مقالات بيماريهاي پستان ايران

مقدمه: تهوع و استفراغ شايع ترين عوارض ناشي از شيمي درماني مي باشند. هدف اين مطالعه تعيين تاثير ماساژ درماني بر استفراغ بيماران تحت شيمي درماني مبتلا به سرطان پستان است.
روش بررسي: مطالعه از نوع کارآزمايي باليني مي باشد که در آن تعداد 34 بيمار مبتلا به سرطان پستان تحت شيمي درماني با رژيم TAC مورد بررسي قرار گرفتند. همه بيماران در طي دوره هاي قبلي شيمي درماني از استفراغ شاکي بودند. بيماران به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند: گروه کنترل فقط مراقبت هاي معمول و گروه مداخله که علاوه بر آن سه جلسه ماساژ پشت از نوع استروک و نيدينگ را دريافت کردند. پرسشنامه ها در روز اول فقط جهت به دست آمدن اطلاعات پايه تکميل شدند. 24 ساعت پس از هر ماساژ، فرم ثبت تعداد دفعات استفراغ تکميل گرديد.
يافته ها: در پايان مطالعه، اختلاف آماري معني دار در روزهاي اول ((P=0.6، دوم (P=0.52)، سوم (P=0.84) و چهارم (P=0.8) بين دو گروه مشاهده نشد.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش، ماساژ باعث کاهش استفراغ مي شود اما، اين کاهش در حد معني دار نمي باشد و انجام دادن مطالعات بيشتر در اين زمينه توصيه مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: سرطان پستان شايع ترين تومور بدخيم منجر به مرگ در زنان است، ما در اين مطالعه با توجه به پايين بودن سن ابتلا در کشور سعي در بررسي اين گيرنده هاي هورموني و مقايسه توزيع سني اين گيرنده ها نموده ايم.
روش بررسي: اين مطالعه مقطعي در بيماراني که ابتلاي آنان به بدخيمي پستان توسط پاتولوژي اثبات شده بود و پرونده ايمونوهيستو شيميايي داشتند، به روش نمونه برداري سرشماري اجرا شد. حجم نمونه بر اساس سرشماري 245 بيمار در نظر گرفته شد. سن بيماران، نوع پاتولوژي و وضعيت تومورمارکرها در بيماران ثبت شد و مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين سني جامعه مورد مطالعه 49.47±12.50 سال بود و فاصله محدوده سني جامعه مورد مطالعه از 20 تا 66 سال بود. بيشترين ميزان بدخيمي قبل و بعد از سن 50 سالگي، کارسينوم مهاجم داکتال بود. بيشترين ميزان مثبت شدن تومورمارکرها قبل از سن 50 سالگي و مربوط به کارسينوم مهاجم داکتال بود. گيرنده هاي استروژن و پروژسترون در سنين 40 تا 50 سال به شکل معني داري بيشتر مثبت بودند. (P=0.033 و (P=0.031
نتيجه گيري: پايين تر بودن سن ابتلا به اين بيماري يک زنگ خطر است و نکته نگران کننده در اين مطالعه ذکر اين مورد است که بيشتر از 50 درصد سرطان ها تا قبل از سن 50 سالگي بوده است. نکته قابل توجه در مطالعه حاضر توزيع سني متفاوت تومورمارکرها مي باشد که با اکثر مطالعات خارجي متفاوت است.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: سرطان پستان يکي از شايع ترين سرطان ها در زنان مي باشد. ميزان بقاي مبتلايان به سرطان پستان طولاني مي باشد از اين رو اين بيماري مدت زمان بيشتري را با سرطان، عوارض و پيامدهاي آن دست به گريبان هستند. اين مطالعه به بررسي نشانه ها پس از انواع درمان ها با توجه به مشخصات دموگرافيک در بين بيماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز پزشکي سيدالشهدا (ع) اصفهان مي پردازد.
روش بررسي: مطالعه حاضر يک مطالعه مقطعي است. جمع آوري اطلاعات مربوط به بروز نشانه ها با انتخاب يک گروه از بيماران مبتلا به سرطان پستان و با استفاده از مصاحبه تلفني طي سه ماه از ابتداي مهرماه تا پايان آذرماه 1386 در بين شرکت کنندگان انجام شد. نتايج در قالب جداول توزيع فراواني ارائه و از آزمون کاي اسکوار با سطح معني دار 0.05 براي بررسي ارتباط ها و تفاوت ها استفاده گرديد.
يافته ها: پس از تکميل مصاحبه در بين 152 نفر از بيماران مبتلا به سرطان پستان تقريبا نيمي از بيماران (48 درصد) حداقل از يک نشانه شديد (نظير تهوع، استفراغ، مشکلات بازو، گرگرفتگي، خشکي واژن، و مشکلات خواب) برخوردار بودند که با عملکرد روزانه تداخل داشت. نتايج نشان داد که زنان مسن تر، بيوه يا هرگز ازدواج نکرده، شاغل به کار، نسبت به ساير زنان نشانه هاي شديد را کمتر گزارش کردند. همچنين يک رابطه مثبت بين زناني که شيمي درماني مي شدند و گزارش نشانه ها ديده شد.
نتيجه گيري: اين يافته ها شيوع چندين نشانه را که با انجام درمان هاي پزشکي مناسب بهبودپذير هستند در بيماران مبتلا به سرطان پستان ارزيابي مي کند. با توجه به نتايج به دست آمده به نظر مي رسد مي توان زمينه اي را براي آموزش بيماران در مورد پيامدهاي بالقوه پس از درمان سرطان پستان فراهم نمود و با توجه به خصوصيات بيماران که ممکن است بعد از سرطان پستان نياز به توجه ويژه اي داشته باشند و همچنين با پيش بيني وضعيت سلامت بيماران تحت درمان، برنامه هايي را براي ارتقا کيفيت مراقبت هاي بهداشتي زنان مستعد ابتلا به عوارض متعدد درماني طرح ريزي نمود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: سرطان پستان از جمله بيماري هاي مزمن است که به واسطه علايم و عوارض جانبي ناشي از درمان هاي موضعي و سيستميک از جمله جراحي و شيمي درماني مي تواند کيفيت زندگي زنان را تحت تاثير قرار دهد و از آنجايي که خانواده به عنوان اولين منبع مراقبتي و حمايتي براي عضو مبتلا به بيماري محسوب مي شود، نوع نگرش خانواده نسبت به بيماري و علايم و عوارض ناشي از آن تاثير ويژه اي در امر مراقبت از بيمار دارد، لذا يکي از سياست هاي مهم مراقبتي اين است که خانواده به عنوان يک مددجو نياز به دانش و درک بيشتري نسبت به فرآيند بيماري و درمان دارد. لذا، لازم است برگزاري جلسات آموزشي و مشاوره اي جهت ارتقا کيفيت زندگي بيماران با حضور بيمار و اعضاي خانواده و با در نظر گرفتن فاکتورهاي تاثيرگذار بر خانواده صورت پذيرد. از اين رو مطالعه حاضر براي تعيين تاثير مشاوره با خانواده بر مقياس هاي علامتي کيفيت زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شيمي درماني انجام گرفته است.
روش بررسي: پژوهش حاضر يک مطالعه نيمه تجربي است که نمونه هاي اين پژوهش شامل زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شيمي درماني در درمانگاه هاي واقع در شهر قزوين و زنجان بودند که در دو گروه آزمون و شاهد مورد بررسي قرار گرفتند. گروه آزمون تحت 8 جلسه برنامه مشاوره با خانواده با حضور همسر و فرزند قرار گرفتند. به طوري که کيفيت زندگي بيماران هر دو گروه در ابعاد علامتي در ابتدا و انتهاي کار اندازه گيري شد و داده ها با نرم افزار spss نسخه 15 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که مشاوره با خانواده سبب کاهش عوارض عمومي ناشي از شيمي درماني همچون خستگي، تهوع و استفراغ، درد، تنفس دردناک، اختلال خواب، بي اشتهايي، يبوست، اسهال، مشکلات اقتصادي و همچنين علايم و عوارض اختصاصي ناشي از سرطان پستان و شيمي درماني همچون علايم پستان (درد، تورم، حساسيت و ضايعات پوستي در پستان) و بازو (درد و تورم در بازو و شانه) و نگراني نسبت به ريزش مو گرديده است.(p<0.05).
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر که نشان دهنده تاثير مشاوره با خانواده در کاهش عوارض ناشي از بيماري و درمان بوده است، پيشنهاد مي گردد جهت ارتقا کيفيت زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شيمي درماني توجه ويژه اي به نقش و جايگاه خانواده جهت مشارکت در فرايند مداخلات درماني و باليني و حمايت از بيمار صورت گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: هدف از تحقيق حاضر بررسي اثربخشي آموزش ابعاد مختلف معنادرماني (مسئوليت، آزادي، ارزش ها) بر کاهش نااميدي زنان سرطاني شهر تهران در سال 1389-1388 مي باشد.
روش بررسي: جامعه آماري اين تحقيق را کليه زنان مبتلا به سرطان پستان که براي دريافت خدمات مشاوره اي به انجمن سرطاني هاي گمنام مراجعه مي کردند، تشکيل داد. از جامعه موردنظر، 12 نفر که داراي نااميدي بيشتري بودند انتخاب و تحت عنوان گروه آزمايش مورد آزمون قرار گرفتند. آموزش معنادرماني طي 8 جلسه انجام شد و در خاتمه گروه بار ديگر مورد آزمون قرار گرفت.
يافته ها: طرح پژوهش پيش تجربي با يک گروه بود. (پيش آزمون - پس آزمون تک گروهي) ابزار پژوهش مقياس نااميدي بک با 20 سوال بود که پايايي آن 0.72 است.
داده ها و نتايج به دست آمده از آزمون T وابسته حاکي از آن است که بين ميانگين پيش آزمون (M=8.66) و پس آزمون (M=8.66) در نمره کل مقياس تفاوت معناداري وجود دارد. (P<0.001، t=9.67) به عبارت ديگر اين مداخله توانسته است ميزان نااميدي گروه زنان سرطاني را کاهش دهد.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده پيشنهاد مي شود که علاوه بر خدمات دارودرماني از روشهاي مشاوره و روانشناسي نيز جهت بهبودي بهتر بيماران و افزايش اميد به زندگي استفاده نمود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: سرطان پستان شايع ترين نوع سرطان و دومين علت عمده مرگ ناشي از سرطان در بين زنان است. خودآزمايي پستان يک روش غربالگري بدون هزينه است که توسط خود زنان انجام مي شود. هدف اين مطالعه بررسي آگاهي و عملکرد زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتي شهرسبزوار در زمينه انجام خودآزمايي پستان مي باشد.
روش بررسي: پژوهش حاضر يک مطالعه توصيفي- تحليلي مي باشد که در سال 1388 انجام شده است. در اين مطالعه 364 زن بالاي 20 سال در مراکز بهداشتي شهر سبزوار شرکت نمودند. روش نمونه گيري در اين پژوهش به صورت تصادفي خوشه اي انجام گرفت. ابزار جمع آوري داده ها شامل پرسشنامه حاوي مشخصات فردي- اجتماعي و اطلاعاتي در مورد آگاهي و عملکرد خودآزمايي پستان در زنان مورد مطالعه بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار spss و آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد.
يافته ها: نتايج بيانگر آن است که 35.5 درصد افراد در مورد روش هاي تشخيص زودرس سرطان پستان، علايم و نشانه هاي آن آگاهي دارند ميانگين سني افراد 33.45±10.0 سال و شاخص توده بدني 25.79±4.3 بود مطالعه حاضر نشان داد که ميزان سواد با آگاهي کلي ارتباط معني دار دارد P=0.02 از نظرداشتن آگاهي به زمان انجام خودآزمايي، در اين مطالعه 44.8 درصد از زنان انجام دهنده خودآزمايي به هنگام اتمام قاعدگي مبادرت به اين کار نمودند و بنابراين از زمان انجام معاينه آگاهي داشتند. ميزان عملکرد با سطح تحصيلات معني دار نشد  .P=0.06 نتايح پژوهش حاضر نشان داد که سن با آگاهي ارتباط دارد. (P=0.03) ولي با تاهل و شغل همسر ارتباط معني داري ندارد.
نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه حاضر نشان داد که آگاهي و عملکرد خودآزمايي پستان در زنان مورد مطالعه نامناسب بود. بنابراين برنامه هاي آموزشي جهت تشويق زنان براي انجام خودآزمايي پستان به طور صحيح توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: از آنجا که امروزه استفاده از داروهاي مهارکننده آروماتاز در درمان سرطان پستان به سرعت رواج يافته است و بسياري از مبتلايان به اين بيماري از اين دارو بهره مند مي گردند.
روش بررسي: در يک مطالعه مروري ابتدا به بررسي تاريخچه و چگونگي ساخت اين داروها، دوم به فارماکولوژي و فارماکوليتيک آن ها، سوم به بررسي شواهد موجود براي تجويز اين دارو در گروه هاي حذف و چهارم عوارض جانبي آن ها پرداختيم. به اين منظور الفاظ مهارکننده هاي آروماتاز، سرطان پستان، فارماکولوژي، فارماکولوليفتيک، هورمون درماني در Database هايCochrane ، PubMED، EST،EBMT ، OVID MEDLINE، WEB OF Sience جستجو شد و در حدود 31 مقاله از سال هاي 2001 تا 2011 به دست آمد که 15 عدد به صورت مقاله پژوهشي کامل و 16 عدد به صورت چکيده مطالعه گرديد.
يافته ها: يافته ها و نتايج به شرح زير آورده شده است. براي همکاران پزشک 3 جزء اول براي بهتر کردن حمايت درماني بيمارانشان و مورد سوم خصوصا براي بيماران مصرف کننده مفيد است. مهارکننده هاي آروماتاز از سال 1950 شناخته شده اند و سردسته آن ها داروي ضد تشنج آمينوگلوتتمايد است اما، اولين مطالعه اي را که باعث ظهور مجدد اين داروها در عرصه درمان بيماران شده است، بايستي مطالعه  ATACدانست.
نتيجه گيري: امروز شواهد زيادي مبني بر بهبود DFS و شواهدي نيز مبني بر افزايش OS در مصرف کنندگان اين دارو نسبت به داروهاي قديمي تر وجود دارد اما، مانند تمام داروها عوارضي دارند که مهم ترين عوارض ذکر شده به ترتيب 1- استئوپورز 2- اختلالات در ليپيدهاي پلاسما و 3- دردهاي مفصلي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: سرطان پستان شايع ترين بدخيمي زنان در دنيا با بيش از يک ميليون مورد جديد در سال مي باشد. رشد سرطان پستان در انسان اغلب با هورمون هاي استروئيدي نظير استروژن و فاکتورهاي رشد پپتيدي تنظيم مي شود که با گيرنده هاي فاکتور رشد اپيدرمي يک و دو در همکنشي دارند. سطح گيرنده هاي هورموني در بافت طبيعي پستان پايين است ولي در دو سوم موارد سرطان پستان سطح اين گيرنده ها بالاتر مي باشد.
روش بررسي: در اين مطالعه ما به بررسي 237 بيمار مبتلا به سرطان پستان که در بين سال هاي 1388- 1382 به کلينيک انکولوژي دانشگاه علوم پزشکي تبريز مراجعه کرده بودند، پرداختيم. اطلاعات مربوط به متغيرها از طريق پرسشنامه جمع آوري گرديد. داده هاي به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماري SPSS 16 و آزمون هاي آماري مناسب آناليز شدند.
يافته ها: از مجموع 237 بيمار (50.6 درصد) از بيماران گيرنده استروژني مثبت، 48.9 درصد گيرنده پروژستروني مثبت و 37.1 درصد  HER-2/neuمثبت بودند. بيشترين درصد HER-2/neu مثبت (51.6 درصد) در گروه سني بالاي 60 سال و کمترين آن (25 درصد) در گروه سني 40-31 سال بود. بيشترين درصد گيرنده هورمون مثبت (71 درصد) در گروه سني بالاي 60 سال و کمترين آن (50 درصد) در گروه سني زير 30 سال بود. 35.5 درصد از بيماراني که در سنين قبل از يائسگي قرار داشتند، HER-2/neu مثبت بودند درحالي که اين رقم در مورد گيرنده هورموني HR مثبت، 64 درصد بود. در افراد با درگيري گره لنفي، درصد HER-2/neu مثبت و HR مثبت به ترتيب 35.4 درصد و 65.4 درصد بود، در حالي که در افراد بدون درگيري گره لنفي، 39 درصد و 61.9 درصد بود. بيشترين درصد مثبت بودن HER-2/neu مربوط به stage I و HR مربوط به stage IV بود.
نتيجه گيري: اطلاعات به دست آمده گوياي يک ارتباط معکوس ميان ميزان بيان فاکتور رشد اپيدرمي دو و رسپتورهاي هورموني در نمونه هاي سرطان پستان مي باشد. به عنوان مثال 55-40 درصد نمونه ها با بيان فاکتور رشد اپيدرمي دو فاقد رسپتور هورموني بودند. هم حضور رستپور هورموني و هم بيان ژن HER-2/neu در سرطان پستان به عنوان فاکتورهاي پيش آگهي کننده مهمي شناخته شده اند.

 نسخه قابل چاپ

درمان سرطان پستان به عنوان شايع ترين بيماري سرطاني در بين بانوان و يکي از مهم ترين علل مرگ و مير آنان همواره مورد توجه پزشکان مرتبط با تشخيص، درمان و بازتواني سرطان پستان بوده است. از اين رو، موضوعات مربوط به اين بيماري در هر يک از رشته هاي تخصصي مرتبط حجم قابل توجهي از مقالات علمي را به خود اختصاص داده است. اين موضوع باعث شده تا سرعت تغييرات و بهبود روش ها براي تشخيص و درمان اين بيماري بسيار سريع باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: پستان محل شايعي براي ايجاد بدخيمي هاي باالقوه کشنده در زنان است. سرطان پستان پروليفراسيون بدخيم آن دسته از سلول هاي اپي تليال است که مجاري يا لوب هاي پستان را مي پوشانند و حدود يک سوم همه سرطان هاي زنان را تشکيل مي دهد. از هر 9 زن ساکن آمريکاي شمالي که تا سن 80 سالگي عمر مي کند، در يک نفر سرطان مهاجم پستان ايجاد مي شود. استفاده روتين از غربالگري ماموگرافي در زنان بالاي 40 سال، مرگ و مير سرطان پستان را 33 درصد کاهش مي دهد، لذا، اين مطالعه براي بيماريابي سرطان پستان در زنان مراجعه کننده به بخش راديولوژي (واحد ماموگرافي) مرکز پزشکي توحيد سنندج انجام گرديد.
روش بررسي: اين مطالعه توصيفي - مقطعي مي باشد و جامعه پژوهش شامل کليه زنان مراجعه کننده است که بعد از معاينه براي آن ها ماموگرافي انجام شده است. داده ها از طريق پرسشنامه شامل مشخصات فردي و بررسي نتايج ثبت شده ماموگرافي توسط پزشک راديولوژيست گردآوري و تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: نتايج اين مطالعه از بين 759 خانمي که براي آن ها ماموگرافي انجام شده بود، نشان داد که اکثريت واحدها بين 45-41 سن سال داشتند، شايع ترين شکايت بيماران درد پستان بوده است و 53 درصد داراي زخم و ترشح چرکي از پستان بودند. همچنين در بررسي نتايج ماموگرافي توسط متخصصان راديولوژي، در 68 درصد موارد ضايعه اي مشاهده نشد و 24 درصد وجود دانسيته بالا، 6 درصد توده خوش خيم، 0.5 درصد توده بدخيم و 1.44 درصد ماستيت را ثبت و گزارش کردند.
نتيجه گيري: نتايج به دست آمده از اين مطالعه نشان مي دهد که آموزش زنان و اجراي برنامه هاي غربالگري بايد مورد توجه قرار گيرد. ماموگرافي و سونوگرافي قابل اعتمادترين و رايج ترين تکنيک هاي تصويربرداري براي تشخيص زودرس ضايعات پستان هستند. کشف زودهنگام توده سرطاني با بهترشدن پيش آگهي سرطان همراه است از اين رو وظيفه هر پزشک است که تا حد امکان موارد غير طبيعي پستان را در مراحل اوليه تشخيص داده و اقدامات تشخيصي قطعي را انجام دهد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: مقاله حاضر با هدف بررسي رابطه بين کيفيت زندگي و اميد به زندگي در بيماران زن مبتلا به سرطان بعد از عمل جراحي صورت پذيرفت.
روش بررسي: نمونه پژوهش شامل 100 زن مبتلا به سرطان بود که بعد از گذشت 2 سال از عمل جراحي جهت کنترل بيماري هر سه ماه يک بار به پزشک متخصص انکولوژي مراجعه مي کردند. سن بيماران در محدوده 50-35 سال قرار داشت. فرضيه پژوهش اين بود که بين کيفيت زندگي و اميد به زندگي رابطه معني داري وجود دارد. طرح پژوهش توصيفي- تحليلي بود. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه 1- پرسشنامه اميد اسنايدر (10 سوال) با جهت گيري مثبت و منفي که ضريب پايايي آن با استفاده از آلفاي کرونباخ 0.70 و ضريب پايايي پس از يک ماه 0.74 محاسبه شد. 2- مقياس کوتاه ارزيابي کيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني(WHOQOL-BREEF)  با 26 سوال در ابعاد سلامت جسماني، رواني، اجتماعي و محيط زندگي بودکه اعتبار آن 0.78 برآورد گرديد. آزمون هاي آماري مورد استفاده آمار توصيفي و استنباطي (همبستگي و رگرسيون) بود.
يافته ها و نتيجه گيري: داده هاي پژوهش حاکي از رابطه مثبت و معني دار بين اميد به زندگي و کيفيت زندگي بود. بدين صورت که هر چه اميد به زندگي بالاتر، کيفيت زندگي نيز مطلوب تر خواهد بود و بالعکس. در نتيجه توان پيش بيني کيفيت زندگي بهتر از روي اميد به زندگي نيز وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: سرطان پستان شايع ترين نوع سرطان درکل زنان و اولين سرطان شايع ميان زنان کشورمان مي باشد. از آنجايي که روش هاي غربالگري از جمله بهترين روش هاي تشخيص زودرس مي باشند که انجام آن ها شيوع اين سرطان را کاهش مي دهد، لذا اين مطالعه براي بررسي ميزان آگاهي و عملکرد در ارتباط با روش هاي غربالگري سرطان پستان قبل و بعد از آموزش ميان دبيران شاغل در دبيرستان هاي شهر آمل اجرا شد.
روش بررسي: اين بررسي به روش نيمه تجربي بر روي 48 نفر از دبيران شاغل در دبيرستان هاي دولتي شهر آمل که به روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي از مناطق مختلف آموزش و پرورش شهري انتخاب شدند، اجرا شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه و چک ليست محقق ساخته بوده است که قبل و 6 ماه بعد از آموزش توسط نمونه هاي پژوهش تکميل گرديد، سپس اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و استفاده از آمار توصيفي انجام شد و P<0.05 معني دار تلقي گرديد.
يافته ها: نتايج حاصل از آزمون هاي آماري نشان داد که قبل از آموزش، درصد افراد داراي آگاهي و عملکرد مطلوب براي خودآزمايي پستان، معاينه کلينيکي و ماموگرافي به ترتيب (9.3 درصد و 1.9درصد)(0 درصد و 6.3 درصد)(0 درصد و 0 درصد) بوده و بعد از آموزش اين مقادير به ترتيب به (39.5 درصد و 14.8 درصد)(40.7 درصد و44.4 درصد)(51.9 درصد و 38.9 درصد) افزايش يافته است که تفاوت آماري ميان آن ها معني دار بوده است (.(P=0.0001
نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين پژوهش، آموزش بر بهبود ميزان آگاهي و عملکرد روش هاي غربالگري سرطان پستان نقش داشته است. لذا، توصيه مي شود که سياست هايي جهت آموزش، افزايش مراکز غربالگري و يادآوري منظم جهت غربالگري پستان اتخاذ گردد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: با توجه به اين که سرطان پستان به عنوان يک مشکل بزرگ بهداشتي رو به افزايش است و همچنين نقشي که خودآزمايي پستان در تشخيص زودرس اين سرطان و مرگ و مير ناشي از آن دارد و نيز اهميت دانش، نگرش و عملکرد زنان در اين زمينه اين تحقيق براي مقايسه آگاهي، نگرش و عملکرد (KAP) بر روي زنان شهر گرگان که داراي مشاغل مختلف بودند، صورت گرفت.
روش بررسي: يک مطالعه توصيفي- تحليلي، مقطعي با نمونه گيري تصادفي از بين سه گروه شغلي پرستاري، معلمي و کارمندان ادارات گرگان با استفاده از پرسشنامه و مراجعه مستقيم پژوهشگر صورت گرفت. پرسشنامه دو قسمتي بود که قسمت اول شامل اطلاعات دموگرافيک نمونه ها و قسمت دوم پرسشنامه (KAP) راجع به آگاهي خودآزمايي پستان 16 سوال، راجع به عملکرد 6 سوال و در رابطه با نگرش 12 سوال بود. اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss و تست هاي آماري کاي دو و ميزان فراواني و آناليز واريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: مجموعه نمونه ها شامل 330 نفر بود که در هر گروه 110 نفر بودند، سن نمونه ها بين 22 تا 54 سال با ميانگين و انحراف معيار 33.9±0.39 سال بود، از نظر قوميت بيشترين (91.8 درصد) فارس و (98.2 درصد) تحصيل کرده بودند. درمجموع پرستاران از نظر آگاهي 67.7 درصد و عمکلرد 78.6 درصد بهترين وضعيت را داشتند و معلمان 68.9 درصد بهترين نگرش را داشتند. بر اساس آزمون کاي دو بين قوميت و تحصيلات با ميزان آگاهي، قوميت و تحصيلات و تاهل با ميزان عملکرد و نگرش تفاوت آماري معني داري وجود نداشت، ولي بين شغل و تاهل با ميزان آگاهي و شغل با ميزان عملکرد و نگرش تفاوت آماري معني داري وجود داشت. همچنين بر اساس آزمون آاناليز واريانس بين آگاهي و ميانگين سن و عملکرد با سن ارتباط معني داري وجود نداشت ولي بين ميانگين سن با نگرش تفاوت معني داري وجود داشت.
نتيجه گيري: اين تحقيق نشان داد که ميزان آگاهي، عملکرد و نگرش در کل متوسط مي باشد و به برنامه هاي آموزشي بيشتري براي خودآزمايي پستان در خانم ها نياز است.

 نسخه قابل چاپ

سرطان پستان شايع ترين سرطان در بين بانوان سراسر دنيا و در عين حال يکي از درمان پذيرترين آن ها است. اين دو مشخصه يعني شايع ترين و قابل درمان بودن اين بيماري باعث شده است که تعداد زيادي از بيماران درمان شده باشند، طول عمر زياد داشته و نيازمند حمايت هاي پس از تشخيص، حين و پس از درمان باشند.
بسياري از بانوان پس از اطلاع ار ابتلا به اين بيماري دچار عوارض روحي مانند افسردگي و اضطراب مي شوند و انجام درمان هاي سخت همچون عمل جراحي و شيمي درماني که هر يک با عوارض جانبي خاصي همراه است. اين عوارض روحي را تشديد مي کند. اضطراب ناشي از بيماري و عوارض درمان گاهي تا سال ها پس از درمان باقي مي ماند و باعث کاهش کيفيت زندگي در اين بيماران مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: سرطان پستان يکي از شايع ترين بيماري هاي زنان است. شناسايي و تشخيص زودهنگام اين بيماري مي تواند در درمان آن بسيار موثر باشد. ماموگرافي در حال حاضر از موثرترين روش هاي تشخيص بيماري سرطان پستان است.
روش بررسي: ما با توجه به تصاوير ماموگرافي اقدام به تشخيص توده هاي موجود در تصاوير مي نماييم. در اين روش نرم افزار بدون نياز به تشخيص ناظر، نواحي اطراف تومور را به طور کامل و دقيق شناسايي مي کند و آن را به صورت مجزا نمايش مي دهد. در اين روش با استفاده از تکنيک هاي پردازش تصوير و الگوريتم هاي مبتني بر آن به تحليل تصاوير ماموگرافي پرداخته مي شود. انجام عمليات حذف نويز و تشخيص لبه و جداسازي نواحي با تراکم بيشتر از مهم ترين عناصر شيوه پيشنهادي است. روش نمونه گيري و انتخاب تصاوير به صورت نمونه گيري منظم (سيستماتيک) و تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس انجام شده است.
يافته ها: به دليل اينکه انسان در مراحل تشخيص توده نقشي ندارد و خطاهاي انساني در اين عمليات بي تاثير است، بنابراين روش پيشنهادي از دقت بسيار بالايي برخوردار است. سرعت تشخيص در روش ارائه شده بسيار بالاتر از روش هاي پيشنهادي در مقالات معتبر علمي و نيز روش تشخيص انساني توسط راديولوژيست است. ارتباط ميان تشخيص راديولوژيست با تشخيص توسط سيستم هوشمند (P=0.01) معني دار بود.
نتيجه گيري: الگوريتم مدل پيشنهادي بر روي 160 تصوير که از پايگاه داده جامعه تحليل تصاوير ماموگرافي (MIAS) دريافت شد، انجام شده است. نتايج به دست آمده بسيار قابل قبول و با درصد خطاي کمتر از 5 درصد است. سرعت بالا و نبود خطاي انساني از مهم ترين عوامل موثر در سيستم هوشمند پيشنهادي است.

 نسخه قابل چاپ