مقالات بیابان

كهور دره اي Prosopis koelziana Burkil گونه بومي و شاخص رويش هاي صحرايي - سندي مي باشد كه از كرانه نوار ساحلي استان هاي بوشهر، هرمزگان، سيستان و بلوچستان تا حواشي كوير لوت در استان كرمان به صورت لكه اي پراكنش دارد. كهور دره اي در جنوب استان كرمان (كهنوج، جيرفت، بم، نرماشير، فهرج و شهداد) سطوح رويش وسيعي را اشغال مي نمايد، اين رويشگاه ها از نظر فلوريستيك، اقليم، خاك، تراكم و انبوهي متنوع هستند. اقليم مناطق انتشار اين گونه از نوع، فراخشك گرم، فراخشك معتدل و خشك گرم است. ميانگين بارندگي ساليانه رويشگاه هاي اين گونه داراي دامنه 25 تا 204 ميلي متر و حداقل دما 1- درجه سانتيگراد است.

 نسخه قابل چاپ

جريان هاي محلي سطحي در نقاط مختلف تحت تاثير ناهمواري ها و توپوگرافي محل به اشکال مختلف ديده مي شوند و در اثر مکانيسم هاي متفاوت شکل مي گيرند. از آنجايي که جريان هاي سطحي بر کل فعاليت هاي کشاورزي، اقتصادي، ايمني حمل و نقل (جاده اي و هوايي)، انتقال شن و خاک و فرسايش خاک هاي سطحي تاثيرگذار مي باشند، شناخت کافي از اين جريان ها و پيش بيني زمان رخداد بادهاي شديد بسيار حائز اهميت است. دره لوت در قسمت جنوب شرقي ايران با امتداد شمال غربي - جنوب شرقي واقع شده است و با توجه به موقعيت محلي آن و ارتباطي که از طريق درياچه خشک جازموريان با نواحي ساحلي درياي عمان دارد، شناخت مکانيسم هايي که در پديد آمدن جريان هاي سطحي در منطقه موثر هستند جالب توجه مي باشد.
در اين مطالعه سعي شده است با توجه به داده هاي موجود، جريان هاي سطحي اين منطقه از نظر ديناميکي مورد بررسي و تحليل قرار بگيرند. به همين منظور مطالعه انجام شده شامل 3 قسمت آماري، همديدي و عددي بوده است. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي دهد که با توجه به توپوگرافي محل و قرار گرفتن دره لوت در بين رشته کوه هاي موازي و مرتفع پيدايش بادهاي شمالي در منطقه از الگوي بادهاي گپ تبعيت مي کند. از نظر آماري نيز همبستگي خوبي بين وقوع بادهاي قوي شمالي و گراديان فشار نصف النهاري ديده مي شود. فرارفت هواي سرد از عرض هاي شمالي و گراديان فشار نصف النهاري عواملي هستند که در پيدايش اين جريان ها نقش شايان توجهي دارند. همچنين نتايج حاصل از اجراي مدل MM5 براي يک مورد خاص در فوريه سال 2004 که از نظر همديدي موافق با شرايط ذکر شده است نيز شکل گيري اين جريان ها را تاييد مي کند.

 نسخه قابل چاپ

آگاهي از ميزان متوسط بارندگي، در يك حوضه آبخيز يكي از پارامترهاي اساسي در هيدرولوژي و طراحي سازه مي باشد تغييرات بارندگي در بعد زمان معمولا در قالب منحني هاي شدت - مدت - فراواني و الگوي زماني بارش مورد بررسي قرار مي گيرد. در حاليكه آگاهي از تغييرات مكاني بارش معمولا توسط تحليل منحني هاي عمق - سطح و تداوم (D.A.D) بارندگي امكان پذير مي باشد. يكي از مراحل اصلي در تهيه  منحني هاي D.A.D رسم نقشه هاي همباران است. جهت رسم اين نقشه ها روش هاي متعددي از جمله استفاده از گرايان بارندگي، روش هاي ساده آمار كلاسيك و روش هاي پيچيده زمين آماري مانند روش كريجينگ مورد استفاده قرار مي گيرند. هدف از اين تحقيق تحليل منحني D.A.D در پايه هاي زماني يك تا سه روزه در حوزه آبخيز كفه نمك سيرجان مي باشد. بدين منظور بعد از جمع آوري آمار  و اطلاعات مربوط به 59 ايستگاه باران سنجي در محدوده مطالعاتي، بارندگي هاي فراگير و حداكثر براي تداوم هاي يك تا سه روزه انتخاب شدند. سپس جهت رسم نقشه هاي همباران رابطه بين بارندگي با ارتفاع مورد بررسي قرار گرفت كه به دليل عدم معني دار بودن اين رابطه، جهت رسم نقشه ها همباران و تعيين متوسط بارندگي دو روش زمين آماري كريجينگ و عكس فاصله با توان هاي (3-1) مورد ارزيابي قرار گرفتند. در اين تحقيق براي ارزيابي دو روش فوق از معيار ميانگين خطاي مطلق (MAE) استفاده شد.
نتايج اين ارزيابي نشان داد كه در منطقه مورد مطالعه روش كريجينگ در تعيين متوسط بارندگي بر روش عكس فاصله ارجحيت دارد. سپس با استفاده از روش كريجينگ نقشه هاي همباران يك تا سه روزه براي  منطقه مورد مطالعه تهيه و منحني هاي D.A.D رسم شدند. با استفاده از اين منحني ها تبديل بارندگي نقطه اي به متوسط بارندگي تا مساحت 20 هزار كيلومترمربعي براي منطقه مورد مطالعه امكان پذير است. همچنين بررسي منحني هاي مذكور نشان مي دهد كه مقدار بارندگي در مركز نسبت به مقدار آن در يك سطح 20 هزار كيلومتر مربعي براي تداوم هاي يك تا سه روزه بترتيب برابر با 1.98، 1.74، 1.48 مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

پوسته هاي بيولوژيک خاک مجموعه اي از خزه ها، گلسنگ ها، جگرواش ها و سيانوباکتري ها هستند که در زير گياهان آوندي و فضاهاي خالي بين آنها پراکنده شده و مناطق عاري از پوشش را، به خصوص در مراتع مناطق خشک و نيمه خشک، مي پوشانند و يا در جاهايي فلور غالب منطقه محسوب مي شوند. در چنين محيط هايي خزه ها و گلسنگ ها دو گروه اصلي پوسته بيولوژيک خاک هستند که تاثيرات متعددي بر خصوصيات خاک و گياهان آوندي دارند. اين تحقيق به  منظور بررسي تاثير اين دسته از گياهان غير آوندي بر ويژگي هاي نفوذپذيري، رطوبت وزني و حجمي و پتانسيل ماتريسي (ماتريک) خاک در مراتع قره قير در ترکمن صحرا انجام شده است. در اين مطالعه شدت نفوذپذيري با حلقه هاي نفوذسنج (استوانه مضاعف)، رطوبت وزني و حجمي خاک در دو عمق 5-0 و 20-5 سانتي متر با استفاده از کرهايي به گنجايش 100 سانتي متر مکعب و پتانسيل ماتريک با استفاده از تانسيومتر در خاک داراي خزه -گلسنگ و خاک بدون خزه - گلسنگ مورد مقايسه قرار گرفته است. از آنجايي که اقليم، توپوگرافي، گياهان آوندي و بافت خاک در قسمت هاي مورد مطالعه مشابه بوده و تفاوت اين نقاط مربوط به حضور يا عدم حضور پوسته هاي بيولوژيک بود، لذا تفاوت در خصوصيات مورد مطالعه را مي توان تا حد زيادي با حضور يا عدم حضور خزه - گلسنگ مرتبط دانست. پس از انجام آزمايش ها، ميانگين داده هاي به دست آمده از دو دسته خاک با آزمون  tمورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج به دست آمده نشان داد که بين خصوصيات مورد مطالعه در دو دسته خاک تفاوت معني دار وجود دارد بطوريکه خاک داراي خزه - گلسنگ از نفوذپذيري و رطوبت وزني و حجمي بالاتر و پتانسيل ماتريک کمتري برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي قدرت رقابتي ذرت (رقم سينگل كراس 704) و سلمه تره آزمايشي در سال زراعي 1381 در مزرعه پژوهشي دانشگاه تهران واقع در دولت آباد كرج انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل 7 سطح تراكم سلمه تره (0، 5 ،10، 15 ،20 ،25 و 30 بوته در متر مربع و  2سطح الگوي كاشت ذرت (تك رديفه و دو رديفه) بودند. مدل هاي عكس عملكرد و كاهش عملكرد در مورد اطلاعات جمع آوري شده برازش گرديد و از ضرايب معادلات مذكور براي تفسير روابط رقابتي دو گونه استفاده گرديد كه ضريب معادلات خطي عكس عملكرد بيولوژيك كشت تك رديفه و دو رديفه مشابه بوده ولي ضريب معادلات خطي عكس عملكرد دانه نشان داد كه عملكرد در كشت دو رديفه بيشتر از تك رديفه بوده و در كل عملكرد دانه ذرت بيشتر از عملكرد بيولوژيك تحت تاثير تراكم علف هرز قرار گرفته است. نتايج مربوط به برازش داده ها به مدل افت عملكرد نشان داد كه كه درصد افت عملكرد ذرت در تراكم هاي مختلف سلمه تره به ترتيب در الگوي كاشت تك رديفه از 19.2% تا 36.4% و در الگوي كاشت دو رديفه از 12.9% تا 29.8% متغير بودند. ضرايب مربوط به مدل افت عملكرد a: ( پارامتري كه تاثير افزايش اولين علف هرز را نشان دهد) و m (حداكثر افت عملكرد نسبي) به ترتيب براي الگوي كشت تك رديفه 6.75 و 44.5 و براي الگوي كشت دو رديفه 3.55 و 41.6 بود. كه ضرايب نشان دادند كه الگوي كشت دو رديفه نسبت به تك رديفه قدرت رقابتي بيشتري را نسبت به علف هرز سلمه تره نشان دادند.

 نسخه قابل چاپ

در آزمايش گلداني 1 اثرات شوري آب آبياري 5/0 تا 16 دسي زيمنس بر متر حاصل از كلرور سديم بر شاخص هاي رشد نهال هاي بذري هفت رقم پسته از  Pistacia vera L.و نيز در مورد نهال هاي بذري بنه (P.mutica) بررسي شد. اين آزمايش بصورت اسپليت پلات با طرح پايهRCBD  انجام شد. آزمايش گلداني شماره 2 در مورد نهال هاي بذري همان ارقام با شوري هاي آب آبياري 5/0 تا 5/16 دسي زيمنس بر متر و با سه نوع نمك كلرور سديم، كلرور كلسيم و كلرورمنيزيم  با نسبت هاي (5:1:1)Na:Ca:Mg ، (1:5:1) Na:Ca:Mg و (1:1:5) Na:Ca:Mg بصورت سه طرح اسپليت پلات جداگانه با طرح پايه RCBD انجام شد. با توجه به نتايجي كه از آزمايش هاي 1 و 2 بدست آمد، سه رقم ممتاز، اوحدي و بادامي ريز با مقاومت هاي متفاوت به شوري انتخاب و آزمايش گلداني شماره 3 بصورت آزمايش 2 انجام شد. از نظر وزن خشك كل بين سطوح شوري در آزمايش 1 تفاوت قابل توجهي وجود داشت. در آزمايش 2 در حالتي كه نمك غالب كلرور سديم بود، از نظر شاخص هاي رشد از جمله  وزن خشك كل بين سطوح متفاوت شوري تفاوت هاي قابل توجهي وجود داشت. در شرايطي كه نمك هاي غالب كلرور كلسيم و كلرور منيزيم بود نيز از نظر ويژگي هاي مورد نظر بين سطوح شوري تفاوت هاي چشمگير ولي با تغييراتي نسبت به كلرور سديم ملاحظه گرديد. نتايج آزمايش 3 در رابطه با غلظت و نوع نمك ها مشابه آزمايش هاي 1 و 2 بود ولي مقاومت ارقام به شوري نسبت به آزمايش هاي قبلي متفاوت بود. با مقايسه ميانگين وزن خشك كل هر رقم در سطوح متفاوت شوري نسبت به شاهد بويژه در شرايط شوري حاصل از كلرور سديم در آزمايش هاي 1 و 2 بادامي ريز به شوري مقاوم، ممتاز و اوحدي نسبتا حساس تشخيص داده شد. در حالي كه در آزمايش 3 با تغيير منبع تهيه بذر در مقايسه با آزمايش هاي 1 و 2 افزايش در مقاومت اوحدي و كاهش در مقاومت بادامي ريز ملاحظه گرديد. با توجه به نتايج ساير تحقيقات گزينش پايه هاي مقاوم به شوري را از بين توده هاي بذري بادامي ريز توصيه مي نماييم.

 نسخه قابل چاپ

امروزه کاربرد کمپوست در خاک هاي کشاورزي کم و بيش رايج شده است، ولي متاسفانه به دليل بالا بودن درصد رطوبت زباله هاي شهري، مقدار زيادي شيرابه در فرآيند تبديل زباله به کمپوست توليد مي شود که اگر به شيوه اي مناسب جمع آوري نشود مي تواند مشکلات زيست محيطي ايجاد نمايد. بنابراين بمنظور بررسي تاثير شيرابه و کمپوست حاصل از زباله هاي شهري بر عملکرد و اجزاي عملکرد گياه گندم اين مطالعه با چهار تيمار آبياري در نسبت هاي مختلف شيرابه و آب (T₀ = آب معمولي، T₂ = 20 ، T₄= 40 و T₆= 60 درصد حجمي شيرابه با آب) در خاک حاوي 15 تن در هکتار کمپوست زباله شهري در شرايط گلخانه بر روي گياه گندم بصورت طرح کاملا تصادفي در سه تکرار انجام شد. نتايج بدست آمده بيانگر اثرات معني دار نسبت هاي مختلف شيرابه و آب و کمپوست زباله شهري بر عملکرد و اجزاي عملکرد گندم بود. بطوريکه عملکرد و اجزاي عملکرد گندم با افزايش نسبت شيرابه به آب به بيش از نسبت 20.80 کاهش يافت. بيشترين عملکرد و اجزاي عملکرد در نسبت شيرابه به آب 20.80 (T₂) و در خاک حاوي کمپوست مشاهده شد. بعلاوه مقايسه خاک شاهد با و بدون کمپوست بيانگر تاثير مثبت کمپوست بر تعداد دانه در سنبله، طول سنبله، وزن دانه در سنبله، عملکرد کاه و کلش و دانه در گلدان بوده، که احتمالا بدليل افزايش ماده آلي و فراهمي سطوح عناصر غذايي در خاک و بهبود خصوصيات فيزيکي خاک مي باشد. در رابطه با ارتفاع گياه، تعداد دانه در سنبله، وزن دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد کاه و کلش و عملکرد دانه در گلدان، اثرات مثبت تيمار آبياري با نسبت شيرابه به آب 20.80 در افزايش اين پارامترها بمراتب بيشتر از اثرات ايجاد شده توسط افزودن کمپوست بوده است.

 نسخه قابل چاپ

اين تحقيق با هدف بررسي نقش برخي عوامل مدل هاي تجربي MPSIAC و EPM در برآورد رسوب، در حوزه طالقان انجام شده است. ارزش عوامل ساختاري مدل ها و خصوصيات حوضه از طريق گرفتن نقاط تصادفي و با استفاده از GIS استخراح و از طريق نرم افزارهاي آماري پردازش هاي لازم براي تعيين همبستگي و رگرسيون چند متغيره انجام شد. نتايج نشان داد كه درجه حرارت متوسط ساليانه با توليد رسوب مدل MPSIAC همبستگي منفي و معني داري دارد ولي در مدل EPM اين عامل تاثير معني داري را نشان نداد. بارندگي و شيب با ميزان رسوب توليدي هر دو مدل همبستگي مثبت و معني داري را نشان دادند. همچنين با افزايش ارتفاع از سطح دريا، رسوب برآوردي مدل MPSIAC افزايش چشمگيري را نشان مي دهد. با افزايش ارتفاع رواناب و دبي ويژه پيك ميزان رسوب بيشتري توسط هر دو مدل برآورد شد. در مدل MPSIAC افزايش درصد تاج پوشش باعث كاهش و افزايش درصد اراضي لخت موجب افزايش توليد رسوب مي شود ولي در مورد مدل EPM اين دو عامل تاثير معني داري را نشان ندادند. در روابط رگرسيوني ارايه شده براي مدل هاي EPM و MPSIAC، به ترتيب عوامل امتياز زمين شناسي و درصد تاج پوشش با كنترل 82% و 49% تغييرات توليد رسوب، بيشترين اهميت را دارند. شيب و ارتفاع رواناب ساليانه به ترتيب در درجه هاي دوم و سوم اهميت قرار دارند.

 نسخه قابل چاپ

يكي از راه هاي بهبود جوانه زني و استقرار گياهچه ها در شرايط رطوبت كم و همچنين دماي پايين پرايمينگ مي باشد. هدف تحقيق حاضر تعيين بهترين مدت زمان هيدروپرايمينگ و بررسي اثر آن بر روي صفات مختلف رشدي در هنگام جوانه زني ارقام مختلف جو (کرمانشاه، گرگان و زر جو) بود. بدين منظور آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در آزمايشگاه بانك ژن دانشكده كشاورزي دانشگاه تهران در سال 1382 اجرا شد. زمان هاي مختلف هيدروپرايمينگ (5، 10 و 15 ساعت) از طريق قرار دادن بذور در معرض آب مقطر انجام و آزمون جوانه زني استاندارد بعد از پايان دوره پرايمينگ و ايجاد تعادل رطوبتي در بذور انجام شد. صفات مورد بررسي در اين تحقيق عبارت از: درصد و سرعت جوانه زني، طول کلئوپتيل و طويلترين ريشه بذري، وزن خشک اندام هاي هوايي و ريشه چه ها و شاخص هاي ويگور بودند. تجزيه واريانس داده ها مشخص نمود كه ارقام از نظر کليه صفات بجز طويلترين ريشه بذري باهم تفاوت داشتند. اثر تيمار هيدروپرايمينگ براي کليه صفات مطالعه شده معني دار بود و در سطح مناسب آن، اين تيمار موجب بهبود صفات ذکر شده گرديد. همچنين اثر متقابل بين تيمار هيدروپرايمينگ و ارقام معني دار بود بطوريکه در رقم زرجو هيدروپرايمينگ به مدت 10 ساعت و در ارقام کرمانشاه و گرگان هيدروپرايمينگ به مدت 15 ساعت مناسب ترين واکنش هاي ارقام را موجب شد. نتايج اين تحقيق هماهنگ با اين فرضيه است كه در شرايط نامساعد رشدي از جمله شرايط ديم اعمال تيمار هيدروپرايمينگ در جو يك سري شرايط متابوليكي مناسبي را در بذر بوجود آورده كه مجموعه اين شرايط علاوه بر تسريع جوانه زني، توسعه بهتر اندام هاي هوايي و زير زميني را موجب شده و باعث استقرار بهتر و زودتر گياهچه ها مي شود.

 نسخه قابل چاپ

براي مکانيابي اراضي مستعد آبخوانداري با استفاده از کنترل هرز آب در اين منطقه از پنج عامل شيب، نفوذ پذيري سطحي، قابليت انتقال آبرفت، ضخامت آبرفت و کيفيت آبرفت استفاده گرديد. براي تهيه نقشه شيب با رقومي کردن نقشه هاي توپوگرافي ????? :? در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي و تهيه مدل رقومي ارتفاع و فيلترهاي Dfdx-Dfdy اقدام گرديد . براي اندازه گيري نفوذ پذيري سطحي و تهيه واحدهاي همگن نفوذ پذيري با استفاده از تصاوير ماهواره اي لندست باند TM و ترکيب باند ?، ?، ? و تهيه تصوير رنگ هاي مجازي منطقه مورد مطالعه تعداد ?? نمونه خاک برداشت شد و در آزمايشگاه مورد آزمايش بافت قرارگرفته و با استفاده از جداول فائو، نفوذپذيري نقاط مشخص شد. براي کاهش خطاي برآورد در چهار نقطه از ?? نقطه مذکور، اقدام به انجام آزمايش نفوذپذيري به روش استوانه مضاعف شد و با استفاده از آن ساير نقاط بازسنجي گرديد. سپس در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي نقشه نقاط تهيه و با استفاده از روش كريجينگ درونيابي و نقشه هم نفوذ منطقه به دست آمد. براي تهيه نقشه هم انتقال دشت از نقشه خطوط هم انتقال امور آب استان (5) استفاده شد. ضخامت آبرفت نيز با استفاده از نقشه خطوط هم عمق آبرفت در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي رقومي سپس درونيابي و پلي گون بندي شد. براي تهيه نقشه کيفيت آبرفت نيز از اطلاعات امور آب استان استفاده شد. در نهايت نقشه ژئومورفولوژي منطقه و نقشه حساسيت به فرسايش سازندها در حوزه آبخيز بالادست تهيه و بر اساس واحدهاي هيدرولوژيک منطقه از نظر حساسيت به فرسايش طبقه بندي شد. پنج لايه اطلاعاتي تهيه شده با استفاده از مدل هاي مختلف تلفيق به منظور بررسي استعداد اراضي براي آبخوانداري با استفاده از کنترل هرز آب و نتيجه گيري مدل مناسب، با همديگرتلفيق شدند. در نهايت بهترين مدل، انتخاب و نقشه ژئومورفولوژي با آن قطع داده شد تا موقعيت هريک از کلاس هاي اراضي در واحدهاي مختلف ژئومورفولوژي مورد ارزيابي قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

در فاصله سالهاي 1365 تا 1368 بمدت پنج سال سازگاري تعداد 19 گونه مرتعي در ايستگاه آقلا با بارندگي متوسط350 ميليمتر و خاک سنگين رسي - لومي با هدايت الکتريکي 9-5/22  دسي زيمنس بر متر و اسيديته حدود 8 مورد بررسي قرار گرفت. بذور گونه هاي غير بوته اي روي خطوط 2 متري و با فاصله 70 سانتيمتر از يكديگر و نهال گونه هاي بوته اي روي خطوط 25 متري و با فاصله 5/2 متر از هم در قالب طرح آماري بلوک هاي کامل تصادفي با چهار تكرار كشت شدند. از هر گونه 160 پايه مورد بررسي قرار گرفت. در پايان سال پنجم درصد زنده ماني گونه ها با هم مقايسه گرديد. نتايج نشان داد که از بين گياهان مورد بررسي گونه هايPuccinelia distans  نسبت به ساير گونه ها از درصد استقرار و زنده ماني بيشتر و نيز شادابي و رشد مطلوبتري برخوردار بود. گونه هايAtriplex canescens ، Atriplex halimus،Agropyron elongatum ،Atriplex lentiformis ،Atriplex simibacata ،Artemisia sieberi ، مستقر شده و تا سال پنجم زنده مانده ليکن در مقايسه با گونه Puccinelia distans از قدرت، توليد و شادابي کمتري برخوردار بودند.

 نسخه قابل چاپ

شوري منابع آب و خاك از مهمترين مشكلات کشاورزي در ايران است. در شرايط شوري، فراهمي عناصر غذايي در محلول خاك به واسطه غلظت زياد يون هاي كلر و سديم و بعضا كلسيم كاهش يافته و منجر به اختلال در تغذيه و بر هم خوردن تعادل عناصر غذايي گياه مي گردد. بنابراين نقش تغذيه صحيح در اين شرايط بسيار حايز اهميت بوده تا بتوان ضمن كمك به حفظ تعادل عناصر غذايي زمينه رشد مناسب و افزايش عملكرد گياه را فراهم نمود. به منظور بررسي تاثير شوري آب آبياري و مصرف روي بر عملكرد و تركيب شيميايي گندم آزمايشي با مقادير مختلف شوري آب آبياري (شاهد، 4، 8 و 12 دسي زيمنس بر متر با استفاده از نمك هاي كلريد كلسيم و سديم و سولفات منيزيم با نسبت مولي 1:1) و كود سولفات روي (0، 10، 20 و30 ميلي گرم روي در كيلوگرم خاك و محلول پاشي با غلظت 3 در هزار) در قالب طرح كاملا تصادفي به صورت فاكتوريل با چهار تكرار در شرايط گلخانه انجام گرفت. نتايج نشان داد كه شوري آب عملكرد دانه و كاه و كلش گندم را كاهش داد، در حاليكه مصرف روي در تمامي سطوح شوري به غير از شوري 12 دسي زيمنس بر متر عملكرد را بهبود بخشيد. بر اثر مصرف آب شور مقدار نيتروژن، فسفر، روي و آهن موجود در كاه و کلش و دانه، مقدار منگنز و مس در دانه و پتاسيم در كاه و كلش كاهش يافت. ولي، روي مصرفي توانست غلظت نيتروژن، روي و آهن در كاه و كلش و دانه، پتاسيم كاه و كلش و مس دانه را افزايش دهد. به طور كلي مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه افزودن روي در شرايط شور ممکن است از طريق بهبود وضعيت عناصر غذايي در گياه و كاهش اثرات شوري موجب رشد بيشتر و تا حدودي افزايش عملكرد گندم  گردد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثر تراكم و  دوره هاي مختلف تداخل سورگوم بر روند رشد ذرت، يك آزمايش فاكتوريل بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 82 در مزرعه پژوهشي دانشكده كشاورزي دانشگاه تبريز اجرا گرديد. فاكتورهاي مورد بررسي، تراكم هاي سورگوم (4، 8 و 12 بوته در متر مربع) با دوره هاي مختلف تداخل (صفر، 14، 28 و 42  روز بعد از سبز شدن ذرت و كل دوره زيستي آن) بودند. تراكم مطلوب ذرت برابر 8/7 بوته در متر مربع در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه با افزايش تراكم و طول دوره تداخل سورگوم بيوماس كل، سرعت رشد نسبي، سرعت جذب خالص و سرعت رشد محصول كاهش يافت. علت ممكن است كاهش سطح برگ، رقابت و سايه اندازي بوته ها بر روي همديگر در دسترسي به منابع به ويژه نور باشد به طوري كه بيشترين سايه اندازي (60%) و كاهش 38 درصدي شاخص سطح برگ در بالاترين تراكم به همراه تداخل كامل سورگوم با ذرت در مقايسه با كشت خالص ذرت بدست آمد.

 نسخه قابل چاپ

تعيين عوامل موثر بر شادابي گونه آتريپلكس لنتي  فرميس در عرصه هاي بوته كاري شده از اهميت ويژه اي برخوردار است. به همين منظور مصادف با بهار 1371 عرصه اي به وسعت 5/4 هكتار در اراضي بياباني حاشيه كوير سياه كوه استان يزد انتخاب و در آن بوته كاري گرديد. اين پژوهش در قالب طرح آماري كرت هاي دوبار خرد شده با در نظر گرفتن تيمارهاي فواصل كاشت (2، 4 و 6 متري)، دوره هاي هرس (هر ساله، دو سال يكبار و سه سال يكبار) و سطوح برش (هرس كامل، هرس از ارتفاع 20، 40 و 60 سانتي متري و تيمار بدون هرس) اجرا شد. تعيين ضريب شادابي كه از تقسيم نسبت ميزان برگ به ساقه علوفه توليدي برداشت شده از تيمارهاي آزمايشي مختلف حاصل مي آيد، پس از مرحله استقرار در پاييز سال 1372 آغاز و مطابق با برنامه پيش بيني شده تا پايان سال 1380 استمرار يافته است. نتايج نشان داد كه تيمارهاي فاصله كاشت بر ميزان شادابي گياهان اختلاف معني داري نگذاشته اند.(p<0.05)  در دوره 6 ساله، تفاوت معني دار در رابطه با دوره هرس ديده مي شود و هرس هر ساله شادابي گياهان را در حد معني دار افزايش مي دهد(p<0.05) ، ولي با گذشت زمان و رسيدن به دوره 9 سالگي تاثير دوره هاي هرس بر شادابي گياهان همانند خواهد بود. سطوح برش تاثير معني دار بر سرسبزي و شادابي گياهان مي گذارد .(p<0.05) بالاترين ضريب مربوط به هرس در ارتفاع 60 سانتيمتري است. با افزايش شدت برش از ميزان شادابي گياهان كاسته مي شود، بطوري كه با اعمال هرس كف بر نابودي عمده بوته ها در عرصه عارض مي گردد. در بررسي اثرات متقابل فواصل كاشت، دوره هاي هرس و ارتفاعات برش بر شادابي گياهان، تيمار هرس هرساله از ارتفاع 60 سانتيمتري در فاصله كاشت 2 متري طي دوره هاي 6 و 9 ساله به ترتيب با ضرايب 63/0 و 21/1 در گروه نخست قرار مي گيرند.

 نسخه قابل چاپ

اين مقاله با استفاده از تصاوير ماهواره اي 250000/1 لندست، عکس هاي هوايي 55000/1، نقشه توپوگرافي 250000/1 و استفاده از سه نظريه سيستم عمومي اثر باد، نظريه ضريب قابليت فرسايشي باد و فرسايش پذيري خاک و قانون برنولي و مشاهدات ميداني به منظور شناسايي سيستم بادهاي دشت لوت بر اساس اشکال ژئومورفولوژيکي تهيه شده است. در حال حاضر در دشت لوت، باد ذرات ماسه اي را فقط بصورت رفت و برگشت حرکت و جابه جا مي كند و مانع حفظ خاك و پوشش گياهي مي شود ولي شکل خاصي را ايجاد نمي کند. اين موضوع با يك مكانيسم پيچيده و پنهان محلي همراه است. حدود 60 درصد حوضه لوت تحت اثر باد شکل ساز در گذشته (تراكم، و رفت و روب) قرار دارد. حضور تقريبا دائمي باد در دشت لوت به شكل فقدان يا عدم پيوستگي پوشش گياهي مشخص مي شود. البته بادهاي کنوني لوت از شدت زيادي برخوردار نيستند در اين مقاله مكانيسم هاي بادي تخريب کننده عناصر متشكله دشت لوت بررسي و ديناميک و سيستم بادها بر اساس اشکال تراکمي و فرسايشي دشت لوت و معيارهاي ژئومورفولوژيکي و با استفاده از تصاوير لندست تحليل و طبقه بندي شده است.

 نسخه قابل چاپ