مقالات منابع طبیعی

به منظور بررسي سازگاري گونه هاي مهم جنس Poa در استان زنجان، 27 جمعيت از هفت گونه جمع آوري شده از سطح استان زنجان، در قالب طرح کاملا تصادفي نامتعادل با پايه چهار تکرار در شرايط استان زنجان طي سال هاي 82 و 83 مورد ارزيابي قرار گرفتند. عملکرد علوفه خشک و 18 صفت مورفولوژيکي مورد مطالعه قرار گرفتند. داده هاي مربوط به صفات اندازه گيري شده در هر يک از سال هاي 82 و 83 به صورت جداگانه تجزيه شدند و با استفاده از طرح آشيانه اي داده هاي دو سال مورد تجزيه واريانس مرکب قرار گرفتند. اختلاف معني داري ميان جمعيت ها براي تمام صفات مورد مطالعه مشاهده گرديد که نشان دهنده وجود تنوع ژنتيکي در جمعيت هاي جمع آوري شده استان زنجان مي باشد. بر اساس نتايج حاصله، تيپ کانوپي در گونه P.pitchisonii به صورت متراکم و بقيه گونه ها به صورت افراشته بود. از نظر ارتفاع 29.8 تا 41.9 سانتي متر به ترتيب در گونه هاي P.trivialis و P.sinsica مشاهده گرديد. از نظر عملکرد علوفه تر بخش هوايي بيشترين عملکرد علوفه تر مربوط به گونه هاي P.sterilis و P.araratica (به ترتيب 52.1 و 51.8 گرم در بوته) بود و بالاخره از نظر عملکرد علوفه گونه P.sterilis و P.araratica (به ترتيب با 31.5و 31 گرم در بوته) و گونه P.pitchisonii با 17 گرم در بوته به ترتيب بيشترين و کم ترين عملکرد علوفه خشک را در مجموع دو سال داشتند. به طور کلي با توجه به نتايج به دست آمده از مقايسه بين گونه ها دو گونه P.sterilis و P.araratica به عنوان گونه هاي سازگار معرفي شدند ژنوتيپ هاي شماره 3، 6 و 34 در گونه P.sterilis با توليد علوفه خشک بين 1 تا 1.2 تن در هکتار به عنوان ژنوتيپ هاي برتر براي توليد ارقام ترکيبي و بذرپاشي مراتع استان زنجان توصيه شدند.

 نسخه قابل چاپ

دشت سيستان در جنوب شرق ايران سرزمين بسيار خشک و متاثر از شرايط بياباني است. در اين اراضي پديده بيابان زايي بستر ناپايداري را براي تمامي فعاليت هاي اقتصادي – اجتماعي و به ويژه کشاورزي و آبياري به وجود آورده است. جهت بررسي شدت بيابان زايي منطقه شيب آب و پشت آب دشت سيستان از منظر معيار آب از ميان تمامي مدل هاي هاي ارزيابي بيابان زايي ارايه شده در جهان، از مدل مدالوس استفاده شده است. از خصوصيات بارز اين مدل قابليت انعطاف و تطابق بالاي آن با استفاده از شاخص ها و زيرشاخص هاي متفاوت با شرايط مختلف منطقه اي خصوصا اقليم مي باشد بدون آن که نياز به ارايه مدل هاي جداگانه اي باشد. از تلفيق شاخص ها و زيرشاخص ها به صورت کمي به وسيله ميانگين هندسي و سپس طبقه بندي آن نقشه کيفي نهايي شدت بيابان زايي هر معيار به دست مي آيد. قابل ذکر است که در اين تحقيق جهت تعيين شاخص ها و طبقه بندي آنها از دو روش، يعني مدل مدالوس و مدل تطابق يافته مدالوس با توجه به شرايط ايران استفاده شده است. در منطقه سيستان نيز شاخص ها و زيرشاخص هاي معيار آب، مناسب با شرايط منطقه انتخاب و مورد ارزيابي قرار گرفتند که شامل شاخص هاي اقليم، عوامل کمي، روش هاي آبياري و راندمان آبياري و همچنين زيرشاخص هاي جهت باد، ميزان بارندگي، شاخص ترانسو، تداوم خشک سالي، ميزان آبدهي آب زيرسطحي، کمبود منابع آب مورد نياز دام و انسان، سيستم استحصال آب هاي غير متعارف نوع سيستم آبياري، راهبري آبياري و راندمان انتقال مي باشند. نتايج حاصل از تلفيق آنها نشان دادند که بيابان زايي در اين منطقه از ديدگاه معيار آب با توجه به طبقه بندي مطابق با شرايط ايران در کلاس بسيار شديد و با توجه به طبقه بندي اصلي مدل مدالوس (با توجه به شرايط مديترانه) در کلاس بحراني شدت بيابان زايي قرار مي گيرد.

 نسخه قابل چاپ

اين بررسي با هدف مطالعه تاثير شرايط ساخت بر ويژگي هاي فرآورده مرکب الياف چوب / پليمر مورد توجه قرار گرفته است. در روش مخلوط سازي 12 تيمار با ترکيب شرايط مختلف مقدار الياف سلولزي، درجه حرارت مخلوط سازي مورد توجه قرار گرفته است. ويژگي هاي مکانيکي فرآورده مرکز اندازه گيري و با استفاده از آزمون فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي و طيف سنجي FTIR مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. استفاده از الياف صنوبر در مقادير مختلف باعث تغييرات در ويژگي هاي فيزيکي و مکانيکي فرآورده مرکب شده است. با افزايش مقدار درصد الياف سلولزي از 10 تا 40 درصد مقاومت به ضربه فاقدار، کاهش و مقاومت و مدول کششي افزايش و مقاومت خمشي تا 30 درصد الياف، افزايش داشته است. نتايج طيف سنجي FTIR نشان داده است که باندهاي جذبي گروه هاي کربونيل (C=O) و اتصالات در نواحي 1688-1755 cm^-1 در حضور عامل جفت کننده انيدريدمالئيک پلي پروپيلني افزايش يافته و اين پديده باعث افزايش ويژگي هاي مکانيکي در فرآورده مرکب الياف چوب / پليمر در محدوده 30 درصد الياف گرديده است. همچنين نتايج طيف سنجي FTIR نشان داده است که باندهاي جذبي گروه کربونيل (C=O) در دماي 190 درجه سلسيوس در محدود 1704-1725 cm^-1 بدست آمده که منطقه مناسب جهت تشکيل اتصالات بوده است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي کارايي مصرف آب در گياه تاغ (Haloxylon aphyllum) طرحي از سال 1380 لغايت 1384 در ايستگاه تحقيقات بيابان زدايي شهيد صدوقي يزد در شرايط لايسيمتري و در مجار تاغزارهاي دست کاشت به اجرا در آمد. پس ار آماده شدن لايسيمترها، نسبت به کاشت نهال تاغ اقدام و با مراقبت يکساله از آنها، شرايط براي اعمال تيمارهاي رطوبتي مهيا گرديد. تيمارهاي رطوبتي شامل ظرفيت گلداني (شاهد)، يک سوم ظرفيت گلداني و تنش خشکي بوده که در قالب طرح پايه کاملا تصادفي و با سه تکرار اعمال گرديد. آب مورد نياز براي رسيدن به رطوبت موردنظر به صورت هفتگي و از طريق توزين لايسيمترها در اختيار گياهان قرار مي گرفت. ضمن اينکه در تيمار تنش خشکي، پس از استفرار کامل نهال ها، آبياري قطع گرديد. با هدف به حداقل رساندن ميزان تبخير، سطح لايسيمترها با ورق هاي نازک فايبرگلاس و يک لايسيمتر نيز براي محاسبه ميزان تبخير بدون اينکه گياهي در آن کاشته شود منظور گرديد. مجموع آب خارج شده از لايسيمترها (زهکش + تبخير) را از آب وارد شده به لايسيمترها (آبياري + بارندگي) کسر و به عنوان آب مصرف شده توسط گياه (تعرق) محاسبه شد.
تيمارهاي رطوبتي طي دو فصل رويش اعمال و در پايان سال دوم نسبت به اندازه گيري وزن تاج پوشش، وزن ريشه و وزن کل ماده خشک توليدي اقدام و کارايي مصرف آب (WUE) محاسبه گرديد.
نتايج نشان داد که تاثير مقدار مصرف آب، بر افزايش وزن ريشه و وزن اندام هوايي در سطح آماري يک درصد اختلاف معني دار داشت. ليکن تاثير آن بر کارايي مصرف آب متفاوت بوده به گونه اي که با افزايش ميزان رطوبت خاک از کارايي مصرف آب کاسته شده است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مقايسه ترکيب پوشش گياهي تحت شرايط قرق، چراي آهو (دشت ميرزابايلو پارک ملي گلستان)، چراي متوسط گوسفند (مراتع حفاظت شده قرخود) و چراي سنگين گوسفند (مراتع اطراف روستاي اسپاخو) با استفاده از قابهاي تصادفي يک متر مربعي که به صورت شاعاي از مرکز منبع آب (يا محل روستا) در امتداد ترانسکت هاي سيستماتيک در جهات مختلف استقرار يافت، توليد برحسب فرم هاي رويشي و درصد پوشش تاجي برحسب گونه تعيين گرديد. نتايج تحقيق نشان داد که در دشت ميرزابايلو با توليد 440 کيلوگرم در هکتار علوفه خشک، هر چه از محل آبشخوار آهوان فاصله گرفته شود، توليد بوته ها و پهن برگان علفي افزايش مي يابد و استنباط مي شود که آهوان بيشتر سرشاخه خوارند. در مراتع قرخود با توليد 320 کيلوگرم در هکتار علوفه خشک، هر چه از مراتع بالادست به پايين دست به جاده نزديک شويم از ميزان پهن برگان علفي کاسته شده و بر ميزان بوته ها افزوه مي شود و با توجه به رعايت نسبي ظرفيت چرا در منطقه حفاظت شده، پهن برگان علفي به طور کامل از بين نرفته اند و علف گندميان نيز در سرتاسر منطقه پراکنش يکساني دارند. در اطراف روستاي اسپاخو با توليد 188 کيلوگرم در هکتار علوفه خشک به دليل شدت چرا، علف گندميان نيز پس از پهن برگان علفي به شدت چريده شده اند و هر دو فرم رويشي تقريبا به حالت خوابيده روي زمين مشاهده مي شوند ولي بوته ها فراوانند. ظرفيت چرايي مراتع حريم اسپاخو معادل 225 راس گوسفند و بز است که در حال حاضر 5376 راس دام در اين مناطق چرا مي کنند. منطقه قرخود از ظرفيتي معادل 457 راس گوسفند برخوردار است که تقريبا معادل پروانه چراي صادره است. تعداد آهوان موجود در دشت ميرزابايلو در حال حاضر 184 راس است که بدون در نظر گرفتن ساير عوامل محدودکننده و تنها با توجه به توليد علوفه به عنوان يکي از مولفه هاي اکولوژيک، تعداد آهوان در فصل رويش مي تواند به 653 راس برسد. طبق نتايج به دست آمده چون تعداد آهوان نسبت به وسعت دشت ميرزابايلو بسيار ناچيز است، تقريبا مي توان گفت که هيچ اثر مخربي روي پوشش دشت ندارند. در حالي که سهم گوسفند و بز در نابودي پوشش گياهي از طريق چراي بي موقع و بيش از اندازه، از سم داران وحشي است.

 نسخه قابل چاپ

افزايش روزافزون جمعيت و کمبود منابع چوبي براي توليد کاغذ، صنعت بازيافت کاغذ را مهم و ضروري کرده است. بدين جهت قابليت استفاده از کاغذ روزنامه کهنه و کاغذ باطله اداري به عنوان گروه هاي مهمي از کاغذهاي بازيافتي براي توليد کاغذهاي بهداشتي مورد بررسي قرار گرفته است. با توجه به اين که در توليد کاغذهاي بهداشتي، روشني به عنوان مهمترين فاکتور مطرح است، از مخلوط کاغذ روزنامه کهنه جوهرزدايي شده با ترکيب 2 درصد NaOH و 2 درصد H₂O₂ و کاغذ باطله اداري جوهرزدايي شده با 1 درصد NaOH و 1 درصد H₂O₂ که بالاترين ميزان روشني را به خود اختصاص داده اند، استفاده شده است. در اين تحقيق، از اين دو خمير کاغذ به ترتيب با 20، 30 و 40 درصد کاغذ روزنامه کهنه و 60، 70 و 80 درصد کاغذ باطله اداري استفاده شده است. به هر کدام از اين ترکيب ها، به ميزان 20 درصد خمير الياف بلند وارداتي نيز (مقدار ثابت) اضافه گرديد.
از هر کدام از اين ترکيب ها کاغذ دست ساز ساخته شده و ويژگي هاي نوري و مقاومتي آن اندازه گيري شد. در مورد ميزان روشني مشاهده گرديد که ترکيب 20-80 بهترين ميزان روشني را ايجاد کرده است. به عبارتي با افزايش کاغذ روزنامه کهنه از ميزان روشني کاسته شده است. در مورد خواص فيزيکي و مکانيکي نيز بعضي ويژگي ها نظير طول پاره شدن، انديس مقاومت در برابر پاره شدن، جذب آب و ميزان خاکستر اندازه گيري شد که نتايج بيانگر آن است که افزايش درصد کاغذ روزنامه کهنه انديس مقاومت در برابر پاره شدن را کاهش داده ولي باعث افزايش ميزان جذب آب مي گردد. در مورد ميزان خاکستر نيز با توجه به اينکه در کاغذهاي بهداشتي حداکثر ميزان خاکستر بايستي در حدود 2 درصد باشد، سه ترکيب فوق الذکر داراي ميزان خاکستر کمتر از 1 درصد بودند. تفاوت قابل توجهي در حجيمي کاغذها بين اين ترکيب ها مشاهده نگرديد.

 نسخه قابل چاپ

با توجه به گسترش وسيع جنس درمنه (Artemisia) در کشور و فقدان اطلاعات مناسب درباره اکثر گونه هاي آن به خصوص در زمينه خصوصيات آناتومي، در اين تحقيق خصوصيات آناتوميکي گونه Artemisia sieberi در سه منطقه وردآورد کرج، گرمسار و سمنان بررسي شد. جمع آوري نمونه هاي ريشه، ساقه و برگ A. sieberi در سه منطقه مورد مطالعه در ارتفاع 1200، 1400 و 1600 متر از سطح دريا انجام شد. سپس، نمونه ها در محلول FAA فيکس گرديده و به آزمايشگاه منتقل شدند. در آزمايشگاه مراحل مطالعات آناتوميکي انجام گرديد. برش هاي تهيه شده از برگ، ساقه و ريشه گياه به وسيله ميکروسکوپ نوري مورد مطالعه و اندازه گيري قرار گرفتند. از خصوصيات آناتوميک برگ، ضخامت پهنک، تعداد لايه هاي پارانشيم نردباني، تيپ برگ ها، تعداد و طول روزنه ها تعيين گرديد. در ارتباط با ساقه و ريشه، تعداد لايه هاي پارانشيم پوست، تعداد لايه هاي کامبيوم، قطر دايره محيطيه و قطر دايره مرکزي اندازه گيري شد. براي مقايسه خصوصيات مذکور در طبقات ارتفاعي و مناطق مختلف از تجزيه واريانس استفاده شد. نتايج نشان مي دهد که تراکم روزنه هاي برگ در سطح فوقاني، قطر دايره محيطيه ساقه و ريشه و قطر دايره مرکزي ساقه با افزايش ارتفاع از سطح دريا کاهش مي يابد. همچنين به طور کلي مي توان گفت يکي از دلايل سازگاري گونه A. sieberi با اقاليم خشک و نيمه خشک خصوصيات آناتوميکي است که باعث کاهش تبخير از سطح برگ و استفاده بهينه از رطوبت خاک به دليل ساختار ويژه ريشه آن شده است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي روند تغييرات کمي و کيفي منطقه هيانان واقع در 5 کيلومتري شمال شرق شهرستان ايلام طي 40 سال گذشته اقدام به برداشت قطعات نمونه 20 آري (ابعاد قطعات نمونه 50×40 متر و ابعاد شبکه آماربرداري 500×400 متر) با روش منظم تصادفي گرديد. در مرکز هر قطعه نمونه يک ميکروپلات 400 مترمربعي پياده شد. در داخل هر قطعه نمونه قطر برابر سينه، ارتفاع کل و ارتفاع تنه، قطر حداکثر و حداقل تاج درختان، کيفيت درختان (تقارن تاج، پيچيدگي تنه، انحراف تنه) و تنوع گونه اي درختي مورد بررسي قرار گرفت و تعداد نهال ها به تفکيک گونه شمارش و ثبت شد. داده هاي خام جمع آوري شده از بررسي وضعيت فعلي با نرم افزارهاي SPSS و Execl تجزيه و تحليل و به صورت نمودار ترسيم گرديد. در مرحله بعد وضعيت گذشته جنگل تحليل و مشخصه هاي مورد نياز براي مقايسه محاسبه گرديد. در نهايت وضعيت گذشته (1342) و حال (1381) جنگل مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان داد که وضعيت جنگل نامطلوب شده و کاهش کمي و کيفي را نشان مي دهد. عواملي نظير رويشي بطئي، عدم زادآوري طبيعي مطلوب، خسارت هاي طبيعي و انساني، چراي دام، آتش سوزي براي تهيه ذغال و فعاليت لورانتوس باعث شده اند که جنگل به وضعيت نامطلوبي برسد. با توجه به نتايج حاصله، راهکارهايي براي مديريت بهينه جنگل ارايه گرديد.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق سازگاري و استقرار 7 گونه مرتعي در مراتع تنگ لايبيد يزد بررسي شد. بذر اين گونه ها در تاريخ آبان ماه سال 1380 کشت شدند. آماربرداري به مدت 4 سال انجام (1383-1380) سپس سه منطقه براي کاشت با شرايط آب و هوايي مشابه انتخاب شد (سه تکرار). بررسي در قالب طرح آزمايشي بلوک کامل تصادفي با هفت تيمار (سه تکرار). بررسي در قالب طرح آزمايشي بلوک کامل تصادفي با هفت تيمار (هفت گونه) به اجرا در آمد. هرگونه در چهار رديف با فاصله رديف 1 متر و طول خط کشت 40 متر کشت گرديد. فاصله بين کپه ها روي هر خط کشت 70 سانتي متر در نظر گرفته شد. نتايج بررسي هاي انجام شده نشان داد که درصد جوانه زني و استقرار گونه ها در تکرارهاي مختلف و تيمارها (گونه ها) در سطح 5 درصد معني دار است (P<0.05). تکرار 1 با تکرار 2 و 3 از نظر آماري داراي اختلاف معني داري بود و گونه هاي Hordeum fragile و Secale ceremont و Medicago sativa نسبت به بقيه گونه ها داراي اختلاف معني داري مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

شبکه کتاب شناختي کتابخانه هاي مرکزي دانشگاه ها و موسسات پژوهشي موجب تسهيل تبادل اطلاعات کتاب شناختي منابع علمي موجود در کتابخانه ها مي شود. همچنين بخشي از نيازهاي اطلاعاتي جامعه استفاده کننده مي تواند از طريق اشتراک منابع و خدمات امانت بين کتابخانه اي در قالب شبکه تامين گردد. هدف از انجام پژوهش حاضر آن است تا وضعيت موجود کتابخانه هاي مرکزي دانشگاهي و موسسات پژوهشي وابسته به وزارت علوم، تحقيقات و فناوري در سطح کشور را از نظر نيروي انساني، زيرساخت شبکه اي، امکانات و تجهيزات مورد بررسي قرار دهد. از مجموع 79 کتابخانه مرکزي دانشگاهي و پژوهشي وابسته به اين وزارتخانه، 75 کتابخانه به پرسشنامه ها پاسخ دادند که جامعه پژوهش حاضر را شکل ميدهند. داده ها از طريق پرسشنامه گردآوري شد و با بهره گيري از روش هاي آمار توصيفي، اطلاعات مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد که فقط 46.6 درصد از مديران کتابخانه هاي مورد بررسي داراي مدارک تحصيلي کتابداري مي باشند. مديران و کارکنان کتابخانه ها در استفاده از قابليت هاي رايانه اي و شبکه اي در وضعيت مناسبي قرار دارند. 78.6 درصد از کتابخانه هاي مورد بررسي از نظام رده بندي کتابخانه کنگره آمريکا براي رده بندي منابع کتابي استفاده مي کنند. وضعيت زيرساخت هاي شبکه اي و بهره گيري از فناوري هاي اطلاعاتي در کتابخانه هاي مورد مطالعه مطلوب است، به گونه اي که تنها 5.3 درصد از کتابخانه هاي مرکزي دانشگاهي و پژوهشي فاقد شبکه محلي مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به منظور بررسي رابطه بين خصوصيات خاک با پوشش گياهي غالب در چهار رويشگاه گرمسار انجام شد. جهت انجام مطالعات، پس از انتخاب تيپ هاي گياهي شاخص و غالب در هر منطقه از خاک منطقه نمونه برداري شد. نمونه برداري به روش تصادفي – سيستماتيک انجام گرفت که در هر جامعه گياهي 3 ترانسکت استقرار يافته و در امتداد هر ترانسکت 10 پلات قرار داده شد. اندازه پلات ها با توجه به نوع و نحوه پراکنش گونه هاي گياهي به روش حداقل سطح تعيين شد. طول ترانسکت ها، فاصله آنها از يکديگر و تعداد پلات هاي نمونه برداري با توجه به تغييرات پوشش گياهي و خصوصيات طبيعي منطقه تعيين گرديد. فاصله بين پلات ها با توجه به تغييرات فيزيوگرافي و پوشش گياهي به طور متوسط 50 متر در نظر گرفته شد. در داخل پلات ها، غالبيت گياهان موجود، درصد تاج پوشش يادداشت شد، نمونه برداري خاک به صورت يک در ميان از 10 پلات (5 پلات از هر رويشگاه) و از دو عمق 30-0 و 60-30 سانتي متر انجام شد. يعني در هر جامعه گياهي 10 نمونه و در کل 40 نمونه برداشت شد. سپس نمونه ها به آزمايشگاه منتقل و در آزمايشگاه خصوصيات فيزيکي، شيميايي خاک شامل درصد رس، سيلت و شن، pH، Ec، درصد آهک، درصد ماده آلي، SO₄، Mg، Ca، Na، K، Cl، بي کربنات و کربنات بررسي گرديد و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS با روش هاي آماري تجزيه واريانس و آزمون دانکن، نمونه ها مقايسه شد. پوشش گياهي مناطق مورد بررسي بر اساس شوري از کوهپايه با Astragalus spp-Stipa barbata شروع شده بعد از آن به Artemisia sieberi و بعد Seidlitzia rosmarinus و در نهايت در حاشيه پلايا به جامعه Tamarix spp مي رسيد. جامعه گياهي Tamarix spp و Seidlitzia rosmarinus بيشترين رابطه را با Ec و ميزان املاح محلول و جامعه گياهي Artemisia sieberi بيشترين رابطه را با بافت و Astragalus spp-Stipa barbata بيشترين رابطه را با درصد آهک خاک داشته اند.

 نسخه قابل چاپ

براي اندازه گيري مقدار توليد برگ در جامعه راشستان خالص در بخش گرازبن جنگل خيرود، نمونه برداري در اسفند ماه 1384 انجام شد. در پارسل هاي انتخاب شده 2 جهت شمالي و جنوبي دامنه با شرايط اکولوژيکي و رويشگاهي مشابه مشخص شد. نمونه برداري به صورت ترانسکت خطي با نقطه شروع تصادفي اجرا شد. در هر يک از جهت هاي شمالي، جنوبي 30 قطعه نمونه 1 مترمربعي در روي زمين پياده و برگ هاي هر قطعه نمونه جمع آوري شد و مقدار وزن تر، وزن خشک برگ ها، وزن خاکستر حالص از احتراق 1 گرم برگ و درصد ماده آلي و کربن آنها مشخص گرديد. روش آماري آناليز واريانس يک طرفه جهت محاسبات آماري و مقايسه ميانگين هاي جهات دامنه استفاده شد. آزمون توکي براي تعيين معني داري ميانگين هاي جهات دامنه بکار گرفته شد. نتايج نشان داد که ميانگين وزن تر و وزن خشک برگ در جهت هاي مورد مطالعه داراي تفاوت معني دار نيست. ميانگين وزن خاکستر حاصل از احتراق 1 گر برگ، درصد مواد آلي و کربن در اين دو جهت تفاوت معني دار دارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق بررسي ساختار و تنوع زيستي گونه هاي گياهي در رويشگاه شمشاد کيش خاله تالش بود. روش آماربرداري به صورت تصادفي – سيستماتيک انتخاب شد. در داخل قطعات نمونه نوع گونه هاي چوبي شناسايي و قطر برابر سينه آنها از دو سانتي متر و بيشتر اندازه گيري شد و نيز نوع گونه هاي علفي شناسايي و تعداد آنها شمارش شد. همچنين تعداد نونهال ها و نهال هاي شمشاد شمارش شدند. آناليز داده ها به کمک شاخص هاي تنوع سيمپسون، N2 هيل، شانون – وينر، N1 مک آرتور و يکنواختي ويلسون و اسميت (E_var) انجام شد و مقدار اهميت گونه هاي چوبي و علفي (SIV) نيز محاسبه گرديد. نتايج نشان داد که غناي گونه هاي چوبي و علفي به ترتيب برابر 13 و 11 عدد است. در لايه گونه هاي چوبي ميانگين غنا، شاخص هاي تنوع و يکنواختي به ترتيب برابر 2.613، 0.444، 1.922، 1.029 و 0.672 است و مشخصه هاي مذکور در لايه علفي به ترتيب برابر 3.310، 0.667، 2.528، 1.394، 2.798 و 0.793 به دست آمد. از نظر ساختاري متوسط قطر و ارتفاع درختان شمشاد به ترتيب برابر 4.8 سانتي متر، 5.4 متر، متوسط سطح مقطع درختان شمشاد در هکتار برابر 2738.95 سانتي مترمربع، تعداد در هکتار درختان شمشاد از قطر دو سانتي مترمربع، تعداد در هکتار درختان شمشاد از قطر دو سانتي متر و بيشتر برابر 4056 اصله، تعداد در هکتار نهال (DBH<2cm و H>5cm) برابر 7091.7 اصله و تعداد در هکتار نونهال (H<5cm) برابر 44236.11 اصله به دست آمد. در لايه گونه هاي چوبي بيشترين مقدار SIV مربوط به شمشاد (221.43 درصد) و کمترين آن متعلق به گونه خرمندي (2.91 درصد) و در لايه علفي بيشترين آن مربوط به گونه پونه (0.68 درصد) و کمترين آن متعلق به سرخس بسفايج (0.11 درصد) بود.

 نسخه قابل چاپ

نتايجي از بيست و پنج پايه سياه تاغ (از هر پايه هيجده نهال بذري) در يک طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار از نظر تنوع ژنتيکي و وراثت پذيري در تعدادي از صفات رويشي مورد مطالعه قرار گرفتند. همه اجزاي مدل آماري مورد استفاده تصادفي قلمداد گرديدند. نتايج حاصل از تجزيه واريانس اطلاعات مربوط به ارتفاع نهال ها، قطر تاج و قطر تنه نشان داد که بخش عمده اي ازمنابع تغيير در اين صفات از جمله اثر رويشگاه و پايه مادري معني دار است. دامنه تغييرات در صفات گسترده بود و انتظار مي رود که با به کارگيري نهال هاي برتر در برخي از جمعيت هاي موجود تاغ بتوان بر سرعت رشد و نسبت استقرار نهال هاي اين گونه در طبيعت افزود. تفاوت هاي اساسي موجود در صفات رويشي شامل ارتفاع درخت، قطر تاج و قطر تنه در ميان رويشگاه ها حاکي از اين است که با رويشگاه هاي موجود اين گونه مي توان به نحوي در بذرگيري و توليد نهال تاغ برنامه ريزي نمود که نهال هاي حاصل از بذور، داراي رشد رويشي بسيار خوبي بوده و به نحو بهتري مستقر گردند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين تحقيق بررسي اثرات توام جيبرلين با مواد شيميايي بازدارنده رشد و مطالعه اثرات متقابل احتمالي آنها بر جوانه زني و رشد گياهچه آرابيدوپسيس بود. بر اين اساس اثر کليه ترکيب هاي چهار غلظت از جيبرلين با پنج غلظت از ايزوکسابين و نيز کليه ترکيب هاي همان غلظت از جيبرلين با پنج غلظت از اورايزالين به عنوان دومين بازدارنده رشد بر رشد گياهچه آرابيدوپسيس در قالب دو طرح آزمايشي مستقل مطالعه شد. جيبرلين و ايزوکسابين تاثير معني داري بر رشد رويشي آرابيدوپسيس از خود نشان دادند ولي اثر متقابلي بين سطوح اين مواد مشاهده نگرديد. اورايزالين نيز اثرات معني داري در سطح يک درصد بر طول ريشه و ضخامت مريستم گذاشت. روند عمومي اثر متقابل اورايزالين و ايزوکسابين با جيبرلين بر ويژگي هاي رويشي گياهچه آرابيدوپسيس يکسان بود. در هر دو مورد اثر سطوح مواد بر افزايش و کاهش طول و ضخامت هيپوکتيل، ريه و مريستم انتهايي از حالت خطي خارج شد. ولي سرعت و مقدار تاثير آنها با يکديگر تفاوت آشکاري را نشان داد. سطوح بالاي جيبرلين در اکثر سطوح ايزوکسابين و اورايزالين منجر به افزايش رشد هيپوکتيل گشت. با افزايش سطح ايزوکسابين و اورايزالين طول هيپوکتيل کاهش يافت ولي سرعت کاهش طول هيپوکتيل در سطوح مختلف اورايزالين بيشتر از سرعت کاهش طول هيپوکتيل در سطوح مختلف ايزوکسابين بود. سرعت افزايش ضخامت مريستم انتهايي در دو حالت مطالعه شده نيز شبيه سرعت کاهش طول ريشه و هيپوکتيل بود.

 نسخه قابل چاپ