پاسخ به:مقالاتی در مورد بیمارستان
سابقه و هدف: اشتباهات شغلي از موارد غير قابل اجتناب در اکثريت حرفه ها به ويژه حرفه هاي بهداشتي درماني مي باشد. گزارش نمودن اشتباهات دارويي از يک سو موجب حفظ و رعايت ايمني بيمار و از سويي ديگر به عنوان يک گنجينه اطلاعاتي ارزشمند در راستاي پيشگيري از بروز اشتباهات دارويي در آينده محسوب مي گردد. هدف از اين مطالعه، تعيين علل و عوامل موثر بر عدم گزارش دهي اشتباهات دارويي کارکنان پرستاري از ديدگاه آنها مي باشد. مواد و روشها: براي انجام اين پژوهش که از نوع توصيفي - تحليلي مي باشد، از مجموع 200 نفر پرسنل پرستاري شاغل در بيمارستان، 140 نفراز مجموع پرستاران شاغل در شيفتهاي صبح، عصر و شب بيمارستان بهارلو در سال 1389 براي شرکت در اين پژوهش اعلام آمادگي نمودند (ميزان پاسخگويي 70% بود). بقيه پرستاران به دليل عدم تمايل در شرکت در پژوهش، از بررسي خارج شدند. نظرات پرستاران در مورد علل عدم گزارش دهي اشتباهات دارويي با استفاده از پرسشنامه تنطيم شده بر اساس مقياس پنج درجه اي ليکرت اندازه گيري گرديد. اين پرسشنامه شامل سه حيطه ترس از پيامد هاي گزارش دهي (11 گويه)، عوامل مديريتي (5 گويه) و فرايند گزارش دهي (3 گويه) بود. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 11.5 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: در کل جمعيت مورد مطالعه 98.6% زن ،50% متاهل، 97.9% کارشناس، 79.3% پيماني، 75.7% شيفت در گردش، 52.9% داراي سابقه کار کمتر از 5 سال بودند. ميانگين سني شرکت کنندگان در مطالعه 4.67±29.48 سال بود. علل گزارش نکردن اشتباهات دارويي به شرح ذيل بود: ميانگين امتيازات در حيطه ترس از پيامدهاي گزارش دهي، عوامل مديريتي و فرآيند گزارش دهي به ترتيب 1.68±3.09، 1.12±3.68 و 1.26± 2.73 بود. يافته ها نشان داد حيطه عوامل مديريتي مهم ترين علت گزارش نکردن اشتباهات دارويي در پرستاران بود. با استفاده از آزمونهاي آنوا و T -test مشخص شد پرستاراني که با حيطه هاي ترس از پيامدهاي گزارش دهي و عوامل مديريتي به عنوان دلايل عدم گزارش اشتباهات دارويي توافق داشتند (امتياز بيشتري در اين زمينه داشتند)، اغلب در شيفت در گردش مشغول به ارايه خدمت بوده (P=0.04) و در استخدام آنها پيماني (P=0.03) بوده اند. آزمون ²? نيزنشان داد که ميانگين هر سه حيطه بررسي شده با افراد گروه سني 35 - 25 سال ارتباط معني دار داشته است (P<0.001). نتيجه گيري: عوامل مديريتي و ترس از پيامدهاي گزارش دهي دو مانع مهم گزارش دهي اشتباهات دارويي در پرستاران است. با عنايت به ارتباط معني دار بين شيفت در گردش و پيماني بودن استخدام که هردو مورد حاکي از جوان بودن و تجربه حرفه اي محدود پرستاران شاغل مي باشد (غالبا" پرسنل در گردش و پيماني سابقه زير 5 سال دارند) (جدول شماره يک) و با توجه به اهميت ايمني بيمار، لزوم ايجاد رابطه مثبت بين مديران پرستاري و کارکنان پرستاري، تامين فضاي همکاري صميمي و طراحي بسته آموزشي ضمن خدمت براي پرستاران در بدواستخدام در خصوص اشتباهات دارويي، عواقب و نتايج آنها و ضرورت گزارش دهي اشتباهات اجتناب ناپذير مي نمايد. ترويج فرهنگ ايمني بيمار نيز بي ترديد يکي از راهکارهاي اساسي کاهش خطاهايي از اين دست خواهد بود. به کارگيري رويکرد سيستمي به منظور بررسي عوامل زمينه ساز ، برطرف کردن اين عوامل تا حد ممکن و طراحي سيستمي براي گزارش دهي اشتباهات کاري خصوصا" اشتباهات دارويي حايز اهميت است.
نسخه قابل چاپ
زمينه و هدف: هدف اين مطالعه بررسي ايمني و عملکرد فناوري سي تي اسکن dual-source در مقايسه با سي تي اسکن single-source و آنژيوگرافي مرسوم در تشخيص و درمان بيماري عروق کرونر قلب مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه مروري نظام مند براي يافتن شواهد، بانک هاي اطلاعاتي Cochrane Library، MEDLINE، EMBASE،Google Scholar و TRIP تا آوريل 2009 مورد جستجو قرار گرفتند. همچنين فهرست منابع مقالات کليدي يافت شده و پايان نامه ها نيز مورد جستجو قرار گرفتند. يافته ها: 17 مقاله وارد مطالعه شدند که 9 مقاله در زمينه ايمني و 12 مقاله در زمينه عملکرد فناوري بود و چهار مقاله نيز مطالبي در هر دوزمينه گزارش نموده بودند. مطالعات يافت شده نشان داد DSCT يک فناوري غير تهاجمي است که در شرايط معمولي خطري در مورد استفاده از آن وجود ندارد و در آن ميزان دوز اشعه دريافتي توسط بيماران از SSCT کمتر و از روش آنژيوگرافي مرسوم بيشتر است. متوسط حساسيت DSCT 90.4 درصد، متوسط ويژگي 82 درصد، متوسط ارزش اخباري مثبت 83 درصد و متوسط ارزش اخباري منفي 96 درصد بود. در SSCT متوسط حساسيت، ويژگي، ارزش اخباري مثبت و ارزش اخباري منفي به ميزان کمي از DSCT پايين تر بود. نتيجه گيري: اين فناوري در مقايسه با SSCT در مجموع به ميزان کمي از حساسيت و ويژگي بيشتري برخوردار است و اين دو فناوري نسبت به ساير فناوري هاي غير تهاجمي از حساسيت و ويژگي بيشتري برخوردارند. البته دقت هيچکدام از اين فناوري ها به اندازه اي بالا نيست که بتواند جايگزين آنژيوگرافي مرسوم شود.
سابقه و هدف: ارزيابي يک سيستم اطلاعات، بدون تحليل درک کاربران آن سيستم غير ممکن است. رضايت کاربر به عنوان ضمانت اجراي موفق يک سيستم اطلاعات محسوب مي شود. توجه به زمينه استفاده از سيستم اطلاعاتي (کاربر، وظيفه، تجهيزات و محيط)، نوع کاربر و تجربه کامپيوتري کاربر در ارزيابي کيفيت ارگونوميک سيستم هاي نرم افزاري ضروري است. به همين منظور در اين پژوهش کيفيت ارگونوميک نرم افزارHIS ايران با سه نرم افزار ديگر مقايسه مي شود. مواد و روش ها: مطالعه از نوع مقايسه اي بوده و در 1389 انجام شد. ابتدا سيستم هاي اطلاعات بيمارستاني ايران با استفاده از ابزار استانداردي به نام ايزومتريک 9241 ارزيابي شد. سپس نتايج ارزيابي سيستم اطلاعات بيمارستاني ايران با سه نرم افزار کشورهاي ديگر مقايسه شد. اين نرم افزارها شامل نرم افزار IS-H*med (ارزيابي انجام شده توسط هامبورگ و همکاران در 2004)، نرم افزار SAP-HR (مطالعه انجام شده توسط گروبر در سال 2000) و نرم افزار مايکروسافت واژه پرداز براي ويندوزها (پژوهش انجام شده توسط گديگا و همکاران در سال 1999) است. در اين پژوهش از آزمون t-test يک نمونه اي و ميانگين جهت مقايسه معيارهاي مورد نظر در نرم افزارهاي مختلف استفاده شد. داده ها با استفاده از SPSS و Excel تحليل شدند. يافته ها: يافته هاي حاصل از مقايسه IS-H*med و HIS نشان داد HIS نسبت به IS-H*med از نظر همه معيارهاي ايزومتريک به طور معني داراي داراي قابليت استفاده بيشتري است. از نظر کاربران نرم افزار HIS نسبت به SAP-HR از نظر معيارهاي "مناسب براي انجام وظيفه"، "تحمل خطا" و "قابليت يادگيري" به طور معني داري داراي قابليت استفاده بيشتري بود ولي از نظر معيارهاي قابليت خود توصيفي، تطابق با انتظارات کاربر و قابليت شخصي سازي اختلاف معني دار نبودHIS . در مقايسه با نرم افزار واژه پرداز مايکروسافت به طور معني داري از قابليت استفاده کمتري برخوردار بود. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد سيستم اطلاعات بيمارستاني ايران نسبت به سه نرم افزار ديگر از نظر ارگونوميکي داراي کيفيت متوسط است. پيشنهاد مي شود هنگام طراحي و توسعه سيستم هاي اطلاعاتي به انتظارات کاربران از سيستم توجه بيشتري شود.
زمينه و هدف: رفتار شهروندي سازماني، يک رفتار فردي آگاهانه و با بصيرت است که اگر چه مستقيما با سيستم پاداش رسمي سازمان بازشناخته نمي شود اما مي تواند بر عملکرد سازمان ، نقش مثبت و تاثير گذاري داشته و کارکردهاي آن را ارتقا بخشد. در اين مطالعه، به بررسي رابطه بين رفتار شهروندي سازماني و عوامل تاثير گذار بر آن پرداخته شده است. روش کار: اين مطالعه، مطالعه اي است توصيفي - تحليلي که به صورت مقطعي بر روي يک نمونه 130 نفري از پرسنل شاغل در حوزه ستادي دانشگاه علوم پزشکي شيراز که با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي در سال 1388 انتخاب شده اند، انجام شده است. اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه جمع آوري شده است. جهت تحليل و ارايه داده ها از آمار توصيفي و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است. سطح معني داري نيز 0.05 در نظر گرفته شده است. يافته ها: نتايج مطالعه حاکي از آن است که رفتار شهروندي سازماني با فرهنگ سازماني، شخصيت و کنترل دروني، رابطه آماري مثبت و معني دار (P<0.001) و با استرس شغلي، رابطه آماري معکوس و معني دار (P<0.001) دارد. همچنين، بين ابعاد مختلف رفتار شهروندي سازماني با يکديگر نيز رابطه آماري مثبت و معني دار وجود دارد (P<0.001) از سوي ديگر، بين تواضع با فرهنگ سازماني، کانون کنترل و شخصيت، رفتار مدني با فرهنگ سازماني، گذشت و جوانمردي با فرهنگ و شخصيت و در نهايت، بين با وجدان بودن با فرهنگ، رابطه آماري مثبت و معني دار اما بين تواضع، رفتار مدني و با وجدان بودن با استرس شغلي و نيز بين با وجدان بودن و شخصيت، رابطه آماري منفي و معني داري وجود دارد (P<0.05). نتيجه گيري: کاهش استرس شغلي، وجود عدالت سازماني و فرهنگ سازماني مشوق جمع گرايي و رفتارهاي شهروندي و نيز خصوصيت فردي کارکنان از جمله شخصيت، کانون کنترل و ... بر روي ميزان بروز رفتار شهروندي سازماني توسط کارکنان دانشگاه علوم پزشکي شيراز تاثير گذار است و توجه به هر يک از اين ابعاد و فاکتورهاي کليدي و تلاش در جهت تقويت و حمايت از آنها توسط مديران مي تواند موجب اشاعه هر چه بيشتر اين رفتارها و در نتيجه بهبود عملکرد سازمان شود.
سابقه و هدف: هزينه نيروي انساني هر بيمارستان، به عنوان بزرگترين ارايه کننده مراقبت هاي بهداشتي و درماني به آحاد جامعه، بخش عمده منابع و اعتبارات تخصيص يافته به بخش بهداشت و درمان کشور را به خود اختصاص مي دهد. در اين پژوهش، هدف مدلسازي بيمارستان و استفاده از سيستم هاي هوشمند براي تنظيم برنامه نوبت کاري و تعيين تعداد بهينه کارکنان به منظور افزايش کارايي بيمارستان و حداقل نمودن هزينه ها، مي باشد. از آنجايي که حضور بيماران در بيمارستان و ترخيص آنها مي تواند بصورت يک سيستم واقعه گسسته با ويژگي هاي فرآيندهاي مارکوف در نظر گرفته شود، در گام نخست، با استفاده از مدل هاي زنجيره اي مارکوف، تخمين مناسبي از شرايط سيستم نظير تعداد تخت هاي مورد نياز و تخت هاي اشغال شده، ارايه مي گردد که مي تواند در بهينه سازي استفاده از ظرفيت ها، کمک شاياني نمايد. در گام دوم، در راستاي توسعه مدل، با استفاده از شبکه پتري، رويکردي جهت حداقل نمودن هزينه ها بيان مي شود. در نهايت، جهت کنترل و بهينه سازي مدل با بکارگيري الگوريتم ژنتيکي براي نوبت دهي بهينه منابع انساني مانند پرستاران ارايه مي شود. مواد و روشها: اين مطالعه کاربردي واز دسته مطالعات توصيفي - تحليلي است که به صورت طراحي نرم افزار بوده و ابزار گردآوري داده ها چک ليست برنامه نوبت کاري و پرونده هاي بيماران بيمارستان بوعلي بود، که روايي آن توسط متخصصين مربوط ، مورد تاييد قرار گرفت که پس از مشاهده، زمان سنجي، همچنين زمان سرويس دهي منابع انساني به انواع بيماران و مطالعه برنامه نوبت کاري پرستاران و پزشکان با استفاده ازطراحي سيستم هاي هوشمند مورد بررسي قرار گرفته است. تجزيه و تحليل داده ها و برنامه ريزي به روش شبکه پتري و زنجيره مارکوف و الگوريتم ژنتيکي با استفاده از نرم افزار مطلب و Hpsim انجام شده است. يافته ها: مقايسه برنامه تهيه شده و سيستم طراحي شده، ميزان 42% بهبود کاهش هزينه و 87%صرفه جويي در زمان سرويس دهي به بيمار را نشان مي دهد. نتيجه گيري: مدل هاي متنوع تحقيق در عمليات همچون سيستم هاي هوشمند و مدلسازي مي تواند به عنوان ابزار مفيدي براي زمان بندي و تعيين تعداد بهينه کارکنان مورد نياز بخش هاي مختلف يک بيمارستان که از اهميت حياتي و ويژه اي برخوردار است، مورد استفاده قرار گيرد، از آنجا که سيستم طراحي شده در اين پژوهش محدود به داده هاي اخذ شده از بخش ها مرکز آموزشي و درماني بوعلي وابسته به واحد پزشکي دانشگاه آزاد اسلامي مي باشد، براي تعميم آن و استفاده بهينه در بيمارستان هاي ديگر نيازمند ايجاد تغييرات در برنامه نويسي بر اساس داده ها مي باشد. لذا توصيه مي شود براي قابل استفاده نمودن اين سيستم ها در بيمارستانهاي ديگر و افزودن قيود، بطوريکه برنامه تهيه شده به دنياي واقعي نزديکتر شود، انجام پذيرد.
