بانک مقالات بیماریهای گیاهی

به منظور مطالعه سيستماتيک گونه هاي Podosphaera sect. Sphaerotheca در ايران، نمونه هاي مختلفي از نقاط مختلف کشور و نمونه هاي مجموعه قارچ هاي وزارت جهاد کشاورزي مورد بررسي قرار گرفتند. طي اين مطالعه 13 آرايه شاملPodosphaera aphanis var. aphanis ،P. aphanis var. hyalina ،P. balsaminae ،P. dipsacacearum ، P. erodii ،P. euphorbiae ،P. ferruginea ،P. fugax ،P. fusca ،P. macularis ،P. plantaginis ،P. pannosa و P. xanthii شناسايي شدند. به استثناي گونه هاي P. erodii و P. macularis، و P. plantaginis ساير گونه ها براي نخستين بار از ايران به طور کامل شرح داده شده اند. خصوصيت دهانه آسک در کليه گونه ها با هم مقايسه شد و معلوم گرديد اين صفت براي تشخيص برخي از آرايه ها همانطور که محققين ديگر نشان داده اند، سودمند است. مشخصات Podosphaera. aphanis var. hyalina نشان مي دهد که اين واريته علاوه بر مورفولوژي زوايد، از نظر ابعاد آسک و پهناي دهانه آسک از واريته تيپ متفاوت است و به نظر مي رسد شايستگي ارتقا به سطح گونه را دارد و لازم است پس از مطالعات بيشتر به ويژه استفاده از توالي يابي دي ان آي ريبوزومي يا ژن موثر ديگر در اين ارتباط تصميم گيري شود. گونه هاي گياهي .Scabiosa persica ،Hieracium sp و Potentilla hirta ميزبان هاي جديدي براي سفيدک هاي سطحي در ايران معرفي مي شوند. يک کليد تشخيص براي گونه هاي اين آرايه از ايران نيز نوشته شده است.

 نسخه قابل چاپ

قارچAG1-IA  Rhizoctonia solani (تلومورف Thanatephorus cucumeris)، عامل سوختگي غلاف برنج، در شاليزارهاي شمالي ايران مي باشد. با توجه به اهميت بيماري و عدم وجود اطلاعات جامع و کامل از ساختار ژنتيکي جمعيت هاي اين قارچ و با هدف برآورد تنوع ژنتيکي در ميان 25 جدايه جمع آوري شده از استان هاي گيلان (23 جدايه) و مازندران (دو جدايه)، خصوصيات ريخت شناسي، سرعت رشد و تنوع ژنتيکي اين بيمارگر مورد بررسي قرار گرفت. نتايج آزمون تعيين گروه هاي آناستوموزي نشان داد که همه جدايه ها متعلق به گروه آناستوموزي AG1-IA مي باشند. به منظور تشخيص سريع و تاييد گروه آناستوموزي جدايه ها، تعداد 10 جدايه به همراه جدايه هاي استاندارد AG1-IA و AG4، توسط آغازگرهاي اختصاصي AG1-IA، بررسي و در تمام آنها يک قطعه باندي 256 bp تکثير شد. نتايج بررسي سرعت رشد، جدايه ها را به دو گروه تند رشد (68 درصد جدايه ها) و کند رشد (23 درصد جدايه ها) تقسيم نمود. تنوع ژنتيکي 25 جدايه، با استفاده از نشانگر RAPD بررسي شد. از ميان 20 آغازگر مورد استفاده، باندهاي حاصل از هفت آغازگر که در گستره 250 تا 5000 جفت باز قرار داشت، با استفاده از ضريب تشابه Jaccard و روش UPGMA، توسط نرم افزار NTSYS-pc تجزيه و تحليل خوشه اي داده ها انجام شد. نتايج تجزيه خوشه اي جدايه ها را به دو گروه در سطح تشابه 34 درصد تقسيم نمود که با گروه بندي جدايه ها به دو گروه تند رشد و کند رشد، مطابقت داشت. در سطح تشابه 80 درصد، جدايه ها به 23 گروه تقسيم شدند که بيانگر تنوع ژنتيکي بالاي اين جدايه ها مي باشد. نتايج حاصل از تجزيه مولکولي نشان داد که جدايه هاي متعلق به يک ناحيه جغرافيايي، لزوما داراي قرابت ژنتيکي نمي باشند. تشخيص سريع R. solani AG1-IA، با استفاده از آغازگرهاي اختصاصي AG1-IA و بررسي تنوع ژنتيکي جدايه هاي عامل سوختگي غلاف برنج، توسط نشانگر RAPD، در اين مطالعه انجام شد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

استان خراسان شمالي از مناطق مهم كشت گوجه فرنگي است. بيماري هاي قارچي اين گياه طي سال هاي 1384 و 1385 با بازديد و نمونه برداري از مزارع 15 روستاي اين استان، مورد بررسي قرار گرفتند. قارچ ها از بافت هاي بيمار جداسازي و خالص سازي شدند. سپس بهينه دماي رشد آنها تعيين شد. مايه زني آنها به بذر و نشاهاي، 4 رقم تجاري فلات، موبيل، سوپر استرن بي و پي اس و جداسازي مجدد آنها از بافت هاي بيمار وقوع چهار بيماري پژمردگي فوزاريومي (Fusarium oxysporum f.sp lycopersici)، پوسيدگي فوزاريومي ريشه (Fusarium solani)، پوسيدگي ريزوكتونيايي ريشه (Rhizoctonia solani) و كپك سياه (Alternaria alternata) را نشان دادند. همه ارقام در مرحله جوانه زني بذر به اين بيماري ها حساس بودند، ولي در مرحله نشا بعضي از اين ارقام مقاومت معني داري نشان دادند. وقوع اين بيماري ها در اين استان و واكنش اين ارقام نسبت به آن ها براي اولين بار از ايران گزارش مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

تغييرات آوند چوبي پسين در شاخه هاي پرتقال [Citrus sinensis (L.) Osbeck.] واريته والنسيا پس از ابتلا به سبز خشک شدگي (گرسوم)، در مقايسه با شاخه سالم، مورد بررسي قرار گرفت و ماهيت شيميايي گرفتگي هاي آوندي با استفاده از آزمايش هاي مختلف شيمي بافتي تعيين شد. مشاهدات بافتي، گرفتگي هايي به اشکال و حالات مختلف را در عناصر وسل شاخه هاي مبتلا نشان داد. در آزمايش هاي شيمي بافتي ترکيبي از کالوز، ليگنين، پروتئين و ليپيدها (اسيدي و خنثي) در هر دو نوع گرفتگي رشته اي و بي شکل تشخيص داده شدند. پاسخ گرفتگي آوندي به معرف هاي سلولز، همي سلولز، نشاسته و ترکيبات فنلي منفي بود. گرفتگي در برخي از سلولهاي پارانشيم طولي مجاور وسل و پارانشيم شعاعي نيز مشاهده شد. گرسوم از ابعاد مختلف مطالعه قابل مقايسه با عارضه هاي مشابه در مرکبات ساير کشورها مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

از بوته هاي برنج آلوده به بيماري پوسيدگي طوقه در مناطق مختلف استان مازندران شصت و يک جدايه فوزاريوم متعلق به بخش لايزئولا بدست آمد. تمامي اين جدايه ها در آزمون هاي بيماري زايي علايم عمومي پوسيدگي طوقه را روي گياهچه هاي برنج ايجاد کردند. پس از شناسايي جدايه ها بر اساس خصوصيات مورفولوژيک و به منظور تعيين جمعيت و تيپ هاي آميزشي، تمامي اين جدايه ها به عنوان والد نر با جدايه هاي آزمون گر استاندارد هر دو تيپ آميزشي از سه جمعيت آميزشي A، C و D قارچ Gibberella fujikuroi تلاقي داده شدند. بر اين اساس 18.03% (11 جدايه) جدايه ها بارور بودند و تمامي اين 11 جدايه با جدايه هاي آزمون گر استاندارد MATD-1 توليد پريتسيوم کردند و به عنوان G.fujikuroi MATD-2 شناسايي شدند. هيچ کدام از جدايه هاي Fusarium fujikuroi و F. verticillioides در اين مطالعه بارور نبودند. اين اولين گزارش از وجود يک جمعيت آميزشي يا گونه بيولوژيک قارچ G. fujikuroi در استان مازندران مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

از مزارع کلزا در استانهاي گلستان، خوزستان، آذربايجان غربي و شهرستان کرج، در دو فصل زراعي 85-86 و 86-87 اندامهاي گياهي مشکوک به آلودگي توسط جنس Alternaria جمع آوري شدند. با بررسي مشخصات ريخت شناسي از 50 جدايه خالص سازي شده آلترناريا پنج گونه شناسايي شد. نتايج سنجش بيماريزايي گونه ها در شرايط گلخانه نشان داد که: بيشترين شدت بيماري بر حسب درصد سطح برگ آلوده مربوط به دو گونه A. brassicicola (69 درصد) و A. raphani (56 درصد) بود، گونه A. brassicae شدت بيماري متوسطي داشت (43 درصد) و گونه A. arborescense علايم خفيفي روي برگ ها ايجاد نمود. اما گونه A. infectoria هيچگونه علايم بيماري ايجاد نکرد و تفاوتي با شاهد نداشت. بر اساس نتايج اين پژوهش گونه هاي A. brassicicola و A. raphani سبب بروز علايم شديدتري مي شوند. اين چهار گونه بيماريزا براي اولين بار از روي کلزا در ايران گزارش مي شوند. همچنين جمع آوري اندام هاي آلوده از 40 مزرعه کلزاي اين استان ها به طور تصادفي جهت تعيين گونه غالب بيماريزا انجام گرفت. نتايج نشان داد که گونه A. raphani در استان هاي خوزستان و آذربايجان غربي گونه غالب منطقه بود در حاليکه گونه هاي A. brassicae و A. brassicicola در نمونه هاي بررسي شده از اين استان ها مشاهده نشدند. نتايج بررسي پراکنش گونه ها در استان گلستان نشان داد که گونه A. brassicae 85.44 درصد و گونه هاي A. raphani و A. brassicicola به ترتيب 13.24 درصد و 7.67 درصد گونه هاي بيماريزا را تشکيل دادند. برآورد کلي درصد گونه ها در هر سه استان نشان داد که گونه A. raphani 66.11 درصد و گونه هاي A. brassicae و A. brassicicola به ترتيب 33.36 و 2.99 درصد گونه ها را در اين مناطق تشکيل دادند. با توجه به نتايج اين پژوهش گونه A. raphani را مي توان گونه غالب بيماريزا در مناطق عمده کشت کلزا معرفي کرد.

 نسخه قابل چاپ

بيماري لکه آلتراناريايي کلزا سبب خسارت اقتصادي در بسياري از مناطق دنيا مي شود. به منظور بررسي مقاومت ده رقم کلزا شامل Hayola401، Hayola308، Okapi ، Talaye، Zarfam، RGS003، Option500، Modena، Fornax و Sarigol در برابر گونه هاي A. alternaria brassicae،A. brassiciola  و A. raphani جدا شده از مناطقي که قبلا تعيين و تاييد هويت شده اند، آزمايش هايي در قالب طرح بلوک کامل تصادفي با سه تکرار و در شرايط گلخانه به طور جداگانه براي هر گونه انجام شد. آزمايش اصلي براي هر گونه 2 بار تکرار گرديد. به تعداد 60 گلدان، از هر گلدان دو گياهچه و از هر گياهچه دو برگ هم سن انتخاب گرديد. علايم در روز سوم پس از مايه زني مشاهده و اندازه گيري علايم در روز دهم که پيشرفت بيماري کامل شد، انجام گرديد. در پايان آزمايش مساحت بخش هاي آلوده هر برگ (کلروز و نکروز) با استفاده از دستگاه تعيين شاخص سطح برگ اندازه گيري و در نهايت شدت علايم بيماري بر حسب درصد سطح برگ آلوده محاسبه شد. نتايج نشان داد که اختلاف معني داري بين ارقام از لحاظ توسعه علايم (کلروز و نکروز) وجود دارد. ارقام Sarigol و Hayola308 بيشترين ميزان زردي و بافت مردگي را در برابر A. raphani نشان دادند. بقيه ارقام از لحاظ توسعه علايم تفاوت معني داري نشان ندادند و شدت علايم کمتري نسبت به دو رقم فوق داشتند. در مورد آلودگي به A. brassicicola بيشترين ميزان زردي و بافت مردگي مربوط به ارقام Hayola401, Option500 و Hayola308 بود و کمترين توسعه علايم در رقم Zarfam بود. در آزمايش ديگري عکس العمل اين ارقام در مقابل گونه A. brassicae هم نتايج مشابهي داشت. به طور کلي مي توان نتيجه گيري نمود که ارقام Hayola308، Hayola401، Option500 و Sarigol حساسيت بيشتري نسبت به ساير ارقام داشته و رقم Zarfam کمترين حساسيت را به گونه هاي آلترناريا دارد. اين اولين مطالعه در زمينه تعيين مقاومت برخي ارقام کلزاي متداول کشت شده در کشور به لکه سياه کلزا در ايران مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

بمنظور ساخت همسانه عفونت زا و اثبات بيماري زايي ژنوم کامل جدايه ايراني ويروس پيچيدگي شديد بوته چغندرقند (BSCTV-Ir) ابتدا قطعه 1942 جفت بازي (معادل 0.7 ژنوم) در حامل pTZ57R همسانه سازي و سپس ژنوم کامل ويروس به آن متصل گرديد تا سازه حاوي 1.7 ژنوم ويروس به دست آيد. اين سازه پس از اتصال به حامل دوتايي pBin20 به باکتري Agrobacterium tumefaciens منتقل و از اين طريق به چند گياه مختلف مايه زني گرديد. علايم تيپيک آلودگي 30 تا 35 روز پس از مايه زني در چغندرقند ظاهر شد. گوجه فرنگي، اسفناج و تاتوره (Datura stramonium) نيز علايم زردي و پيچيدگي برگ از خود نشان دادند. وجود ويروس در گياهان مزبور با تکثير قطعه اي از ژن پروتئين پوششي با استفاده از آغازگرهاي اختصاصي تاييد گرديد. وجود اين همسانه عفونت زا زمينه را براي انجام تحقيقات بعدي در مورد اين ويروس فراهم مي سازد.

 نسخه قابل چاپ

بيماري پژمردگي فوزاريومي سيب زميني از جمله بيماريهاي مهم اين محصول است که در مزرعه و انبار خسارت فراوان وارد مي کند. به منظور کنترل بيولوژيک با اين بيماري از مجموع 120 سوش باکتري جدا شده از ريزوسفر سيب زميني، 27 جدايه با روش کشت متقابل توانايي آنتاگونيستي بالايي در برابر قارچ بيمارگر از خود نشان دادند. توانايي آنتاگونيستي باکتري هاي جدا شده از نظر توليد ترکيبات فرار، آنتي بيوتيک و سيدروفور مورد بررسي قرار گرفت. هشت استرين از مجموع 27 جدايه باکتريايي که داراي اثرات آنتاگونيستي بالاتري بودند و در اين ميان دو سوش موتان نيز وجود داشت، جهت آزمايش هاي گلخانه اي انتخاب گرديد. اين استرين ها شامل Pseudomonas fluorescens biov. III DA1, DA1m, DA3، Bacillus subtilis DM1, DM1m, DP1، B. brevis B1 و P. fluorescens CHAO (جدايه مدل) بودند. ارزيابي بيوکنترل با استفاده از غده هاي سيب زميني، با دو روش پوشش بذر و محلول پاشي خاک در قالب طرح کاملا تصادفي با 37 تيمار و 3 تکرار صورت پذيرفت. در اين آزمايش استرين Pseudomonas fluorescens biov. III DA1 بيشترين تاثير را در کاهش شدت بيماري و استرين B. brevis B1 بيشترين تاثير را روي فاکتورهاي رشدي نشان داد. تغييرات جمعيت آنتاگونيست هاي موتان مقاوم به ريفامپيسين و ناليديکسيک اسيد و بيمارگر در طول آزمايش هاي گلخانه اي، همبستگي منفي بين اين دو پارامتر را نشان داد (%64.3-=r).

 نسخه قابل چاپ

در سال هاي اخير بيماري آنتراکنوز مرکبات، در استان مازندران در تعدادي از ارقام تجاري مرکبات خسارت قابل توجهي ايجاد کرده است. اين بيماري به صورت گسترده اي در باغ هاي مرکبات اين استان شيوع دارد. به منظور جداسازي و شناسايي عامل يا عوامل ايجاد کننده بيماري، تعيين ميزان آلودگي منطقه و حساسيت ارقام مهم و معرفي شده مرکبات شمال کشور، طي سال هاي 1383 و 1384 از باغ هاي آلوده به صورت تصادفي نمونه برداري شد. با انتقال نمونه ها به آزمايشگاه و کشت قطعات بافت هاي شاخه، برگ، گل و ميوه 119 نمونه جمع آوري شده روي محيط کشت PDA، 96 جدايه از شبه جنس Colletotrichum جداسازي شد. بر اساس خصوصيات مورفولوژيکي، بعضي ويژگي هاي فيزيولوژيکي و دماي مطلوب رشد، تمام جدايه ها به عنوان شبه گونه gloeosporioides .C شناسايي شدند. فرم جنسي قارچ مذکور، گونه Glomerella cingulata بود که از ميان جدايه هاي بدست آمده، فقط يک جدايه در محيط کشت YPSS پريتسيوم توليد کرد. آزمون هاي بيماريزايي جدايه هاي C. gloeosporioides با استفاده از دو روش آزمايشگاهي و گلخانه اي انجام شد. در اين آزمون ها از 30 جدايه مايه زني شده روي شاخه ها، ايجاد زخم ايجاد نمودند و از نظر قدرت بيماريزايي بين جدايه ها تفاوت وجود داشت. اين جدايه ها روي ميوه هاي مايه زني شده توليد پوسيدگي قهوه اي کردند. آلودگي درختان مرکبات استان مازندران به بيماري آنتراکنوز بين 74-23 درصد تعيين گرديد که ميانگين پراکنش بيماري در استان 49 درصد بود. در زمينه رشد شعاعي جدايه ها در دماهاي مختلف بين ميانگين رشد شعاعي جدايه ها تفاوت وجود داشت که مي تواند به عنوان يکي از ويژگي هاي اختصاصي جدايه مطرح شود. کمينه دما 5-10°c، بهينه 25-27°c و بيشينه 35-37°c  روي محيط غذايي PDA در شرايط تاريکي اندازه گيري شد. بررسي زمستان گذراني قارچ نشان داد که به صورت آسروول و ريسه در بقاياي آلوده زمستان گذراني نموده و ميزان دوام آن در بقاياي گياهي بيش از يک سال بود.

 نسخه قابل چاپ

عليرغم گسترش ويروس تريستزا در بعضي مناطق شمالي و جنوبي كشور، اطلاعات چنداني از وضعيت اين ويروس در استان كرمان و تنوع ژنتيكي جدايه هاي آن در دست نمي باشد. در اين تحقيق علاوه بر مطالعه پراكنش ويروس تريستزاي مركبات (Citrus tristeza virus, CTV) درچهار منطقه مركبات خيز استان كرمان شامل جيرفت، بم، حسين آباد، ارزوييه و حومه، تنوع ژنتيكي جدايه هاي ويروس مورد بررسي قرار گرفت.
آر.آن.اي كل از پوست ساقه و رگبرگ اصلي برگ مركبات استخراج و جهت تكثير دو قطعه از ژنوم CTV (ژن پروتئين پوششي و ناحيه K17 ژن پليمراز) در نسخه برداري معكوس و سپس واكنش زنجيره اي پليمراز (PCR) با استفاده از آغازگر هاي اختصاصي بكار برده شد. به منظور تعيين پراكنش ويروس در چند منطقه مهم استان كرمان از آزمون اليزا استفاده گرديد. براساس نتايج بدست آمده از 203 نمونه جمع آوري شده از چهار منطقه استان كرمان بيش از نيمي از آن ها به ويروس آلوده بودند. ميزان آلودگي در نمونه هاي جيرفت، بم، حسين آباد و ارزوييه به ترتيب 60، 56، 50 و 45 درصد بود. نتايج حاصل از پي سي آر بيانگر تكثير قطعات مورد انتظار (672 و 409 جفت باز به ترتيب براي ژن پروتئين پوششي و ناحيه K17 ژن پليمراز) در اكثر جدايه ها بود. قطعات دي.ان.اي حاصل از پي سي آر جدايه هاي مختلف ويروس همسانه سازي و سپس تعيين ترادف گرديدند. مقايسه ترادف هاي بدست آمده با اطلاعات موجود در بانك ژن نشان داد كه ترادف آمينو اسيدي و نوكلئوتيدي ژن پروتئين پوششي و ناحيه K17 جدايه هاي مورد مطالعه، به ترادف جدايه هاي زردي گياهچه (seedling yellows) ژاپن (NUagA) و ساقه آبله اي (stem pitting) كاليفرنيا (SY568) شباهت بيشتري دارد. اما در شش جدايه استان كرمان (KBA, KG-9, KG-10, KG-11, KH-10, KS-7) عليرغم شباهت زياد، تفاوت هايي نيز در چهار امينو اسيد ژن cp با ساير جدايه هاي كرمان، جدايه هاي ديگر كشور و ساير نقاط دنيا و از جمله دو جدايه ژاپن و كاليفرنيا وجود دارد و در دندروگرام تشكيل يك شاخه جداگانه را ميدهند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور پي بردن به وقوع پاتوتيپ هاي Didymella rabiei (Anamorph: Ascochyta rabiei) در نقاط آلوده کشور، دو سامانه از ارقام افتراقي نخود رايج در جهان، در مناطق گچساران، کرمانشاه، کليبر و ايلام در شرايط مزرعه در رديف هاي 2 متري کشت شدند و به منظور استقرار هر چه بهتر عامل بيماري در حاشيه مزرعه رقم حساس بيونيج کشت گرديد. به منظور تاييد نتايج مزرعه اي، جدايه هاي خالص عامل بيماري از مناطق مذکور بر روي ارقام افتراقي در شرايط گلخانه مايه زني شدند. نتايج 4 سال تحقيق نشان داد که پاتوتيپ هاي بيماريزاي 1 در سرارود، گرگان، ايلام و گچساران؛ 3 در کليبر و 6 در ايلام و گچساران به تناوب و در سالهاي مختلف ظاهر مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق، وجود باكتري همزيست داخلي در برخي از تشتك هاي كشت درون شيشه اي قارچ Gigaspora margarita از طريق مورفولوژيكي و مولكولي مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور اقدام به جداسازي اندام هاي مختلف قارچ شامل اسپور، ريسه هاي رويشي، سلول هاي كمكي و ريشه هاي ميكوريزايي شده قارچ در شرايط كشت درون شيشه اي گرديد. جهت حذف آلودگي هاي سطحي از ساختارهاي قارچي شامل هيف ها، اسپورها و سلول هاي كمكي، تمامي اندام هاي قارچي ضدعفوني سطحي شده و جهت اطمينان از عدم وجود آلودگي سطحي توسط كيت ارزيابي قوه ناميه باكتريايي مورد بررسي قرار گرفتند. اندام هاي قارچي خرد شده، سپس محتويات سيتوپلاسمي آن رنگ آميزي گرديد. باكتري هاي زنده زير نور آبي ميكروسكوپ فلورسنت به رنگ زرد تا سبز روشن و ميله اي شكل و باكتري هاي مرده به رنگ قرمز مشاهد شدند. باكتري هاي همزيست داخلي در اندام هاي مختلف قارچ شامل اسپورها، لوله تندشي، هيف هاي خارج ريشه اي و سلول هاي كمكي مشاهده شد. همچنين سلول هاي باكتريايي در حال تقسيم در تمامي اندام هاي قارچي مورد بررسي به ويژه در اسپورهاي در حال تندش قابل تشخيص بود. نتايج بررسي مولكولي با استفاده از مجموعه آغازگرهاي اختصاصي نيز حاكي از وجود باكتري همزيست داخلي در اندام هاي مختلف قارچ در تعدادي از تشتك هاي كشت درون شيشه اي G. margarita شامل اسپورها، ميسليوم ها، سلول هاي كمكي و ريشه هاي ميكوريزايي بود. در عين حال، در برخي ديگر از تشتك هاي قارچ، اثري از پيكره هاي باكتريايي همزيست به چشم نمي خورد كه نشان دهنده تفاوت در بين نمونه هاي قارچي از نظر حضور يا عدم حضور باكتري همزيست بود.

 نسخه قابل چاپ