مقالات بیماریهای پوست

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

1 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):4-7.

آنتي ژن HLA-B5 در بيماران ايراني مبتلا به بيماري بهجت: يك مطالعه مورد - شاهد

پورمقيم هادي*,غفارپور غلام حسين,ملبوبي جواد

* گروه روماتولوژي، دانشگاه علوم پزشکي ايران، تهران، خیابان به آفرین، بیمارستان فیروزگر، بخش روماتولوژی

مقدمه: همبستگي قوي بيماري بهجت با آنتي ژن HLA-B5 در چند گروه نژادي از خاورميانه تا خاور دور مشاهده شده است . هدف: بررسي فراواني ژن HLA-B5 و نيز ميزان احتمالي ابتلا به بيماري بهجت در گروهي از بيماران ايراني. روش اجرا: تعيين و شناسايي HLA-B5 به روش سرولوژيک در 56 بيمار مبتلا به بهجت (تشخيص داده شده به وسيله معيارهاي گروه تحقيق بين المللي) و 71 مورد مبتلا به بيماريهاي سر و نگاتيو به عنوان گروه شاهد انجام شد و تفاوت فراواني و همبستگي ميان آنتي ژن HLA-B5 و بيماري بهجت ، به وسيله آزمونهاي phi و chi-square ارزيابي گرديد. يافته ها: فراواني فتوتيپ آنتي ژن HLA-B5 دربيماران بهجت و گروه شاهد به ترتيب 66% و 26% بود (P=0.0001 و X2=19.62) همبستگي فتوتيپ آنتي ژن HLA-B5 با بيماري بهجت قوي بود (P=0.0001 و phi=0.39). نسبت احتمال مثبت شدن آنتي ژن HLA-B5 در بيماران بهجت نسبت به گروه شاهد، 20:1 بود فراواني ژن HLA-B5 در بيماران بهجت 46% و در گروه شاهد 14% بود. نتيجه گيري: اين مطالعه همبستگي قوي آنتي ژن HLA-B5 را در بيماران ايراني مبتلا به بيماري بهجت نشان داده است .

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

2 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):8-12.

اثر استعمال موضعي سوكرالفات در مقايسه با هيدروكورتيزون در درمان درماتيت دياپر: يك كار آزمايي باليني تصادفي و دوسويه كور

ايرجي فريبا*,رضازاده مرضيه

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکي اصفهان، اصفهان، آمادگاه، ساختمان ملاصدرا، طبقه اول

مقدمه: کورتيکواستروئيدهاي موضعي به طور رايج در درمان درماتيت دياپر مورد استفاده قرار مي گيرند. مطالعات قبلي نشان داده که سوکرالفات در درمان درماتيت دياپر و درماتيت تحريکي اطراف محل استومي بسيار موثر است. هدف: مقايسه اثربخشي استعمال موضعي سوکرالفات با هيدروکورتيزون در درمان درماتيت دياپر . روش اجرا: در اين کارآزمايي باليني و تصادفي و دوسوکور، 64 بيمار مبتلا به درماتيت دياپر با کرم سوکرالفات 4% و يا کرم هيدروکورتيزون تحت درمان قرارگرفتند. بيماران در فواصل دو هفته اي با بهبودي کامل يا حداکثر 8 هفته پيگيري شدند. ميزان بهبودي در دو گروه با آزمون chi-square مقايسه گرديد. يافته ها: در پايان مطالعه، در هر دو گروه بهبودي کامل (بهبودي بيش از 50% در وسعت و تعداد ضايعات) در 90.6% و بهبودي نسبي (بهبودي 20% تا 50% در وسعت و تعداد ضايعات) در 9.4% بيماران ديده شد (P>0.05). نتيجه گيري: سوکرالفات موضعي درماني موثر، در دسترس و ارزان براي درماتيت دياپر است که اثري معادل هيدروکورتيزون موضعي دارد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

3 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):13-18.

فراوني افسردگي در بيماران مبتلا به ويتيليگو

اسفنديارپور ايرج*,افشارزاده پوران

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکي کرمان، کرمان، بلوار جهاد، بيمارستان شماره يک (کرمان درمان)، بخش پوست

مقدمه: برخي از بيماريهاي جلدي منجر به ايجاد استرس شديد در زندگي افراد مي شوند که با درمان اين استرس، مي توان کمک زيادي به درمان بيماري پوستي زمينه اي و نيز جلوگيري ازشعله ور شدن آن نمود. هدف: تعيين فراواني افسردگي در بيماران مبتلا به ويتيليگو. روش اجرا: از ميان بيماران مبتلا به ويتيليگو که در طي يک و نيم سال در سال هاي 81-1380، به مطب و درمانگاه تخصصي بيماريهاي پوست در کرمان مراجعه کردند، 120 اعلام نمودند انتخاب شدند. تشخيص بيماري عمدتا باليني و بر پايه شرح حال و معاينه بود. بيماران بعد از پر کردن پرسشنامه به روانپزشک معرفي مي شدند تا پرسشنامه هاميلتون جهت بررسي افسردگي اين افراد تکميل گردد. يافته ها: از 120 بيمار مورد مطالعه، 74 نفر (61.6%) زن و 46 نفر (38.4%) مرد بودند و ميانگين سني آنها 13±  23سال بود. 37 بيمار (30.83%) افسردگي اساسي داشتند، 46 بيمار (38.34%) دچار خلق افسرده بودند و 37 بيمار (30.83%) افسردگي نداشتند. از 37 بيماري که افسردگي اساسي داشتند 27 بيمار (73%) زن و 10 نفر (27%) مرد بودند. شيوع افسردگي در زنها بيشتر از مردها بود و اين اختلاف از نظر آماري با اهميت بود .(P<0.001) نتيجه گيري: هر تدبير باليني که بتواند توسعه و ظاهر دپيگمانتاسيون ويتيليگو را کاهش دهد، از نظر رواني هم سودمند است. شناخت و درمان پيامدهاي اجتماعي و رواني بيماري نيز بايستي مدنظر قرار گيرد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

4 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):19-23.

فراوني افسردگي و اضطراب در بيماران مبتلا به پسوريازيس

انشاييه شهلا,كياني اسداله*,يزداني آرام

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکي اصفهان، اصفهان، بلوار صفه، بیمارستان الزهرا، بخش پوست

مقدمه: به نظر مي رسد عوامل روحي و رواني در تشديد و يا شيوع ضايعات پسوريازيس نقش مهمي داشته باشند. از طرفي خود بيماري نيز از نظر وضعيت ظاهري و زيبايي، کيفيت زندگي بيمار را تحت تاثير قرار دهد. هدف: بررسي فراواني نسبي افسردگي و اضطراب در بيماران مبتلا به پسوريازيس. روش اجرا: در اين مطالعه توصيفي به روش نمونه گيري سرشماري، 83 بيمار مبتلا به پسوريازيس که از آذر ماه 1379 تا آذر ماه 1380 به درمانگاههاي پوست وابسته به دانشگاه علوم پزشکي اصفهان مراجعه کرده بودند، توسط پرسشنامه هاي زونگ (Zoonge) در مورد اضطراب و بک (Back) در مورد افسردگي، مورد بررسي قرار گرفتند. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمونهاي آماري و با حدود اطمينان 95% و به کمک نرم افزار SPSS انجام شد. يافته ها: فراواني نسبي افسردگي در بين بيماران، 69.9% بود که شايعترين شکل آن به صورت افسردگي نسبي (relative depression) با فراوني 26.5% مشاهده شد. اضطراب در بين بيماران با فراوني 20.5% مشاهده گريد. اين ميزان از مقدار گزارش شده در جمعيت عادي اصفهاي بيشتر مي باشد. نتيجه گيري: شيوع افسردگي و اضطراب در بيماران مبتلا به پسوريازيس نسبت به جمعيت عادي بيشتر است. هر چه مدت زمان بيماري طولاني تر باشد، شيوع افسردگي و اضطراب نيز افزايش مي يابد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

5 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):24-26.

تظاهرات پوستي در زندانيان مرد آلوده به HIV در كرمانشاه

اسماعيلي نفيسه*,صفايي پورزماني مسعود,رحيمي فرهاد

* دانشگاه علوم پزشکي تهران، بیمارستان رازی، گروه پوست

مقدمه: آشنايي با تظاهرات پوستي مرتبط با بيماري AIDS مي تواند کمک موثري در تشخيص زودرس اين بيماري باشد. هدف : بررسي تظاهرات پوستي در بيماران آلوده به HIV. روش اجرا: در يک مطالعه توصيفي، آينده نگر و مقطعي در طي 11ماه، زندانيان مرد HIV مثبت درزندان مرکزي و اردوگاه بازپروري کرمنشاه، ارجاعي به مرکز تخصصي پوست دانشگاه از نظر تظاهرات پوستي مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: از 79 بيمار مورد مطالعه، 43 بيمار (54.4%) دچار بيماري پوستي بودند که در 26 بيمار (32.9%) به علت هرپس زوستر بود. در 2 مورد (4.6%) عود هرپس زوستر و 5 مورد (11.6%) اسکار وسيع در ناحيه کمر و شانه ها در اثر هرپس زوستر قبلي ديده شد. آکنه در 23.3%، خارش منتشر در 11.6% و هرپس دهاني ساده، گال و tinea versicolor در تعداد کمتري ديده شد. بيشترين درصد ابتلا در گروه سني 34-30 سال (32.6%) بود. نتيجه گيري: هرپس زوستر شايعترين بيماري پوستي در اين مطالعه بود. ابتلا به هرپس زوستر در بيماران بدون عامل خطر زاي آشکار براي زونا، مي تواند پيشگيري کننده وجود احتمالي عفونت HIV باشد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

6 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):27-34.

اسكارهاي هيپرتروفيك و كلوئيد (قسمت اول)

انصارين حبيب*,قهاري عزيز,اكبريان سيده فاطمه

* دانشگاه علوم پزشکي ايران، گروه پوست

راههاي فعلي درمان اسکارهاي هيپرتروفيک و کلوئيد با موفقيت اندکي همراه است. جراحي اين ضايعات بدون درمانهاي همراه (adjuvant therapy) نيز با ميزان بالايي از عود همراه مي باشد. اسکارهاي هيپرتروفيک و کلوئيد نتيجه اختلال در يکسري از واکنشهاي سلولي و مولکولي هستند که مي توان با شناخت آنها، درمانهايي را به منظور کاهش وضعيت پاتولوژيک موجود و يا تنظيم ترميم زخم طراحي کرده و از ايجاد اسکارهاي بيش از حد جلوگيري نمود. در اين مقاله سعي شده تا علاوه بر مرور درمانهاي جديد اين ضايعات، آخرين اطلاعات موجود در مورد واکنشهاي مولکولي و سلولي در هنگام تشکيل اسکارهاي هيپرتروفيک و کلوئيد مورد بررسي قرار گيرد.

كليد واژه: اسكار، كلوئيد، درمان، پاتوژنز

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

7 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):35-38.

درماتوفيتوز عمقي در بيمار مبتلا به آرتريت روماتوئيد تحت درمان با داروهاي سركوبگر ايمني: گزارش يك مورد

علي زاده نرگس*,صدراشكوري شهريار,گلچاي محمدجواد,فلاحي علي اكبر

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکي گيلان، رشت، بیمارستان رازی، بخش پوست

عفونتهاي درماتوفيتي يکي از شايع عفونتهاي قارچ سطحي پوست مي باشند که تهاجم به بافت زيرجلدي در آنها نادر است. در اين گزارش، خانمي 65 ساله با سابقه 10 ساله آرتريت روماتوئيد تحت درمان با داروهاي سرکوبگر ايمني، باندولها و سينوسهاي متعدد در ناحيه زانو معرفي مي گردد که در آسيب شناسي، گرانولوم PAS مثبت مشاهده شده و بررسي قارچ شناسي آن، تريکوفيتون روبروم را تائيد نمود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

 

8 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):39-43.

كارسينوماي اسكواموس سل برخاسته از ليكن پلان مزمن هيپرتروفيك: گزارش يك مورد

يعقوبي رضا*,سينا نيلوفر,ساعدي كورش

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکي اهواز، اهواز، بیمارستان امام خمینی (ره)، بخش پوست

همراهي ليکن پلان با بدخيمي يک يافته نادر است و گزارشهاي مربوط به تغييرات نئوپلاستيک، اکثرا مربوط به ليکن پلان مزمن اروزيو مخاط دهان مي باشد. در اينجا ما يک مورد کارسينوماي اسکواموس سل (squamons cell carcinoma (SCC برخاسته از ليکن پلان مزمن هيپرتروفيک ساق را در يک مرد 29 ساله گزارش مي کنيم. پيگيري دقيق بيماران مبتلا به ليکن پلان مزمن و انجام نمونه برداري از هر گونه ضايعه غير معمول جهت رد وجود بدخيمي، ضروري است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

9 : بيماريهاي پوست بهار 1382; 6(3 (پياپي 23)):44-46.

تشخيص شما چيست؟

رضيعي مرتضي*,احساني اميرهوشنگ,باريك بين بهروز

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، بیمارستان رازی، بخش پوست

بيمار، پسر بچه اي 5 ساله اهل و ساكن تهران مي باشد كه بعلت پلاكهاي دردناك اريتماتواسكوامو و نماي Livido و گاها زخم هايي در ناحيه صورت و اندام فوقاني و تحتاني از 3 سال قبل، به درمانگاه پوست بيمارستان رازي مراجعه نمود (تصوير شماره 1). ضايعات پوستي بيمار با سرما، هواي مرطوب و خصوصا در ماههاي سرد سال شدت مي يافت. معاينه فيزيكي بيمار طبيعي بود. دو نمونه برداري از صورت و ساعد بيمار انجام شده، به روش هماتوكسيلين و ائوزين رنگ آميزي گرديد (تصوير شماره 2).

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

1 : بيماريهاي پوست زمستان 1381; 6(2 (پياپي 22)):5-13.

مطالعه توصيفي بيماران مبتلا به لوپوس اريتماتوديسكوئيد در بيمارستان رازي تهران در سال 1377

ناظمي محمدجواد*,ستوده سهيلا,مصلحي همايون

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشكي تهران، تهران، خیابان وحدت اسلامی، بیمارستان رازی، بخش پوست

مقدمه: لوپوس اريتماتوديسكوئيد  Discoid Lupus erythematosus (DLE)نوعي از لوپوس است كه با ضايعات پوستي به شكل پلاكهاي اريتماتو با پوسته هاي ضخيم چسبنده، تلانژكتازي و follicular Plugging  مشخص مي شود. هدف: تعيين فراواني نسبي يافته هاي باليني، آزمايشگاهي و آسيب شناسي در بيماران مبتلا به DLE روش اجرا: يافته هاي باليني، آزمايشگاهي و آسيب شناسي در 50 بيمار مبتلا به DLE كه در سال 1377 به بيمارستان رازي تهران مراجعه كرده و بيماري آنها با نمونه برداري تاييد شده بود در پرسش نامه مخصوص ثبت شد. سپس يافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS و  آزمونهاي T-student و chi square  تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: تعداد بيماران خانم 2 برابر آقايان بوده و اكثرا در طيف سني 20 تا 50 سال قرار داشتند. اكثريت بيماران بجز بثورات پوستي شكايت ديگري نداشتند و اختلالات آزمايشگاهي در بيماران نادر بود. تغييرات آسيب شناسي متغير بوده ولي در دژنرسانس هيدروپيك لايه بازال در همه موارد ديده شد. نتيجه گيري: انجام مطالعات تكميلي براي بررسي شباهتها و تفاوتهاي DLE در بيماران ايراني و غير ايراني پيشنهاد مي گردد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

2 : بيماريهاي پوست زمستان 1381; 6(2 (پياپي 22)):14-19.

ارتباط ملاسما با كيست هاي تخمداني و هورمونهاي جنسي: يك مطالعه مورد - شاهد

عدالتخواه حسن*,ميرزانمدي محمود

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل، معاونت آموزشی دانشگاه

مقدمه: ملاسما افزايش اكتسابي رنگدانه هاي ناحيه صورت است كه به آهستگي و با شكلي متقارن ايجاد مي شود ايجاد ملاسما با عوامل متعددي چون حاملگي، وراثت، غدد درون ريز و نور آفتاب مرتبط دانسته شده، ولي هنوز ارتباط دقيق آن با عوامل هورموني مشخص نيست. هدف: بررسي ارتباط ملاسما با كيست هاي متعدد تخمدان و هورمونهاي جنسي. روش اجرا: در يك مطالعه مورد - شاهد در 101 بيمار مبتلا به ملاسما و 101 غر مبتلا مراجعه كننده به درمانگاه پوست دانشگاه علوم پزشكي اردبيل در سال 1380، سطوح سرمي هورمونهاي DHEAS,FSH,LH پرولاكيتن، تستوسترون و 17 هيدروكسي پروژسترون اندازه گيري شده و سونوگرافي تخمدانها در اين افراد بعمل آمد. يافته ها: سن افراد شركت كننده در اين مطالعه بين 15 تا 45 سال بود. در سطوح سرمي هورمونهاي جنسي در بين دو گروه مورد و شاهد تفاوت معني داري مشاهده نشد (P<0.05) ميزان كيست هاي تخمداني در گروه ملاسما 65.3% و در گروه شاهد 47.5% بود(P=0.0?). نتيجه گيري: اين يافته ها نقش احتمالي كيست هاي تخمداني و يا احتمالا يك عامل مشترك ديگر در ايجاد ملاسما را تاييد و نياز به مطالعات بيشتر را مطرح مي كنند.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

4 : بيماريهاي پوست زمستان 1381; 6(2 (پياپي 22)):25-29.

تاثير آغشته كردن لباس به پرمترين در پيشگيري از ليشمانيوز جلدي: يك كارآزمايي باليني تصادفي و دو سويه كور

اصيليان علي,صادقي نيا علي*,شريعتي فضل اله,امام جمعه سيدمرتضي,قدوسي عليرضا

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان، مرکز پزشکی الزهرا، بخش پوست

مقدمه: برخي از محققين معتقدند كه آغشتن لباس به پرمترين در پيشگيري از ابتلا به ليشمانيوز جلدي موثر است. هدف: تعيين تاثير آغشته كردن لباس به پرمترين در پيشگيري از ليشمانيوز جلدي. روش اجرا: 272 سرباز بطور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در يك گروه از لباسهاي آغشته به پرمترين و در گروه ديگر از لباسهاي شاهد كه آغشته به پرمترين نبودند، استفاده شد. در هر دو گروه لباسها روز و شب به مدت سه ماه پوشيده شد و سربازان به مدت شش ماه ديگر پيگيري گرديدند. يافته ها: 9 نفر (6.5%) از 138 سربازي كه از لباسهاي شاهد استفاده مي كردند و 6 نفر (4.4%) از 134 سربازي كه از لباسهاي آغشته به پرمترين استفاده مي نمودند به ليشمانيوز جلدي مبتلا شدند. اختلاف بروز سالك در دو گروه قابل ملاحظه نبود. نتيجه گيري: لباسهاي آغشته به پرمترين در پيشگيري از ليشمانيوز جلدي موثر نيستند.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

5 : بيماريهاي پوست زمستان 1381; 6(2 (پياپي 22)):30-33.

مقايسه اثر كرايواتراپي و تزريق همزمان گلوكانتيم داخل ضايعه با كرايوتراپي به تنهايي در درمان سالك پاپولوندولر

اصيليان علي*,مومني علي,فقيهي گيتا,صادقي ولي اله,صادقي مجيد,صادقي حسين

* دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، بلوار صفه، مرکز آموزشی درمانی الزهرا(س)، گروه پوست

مقدمه: سالك عفونت پوستي ناشي از تك ياخته گونه ليشمانيا مي باشد كه تاكنون درمان قاطعي براي آن پيدا نشده است. هدف: مقايسه اثر كرايوتراپي و تزريق همزمان گلوكانتيم داخل ضايعه با كرايوتراپي به تنهايي در درمان سالك پاپولوندولر روش اجرا: در اين كار آزمايي باليني 300 بيمار مبتلا به سالك پاپولوندولر به صورت تصادفي به دو گروه تفكيك شدند. در دو گروه اول يكصد بيمار با مجموع 149 ضايعه تحت درمان با كرايوتراپي و تزريق داخل ضايعه گلوكانتيم هر 2 هفته يكبار و دو گروه دوم 200 بيمار با 230 ضايعه تحت درمان با كرايوتراپي هر 2 هفته يكبار قرا رگرفتند و هر دو گروه تا 6 ماه پيگيري شدند. يافته ها: از گروه اول 90% بيماران و از گروه دوم 57.3% بيماران از نظر باليني و انگل شناسي بهبودي يافتند(P<0.05) . نتيجه گيري: ضايعات اوليه سالك چنانچه تحت درمان همزمان با كرايوتراپي و تزريق داخل ضايعه گلوكانتيم قرار گيرند، بهبود قابل توجهي مي يابند.

كليد واژه: سالك، گلوكانتيم، كرايواتراپي

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

 

3 : بيماريهاي پوست زمستان 1381; 6(2 (پياپي 22)):20-24.

سولفات روي خوراكي در درمان ليشمانيوز جلدي حاد

يزدان پناه محمدجواد*,مستوفي سيدكاظم,سليماني صالح آبادي محمد

* دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، بیمارستان قائم (عج)، گروه پوست

مقدمه: اگر چه درمانهاي مختلف سيستماتيك و موضعي براي ليشمانيوز جلدي پيشنهاد مي شود، اما همچنان تركيبات پنج ظرفيتي آنتيموان بعنوان خط اول درمان در اين بيماري بكار گرفته مي شوند. با توجه به افزايش عدم پاسخ باليني، عوارض بالقوه جدي و عدم پذيرش مناسب دارو در بيماران، تلاش براي يافتن داروي مناسب تر براي درمان ليشمانيوز جلدي ادامه دارد. هدف: تعيين ميزان اثر بخشي سولفات روي خوراكي در درمان ليشمانيوز جلدي حاد نوع خشك. روش اجرا: در اين مطالعه تعداد 31 بيمار با تشخيص باليني سالك خشك و اسمير مستقيم مثبت از نظر جسم ليشمن، تحت درمان با سولفات روي خوراكي بمدت 45 روز به ميزان 10 ميليگرم به ازاي هر كيلوگرم وزن قرا رگرفتند. پي گيري دوره اي هر 3 هفته يك بار در طي درمان و يك و نيم ماه بعد از اتمام درمان انجام گرفت. يافته ها: 22 بيمار مطالعه را كامل نمودند كه از اين تعداد تنها 2 بيمار (9%) بهبودي كامل پس از 45 روز درمان داشتند و بقيه پاسخ باليني مناسبي نشان ندادند. نتيجه گيري: بنظر مي رسد ارزش درماني سولفات روي خوراكي در سالك خشك اندك است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

7 : بيماريهاي پوست زمستان 1381; 6(2 (پياپي 22)):40-52.

سلنيوم خوراكي در درمان درماتيت آتوپيك شديد مقاوم به درمان: گزارش چهار بيمار

پورپاك زهرا*,رنجبر عليرضا,فرهودي ابوالحسن,كوه كن اعظم

* گروه ايمونولوژي، دانشگاه علوم پزشكي تهران، تهران، مرکز طبي کودکان، مرکز تحقيقات ايمونولوژي، آسم و آلرژي

درماتيت آنوپيك بيماري التهابي و خارش دار مزمن پوستي با شيوع 20-10 درصد است. مطالعات اخير به تاثير سلنيوم در متعادل نمودن سيستم ايمني در اين بيماري اشاره دارد مطالعه حاضر بر روي چهار بيمار با تشخيص درماتيت آتوپيك براساس معيار Hanifin & Rajka انجام شده است. در اين بيماران پس از درمان مقدار سلنيوم سرم افزايش يافت و به حد طبيعي رسيد. كاهش شدت درماتيت آتوپيك و lgE تام سرم، نشانه مصرف سلنيوم در سلولها و موثر بودن اين شيوه درماني است. افزايش حجم نمونه و چالش دوزهاي درماني و طول مدت درمان متفاوت، براي دستيابي به نتايج دقيق تر، طي مطالعات بعدي توصيه مي گردد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ