مقالات بیماریهای پوست

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

1 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):88-92.

مقايسه اثر فلوكونازول و گریزئوفولوين بر كچلي سر

دستغيب اردلان*,عزيززاده مريم,جعفري پيمان

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، بیمارستان شهید فقیهی

مقدمه: كچلي سر يك عفونت قارچي نسبتا شايع در كودكان است. براي سال هاي زيادي گريزئوفولوين، درمان خط اول اين بيماري بوده است، هر چند از داروهاي ضدقارچ خوراكي ديگري نيز در موارد متعدد استفاده شده است. هدف: مقايسه تاثير درماني فلوكونازول با گريزئوفولوين بر كچلي سر روش اجرا: روش اجرا به صورت كارآزمايي باليني تصادفي يك سوكور بر روي 40 بيمار مبتلا به كچلي سر با استفاده از تشخيص باليني و آزمايشگاهي قارچ شناسي بوده است. در اين طرح به 19 بيمار به مدت 4 هفته فلونازول و به 21 بيمار به مدت 6 هفته گريزئوفولوين داده شد. بررسي باليني و آزمايشات قارچ شناسي در شروع درمان و 8 هفته پس از شروع درمان صورت گرفت. يافته ها: دامنه سني بيماران بين 16-1 سال و 32 نفر از بيماران پسر بودند. آزمايشات قارچ شناسي نشان داد كه تريكوفيتون ورو كوزوم در 16 مورد، تريكوفيتون ويولاسئوم هم در 16 مورد و ميكروسپورم كانيس در 8 بيمار عامل بيماري بوده است. پس از 8 هفته، در گروه درمان شده با گريزئوفولوين در 16 نفر و در گروه تحت درمان با فلوكونازول در 15 نفر پاسخ درماني كامل ديده شد كه اين اختلاف از لحاظ آماري معني دار نبود. نتيجه گيري: گريزئوفولوين همچنان خط اول درمان كچلي سر است و فلوكونازول به عنوان يك داروي جايگزين مي تواند مورد نظر باشد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

2 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):93-96.

مقايسه اثر شامپو كتوكونازول 2% و شامپو سلنيوم سولفايد 2.5% در درمان تينه آ ورسيكالر

انصارين حبيب*,غفارپور غلام حسين

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، بیمارستان حضرت رسول اکرم، بخش پوست

مقدمه: تينه آ ورسيكالر نوعي بيماري قارچي سطحي شايع پوست است كه توسط مخمرهاي ليپوفيليك ايجاد مي شود. مصرف داروهاي موضعي ضدقارچي و از جمله شامپوهاي حاوي كتوكونازول 2% و سلنيوم سولفايد 2.5% در درمان اين بيماري موثر هستند. هدف: تعيين و مقايسه اثرات درماني مصرف موضعي شامپوهاي حاوي كتوكونازول 2% و سلنيوم سولفايد 2.5% و بر بيماري تينه آ ورسيكالر روش اجرا: 200 نفر مبتلا به تينه آ ورسيكالر تاييد شده با آزمايش قارچ شناسي و اشعه Wood از بين مراجعان به بيمارستان هاي حضرت رسول (ص) فيروزگر تهران در سال 1381 انتخاب شدند و به طور يك درميان تحت درمان با مصرف موضعي شامپوهاي حاوي كتوكونازول 2% و سلنيوم سولفايد 2.5%- سه روز در هفته و به مدت سه هفته متوالي- قرار گرفتند. بيماران هر هفته از نظر علايم باليني بررسي شده و تحت آزمايش اسمير قارچ قرار گرفتند. يافته ها: ميزان بهبودي كامل با مصرف موضعي شامپو كتوكونازول 2% و شامپو سلنيوم سولفايد 2.5% به ترتييب 89% و 35% بود (p<0.05). عوارض جانبي قابل توجه با مصرف هيچ كدام از دو شامپو بروز نكرد. نتيجه گيري: مصرف موضعي شامپو كتوكونازول 2% موثرتر از سلنيوم سولفايد 2.5% در درمان تينه آ ورسيكالر است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

3 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):97-100.

مقايسه اثر فلوكونازول خوراكي با گلوكانتيم تزريقي در سالك حاد

سپهر وحيد,واحديان محمد,فاميلي سرورالزمان*,پزشك پور فخرالزمان

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، خیابان احمدآباد، بیمارستان قائم (عج)، بخش پوست

مقدمه: سالك از بيماري هاي انگلي مهم پوست است كه تاكنون درمان قطعي براي آن پيدا نشده و همواره تلاش براي يافتن داروهاي مناسب ادامه دارد. هدف: مقايسه اثر فلوكونازول خوراكي با گلوكانتيم تزريقي در بيماران مبتلا به سالك حاد در بيمارستان قائم (عج) مشهد در سال 81 روش اجرا: در طي سال 1381 تمامي بيماران مبتلا به سالك كه واجد شرايط تحقيق بودند و تا انتهاي درمان حضور داشتند به دو گروه تقسيم شدند. به 31 نفر فلوكونازول خوراكي به ميزان 100 ميلي گرم دوبار در روز به مدت 6 هفته و به 29 نفر گلوكانتيم به صورت تزريق عضلاني به ميزان 20 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 21 روز داده شد. هر دو گروه، 6 هفته پس از شروع درمان به مدت 3 هفته ارزيابي شدند. تجزيه و تحليل يافته ها با آزمون هاي chi-square و t و با قبول معني داري بر روي p<0.05 انجام گرفت. يافته ها: 6 هفته پس از شروع درمان در گروه تحت درمان با فلوكونازول 4 نفر (14.9%) بهبودي كامل، 11 نفر (35.5%) بهبودي نسبي و 16 نفر (51.6%) فاقد بهبودي بودند در حالي كه اين ارقام در گروه تحت درمان با گلوكانتيم به ترتيب 11 نفر (37.9%) ، 10 نفر (34.6%) و 8 نفر (21.5%) بود (p>0.05). نتيجه گيري: به نظر مي رسد فلوكونازول در درمان سالك حاد كمتري نسبت به گلوكانتيم اثر بخشي داشته باشد اما توصيه مي شود كارآزمايي باليني فراگيرتري با تعداد نمونه هاي بيشتر صورت گيرد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

4 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):101-103.

بررسي رابطه تيپ پوستي با Minimal Erythema Dose

حلاجي زهرا,بليغي كامران,ابوسعيدي الهام

مقدمه: نور درماني از روش هاي درماني مهم در بيماري هاي پوست است و همه روزه بر تعداد بيماري هايي كه اين روش در كنترل آنها موثر است افزوده مي شود. براي شروع درمان، دوز اوليه نوردرماني براساس اندازه گيريMED) minimal )erythema dose يا رنگ پوست هر بيمار تعيين مي شود. هدف: تعيين رابطه تيپ پوستي با MED در بيماران تحت نور درماني با اشعه ماوراي بنفش مراجعه كننده به بيمارستان رازي تهران در سال 1381 روش اجرا: بيماراني كه از ارديبهشت لغايت اسفندماه 1381 براي نور درماني به بخش مربوط در بيمارستان رازي ارجاع شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. تيپ پوستي بيماران بر اساس جدول فيترپاتريك تعيين و MED آنان با استفاده از دستگاه UV-meter مشخص شد. بعد از ثبت سن، جنس و نوع بيماري افراد مورد مطالعه، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 11.5 و آزمون ANOVA يك طرفه و Welch مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: 80 بيمار (39 زن و 41 مرد) با ميانگين سني 15.8 ± 32 سال مبتلا به پسوريازيس، ويتيليگو، پاراپسوريازيس، perforating disorder ، pityriasis lichenoides chronica ، fungoides mycosis مورد مطالعه قرار گرفتند. ميانگين MED در تيپ هاي پوستي مورد مطالعه وجود ندارد. نتيجه گيري: باتوجه به يافته هاي اين تحقيق به نظر مي رسد كه با املاك قرار دادن فقط تيپ پوستي نمي توان دوز اوليه نور درماني را مشخص كرد و براي تعيين آن لازم است MED براي هر بيمار به صورت جداگانه محاسبه شود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

5 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):104-109.

پمفيگوس در گيلان: خصوصيات باليني و اپيدميولوژيك در 126 بيمار بستري

صدراشكوري شهريار*,شمس گيلاني جميله,درجاني عباس,علي زاده نرگس,زرگري اميد,معبودي آرش,گلچاي محمدجواد,اكبري دستك اسماعيل

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، بیمارستان رازی، بخش پوست

مقدمه: پمفيگوس بيماري تاولي جدي با مرگ و مير قابل توجه براي بيماران، همراه با تحميل هزينه به سيستم بهداشتي به دليل بستري طولاني است. به رغم نادر بودن بيماري در شمال امريكا، يكي از شايع ترين بيماري هاي تاولي ايمونولژيك در كشورهاي آسياي شرقي چون مالزي و چين محسوب مي شود. هدف: هدف از اين مطالعه تعيين خصوصيات اپيدميولوژيك پمفيگوس در شمال ايران بوده است. روش اجرا: 126 بيمار مبتلا به پمفيگوس كه تشخيص آن ها با علايم باليني و آسيب شناسي تاييد شد و بين سال هاي 1380 1374 در بخش پوست بيمارستان رازي رشت بستري بوده اند در اين مطالعه وارد شدند. اطلاعات اپيدميولوژيك از پرونده بيماران استخراج و در برنامه آماري SPSS وارد شد و به كمك آزمون هاي آماري t و chi-square وtest Pearson correlation مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: پمفيگوس ولگاريس شايع ترين نوع (83%) بيماري بود. پمفيگوس فولياسه (16%) و پمفيگوس وژتان (1%) در مراتب بعدي قرار داشته اند. ميانگين سني بيماران 16.4 ± 45.6 سال بوده است و بيماران مبتلا به پمفيگوس ولگاريس با ميانگين سني 16.5 ± 47.2 مسن تر از مبتلايان به نوع فولياسه با ميانگين سني 14.6 ± 37.8 بوده اند (p<0.02) . در مبتلايان به پمفيگوس ولگاريس بين زن و مرد تفاوت سني قابل ملاحظه اي شهود نبوده است، اين در حاليست كه زنان مبتلا به پمفيگوس فولياسه با ميانگين سني 9.6 ± 30.2 سال جوان تر از مردان با ميانگين سني 11.8 ± 51.8 سال بوده اند (p<0.05) . نسبت مبتلايان زن به مرد 1.5 به 1 بود. در حالي كه در پمفيگوس ولگاريس اين نسبت 1.44 به 1 و در مبتلايان به نوع فولياسه 1.85 به 1 بود. در 63% از مبتلايان به نوع ولگاريس شروع بيماري از مخاط دهان بوده است و 72.4 از بيماران در زمان بستري بيماري گسترده جلدي مخاطي داشته اند. بيماري در فصل بهار (32%) بيشتر از فصول ديگر شيوع داشته است. از طرفي طول مدت بستري براي دسترسي به بهبود حداقل 80% ضايعات در مبتلايان به بيماري جلدي مخاطي پمفيگوس، بيشتر از كساني بوده است كه فقط درگيري مخاطي يا جلدي داشته اند (p<0.05). نتيجه گيري: اطلاعات فوق به روشني مشخص كننده لزوم آموزش مداوم گروه هاي پزشكي مرتبط با بيماري فوق (متخصصان پوست، گوش و حلق و بيني، دندانپزشكان، و پزشكان عمومي) به منظور شناسايي به موقع و ارجاع هرچه سريع تر بيماران است. اين امر نه تنها سبب كاهش مرگ و مير و ناتواني و مشكلات بيماران (طي بستري در بيمارستان) مي شود، بلكه كاهش هزينه هاي بستري و درمان براي بيمار و سيستم بهداشتي را مي تواند به دنبال داشته باشد.

كليد واژه:

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

6 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):110-114.

فراواني انواع تظاهرات باليني ليكن پلان: گزارش 120 مورد

اسماعيلي نفيسه*,برزگري معصومه,رضايي مريم

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشكي تهران، تهران، خیابان وحدت اسلامی، بیمارستان رازی

مقدمه: ليكن پلان بيماري پاپولو اسكواموس ايديوپاتيك با تظاهرات پوستي و مخاطي است كه در اثر پاسخ ايمني سلولي به نوعي آنتي ژن ايجاد مي شود. تظاهرات باليني وسيعي از اين بيماران شرح داده شده است. هدف: تعيين فرواني سن، جنسي و انواع باليني ليكن پلان در مراجعان به بيمارستان رازي تهران روش اجرا: بيماران مراجعه كننده به درمانگاه پوست بيمارستان رازي تهران در طي يك دوره سه ماهه از ابتداي ارديبهشت تا پايان تير 1382 كه از نظر باليني يا باليني و آسيب شناسي، مبتلا به ليكن پلان بودند بدون محدوديت سني و جنسي وارد مطالعه شدند. يافته ها: 120 بيمار وارد مطالعه شدند كه (52 زن و 68 مرد) كمترين سن 6 سال و بيشترين سن 80 سال با ميانگين سني 40.6 سال بود. 67% ، تظاهرات پوستي و 20%، ضايعات پوستي و مخاطي داشتند. 13% فقط مبتلا به ضايعه مخاطي بودند. ليكن پلان هيپرتروفيك در 22% و نوع كلاسيك در 18% بيماران ديده شد. 7% بيماران داراي ليكن پلان در سر بودند. شيوع ضايعات دهاني ليكن پلان 33% و بيشترين نوع آن نوع شبكه اي بود. ضايعات ناحيه تناسلي در 6% موارد بود كه به طور كلي در مردان ديده شد. نوع خانوادگي در 6% موارد ديده شد. نتيجه گيري: در اين مطالعه، بيماري در مردان و در دهه 4 زندگي بيشتر بود. نوع هيپرتروفيك و كلاسيك بيشتر ديده شد و در ضايعات مخاط دهاني نوع شبكه اي شايع بود. ضايعات تناسلي بيشتر در مردان وجود داشت.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

7 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):115-120.

فراواني زبان جغرافيايي در مراجعان به درمانگاه پوست بيمارستان رازي تهران در سال 1375

قدسي سيده زهرا*,غني نژاد هايده,فرپور ليلي,علي مرداني اعظم,طاهري آرش,منصوري پريسا

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، خیابان وحدت اسلامی، بیمارستان رازی، کدپستی 11996

مقدمه: زبان جغرافيايي يك ضايعه التهابي مخاط زبان با علت نامشخص است كه با برخي بيماري هاي پوستي همراهي دارد. هدف: تعيين فراواني زبان جغرافيايي در بيماران مراجعه كننده به درمانگاه پوست بيمارستان رازي و ميزان همراهي آن با ساير بيماري هاي پوستي روش اجرا: در مطالعه اي مقطعي، تمامي بيماران مراجعه كننده به يكي از درمانگاه هاي پوست بيمارستان رازي در سال 1375 از نظر وجود زبان جغرافيايي و ساير بيماري هاي پوستي مورد مطالعه قرار گرفتند. يافته ها: 1160 بيمار مراجعه كننده مورد مطالعه قرار گرفتند. شيوع زبان جغرافيايي در اين بيماران 6.2% بود. ارتباط زبان جغرافيايي با درماتيت سبورئيك از لحاظ آماري معني دار بود (p= 0.0053). نتيجه گيري: به نظر مي رسد برخي بيماري هاي پوستي با زبان جغرافيايي همراهي دارند. شايد كشف اين ارتباط بتواند سرنخي براي يافتن اتيولوژي و پاتوژنز زبان جغرافيايي در آينده باشد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

8 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):121-127.

بررسي يافته هاي باليني و آزمايشگاهي در 45 بيمار مبتلا به سل جلدي در اهواز

رسايي سيما*

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشكي اهواز، اهواز، خیابان آزادگان، بیمارستان امام خمینی، بخش پوست

مقدمه: بيماري هاي گرانولوماتوز پوستي معمولا معضلي تشخيصي بوده اند كه در راس آنها سل قرار دارد. سل مساله اي بهداشتي جهاني است كه از نظر سازمان WHO در راس شش بيماري شايع عفوني خطرناك قرار دارد. هدف: تعيين يافته هاي باليني، آزمايشگاهي و آسيب شناسي در 45 بيمار كه در طي ده سال با تشخيص سل پوستي در اهواز درمان شدند. روش اجرا: اين مطالعه به روش متكي بر داده هاي موجود (existing data study) روي 45 بيمار پوست بيمارستان سيناي اهواز از سال 69 لغايت اسفندماه 78 بستري شده بودند. اطلاعات مورد نياز نظير سن، جنس، محل درگيري، شكل باليني ضايعات جلدي از پرونده هاي موجود در بايگاني بيمارستان استخراج و در يك فرم اطلاعاتي درج شد. يافته ها: طيف سني بيماران بين 76-1 سال بود. 28 نفر زن و 17 نفر مرد بودند. از نظر شكل باليني ضايعات در 23 نفر به صورت اسكروفولودرما، 17 نفرلوپوس ولگاريس، 1 نفر اريتم ايندوراتوم، 1 نفر گوم سلي، 1 نفر سل orificial و 1 نفر توبركوليد پاپولونكروتيك بود. از نظر محل گرفتاري، شايع ترين محل، صورت و كمترين شيوع باسن و ساعد بود. سابقه فاميلي در 6 مورد مثبت بود. اسكلروفولودرما در 12 زن و 11 مرد، لوپوس ولگاريس در 16 زن و 2 مرد ديده شد. نتيجه تست توبركولين در 15 مورد مثبت و در 17 مورد منفي بود. در 13 مورد باقي مانده اطلاعاتي در پرونده ها وجود نداشت. از نظر نماي آسيب شناسي در 23 نفر، نماي گرانولوماتوز مزمن بدون نكروز كارئوز، در 18 نفر التهاب غيراختصاصي و تشكيل آبسه و در 3 بيمار توبركول تيپيك با نكروز كازئوز گزارش شده بود. در 32 بيماري كه براي پي گيري مراجعه كرده بودند در مجموع پاسخ به درمان خوب بود و شكست درماني ديده نشد. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان مي دهد كه شايع ترين شكل باليني سل جلدي در اهواز اسكلروفولودرما و شايع ترين محل گرفتاري صورت است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

9 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):128-139.

روش هاي تصويربرداري پوست

فاطمي نائيني فرحناز*,اصيليان علي,فروزمهر عبدالعلي

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکي اصفهان، اصفهان، بيمارستان الزهرا

از زمان كشف اشعه X تاكنون تكنولوژي تصويربرداري نقش مهمي در پزشكي ايفا مي كند. بيشتر روش هاي تصويربرداري مربوط به بررسي ارگان هاي داخلي بدن هستند اما اخيرا به استفاده از تكنولوژي تصويربرداري براي بررسي ضايعات پوستي نيز توجه شده است. تكنيك هاي گوناگون تصويربرداري كه امروزه در درماتولوژي به كار مي رود شامل: 1-روش هاي ويژه فتوگرافي 2-ميكروسكوپي سطحي 3-اولتراسونوگرافي 4-تصويربرداري ليزر داپلر با تزريق وريدي (Laser Doppler perfusion imaging) 5-ميكروسكوپي هم كانوني (Confocal microscopy) 6-تصويربرداري با ايجاد ارتعاش مغناطيسي (MRI) 7-توموگرافي اپتيكال هم گرا (Optical coherence tomography) هستند. اين روش ها باعث فراهم كردن اطلاعاتي مي شوند كه به درمان مشكلات پوستي كمك خواهد كرد. گرچه بسياري از اين تكنيك ها هنوز در مراحل تحقيقاتي هستند اما به عنوان ابزارهاي مفيد در درماتولوژي، اميدواري هايي ايجاد كرده اند ما در اين مقاله به طور خلاصه به هركدام خواهيم پرداخت

كليد واژه: تصويربرداري، تشخيص، پوست

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

10 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):140-144.

معرفي يك مورد بيمار مبتلا به پورفيري كاذب در همراهي با عفونت ويروس هپاتيت C

گلچاي محمدجواد*,زرگري اميد,صيادي نژاد علي,معبودي آرش,گرانمايه سيامك

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکي گيلان، رشت، بيمارستان رازي، بخش پوست

پورفيري كاذب اختلال تاولي ناشايع با علايم باليني و آسيب شناسي شبيه پورفيري جلدي تاخيري است، با اين تفاوت كه اشكالات شيميايي پورفين ها در آن ديده نمي شود. در اين گزارش مرد 34 ساله اي معرفي مي شود كه با علايم باليني و آسيب شناسي مشابه پورفيري جلدي تاخيري ولي با اوروپورفين ادراري منفي مراجعه كرد كه در نتيجه تشخيص پورفيري كاذب براي وي مطرح شد. همزماني عفونت فعال با هپاتيت C ، يافته منحصر به فرد در اين بيمار بود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

11 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):145-148.

گزارش يك مورد كراتودرما پالموپلانتاريس ترانس گراديانس (Mal de Meleda)

كاووسي سوزان*,احساني اميرهوشنگ,طوسي سياوش,ناصرترك علي

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکي تهران، تهران، خيابان وحدت اسلامي، بيمارستان رازي

Mal de Meleda (كراتودرما پالموپلانتاريس ترانس گراديانس) يك كراتودرماي پالموپلانتار با توراث اتوزومال مغلوب است كه با هيپركراتوز پيش رونده كف دست و پا با گسترش به نواحي ديگر به ويژه سطح پشتي دست و پا (ترانس گراديانس) مشخص و با فاصله كمي از تولد ظاهر مي شود. بيماري كه ما گزارش كرده ايم يك خانم 20 ساله مبتلا به Mal de Meleda و درگيري هاي غيرمعمولي چون تغييرات ناخني و باندهاي فيبروتيك در تمام انگشتان دست (pseudoainhum) است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

12 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):149-154.

گزارش دو مورد ايكتيوزهارليكوين (Harlequin)

اميدي عباس علي*,كاتبي مهرداد,توسليان هومن,قنادكافي شادي,جعفريان اميرحسين

* گروه پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، بیمارستان قائم (عج)، بخش پاتولوژی

ايكتيوز هارليكوين Harlequin يك ايكتيوز مادرزادي و يكي از شديدترين انواع اختلالات شاخي شدن پوست است كه ميزان بروز آن يك در سيصد هزار تولد است و علايم باليني ظاهري كاملا مشخصي دارد. در اين مقاله دو مورد ايكتيوز هارليكوين يا به عبارتي جنين هارليكوين كه حاصل ازدواج فاميلي است گزارش مي شود. يافته هاي اختصاصي باليني اين دو مورد، شامل پلاك هاي پوستي لوزي شكل، ناهنجاري گوش خارجي، اكتروپيون و اكلابيوم شديد و نيم خم شده semi flexion سخت اندام ها است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

1 : بيماريهاي پوست پاييز 1383; 8(1 (پياپي 29) ضميمه 1):1-4.

لنفوم غير هوچكين در پسر 13 ساله مبتلا به درماتوميوزيت دوران كودكي از نوع Provisional hypomyopathic

انصاريان حبيب*,شهبازي نسيم,نراقي زهرا,لطيف زاده سيدضياالدين

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشكي ايران، تهران، خيابان ستارخان، بيمارستان حضرت رسول اكرم، بخش پوست

درماتوميوزيت دوران كودكي از نوع Provisional hypomyopathic زير گروهي از درماتوميوزيت هاي دوران كودكي از نوع Provisional amyopathic Clinically است. معيارهاي تشخيص اين نوع درماتوميوزيت، شامل ضايعات پوستي كلاسيك درماتوميوزيت كه به وسيله نمونه برداري تاييد شود -، عدم درگيري باليني عضلات پروكسيمال به شرط درگيري اين عضلات به صورت تحت باليني و نيز سطوح طبيعي آنزيم هاي عضلاني مي باشد. اين يافته ها بايست حداقل 6 ماه و حداكثر 24 ماه ادامه داشته باشد. در اين گزارش پسر 13 ساله اي معرفي مي شود كه 15 ماه پس از شروع علايم پوستي درماتوميوزيت، تشخيص لنفوم غير هوچكين براي او گذاشته شد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

2 : بيماريهاي پوست پاييز 1383; 8(1 (پياپي 29) ضميمه 1):5-10.

همراهي هيپرپلازي غدد سباسه، زگيل، سيرنگوما و فيبروم تحريكي در يك بيمار پيوند كليه تحت درمان طولاني مدت با سيكلوسپورين و آزاتيوپرين

ناظمي محمدجواد,عمادي سيدناصر*,طوسي سياوش

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشكي تهران، تهران، خيابان وحدت اسلامي، بيمارستان رازي

سيكلوسپورين و آزاتيوپرين داروهاي سركوبگر ايمني هستند كه به وفور در بيماران پيوند كليه مورد استفاده قرار مي گيرند. از ساليان قبل همراهي زگيل هاي متعدد با داروهاي سركوب كننده ايمني شناخته شده است. همچنين گزارش هاي متعددي از هيپرپلازي غدد سباسه با مصرف سيكلوسپورين در بيماران پيوند كليه وجود دارد. بيماري كه در اين جا معرفي مي شود خانمي 57 ساله است كه به دنبال عمل پيوند كليه در 6 سال قبل و مصرف داروهاي سيكلوسپورين، آزاتيوپرين و پردنيزولون خوراكي دچار زگيل هاي معتدد دست ها و پاها، سيرنگوماي پلك تحتاني، هيپرپلازي غدد سباسه پيشناني و فيبروم هاي تحريكي مخاط زبان شده است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست

3 : بيماريهاي پوست پاييز 1383; 8(1 (پياپي 29) ضميمه 1):11-16.

كارسينوم پوستي بر روي اسكار ناشي از ليشمانيوز جلدي: معرفي 4 بيمار

نيل فروشان زهره*,اصيليان علي,نيل فروش زاده محمدعلي

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، خيابان خرم، مركز تحقيقات بيماري‌هاي پوستي و سالك

شايع ترين تومورهاي بدخيم پوستي در انسان، كارسينوم سلول هاي پايه basal cell carcinoma (BCC) و كارسينوم سلول هاي سنگفرشي squamous cell carcinoma (SCC) است. عوامل مستعد كننده متعددي براي ظهور اين تومورها ذكر شده كه شامل عوامل محيطي و خارجي، عوامل ژنوتيپي و فنوتيپي است. ظهور تومورهاي بدخيم از جمله SCC و BCC در محل اسكارهاي قديمي پديده اي نادر اما كاملا شناخته شده است و از آن جا كه اغلب موارد گزارش شده آن ها در نواحي باز بدن بوده است، اين احتمال مطرح مي شود كه تغييرات بافتي از جمله آتروفي درم و كاهش عروق و ضمائم، اثرات سو عوامل محيطي مثل اشعه ماوراي بنفش بر پوست را بيشتر مي كند. در اين مقاله ما دو مورد  SCC و دو مورد BCC را كه بر روي اسكارهاي قديمي سالك در صورت ايجاد شده اند، گزارش كرده ايم. توصيه مي شود كه هر گونه تغيير در اسكار پوستي از نظر باليني و آسيب شناسي بررسي شود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ