بانک مقالات بیماریهای گیاهی

پوسيدگي اسکلروتينيايي ساقه کلزا (.Brassica napus L) ناشي از قارچ Sclerotinia sclerotiorum، يکي از بيماري هاي مهم کلزا مي باشد، که در عمده مناطق کشت اين محصول شايع است. روش هاي زيادي جهت کنترل اين بيماري وجود دارد که ايمن ترين آنها کنترل بيولوژيک مي باشد. توانايي آنتاگونيستي باکتري هاي جدا شده از ريزوسفر و اندام هاي هوايي کلزا عليه sclerotiorum S. از طريق آزمايش هاي مختلف درون شيشه اي ارزيابي شد. به اين منظور ابتدا 120 جدايه باکتري خالص سازي شدند. سيزده جدايه با استفاده از روش کشت متقابل توانايي آنتاگونيستي بالايي را نشان دادند. از اين ميان 11 جدايه گرم مثبت و متعلق به گونه Bacillus subtilis و دو جدايه گرم منفي و متعلق به گونه Pseudomonas fluorescens بودند. تمامي 13 جدايه از نظر توليد ترکيبات فرار، توليد آنتي بيوتيک، توليد مواد مايع خارج سلولي و توليد سيدروفور مورد بررسي قرار گرفتند که جدايه P. fluorescens Pf51 جهت تهيه موتان مقاوم به آنتي بيوتيک براي آزمايش گلخانه اي انتخاب گرديد. به منظور تعيين ديناميک جمعيت آنتاگونيست در طول آزمايش هاي گلخانه اي موتان مقاوم به دو آنتي بيوتيک (ريفامپيسين و ناليديکسيک اسيد) ايجاد شد. آزمايش هاي گلخانه اي در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با آرايش فاکتوريل با سه عامل آنتاگونيست، بيمارگر و قارچکش بنوميل با 12 تيمار در چهار تکرار انجام شد. نتايج نشان داد که بين تيمارها از نظر تاثير روي وزن تر و خشک اندام هاي هوايي و ريشه و اندازه زخم تفاوت معني داري (P?0.01) وجود دارد. بر اساس مقايسه ميانگين داده ها، جدايه Pf51 نسبت به شاهد مثبت 89 درصد در وزن تر اندام هاي هوايي و92 درصد در وزن خشک اندام هاي هوايي افزايش رشد داشته است. همين جدايه نسبت به شاهد مثبت 87.73 درصد در وزن تر ريشه و 80 درصد در وزن خشک ريشه افزايش رشد داشته است. همچنين جدايه Pf51 سبب 81.2 درصد جلوگيري از توسعه زخم شد. نتايج به دست آمده از شمارش جمعيت باکتري هاي آنتاگونيست نشان داد که جمعيت باکتري ها در شروع آزمايش دچار افت شده و پس از استقرار، تعداد آنها افزايش مي يافت به گونه اي که در حضور بيمارگر جمعيت آنتاگونيست 20 روز بعد از مايه زني به دو برابر جمعيت اوليه رسيده و سبب کنترل بيماري گرديد، اما حضور قارچکش بنوميل تاثير منفي بر جمعيت باکتري داشته و سبب کاهش آن شد.

 نسخه قابل چاپ

يکصد و هفتاد و پنج نمونه 10-20 کيلوگرمي گندم محصول سال 1383 استان گلستان از مراحل مختلف، قبل از برداشت، قبل و پس از دو ماه انبار در سيلو هاي محل جمع آوري شد. همه محتوي گندم هر نمونه با آسياب تجزيه اي رومر آسياب و زير نمونه هاي آنها تهيه شد. پس از استخراج، محلول حاصل با استفاده از ستونهاي ايمنوافينيتي تصفيه و ميزان زرالنون با HPLC در طول موج 275 نانومتر انداره گيري گرديد. منحني کاليبراسيون در گستره 750-12.5 ng/g خطي (0.997)، حد تشخيص روشng/g  30 و بازيافت روش براي نمونه هاي غني شده 100 و ng/g 200 به ترتيب 85.5 و 79 در صد محاسبه شد. نتايج اين بررسي نشان داد که پانزده نمونه از يکصدو هفتادو پنج نمونه (8.6% نمونه ها) آلوده بودند، گستره آلودگي ng/g 39-140 و ميانگين آلودگي در نمونه هاي آلودهng/g  72 بود. بطور کلي درصد نمونه هاي آلوده کم و ميزان آلودگي نيز پايين تر از حد توصيه شده بود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

استان گيلان يكي از معدود رويشگاههاي طبيعي درختان شاه بلوط در ايران است و حفظ اين ذخيره ژنتيكي، داراي اهميت بسزايي مي باشد. روي درختان شاه بلوط مناطق جنگلي شفت، رضوانشهر و لاهيجان (استان گيلان)، خشكيدگي شاخه و زوال درختان شاه بلوط مشاهده شد. پس از نمونه برداري هاي متعدد و انجام بررسي هاي مورفولوژيك و بيماري زايي، گونهCryphonectria parasitica  به عنوان عامل بيماري سوختگي درختان شاه بلوط، شناسايي گرديد. از ميان 120 جدايه به دست آمده، 15 جدايه از قارچ C. parasitica، كه نشانه هايي از احتمال آلودگي به ويروس هاي قارچي در برخي از آنها ديده مي شد، از لحاظ خصوصيات پرگنه، توليد آنزيم لاكاز، توانايي پوساندن ميوه سيب، بيماري زايي روي سرشاخه هاي بريده و پاجوش هاي طبيعي، مورد بررسي بيشتر قرار گرفتند. جدايه هاي مورد بررسي از نظر خصوصيات فوق تفاوتهايي را با هم نشان دادند. ميزان رشد خطي پرگنه در جدايه هاي مختلف روي محيط PDA_mt در دماي 25^oC و تاريكي پس از 7 روز 30-87 ميلي متر بود. رنگ پرگنه روي محيط PDA_mt از زرد مايل به نارنجي، نارنجي مايل به قهوه اي تا سفيد متفاوت بود. ميزان توليد آنزيم لاكاز و واكنش جدايه هاي مختلف در دماي 22^oC و تاريكي پس از 7 روز روي محيط TAM متفاوت بود. آزمون هاي قدرت بيماري زايي جدايه ها روي ميوه سيب، سرشاخه هاي بريده و پاجوش هاي شاه بلوط در شرايط آزمايشگاه و طبيعت تفاوتهاي معني داري براي برخي جدايه ها نشان دادند. بر اساس نتايج حاصل از بررسي هاي مورفولوژيكي و آزمون هاي بيماري زايي، سه جدايه در زمره جدايه هاي كم آزار (هيپوويرولانت) قرار گرفتند. اين اولين گزارش از احتمال وجود جدايه هاي كم آزار اين قارچ از ايران است كه مي توانند به منظور مهار بيولوژيك براي اين بيماري در استان گيلان مورد توجه قرار گيرند.

 نسخه قابل چاپ

گونهFusarium oxysporum  عامل بيماري پژمردگي فوزاريومي سيب زميني در اغلب مزارع سيب زميني كاري ايران شايع بوده و خسارت زيادي مي زند. استفاده از ارقام مقاوم يكي از موثرترين روش هاي مديريت اين بيماري محسوب مي شود، اما به منظور انتخاب و توسعه ارقام مقاوم آگاهي از تنوع ژنتيكي جمعيت هاي اين قارچ ضروري است. در اين بررسي تنوع ژنتيكي جمعيت اين بيمارگر در استان هاي تهران، همدان و اردبيل بررسي گرديد. بدين منظور70 جدايه قارچ F. oxysporum به دست آمده از استان هاي مذكور انتخاب و پس از انجام آزمون بيماري زايي به دو روش آزمون بيماري زايي توانايي پوسانندگي ريشه و انسداد آوندي، با استفاده از هفت آغازگر RAPD تنوع ژنتيكي آن ها بررسي شد. آزمو ن هاي بيماري زايي در قالب طرح كاملا تصادفي با چهار تكرار انجام شد. نتايج حاصل از آزمون بيماري زايي جدايه ها نشان داد جدايه هايي كه در سيب زميني پژمردگي ايجاد مي نمودند از توان پوسانندگي كمي برخوردار بوده و بالعكس. تجزيه خوشه اي داده هاي RAPD با استفاده از روش UPGMA و ضريب تشابه Dice جدايه ها را در سطح شباهت 71 درصد در هشت گروه ژنوتيپي قرار داد. همچنين جدايه ها از لحاظ فنوتيپ مولكولي (هاپلوتيپ) به 18 گروه تقسيم شدند. تعداد اندك گروه بندي نشان دهنده تنوع ژنتيكي كم اين قارچ در مناطق مورد بررسي مي باشد و نشان مي دهد كه جدايه ها از يك منبع اجدادي منشا گرفته اند كه يكي از علل اين امر را مي توان به نقش ضعيف توليد مثل جنسي در اين قارچ نسبت داد. همچنين تجزيه خوشه اي داده هاي RAPD جدايه ها را بدون توجه به منشا جغرافيايي در گروه هاي ژنوتيپي مختلف قرار داد. بدين ترتيب بين تنوع ژنتيكي و منشا جغرافيايي جدايه ها ارتباطي مشاهده نگرديد.

 نسخه قابل چاپ

ويروئيد كوتولگي رازك (HSVd) در سال هاي اخير به عنوان عامل همراه با بيماري هاي زرد و چوب پنبه اي شدن رگبرگ در درختان پرتقال واشنگتن ناول و شقاقي شدن پوست ليموشيرين از مركبات استان فارس و به عنوان عامل بيماري كاككسياي مركبات از استان مازندران گزارش گرديده است كه نشان دهنده اهميت اين عامل بيماري زا در ايران است. در اين مطالعه تعدادي نمونه بدون علايم مشخص از باغ هاي مركبات استان فارس از نظر وجود ويروئيد، مورد بررسي قرار گرفتند. پس از استخراج آر ان ا و انجام واكنش زنجيره اي پليمراز با ترانويسي معكوس، ژنوم كامل 3 جدايه ويروئيد موجود در نمونه ها تعيين ترادف شد و با ژنوم كامل دو جدايه از استان فارس و دو جدايه ويروئيد كوتولگي رازك از استان مازندران كه قبلا تعيين ترادف شده بودند و برخي ديگر از جدايه هاي HSVd از ساير نقاط جهان مقايسه گرديد. اين مطالعه نشان داد كه حداقل دو واريانت جديد ويروئيد كوتولگي رازك در مركبات استان فارس وجود دارد. از نظر فيلوژنتيكي، جدايه هاي HSVd از استان فارس برخلاف جدايه هاي استان مازندران، در گروه هاي مختلف جاي گرفتند. جدايه HSVd-cit 1 از ليمو شيرين از تمام جدايه هاي ديگر مورد مطالعه متفاوت بود و خود در يك گروه مستقل قرار گرفت. اين امر بيانگر تنوع بيشتر جدايه هاي HSVd استان فارس در مقايسه با جدايه هاي استان مازندران مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

Rhizoctonia solani يکي از قارچ هاي بيماريزا است که خسارت عمده اي به محصولات مختلف زراعي وارد مي سازد. زيرگروه آناستوموزي AGI-IA اين قارچ، برنج را مورد حمله قرار داده و باعث ايجاد بيماري سوختگي غلاف برنج مي شود. اين بيماري به عنوان يکي از مهمترين بيماري هاي قارچي در مناطق برنجکاري دنيا شناخته شده است. در اين مطالعه پس از جداسازي، خالص سازي و تعيين گروه آناستوموزي، 75 جدايه قارچ R. solani AG1-IA، بعنوان عامل بيماري مورد شناسايي قرار گرفت. جهت بررسي ژنتيکي و شناسايي هر چه دقيق تر جدايه هاي قارچ R. solani AGI-IA، نشانگر پکتيک زايموگرام مورد استفاده قرار گرفت. در مطالعه الکتروفورزي آنزيم پکتيناز دو جايگاه يکي براي آنزيم پلي گالاکتوروناز (PG) و ديگري براي پکتين استراز (PE) شناسايي شد. حضور يا عدم حضور هر باند بوسيله محاسبه مقدار Rf مشخص گرديد. پس از بررسي يافته ها، 15 باند پلي گالاکتوروناز (PG) و 3 باند پکتين استراز (PE) شناسايي شد. فراواني باندها در الگو هاي زايموگرمي بدست آمده بين 8 تا 17 عدد نوسان داشت. در نهايت شش الگوي آنزيمي براي جدايه هاي مورد مطالعه بدست آمد. پس از تهيه ماتريکس تشابه، بر اساس فراواني باندها، ميزان تشابه ژنتيکي بين 62% تا 88% محاسبه شد. دندروگرام رسم شده داراي دو شاخه اصلي بود که در يک شاخه تنها ZP3 قرار گرفت و در گروه ديگر الگوها آنزيمي ZP1 ZP2 ,ZP4 ,ZP5 و ZP6 قرار گرفتند. نتايج بدست آمده حاکي از آن است که اگر چه گروه آناستوموزي عامل بيماري سوختگي غلاف، AG1-IA است اما جدايه هاي اين گروه آناستوموزي خود داراي تنوع درون گروهي مي باشد. اين تنوع بصورت توليد الگو هاي آنزيمي متفاوت مشاهده مي شود. اين تنوع در ايزوانزيم هاي پکتيناز مي تواند پتانسيل هاي مختلفي به بيمارگر بدهد.

 نسخه قابل چاپ

جدايه ايراني ويروس پيچيدگي برگ گوجه فرنگي يكي از عوامل ايجاد كننده بيماري پيچيدگي برگ گوجه فرنگي است كه توسط سفيد بالك انتقال مي يابد. بمنطور اثبات بيماري زايي ژنوم كامل اين ويروس يك همسانه 1.5 برابر ژنوم در حامل دوگانه pBin19 ساخته شد و به باكتري Agrobacterium tumefaciens منتقل و از اين طريق به گياهچه هاي گوجه فرنگي، توتون، تاتوره و چند گياه ديگر مايه زني گرديد. علايم خفيف شامل پيچيدگي خفيف برگها و زردي آنها 30 تا 45 روز بعد از زمان مايه زني در گياهان گوجه فرنگي مشاهده شد و بدينوسيله بيماري زايي دي ان اي همسانه سازي شده ويروس به اثبات رسيد. فاز بعدي علايم شامل باريك شدن ساقه هاي جوان، رشد برگ هاي ريز و پيچيدگي برگها 3-2 ماه بعد از زمان مايه زني در همان گياهان گوجه فرنگي بروز نمود. علايم شديد پيچيدگي برگها بهمراه كوچك ماندن آنها درNicotiana benthamiana  نيز مشاهده شد. هيچ گونه علايم، روي ديگر گياهان مايه زني شده مشاهده نشد اما آزمايش هاي هيبريداسيون نقطه اي و واكنش زنجيره اي پليمراز به ترتيب با استفاده از شناسگر و آغازگرهاي اختصاصي TLCV-Ir وجود دي ان اي ويروس را در گياهان توتون و تاتوره به اثبات رساند و نشان داد كه اين گياهان ميزبان هاي فاقد علايم TLCV-Ir مي باشند. بر اساس دامنه ميزباني، زمان ظهور و ميزان شدت علايم در گياهان ميزبان در مقايسه با يك جدايه شديد ويروس پيچيدگي برگ گوجه فرنگي مانند جدايه استراليائي اين ويروس بنظر ميرسد كه TLCV-Ir يك جدايه خفيف باشد. در همين مطالعه انتقال TLCV-Ir از گياهان گوجه فرنگي مايه زني شده به روش Agroinoculation توسط يك عدد سفيد بالك Bemisia tabaci بالغ به گياهان سالم گوجه فرنگي ميسر گرديد و علايم تيپيك بيماري در آنها ظاهر شد. همسانه عفونت زاي TLCV-Ir منبع نامحدودي از ويروس براي مايه زني گياه و ارزيابي مقاومت ارقام و مطالعات ديگر فراهم كرده است.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

طي سالهاي 1383 الي 1384 از ريشه درختان سرو الوده به سرطان طوقه در باغ فين كاشان نمونه برداري شده و نمونه ها به آزمايشگاه منتقل شدند. جداسازي عامل بيماري روي محيط هاي LB، IA و SC انجام گرفت. كلني هاي بدست آمده روي محيط كشت LB كرم تا نقره اي رنگ بوده و كليه جدايه ها (18 جدايه) گرم منفي، هوازي اجباري، پكتيناز، لوان، احياي نيترات، دي ان آز، هيدروليز نشاسته و اسكولين منفي و اكسيداز، كاتالاز، آرژنين دي هيدرولاز، هيدروليز ژلاتين و اوره آز مثبت بودند. تمامي جدايه ها از ملي زيتول، آرابينوز، مانيتول، گالاكتوز، و لاكتوز به عنوان تنها منابع كربني استفاده كردند، در حاليكه هيچ يك از آنها قادر به استفاده از اريتريتول، ال- تارتارات، اينوسيتول، زايلوز، سوكروز، سوربيتول و ترهالوز نبودند. آزمون بيماريزايي روي نشا گوجه فرنگي و برش هاي ريشه هويج انجام گرفت و توليد گال در اين گياهان مشاهده و از اين گال ها مجددا عامل بيماري جداسازي شد. بر اساس مشخصات مورفولوژيك، فيزيولوژيك، بيوشيميايي، بيماريزايي و با استفاده از روش واكنش زنجيره اي پلي مرآز (PCR) به كمك آغازگر هاي اختصاصي، باكتري جدا شده از درختان سرو Agrobacterium tumefaciens (biovar 1) شناسايي شد. اين اولين گزارش از همراهي A. tumefaciens با گال درختان سرو از ايران مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور كنترل بيولوژيكي بلايت سنبله گندم ناشي از Fusarium graminearum با استفاده از باكتريهاي اپيفيت، 350 سوش باكتري از بخشهاي هوايي گندم جداسازي، خالص و پس از ارزيابي اثر آنتاگونيستي آنها در شرايط آزمايشگاهي، پنج سوش به همراه يك موتان مقاوم به آنتي بيوتيكهاي اسيد ناليديكسيك (Nalidixic acid) و كلرا مفنيكل از سوش G5-2 انتخاب و در شرايط گلخانه اي مورد ارزيابي قرار گرفتند. در اين بررسي از رقم فلات به عنوان حساس ترين رقم استفاده شد. بدين منظور ابتدا سوسپانسيون باكتريهاي آنتاگونيست روي سنبله ها در مرحله گل دهي پاشيده شد، و بعد از 24 ساعت سوسپانسيوني از ماكروكنيديهاي قارچ روي سنبله ها پاشيده شد. پس از مايه زني، سنبله ها روزانه مورد بازديد و ميزان بيماري يادداشت  شد. مقايسه ميانگين آزمون دانكن نشان داد كه در سطح يك درصد تفاوت معني داري بين تيمارهاي بيمارگر همراه با آنتاگونيست و تيمار بيمارگر تنها از نظر ميزان بيماري وجود دارد. در اين پژوهش تفاوت معني داري بين ميزان كنترل توسط آنتاگونيست هاي مختلف مشاهده نشد، و آنتاگونيست ها توانستند 50 تا 80 درصد بيماري را نسبت به شاهد مثبت، كاهش دهند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي واكنش ارقام رايج سوياي كشور نسبت به نماتد سيستي سويا،Heterodera glycines  و شناسايي ارقام مقاوم احتمالي، 17 رقم سويا در شرايط اتاقك رشد، گلخانه و مزرعه بررسي شدند. در آزمايش هاي گلخانه اي و اتاقك رشد واكنش ارقام با مقايسه توانايي تكثير نماتد روي آنها نسبت به رقم استاندارد Lee 74 تعيين شد. با كشت ارقام در مزرعه آلوده و مقايسه واكنش آنها نسبت به رقم حساس استاندارد، واكنش حساسيت و يا مقاومت ارقام تاييد شد. جمعيت نماتد مورد استفاده با آزمون زيست سنجي روي لاين هاي افتراقي، تعيين تيپ شد. تمام ارقام مورد بررسي بجز رقم DPX نسبت به H. glycines HG Type 0 حساس بودند. هيچيك از ارقام به عنوان نسبتا حساس يا نسبتا مقاوم شناسايي نشد. مقاومت رقم DPX با شاخص ماده (FI) بسيار پايين 2.9 و 3.4 به ترتيب در آزمايش هاي گلخانه اي و اتاقك رشد و 1.8 و 2.2 در آزمايشات مزرعه اي اثبات شد.

 نسخه قابل چاپ

ساق سياه كلزا ناشي از قارچ Phama lingam از نظر اقتصادي يك بيماري مهم در سراسر دنيا است. بيماريزايي ده جدايه از اين بيمارگر در گلخانه روي رقم Hayola 401 كلزا بررسي شده و پرآزارترين جدايه با شدت بيماري 17 درصد براي بررسي مقاومت ارقام انتخاب گرديد. به منظور بررسي مقاومت نسبي ده رقم كلزا شامل Hayola 401، Hayola 308، Talaye، Zarfam، Sarigol، Fornax، Modena، Okapi،Option 500  و RGS 003 در برابر اين بيمارگر آزمايشي در گلخانه در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار و يك شاهد به اجرا درآمد. شدت بيماري با اندازه گيري سطح كلروز و نكروز در برگ ها، ده روز پس از مايه زني توسط دستگاه تعيين شاخص سطح برگ اندازه گيري شد. تفاوت معني داري بين مقاومت ارقام كلزا نسبت به اين بيمارگر مشاهده گرديد(P=0.01) . مقايسه ميانگين شدت بيماري در ارقام مختلف با آزمون دانكن نشان داد كه ارقام از نظر حساسيت به قارچ عامل ساق سياه در چهار گروه قرار مي گيرند. ارقام بهاره Sarigol و Hayola 401 با شدت بيماري 19.35 و17.5  درصد بيشترين حساسيت و ارقام پاييزهFornax  و Talaye با شدت بيماري 5.86 و 5.82 درصد كمترين حساسيت را نشان دادند. ساير ارقام نيز حد واسط اين دو گروه بودند. اين اولين مطالعه در زمينه بررسي مقاومت نسبي ارقام مختلف كلزا به Phoma lingam در ايران مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور شناسايي نماتود هاي انگل گياهي بالا خانواده Criconematoidea و خانواده Longidoridae در درختان مثمر و غير مثمر استان كرمان، طي سال هاي 1384 و 1385 تعداد 94 نمونه خاك و ريشه از مناطق مختلف استان جمع آوري گرديده و پس از شستشو و استخراج نماتود ها از خاك و ريشه ها، تثبيت و انتقال آنها به گليسيرين خالص انجام پذيرفت. سپس از نماتود هاي جدا شده به تفكيك جنس، لام هاي ميكروسكپي دايمي تهيه و پس از بررسي هاي ميكروسكوپي و انجام اندازه گيريها و رسم تصاوير موردنياز، با استفاده از منابع و كليدهاي موجود به شناسايي گونه هاي جدا شده اقدام گرديد. با بررسي هاي ريخت شناسي و ريخت سنجي كه بر روي گونه ها انجام گرفت، سه گونه از خانواده Longidoridae و هشت گونه از بالا خانواده Criconematoidea شناسايي شد. در بين آنها، جنس Trophotylenchulus Rask 1957 و گونه T. asoensis Minagawa 1983 براي اولين بار از ايران گزارش گزارش مي‌شود، گونه هاي Cacopaurus pestis Thorne 1943 و Longidorus orientalis Loof 1983 نيز براي اولين بار از استان كرمان گزارش مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

جاروك بادام كه ناشي از يك فيتوپلاسما با نام Candidathus Phytoplasma phoenicium است يكي از بيماريهاي مهم و اقتصادي بادام در ايران و لبنان مي باشد. بدليل كاشت درختان ميوه هسته دار در مناطق بادام كاري ايران، احتمال حساسيت آنها نسبت به فيتوپلاسماي عامل جاروك بادام ارزيابي گرديد. در اين تحقيق نهالهاي دو ساله بادام تلخ (Prunus scoparia)، هلو (P. persica) ارقام زعفراني والبرتا، شليل(P. persica var. nusipersica) ، شفتالو (يك كولتيوار هلو)، زردآلو (P. armeniaca) ارقام آصفي، تخم مرغي، تلخ، شكرپاره و نوري، گيلاس (P. avium) ارقام صورتي لواسانات و سياه مشهد، آلو (P. salicina) ارقام سانتاروزا و شايرو معروف به قطره طلا، آلبالو  (P. cerasus)ارقام چمپاي مشهد معروف به محلي و شاتن مورل معروف به مجاري و گوجه سبز (P. domestica) ارقام سعدي، برغان و هلندي از يك نهالستان واقع در منطقه اي عاري از بيماري جاروك بادام در اصفهان خريداري و به گلخانه مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي فارس واقع در زرقان منتقل گرديد.

 نسخه قابل چاپ