مقالات پژوهش هاي آبخيزداري

درک بهتر از شرايط استقرار گياهان دارويي اين امکان را فراهم مي سازد تا رويشگاه اين گياهان با کارايي بيشتري اداره شود. متغيرهاي کمي به عنوان شاخصي از سازگاري و کارآمدي اين قبيل گياهان محسوب شده و تابع برخي از عوامل محدودکننده محيطي است که در مناطق خشک، نياز آبي مهمترين آنها به شمار مي رود. بر اين اساس تاثير آبياري سيلابي بر متغيرهاي کمي گونه دارويي Dendrostellera lessertii در دشت گربايگان فارس مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور در هر يک از مناطق پخش سيلاب و شاهد، درصد پوشش تاجي و ميزان تراکم گياه، با روش پلات گذاري و زيتوده هوايي و زيرزميني آن با روش مضاعف و حفر پروفيل در کنار گياه اندازه گيري شد. تحليل نتايج نشان داد که آبياري سيلابي تاثير معني داري بر هيچ يک از متغيرهاي مورد ارزيابي نداشته است (P<0.05). اين دستاورد گوياي آنست که گونه مذکور به خوبي قابليت استقرار و توسعه در مناطق خشک را دارا بوده و سازگاري مناسبي به لحاظ فيزيولوژيک در برابر کمبود آب در آن ايجاد شده است، لذا با توجه به خواص دارويي اين گياه و امکان استقرار آن در مناطق خشک، بررسي بوم شناسي فردي و شيوه هاي کاشت و استقرار آن در زيست بوم هاي خشک توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ