مقالات امداد و نجات

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: ارزيابي اثربخشي آموزش مديريت بحران امري ضروري براي مديران آموزش مي باشد. با سنجش اثربخشي آموزش ها مي توان نقاط قوت و ضعف برنامه ها را تشخيص داد. هدف اين تحقيق، بررسي اثربخشي دوره آموزش کارگاهي مديريت بحران از نظر تحقق، هدف هاي آموزشي در سطح دانش، آگاهي و ميزان رضايت مندي مديران ستاد حوادث غيرمترقبه استان کرمان بر طبق الگوي کرک پاتريک مي باشد.
روش ها: تحقيق حاضر از نظر هدف، يک تحقيق کاربردي و از نظر روش توصيفي از نوع ارزشيابي است. جامعه آماري تمامي مديران ستاد حوادث غيرمترقبه 7 شهرستان کرمان (134 نفر) در سال 1388 هستند. روش نمونه گيري تصادفي ساده و ابزار تحقيق، پرسشنامه محقق ساخته و شاخص هاي مورد استفاده آمار توصيفي فراواني و درصد، ميانگين و آمار استنباطي tتست است.
يافته ها: 8.58 درصد مديران آگاهي از پتانسيل هاي موجود شهر خود را براي برنامه ريزي بحران در حد زياد و 9.54 درصد کاملا موافق فراگيري علم مديريت بحران بودند. 1.54 درصد ميزان کيفيت مطالب ارايه شده را در حد زياد مي دانستند.
نتيجه گيري: دوره آموزش کارگاهي مديريت بحران استان کرمان در سال 1388 ازنظر افزايش دانش و آگاهي مديران بحران اثربخش بوده است. تفاوت معني داري بين ميانگين پيش آزمون و پس آزمون نمونه ها در سطح P<0.05 وجود دارد. از نظر شرکت کنندگان ميزان کيفيت کارگاه هاي آموزشي و کل دوره در سطح مطلوب ارزيابي شده است.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: مديريت منابع انساني يکي از ارکان مديريت بحران زلزله به شمار مي آيد، اين امر بويژه در بيمارستان بعنوان مهم ترين بخش نظام سلامت در مرحله پاسخگويي به بحران زلزله از اهميت ويژه اي برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف شناسايي عوامل موثر بر «مديريت منابع انساني» بيمارستان امام سجاد (ع) ناجا تدوين و تنظيم گرديده است.
روش ها: اين پژوهش از نظر هدف کاربردي، از نظر طرح تحقيق توصيفي و از نظر استراتژي مطالعه موردي است. در نمونه مورد مطالعه 100 نفر از کارکنان سطوح عملياتي، مياني و عالي بيمارستان امام سجاد (ع) ناجا شرکت داشته اند. براي سنجش روايي پرسش نامه از روش نظرات خبرگان بهره گيري شده است پرسش نامه دست ساز تهيه شده توسط نگارنده شامل اطلاعات جمعيت شناختي و سازه اي و 80 سوال در مورد وضعيت مطلوب و موجود مي باشد. با توجه به سوالات تحقيق ضمن تحليل آماري توصيفي و استنباطي ميزان اولويت مولفه ها نسبت به هم با استفاده از آزمون رتبه اي فريدمن سنجيده شده است.
يافته ها: ميانگين نظرات افراد نمونه آماري در کليه عوامل بالاتر از حد انتظار بوده و کليه عوامل در سطح اطمينان 95 % در مهار بحران زلزله موثر هستند .
نتيجه گيري: عواملي چون «عوامل مديريتي (تخصصي، عمومي، عملياتي، برنامه اي) ،انگيزشي، محيطي سازماني، نگهدارنده (بهداشتي، ايمني، مالي، تسهيلاتي يا رفاهي)، آموزشي و تحقيقاتي، ساختاري و معنوي بر مديريت منابع انساني بيمارستان در مهار بحران زلزله تاثير دارد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: تشكل‌ هاي امداد‌رساني، بايد در صدد راه‌ هايي برآيند تا بتوانند مشاركت را به يک هنجار فرهنگي تبديل كنند. هدف از مطالعه حاضر، بررسي عوامل موثر در جذب دانش ‌آموزان، دانشجويان و جوانان براي عضويت در سازمان جوانان جمعيت هلال احمر مي ‌باشد.
روش‌ ها: در اين مطالعه مقطعي حجم نمونه شامل 381 نفر عضو سازمان جوانان جمعيت هلال احمر شهر تهران هستند كه از اين تعداد 220 نفر در شاخه دانش ‌آموزي، 88 نفر در شاخه دانشجويي و 73 نفر در شاخه جوانان قرار داشتند. اطلاعات مورد نياز از طريق رجوع به اطلاعات موجود، اطلاعات ثانويه، مشاهده مستقيم، مصاحبه نيمه متمركز و تكميل پرسشنامه جمع ‌آوري شد.
يافته ‌ها: ميزان تمايل به مشاركت در فعاليت‌ هاي امداد‌رساني با سن، جنس، پايگاه اجتماعي - اقتصادي خانواده، تنوع الگوهاي جذب، پاداش حاصل از مشاركت، رضايت از عضويت، حصول اطمينان نسبت به نتايج و پاداش حاصل از مشاركت، احساس عدم كارآيي عضو، افزايش ميزان آگاهي و اطلاعات عمومي نسبت به فرهنگ ايمني و آمادگي، اعتقاد به آسيب ‌پذيري كشور در مقابل سوانح، افزايش ميزان آگاهي از اهداف سازمان و اطلاع‌ رساني مناسب در خصوص لزوم مشاركت رابطه معني داري داشت.
نتيجه‌ گيري: مشاركت در فعاليت ‌هاي امدادي به خصوص در سطوح جوانان با عوامل متعددي در ارتباط است كه لزوم توجه به اين موارد در برنامه ‌ريزي ‌هاي مسوولان مي ‌تواند كمک موثري در جذب و نگهداري اعضا باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: معمولا اولين برخورد با بيماران بحراني به وسيله اورژانس پيش بيمارستاني صورت مي گيرد و شرايط متغير و نامطمئن بيماران مستلزم آن است که پرستاران اورژانس پيش بيمارستاني تصميم گيرندگان باکفايتي باشند تا بتوانند به نيازهاي مددجويان خود پاسخ دهند. هدف از اين مطالعه بررسي عوامل موثر بر نحوه تصميم گيري پرستاران اورژانس پيش بيمارستاني در شرايط اورژانسي و در حين انجام ماموريت است.
روش ها: در اين مطالعه کيفي 18 پرستار اورژانس پيش بيمارستاني از پايگاه هاي اورژانس دانشگاه علوم پزشکي شهرکرد شرکت داشتند. داده ها با استفاده از مصاحبه هاي عميق نيمه ساختاري جمع آوري و براي تجزيه و تحليل آنها از تحليل محتوا استفاده شد. متن مصاحبه ها کلمه به کلمه پياده شد و هم زمان با جمع آوري اطلاعات مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: با تجزيه و تحليل داده ها پنج درون مايه اصلي به عنوان عوامل موثر در تصميم گيري پرستاران اورژانس پيش بيمارستاني پديدار شد: 1) عوامل مرتبط با بيمار 2) عوامل مرتبط با پرستار 3) عوامل محيطي 4) عوامل مرتبط با همکاران 5) عوامل مرتبط با نوع حادثه و ماموريت.
نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه درک عميقي از عوامل موثر بر تصميم گيري پرستاران اورژانس پيش بيمارستاني فراهم مي کند. درک عميق چگونگي تصميم گيري پرستاران اورژانس پيش بيمارستاني در شرايط اورژانسي و در حين انجام ماموريت و عوامل مرتبط با آن، علاوه بر تسهيل تصميم گيري هاي کارآمدتر، بر روي پيامدهاي حاصل از مراقبت نيز مي تواند موثر باشد.

 نسخه قابل چاپ

بررسي سوانح طبيعي نشان مي دهد که ايجاد آمادگي و آموزش مردم از جمله عواملي است که مي تواند در کاهش اثرات ناشي از آن بسيار مفيد و موثر باشد. اهميت اين امر به گونه اي است که امروزه برنامه ريزان و متخصصان براي مقابله با سوانح، آموزش را به عنوان يکي از شاخص هاي اصلي کاهش تلفات و خسارات مي شناسند. بنابراين، تحقق آگاهي و رعايت اصول ايمني، منوط بر آموزش هاي بنيادي و مستمري است که از اولين مراحل يادگيري کودک آغاز شده و کم کم عميق تر مي شود. در اين راستا، امر آموزش، بويژه آموزش کودکان در مقاطع پيش از دبستان و دبستان از اهميت ويژه اي برخوردار است و در سياست هاي ملي آموزش و پرورش مورد تاکيد فراوان قرار گرفته است. موضوع "زلزله و ايمني" از جمله مواردي است که با توجه به موقعيت لرزه خيزي ايران و اهميت کودکان به عنوان آينده سازان جامعه و پيام آوران ايمني به صورت رسمي و غير رسمي در آموزش و پرورش کشور مورد توجه قرار گرفته است و کودکان و نوجوانان در مقاطع مختلف تحصيلي اعم از پيش دبستاني تا پيش دانشگاهي با اين موضوع آشنا مي شوند. مقاله حاضر به ارايه چند نمونه روش و الگوي تدريس مناسب جهت آموزش موضوع "زلزله و ايمني" براي مربيان و معلمان مقاطع پيش از دبستان و دبستان در راستاي بهبود و ارتقاي امر آموزش مي پردازد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: احياي قلبي- ريوي شامل سلسله اقدامات منظم و هدفمندي است که براي بازگرداندن اعمال حياتي اعضاي مهم بدن يعني قلب، ريه و مغز انجام مي شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان تاثير اجراي کارگاه آموزشي بر سطح دانش احياي قلبي- ريوي و مغزي پرستاران بر اساس دستورالعمل سال 2010 انجمن قلب آمريکا در سال 1389 انجام شد.
روش ها: اين مطالعه، مطالعه اي نيمه تجربي به صورت مداخله اي براي سنجش دانش بلافاصله بعد از آموزش و دانش با تاخير دو ماهه روي 130 نفر از پرستاران دانشگاه علوم پزشکي تهران انجام شد. ابزار گردآوري داده هاي تحقيق پرسشنامه حاوي 20 سوال بود که بر اساس متون و راهنماي 2010 انجمن قلب آمريکا طراحي شد. شيوه آموزش به دو صورت سخنراني و عملي طي دو روز و هر روز به مدت 8 ساعت در دو قسمت محتواي پايه و پيشرفته انجام شد و اطلاعات با نرم افزار SPSS و با استفاده از روش هاي آماري توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: اختلاف معني دار ميزان آگاهي پايه و پيشرفته در مورد احياي قلبي- ريوي با توجه به ميانگين نمرات قبل از آموزش (8.6)، بلافاصله بعد از آموزش (14.9) و با تاخير دو ماهه (13.2) بيانگر تاثير مثبت آموزش بود. در برخي موضوعات شامل استفاده به موقع از الکتروشوک در ريتم هاي قابل شوک دادن و اولين اقدام در برخورد با فرد دچار ايست قلبي تنفسي، آموزش کمترين تاثير را داشت.
نتيجه گيري: آموزش اصولي مي تواند منجر به افزايش آگاهي پرستاران در زمينه احياي قلبي- ريوي پايه و پيشرفته شود. بر اين اساس برگزاري کارگاه ها و دوره هاي آموزشي منظم به صورت تئوري و عملي توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: آسيب ها و جراحت ها 12 درصد از بار کلي بيماري ها را تشکيل مي دهد و به عنوان سومين دليل شايع مرگ و دليل اصلي مرگ در سنين 40-1 سال تلقي مي گردد. اين آسيب ها عمدتا در تصادفات جاده اي رخ مي دهد و مطابق با داده هاي سازمان بهداشت جهاني، مرگ هاي جاده اي حدود 25 درصد کل مرگ هاي ناشي از جراحت هاست. اين مطالعه با هدف بررسي مروري بر رويکردهاي جاري در دنيا براي کاهش مرگ و مير و بار بيماري حاصل از حوادث رانندگي انجام شده است.
روش ها: در اين مقاله مروري، مطالعات مرتبط بين سال هاي 2009-1990 از طريق بانک داده هاي Medline وCochrane Library  و برخي از مقالات فارسي با کلمات کليدي آسيب جاده اي، تصادف جاده اي، رفتار رانندگي، عوامل موثر، فاکتورهاي انساني موثر بر تصادفات، سايکولوژي تصادف، رويکردهاي مداخله اي و بار بيماري جستجو شدند.
يافته ها: مداخلات مورد نياز را در نگاه کلي مي توان در چهار گروه زير خلاصه کرد:
1- اعمال قوانين و تاکيد بر اجرا و حمايت از قوانين؛
2- متناسب و هماهنگ کردن راننده، وسيله نقليه و مجريان؛
3- تقويت زير ساخت ها، سيستم هاي اطلاعاتي و مديريتي؛
4- ارتباطات، آموزش و مشارکت عمومي.
نتيجه گيري: تلاش براي سازمان دهي رويکردهاي چند بعدي به عوامل موثر در تصادفات، با در نظر گرفتن شرايط فرهنگي، اجتماعي و رواني هر منطقه امري بديهي به نظر مي رسد. مداخله موثر بر پايه درک مفهومي از تمامي عوامل دخيل در رانندگي شکل مي گيرد؛ نگاه همه جانبه لازمه تاثير بر مقولات پيچيده است. لذا قالب تئوريک مشخص و تفصيلي بايد مهيا شود تا بتوان بر اساس آن مداخلات را طراحي کرد. دستورالعمل هاي موجود براي نيروهاي درگير و نقش آفرين در کنترل تصادفات ترافيکي نيازمند همکاري و تشريک مساعي همگاني است.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: زنان از جمله گروه هاي آسيب پذير در برابر بحران ها و بلايا به شمار مي آيند. هدف از انجام اين پژوهش شناسايي و تحليل علل موجد اين آسيب پذيري و ارائه راهکارهايي براي پيشگيري يا به حداقل رساندن آسيب هاي وارده به سلامت زنان بوده است.
روش ها: اين مطالعه در دو بخش مروري و کيفي (بحث گروهي متمرکز) انجام شده است. بدين منظور از حضور صاحب نظران و دست اندرکاران علمي اجرايي مديريت بحران کشور در نشست هاي کميسيون نقش بانوان در مديريت بحران در اولين همايش سراسري مديران بحران بهره گرفته شد.
يافته ها: حضور کمرنگ زنان، به خصوص در سازمان هاي دولتي مسوول، عدم وجود ارزيابي مدون در خصوص نيازهاي زنان، وجود خلاء هاي قانوني، عدم تخصيص اعتبار به امور مربوط به بانوان در مديريت بحران، عدم حضور يا حضور کمرنگ مديران و کارشناسان زن در حيطه مديريت بحران، اعزام امدادگران مرد به مناطق آسيب ديده و عدم حضور بانوان در تيم هاي اعزامي و نبود مراکز تخصصي آموزشي براي بانوان امدادگر از يافته هاي اين پژوهش به شمار مي آيند.
نتيجه گيري: تقويت آموزش همگاني با تاکيد بر آموزش بانوان، فعال کردن شبکه هاي ارتباطي بانوان، تقويت مهارت هاي عملي بانوان براي مواجهه با بلايا، ايجاد و تقويت سازمان هاي غيردولتي بانوان با هدف پيشگيري و مقابله با بحران ها، تقويت حضور بانوان در رده هاي مديريتي سازمان هاي مسوول در مقابله با بلايا، تدوين قوانين حمايتي از بانوان، انجام پژوهش هاي مرتبط و ارائه نتايج آن به مسوولين براي بهره برداري در برنامه هاي مقابله با بحران، اختصاص سهميه به بانوان براي استخدام در سازمان هاي مرتبط، تعريف حداقل يک جايگاه به عنوان مسوول امور بانوان در رده هاي ستادي و تيم هاي اعزامي به مراکز دستخوش بحران و تربيت نيروي انساني آموزش ديده در حيطه هاي مرتبط به امور بانوان به ويژه بهداشت باروري در مديريت بحران از جمله راهبردهايي است که اتخاذ آن، کاهش اين آسيب پذيري را در پي خواهد داشت.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه‌: امدادگران ممكن است در موقعيت ‌هاي فاجعه ‌زده، دچار علايمي ‌از قبيل تحريک ‌پذيري، خستگي و تحليل جدي توانايي ‌هاي شغلي و نيز كاهش توانمندي ‌هاي سازگاري، مقابله و احتمالا دچار فرسودگي و تحليل ‌رفتگي شغلي شوند. اين مطالعه به منظور بررسي وضعيت فرسودگي گروهي از امدادگران ارايه ‌دهنده خدمات مختلف امداد و نجات در زلزله بم انجام شد.
روش ‌ها: در اين مطالعه مقطعي، با استفاده از پرسشنامه فرسودگي در امدادگران (اهرنرايک، 2001) به بررسي ميزان و نوع علايم در گروهي از امدادگران فعال در مقايسه با گروهي از امدادگران كه به دلايل مختلف امكان شركت در عمليات امدادرساني در بم را نداشته ‌اند، پرداخته شد.
يافته ‌ها: بين نمره فرسودگي افرادي كه در بم ارايه خدمت كرده‌ اند با مدت حضور آن‌ ها در بم همبستگي معني داري در سطح 05.0 وجود داشت. ميانگين نمرات علايم گروه شركت ‌كننده در عمليات در بم برابر با 23.16 و نمرات گروه گواه برابر 2.10 بود. آزمون T براي مقايسه دو ميانگين برابر با 78.3 بود كه در سطح 001.0 نشان‌ دهنده سطح بالاتر علايم در امدادگران ارايه ‌دهنده خدمات در بم مي ‌باشد.
نتيجه ‌گيري: ارايه خدمات در سوانح سطح بالايي از فشار رواني و تنش را در امدادگران ايجاد مي ‌كند. بنابراين به منظور حمايت از امدادگران و كاستن از اين فشارها و تنيدگي ‌ها و پيشگيري از تبديل آن ‌ها به مشكلات شديدتر روان ‌شناختي، لازم است تا خدمات حمايتي رواني خاصي به امدادگران ارايه ‌شده و مداخله ‌هايي صورت گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: پيشگيري، تخفيف اثر و آمادگي مهمترين ابعاد تشکيل دهنده فاز پيش از سانحه چرخه مديريت سانحه مي باشند، هدف از ارايه اين مقاله شناسايي الگوهايي به منظور کاهش ميزان حضور انساني در منطقه 6 شهر تهران، به منظور پيشگيري يا تخفيف اثر پيامدهاي احتمالي مخاطرات محيطي مي باشد.
روش ‌ها: در اين پژوهش از تکنيک هاي تصميم گيري چند شاخصه استفاده شد و بدين منظور با استفاده از فرآيند مقايسه زوجي به بررسي گزينه هاي پيش رو جهت تغيير الگوي حضور انساني در منطقه 6 پرداخته شد.
يافته ‌ها: گزينه A₄ (پخش فعاليتها در زمان) با امتياز نهايي 0.27 بهترين گزينه مي باشد و پس از آن گزينه A₅ (تغيير در خطوط حمل و نقل شهري در محدوده مورد مطالعه)، با امتياز نهايي 0.23 قرار مي گيرد.
نتيجه ‌گيري: با توجه به يافته هاي مطالعه پيشنهاد مي گردد ساز و کارهاي منطبق با الگو هاي فوق به ترتيب جهت کاهش نيروي انساني در ساعات ويژه به منظور پيشگيري و کاهش اثر سوانح ناشي از مخاطرات محيطي مورد نظر برنامه ريزان قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: تجهيزات مورد استفاده در خيابان هاي شهري يا اصطلاحا مبلمان شهري، از اجزاي ضروري و جدايي ناپذير شهرها به شمار مي روند. در اين مطالعه تلاش بر اين است تا ضمن شناسايي نقاط ضعف و قوت مبلمان شهري از نظر طراحي، ساخت، مكان يابي، نصب و از ديدگاه سوانح، تاثير مبلمان شهري در افزايش بحران، پس از وقوع زلزله مورد بررسي و تحليل قرار گيرد.
روش ‌ها: در اين پروژه آسيب پذيري هريک از عناصر ذكر شده، با توجه به استانداردهاي رايج با وضع موجود مورد نقد و ارزيابي قرار گيرد. بدين منظور پس از بررسي اجمالي استانداردهاي هر يک از عناصر مبلمان شهري، به تطبيق آنها با وضع موجود در سطح منطقه 6 تهران (ميدان هفت تير تا انتهاي بلوار كشاورز) به عنوان يک مطالعه موردي، پرداخته شده است.
يافته ‌ها: با در نظر گرفتن استانداردهاي تحقق ساخته در اين مطالعه عدم رعايت برخي نكات ضروري ايمني در مبلمان شهري منطقه مورد بررسي (شامل: محل نصب، نحوه اتصالات، مقاومت سازه، قابليت دسترسي، شكي مضاعف در هنگام حوادث) در موارد متعددي مشاهده شده است.
نتيجه‌ گيري: علي رغم تدوين برخي استانداردهاي ساخت و نصب تجهيزات شهري در سازمان زيباسازي شهر تهران، ضوابط و استاندارد جامع و مناسبي در زمينه رعايت ايمني مبلمان شهري وجود ندارد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: مطالعات پس از بحران در كشور‌هاي مختلف، گزارش ‌هايي متناقض را در خصوص شيوع افسرگي بيان نموده ‌اند، اما در كشورمان با وجود حوادث طبيعي فراوان، مطالعات اندكي در اين زمينه وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، تعيين ميزان شيوع افسردگي و ارتباط آن با شاخص ‌هاي دموگرافيک در دانش ‌آموزان شهر بم پس از زلزله در سال 1382 مي‌ باشد.
روش ‌ها: اين مطالعه يک مطالعه مقطعي - تحليلي مي ‌باشد كه در يک نمونه‌ 472 نفري از دانش ‌آموزان دبيرستاني شهر بم انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه 21 سوالي بک (Beck) همراه با مشخصات فردي بود كه توسط نرم ‌افزار SPSS نسخه 11 و آمار توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شد.
يافته‌ ها: از 472 دانش ‌آموز، 8.64 درصد زن و مابقي مرد بودند. رده سني افراد در اين پژوهش 14 الي 18 سال بود. 2.74 درصد از افراد داراي درجاتي از افسردگي (خفيف تا شديد) بودند. بين ميزان افسردگي و جنس، از دست ‌دادن يكي از افراد خانواده در جريان زلزله‏، به وجود آمدن مشكل جسمي براي خود و يا يكي از افراد خانواده و رضايت از وضعيت زندگي رابطه معني ‌داري وجود داشت (P<%5). اما بين ميزان افسردگي، سن و تخريب منزل مسكوني در جريان زلزله رابطه معني ‌داري وجود نداشت.
نتيجه ‌گيري: با توجه به بالا‌بودن ميزان شيوع افسردگي در دانش ‌آموزان دبيرستاني شهر بم، برنامه‌ ريزي جامع درخصوص بهداشت رواني پس از حوادث طبيعي و انسان ساخت لازم و ضروري به نظر مي‌ رسد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: کشور ايران از نظر بلاخيز بودن چهارمين کشور در آسيا و دهمين کشور در جهان به شمار مي رود و همواره در معرض بلاياي طبيعي، انسان ساخت و تروريستي قرار دارد. هدف از اين مطالعه تدوين برنامه مديريت بحران براي بيمارستان شهداي تجريش بود.
روش ها: در اين مطالعه، ابتدا برنامه هاي مديريت بحران امريکا و اروپا به صورت بومي اصلاح و تدوين شد و پس از تهيه نقشه هوايي و تعيين موقعيت استقرار واحدها و مسوولان درگير در آن، در دو حالتي که بيمارستان سالم يا تخريب شده است، به ارائه آموزش هاي لازم پرداخته و با انجام مانور عملکردي به بررسي درس هاي گرفته شده از آن مي پردازيم.
يافته ها: برنامه ريزي به گونه اي بايد باشد که با توجه به آموزش چارت سازماني از پيش طراحي شده بلافاصله پس از حادثه، کميته بحران بيمارستان مشتمل بر واحدهاي مختلف تشکيل و براي هر واحد يک مسوول همراه با سه جانشين در نظر گرفته شود. به دنبال دستور صادره از رئيس ستاد بحران دانشگاه به رئيس بيمارستان و سپس اعلام به مسوولان واحدها، فرايند عمليات بايد آغاز شود و مسوولان واحدها نيروهاي خود را فراخوان نمايند و به انجام وظايف از پيش تعيين شده بپردازند و پس از انجام وظايف محوله و به دنبال رسيدن دستور از مقامات بالاتر عمليات را خاتمه دهند.
نتيجه گيري: بايد بر اساس امکانات و تجهيزات موجود در کشور برنامه هاي مديريت بيمارستاني بحران تدوين گردد و پس از آموزش هاي لازم به مسوولان درگير، در يک گروه داخل بيمارستاني به صورت مانور عملکردي اجرا و با بررسي درس هاي گرفته شده از آن به نقد و بررسي نقاط قوت و ضعف آن پرداخته شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: هر فعاليتي، زماني مي ‌تواند به بهترين نحو ارايه شود كه پيش بيني ‌ها‌ و برنامه‌ ريزي‌ هاي لازم در خصوص آن صورت گرفته باشد. با نظر سنجي از افرادي كه به طور مستقيم با فعاليت مورد نظر درگيرند، مي ‌توان فعاليت ‌ها‌ را متناسب با شرايط آنها، بهتر اجرا كرد. بدين منظور اين مطالعه با هدف امكان‌ سنجي تشكيل كانون‌ هاي امدادي در محلات شهرهاي بزرگ طراحي و اجرا شد.
روش ‌ها: مطالعه مقطعي حاضر بر روي افراد ساکن شهرهاي تهران، اصفهان، شيراز، مشهد و تبريز در سال 1385 انجام شد. با توجه به روش گانت، براي هر شهر 600 نفر تعيين شد، هر شهر با توجه به مناطق شهرداري تقسيم ‌‌بندي گرديد و در هر منطقه پرسشنامه‌ اي با هدف امكان سنجي تشكيل كانون محلات به صورت تصادفي بين مردم توزيع شد.
يافته ‌‌ها: لزوم تشکيل کانون محلات در شهرهاي بزرگ از نظر 76.65 درصد پاسخ دهندگان به ميزان زياد به بالا بوده است و ميزان علاقه ‌‌مندي حدود 81 درصد پاسخ دهندگان به فعاليت در تيم‌‌ هاي امدادرساني کانون محلات، متوسط به بالا بود.
نتيجه گيري: مردم شهرهاي بزرگ به تشکيل کانون ‌هاي امدادي و فعاليت در تيم ‌‌هاي امدادرساني کانون محلات علاقه وافري نشان مي ‌دهند. به‌ نظر مي ‌‌رسد با توجه به آسيب ‌‌پذيري کشورمان و علاقه مردم به شرکت در فعاليت ‌‌هاي امدادرساني، تشکيل و سازماندهي کانون‌ هاي امدادي محلات، امري ضروري است.

 نسخه قابل چاپ