مقالات بیماریهای پوست

ليزر اربيوم در سال هاي اخير توسط بسياري از محققان براي رفع چين و چروك دور چشم به كار گرفته شده است. ناحيه دور چشم 7 بيمار با تيپ پوستي II تا V تحت تابش اشعه ليزر Er: YAG با طول موج 2940 نانومتر قرار گرفت. در مرحله اول 2 پاس ليزر در طول مسير چروك هاي دور چشم تابيده شد و سپس در مرحله دوم كل منطقه زير چشم تحت تابش 3 پاس اضافي با ميزان هم پوشاني حداقل 10% قرار گرفت. در نهايت يك پاس ليزر كوآگولان در تمام منطقه ليزر شده و نيز حاشيه هاي آن براي عمل Feathering صورت پذيرفت. ميزان بهبودي بيماران با بازبيني عكس هاي قبل و بعد از درمان توسط بيمار و 2 استاد داور در 5 گروه: 0- بدون بهبودي، 1- ضعيف حداكثر 25%، 2- متوسط، 25% تا 50%، 3- خوب، 50% تا 75% و 4- عالي، بيش از 75% طبقه بندي شد.
زمان متوسط ترميم اپيتليوم منطقه 3.7 روز (بين 2 تا 10 روز) بود. تمام آثار قرمزي ناحيه، بين 2 تا 7 هفته بعد، از بين رفته بود. تمامي بيماران درجه هايي از بهبود را نشان دادند. پس از 8 هفته امتيار تعلق گرفته به ميزان بهبود بيمار توسط استادان داور، 2.35 (بين متوسط تا خوب) و امتياز رضايت خود بيمار 2.14 (بين متوسط تا خوب) بود. هيچ گونه اختلال پيگمانتاسيوني كه پس از 8 هفته باقي مانده باشد و نيز اسكار يا اكتروپيون مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

Eruptive vellus hair cyst يك اختلال نادر است كه به صورت پاپول هاي كيستيك ظاهر مي شود كه بيش تر قفسه سينه و اندام ها را درگير مي كند. درگيري صورت در اين بيماري نادر است و تاكنون موارد كمي از آن گزارش شده است. در اين جا تحقيق دو مورد خانوادگي اين بيماري در يك مادر و دختر گزارش مي شود که در هر دوي آنها، ضايعه ها محدود به صورت هستند.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: ترکيبات پنج ظرفيتي آنتيموان، خط اول درمان ليشمانيوز جلدي هستند، ولي به دليل عوارض بالقوه اين داروها، کوشش براي يافتن داروي خوراکي يا موضعي با اثر بخشي بالا و عوارض کم در درمان سالک ادامه دارد. هدف از اين مطالعه مقايسه اثر درماني امپرازول خوراکي همراه با دوز پايين گلوکانتيم سيستميک با اثر گلوکانتيم سيستميک با دوز استاندارد در ليشمانيوز جلدي بود.
روش اجرا: در طي يک کارآزمايي باليني، 150 بيمار مبتلا به ليشمانيوز جلدي واجد شرايط به طور تصادفي در 3 گروه درماني قرار گرفتند:
1) تزريق داخل عضلاني گلوکانتيم به مقدار 60 ميلي گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن در روز و دارونما خوراکي (3 هفته).
2) امپرازول خوراکي 40 ميلي گرم در روز و تزريق داخل عضلاني گلوکانتيم به مقدار 30 ميلي گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن در روز (3 هفته).
3) تزريق داخل عضلاني گلوکانتيم به مقدار 30 ميلي گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن در روز و دارونما خوراکي (3 هفته).
کارآمدي اين روش درماني، هر دو هفته تا 3 ماه از شروع درمان در سه سطح بهبودي کامل، بهبودي نسبي و بدون بهبودي مورد بررسي و نتايج از طريق آزمون هاي X²، Mann-Whitney، Kaplan-Mayer و ANOVA به کمک نرم افزار SPSS 10 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: در پايان 3 ماه، بهبودي کامل و نسبي به ترتيب در گروه 1 (43 بيمار) 93% و 0% و به طور معني داري بيش تر از دو گروه ديگر بود. در گروه 2 (36 بيمار) بهبودي کامل و نسبي به ترتيب 88.9% و 2.8% و در گروه 3 (45 بيمار) 80% و 2.2% بود. تفاوت بين گروه هاي 2 و 3 معني دار بود (p<0.05).
نتيجه گيري: امپرازول خوراکي و دوز پايين گلوکانتيم سيستميک، اگر چه از گلوکانتيم سيستميک با دوز استاندارد در درمان ليشمانيوز جلدي اثربخشي کم تري دارد ولي در بيماران پرخطر (بيماري هاي قلبي، کليوي، کبدي) با نظر پزشک متخصص مسوول مي تواند به عنوان يک درمان جايگزين، به کار برده شود.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: تاکنون در مورد ارتباط بين مايکوزيس فونگوييديس mycosis fungoides (MF) و نوع لوکميک آن سندرم سزاري Sezary syndrome (SS) با عفونتHuman T Lymphotropic Virus 1 (HTLV1) نتايج متفاوتي گزارش شده است. هدف از اين مطالعه بررسي فراواني نسبي عفونت HTLV1 در بيماران مبتلا به MF بود.
روش اجرا: در يک مطالعه مورد - شاهد، 150 بيمار مبتلا به MF مراجعه کننده به بيمارستان رازي که تشخيص آنها از طريق باليني و آسيب شناسي به اثبات رسيده و همچنين 150 فرد سالم از نظر وجود عفونت HTLV1 مورد بررسي و مقايسه قرار گرفتند. روش بررسي از طريق آزمايش ELISA روي سرم بود که موارد مثبت با تست western blot تاييد شدند.
يافته ها: از نظر عفونت HTLV1 سه بيمار از 150 بيمار مبتلا به MF و 2 مورد از 150 مورد سالم مثبت بودند.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که در ايران عفونت HTLV1 با بيماري MF همراهي ندارد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: (FDE) Fixed drug eruption يکي از انواع بثورات دارويي است که سبب ابتلاي پوست يا مخاط مي شود و پس از مصرف مجدد دارو در همان محل (محل هاي) قبلي عود مي کند. اين مطالعه با هدف تعيين ويژگي هاي باليني و عوامل ايجاد کننده FDE صورت گرفت.
روش اجرا: اين مطالعه توصيفي case-series روي يک صد بيمار مبتلا به FDE صورت گرفت که به درمانگاه سرپايي پوست بيمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران در عرض مدت شش سال مراجعه کرده بودند. تشخيص اوليه FDE بر اساس يافته هاي باليني انجام مي شد که پس از بهبود کامل ضايعه اوليه با باقي ماندن پيگمانتاسيون قهوه اي رنگ در پوست همراه بود. براي تاييد تشخيص، از تست تشخيصي challenge test به شکل مصرف خوراکي دوز واحد از داروي مورد نظر با مقدار کم استفاده شد که با ظهور مجدد ضايعه در مکان قبلي همراه بود.
يافته ها: بيش ترين موارد ناشي از حساسيت به داروهاي کوتريموکسازول و کديين بود که 88% و 3% را شامل مي شد. شايع ترين محل بروز FDE در بيماران مذکر، ناحيه گلنس آلت تناسلي و در بيماران مونث پوست تنه و قفسه سينه بود که به ترتيب در 57.7% افراد مذکر و 48.3% افراد مونث مورد مطالعه ديده شد. در يک مورد از بيماران، حساسيت به چند دارو به شکل حساسيت به کوتريموکسازول، کدئين و تتراسيکلين مشاهده شد که پس از بهبود ضايعه هاي اوليه مجددا با تجويز انفرادي هر کدام از سه دارو، ضايعه ها در همان محل اوليه بروز کردند. بسياري از بيماران به طور هم زمان داروي استامينوفن هم مصرف مي کردند ولي موردي از حساسيت به اين دارو اثبات نشد.
نتيجه گيري: کوتريموکسازول شايع ترين داروي عامل FDE است.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: رويش موهاي ناخواسته يکي از مشکلاتي است که از مدت ها قبل به علت حساسيت بيماران تحقيق هاي بسياري را به خود اختصاص داده است. از اين جهت روش هاي مختلفي به منظور برداشت اين موها ارايه شده است. با توجه به اين که ليزر يکي از جديدترين روش هاي برداشت موهاي ناخواسته است، در اين مطالعه بر آن شديم اثربخشي و عوارض آن را در بيماران ايراني بررسي کنيم.

روش اجرا: مطالعه روي 58 نفر از متقاضيان برداشت موهاي ناخواسته و مراجعه کننده به مرکز ليزر درماني بيمارستان شهيد بهشتي اصفهان صورت گرفت. در اولين جلسه، تست ليزر ديود با انرژي 42 تا 61 ژول بر سانتي متر مربع به اجرا درآمد و در صورت نبود واکنش شديد پوستي، چهار جلسه ليزرتراپي با فواصل 1 الي 1.5 ماه وسيله ليزر ديود با طول موج 810 نانومتر، spot size برابر 5 ميلي متر و مدت پالس برابر 200 هزارم ثانيه صورت گرفت. معيار مورد استفاده جهت تعيين ميزان اثربخشي ليزر ديود، مقايسه تعداد موها در واحد سطح و نيز عکس هاي گرفته شده قبل و يک ماه پس از پايان دوره درمان بود. بيماران مزبور تا چهار ماه پس از آخرين جلسه درماني تحت مراقبت و پي گيري قرار گرفتند.

يافته ها: جمعا 58 بيمار از بانوان مراجعه کننده به مرکز ليزر درماني، با متوسط سن 30 سال و تيپ هاي پوستي II, III, IV )تقسيم بندي (Fitzpatrick و رنگ موي غالبا سياه در محل درمان، تحت مداوا قرار گرفتند. در اين بررسي ميزان اثربخشي ليزر ديود در از بين بردن موهاي ناخواسته 64% بوده است. بهترين پاسخ به درمان در تيپ پوستي IV (70.4%) مشاهده شد. شايع ترين عارضه (34.5%) اريتم گذراي چند ساعته بلافاصله بعد از ليزر درماني بود. در اين بررسي بين ميزان انرژي و ميزان اثربخشي ليزر ديود در درمان موهاي ناخواسته رابطه آماري معني داري معکوس و (P<0.05 و r=-0.29) وجود داشت، ولي اين رابطه، بين سن بيماران و ميزان اثربخشي، مستقيم و معني دار (P<0.05 و r=0.42) بود.

نتيجه گيري: ليزر ديود با طول موج 800 نانومتر در برداشت موهاي ناخواسته روش موثري است و عوارض محدودي دارد. با توجه به تاثير سن و ميزان انرژي دستگاه بر ميزان اثربخشي ليزر ديود در درمان موهاي ناخواسته به نظر مي رسد اين دو عامل بايد مورد توجه بيش تري قرار گيرند.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: ليشمانيازيس گروهي از بيماري هاي ناشي از تک ياخته جنس ليشمانيا است. به علت دشواري روش هاي کنترل اين بيماري، به نظر مي رسد که يافتن واکسني موثر تنها راه برد کنترل اين بيماري باشد. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان مصونيت زايي واکسن L.major کشته شده به وسيله حرارت و رسوب در آلوم (Alum-ALM) مخلوط با Mycobacterium vaccae به عنوان ياور در موش بود.

روش اجرا: غلظت هاي مختلف واکسن Alum-ALM مخلوط با غلظت هاي مختلف M.vaccae يا BCG در سه نوبت به 11 گروه 10 تايي موش ماده Balb/c تزريق شد. روند افزايش ضخامت کف پاي موش ها بعد از چالش با انگل عفونت زاي L.major و بار انگل در بافت زنده در گروه هاي مختلف مقايسه شد. آزمون جلدي ليشمانين و ميزان سايتوکاين ها IFN-? و IL-4 در کشت سلولي و پادتن IgG total و ايزوتوپ هاي IgG1 و IgG2a در سرم، مورد بررسي قرار گرفت.

يافته ها: در گروه هايي که دوز پايين Alum-ALM مخلوط با M.vaccae دريافت کرده بودند افزايش IFN-? و کاهش IL-4 مشاهده شد. در گروه هايي که BCG دريافت کرده بودند اختلاف معني داري با گروه شاهد در آزمون جلدي و اندازه IFN-? وجود داشت و کاهش بار انگل نيز مشاهده شد. در گروهي که دوز بالا Alum-ALM همراه با دوز بالا M.vaccae دريافت کرده بودند، اختلاف معني داري با گروه شاهد در ضخامت کف پا، ميزان IL-4، آزمون جلدي پادتن IgG1 وجود داشت. در يک موش از اين گروه بار انگل، افزايش چشم گيري نشان داد.

نتيجه گيري: بر اساس اين مطالعه تزريق M.vaccae همراه با دوز پايين Alum-ALM گرچه قادر به ايجاد مصونيت در موش هاي Balb/c نبود، ولي الگوي سايتو کايني را به نفع پاسخ Th1 تغيير داد. هم چنين دوزهاي مختلف Alum-ALM مخلوط  با BCG سيستم ايمني را به نفع پاسخ Th1 تغيير داد و در اين مورد بين دو ياور BCG و M.vaccae تفاوت معني داري وجود نداشت. از طرفي، تزريق دوز بالاي Alum-ALM همراه با دوز بالاي M.vaccae پاسخ سيستم ايمني را به سمت تحريک نوع Th2 پيش برد.  

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: تحقيق هاي انجام شده نشان داده است که کاربرد جريان الکتريکي از نوع ميکرو روي شکستگي ها موجب تسريع بخشي التيام آن ها شده است. هدف از اين مطالعه بررسي آثار کاربرد جريان الکتريکي ميکرو بر فرايند التيام زخم برشي با ضخامت کامل پوست خرگوش به روش هاي بافت شناسي و تنسيومتري بود.

روش اجرا: 30 راس خرگوش نر بالغ به طور تصادفي به گروه هاي شاهد و تجربي تقسيم شدند. هر گروه به سه گروه کوچک تر با دوره هاي بررسي 4 و 7 و 15 روزه تقسيم و در پوست هر خرگوش يک زخم برشي ايجاد شد. خرگوش هاي گروه تجربي روزانه به وسيله جريان الکتريکي ميکرو به مدت 2 ساعت تيمار شدند؛ (شدت خروجي 200 µA، دانسيته جريان 66 µA بر سانتي متر مربع، فرکانس 0.5 هرتز(. در 3 جلسه اول پولاريته، منفي و در روزهاي بعد مثبت بود. مطالعه هايي در زمينه ي بافت شناسي و تنسيومتري صورت گرفت. در مطالعه بافت شناسي سلول هاي نوتروفيل و فيبروبلاست و مقاطع عروق شمارش شد و در مطالعه ي تنسيومتري، قدرت کشش نمونه ها به دست آمد. داده ها با روش آماري Student t test تجزيه و تحليل آماري شدند.

يافته ها: در روز هفتم، فيبروبلاست هاي گروه تجربي (862.6±70.1) به طور معني داري(P<0.05)  بيش تر از گروه شاهد (468.2±59) و در روز پانزدهم قدرت کشش گروه تجربي (2138.2±212.2) به طور معني داري (P<0.05) بيش تر از گروه شاهد (1443.1±218.8) بود.

نتيجه گيري: کاربرد جريان الکتريکي ميکرو بر زخم برش پوست خرگوش موجب تسريع فرايند التيام زخم شد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: بيماري هاي پوستي يکي از مشکلات رايج بيماراني است که روزانه به پزشکان مراجعه مي کنند. ليکن تحقيق هاي اپيدميولوژيک که ميزان اين بيماري ها را در نقاط مختلف کشور نشان دهد و الگوي انتشار اين بيماري ها را تعيين کند بسيار اندک بوده و آگاهي ما در اين زمينه ناقص است. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين ميزان انتشار و نوع بيماري هاي پوستي در مناطق روستايي شهرستان همدان در سال 1380 بوده است.

روش اجرا: اين پژوهش به روش تصادفي خوشه اي بر روي 9450 نفر از افراد ساکن در روستاهاي همدان انجام گرفته است. تمامي افراد توسط پزشک همگن، مورد معاينه پوستي قرار گرفتند و براي تشخيص دقيق تر نمونه برداري از ضايعه هاي مشکوک شد. نتايج معاينه ي هر بيمار در فرم مربوط وارد شد و در پايان مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

يافته ها: شايع ترين بيماري هاي پوستي در اين منطقه به ترتيب پيتيريازيس آلبا 21 درصد، ملاسما 18.5 درصد، درماتيت ها 16.5 درصد، اختلال هاي ناخني 13 درصد و آکنه 11.7 درصد بود. هم چنين سر و گردن با 66% موارد، شايع ترين محل انتشار ضايعه هاي پوستي بود. 58.3 درصد بيماران، مرد و 41.7 درصد زن بودند و طيف سني آن ها از 1 تا 75 سال بود.

نتيجه گيري: اين تحقيق نشان داد که شيوع و الگوي انتشار بيماري هاي پوستي در همدان با ساير نقاط دنيا متفاوت است. به خاطر فقدان پژوهش هاي مشابه در ساير نقاط کشور، چنين تحقيق هايي ضروري به نظر مي رسد. در ضمن با آموزش هاي لازم به مردم مي توان باعث کاهش شدت و دوره اين بيماري ها شد و هزينه هاي مربوط را تقليل داد و ارتقا سطح سلامت مردم را فراهم آورد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: زونا يا هرپس زوستر به علت فعال شدن مجدد ويروس واريسلا زوستر باقي مانده در اعصاب محيطي پس از ابتلا به آبله مرغان و بهبودي از آن، تظاهر مي يابد، مطالعه حاضر به منظور تعيين فراواني زونا در مراجعان به درمانگاه عفوني دانشگاه علوم پزشکي يزد طي سال هاي 178 تا 1383 صورت گرفت.

روش اجرا: اين مطالعه مقطعي براي جمع آوري آگاهي ها با استفاده از روش مصاحبه اي و مشاهده اي به اجرا در آمد.

يافته ها: از مجموع 109 بيمار مراجعه کننده ي مبتلا به زونا 52% مرد بود و بيش ترين فراواني آن در گروه سني 60 تا 70 سال قرار داشت. بيش ترين تعداد مراجعه کننده در فصل تابستان و کم ترين تعداد آن در فصل بهار بود. شايع ترين درماتوم گرفتار، توراسيک (49%) و سپس به ترتيب سرويکال (25%)، لومبوساکرال (21%) و تري ژمينال (12%) بوده و گرفتاري هم زمان دو طرف بدن در 3% موارد مشاهده شد.

نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه بسيار شبيه تحقيق هاي ديگر در ايران و خارج از ايران است به طوري که با افزايش سن، شانس ابتلا به بيماري افزايش مي يابد، در دو جنس تقريبا به يک ميزان مشاهده مي شود و در گرفتاري سمت راست و چپ بدن تفاوت چنداني وجود ندارد، شايع ترين درماتومي که گرفتار مي شود درماتوم توراسيک است.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: مايکو باکتريوم لپره مايکوباکتريوم اجباري درون سلولي است که در سلول هاي پوست، اعصاب محيطي و ماکروفاژها، تکثير مي يابد و عامل بيماري جذام مي باشد. رشد نکردن در محيط هاي کشت آزمايشگاهي (in vitro) و طولاني بودن زمان تکثير (حدودا 14-11 روز) از ويژگي هايي است که کار با اين باکتري را در آزمايشگاه با مشکل روبرو کرده است. يکي از روش هايي که امروزه براي تشخيص ميکروارگانيزم هاي مختلف مورد استفاده قرار مي گيرد، بهره گيري از روش واکنش زنجيرهاي پليمراز (PCR) است. در اين مطالعه با بهره گيري از دو آنتي ژن شاخص مايکوباکتريوم لپره نسبت به تشخيص آزمايشگاهي آن، به روش PCR اقدام شد.

روش اجرا: پرايمرهاي اختصاصي براي ژن هاي کد کننده آنتي ژن هاي 18 و 36 کيلودالتوني مستقيما بر نمونه هاي بيوپسي پوست 15 بيمار ايراني مبتلا به جذام مورد استفاده قرار گرفتند.

يافته ها: با اين روش، قطعات خاصي از ژن هاي اختصاصي M.leprae با پرايمرهاي طراحي شده در 5 بيمار تکثير يافت.

نتيجه گيري: با توجه به تکرارپذيري آزمايش و تاييد آن توسط آنزيم هاي محدودگر و تعيين توالي در کشور آلمان، اين دو سايت مي تواند به عنوان جايگاه هاي اختصاصي و مناسب براي تشخيص مولکولي افراد مقيم در مناطق آلوده به جذام، افراد مشکوک به جذام و بيماران جذامي مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

ديابت شايع ترين بيماري اندوکرين است که با هيپر گليسمي در اثر نقص ترشح انسولين (IDDM)، اختلال عملکرد انسولين يا هر دو (NIDDM) مشخص مي شود. در اين مقاله بر تظاهرهاي جلدي ديابت مروري شده است. تظاهرهاي پوستي ديابت در قالب چهار گروه اصلي شامل عوارض مرتبط با ديابت (مانند نکروبيوزيس ليپوييديکا و درموپاتي ديابتي)، عفونت هاي پوستي در ديابت، علايم پوستي ناشي از عوارض ديابت (مانند زخم هاي ديابتي) و واکنش هاي پوستي به درمان هاي ديابت عرضه مي شود.

تظاهرهاي جلدي در حدود دو سوم بيماران مبتلا به ديابت روي مي دهد که مي تواند از عوارض ميکروواسکولار، اختلال بهبود زخم يا ساير موارد ناشناخته ايجاد شود. تظاهرهاي جلدي در ديابت اغلب پس از شروع بيماري زمينه اي به وجود مي آيند ولي گاهي ممکن است سال ها قبل از تشخيص ديابت ظاهر مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

Basal cell carcinoma (BCC) شايع ترين شکل سرطان پوست است که انواع ندولر، سطحي، ميکروندولر، مورفه آفورم، پيگمانته، متاتيپيکال و فيبرواپيتليوماپينکوس را دارد. در اين گزارش سه بيمار مبتلا به BCC معرفي مي شوند که تحت درمان با کرايوسرجري با ازت مايع قرار گرفتند.

پاسخ به درمان خوب بود و بيماران با فواصل منظم پي گيري و معاينه شدند و تا حدود 25 ماه پس از درمان، عودي مشاهده نشد. اين روش براي درمان بعضي انواعBCC  خوب، ارزان و سريع است.

 نسخه قابل چاپ

تاکنون همراهي هاي پوستي ويژه اي را در مورد افراد مبتلا به پوسته ريزي تکراري و موضعي کف دست ها، گزارش نکرده اند. در اين مقاله بيماري گزارش مي شود که مشخصه هاي باليني واضح و ويژه اين بيماري را داشته و ضمنا به «خال عروقي لکه شرابي» هم مبتلا بوده است. همراهي اين دو مورد در منابع علمي پوست تا به حال گزارش نشده است. ضمنا نکته قابل توجه در بيمار مزبور اين است که ضايعه يک طرفه و به وضوح به مکان خال عروقي لکه شرابي محدود بوده است.

 نسخه قابل چاپ

نوکارديوز جلدي، بيماري حاد تا مزمن چرکي است که وسيله باکتري گرم مثبت هوازي ايجاد مي شود. بيماري ممکن است محدود به پوست باشد يا به صورت سيستميک تظاهر کند. در نوع جلدي، ضايعه ها معمولا بعد از تروما، به صورت سلوليت، پوستول، آبسه يا پيودرما تظاهر مي کند. شايع ترين عامل نوکارديوز جلدي، Nocardia brasiliensis است. در اين جا مرد جواني گزارش مي شود که به دنبال تصادف و پرتاب بدن به زمين که به قطع دست راست وي منجر شد، در نزديکي محل قطع عضو دچار نوکارديوز جلدي شد که با کوتريموکسازول تحت درمان کامل قرار گرفت.

 نسخه قابل چاپ