب کربن زي توده سرپاي گونه هاي بوته اي، بخشي از مراتع گربايگان انتخاب شد. پس از تعيين مناطق معرف، گونه هاي بوته اي غالب در هر دو منطقه پخش سيلاب و شاهد، تعيين شدند. مقداري زي توده هوايي و زيرزميني گونه هاي مشخص شده به تفکيک هر اندام، در هر دو منطقه برآورد گرديد. سپس نمونه هاي گياهي شامل اندام هاي مختلف گونه هاي مورد بررسي، به آزمايشگاه منتقل و درصد کربن آلي هر يک از آنها، اندازه گيري شد. نتايج مقايسه ميانگين داده ها توسط آزمون t مستقل، حاکي از آنست که به رغم پاسخ هاي متفاوت ترسيب کربن گونه هاي مورد مطالعه نسبت به آبياري سيلابي، در مجموع ترسيب کربن توسط گونه هاي بوته اي غالب در مرتع آبگيري شده با ميانگين 100.09 کيلوگرم در هکتار در حدود 2 برابر ترسيب کربن اين گونه ها در مرتع شاهد با ميانگين 50.63 کيلوگرم در هکتار مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

تحقيقات سيتوژنتيکي در جنس Mentha نشان داده است که جنس Mentha يک گروه پلي پلوئيدي، با تعداد کروموزوم متنوع است. اين وضعيت شناسايي تاگزونوميکي گونه هاي Mentha را با مشکل مواجه ساخته است. مطالعه تنوع سيتوژنتيک بر روي دوازده ژنوتيپ نعنا متعلق به دو گونه Mentha longifolia و Mentha spicata که در منطقه مرکزي ايران (کاشان، اصفهان و محلات) موجودند، اجرا گرديد. مشخصات سيتوژنتيک همانند تعداد کروموزوم، طول و عرض کروموزوم، طول و عرض بزرگترين و کوچکترين کروموزوم و متوسط طول و عرض کل ژنوم محاسبه شدند. نتايج نشان داد که هر سه ژنوتيپ متعلق به گونه، M.longifolia، داراي تعداد کروموزوم 2n=24 بودند. در حاليکه ژنوتيپ هاي مورد مطالعه مربوط به گونه M.spicata از سطوح مختلف پلوئيدي از قبيل ديپلوئيد، تريپلوئيد و تتراپلوئيد برخوردار بودند. بدين ترتيب نه ژنوتيپ متعلق به گونه M.spicata که در اين مطالعه استفاده شدند در حقيقت سيتوتيپ هاي اين گونه بوده اند. ژنوتيپ هاي شماره يک، چهار و هشت، داراي سطوح دي پلوئيدي، ژنوتيپ هاي شماره دو، سه، هفت و دوازده تريپلوئيد و ژنوتيپ هاي شماره نه و ده داراي سطوح تتراپلوئيد بودند. در بين ژنوتيپ هاي گونه M.longifolia متوسط طول کروموزوم ها از 0.56 ميکرون در ژنوتيپ شماره شش تا 0.93 ميکرون در ژنوتيپ شماره پنج متغير بود. در بين ژنوتيپ هاي گونه M.spicata متوسط طول کروموزوم از 0.52 ميکرون در ژنوتيپ شماره دو تا 0.88 ميکرون در ژنوتيپ شماره هشت متغير بود.

 نسخه قابل چاپ

شناسايي کيفيت و ارزش غذايي گياهان به دليل اهميت آنها در تغذيه دام کمک موثري در توصيف جيره غذاي دام مي نمايد. نظر به اينکه عوامل مختلفي از جمله مراحل مختلف فنولوژي رشد گياه روي ارزش غذايي گياهان تاثير مي گذارد. در اين تحقيق کيفيت گونه گياهي Hedysarum coronarium (سولا) که از گونه هاي علوفه اي با ارزش مي باشد در سه مرحله فنولوژي رشد رويشي، گلدهي و زمان رسيدن کامل بذر مورد بررسي قرار گرفت. سولا گياهي پايا از خانواده بقولات است که علوفه آن به صورت سيلو شده و يا خشک مورد استفاده دام قرار مي گيرد. جهت آناليز اين گياه، ابتدا نمونه هاي گياهي در سه مرحله شامل رشد رويشي، گلدهي و رسيدن بذر جمع آوري و سپس نمونه ها بلافاصله به آزمايشگاه منتقل و در آزمايشگاه با روشهاي معمول و استاندارد اقدام به اندازه گيري فاکتورهاي ماده خشک، پروتئين خام، چربي خام، الياف خام، خاکستر و انرژي خام گرديد. نتايج حاصله نشان داد تفاوت معني داري در فاکتورهاي ماده خشک، پروتئين خام، چربي خام، الياف خام، خاکستر و انرژي خام (در سطح احتمال 1%) در مراحل مختلف فنولوژي وجود دارد. در اين گونه کيفيت علوفه در مرحله رويشي بيشتر از کيفيت علوفه در مرحله گلدهي و بذردهي مي باشد. ميزان پروتئين خام اين گونه در مرحله رويشي برابر 16.67 درصد و با بالغ شدن گياه ميزان پروتئين خام کاهش يافته و در مرحله رسيدن بذر به حداقل خود يعني 6.98 درصد مي رسد. از اين رو با توجه به خوشخوراکي اين گياه براي گاو و گوسفند و همچنين عملکرد بالا و ارزش غذايي خوب، استفاده از آن در برنامه هاي توليد علوفه توصيه مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

از انواع حرکات دامنه اي که به عنوان يکي از حوادث طبيعي غير مترقبه در مناطق مختلف خسارت هاي مالي و جاني فراواني را بر زندگي انسان ها وارد مي نمايد پديده زمين لغزش مي باشد. در اين تحقيق، ابتدا حوضه جنت رودبار به وسعت حدود 5240 هکتار در شهرستان رامسر انتخاب گرديد. سپس با استفاده از تفسير عکس هاي هوايي به مقياس هاي 1:20000 و 1:40000 به ترتيب مربوط به سالهاي 1373 و 1380، نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي و عمليات ميداني با استفاده از GPS، نقشه پراکنش زمين لغزش ها (متغير وابسته) تهيه گرديد. همچنين لايه هاي اطلاعاتي شيب، سنگ شناسي، فاصله از گسل و جهت شيب به عنوان متغيرهاي مستقل در محيط سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي تهيه و قومي شدند. از تلفيق متغيرهاي مستقل با متغير وابسته، مقدار لغزش در هر کلاس عامل محاسبه و وزن دهي طبقات بر اساس روابط موجود در مدل هاي آماري دو متغيره و LNRF صورت گرفت. در نهايت با نقشه هاي وزني حاصله و جمع جبري آنها نقشه پهنه بندي خطر زمين لغزش در مدل هاي مختلف حاصل شده است. ارزيابي مدل ها با استفاده از نسبت تراکمي (Dr) و مجموع کيفيت (Qs) صورت گرفت. نتايج حاصل از اين بررسي نشان مي دهد که بيشترين سطح لغزش در واحدهاي سنگ شناسي متشکل از لايه هاي مارن، رس، سيلت (90 درصد) و در طبقات شيب 70-45 درصد (حدود 45.36 هکتار) و 25-15 درصد (4.25 هکتار) بوقوع پيوسته است. از طرف ديگر جهت هاي غربي و شمالي به ترتيب به ميزان 46.75 و 41.5 هکتار و فاصله از گسل 2-0 کيلومتر (حدود 97 درصد) ناپايداري ها را به خود اختصاص مي دهند. اين تحقيق نشان مي دهد که شاخص مجموع کيفيت (Qs) در مدل تراکم سطح به ميزان 2.01 و در مدل LNRF حدود 1.28 و در مدل ارزش اطلاعاتي حدود 1.11 مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به منظور بررسي اثر فاصله از آبشخوار و توپوگرافي بر پوشش گياهي در مراتع کوهستاني گله بر استان همدان انجام شد. بدين منظور 3 آبشخوار که اهميت بيشتري از لحاظ شرب دام داشتند، انتخاب و واحدهاي نمونه گيري در اطراف هر آبشخوار مشخص گرديد. درصد شيب، جهت، ارتفاع از سطح دريا، درصد رطوبت خاک، فاصله از منبع آب و خصوصيات پوشش گياهي در هر يک از واحدهاي نمونه گيري محاسبه و در نهايت روابط بين عوامل ذکر شده در هر آبشخوار به روش رگرسيون گام به گام مورد آزمون قرار گرفت. در پايان مشاهده شد که با افزايش فاصله از منابع آب، تاثير عوامل فيزيکي بر خصوصيات پوشش گياهي افزايش مي يابد. شيب، ارتفاع از سطح دريا و فاصله از منبع آب بيشترين تاثير را بر پوشش گياهي داشته اند. اثر جهت جغرافيايي کمتر از 3 عامل فوق بوده و رطوبت خاک تاثير قابل توجهي بر پوشش گياهي نداشت. از بين خصوصيات پوشش گياهي که مورد مطالعه قرار گرفته اند، درصد تاج پوشش بيشتر از ساير خصوصيات تحت تاثير متغيرهاي فيزيکي قرار گرفت. وضعيت مرتع در هر 3 آبشخوار مطالعه شده با افزايش فاصله از آبشخوار ارتقا يافت.

 نسخه قابل چاپ

تعيين کيفيت علوفه يکي از مهمترين عواملي است که جهت مديريت صحيح مراتع لازم است. گونه هاي مرتعي در مکان ها و زمانهاي مختلف، کيفيت علوفه متفاوتي دارند. در اين تحقيق کيفيت دو گونه هالوفيت، Halocnemum strobilaceum و Halostachys caspica در مراتع گميشان در سه مرحله فنولوژيکي رشد رويشي، گلدهي و بذردهي مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور در هر مرحله فنولوژيکي 10 تکرار از هر گونه نمونه برداري شد. فاکتورهاي کيفي پروتئين خام، ADF، هضم پذيري و انرژي متابوليسمي نمونه ها در آزمايشگاه اندازه گيري شد و سپس با استفاده از تجزيه واريانس و آزمون دانکن ميانگين داده ها با يکديگر مقايسه شدند. نتايج بدست آمده نشان داد که کيفيت علوفه در هر دو گونه در مرحله رويشي بيشتر از مراحل ديگر است. مقايسه آماري نشان داد گونه Halostachys caspica، پروتئين خام (21.5 درصد)، انرژي متابوليسمي (10.21 مگاژول بر کيلوگرم) و قابليت هضم ماده خشک (71.86 درصد) بالاتر و درصد ADF (18.06 درصد) کمتري نسبت به گونه Halocnemum strobilaceum دارد.

 نسخه قابل چاپ

دانه هاي ريحان (Ocimum basilicum L.) به عنوان منبعي غني از اسيدهاي چرب غير اشباع بوده و مقدار زيادي موسيلاژ توليد مي کند. بذر تعدادي از جمعيت هاي ريحان که از مناطق مختلف ايران گردآوري شده بودند مورد آزمايش قرار گرفتند. روغن دانه ها به طور جداگانه استخراج و تبديل به متيل استر گرديدند، سپس ترکيبات اسيد چرب روغن بذرها توسط کروماتوگرافي گازي تعيين شدند. نتايج نشان مي دهد که بالاترين ميزان چربي کل در بين تمام جمعيت هاي وحشي و آزمايشگاهي (28.98 درصد وزني) در جمعيت آزمايشگاهي اردبيل و کمترين ميزان آن (17.25 درصد وزني) در جمعيت وحشي آذربايجان غربي 2 مشاهده گرديد. همچنين بالاترين ميزان پالمتيک اسيد در بين تمام جمعيت هاي وحشي و آزمايشگاهي (34.81 مول درصد) در جمعيت آزمايشگاهي کرمانشاه و کمترين ميزان آن (2.05 مول درصد) در جمعيت آزمايشگاهي کرمان مشاهده شد. از طرفي بالاترين مقدار استئاريک اسيد در بين تمام جمعيت هاي وحشي و آزمايشگاهي (7.56 مول درصد) در جمعيت آزمايشگاهي اهواز و کمترين آن (1.42 مول درصد) در جمعيت وحشي اردبيل مشاهده شد و بالاترين ميزان اولئيک اسيد در بين تمام جمعيت هاي وحشي و آزمايشگاهي (22.81 مول درصد) در جمعيت آزمايشگاهي قم و کمترين آن (11.10 مول درصد) در جمعيت وحشي آذربايجان غربي 2 مشاهده گرديد. بالاترين ميزان لينولئيک اسيد در بين تمام جمعيت هاي وحشي و آزمايشگاهي (25.60 مول درصد) در جمعيت آزمايشگاهي آذربايجان غربي 1 و کمترين آن (15.55 مول درصد) در جمعيت آزمايشگاهي کرمانشاه مشاهده گرديد. بالاترين ميزان لينولئيک اسيد در بين تمام جمعيت هاي وحشي و آزمايشگاهي (53.89 مول درصد) در جمعيت وحشي آذربايجان غربي 1 و کمترين آن (28.08 مول درصد) در جمعيت آزمايشگاهي کرمانشاه مشاهده شد. نتايج بخوبي نشان مي دهد که بذر جمعيت هاي مختلف ريحان داراي مقدار زيادي از اسيدهاي چرب غير اشباع و مقدار کمي از اسيدهاي چرب اشباع هستند.

 نسخه قابل چاپ