پاسخ به:مقالات منابع طبیعی
کور (.Capparis spinosa L)، مهم ترين گونه خانواده Capparidaceae به شمار مي آيد. اين گياه در مناطق گرمسيري استوايي يا نيمه استوايي و مناطق خشک جهان گسترده بوده و در همه جا پراکنده مي باشد. گياه کور به عنوان يکي از گياهان مهم دارويي محسوب شده و نيز توانايي بالايي جهت تثبيت شن دارا مي باشد. اين گونه در گذشته نه چندان دور، در رويشگاه هاي طبيعي استان بوشهر سهم به سازيي در توليد پوشش گياهي داشته است، اما هم اکنون جزء گونه هاي کم شونده و در حال انقراض اين رويشگاه ها محسوب مي شود. در اين مقاله ويژگي هاي گونه C. spinosa موجود در شهرستان دشتستان، واقع در استان بوشهر مورد مطالعه قرار گرفته و برخي از پيوندهاي زيستي (اقليم، خاک و عوامل زنده) با انتشار اين گونه در مناطق جداگانه ابوالفيروز، بويري و آب طويل در شهرستان دشتستان، در شرق شهرستان بوشهر مورد بررسي واقع شده است. بر اساس برآورد تعداد در هکتار و درصد تاج پوشش به روش تصادفي – سيستماتيک (تصادفي – منظم)، ويژگي هاي گياهي شامل ارتفاع، درصد تاج پوشش، تعداد پايه و قطر تاج، در هر محل اندازه گيري و تجزيه و تحليل گرديده است. همچنين زادآوري طبيعي اين گونه مورد بررسي قرار گرفته و تعداد آنها در هکتار محاسبه شده است. همچنين برخي از ويژگي هاي فيزيکي و شيميايي خاک و ويژگي هاي مختلف گياهي جداگانه مورد بررسي واقع شده و پيوند آنها مشخص گرديده است. نتايج نشان داده است که موثرترين عوامل در انتشار، فراواني و تراکم گونه C. spinosa، به ترتيب بافت خاک، زهکشي، رطوبت خاک، بارندگي و شوري خاک، مي باشد.
نسخه قابل چاپ
کهور آمريکايي گونه اي خاردار با تاجي پهن، هميشه سبز و با ريشه دواني عميق است و از خانواده Mimosaceae است. برگ هاي سبز اين گونه سريع الرشد، براي انواع دام ها خوش خوراک نيست. اين گياه در استان هاي ساحلي جنوب کشور از جمله هرمزگان گونه اصلي در ترکيب جنگل کاري ها به شمار مي رود. فقدان شناخت کافي از خصلت هاي تهاجمي اين گونه و قابليت هاي پوشش گياهي بومي منطقه از يک طرف و سهولت توليد نهال و توان استقرار بالاي اين گونه به ويژه در اراضي شني سبب شده است که از به کارگيري اين گونه در برنامه هاي جنگلکاري بدون توجه به اثرهاي آن در محيط هاي طبيعي و اراضي کشاورزي، به علت زادآوري طبيعي غيرقابل کنترل گونه، نگراني از اثرهاي نامطلوب گونه افزايش يابد. لذا به منظور بررسي نقش اين گونه در پوشش گياهي زير تاج، در ترکيب هاي مختلف پوشش گياهي طبيعي در مناطق مختلف در استان هرمزگان، در دو نوبت در سال 1380 و 1384 در فصل رويش گياهي منطقه، تغييرات پوشش گياهي يکساله زير و خارج از تاج با استقرار پلات هاي نيم مترمربعي، مقايسه آماري شد. نتايج اين بررسي نشان داد که پوشش گياهي يکساله زير تاج با خارج تاج در سال هايي که منطقه با خشکسالي مواجه نبوده در اغلب مناطق اختلاف معني داري با يکديگر دارند اما در سال هايي که ميزان بارندگي ناچيز بوده در مجموع پوشش گياهي يکساله هم در زير و هم در خارج تاج کم شده و در نتيجه در برخي از مناطق مورد مطالعه اختلاف معني داري بين پوشش گياهي زير و خارج تاج مشاهده نشده است.
در اين مطالعه عرضه و تقاضاي دانش آموختگان رشته هاي منابع طبيعي کشور مورد بررسي قرار گرفت. در بخش عرضه، پذيرش سالانه دانشجو در کليه دانشگاه هاي دولتي و آزاد کشور در کليه مقاطع و رشته هاي منايع طبيعي مورد محاسبه قرار گرفت. بر اساس پذيرش دانشگاه ها، بطور متوسط سالانه حدود 3659 نفر با مدارج مختتلف کارداني، کارشناسي، کارشناسي ارشد و دکتري از دانشگاه هاي دولتي (%46.5)، آزاد (%46) و جامع علمي کاربردي (%7.5) فارغ التحصيل مي گردند. در بخش تقاضا، مرکز آمار ايران، داده هاي مربوط به اشتغال دولتي و خصوصي را منحصرا در مقياس بخش هاي اقتصادي (مثل کشاورزي و منابع طبيعي و صنعت) ارائه مي نمايد. بدين ترتيب، ميزان اشتغال دولتي و خصوصي دانش آموختگان در زيربخش هاي منابع طبيعي و صنايع چوب بر اساس ارزش افزوده توليدي آن ها در سال 1382 برآورد گرديد. بر مبناي اين برآورد، حداکثر ميزان تقاضاي سالانه دانش آموختگان در زيربخش هاي منابع طبيعي و صنايع چوب 974 نفر برآورد گرديد. بدين ترتيب، ميزان عرضه سالانه (3659 نفر) تقريبا 3.7 برابر تقلضاي (974 نفر) دانش آموختگان منابع طبيعي بوده است. بنابراين، نرخ بيکاري دانش آموختگان رشته هاي منابع طبيعي %73 براورد مي گردد، که اين ميزان حدود 6 برابر نرخ بيکاري کشور (%11.8) در سال 1382 مي باشد. بر اساس اين بررسي کمي، سطح فعلي پذيرش دانشجو در رشته هاي منايع طبيعي يکي از عوامل اصلي بيکاري و بي انگيزگي دانشجويان اين رشته ها مي باشد. به منظور کاهش مشکل بيکاري، برخي راه حل ها نظير کاهش ظرفيت پذيرش دانشگاه ها، افزايش کيفيت و اشتغال محوري آموزش و توسعه تخصص هاي جديد در منابع طبيعي پيشنهاد شده است.
کمبود بارش و پراکنش نامناسب آن، شرايط محيطي سخت و نامناسبي را براي رويش و استقرار گونه هاي مرتعي در اغلب نقاط ايران به وجود اورده است، به طوري که براي بالا بردن ميزان موفقيت طرح هاي اصلاحي و احيايي در مراتع مناطق خشک و نيمه خشک علاوه بر کشت گونه هاي سازگار، ذخيره نزولات جوي ضروري مي باشد. شناسايي نيازهاي اکولوژيکي گياهان در موفقيت و برنامه ريزي اهداف بلند مدت اين طرح ها مفيد مي باشد. تحقيق حاضر براي بررسي اثرات کشت Atriplex canescens توام با ذخيره نزولات جوي (کنتور فارو) بر روي برخي از خصوصيات خاک و پوشش گياهي منطقه تحت کشت اتريپلکس کانسنس پس از 11 سال در استان زنجان آنجام گرفت. بدين منظور خصوصيات فسفر، نيتروژن، پتاسيم، بافت، هدايت الکتريکي، ماده الي و اسيديته در عمق 10-0 سانتي متري سطح خاک و درصد پوشش، تراکم، ترکيب و خوشخوراکي پوشش گياهي مورد بررسي قرار گرفتند. براي نمونه برداري، تجزيه و تحليل داده ها از طرح اسپليت پلات، تجزيه واريانس، آزمون دانکن و تي تست استفاده شد. تيمارها شامل سطح بين کنتور فاروها در دامنه شمالي و جنوبي کشت شده، داخل کنتور فاروها (زير بوته ها) و دامنه شمالي و جنوبي منطقه کشت نشده (شاهد) مي باشند. نتايج نشان داد که در خاک زير بوته ها افزايش معني داري از لحاظ فسفر، نيتروژن، پتاسيم، بافت، هدايت الکتريکي، ماده آلي و اسيديته مشاهده مي شود. منطقه کشت شده و کشت نشده از نظر نوع و نسبت ترکيب گياهي داراي اختلاف بوده و گونه هاي نسبتا شورپسند و غير خوشخوراک در منطقه کشت شده افزايش يافته است.
شناخت رابطه گياه با خاک، به منظور افزايش بهره وري و برآورد اهداف موردنظر در راستاي احياي اراضي ضروري است. در اين بين انتخاب گونه هاي گياهي سازگار و مقاوم به شرايط بياباني به شناسايي نيازهاي اکولوژيکي اين گياهان وابسته است، به طوري که گونه هاي موردنظر با ويژگي هاي خاص خود داراي تاثيرات ويژه اي بر محيط رشد خود مي باشند و مطالعه رابطه خاک و گياه مي تواند چگونگي اين اثرات را مشخص کرده و در برنامه ريزي اهداف مفيد باشد. اين پژوهش به منظور شناخت اثرات اسفناج وحشي (Atriplex canescens) بر روي خصوصيات فيزيکي و شيميايي خاک در استان قم انجام شد. براي نمونه برداري از طرح اسپيليت پلات استفاده گرديد که در آن منطقه کشت شده و نشده به عنوان فاکتورهاي بين موردي و عمق هاي (10-0)، (30-10) و (60-30) سانتي متري خاک به عنوان فاکتورهاي درون موردي در نظر گرفته شدند. خصوصيات اندازه گيري شده در خاک شامل بافت، هدايت الکتريکي، اسيديته، نيتروژن، فسفر، مواد آلي، املاح محلول سديم، کلسيم، منيزيم، کلر، کربنات و بي کربنات مي باشند. براي تجزيه و تحليل داده ها از تجزيه واريانس فاکتوريل مخلوط (کرت چندبخشي) استفاده گرديد. نتايج تجزيه و تحليل نشان داد کشت گونه اسفناج وحشي سبب افزايش معني دار فسفر، پتاسيم قابل جذب، پتاسيم محلول و pH در عمق اول نسبت به عمق دوم و سوم خاک تحت کشت شده است.
اين تحقيق با هدف بررسي اثر تاغ كاري بر غنا و تشابه گونه هاي زير اشكوب در منطقه اردستان صورت گرفته است. بدين منظور پس از جمع آوري آمار و اطلاعات پايه و بازديدهاي ميداني كه از تاغ زارهاي دست كاشت صورت گرفت، دو منطقه تاغ كاري با سنين 10-15 سال و بيشتر از 25 سال و يك منطقه به عنوان شاهد جهت نمونه برداري انتخاب گرديد. در هر منطقه با استفاده از روش سيستماتيك – تصادفي اقد ام به شمارش تعداد گونه ها و افراد هر گونه در داخل پلات هاي 1×1 متري گرديد. آنگاه شاخص هاي پراكنش، غنا و تشابه گونه ها در هر منطقه محاسبه و با استفاده از تجزيه واريانس، اين شاخص هاي مذكور در هر يك از مناطق، مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه كشت تاغ بر روي پراكنش گونه هاي زير اشكوب تاثير چنداني نداشته است، بيشترين غناي گونه ها مربوط به منطقه تاغ كاري با سنين 10-15 و كمترين غناي گونه ها در منطقه شاهد بود. از بين شاخص هاي غنا، شاخص من هينك نسبت به شاخص مارگالف ارجحيت داشت و مي توان آن را شاخص مناسبي در اين مناطق معرفي كرد. همچنين نتايج نشان داد كه بيشترين تشابه گونه ها در منطقه تاغ كاري بيشتر از 25 سال و كمترين ميزان تشابه گونه ها در منطقه تاغ كاري با سنين10-15 بود. از بين شاخص هاي تشابه، شاخص هاي هورن، ضريب جاكارد، موريزيتا، ضريب باروني - اورباني و بازر و ضريب سورن سون را شاخص هاي مناسبي براي اين مناطق مي توان معرفي نمود، زيرا اين شاخص ها حساسيت بيشتري را در اين مناطق نسبت به شاخص ضريب ساده Matching از خود نشان دادند .
يكي از راه حل هاي مناسب و كارآمد براي بهينه سازي استفاده از رواناب بويژه در مناطق خشك و نيمه خشك، استفاده از شبكه هاي پخش سيلاب مي باشد كه ضمن كاهش خسارات ناشي از سيل، در افزايش حجم سفره آب زير زميني، احيا مراتع و بيابان زدايي موثر است. هدف از اين تحقيق، بررسي برخي از ويزگي هاي خاك و پوشش گياهي شبكه پخش سيلاب گربايگان و مقايسه آن با منطقه شاهد است، به اين منظور در هر يك از مناطق پخش سيلاب و شاهد، دو منطقه معرف جهت نمونه برداري مشخص شد. در هر يك از مناطق معرف، نمونه برداري از پوشش گياهي در قالب 3 ترانسكت و 30 پلات به روش سيستماتيك - تصادفي صورت گرفت. درصد پوشش تاجي و ميزان تراكم، با روش پلات گذاري و توليد با روش مضاعف اندازه گيري شد. همچنين جهت ارزيابي خصوصيات خاك دو منطقه، در طول هر ترانسكت 6 پروفيل (3 پروفيل از زير اشكوب بوته اي و 3 پروفيل از خاك لخت) برداشت گرديدو فاكتورهاي هدايت الكتريكي (EC)، اسيديته (pH)، درصد ازت كل(TN) و درصد مواد آلي(OM) اندازه گيري شد. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه پخش سيلاب بر افزايش درصد پوشش تاجي و توليد فرم هاي رويشي موجود تاثير معني داري داشته است (P<0.05). از ميان گونه هاي بوته اي موجود، تراكم گونه غالب (Helianthemum lippii L.) و (Pers)، در شبكه پخش سيلاب افزايش داشته ولي بين تراكم ساير گونه هاي بوته اي تفاوت معني داري مشاهد ه نشد. نتايج آماري نشان داد كه پخش سيلاب در افزايش درصد مواد آلي، درصد ازت كل، هدايت الكتريكي و كاهش اسيديته خاك، تاثير معني داري داشته است (P<0.05).
توجه به اعمال مديريت صحيح و كاهش پيامدهاي خشكسالي در توسعه مناطق، نيازمند برنامه ريزي و اجراي اقدامات پيشگيرانه در مقابله با پديده خشكسالي است، كه خود مستلزم بكارگيري دانش كافي در پيش بيني خشكسالي مي باشد. در اين تحقيق 13 ايستگاه هيدرومتري با طول دوره آماري مناسب در استان تهران، انتخاب شد. دبي هاي حداقل ماهانه در حوزه هاي آبخيز برآورد و مقادير جريان با استفاده از توزيع لوگ پيرسون نوع سوم در دوره بازگشت هاي مختلف تعيين گرديد. تداوم و شدت خشكسالي بر اساس سطح آستانه با استفاده از روش ويبول مورد بررسي قرار گرفت. سطح آستانه هاي موردنظر و مقادير متناظر با سطح آستانه هاي مختلف از 10 درصد تا 95 درصد بدست آمد. مقادير جريان ماهانه در كل دوره آماري از مقادير آستانه كم شد، مقادير منفي، نمايانگر خشكسالي مي باشد. سپس در تداوم هاي مختلف شدت هاي خشكسالي بدست آمد. نتايج نشان داد كه خشكسالي هاي 100 ساله با توزيع لوگ پيرسون نوع سوم تقريبا برابر با صفر مي باشد. از طرف ديگر مقادير جريان با استفاده از روش سطح آستانه به تدريج با افزايش سطح آستانه كاهش مي يابد، تا جايي كه در سطح آستانه 90 درصد برابر با خشكسالي هاي دو ساله با روش لوگ پيرسون نوع سوم مي باشد. در اين بررسي همبستگي بالايي بين تداوم و شدت خشكسالي براي همه ايستگاه ها ملاحظه شد و مشخص شد كه با افزايش سطح آستانه شدت خشكسالي بيشتر مي شود. اقدامات مديريت آب مي تواند از سطوح پايين تر شدت خشكسالي شروع شود و زمان كافي را براي كنترل و تنظيم آب فراهم آورد.
هدف از اين مطالعه بررسي عوامل موثر در ميزان توليد و هزينه چوبكشي با ماشين چوبكشي چرخ لاستيكي تيمبرجك در سيستم گرده بينه كوتاه در جنگل آموزشي – پژوهشي خيرود كنار نوشهر مي باشد. در اين تحقيق بعد از مشخص نمودن اجزاي كار يك نوبت چوبكشي از محل قطع تا دپوي كنار جاده تعداد 44 مورد چوبكشي زمان سنجي گرديد. علاوه بر اندازه گيري زمان اجزاي مرتبط با يك نوبت چوبكشي، متغيرهايي نظير فاصله چوبكشي، شيب طولي مسير چوبكشي، تعداد گرده بينه در هر نوبت بار، حجم بار و نوع گونه ثبت گرديد. با تجزيه و تحليل داده ها، معادله رياضي پيش بيني زمان چوبكشي تعيين شد. ميزان توليد با احتساب زمان هاي تاخير و بدون آن به ترتيب 8.22 و 8.88 مترمكعب در ساعت برآورد گرديد. نرخ ماشين نيز 548.110 ريال در ساعت برآورد شد. به منظور تعيين هزينه چوبكشي از مدل هزينه يابي پيشنهادي دستورالعمل طرح بهره برداري سازمان جنگل ها و مراتع و آبخيزداري كشور استفاده گرديد، در نتيجه هزينه چوبكشي هر متر مكعب با احتساب زمانهاي تاخير و بدون آن، به ترتيب 66.674 و 61.746 ريال است. مجموع تاخيرها، زمان حركت بدون بار و زمان حركت با بار بيشترين زمان اجزاي چوبكشي با تيمبرجك را تشكيل مي دهند. بررسي اثر تغييرات هر يك از متغيرها روي زمان چوبكشي ماشين تيمبرجك و در نتيجه تغيير هزينه چوبكشي نشان داد كه افزايش هر يك از متغيرها، باعث افزايش هزينه به صورت خطي مي شود و تن ها با افزايش كاركرد ساليانه هزينه چوبكشي به ازا هر متر مكعب به صورت منحني، كاهش مي يابد .
اين تحقيق با هدف بررسي تاثير تيمار استيلاسيون بر ويژگي هاي فيزيكي تخته فيبر با دانسيته متوسط (MDF) صورت گرفت. از الياف استيله شده صنوبر با سطوح مختلف (صفر، 2.22، 15.97 و 19.08 درصد) و تحت دو دماي پرس (170 و 185 درجه سانتيگراد)، تخته هاي آزموني در قالب 8 تيمار ساخته شدند. نتايج در قالب طرح آماري كاملا تصادفي متعادل تحت آزمايش فاكتوريل تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان دادند كه استيلاسيون اثر بازدارندگي بالايي بر روي جذب رطوبت تخته ها مي گذارد. به نحوي كه بازدارندگي جذب رطوبت تخته هاي ساخته شده با الياف استيله شده داراي درصد افزايش وزني %19.08 و دماي پرس؛ 185 درجه سانتي گراد در رطوبت هاي نسبي 33، 50، 70 و 96 درصد برابر 44.58، 42.24، 36.93 و 39.36 درصد بود. بررسي اثر تيمار استيلاسيون بر روي جذب آب تخته ها نشان داد كه افزايش شدت تيمار سبب كاهش شديد جذب آب و واكشيدگي ضخامت تخته ها بعد از 2 و 24 ساعت غوطه وري در آب گرديد. همچنين استيله كردن الياف، افزايش اثر ضد واكشيدگي (ASE) را به دنبال داشت؛ به نحوي كه ميزان جذب آب در تخته هاي ساخته شده (در دماي پرس؛ 185 درجه سانتي گراد) با بالاترين شدت تيمار پس از 2 ساعت غوطه وري در آب، برابر %42.63 و در نمونه هاي تيمار نشده %89.98 بود. اثر ضد واكشيدگي استيلاسيون بر روي تخته هاي ساخته شده با بالاترين شدت تيمار نيز پس از 2 و 24 ساعت غوطه وري در آب برابر 78.22 و %65.17 بود. بررسي اثر دماي پرس نيز حاكي از اثر مثبت آن بر افزايش بازدارندگي جذب رطوبت تخته ها در رطوبت هاي نسبي مختلف بود. در يك نتيجه گيري كلي مي توان بيان نمود كه استيله كردن ويژگي هاي فيزيكي تخته فيبر با دانسيته متوسط را بهبود مي بخشد .
به منظور بررسي اثر پرتو UV-C در از بين بردن باكتري فاقد اسپور، باكتري و قارچ اسپورزا از غلظت هاي متفاوت پرتوUV استفاده گرديد. تعيين مناسب ترين غلظت UV-C در ايجاد موتاسيون در باكتري ها و اثر بازدارندگي غشاهاي مختلف از نفوذ نور UV-C نيز مورد بررسي قرار گرفت. باكتري هاي E. coli و Bacillus thuringiensis در معرض غلظت هاي متفاوت پرتو نور UV با طول موج 254 نانومتر قرار گرفتند. تيمارهاي UV از غلظت بسيار كم (11J/m2) و تا غلظت بيشتر از 60Kj/m2 در زنده ماني و ايجاد تغييرات در جمعيت باكتري ها، مورد بررسي قرار گرفت. باكتري B. thuringiensis در مقايسه با E. coli مقاومت قابل توجهي در مقابل پرتو UV از خود نشان داد. غلظت هاي حدود 200J/m2 و 200 اثري در كاهش جمعيت B. thuringiensis نداشت. اثر بازدارندگي نور ياد شده از حدود 260J/m2 شروع و در 3000Jm2 زنده ماني سلول ها تا كمتر از 1log كاهش يافت. در باكتري E. coli غلظت 170J/m2 باعث كاهش زنده ماني باكتري تا حدود 5log گرديد. جهت حذف 100% باكتري ها نياز به غلظت بالاي UV مي باشد. اسپور و قارچ Penicillium sp. در مقايسه با باكتري ها، مقاومت بسيار زيادي در مقابل پرتو UV از خود نشان داد. به طوري كه براي كنترل قارچ و اسپور نياز به غلظت هاي بيشتر از 18000 J/m2مي باشد. در بررسي اثر غشاها يا پوشش هاي مختلف در جلوگيري از نفوذ نور UV-C مشخص گرديد پلاستيك LDPE حاوي مواد ضد UV و شيشه، به طور 100% از نفوذ UV جلوگيري مي نمايند. ليكن پلاستيك هاي LDPE فاقد مواد ضد UV با ضخامت هاي مختلف تاثير قابل توجهي در بازدارندگي نفوذ نور UV ندارند. ضخامت هاي حدود 6 ميكرون LDPE تفاوتي با شاهد (بدون محافظ) نداشت. تابش نور UV با غلظت 88 J/m2 باعث ايجاد موتاسيون در E. coli و پيدايش كلني هاي مقاوم به آنتي بيوتيك ريفامپين گرديد. ليكن پرتو UV تاثيري در ايجاد باكتري موتانت B. thuringiensis با عدم توان اسپورزايي نداشت.
در اين پژوهش براي اولين بار فلاونوئيدهاي برخي از گونه هاي يك ساله گون با استفاده از كروماتوگرافي كاغذي به روش دو بعدي مورد بررسي قرار گرفت. جمعا 108 نوع فلاونوئيد از 20 گونه، زير گونه و واريته استخراج و ميزان تشابه گونه ها با استفاده از نرم افزار Statistica و روش UPGA (Unweighted Pair Group Average)مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه: 1- بخش Bucerates از ساير بخش هاي مورد مطالعه كاملا مجزاست. 2- قرار گرفتن اعضاي بخش Sesamei در خوشه هاي متفاوت ناهمگن بودن اين بخش را تاييد مي كند. 3- تشابه فلاونوئيدي جنس Ophiocarpus (Bunge) Ikonn با ساير گونه هاي جنس Astragalus نيز قرارگيري جنس Ophicarpus را در جنسAstragalus تاييد مي كند .
مطالعه صفات مورفولوژيك در برگ گونه بلوط دارمازو (Quercus infectoria Oliv. 1801) در مناطق جنگلي استان كردستان، با توجه به وجود تفاوت آشكار در اشكال برگي پايه ها و با هدف شناخت حالات مختلف بروز صفات كيفي و نيز يافتن دامنه تغييرات در ابعاد صفات كمي اندام برگ در اين گونه انجام شد. بدين منظور در مناطق بانه (16 كانون) و مريوان (10 كانون)، 26 كانون جنگلي انتخاب و تعداد 390 نمونه گياهي برگ از پايه ها جمع آوري شد. سپس تعداد 13 صفت مورفولوژيك متغير برگي شامل 6 صفت از دسته صفات كمي و 7 صفت از دسته صفات كيفي اندازه گيري و ثبت شده و داده هاي بدست آمده در قالب طرح آماري آشيانه اي و مدل كاملا تصادفي توسط نرم افزارهاي Mstatc،Minitab و Genstat مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. در بررسي نتايج بدست آمده از تعداد 6 صفت كمي مشخص گرديد كه در صفات برگي متغيرترين صفت اندازه سطح برگ ها (حد اقل سطح 5.5 سانتي متر مربع و حداكثر 60 سانتي متر مربع) با ضريب تغيير %37 و كم تغييرترين آن صفت تعداد رگبرگ ها (حداقل 6 جفت رگبرگ و حداكثر 15 جفت) با ضريب تغيير 15% است. همچنين 7 صفت كيفي برگ نيز در قالب 17 ارزش سيستماتيكي تعريف گرديده و بررسي نتايج حاصل نشانگر آن است كه هر يك از سطوح برگي در اين گونه دو حالت دارند (داراي كرك ستاره اي پراكنده و بدون كرك)، كه در 90% نمونه ها سطح پشتي كركدار و در %55 آن ها سطح رويي برگ بدون كرك بوده است. پهنك برگ ها نيز سه شكل مختلف دارند (واژ تخم مرغي، تخم مرغي و مستطيلي) و 96% برگ ها به شكل تخم مرغي واژگون هستند. شكل حاشيه برگ ها نيز سه نوع بوده (كنگره اي منظم، كنگره اي نامنظم و صاف) كه 95% برگ ها داراي حاشيه كنگره اي منظم مي باشند. قاعده برگ در نمونه ها نيز سه حالت مختلف دارد (گرد، نيمه قلبي و باريك شونده) و برگ با قاعده گرد شامل بيشترين تعداد بوده و 63% برگ ها را تشكيل مي دهد. دو صفت شكل نوك برگ (گرد و نوك دار) و شكل نوك دندانه ها (گرد و نوك تيز) نيز هر يك به دو صورت هستند كه 55% نوك برگها، نوك دار و 73% نوك دندانه هاي حاشيه برگ، نوك تيز مي باشند.
