پاسخ به:مقالات منابع طبیعی
رشد توليد و مصرف انواع کاغذ، خصوصا کاغذهاي بسته بندي، صنعت را با محدوديت و كمبود ماده اوليه مواجه كرده است. يكي از روش هاي تامين ماده اوليه، بازيافت كاغذهاي مصرف شده است. بازيافت کاغذ با وجود مزيت ها و پتانسيل ها، با نقصان در ويژگي هاي کيفي همراه است و در نتيجه، استفاده از انواع مواد افزودني مقاومت خشک به عنوان جبران کننده اين نقيصه اجتناب ناپذير است. در اين بررسي، به منظور يافتن اثر ترکيبي موادافزودني مقاومت خشک بر ويژگي هاي کاغذهاي توليد شده از صددرصد کارتن هاي کنگره اي کهنه بازيافتي (OCc)، از نشاسته کاتيوني در چهار سطح 0، 1، 2 و 3 درصد و CMC در چهار سطح0، 5/0، 1 و 5/1 درصد (بر اساس جرم خشک خمير کاغذ) استفاده گرديده است. از هر ترکيب شرايط، كاغذ دست ساز با جرم پايه (g/m2) و 120 در شش تکرار و تماما با آب فرآيندي تهيه شد. نتايج نشان مي دهند که در اغلب موارد، مصرف 5/1 درصد CMC منجر به کاهش ويژگي هاي مقاومتي كاغذهاي بازيافتي شده و از توانايي نشاسته کاتيوني در افزايش اين ويژگي ها كاسته است. ليکن در تمامي سطوح کاربرد CMC، در اثر افزايش مصرف نشاسته کاتيوني، ويژگي هاي مقاومتي كاغذ دست ساز به طور بارزي افزايش مي يابند. حداکثر مقادير ويژگي هاي موثر در کاغذهاي فلوتينگ، در تركيب حاوي يک درصدCMC و سه درصد نشاسته کاتيوني بدست آمده است. ليکن حداکثر مقاومت در برابر تاخوردن در تركيب حاوي سه درصد نشاسته کاتيوني و 5/1 درصدCMC به دست آمده که نسبت به نمونه شاهد تا 200 درصد افزايش را نشان مي دهد. بيشترين تاثير ترکيب دو ماده افزودني نيز بر روي دوام در برابر تا خوردن کاغذ بوده است.
نسخه قابل چاپ
استان خوزستان با مساحتي معادل 5/6 ميليون هكتار در جنوب غرب ايران و در دو ناحيه ايران - توراني و صحارا - سندي واقع است. اين استان به واسطه موقعيت جغرافيايي، اقليمي، توپوگرافي و هيدرولوژي از غنا و تنوع گونه اي نسبتا مناسبي برخوردار است. بر اساس نتايج بدست آمده تعداد 15 نوع زيستگاه آبي، طبق طبقه بندي كنوانسيون رامسر براي تالاب ها و 10 زيستگاه خشكي با توجه به موقعيت جغرافيايي، توپوگرافي و پوشش گياهي غالب براي منطقه شناسايي شده. پوشش گياهي اين زيستگاه ها شامل 102 تيره گياهي است كه 15 تيره آن تك لپه اي مي باشد. گونه هاي 80 تيره گياهي در زيستگاه هاي خشكي، 13 تيره فقط در زيستگاه هاي آبي و 9 تيره در هر دو زيستگاه ديده مي شونددر اين ميان تيره هاي كاسني (Asteraceae)با 139 گونه گندميان (Poaceae) با 106 گونه، بقولات ((Fabaceaeبا 99 گونه، چتريان (Apiaceae) با 62 گونه، تيره ميخك(Caryophyllaceae) با 50 گونه و نعناييان(Lamiaceae) با 49 گونه در مقايسه با ساير تيره هاي گياهي موجود در منطقه سهم بيشتري از رستني ها را به خوداختصاص داده اند.
چوب هاي گرد كم قطر به خاطر کمبودچوب هاي قطور در صنايع چوب مصرف مي شوند. گرده هاي صنوبر کم قطر (کمتر از 30 سانتي متر) استفاده مي کنند. شرايط کارخانه هاي استان آذربايجان شرقي کاربرد بهينه اين نوع چوب ها را مشکل کرده است. از اين رو اين تحقيق بر روي گونه تبريزي و در صنايع تخته خرده چوب و تخته لايه استان آذربايجان شرقي انجام شد. حال سوال اساسي اين است که آيا کاربرد اين نوع چوب ها در صنايع تخته خرده چوب و تخته لايه از نظر معيارهاي حسابداري، درجه بندي اقتصادي مي شوند؟ با عنايت به اين سوال، روش شناسي تحقيق تحليلي و تخميني بوده و با استفاده از تکنيک هاي - برآوردمهندسي، تجزيه و تحليل حسابداري، تجزيه تحليل رگرسيوني هزينه ها، به آزمون سوال پرداخته شد. تمام معيارهاي حسابداري اهميت گروه هاي قطورتر را نشان مي دهند، چون با افزايش قطر، سرعت توليد و حريم اطمينان و شانس ادامه حيات در دوره هاي رکود بيشتر مي شود. اگر هدف کارخانه تخته لايه توليد مغزي و کسب سود حداکثر با گروه هاي کم قطرتر باشد، بايداز گروه تا 15 سانتي متر به جاي گروه 01/ 15 تا 20 سانتي متر استفاده کند. به طور کلي گروه بندي يا درجه بندي اقتصادي به ترتيب مطلوبيت به شرح زير مي باشد: گروه يا درجه يک؛ 01/ 25 تا 30 سانتي متر گروه يا درجه دو؛ 01/ 20 تا 25 سانتي متر گروه يا درجه سه؛ 01/ 15 تا 20 سانتي متر گروه يا درجه چهار؛ تا 15 سانتي متر ترويج سيستم هاي فنآوري شده بومي مانند سيستم توليدي سيار كوچك با توانايي و بازده و سرعت توليد مناسب، باعث اقتصادي ترشدن گروه هاي كم قطرتر صنوبر مانند گروه هاي قطورتر مي شود.
در اين بررسي از تركيب خاك اره چوب وارداتي كاج(Pinus sp) و استات سلولز ضايعاتي جهت ساخت كامپوزيت استفاده شده است. تاثير خارج سازي مواد استخراجي و استري كردن خاك اره و ميزان استات سلولز بر روي ويژگي هاي فيزيكي و مكانيكي كامپوزيت موردبررسي قرار گرفته است. استري كردن ذرات از طريق واكنش با انيدريداستيك در شرايط بدون حضور حلال انجام گرفت كه در اين بررسي ميزان استري شدن 14 درصدبه دست آمده است. نتايج مربوط به شكل پذيري واستري شدن ذرات ازطريق ميكروسكوپ الكتروني(SEM) بررسي شده است. از استات سلولز ضايعاتي به مقدار 0 ، 10 و20 درصداستفاده شده است. ويژگي هاي كامپوزيت از نظر مقاومت خمشي، جذب آب و واكشيدگي ضخامت درمقايسه با نمونه هاي شاهدموردبررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد استخراج مواد استخراجي و عمل استري كردن ذرات بر روي ويژگي هاي مذكور تاثير مثبت دارند. افزايش استفاده از استات سلولز باعث كاهش جذب آب و واكشيدگي ضخامت شده است. در حالي كه حداكثر مقاومت خمشي در شرايط استفاده از 10 درصداستات سلولز حاصل شده است.
شناخت گياهان موجود در هر منطقه به عنوان مطالعه زير بنايي براي ساير طرح هاي تحقيقاتي محسوب مي گردد. براي اولين بار فلور خانواده نعناع(Lamiaceae) در استان قزوين با توجه به موقعيت جغرافيايي آن که از تنوع آب و هوا و پوشش گياهي برخوردار است، در قالب طرح ملي جمع آوري فلور کشور در سال هاي 1373 تا 1385 جمع آوري، شناسايي و از لحاظ فلورستيکي و ويژگي هاي رويشي موردبررسي قرار گرفتند. نتايج نشان دادکه خانواده نعناعيان در استان قزوين شامل 30 جنس و 84 گونه مي باشد. جنس هاي Salvia، Stachys, Nepeta به ترتيب با 17، 10 و 8 گونه از مهم ترين جنس هاي اين خانواده از نظر تعداد گونه شناسايي شده بودند. از لحاظ شکل زيستي 5/ 63 درصد گونه ها همي کريپتوفيت، 4/ 22 درصد تروفيت و 4/ 9 درصدکامفيت و بقيه ژئوفيت بودند. از نظر عناصر رويشي 88/ 45 درصد عنصر ايران – توراني، 40 درصد عنصر ايران - توراني واروپا – سيبري، 41/ 9 درصد عنصر ايران - توراني واروپا - سيبري و مديترانه اي ، 52/ 3 درصد عنصر ايران - توراني و مديترانه اي و 17/ 1 درصد عنصر جهاني مي باشند. حدود40 درصد گونه هاي اين خانواده در استان به عنوان گياهان دارويي معطر مي باشند که جنس هاي Thymus، Ziziphora، Melissa و Dracocephalum از مهم ترين آن ها هستند. گونه Molucella laevis به عنوان گياه نادر استان مي باشد که فقط در يک محل آن هم به صورت محدود پراکنش دارد.
«نتر» (Astragalus squarrosus Bunge) درختچه اي بياباني و شن دوست محسوب مي شود که داراي انشعابات هوايي افراشته به طول 50 تا 150 سانتيمتر و حتي در برخي رويشگاه ها تا 190 سانتيمتر مي رسد. اين گياه گونه اي «گون» درختچه اي بدون خار و خوشخوراک بوده که در ماسه زارهاي نواحي خشک تا فراخشک بيابان هاي مرکزي، جنوب شرقي تا شمال شرقي کشور، به صورت ريختارهاي گياهي نسبتا وسيع پراکنش دارد. به منظور بررسي ويژگي هاي بوم شناختي اين درختچه، سه رويشگاه مختلف در ماسه زارهاي ريگ بلند کاشان انتخاب شد. پس از تعيين حداقل سطح و مشخص نمودن اندازه پلات ها، تراکم، درصد پوشش تاجي، گونه هاي گياهي همراه و نحوه انشعابات ساقه ها و ريشه ها بررسي شد. با تعيين تعداد مشخصي پايه، بيوماس اندام هاي هوايي و زيرزميني اندازه گيري شد. با مراجعه هر 15 روز يکبار به رويشگاه، تقويم حياتي گياه مشخص گرديد. آناليز شيميايي و فيزيکي خاک رويشگاه در دو عمق 40-0 تا 80-40 سانتيمتر انجام گرفت. با نمونه برداري از سرشاخه هاي نورسته گياه، تجزيه شيميايي گياه نيز انجام شد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد که رويشگاه هاي نتر در ماسه زارهاي بياباني کاشان در محدوده ارتفاعي 750 تا 1100 متر از سطح دريا قرار دارد. اين درختچه داراي سيستم ريشه اي اصلي به طول 2 تا 4 متر و ريشه هاي فرعي متعدد به طول 2 تا 3 متر است. ساختار خاک رويشگاه نتر نشان داد که داراي بافت سبک شني همراه با افق زيرين گچ مي باشد. متوسط تعداد پايه در هکتار، بين 3125 تا 15625 عدد متغير است. ميزان متوسط علوفه بين 62 تا 312 کيلوگرم ماده خشک در هکتار است. ميزان پروتيين خام گياه 7 درصد برآورد شد. بارزترين گونه هاي گياهي همراه اين ريختار گياهي عبارتند از: Stipagrostis، Cyperus eremicus، Salsola arbuscula، Salsola tomentosa، plumose و Convolvulus eremophilus مي باشد. بررسي تقويم حياتي گياه نشان داد، آغاز دوره رويشي گياه اسفند ماه، ظهور غنچه هاي گل اواسط فروردين، تشکيل ميوه اواخر خرداد ماه و بذرهاي کاملا رسيده در ماه هاي تير و مرداد قابل جمع آوري است. خواب تابستانه طي ماه هاي مرداد تا مهر ماه طول مي کشد. رويش مجدد آن در اواسط مهر ماه انجام گرفته و خواب زمستانه نيز اوايل آذر ماه شروع مي گردد.
تپه هاي شني استان خوزستان با مساحتي حدود 350000 هکتار 5.3 درصد کل استان را شامل مي شوند. راه هاي ارتباطي، مزارع کشاورزي، خانه هاي روستايي، خطوط لوله نفت و ساير تاسيساتي که در مناطق شني يا حوالي آن ها احداث شده اند در معرض هجوم شن هاي روان قرار دارند. موريانه ها به عنوان مخرب ترين آفت، عامل اصلي خشکاندن گياهاني هستند که در عمليات تثبيت بيولوژيکي اراضي شني به کار رفته اند. بديهي است با عنايت به آثار سوء زيست محيطي ناشي از حذف گونه هاي گياهي گز شاهي،کهور و استبرق و بدنبال آن تهديدات ناشي از جا به جايي شن و از طرفي هزينه هاي کشت گياهان در اراضي صعب العبور شني، ضروري ترين اقدام شناسايي و تعيين هويت اين آفت است. گزارش هاي منتشر شده قبلي حاکي از وجود 6 گونه موريانه در استان خوزستان بود ولي طي اين تحقيق موريانه شن يا Psammotermes hybostoma Desneux نيز به عنوان رکورد جديد اين استان جمع آوري شد. براي شناسايي اين گونه تعداد کافي از طبقات سرباز و کارگر جمع آوري شده از مناطق مختلف همراه با اطلاعات ميزبان، طول و عرض جغرافيايي منطقه جمع آوري، تاريخ نمونه برداري و بافت خاک منطقه جهت تاييد تشخيص نهايي به موزه تاريخ طبيعي لندن ارسال شد. در اين تحقيق P.hybostoma به عنوان موريانه غالب از کليه نقاط شن زار استان، جمع آوري شد. بر اساس گزارش هاي منتشر شده در جهان نيز زيست گاه موريانه شن به نواحي بياباني و صحراهاي شني محدود شده است. اندازه گيري دامنه تغييرات، انحراف معيار و ميانگين قطعات مختلف سر و بدن کاست هاي کارگر و سرباز به صورت جداگانه تعيين و با يکديگر مقايسه گرديد. بررسي هاي مورفولوژيک نشان دارد از نظر اندازه ظاهري، کارگرهاي آن در دو شکل بزرگ و کوچک بوده و سربازهايي با 5 اندازه متفاوت دارد. همچنين ارزيابي صفات مختلف مورفولوژيکي جهت دسته بندي کارگرها و سربازهاي موريانه شن نشان داد در کارگرها صفت طول سر تا قاعده آرواره بالا با ضريب R2=88.7 و در سربازها صفت طول کپسول سر و آرواره با ضريب 97.8=R2 مناسب ترين خصوصيات جهت دسته بندي افراد اين دو کاست هستند.
در اين مقاله اثرات سينگال هاي بزرگ مقياس اقليمي بر روي بارش هاي کوتاه مدت و بلندمدت ناحيه جنوب غرب ايران مورد بررسي قرار گرفت. سيگنال هاي بزرگ مقياس اقليمي يکي از عواملي هستند که مي توانند در تحليل تغييرات فصلي و سالانه بارش موثر باشند. در اين تحقيق از داده هاي ماهانه سيگنال هاي بزرگ مقياس اقليمي نظير شاخص نوسان جنوبي (SOI)، نوسان اطلس شمالي (NAO) و پديده ENSO در مناطق NINO3.4, NINO3, NINO4 و NINO1+2 استفاده شد. تمامي داده هاي مربوط به سيگنال هاي فوق از مرکز داده هاي آناليز شده NCEP طي سال هاي 1960 تا 2003 دريافت گرديد. به منظور تعيين موثرترين سيگنال ها بر بارش ناحيه جنوب غرب ايران از روش رگرسيون چند متغيره استفاده شد. نتايج تحليل رگرسيوني نشان داد که پديده ENSO در مناطق NINO1+2، NINO3 و NINO3.4 به عنوان موثرترين سيگنال در پيش بيني بارش ناحيه جنوب غرب ايران مي باشند. پس از شناسايي سيگنال هاي موثر با استفاده از مدل شبکه عصبي مصنوعي، بارش براي بازه هاي همزمان، سه ماهه و شش ماه آينده پيش بيني شد. تحليل نتايج مدل شبکه عصبي مصنوعي با داده هاي مشاهده اي نشان داد که فازهاي گرم ENSO با دوره هاي پربارش و فازهاي سرد ENSO با دوره هاي کم بارشي در منطقه مورد مطالعه همراه است.
با توجه به اهميت اطلاع از جريان آتي رودخانه ها، در اين مطالعه دبي جريان رودخانه کرخه در دو ايستگاه جلوگير و پاي پل با استفاده از روش سري زماني در قالب الگوي خود رگرسيو ميانگين متحرک و هوش مصنوعي در قالب شبکه هاي عصبي مصنوعي پيش بيني شد. اطلاعات مورد نياز از دو ايستگاه آب سنجي جلوگير و پاي پل براي دوره مهر ماه 1337 تا شهريور 1382 جمع آوري شد. از داده هاي دوره مهر ماه 1337 تا شهريور ماه 1377 به منظور مقايسه روش ها و از داده هاي مهرماه 1378 تا شهريور 1382 به منظور بررسي قدرت پيش بيني استفاده گرديد. جهت مقايسه خطاي پيش بيني روش هاي مختلف از معيارهاي MSE، MAE و MAPE بهره گرفته شد. نتايج مطالعه نشان داد که شبکه عصبي مصنوعي داراي خطاي پايين تري جهت پيش بيني دبي ماهانه ايستگاه جلوگير مي باشد و توانايي بيشتري در پيش بيني دبي ماهانه اين ايستگاه دارد. اما با توجه به تغيير رژيم جريان در ايستگاه پاي پل، روش سري زماني در مقايسه با روش شبکه عصبي مصنوعي داراي خطاي کمتري در پيش بيني دبي ماهانه اين ايستگاه مي باشد.
اکاليپتوس جزو درختان سريع الرشد و سازگار به شرايط آب و هوايي ايران است. در اين ميان گونه درختي Eucalyptus maculata از نظر توليد اسانس، ترکيبات شيميايي و مصارف دارويي نسبت به ساير اکاليپتوس ها از اهميت خاصي برخوردار است. توليد غيرجنسي اين گياه با استفاده از روش هاي معمول مشكلات بسياري دارد و هم چنين تكثير از طريق بذر نيز به دليل اختلافات وسيع ژنتيكي با گياهان مادري مناسب نيست. از طرفي، توليد گياهان چوبي در روش نوين کشت بافت (شرايط فتواتوتروفيک) در مقايسه با روش كشت بافت معمول داراي مزاياي بسياري است. در اين مطالعه، تكثير گونه E. maculata به روش فتواتوتروفيك (تغذيه مصنوعيCO2 ) و شبه فتواتوتروفيك (استفاده از CO2 تجمع يافته در فضاي اطراف ظروف در اتاقک رشد) انجام و كارايي اين دو روش مقايسه شد. به اين منظور، شاخه هاي انتهايي گياهک هاي جوان گونه E. maculata حاصل از ريزازديادي دانه رست، به عنوان ريزنمونه استفاده شد. ريزنمونه ها به مدت 6 هفته، در ظروفG7)Magenta ) حاوي 70 ميلي ليتر محيط کشت MS نيم قدرت بدون قند و آگار با ورميکولايت قرار گرفتند. ميزان تبادل گازي ظروف كشت با فضاي بيرون و درون در دو شرايط فتواتروفيك و شبه فتواتوتروفيك با تعداد فيلترهاي متفاوت بررسي شد. نتايج حاصل از بررسي طول شاخه، وزن تر، وزن خشک، تعداد برگ، سطح برگ، ميزان کلروفيل و تعداد ريشه نشان داد كه شرايط فتواتوتروفيک نسبت به شرايط شبه فتواتوتروفيك براي ريزاديادي اين گونه اکاليپتوس بهتر است و تفاوت رشد بين دو محيط از نظر آماري معني دار است.
کتيرا صمغي است که به صورت طبيعي و يا در اثر شکاف داد ن يقه، ساقه و ريشه گونه هايي از گون بدست مي آيد. کتيرا يکي از مهم ترين محصولات فرعي مراتع کشور محسوب مي شود و مصارف صنعتي و دارويي فراواني دارد. به منظور بررسي اثر دفعات و نحوه تيغ زني در زمان هاي مختلف بر ميزان استحصال کتيرا از يک طرح استريپ اسپليپ پلات در زمان با 4 تکرار در دو سال و با فاکتورهاي الف: دفعات تيغ زني درد و سطح در کرت اصلي (يک بار، دوبار) ب: زمان تيغ زني در نوارها در 4 سطح (15 تير، 31 تير.15 مرداد .31مرداد ) و ج: نحوه تيغ زني در کرت هاي فرعي در سه سطح (عمود ي.افقي.مورب) استفاده شد. نتايج تجزيه واريانس سالانه و مرکب نشان دهنده عدم اختلاف معني دار بين يک بار و دوبار تيغ زني بود .بيش ترين ميزان استحصال کتيرا در زمان دوم و با روش تيغ زدن عمودي حاصل شد و کم ترين مقدار در اواخر مرداد و با روش تيغ زدن مورب حاصل شد .شرايط محيطي نيز بر ميزان استحصال تاثير معني دارد اشت و با کاهش رطوبت هوا و خاک و افزايش درجه حرارت محيط استحصال کتيرا کاهش يافت.
طرح جامع تهران مبتني بر پذيرش رويكرد پهنه بندي در برنامه ريزي شهري تدوين شده است. در قالب يك پهنه سبز با تخصيص عمده زمينه هاي خالي و توسعه نيافته به فضاي سبز، بهبود سرانه فضاي سبز تهران پيگيري مي شود. مبتني بر تفاوت هاي مناطق 22 گانه شهر تهران از نقطه نظر دسترسي به زمين و همچنين تراكم جمعيت، راهبردهاي متفاوت و مناسب تدوين و معرفي شده اند. در اين مطالعه، كاركرد اين راهبردها به صورت كمي تحليل و بررسي مي شوند. نتيجه اين مطالعه نشان مي دهد با عملي كردن طرح جامع تهران، سرانه فضاي سبز شهر نسبتا بهبود مي يابد ولي تفاوت و شكاف موجود بين مناطق مختلف شهر حل نشده باقي مي ماند.
راي انجام اين طرح از 5 جدايه Ophiostoma novo-ulmi و تعدادي جدايه مربوط به گونه Bacillus subtilis که با استفاده از آزمايشات بيوشيميايي و منابع معتبر شناسايي شدند استفاده شد. به منظور بررسي اثر آنتاگونيستي جدايه ها بر عليه عامل بيماري باكتري ها به صورت خطي يا نقطه اي روي محيط كشت مالت آگار به فاصله 0.5-1 سانتي متر از لبه تشتك كشت داده شد. 24 ساعت بعد قطعه اي از محيط كشت حاوي قارچ عامل بيماري در وسط تشتك پتري قرار داده شد. پتري ها به مدت 7 روز در دماي 24 درجه سانتي گرادنگهداري شدند. وجود هاله بازدارندگي به عنوان واكنش مثبت بازدارندگي محسوب شد (جدول 1). به منظور بررسي اثر مواد بازدارنده رشدي بر رشد ميسليوم و جوانه زني اسپورهاي عامل بيماري مطابق روشLoper و Kvausعمل شد. مقدار100 ميكروليتر از سوسپانسيون جدايه هاي باكتريايي و آب مقطر سترون به عنوان شاهد به محيط PDA اضافه و توسط ميله شيشه اي در سطح محيط پخش شد. سپس براي مدت 3 روز در دماي 25 درجه سانتي گراد نگهداري گرديدند. پس از سه روز، با استفاده از ميله شيشه اي و آب مقطر سترون، باكتري ها از سطح محيط كشت شسته شدند و پتري هاي مزبور به همراه پتري هاي شاهد به مدت 30 دقيقه در معرض بخار كلروفرم قرار گرفتند. آنگاه يك قرص به قطر 5 ميلي متري از حاشيه كشت چهار روزه قارچ O. novo-ulmi و يا 1 ميلي ليتر از سوسپانسيون اسپور قارچ به داخل پتري ها انتقال داده شد. پس از 5 روز درصد بازداردگي از رشد ميسليوم و يا جوانه زني اسپور در ظروف تيمار در مقايسه با ظروف شاهد محاسبه گرديد. بررسي تاثير تركيبات فرار ضدقارچي مطابق روش Rossall وFiddaman انجام گرفت. ابتدا جدايه هاي باکتري جداگانه در محيط کشت PDA و حلقه اي از جدايه هاي قارچ O. novo-ulmi نيز جداگانه در مرکز پتري PDA کشت گرديدند. درصد بازدارندگي جدايه هاي باکتري پس از 4 روز محاسبه گرديد. نتايج بررسي هاي ميکروسکوپي اثرات جدايه هاي باکتري باسيلوس عليه جدايه هاي قارچ عامل بيماري نشان داد که جدايه هاي مختلف باسيلوس از طريق ترشح مواد بازدارنده رشدي، با ايجادتغيير شکل (دفورمه کردن)، تورم و خميدگي انتهاي هيف و واکوله کردن باعث کنترل قارچ بيمارگر مي شوند (شکل 1). هر 3 جدايه با ترشح ترکيبات فرار و غيرفرار از رشد ميسليوم و جوانه زني اسپورهاي عامل بيماري جلوگيري کردند (جدول 1). رشدسريع در محيط مايع، توان سازگاري بالا، توليد آنتي بيوتيک هاي فراوان، طيف وسيع ميزباني و از همه مهم تر توان اسپورزايي بالا در مقايسه با ساير باکتري هاي آنتاگونيست، از وبژگي هايي است که اين باکتري را به عنوان يک عامل بيوکنترلي مناسب، مطرح کرده است.
در کشورهاي در حال توسعه از جمله ايران استفاده هر چه بهتر و موثرتر از منابع کشاورزي از اهميت ويژه اي برخوردار است. با توجه به ارزآوري محصول زيره سبز در کمک به روند توسعه اقتصادي کشور و اينکه استان خراسان نقش برزگي در توليد اين محصول دارد، افزايش ميزان توليد آن از جايگاه خاصي برخوردار است. افزايش توليد از طريق بالا بردن سطح زير کشت يا افزايش عملکرد در واحد سطح امکان پذير است. براي افزايش سطح زير کشت با محدوديت آب و زمين هاي مرغوب و ساير منابع روبرو هستيم. در اين تحقيق عوامل موثر بر بهره وري توليد زيره سبز آبي با استفاده از دو نوع تابع توليد کاب – گلاس و متعالي مطالعه شد. نتايج بيانگر آن است که نيروي کار، ميزان مصرف کودهاي شيميايي و بذر مصرفي رابطه معني داري از لحاظ آماري با توليد دارند و زارعين زيره کار، ترکيب بهينه عوامل توليد را به کار نبرده و از آن ها به طور منطقي و درست استفاده نمي کنند. ترکيب بهينه عوامل توليد در يک هکتار شامل 16.63 روز – نفر نيروي کار، 554.747 کيلوگرم کود شيميايي و 2 دفعه آبياري برآورد گرديد، لذا جهت صرفه جويي در مصرف نهاده ها و افزايش توليد بايستي مصرف نهاده ها که در ناحيه سوم توليد بوده و کشش آن ها منفي است، کاهش يابد و مصرف نهاده هايي که در ناحيه اول توليد بوده و کشش آن ها مثبت است، افزايش يابد.
از جمله موثرترين راهکارهايي که براي مديريت ميزان کربن پيشنهاد مي شود، افزايش ميزان تجمع کربن به شيوه ترسيب کربن است. ترسيب کربن به عنوان بخشي از چرخه کربن، براي تشريح تبادل کربن ميان جو، اقيانوس، زيست کره خشکي و رسوبات زمين شناسي به کار رفته و به ذخيره طولاني مدت کربن در اکوسيستم هاي زميني، زيرزميني و اقيانوس ها گفته مي شود که منجر به کاهش يا تعديل دي اکسيدکربن اتمسفري مي شود. در اين تحقيق سعي برآنست که با اندازه گيري ميزان کربن آلي در خاک، گياهان بوته اي و علفي چندساله، ترسيب کربن در بخشي از مراتع استان همدان مشخص گردد و به اهميت بيوم هاي مرتعي در کاهش کربن مازاد اتمسفري پرداخته شود. جهت تعيين کربن آلي خاک در 43 نمونه برداشت شده از عمق 0 تا 150 سانتيمتري از روش والکي بلاک و براي تعيين کربن آلي در گياهان از روش سوزاندن استفاده گرديد. داده هاي بدست آمده با استفاده از نرم افزارهايي آماري Excel و Minitab و آزمون F تجزيه و تحليل شد و ميزان کربن آلي خاک، کربن آلي گياهان و روابط آن ها با يکديگر و پارامترهاي محيطي ارائه گرديد. نتايج بيانگر آنست که از ميان 9 گونه مورد بررسي در 43 پلات مطالعاتي، گونه Astragalus gosypinus داراي بالاترين ميزان ترسيب کربن (369 کيلوگرم در هکتار) و گياه Echinophora platiloba (7 کيلوگرم در هکتار) از کمترين ميزان ترسيب کربن در بيوماس خود برخوردار بوده اند. دامنه تغييرات کربن آلي خاک نيز در کليه پلات ها از 71.25 تا 233.41 کيلوگرم در هکتار مي باشد. با توجه به جدول همبستگي ويژگي هاي خاک و گياهان، مي توان بيان کرد که ماده خشک گياهي با کربن آلي خاک، وزن مخصوص ظاهري خاک، رطوبت ثقلي، ميزان توليد گياهي، درصد پوشش گياهي و درصد لاشبرگ در کليه پلات ها همبستگي دارد و اين ميزان برابر R=0.52 مي باشد. کربن آلي خاک با وزن مخصوص ظاهري همبستگي ضعيفي داشت. با توجه به جدول تجزيه واريانس اختلاف معناداري، بين ميزان کربن آلي ترسيب شده خاک در شيب هاي با جهت شمال غربي – شرقي و جنوبي – غربي مشاهده نشد اما در سطح پنج درصد، بين ميزان کربن آلي گياهي در دو تيمار فوق اختلاف معناداري ديده شد.
