1ـ تراشه‌هاي RFID
روشي ساده و آسان براي نفوذ به بدن. ايمپلنت يك تراشه RFID است؛ تراشه RFID به‌طور كلي يك آنتن خنثي (Passive) است كه تنها زماني فعال مي‌شود كه كنار يك گيرنده قرار بگيرد و يك كد از پيش تعيين شده را منتقل مي‌كند. اين فناوري در حال حاضر بيشتر نقش يك كليد الكترونيك را ايفا مي‌كند. براي مثال مي‌توان رايانه يا تلفن را طوري تنظيم كرد كه هنگام نزديك شدن يا برداشتن آن، روشن شوند. مي‌شود با نصب يك قفل مجهز به اين فناوري، ديگر نيازي به حمل كليد نداشته باشيد و با نزديك شدن به در، به‌صورت خودكار در برايتان باز شود. اين تراشه كاملا امن است و حتي در وب‌سايت‌هايي مانند يوتيوب نيز چگونگي ايمپلنت آن به بدن توضيح داده شده است. البته بايد قبل از انجام هر گونه عملياتي، فوايد و مضرات اين فناوري را خوب شناخت.
2- سنسورهاي پزشكي
وقتي انسان احساس سلامت نكند، معمولا به پزشك مراجعه مي‌كند تا مشكل خود را حل كند. گاهي بيمار بسيار دير متوجه بيماري‌اش مي‌شود كه مراحل درمان آن دشوار و بعضا غيرممكن به نظر مي‌رسد. سيستم‌هاي سنسوري ايمپلنت شده در بدن مي‌تواند سرطان يا حتي ضعيف‌ترين بيماري‌ها را تشخيص دهد و از اين طريق فرد بموقع به درمان اقدام كند. يكي دو سال پيش، يكي از استادان دانشگاه MIT ، ايمپلنتي 2/0 اينچي طراحي كرد كه با نانوذرات درهم آميخته و به سلول‌هاي سرطاني واكنش نشان مي‌داد. در آينده نزديك مي‌توان يك آرايه از ايمپلنت‌هاي تشخيص‌دهنده همه‌نوع ويروس و مرض را در بدن كار گذاشت و پيغام‌هايي لحظه‌اي روي تلفن همراه خود دريافت كرد.
3ـ برداشت‌كننده‌هاي انرژي
هر كسي كه فيلم ماتريكس را ديده باشد، حتما مطلع است كه انسان‌ها قادرند انرژي الكتريسيته زيادي توليد كنند. مساله آنجاست كه چطور بتوان راه‌حل درستي پيدا كرد كه اين انرژي را برداشت كرد. يك راه‌حل براي برداشت اين انرژي، استفاده از فيلم‌هاي فيزوالكتريك پلاستيكي است كه مي‌تواند زير پوست ايمپلنت شود. اين فيلم فيزوپلاستيكي مي‌تواند 80 درصد انرژي مكانيكي را به الكتريسيته تبديل كند و در صورت برخورد با يك جسم هادي، احتمالا مي‌توان گوشي تلفن را تنها با فشار دادن روي دست شارژ كرد.
4ـ آرايه‌هاي LED
موارد استفاده از اين چراغ‌هاي كوچك، بسرعت در حال گسترش در همه جنبه‌هاي زندگي است. يكي از اين موارد اين است كه مي‌توان آنها را زير پوست كار گذاشت و كاربردهاي مختلفي از آن به دست آورد كه بعضا غيرمنطقي و عجيب مي‌نمايد: پخش فيلم روي پيشاني يا استفاده از كف دست به‌جاي چراغ قوه و... و از تركيب اين فناوري با برداشت‌كننده‌هاي انرژي مي‌توان منبع انرژي آنان را تا ابد تهيه كرد.
5 ـ ارتباطات به شيوه واقعيت افزون شده
در نظر بگيريد چه ميزان زمان، تلاش و پول بايد صرف شود تا تلويزيون‌هاي بزرگ‌تر و بهتر سه‌بعدي توليد شود تا چشم‌هاي ما براحتي و بدون كمترين دردسري تصاوير با كيفيت را دريافت كنند؟ فناوري به‌گونه‌اي پيش مي‌رود كه قراردادن نمايشگرها در چشم اجتناب‌ناپذير است؛ خواه هدف آن باشد كه واقعيت دنياي اطراف ما را جذاب تر جلوه دهد يا واقعيت مجازي ايجاد كند. لنزهاي ارتباطي كه در تصوير مشخص است، تنها يك نمونه اوليه است؛ اما نسل‌هاي بعدي اين لنزها شامل آنتن‌هاي وايرلس و يك آرايه كامل از LEDهاي نيمه شفاف خواهد بود كه هنگام خاموش بودن، كاملا شفاف است. وقتي اين لامپ‌ها روشن مي‌شود، مي‌تواند در تصويري كه چشم در حال حاضر روي آن Focus كرده است، ظاهر شود و اطلاعات مختلفي ارائه كند. منبع برق اين لنزها نيز بي‌سيم است. شايد تنها نقطه ضعف اين نمونه‌هاي اوليه اين باشد كه يك وسيله جداگانه روي چشم است و سنگيني آنها احساس مي‌شود.
6 ـ كنترل از راه دور مغز
بزودي اين امكان فراهم مي‌آيد كه مرور وب، تغيير كانال‌هاي تلويزيون و بسياري از امور ديگر بدون انجام هيچ حركتي ميسر باشد. اينتل در حال حاضر روي فناوري‌اي به‌نام ايمپلنت مغز كار مي‌كند كه مي‌تواند امواج مغزي را بخواند و افكار را به‌صورت خودكار به مجموعه‌اي از فرامين ترجمه كند كه به‌طور بي‌سيم به وسايل برقي ارسال مي‌شود.
7ـ اندام‌هاي بايونيك
در حال حاضر فناوري اندام‌هاي مصنوعي به جايي رسيده است كه مي‌تواند آنها را به اعصاب بدن پيوند بزند. اين نوآوري براي كساني كه جايگزيني اندام برايشان امري حياتي محسوب مي‌شود، امكاني را فراهم مي‌كند تا كنترل اندام‌ها از طريق مغز ميسر باشد. معلولان و افرادي كه بر اثر حادثه يكي از اندام‌هاي حركتي بدن خود را از دست داده‌اند مخاطبان اصلي اين فناوري هستند. شايد در آينده‌اي نزديك دست‌هاي مصنوعي از دست‌هاي طبيعي قدرت بيشتري داشته باشند و حتي آدم‌هاي عادي نيز وسوسه شوند آخرين نگارش دست‌هاي مصنوعي را به جاي دست طبيعي خود داشته باشند.
8 ـ چشمان مصنوعي
چشمان ما، با وجود همه ويژگي‌هاي خيره‌كننده‌اي كه دارند، كمي اوليه به‌نظر مي‌رسند! چشم‌ها قادرند تنها 3 رنگ مختلف را در يك طيف ببينند و براي اين كار هم به نور خيلي زيادي نياز است. اين چشم‌ها را با چشم‌هاي يك ميگوي آخوندك مقايسه كنيم كه مي‌تواند 12 رنگ مختلف را از مادون قرمز تا ماوراي بنفش ببيند و همزمان تحليل عمقي را هم انجام دهد. اين اتفاق با جايگزيني چشم‌ها با دوربين‌ها رخ مي‌دهد و مي‌توانيم تصميم بگيريم كه كدام طول موج‌ها را مي‌خواهيم ببينيم و توانايي ديد در شبمان را فعال كنيم يا غيرفعال. اين پروژه در دانشگاه بوستون و با عنوان ايمپلنت شبكيه چشم در حال توسعه است.
محمدرضا قرباني
