آسمان روز

در ايران باستان، روز بيست و هفتم هر ماه به اين نام موسوم بوده است.

ابوريحان در آثار الباقيه هنگام ذكر روزهاي ايراني، روز بيست و هفتم ماه را به نام «آسمان» نوشته است. در فرهنگ جهانگيري، اين روز «سمان» ناميده شده است.

از امام صادق(ع) روايت شده كه فرمودند: «اين روز، روزي نيك، برگزيده و براي طلب حوائج مناسب است. پارسيان آن را روزي برگزيده و ممتاز مي دانند.» اعتقاد بر اين بود، متولدان اين روز زيبا و نمكين مي شوند. اين روز براي درست كردن خانه، كشت و كار، خريد و فروش بسيار خوب و براي مسافرت مبارك است. چون روز سعد و فرخنده اي بوده براي ازدواج، ملاقات با تجار و زيارت بزرگان تأكيد شده است. در شعر فارسي نيز نزديك به همين مضامين اشاره هايي است:

مه بهمن و آسمان روز بود 

كه فالم بدين نامه پيروز بود

(فردوسي)

منبع: نشريه سلام بچه ها، شماره 5.