سوره الانعام
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًا آلِهَةً إِنِّي أَرَاكَ وَقَوْمَكَ فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ «74» وَكَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ «75» فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَى كَوْكَبًا قَالَ هَـذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لا أُحِبُّ الآفِلِينَ «76» فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَـذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ يَهْدِنِي رَبِّي لأكُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّينَ «77» فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَـذَا رَبِّي هَـذَآ أَكْبَرُ فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ «78» إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ حَنِيفًا وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ «79» وَحَآجَّهُ قَوْمُهُ قَالَ أَتُحَاجُّونِّي فِي اللّهِ وَقَدْ هَدَانِ وَلاَ أَخَافُ مَا تُشْرِكُونَ بِهِ إِلاَّ أَن يَشَاء رَبِّي شَيْئًا وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا أَفَلاَ تَتَذَكَّرُونَ «80» وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَلاَ تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُم بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالأَمْنِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ «81»
و [ ياد كنيد ] هنگامي را كه ابراهيم به پدرش آزر [ شخصى كه بنابر روايات اهل بيت ، پدر خوانده يا عمويش بود ] گفت : آيا بت هايى را به عنوان معبود خود انتخاب مي كنى ؟ قطعاً من تو را و قومت را در گمراهى آشكار مي بينم . « 74» و اين گونه فرمانروايى و مالكيّت و ربوبيّت خود را بر آسمان ها و زمين به ابراهيم نشان مي دهيم تا از يقين كنندگان شود . « 75» پس چون [ تاريكى ] شب او را پوشانيد ، ستاره اى ديد [ براى محكوم كردن ستاره پرستان با تظاهر به ستاره پرستى ]گفت : اين پروردگار من است ; هنگامي كه ستاره غروب كرد ، گفت : من غروب كنندگان را دوست ندارم . « 76» هنگامي كه ماه را در حال طلوع ديد [ براى محكوم كردن ماه پرستان با تظاهر به ماه پرستى ] ، گفت : اين پروردگار من است ; چون ماه غروب كرد ، گفت : يقيناً اگر پروردگارم مرا هدايت نكند بدون شك از گروه گمراهان خواهم بود . « 77» وقتى خورشيد را در حال طلوع ديد [ براى محكوم كردن خورشيدپرستان با تظاهر به خورشيد پرستى ] گفت : اين پروردگار من است ، اين بزرگ تر است ; و هنگامي كه غروب كرد ، گفت : اى قوم من ! بى ترديد من [ با همه وجود ] از آنچه شريك خدا قرار مي دهيد ، بيزارم . « 78» من به دور از انحراف و با قلبى حق گرا همه وجودم را به سوى كسى كه آسمان ها و زمين را آفريد ، متوجه كردم و از مشركان نيستم . « 79» قومش با او به گفتگوى بى منطق و ستيز برخاستند ، گفت : آيا درباره خدا با من گفتگوى بى منطق و ستيز مي كنيد و حال آنكه او مرا هدايت كرد ؟ و من از آنچه كه شما شريك او قرار مي دهيد نمي ترسم مگر آنكه پروردگارم چيزى را [ درباره من ]بخواهد ، دانش پروردگارم همه چيز را فراگرفته است ، آيا [ براى فهم توحيد ]متذكّر نمي شويد ؟ « 80» چگونه از آنچه شما شريك او قرار داده ايد بترسم ؟ ! در حالى كه خود شما از اينكه چيزى را شريك خدا گرفته ايد كه خدا هيچ دليلى بر حقّانيّت آن بر شما نازل نكرده نمي ترسيد ، اگر حقايق را مي دانيد [ بگوييد ] كدام يك از دو گروه [خداپرستان و مشركان] به ايمنى [از عذاب خدا] سزاوارترند ؟ « 81»
