پاسخ به:مقالات منابع طبیعی
اين بررسي در آموزشكده كشاورزي داراب در سال 1381 انجام شده است. در آزمايشگاه و گلخانه مطالعات جوانه زني و رشد گياهچه روي بذرهايي كه از موقعيت هاي مختلف گل آذين و ارتفاع هاي مختلف بوته مادري خاكشير تلخ برداشت شده بودند با استفاده از طرح كاملا تصادفي با چهار تكرار انجام شد. تيمارها عبارت بودند از سه ارتفاع بوته مادري (60-40 ، 80-60 و 100-80 سانتيمتر) و سه موقعيت بذر در طول گل آذين شامل: 1- بذرهاي موجود در پايين گل آذين (بذرهاي موجود در خورجين هاي اول تا پنجم گل آذين)2- بذرهاي موجود در وسط گل آذين (بذرهاي موجود در خورجين هاي ششم تا دهم گل آذين) 3- بذرهاي موجود در بالاي گل آذين (بذرهاي موجود در خورجين هاي يازدهم تا پانزدهم گل آذين). نتايج در آزمايشگاه نشان داد كه در هرسه ارتفاع بوته مادري بذرهاي موجود در خوجين هاي ششم تا دهم گل آذين داراي بيشترين درصد جوانه زني و بذرهاي موجود در خورجين هاي اول تا پنجم گل آذين بلندترين طول ريشه چه را توليد كردند. همچنين در ارتفاع 60 تا 80 سانتيمتري بوته مادري، بذرهاي موجود در خورجين هاي ششم تا دهم و اول تا پنجم گل آذين بلندترين طول ساقه چه را توليد كردند. در آزمايشهاي گلخانه اي بذرهاي موجود در خورجين هاي ششم تا دهم گل آذين در ارتفاع 60 تا 80 سانتيمتري بوته مادري بيشترين تعداد بوته را توليد كردند و بذرهايي كه از خورجين هاي ششم تا دهم گل آذين در ارتفاع 80 تا 100 سانتيمتري بوته مادري برداشت شده بود بيشترين ارتفاع بوته را در گلدانها ايجاد كردند.
نسخه قابل چاپ
گونه E. gunnii درختي است سريع الرشد از خانواده Myrtaceae كه با بومي جنوبي ترين و كم عرض ترين ايالتهاي استراليا، يعني تاسماني مي باشد. خواهان خاك سبك، با زهكشي مناسب، مرطوب و خنثي تا كمي اسيدي است. نورپسند يا نيمه سايه پسند است. شاخه هاي جوان و نورسته داراي برگهاي دايره اي تا قلبي شكل و به رنگ نقره اي متمايل به آبي است در صورتي كه شاخه هاس مسن تر داراي برگهاي داسي تا نيزه اي و به رنگ سبز متمايل به كبود است. در استراليا به Cider gum مشهور است و داراي نامهاي مترادف E.archeri و E.divaricata مي باشد. يكي از مقاوم ترين گونه هاي اكاليپتوس نسبت به سرما است. تكثير غيرجنسي اين گونه از طريق روشهاي معمول، به خصوص در توليد ريشه هاي نابجا مشكل مي باشد. ازدياد پايه هايي با خصوصيات برتر از طريق كشت بافت بسيار حائز اهميت و كاربردي مي باشد. در اين تحقيق ريزنمونه از اندامهاي مختلف گياه، از جمله جوانه هاي جانبي شاخه هاي جوان، جوانه هاي گل، غده هاي ليگنيني شده و از جوانه هاي اپي كورميك انتخاب گرديد. تيمارهاي مختلف براي استريل كردن نمونه ها و نيز براي كنترل مواد مترشحه فنوليك استفاده شد. محيط كشت WPM ، De-Fossard و MS تغيير يافته براي مراحل استقرار و پرآوري به كار گرفته شد. در مرحله پرآوري و ريشه زايي غلظتهاي مختلف سيتوكينين- اكسين به صورت تيمارهاي مختلف، مورد آزمايش قرار گرفتند. نتايج به دست آمده نشان داد كه افزايش غلظت هيپوكلريت كلسيم و يا هيپوكلريت سديم از طرفي منجر به كاهش آلودگي سطحي، و از طرف ديگر باعث افزايش مواد فنلي در محيط كشت مي شود. تغييرات فصلي نيز در ترشح مواد مذكور موثر بود. استفاده از اسيد اسكوربيك و اسيد سيتريك و قرار دادن كشتها در تاريكي با زيركشت نمودن متعدد، در كاهش يا حذف مواد مضر مذكور، تعيين كننده است. بهترين ريزنمونه براي اين گونه گياهي استفاده از جوانه هاي تحريك شده اپي كورميك است. محيط كشت De-Fossard نسبت به ساير تركيبات، درصد زنده ماني بيشتري را نشان داد. هورمونهاي kinetin با غلظت 0.5 ميليگرم در ليتر و NAA با غلظت 0.01 ميلي گرم در ليتر، بيشترين ازدياد جوانه و كمترين توليد كالوس را همراه داشت. بيشترين درصد ريشه دهي (62.5 درصد) با استفاده از تركيب IBA و NAA بدست آمد. افزايش زيركشتها در مرحله شاخه دهي منجر به افزايش ريشه دهي مي شود. پس از توليد گياهك هاي ريشه دار، مراحل سازگاري و انتقال به گلخانه با 75.2 درصد زندماني انجام شد.
اثر كوتاه مدت سيستمها و شدت هاي چرا بر توليد جاري و مصرف علوفه گياه Bromus tomenellus در سال 1379 در ايستگاه تحقيقات مراتع هومند آبسرد مورد بررسي قرار گرفت. جهت اندازه گيري توليد و مصرف علوفه از قفسهاي زوجي و روش قطع و توزين استفاده گرديد. در اين بررسي از دو سيستم چراي مداوم و تناوبي و سه شدت چرا سنگين، متوسط، سبك و شاهد استفاده شد. آزمايش در قالب طرح كرتهاي خرد شده به اجرا درآمد كه در آن سيستمهاي چرا بعنوان تيمارهاي اصلي و شدت هاي چرا به عنوان تيمارهاي فرعي مدنظر قرار گرفتند. نتايج حاصل نشان داد كه: به طور كلي اثر سيستم چراي تناوبي بر كاهش توليد جاري در مقايسه با سيستم مداوم بيشتر بوده و تناسب افزايش شدت چرا به مقدار مصرف علوفه افزوده شده و از مقدار توليد جاري كاسته شده است. در هر دو سيستم تيمار شاهد تفاوت معني داري با ساير تيمارها داشت (P<0.01)در سيستم تناوبي بين تيمارهاي چراي متوسط و سبك اختلاف آماري موجود نبود. با اين حال اختلاف اين دو تيمار با تيمار چراي سنگين معني دار گرديد. در سيستم چراي مداوم نيز اختلاف توليد و مصرف علوفه بين تيمارهاي چرا كاملا معني دار بود.
در اين مطالعه گرده بينه ها از توده دست کاشت اکاليپتوس در نورآباد ممسني تهيه شدند و به قطعات 100×7×7 سانتي متر تبديل شدند و تا رطوبت زير 20 درصد خشک شدند. جهت تحقيق طرح آزمايشي کرتهاي خرد شده انتخاب شد. سه روش اشباع شامل بتل، روپينگ و روپينگ مضاعف و سه ماده حفاظتي همراه با نمونه هاي شاهد بکار گرفته شد. يک ماده حفاظتي کرئوزوت بود و دو ماده ديگر محلول در آب بودند که براساس استاندارد AWPA و pH مناسب ساخته شد. نتايج به دست آمده حاکي از اينست که آغشته کردن چوب باعث عکس العمل دروني چوب و عناصر چوبي مي شود. مقاومت مکانيکي نمونه هاي تيمار شده نسبت به نمونه هاي شاهد افت پيدا مي کند. افت مقاومت مکانيکي از جذب ماده حفاظتي، خسارتهاي وارده بر ساختمان چوب، گرماي احتمالي در زمان اشباع، فرار بودن بعضي از مواد حفاظتي و خشک کردن مجدد ناشي شده است. به نظر مي رسد کاهش مقاومت با هيدروليز اسيدي واحدهاي سلولز متناسب است. روش روپينگ و مواد با فراريت کم مانند کرم مس ارسنيک به سايرين ترجيح داده مي شوند.
در تحقيق مذکور بررسي آناتومي و گرده شناسي جنس کلاغک. Muscari Mill. از خانواده (Liliaceae) راسته سوسن (Liliales) متعلق به تک لپه اي ها، بررسي شده است. اين جنس در ايران 7 گونه دارد که متعلق به زير جنس هاي Leopoldia, Bothryanthus و Pseudomusari مي باشد. در بررسي آناتومي برش هاي عرضي و طولي از ساقه، ريشه و برگ توسط ميکروتوم تهيه و سپس رنگ آميزي مضاعف صورت گرفت. در مطالعه گرده ابتدا، طول استوايي و قطبي گرده با ميکروسکوپ نوري و سپس تزئينات سطح گرده با ميکروسکوپ الکتروني (SEM) روئيت گرديد. در بررسي آناتومي نمي توان تفکيکي بين گونه ها و حتي زير جنس ها قائل شد اما در بررسي گرده مي توان زير جنس ها را از هم جدا کرد.
كپك B. trispora كه يك كپك دو جنسي است، جهت توليد بتاكاروتن در محيط كشت توليد به صورت توام از دو سويه مثبت و منفي در فرمانتور ليتري همزن‌دار و فرمانتور هفتاد و پنج ليتري ايرليفت كشت داده شد و همزمان با دورهاي مختلف در فرمانتور همزن‌دار و شرايط هوادهي مختلف در هر دو فرمانتور مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. نتايج اين بررسي نشان داد رشد و توليد بتاكاروتن در اين كپك يك فرآيند كاملا وابسته به ميزان هواي محيط است و در فرمانتورهاي همزن‌دار با افزايش ميزان هوادهي و تا حد مشخصي با افزايش دور همزن از 100 تا 400 دور در دقيقه، ميزان توليد بتاكاروتن تا حدود 120 ميليگرم در ليتر افزايش مي يابد. هم چنين فرمانتورهاي ايرليفت عليرغم اينكه داراي همزن نيستند از قابليت بهتري در زمينة هوادهي محيط كشت و در نتيجه توليد بتاكاروتن توسط كپك B. trispora برخوردارند.
به منظور بهينه کردن روش بهره برداري از درختان بنه و پيشنهاد مدلي مناسب براي استخراج مطلوب صمغ از آنها و آسيب کمتر به درخت، آزمايشي به صورت فاکتوريل در قالب طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي با چهار تکرار (12) در مناطق بنه خيز ايلام طي سالهاي 1381 – 1379 به مدت سه سال اجرا گرديد. سه فاکتور مورد بررسي در اين طرح عبارت بودند از تعداد شيار در سه سطح (10، 20و 30 شيار)، طول شيار در سه سطح (4، 2و 6 سانتي متر) و وضعيت شيار در سه حالت (افقي، مورب و عمودي). اثرات اين فاکتور ها بر روي صفات شادابي درخت، رنگ برگ، رشد ساليانه شاخه، رشد طولي و عرضي برگ مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج مقايسه ميانگين ها در چهار طبقه قطري (قطر برابر سينه) مورد مطالعه نشان داد که در طبقه قطري 50 – 30 سانتي متري تيمار ده (بيست شيار دو سانتي متري افقي)، در طبقه قطري 70 – 50 سانتي متري تيمار پانزده (بيست شيار چهار سانتي متري عمودي)، در طبقه قطري 90 – 70 سانتي متري تيمار بيست و يک (سي شيار چهار سانتي متري افقي) مناسب ترين تيمار ها جهت اجرا هستند.
کاج تدا در شمال ايران با اهداف توليد چوب، مسايل زيست محيطي و غني سازي گونه اي کاشته شده است. جمع آوري اطلاعات، تشکيل بانک اطلاعاتي و انجام انواع تحقيق در سنين مختلف به منظور مقايسه، قضاوت و تصميم گيري بر روي اين گونه خارجي لازم است. اکثر فعاليت هاي فني و برنامه ريزي نياز به حجم يابي توده ها با استفاده از جدول حجم دقيق دارد. در اين بررسي جدول حجم يک عامله کاج تدا بر مبناي مدل پيشنهادي Hohenadl – kernn با ضريب همبستگي r=0.9591 و دو عامله بر مبناي مدل پيشنهادي w.H.Meyer با ضريب همبستگي r=09826 تهيه شده است. براي اين منظور تعداد 150 اصله درخت بر اساس طبقات قطري در منطق لاکان انتخاب و اندازه گيري شده است. جداول تهيه شده با اندازه گيري بر روي 12 اصله درخت مورد ارزيابي قرار گرفت که درصد دقت آن براي جدول يک و دو عامله نسبت به حجم واقعي به ترتيب 3.53 و 1.76 درصد است. براي بررسي بيشتر بر روي دقت جداول تهيه شده، آزمون همگني واريانس ها و مقايسه ميانگين هاي مربوط به حجم بر آوردي V1و V2 با حجم حقيقي Vr صورت گرفته است. نتيجه اين آزمون ها نشان مي دهند که واريانس ها در سطح a=0.01 همگن و ميانگين هاي برآوردي هر دو جدول حجم حقيقي Vr نيز در سطح a=0.01 اختلاف معني داري ندارند. اين نتايج نشان مي دهند که جداول تهيه شده ار درجه اعتبار خوبي برخوردار بوده و قابل استفاده در امور اجرايي و حقيقي هستند.
به منظور مقايسه استقرار گونه هاي درختي مقاوم به خشکي در رويشگاههاي نيمه جنگلي مازندران 7 گونه درختي سوزني برگ و پهن برگ شامل: کاج بروسيا (Pinus brutia) سرو نقره اي (Cupressus arizonica) ، اقاقيا (Robinia peseudoaca-sia)، سرو چهار پر (Tetraclinis articulata)، داغداغان (Celtis australis)، آيلان (Ailanthus altissima) و سرو زربين (Cup. Semp.var.horizontalis)در منطقه گرابسر در حوزه رود خانه تالار از سال 1369 در قالب طرح آزمايشي بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار مورد آزمايش قرار گرفتند. درصد زنده ماني، ميانگين قطر يقه، ميانگين ارتفاع و متوسط درصد شادابي تيمارها پس از اندازه گيرهاي سالانه، به عنوان متغير تعيين گرديد. با استفاده از داده هاي آماري طرح، متغيرها در مرحله استقرار (سال پنجم) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و طي آن نتايج نشان داد که بين تيمارهاي مورد بررسي تفاوت معني داري وجود دارد. آزمون مقايسه اي دانکن با دقت 95% مشخص نمود که در منطقه گرابسر،گونه هاي زربين، داغداغان و سر نقره اي موفق، گونه کاج بروسيا اميد بخش و گونه سر و چهار پر در مرحله بينابين قرار دارد. دو گونه آيلان و اقاقيا در اين مرحله ضعيف ترين گونه ها بوده اند.
استفاده از روش مقاومت سنجي الكتريكي در ژئوفيزيك مبتني بر تئوري كاهش مقاومت خاك در مقابل جريان الكتريسيته تحت تاثير آب است. مطالعاتي با هدف بررسي امكان استفاده از رابطه كمي بين مقاومت الكتريكي و درجه اشباع خاك براي اندازه گيري سريع و دقيق درجه اشباع خاك به عمل آمد. اهميت و كاربرد اين تحقيق در اين است كه، به عنوان يك تست غيرمخرب، امكان اندازه گيري درجه اشباع و همچنين دنبال نمودن تغييرات آن را در نمونه هاي خاكي كه تحت آزمايشات مختلف مكانيك خاك قرار دارند فراهم مي سازد. دو سري آزمايشات بر روي نمونه هاي آزمايشگاهي با تراكم تقريبا يكسان و درصد رطوبت متفاوت انجام شد. سري اول آزمايشات عبارت است از بررسي تاثير مقدار ولتاژ اعمال شده بر نحوه توزيع آن در نمونه و نيز افت ولتاژ در محدوده تماس قطبها با خاك. در سري دوم آزمايشات، رابطه بين افت پتانسيل و درصد رطوبت و نيز درجه اشباع خاك مورد كنكاش قرار گرفت. نتايج نشان مي دهد كه اين تكنيك به عنوان يك روش غيرمخرب و سريع مي تواند با دقت نسبتا خوبي درجه اشباع و درصد رطوبت خاك را اندازه گيري نمايد.
منطقه مورد مطالعه با 16873 هکتار در جنوب شهرستان قم واقع شده است. بلندترين نقطه آن 3070 متر از سطح دريا و پست ترين نقطه آن نيز 1050 متر مي باشد. ميانگين بارندگي آن بر اساس نتايج بدست آمده از آمارهاي ايستگاه هواشناسي نزديک آن 252.8 ميلي متر است. نتيجه تحقيقات و بررسي بر روي پوشش گياهي منطقه ذکر شده منتج به شناسايي 484 گونه متعلق به 62 تيره و 274 جنس شده است. بزرگترين تيره گياهي از نظر تعداد گونه ها، تيره گل ستاره اي يا کاسني (Asteraccae L يا Compositae) با 79 گونه و بزرگترين جنس از نظر تعداد گونه جنس گون (Astragalus L.) از تيره پروانه آسايان (Papilionaceae) با 19 گونه مي باشد. نمودار طيف زيستي گياهان نشان مي دهد که همي کريپتوفيت ها 41.96 درصد، تروفيت ها 29.65 درصد، کامفيت ها 12.94 درصد، ژئوفيت ها 10.23 درصد، هلوفيت ها 0.62 درصد و فانروفيت ها 4.60 درصد از اشکال زيستي گياهان را به خود اختصاص داده اند. نتيجه اين امر نشان دهنده اقليمي سرد و معتدل در اين منطقه است. تعداد 410 گونه (84.71 درصد) از فلور منطقه، متعلق به ناحيه رويشي ايرانو – توراني مي باشد. علاوه بر اين، براساس معيارهاي انجمن حفاظت از ذخاير ژنتيکي (World Conservation Union) يا IUCN (8) سه رسته گونه هاي گياهي آسيب پذير، با خطر کمتر و فاقد اطلاعات در منطقه مورد مطالعه تعيين شده است که جمعا 69 گونه گياهي در رسته گونه هاي گياهي تهديد شده وجود دارد.
در اين تحقيق داده هاي مربوط به بارش سالانه در يك دوره آماري 43 ساله براي ايستگاه هايي از آذربايجان شرقي جهت تحليل و مدلسازي بارش و محاسبه سالهاي مرطوب و خشك مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور تعيين كمي و تفكيك سالهاي مرطوب. نرمال و خشك، از شاخص هاي مختلف مبتني بر بارش استفاده شده است. در بين مدلهاي بارش قابل اعتماد، بارش استاندارد شده و روش نيچه كه در اين تحقيق مورد استفاده قرار گرفته اند. مدل بارش استاندارد شده به علت داشتن قابليت هاي بيشتر و محدوديت هاي كمتر بهتر از ديگر مدل ها تشخيص داده شده است. نتايج حاصل از اين مطالعه حاكي از وقوع پديده خشكسالي در همه ايستگاه ها است كه با شدت و ضعف هايي، توام است. از نظر طبقه بندي شدت سالهاي مرطوب وخشك غالبا درايستگاه هاي مورد مطالعه حالت بارش نرمال، هرازگاهي سال خشك و نيز ودوره مرطوب قابل مشاهده مي باشند كه سال هاي با بارش نرمال از توالي و تداوم بيشتري نسبت به سال هاي مرطوب و خشك برخوردارند.
اثرات نامناسب زيست محيطي به دنبال مصرف كودهاي شيميايي روز به روز باعث افزايش اهميت كودهاي زيستي (بيولوژيك) شده است. تعدادي از ميكروارگانيسمهاي هتروتروف و اتوتروف خاك توانايي محلول فسفات غيرآلي را در طي فرآيندهاي متابوليك خود به صورت مستقيم و يا غيرمستقيم دارند كه ميكروارگانيسم هاي محلول كننده فسفات ناميده مي شوند. در اين بررسي پتانسيل باكتريهاي محلول كننده فسفات در جنگل تحقيقاتي واز مورد بررسي قرار گرفت. باكتريهاي محلول كننده فسفات با روش رقتهاي متوالي بر روي محيط كشت اختصاصي جداسازي و با استفاده از روشهاي رنگ آميزي و آزمايشهاي بيوشيميايي شناسايي شدند. تعداد باكتريهاي محلول كننده فسفات بين 103× 2.88- 1.7 سلول در هر گرم خاك متغير بوده و حدود 2-1% كل باكتريهاي خاك را تشكيل مي دهد. 9 باكتري پس از خالص سازي با استفاده از روش هاي رنگ آميزي و آزمونهاي بيوشيميايي شناسايي شدند كه عبارتند از: Psuodomonas acidovorance, Psuodomonas vesicularis, Psuodmonas fluorescence, Enterobacter agglomerans, Enterobacter aerogenese, Bravibacterium, Alcaligenese sp, Actionbacillus sp, Xanthobacter sp. توانايي گونه هاي سودوموناس در انحلال منابع متفاوت فسفات بيش از ساير باكتري هاي جدا شده بوده است. به علاوه باكتري ها مقاومت بالايي را به شرايط سخت محيطي نشان دادند. ميزان وزن خشك و فسفر دانه رست هاي حاصل از بذور تلقيح شده با باكتري هاي محلول كننده فسفات بيش از گياهان كنترل بود. در مجموع نتايج بدست آمده نشان دهنده توانمندي بالاي خاك هاي جنگل واز از نقطه نظر امكان توليد كودهاي زيستي است.
هدف از آناليز شاخص هاي فيزيولوژيك رشد، تفسير و تشريح چگونگي عكس العمل گياهان به يك وضعيت محيطي معين است. استفاده از درجه حرارت روز رشد (GDD) به جاي تقويم زماني براي تخمين طول مراحل فنولوژيك، معتبرتر خواهد بود. در اين آزمايش كه به منظور بررسي كاربرد شاخصهاي رشد در بهره برداري كمي و كيفي گياه دارويي گل راعي اجرا شد، از طرح كرتهاي خرد شده با فاكتور فرعي كودهاي مختلف استفاده گرديد. در طي هشت مرحله نمونه برداري در طول دوره رشد علاوه بر ماده خشك و شاخص سطح برگ گياه دارويي گل راعي، سرعت رشد نسبي (RGR) و سرعت رشد محصول (CGR) نيز تعيين گرديد. معادلات نمايي كه ضريب تشخيص آن براي تيمارهاي مورد بررسي از 92 تا 98 درصد بود به عنوان بهترين توجيه كننده تغييرات شاخص هاي رشد برحسب درجه حرارت روز رشد شناخته شد. نتايج حاكي از تجمع حداكثر ماده خشك در 2400 تا 2800 درجه روز رشد به ازاي تراكم ها و مصرف كودهاي مختلف بود. حداكثر شاخص سطح برگ گل راعي در تراكم 10 بوته در مترمربع به 2.8 رسيد. تنظيم زمان برداشت سرشاخه هاي گل دار با هنگام رسيدن گياه به حداكثر سطح برگ خود در محدوده 1800 تا 2000 GDD مي تواند موجب افزايش ميزان ماده موثر شود. مصرف كودهاي شيميايي خالص و تحريك رشد رويشي موجب افزايش سرعت هاي نسبي و محلول درمرحله گلدهي و توليد بيشترين عملكرد ماده خشك شده و از طرفي كودهاي آلي و مخلوط، اين شاخص ها را مرحله گلدهي كاهش داد و موجب افزايش هيپريسين و كيفيت گرديد.
گونه سنجد (Elaeagnus angustifolia) از درختان مهمي است كه در پوشش گياهي عرصه هاي ايران نقش به سزايي دارد و اغلب بصورت خودرو در نقاط مختلف ديده مي شود. جهت بررسي مقاومت ارقام مختلف اين گونه به تنش شوري پنج رقم به نامهاي محلي شكري، عنابي، كالايي (از منطقه نجف آباد اصفهان) و نيز رقم هاي هوفي و شامي (از منطقه فلاورجان) جمع آوري و بصورت قلمه در خاك ماسه اي گلدان در آبان ماه كشت گرديد. سپس گلدانها در گلخانه قرار گرفتند. در مجموع از 4 سطح شوري ( EC برابر 2.56، 4.54، 6.89 و 9.47 ميلي موس بر سانتيمتر) استفاده گرديد. پس از سبزشدن قلمه ها براساس تعداد نهال موجود برنامه ريزي و نهالها در يك طرح بلوك هاي كامل تصادفي با دو فاكتور (شوري و رقم) مورد كشت قرار گرفتند. آماربرداريها (شامل تعداد شاخه فرعي و برگ و مجموع طول شاخه ها در طول آزمايش و وزن خشك ساقه، ريشه و برگ در پايان آزمايش) انجام شد و داده ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه طول شاخه ها در رقم عنابي بطور معني داري كمتر از ساير ارقام بوده اما تعداد آنها تحت تاثير شوري يا رقم قرار ندارد. وزن خشك ريشه، ساقه و برگ تحت تاثير شوري، رقم و اثر متقابل آنها قرار داشت. همچنين بيشترين تجمع عناصر سديم و كلسيم در رقم هاي هوفي و شامي ديده شده و با افزايش شوري مقدار آن زيادتر شد. عليرغم تمامي اين موارد زنده ماني نهالها قابل توجه بوده و پس از ريختن برگ، برگدهي مجدد ديده مي شود. بطور كلي سنجد گونه اي مقاوم به شوري ارزيابي مي شود و به نظر مي رسد ارقامي كه از مناطق خشك تر آمده اند مقاومتر هستند.
