مقالات منابع طبیعی

در اين پژوهش دو زير گونه Onobrychis aucheri subsp. teheranica و Onobrychis aucheri subsp. psammophila مورد مطالعه ريخت شناسي و كاريولوژيكي قرار گرفتند. در آزمايشگاه، مطالعه سيتولوژي انجام و بر اساس اطلاعات حاصله تعداد كروموزوم ها و سطح پلوييدي مشخص شد سپس ژنوم هر دو زير گونه شامل طول كل، طول بازوي بلند، طول بازوي كوتاه و نسبت بازوي بلند به كوتاه كروموزوم ها محاسبه و بر اساس اطلاعات حاصله كاريوتيپ آن ها به صورت ايديوگرام رسم شد همچنين فرمول و تقارن كاريوتيپي زير گونه ها از طريق فرمول هاي مربوطه بدست آمد. در پايان تجزيه كاريوتيپ با استفاده از  پارامتر هاي%TF ، %S و X انجام گرديد. نتايج نشان مي دهد زيرگونه teheranica subsp. ديپلوئيد (16=2n=2x) با فرمول كاريوتيپي 7m+1sm  و از نظر تقارن كاريوتيپي در كلاسB1  قرار دارد و زيرگونه subsp. psammophila تتراپلوئيد (32=2n=4x) با فرمول كاريوتيپي 12m+4sm  که از نظر تقارن كاريوتيپي در كلاس 2B قرار مي گيرد. با توجه به خصوصيات ريخت شناسي و صفات كروموزومي در هر دو تاكسون، مشاهده مي شود كه اين دو زير گونه با يكديگر داراي اختلافات اساسي ظاهري و كروموزومي بوده بنابراين نمي توان آن ها را به عنوان دو زير گونه از يك گونه تلقي كرد لذا پيشنهاد مي گردد زير گونه subsp. aucheri نيز مطالعه تا جايگاه هر سه زير گونه به صورت زير گونه و يا گونه مستقل تعيين گردد.

 نسخه قابل چاپ

مراتع مورد مطالعه بخشي از حوزه آبخيز واز كه در فاصله 65 كيلومتري شهر چمستان نور قرار دارد. در اين تحقيق، فهرست كاملي از گياهان به انضمام شكل زيستي و كورولوژي گياهان اين مراتع تعيين گرديده است. بر اساس نتايج بدست آمده، مجموعه رستني هاي اين منطقه بالغ بر 237 گونه بوده كه از اين تعداد 4 گونه از شاخه نهان زادان آوندي، 2 گونه از شاخه بازدانگان و 231 گونه از شاخه نهاندانگان مي باشند. از نظر عناصر رويشي منطقه 138 گونه عنصر ايران توراني، 51 گونه عنصر ايران توراني و اروپا- سيبري، 18 گونه عنصر مديترانه اي، اروپا- سيبري و ايران توراني، مي باشند .

 نسخه قابل چاپ

برآورد دبي طراحي سازه هاي آبي مانند سدهاي كوتاه و بزرگ يكي از راهكارهاي افزايش ايمني آنها در مقابل خطر تخريب مي باشد، براي تعيين دبي طراحي ابعاد سازه هاي آبي روشهاي مختلفي وجود دارد كه يكي از مهم ترين آنها تجزيه و تحليل آماري داده هاي اندازه گيري شده مي باشد، منطقه مورد مطالعه تعدادي از زير حوزه هاي رودخانه كرخه در استان لرستان مي باشد. با محاسبه پارامترهاي آماري دبي حداكثر لحظه اي در ايستگاه هاي آبسنجي آزمون داده هاي پرت صورت گرفت و معلوم گرديد كه هيچ داده پرتي در بين داده هاي جمع آوري شده وجود ندارد. لذا نسبت به تكميل و تطويل داده ها براي طول دوره آماري مشترك اقدام شد و پس از برازش داده هاي مذكور، توزيع آماري مناسب انتخاب و با استفاده از روش شبكه بندي، مراكز ثقل محدوده بالادست هر يك از ايستگاه هاي آبسنجي تعيين شد و سپس با تلفيق و تركيب ضريب چولگي نا اريب، ضريب وزني داده ها و فاصله هر يك از ايستگاه هاي آب سنجي تا مركز ثقل زيرحوزه، ضريب چولگي تعميمي نقاط با استفاده از روش اسپيلاين كه نسبت به چهار روش مورد بررسي از ميانگين مربع خطاي كمتري (34/0) برخوردار بوده محاسبه شده است. نتايج نشان مي دهد كه دامنه تغييرات ضريب چولگي نا اريب ايستگاه ها نسبت به ضريب چولگي تعميم يافته در حدود 58 تا 137 درصد مي باشد و در صورت کاربرد ضريب چولگي تعميم يافته، داده هاي مشاهداتي با توزيع نرمال برازش بهتري دارند. همچنين در برخي از ايستگاه هاي آبسنجي مورد بررسي، تغييرات دبي حداكثر لحظه اي محاسبه شده با استفاده از چولگي نا اريب ايستگاه نسبت به روش چولگي تعميم يافته در دوره بازگشت هاي 2، 100 و 1000 سال به ترتيب 12، 77 و 180 درصد بوده و اين مبين آن است که داده هاي مشاهداتي با توزيع فراواني انتخاب شده تطابق بيشتري پيدا مي کنند.

 نسخه قابل چاپ

Smyrnium cordifolium گياهي است از خانواده جعفري كه در نواحي غرب و جنوب غرب ايران به صورت وحشي مي رويد و در اين مناطق داراي استفاده هاي متعدد غذايي و دارويي است. گياه مذكور از ارتفاعات شمال غرب خرم آباد جمع آوري گرديد. گياهان جمع آوري شده پس از خشك شدن در سايه با روش تقطير با آب (Hydrodistillation) مورد اسانس گيري قرار گرفتند، بازده اسانس w/w و 0.45% بود. اسانس ها جهت تجزيه و شناسايي مواد متشكله آن به دستگاه هاي GC و GC/MS تزريق شدند.بررسي هاي آناتوميکي نيز با روش رنگ آميزي مضاعف و با استفاده از دو رنگ کارمن و بلودومتيلن صورت گرفت. در اسانس اين گياه ترکيب هاي سزکويي ترپني قسمت اعظم اسانس را تشکيل دادند، در اين ميان دو سزكويي ترپن اكسيژنه  curzereneو (16.9%) و curzerenone و (33.8%) بيشترين مقادير را دارا هستند. از ترکيبهاي شاخص ديگر اين گياه مي توان germacrene-D و (13%)،  isopimarolو (10.9%)، phyllocladanol و (8.7%) را نام برد. مطالعه ساختارهاي آناتوميکي نيز نشان داد که کانالهاي ترشح کننده اسانس در ساقه اين گياه در بخشهاي مختلف ساقه يافت مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

سرخدار (Taxus baccata L.) از معدود درختان سوزني برگ بومي ايران است كه بجا مانده از بقاياي رويش هاي دوران سوم زمين شناسي مي باشد. ذخيره گاه سرخدار افراتخته يکي از رويشگاه هاي سرخدار جنگلهاي شمال است كه در آن درختان سرخدار با قدمت بسيار بالا (سن برخي از آنها به بيش از هزار سال هم مي رسد) به طور انبوه و گاهي به صورت توده هاي خالص رويش دارند. به منظور تعيين جوامع گياهي سرخدار، پوشش گياهي اين رويشگاه بر اساس مكتب براون - بلانكه مورد مطالعه قرار گرفت. در اين مطالعه داده هاي فيتوسوسيولوژي برداشت شده از 27 رولوه 400 متر مربعي و با استفاده از تابلوي فيتوسوسيولوژيك براون - بلانکه دو جامعه ممرز - سرخدارستان (Carpineto betulus- Taxetum baccatae) و لور – سرخدارستان (Carpineto orientalis - Taxetum baccatae)، به همراه سه زير جامعه و دو واريانت تشخيص داده شد. بررسي همبستگي فاکتورهاي شکل زمين (ارتفاع از سطح دريا، شيب دامنه و جهت شيب) با جوامع سرخدار نشان داد که پراکنش جوامع مذکور اساسا تحت تاثير عامل شيب قرار دارد. محاسبه ضريب تبيين نشان ميدهد که 76 درصد عامل تفکيک دو جامعه سرخدار، فاکتور شيب مي باشد. در جامعه ممرز - سرخدارستان که در شيبهاي کمتر از 70 درصد حضور مي يابد، گونه هاي ممرز  (Carpinus betulus) و سرخدار (Taxus baccata) با بيشترين ميزان وفور به عنوان گونه هاي غالب اشكوب فوقاني بوده و گونه درختچه اي خاس (Ilex spinigera) فراوانترين گونه زيراشكوب مي باشد. اما در جامعه لور – سرخدارستان که در شيبهاي بيشتر از 70 درصد حضور مي يابد، گونه هاي لور (Carpinus orientalis) و سرخدار (Taxus baccata) به عنوان گونه هاي غالب اشكوب فوقاني بوده و گونه Festuca drymeia به همراه گونه درختچه اي پيرو Juniperus communis ssp hemisphaerica  داراي بيشترين غلبه در ميان گونه هاي زيراشكوب مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

در اين بررسي به منظور تعيين ويژگي هاي تخته فيبر با دانسيته متوسط ساخته شده از چوب ممرز، در سه زمان بخارزني 5، 10، 15 دقيقه الياف تهيه و با استفاده از دو زمان پرس 4 و 6 دقيقه و دو ميزان مصرف چسب 9 و 11 درصد (بر اساس وزن خشک الياف)، تخته فيبر با دانسيته متوسط (MDF) به روش خشک تهيه گرديد. از ترکيب عوامل فوق 12 ترکيب شرايط بوجود آمد و براي هر ترکيب 3 تخته ساخته شد. سپس خواص فيزيکي و مکانيکي تخته هاي ساخته شد اندازه گيري و با استفاده از آزمون فاکتوريل نتايج مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از اندازه گيري مقاومت خمشي تخته هاي ساخته شده از گونه ممرز نشان داد که در شرايط زمان بخارزني 10 دقيقه، حداقل و در زمان هاي بخارزني 5 و 15 حداکثر مقاومت خمشي ايجاد گرديده است. در حاليکه حداکثر و حداقل مدول الاستيسيته به ترتيب در تخته هاي ساخته شده با الياف حاصل از بخارزني 5 و 15 دقيقه مشاهده گرديد. افزايش ميزان چسب از 9 به 11 درصد در همه تيمارها، موجب بهبود مقاومت خمشي و مدول الاستيسيته شده است. نتايج همچنين نشان داد که حداکثر چسبندگي داخلي در تخته هاي ساخته شده با الياف تهيه شده در زمان بخارزني 15 دقيقه مشاهده شد. با اين حال افزايش زمان پرس تاثير معني داري بر چسبندگي داخلي تخته ها نداشته است. واکشيدگي ضخامت تخته ها رابطه معکوس با چسبندگي داخلي داشته و حداقل آن در تخته هاي ساخته شده با الياف تهيه شده در زمان بخارزني 15 دقيقه و مصرف چسب 11 درصد مشاهده شد.

 نسخه قابل چاپ

فرسايش آبكندي يكي از فرآيندهاي فرسايش غالب اراضي مارني و قابل انحلال با توپوگرافي كم شيب و نسبتا مسطح است. در زاگرس سازند مارني آغاجاري بدليل گسترش زياد و تنوع جنس لايه ها در اين زمينه از اهميت زيادتري برخوردار است. اين سازند بخش نسبتا وسيعي از منطقه مورد مطالعه را در برداشته که تحت فرسايش آبكندي است. اين تحقيق بر اساس روش ژئومورفولوژي و با بررسي جامع همه عوامل اصلي و موثر در فرسايش، تفسير عكسهاي هوايي و تلفيق نقشه هاي زمين شناسي، شيب، جهت، ارتفاع و اشكال فرسايش به عمل آمد و در هر واحد کاري يا رخساره به دست آمده آزمايشهاي مربوط به نوع و ميزان مواد قابل انحلال و نيز تشخيص نوع كاني هاي رسي انجام يافت. رخساره فرسايش آبكندي سازند آغاجاري از نظر نحوه گسترس، شکل نيمرخ عرضي و مقدار و تراکم آبكندها طبقه بندي گرديد. همچنين رابطه بين شيب و تراکم آبكندها از نظر آماري بررسي شد. در نهايت ميزان فرسايش و رسوب رخساره فرسايش آبكندي با روش MPSIAC تعيين گرديد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه ميزان آهك كل 35.2 درصد، گچ 100 گرم/ 42.3 5meq و كربن آلي 0.42 درصد است. نوع كاني رسي به ترتيب فراواني شامل: مونتموريونيت، ايليت و كلريت مي باشد. از نظر مقطع عرضي آبكندهاي V شکل و U شکل وجود دارد كه آبكند V شكل فراوان ترند. 76 درصد آبكندها در طبقه تراکم زياد و 26 درصد آنها در طبقه متوسط قرار ميگيرند اما بهره برداري بي رويه از اين اراضي به تشديد فرسايش منجر شده است. بيشتر آبكندهاي منطقه از نظر نحوه گسترش به شکل پنجهاي مي باشند. ضريب همبستگي بين شيب و تراكم آبكند  Vشکل 83 درصد با سطح اطمينان 95 درصد و همبستگي بين شيب و تراكم آبكند U شکل80 درصد با سطح اطمينان 99 درصد است. پراکنش آبكندها در سازند آغاجاري در شيب 2 تا10 درصد مي باشد. فرسايش رخساره مورد بررسي زياد و ميزان رسوب آن 24.7 تن در هکتار در سال است.

 نسخه قابل چاپ

نقش گياهان عسل زا از نظر تامين نوع گرده و شهد در کيفيت عسل ما را بر آن داشت تا به ويژگي هاي اين گياهان در جلب زنبور عسل بپردازيم. از روش مشاهده مستقيم و نصب تله گرده گير استفاده شد. تعداد 10 كندو در منطقه سيراچال که در 40 کيلومتري شمال کرج - چالوس، با وسعت 1500 هکتار مي باشد مستقر شد و با نصب تله گرده گير بر روي كندوها، جمع آوري و برداشت گرده هاي حمل شده به هر كندو با رعايت فواصل زماني 3 روز، در ماه هاي خرداد تا پايان شهريور سال1383 انجام شد. نمونه هاي گياهان منطقه نيز جمع آوري شدند. از گرده هاي گياهان و گرده هاي به دست آمده از تله گرده گير با روش استوليز ارتمن لام ميكروسكوپي تهيه شد. بررسي هاي مقايسه اي با ميكروسكوپ آناليز تصويري با نرم افزار Live 3000 انجام شد. ساچمه هاي گرده به دست آمده از تله گرده گير در هر ماه بر اساس رنگ جدا و وزن شدند، ابعادشان اندازه گيري شد و درصد تراكم آنها تعيين شد. مشاهدات مستقيم و آناليز گرده ها نشان داد 18 تيره و 85 گونه گياهي مورد استفاده زنبور عسل است. آزمايشها و بررسيها نشان داد كه بيشترين ميانگين درصد وزني گرده هاي جمع آوري شده در تله گرده گير 47.6 درصد مربوط به گرده هاي زرد رنگ است كه به طور عمده از گياه زرشك Berberis vulgaris مي باشد. پس نوعي گزينش وجود دارد و نشانگرهاي جذابيت گل نيز دخالت دارند. ولي نمي توان گفت كه زرد، هميشه رنگ برتر در انتخاب زنبورها است. رنگ چه براي گرده ها و چه براي گلبرگها مي تواند يك عامل جذب زنبورها باشد ولي بخصوص در گرده ها عامل رنگ مي تواند تحت تاثير عوامل ديگر از جمله سطح پوشش و تعداد گل قرار گيرد. فراواني رنگ جام گل در گلهاي گزينش شده به ترتيب: زرد، صورتي، آبي و ارغواني به يک نسبت و قرمز بوده است. گزينش يا انتخاب گرده مستقل از شهد است. در ماه وفور گرده دلخواه (زرشک) جمع آوري ساير گرده ها بسيار کم مي شود. در ماه نقصان گرده دلخواه، دامنه جمع آوري و تنوع گرده اي وسعت مي يابد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش به منظور تعيين تركيبات شيميايي و انرژي خام گياهان مرتعي استان ايلام و تغييرات آنها در طي فصل رويش به مدت 3 سال متوالي (1382-1379) در سطح مراتع استان اجرا گرديد. ابتدا با توجه به وسعت مراتع در هر شهرستان تعداد 31 روستا به روش تصادفي تعيين شد. در هر روستا به صورت تصادفي سه دامدار انتخاب و محدوده تقريبي مراتع آنها مشخص گرديد و در فصل چرا به فواصل تقريبا يكسان چهار بار از مرتع هر دامدار نمونه برداري به عمل آمد. نمونه هاي مربوط به سه دامدار در هر روستا پس از خشك كردن با همديگر مخلوط (هر نمونه شامل 45 پلات و هر سال 124 نمونه) و آسياب شدند، تركيبات شيميايي و انرژي خام آنها با روش AOAC اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده هاي حاصله با استفاده از آزمايش فاكتوريل (دو فاكتور سال و مرحله نمونه برداري) در قالب طرح كاملا تصادفي صورت گرفت. ميانگين ماده خشك، پروتئين خام، الياف خام، خاكسترخام و چربي خام در سال اول، دوم و سوم اجراي طرح به ترتيب 05/94، 80/10، 56/28، 77/9، 62/1 و40/94، 40/13، 52/25، 36/10، 78/1 و??/?? ، ??/??، 04/25، ??/??، 1/?1 درصد در ماده خشك بود. ميانگين انرژي خام در سال اول، دوم وسوم به ترتيب 40/4140، 84/4064 و 72/4089 كالري در گرم ماده خشك بود. ميانگين ماده خشك، پروتئين خام، الياف خام، خاكسترخام و چربي خام در مرحله اول ، دوم ، سوم و چهارم(سه سال اجراي طرح) به ترتيب 61/94، 52/18، 55/17، 26/13، 73/1 و ??/??، ??/??، ??/??، ??/??، 1/?1 و 62/93، 08/10، 10/30، 51/8، 80/1 و 50/94،?/??، ??/??، ?/??،?/??  درصد در ماده خشك بود. اختلاف ميانگين پروتئين خام، الياف خام، خاكسترخام، چربي خام (0.01 (p< و انرژي خام (p<0.05) در سالهاي مختلف اجراي طرح معني دار بود. ميانگين پروتئين خام، فيبرخام و خاكستر در مراحل مختلف نمونه برداري اختلاف معني داري را نشان داد (p<0.01)، در حاليكه ميانگين چربي خام و انرژي خام معني دار نبود.

 نسخه قابل چاپ

نتايج اوليه اجراي طرح تحقيقاتي بررسي سازگاري سوزني برگان مهم جهان در منطقه ارتفاعي پايين بند نكا (مازندران) نشان داده است كه گونه كاج رادياتا پس از كاج تدا و به همراه كاج بروسيا از موفق ترين گونه ها مي باشند و از همين رو در اين بررسي خصوصيات بذر و محدوديتهاي توليد وتكثير اين گونه در سطح ايستگاه تحقيقات جنگل و مرتع پاسند مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج بررسي متغيرهاي كمي (متوسط قطر يقه، متوسط ارتفاع) نشان داده است كه كاشت پاييزه نسبت به كاشت بهاره به لحاظ آماري برتري داشته است و اين در حالي است كه به لحاظ متغيرهاي كيفي (متوسط كيفيت، متوسط درصد زنده ماني(، كاشت بهاره نسبت به كاشت پاييزه برتري داشته است (آزمون تي، سطح احتمال 0.01). لازم به ذكر است با توجه زمان اندازه گيري در اواسط آبان ماه، نونهال هاي كاشت پاييزه مدت زمان بيشتري را براي رويش در اختيار داشته اند. ادامه بررسي نونهال هاي يكساله در سطح خزانه و گلدانهاي بازكاشتي، نشان داده است كه با گذشت زمان نونهال ها دچار ضعف و كاهش ميزان زنده ماني شده، به شكلي كه در پايان سال دوم تنها 8 درصد از نونهال ها داراي شرايط كمي و كيفي مناسب بوده اند. لازم به ذكر است از آنجايي كه بر روي نونهال هاي خشك شده، آفات و بيماري خاصي مشاهده نشده است، با انجام آزمايشات خاكشناسي عوامل محدودكننده توليد نونهال هاي كاج رادياتا: قليايي بودن خاك و عدم حضور ميكوريزها تعيين گرديده است.

 نسخه قابل چاپ

براي ارزيابي ارتباط بين شاخصهاي تجربي و شاخصهاي اسمي كاركرد مرتع، بوته زارهاي منطقه پارك ملي گلستان تحت 3 نوع مديريت چراي شديد، چراي متعادل و بدون چرا (تحت چراي محدود حيات وحش) انتخاب گرديد. نتايج نشان مي دهد كه بين كربن آلي و ازت خاك با توليد و شاخصهاي كاركرد مرتع به جز در منطقه چراي شديد، همبستگي معني دار وجود دارد. آناليز واريانس نشان مي دهد كه سه منطقه از لحاظ شاخصهاي اسمي كاركرد مرتع داراي اختلاف معني دار مي باشند. شاخصهاي تجربي در منطقه چراي متعادل و بدون چرا داراي اختلاف معني دار نمي باشند ولي با منطقه چراي شديد داراي اختلاف معني دار هستند. از بين شاخصهاي ويژگي سطح خاك بيشترين همبستگي بين نفوذپذيري با طبيعت سطح خاك و شاخص خيس خوري و بافت خاك در مناطق چراي متعادل و بدون چرا وجود دارد. در منطقه چراي شديد آزمون خيس خوري نيز اهميت بيشتري پيدا مي كند. بين چرخه مواد غذايي با پوشش لاشبرگ و گياهان نهانزاد ارتباط معني دار در منطقه چراي متعادل و بدون چرا وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

پاجوشها در درخت زيتون به عنوان يك مصرف كننده (Sink) قوي عمل كرده و با ميوه ها براي جذب آب و عناصر غذايي رقابت مي كنند. به منظور کنترل پاجوشها آزمايشي در قالب طرح آماري بلوكهاي كامل تصادفي با 8 تيمار و 3 تكرار (4 درخت در هر كرت) از سال 1379 به مدت چهار سال در باغ شهيد مطهري طارم پياده شد. تيمارها عبارت بودند از شاهد (عدم كنترل)، حذف مكانيكي پاجوش يك بار در سال (اواسط ارديبهشت)، حذف مكانيكي كامل پاجوش (اواسط ارديبهشت، اواخر خرداد و اوايل مرداد) مصرف گليفوزيت41% SL  به ميزان6  ليتر در هكتار + سيتوويت 5/1 ليتر در هكتار، گليفوزيت 41% SL  به ميزان8  ليتردر هكتار، بروموكسينيل 22.5% SLو2.5 ليتر در هكتار، تو فور دي + ام ث پ آ 67.5% SL و 2 ليتر در هكتار و پاراكوات 20% SL 3  ليتر در هكتار. صفات مورد ارزيابي در اين طرح شامل تعداد و طول رشد پاجوش، وزن تر و خشك پاجوش، تعداد و طول رشد شاخه نورسته، وزن تر 50 ميوه، نسبت گوشت به هسته و درصد روغن بود. نتايج نشان داد تيمارهاي توفوردي + ام ث پ آ، گليفوزيت و گليفوزيت + سيتوويت در كاهش تعداد پاجوش نقش موثري داشتند و تيمارهاي هرس سه بار در سال، توفوردي + ام ث پ آ، گليفوزيت وگليفوزيت + سيتوويت در كاهش طول پاجوشها نسبت به بقيه تيمارها موثر بودند. تيمارهاي هرس سه بار در سال، توفوردي + ام ث پ آ و گليفوزيت باعث كاهش وزن تر و خشك پاجوشها شدند. در تعداد شاخه هاي نورسته بين تيمارهاي اعمال شده هيچگونه اختلافي مشاهده نشد. تيمارهاي هرس سه بار در سال، گليفوزيت + سيتوويت، پاراكوات و گليفوزيت باعث افزايش طول شاخه هاي نورسته شدند. تيمارها روي صفات ميوه مثل وزن تر و خشك گوشت ميوه، نسبت گوشت به هسته، وزن هسته، درصد روغن و عملكرد نقش موثري نداشتند. با توجه به نتايج به دست آمده جهت كنترل پاجوشهاي زيتون رقم زرد، سموم توفوردي + ام ث پ آ، گليفوزيت يا مخلوط گليفوزيت +  سيتوويت توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ

وسعت مراتع ايران از يکسو و وابستگي دامداري به اين منابع از سوي ديگر سبب گرديده است که نحوه مديريت به گونه اي اتخاذ گردد تا مناسبترين اندازه واحد بهره برداري در چارچوب مديريت علمي مراتع و با توجه به ارتباط انسان، دام و مرتع با هدف افزايش درآمد، پايداري بهره برداري از مراتع و بازگشت سرمايه انتخاب شود. در تحقيق حاضر هدف اين بود که با انجام مطالعات پايه به حداقل مساحت مورد نياز دامداران در استان سمنان دست يافت. از آنجا که بر اساس شرايط اکولوژيکي در هر منطقه آب و هوايي ميزان توليد و بالطبع ميزان ظرفيت مراتع متفاوت است، پاسخگويي به هزينه ساليانه خانوار در نگهداري تعداد مشخص دام، مساحت مرتع متفاوتي را طلب ميکند. بدين منظور در 7 منطقه آب و هوايي استان سمنان هزينه خانوار با متوسط 4/5 نفر معادل 9644 هزار ريال (سال 1378) برآورد گرديد. همچنين درآمد يک گله 100 راسي گوسفند بصورت خالص 6288 هزار ريال و درآمد يک گله 100 راسي بز 4683 هزار ريال محاسبه گرديد. بنابراين حداقل مساحت مورد نياز در اقليم فراخشک، جهت تامين هزينه يک خانوار، 800 تا 1000 هکتار، در اقليم خشک بياباني براي مراتع قشلاقي بين 715 الي 895 هکتار و در مراتع ييلاقي 282 الي 352 هکتار، در مراتع واقع در اقليم نيمه خشک براي مراتع ييلاقي 370 تا 465 هکتار و مراتع قشلاقي معادل 571 الي 715 هکتار، اقليم مديترانه اي 247 تا 310 هکتار، در اقليم نيمه مرطوب 255 و 316 هکتار و در اقليم مرطوب بطور متوسط 202 يا 252 هکتار مرتع براي دوره چرايي 4 ماه ه لازم مي باشد. همچنين در مراتع موجود در اقليم خيلي مرطوب حداقل مساحتي معادل 227 يا 285 هکتار بايد در نظر گرفت.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

به دليل تردد روزانه و چراي مداوم دامها در اطراف کانونهاي بحران، اين مناطق معمولا بيش از ساير بخشهاي مرتع تخريب مي شوند. لذا بررسي مکرر تغييرات کمي و کيفي پوشش گياهي و خاک در اين مناطق ضروري است. تا در صورت مشاهده هر تغيير پس رونده در وضعيت پوشش گياهي و خاک، نسبت به اصلاح شيوه مديريت مرتع مبادرت نمود. اين تحقيق به مطالعه چگونگي و ميزان تاثير کانون بحران بر محيط اطراف خود و الگوي تغييرات پوشش گياهي و خاک در اطراف کانونهاي بحران مرتع در منطقه نيمه خشک مي پردازد. براي بررسي تغييرات پوشش گياهي و خاک در اطراف کانون هاي بحران از روش گراديان چرا استفاده شد بدين منظور ابتدا داده ها در اطراف روستاها و آبشخوارهاي موجود در منطقه، به عنوان دو كانون بحران اصلي در مراتع، جمع آوري شدند. در جمع آوري داده ها، از ترانسكت 200 متري و كوادرات 3 متر مربعي استفاده شد. بر روي هر ترانسكت پوشش تاجي، لاشبرگ گياهي، تنوع گونه اي، سنگ و سنگريزه، و خاك لخت اندازه گيري شدند. براي تجزيه و تحليل دادها از نرم افزار آماري SPSS و براي آزمون رابطه فاکتورهاي اندازه گيري شده با فاصله از کانونهاي بحران از همبستگي پيرسون و آناليز رگرسيون استفاده شد. نتايج نشان داد كه پوشش گياهي با فاصله از روستاها همبستگي معنيداري دارد (r=0.95، p<0/01) ولي با فاصله از آبشخوار همبستگي معني داري ندارد (r=0/63، p>0/05). شاخصهاي لاشبرگ و تنوع گياهي همبستگي قوي با فاصله از كانونهاي بحران داشتند. در مورد لاشبرگ در اطراف روستا و آبشخوار مقادير به ترتيب (r=0/96 p<0/01) و (r=0/99، p<0/01) بودند. در مورد تنوع گياهي در اطراف روستا و آبشخوار مقادير به ترتيب (r=0/97، ، p<0/01) و (r=0/96، p<0/01) بودند. ميزان سنگ و سنگريزه با فاصله از كانونهاي بحران همبستگي معني داري نشان نداد به طوري که در اطراف روستا مقادير (r=0/75 ، p<0/05) و در اطراف آبشخوار (r=0/47 ، p>0/05) بودند. ميزان خاك لخت با فاصله از روستاها همبستگي معني داري داشت (r=097 ، p<0/01) در حالي كه با فاصله از آبشخوار همبستگي معني داري نشان نداد (r=0/42 ، p>0/05).

 نسخه قابل چاپ