بانک مقالات پزشکی

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: تينه آ ورسيكالر بيماري قارچي شايع پوست مي باشد كه براي درمان آن از داروهاي موضعي و خوراكي مختلفي استفاده شده است. اين مطالعه با هدف مقايسه اثر لوسيون سولفاستاميد سديم 10 درصد با لوسيون كلوتريمازول 1 درصد در درمان تينه آ ورسيكالر انجام شد.
مواد و روش ها: در اين كارآزمايي باليني كه به صورت يك سوكور انجام شد، 67 بيمار مبتلا به تينه آورسيكالر بالاي 12 سال مراجعه كننده به درمانگاه پوست بيمارستان بعثت شهر سنندج در سال 1385 به صورت تخصيص تصادفي بلوكي به دو گروه يك (33 نفر) و دو (34 نفر) تقسيم شدند. براي گروه يك لوسيون كلوتريمازول 1 درصد و براي گروه دو لوسيون سولفاستاميد سديم 10 درصد به صورت موضعي تجويز گرديد. بعد از يك دوره درمان دو هفته اي ميزان بهبود از نظر باليني و آزمايشگاهي در هر يك از گروه ها بررسي گرديد. داده هاي جمع آوري شده مربوط به هر يك از بيماران در برگه اطلاعات ثبت شده و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مجذور كاي و تي مستقل آناليز گرديد.
يافته ها: نتايج نشان داد كه ميزان بهبود به ترتيب از نظر باليني و آزمايشگاهي 22 نفر (66.7 درصد) و 28 نفر (84.8 درصد) براي گروه يك و 7 نفر (20.6 درصد) و 8 نفر (23.5 درصد) براي گروه دو بوده است كه تفاوت از نظر آماري معني دار بود (p=0.0001).
نتيجه گيري: اثر لوسيون سولفاستاميد سديم 10 درصد در درمان بيماري تينه آ ورسيكالر بسيار كمتر از لوسيون كلوتريمازول 1 درصد مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: از دير باز تاثيرات مثبت و منفي كامل گرايي بر شناخت، عواطف و رفتار انساني مورد تاكيد بوده است. كامل گرايي با ايجاد توقعات و انتظارات غير واقع بينانه باعث فشار زيادي به فرد مي شود و از عواقب مهم آن تنش ، اضطراب، افسردگي و تحليل رفتن قواي جسمي و رواني انسان مي باشد. اين مطالعه به منظور تعيين نمره کامل گرايي مثبت و منفي در بيماران مبتلا به ميگرن و مقايسه آن با گروه شاهد انجام شد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه اي تحليلي روي بيماران مبتلا به ميگرن مراجعه كننده به كلينيك نورولوژي بيمارستان نور اصفهان در سال 1385ـ 1384 بود. با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس 91 بيمار مبتلا به ميگرن و 88 نفر فرد سالم انتخاب شدند. ابزار گرد آوري اطلاعات مقياس کامل گرايي مثبت و منفي بود كه به وسيله دو گروه مورد و شاهد تكميل شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص هاي توصيفي و آزمون هاي آماري مجذور کاي، مان ويتني و تي آناليز گرديد.
يافته ها: ميانگين نمرات کامل گرايي مثبت در افراد مبتلا به ميگرن 83.47±8.5 و در افراد گروه شاهد 65.47±7.54 بود که اختلاف معني داري بين دو گروه به دست آمد (p=.0001). همچنين ميانگين نمره کامل گرايي منفي در افراد مبتلا به ميگرن 74.12±10.6 بود که با گروه شاهد 51.79±7.8 اختلاف معني داري داشت (p=.0001).
نتيجه گيري: كامل گرايي را مي توان به عنوان يك خصوصيت شخصيتي بارز در افراد مبتلا به ميگرن مطرح نمود که با ايجاد تنش هاي دروني مي تواند باعث تشديد حملات سر درد ميگرني شود. لذا توجه بيشتر به خصوصيات شخصيتي و روانشناختي اين بيماران براي انجام مداخلات مناسب نقش موثر و بسزايي در كاهش شكايات مبتلايان به ميگرن و درمان مفيدتر آنان خواهد داشت .

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: ديابت يکي از علت هاي مرگ و مير در جهان است و حدود 2.5 تا 3 درصد مردم جهان به اين بيماري مبتلا هستند. عوارض ناشي از آترواسکلروز در افراد ديابتي 3 تا 7 برابر بيشتر از افراد غير ديابتي است. استرس اکسيداتيو نقش مهمي در ايجاد اين عوارض دارد و همچنين نتايج مطالعات نشان داده اند که 10 درصد خطرات بيماري هاي عروق کرونر را مي توان به بالا بودن سطح هموسيستئين پلاسما نسبت داد. در برخي از مطالعات گزارش شده است که مصرف اسيد چرب امگاـ3 در معالجه تعدادي از بيماري ها از جمله ديابت نقش دارند، ?لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير اسيدهاي چرب امگاـ3 بر سطح سرمي هموسيستئين و مالون دي آلدهيد در بيماران ديابتي نوع 2 انجام گرفت.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك كارآزمايي باليني تصادفي دوسو کور بر روي 81 بيمار مبتلا به ديابت نوع دو از ميان بيماران مراجعه کننده به انجمن ديابت ايران است كه در تهران در سال 1385 انجام گرفت. افراد به صورت تصادفي به دو گروه دريافت کننده امگاـ3 (41 نفر) و يا دريافت کننده دارونما (40 نفر) تقسيم شده و به مدت 8 هفته اين مکمل ها را مصرف کردند. نمونه هاي خون ناشتا در شروع و پايان هفته هشتم جمع آوري شد. اندازه گيري مالون دي آلدهيد جهت بررسي پراکسيداسيون چربي ها از روش تيوباربيتوريک اسيد انجام شد و اندازه گيري هموسيستئين به روش آنزيماتيک سايکلينگ با دستگاه اتوآنالايزر هيتاچي انجام گرفت. آناليز دريافت مواد مغذي با استفاده از نرم افزار FPII انجام شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص هاي توصيفي و آزمون هاي آماري تي زوجي و مستقل آناليز گرديد.
يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن، طول مدت ابتلا به ديابت، نمايه توده بدن و دريافت هاي غذايي در دو گروه تفاوت آماري معني داري را نشان ندادند. مقدار مالون دي آلدهيد در گروه مداخله پس از انجام مداخله کاهش يافت که تفاوت آماري معني داري را نسبت به گروه كنترل نشان نداد، اما کاهش سطح هموسيستئين در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل، از نظر آماري معني دار بود (p=0.0001).
نتيجه گيري: نتايج حاصل نشان داد که دريافت مقدار 3 گرم  امگاـ3 به صورت روزانه و به مدت 2 ماه موجب کاهش سطح هموسيستئين سرم خواهد شد، اما روي پراکسيداسيون ليپيدي تاثير آماري معني داري ندارد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: ناشتا ماندن بيماران در دوره قبل از عمل براي به انجام رساندن اعمال جراحي انتخابي باعث ايجاد يک وضعيت متابوليکي ناخوش آيند براي بيماران مي شود. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير ناشتا ماندن قبل از عمل بر وضعيت هموديناميک بيماران كانديد جراحي انتخابي هيستركتومي با استفاده از روش بيهوشي عمومي بود.
مواد و روش ها: بررسي حاضر که يک مطالعه توصيفي است روي 60 نفر بيمار داوطلب هيسترکتومي با وضعيت فيزيكي I و II در دانشگاه علوم پزشکي تبريز و در مرکز آموزشي ـ درماني بيمارستان الزهرا (س) در سال 1385به اجرا درآمد. روش نمونه گيري به صورت نمونه گيري آسان بود. پرسشنامه جهت جمع آوري اطلاعات استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص هاي توصيفي و آزمون تي، تجزيه و تحليل گرديد.
يافته ها: ميانگين سن بيماران 47±5.69 سال و ميانگين وزن آنها 56±7.56 کيلوگرم بود. ميانگين مدت زمان ناشتا ماندن براي جراحي هاي صبح 12.66 ساعت و براي جراحي هاي ظهر 16 ساعت بود. در اين مطالعه تمام تغييرات مربوط به فشارخون سيستوليک، دياستوليک و ضربان قلب در 10ـ5 دقيقه اول القا نسبت به مقادير اوليه معني دار گزارش گرديد (p<0.05). از نظر درجه دهيدراتاسيون 25 نفر (41.66 درصد) داراي مخاط هاي خشک و 14 نفر (23.33 درصد) احساس تشنگي مي نمودند. بقيه بيماران مشکل خاصي نداشتند. در کليه بيماران بازده ادراري در 30 دقيقه اول القا کمتر از 15 ميلي ليتر در ساعت بود و ميزان درجه حرارت بدن نسبت به دوره قبل از عمل تغيير بارزي نداشت.
نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد که رعايت ناشتا ماندن در دوره قبل از عمل در مورد جراحي انتخابي هيستركتومي که جهت جلوگيري از آسپيراسيون ريوي مي باشد، مي تواند به صورت مناسب تري به اجرا درآيد تا در اين روند از اثرات سوء آن بر وضعيت هموديناميک به خصوص در زمان القا بيهوشي کاسته شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: استئوآرتريت شايع ترين بيماري مفصلي انسان است که مي تواند مفاصل مختلف بدن را درگير سازد. طب سوزني مي تواند به عنوان يکي از درمان هاي اين بيماري به کار رود. اين مطالعه با هدف تعيين و مقايسه اثربخشي طب سوزني با ايبوپروفن در كاهش درد استئوآرتريت زانو انجام گرفت.
مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع کارآزمايي باليني بوده که در درمانگاه هاي طب فيزيکي و توانبخشي وابسته به دانشگاه علوم پزشکي شيراز در سال 1386 انجام گرديد. 46 بيمار دچار استئوآرتريت زانو پس از بررسي هاي لازم به طور تصادفي به دو گروه مساوي تقسيم شدند و به ترتيب؛ تحت درمان ايبوپروفن (1200 ميلي گرم روزانه) و طب سوزني (2 جلسه در هفته) به مدت 2 هفته متوالي قرار گرفتند. سپس بيماران بر اساس شدت درد بر حسب مقياس بصري درد، دامنه حرکتي بر حسب درجه و خشکي صبحگاهي مفصل زانو مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مجذور كاي آناليز شدند.
يافته ها: ميزان شدت درد در زمان هاي قبل از شروع درمان، پس از درمان و 3 هفته بعد از آن به ترتيب؛ در گروه ايبوپروفن 4.20±0.93, 7.29±0.61 و 5.20±1.32 سانتي متر و در گروه طب سوزني؛ 3.43±0.96, 7.35±0.82 و 4.93±1.31 سانتي متر بود (p<0.005). هم چنين دامنه حرکتي مفصل زانو به ترتيب در زمان هاي ياد شده در گروه ايبوپروفن؛ 13.08±5.60, 21.54±7.46 و 15.38±3.2 درجه و در گروه طب سوزني؛ 12.40±5.78, 20.36±7.19 و 10.36±5.30 درجه بود (p=0.003). ميزان خشکي صبحگاهي مفصل زانو در گروه طب سوزني، بيشتر از گروه ايبوپروفن بهبود داشت.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که هر دو درمان به طور معني داري درد زانو و دامنه حرکتي آن را کاهش داده اند، اما اثرات طب سوزني در کاهش خشکي صبحگاهي مفصل زانو بيشتر از ايبوپروفن بوده است.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: سرطان پروستات چهارمين سرطان شايع در دنيا است که بسته به نژاد و منطقه جغرافيايي شيوع متفاوتي دارد. شيوع کانسر پروستات در سطح دنيا با آنتي ژن اختصاصي پروستات 4 تا 10 نانوگرم بر ميلي ليتر حدود 20 درصد است. هدف از اين مطالعه مقايسه پاتولوژي بيماران با آنتي ژن اختصاصي پروستات بين 4 تا 10 نانوگرم بر ميلي ليتر از نظر شيوع سرطان پروستات بود.
مواد و روش ها: در يک مطالعه توصيفــي ـ مقطعي تمـامي بيماران (155 نفر) مراجعه کننده به بيمارستان شهيد دكتر لبافي نژاد تهران با آنتي ژن اختصاصي پروستات بين 4 تا 10 نانوگرم بر ميلي ليتر در سال هاي 1384 ـ 1383 تحت نمونه برداري پروستات با هدايت سونوگرافي از طريق ركتوم قرار گرفتند. سپس جواب هاي پاتولوژي از نظر سن و درجه تمايز گليسون در سه گروه تقسيم بندي شدند. ابزار گردآوري داده ها برگه اطلاعاتي بود. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص هاي توصيفي بررسي گرديدند.
يافته ها: نتايج نشان داد كه شيوع کانسر پروستات در بيماران تحت نمونه برداري 17.4 درصد بود. همچنين بر اساس گروههاي سني شيوع کانسر به ترتيب در گروههاي سني؛ 50 تا 60 سال، 60 تا 70 سال و70 تا 80 سال 29 درصد، 48.1 درصد و 22.2 درصد و بر اساس درجه تمايز گليسون در گروههاي با درجه تمايز 1 تا 4، 5 تا 7 و 8 تا 10 به ترتيب؛ 3.7 درصد، 74 درصد و 22.2 درصد بود.
نتيجه گيري: در اين مطالعه شيوع کانسرپروستات در بيماران با سطح سرمي آنتي ژن اختصاصي پروستات 4 تا 10 نانوگرم بر ميلي ليتر 17.4 درصد و اغلب بيماران در گروه سني60 ـ50 سال و بــا درجه تمايز گليسون کمتر از 7 قرار داشتند که با اين گروه سني و درجه تمايز گليسون پايين اين بيماران با جراحي راديکال پروستاتکتومي قابل درمان قطعي مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: شروع اثر داروهاي شل کننده عضلاني تحت تاثير برون ده قلبي و جريان خون عضله است. افدرين جريان خون عضله را افزايش مي دهد و ممکن است در شروع اثر سوکسينيل کولين را کوتاه نمايد. هدف از اين مطالعه، تعيين تاثير تزريق دوز کوچک افدرين قبل از القاي بيهوشي در زمان شروع اثر سوکسينيل کولين جهت لوله گذاري تراشه بود.
مواد و روش ها: در اين کارآزمايي باليني تصادفي، 60 بيمار کانديداي جراحي انتخابي زنان كه به بيمارستان الزهرا (س) تبريز در سال 1385 مراجعه كرده بودند مورد بررسي قرار گرفتند. به اين بيماران داروي افدرين 70 ميكروگرم بر كيلوگرم داخل وريدي (گروه مطالعه) يا سالين نرمال (گروه دارونما) 3 دقيقه قبل از القاي بيهوشي با تيوپنتال سديم و فنتانيل تجويز شد. سپس سوکسينيل کولين 0.6 ميلي گرم بر کيلوگرم جهت سهولت لوله گذاري تراشه تزريق شد. شروع اثر سوکسينيل کولين، شرايط لوله گذاري تراشه و متغيرهاي هموديناميک ثبت گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي مجذور كاي و تي دانشجويي آناليز گرديد.
يافته ها: در 60 درصد (36 نفر)، كل بيماران فاسيکولاسيون بروز نكرد. در ساير بيماران از نظر زمان شروع فاسيکولاسيون در دو گروه تفاوت معني دار آماري وجود نداشت و مدت فاسيکولاسيون در دو گروه معني دار نبود. شروع اثر سوکسينيل كولين به طور معني داري در گروه مطالعه (19.53±3.91 ثانيه) کوتاهتر از گروه دارونما (25.87±7.11 ثانيه) بود (p<0.0001). بيماران گروه مطالعه در عرض 47.07±4.51 ثانيه و بيماران گروه دارونما در عرض 58.73±9.04 ثانيه لوله گذاري شدند (p<0.0001). شرايط لوله گذاري در هر دو گروه يکسان بود. در بيماران گروه مطالعه ضربان قلب يک و سه دقيقه پس از تزريق افدرين اندکي افزايش داشت، اما تفاوت معني داري در ميزان فشارخون از مقدار پايه و نيز بين دو گروه نبود.
نتيجه گيري: شروع اثر سوکسينيل کولين با پيش درماني به وسيله دوز کوچک افدرين، بدون اثرات هموديناميک معني دار، تسريع مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: جداسازي اگزودا از ترانسودا قدم اوليه در بررسي پلورال افيوژن به شمار مي رود و راهنمايي جهت مشخص کردن روند پاتولوژيك بيماري هاي زمينه اي، تشخيص هاي افتراقي و اقدامات تشخيصي مي باشد. اگر چه جهت جداسازي اگزودا از ترانسودا، معيار لايت به عنوان استاندارد در نظر گرفته مي شود، اما در مطالعاتي نيز كلسترول مايع پلور، نسبت كلسترول پلور به سرم و نسبت بيلي روبين مايع پلور به سرم پيشنهاد شده است. اين مطالعه جهت بررسي افتراق مايع پلور اگزوداتيو از ترانسوداتيو با اندازه گيري بيلي روبين و كلسترول انجام شده است.
مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي از نوع ارزيابي ارزش تشخيصي در سال 1384 در بيمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان انجام گرديد و 86 مورد پلورال افيوژن با روش نمونه گيري غير احتمالي و آسان مورد بررسي قرار گرفت. ابتدا پس از افتراق ترانسودا از اگزودا بر اساس معيار لايت، کلسترول و بيلي روبين مايع پلور و سرم اندازه گيري شد. سپس با استفاده از منحني هاي رک سطح زير منحني تعيين شد. پس از آن حساسيت و ويژگي و ارزش اخباري مثبت و منفي تعيين و نتايج با آزمون مک نمار تست گرديده و با هم مقايسه شدند.
يافته ها: از 86 بيمار، 59 مورد اگزودا و 27 مورد ترانسودا بودند. معيار كلسترول پلور بالاي 43 ميلي گرم در دسي ليتر، حساسيت 73.8 درصد و ويژگي 92 درصد داشت كه با پايين آوردن سطح معيار تا حد بالاتر از 35.5 ميلي گرم در دسي ليتر، حساسيت بالا رفته و به 81.4 درصد رسيد. نسبت كلسترول پلور به سرم بيشتر از 0.3، حساسيت 65 درصد، ويژگي 88 درصد و كارآمدي 85 درصد داشت. نسبت بيلي روبين مايع پلور به سرم بيشتر از 0.6 نيز حساسيت 76.3 درصد، ويژگي 74.1 درصد و كارآمدي 75.6 درصد داشت.
نتيجه گيري: معيار پروتئين 3 گرم در دسي ليتر كماكان بيشترين حساسيت و ويژگي را در افتراق اگزودا از ترانسودا داشت و به عنوان بهترين شاخص به تنهايي مي توان از آن استفاده كرد. كلسترول پلور بيشتر از 35.5 ميلي گرم در دسي ليتر نيز حساسيت و ويژگي مناسبي دارد و به عنوان بهترين شاخص عملي مي توان از تركيب پروتئين و كلسترول مايع پلور استفاده كرد. معيار كلسترول پلور به سرم بيشتر از 0.3 حساسيت كمي دارد و با كاهش اين نسبت به 0.14 حساسيت آن افزايش مي يابد، اما از ويژگي آن كاسته مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: در بعضي از موقعيت هاي پزشکي تجويز شل کننده هاي عضلاني جهت لوله گذاري تراشه به دنبال هوشبرهاي وريدي ممکن است غير لازم و يا گاهي مضر باشد. در چنين موقعيتهايي جاي داروهاي جايگزين جهت تسهيل لوله گذاري تراشه مشهود است. رمي فنتانيل از داروهاي مخدر کوتاه اثر است که مي تواند در حل اين مشکل مفيد باشد. اين مطالعه با هدف مقايسه تاثير پروپوفل يا تيوپنتال در ترکيب با رمي فنتانيل بر وضعيت لوله گذاري تراشه در غياب شل کننده هاي عضلاني در بيهوشي عمومي انجام شد.
مواد و روش ها: در يک مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده دو سو کور که در سال 1385 در بيمارستان بعثت سنندج انجام شد، 42 بيمار کلاس 1 و 2 انجمن متخصصين بيهوشي آمريكا به صورت تصادفي بلوکي در يکي از دو گروه پروپوفل (2 ميلي گرم بر كيلوگرم) و گروه تيوپنتال (5 ميلي گرم بر كيلوگرم) قرار گرفتند. در همه بيماران 1.5 ميلي گرم بر كيلوگرم ليدوکائين و 2.5 ميكروگرم بر كيلوگرم رمي فنتانيل به عنوان پيش داروي بيهوشي 30 ثانيه قبل از تجويز هوشبرها تزريق شد. 90 ثانيه بعد از القا بيهوشي لارنگوسکوپي و لوله گذاري تراشه انجام شد. وضعيت لوله گذاري بر اساس سهولت تهويه با ماسک، شلي فک، سهولت لارنگوسکوپي، وضعيت طناب هاي صوتي و پاسخ بيمار به لوله گذاري تراشه و باد کردن کاف لوله تراشه به صورت عالي، خوب، قابل قبول و بد ارزيابي شد. ميانگين فشارخون شرياني و تعداد ضربان قلب قبل و بعد از تزريق هوشبرها و نيز 45 ثانيه، 2 دقيقه و 5 دقيقه بعد از لوله گذاري تراشه اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مجذور كاي، دقيق فيشر و تي دانشجويي آناليز گرديد.
يافته ها: وضعيت لارنگوسکوپي و لوله گذاري عالي يا خوب در 9 نفر (42.9 درصد) از بيماران گروه تيوپنتال و 20 نفر (95.2 درصد) از بيماران گروه پروپوفل حاصل شد (p<0.05). افت ميانگين فشارخون شرياني و تعداد ضربان قلب در گروه پروپوفل به طور معني داري شديدتر از گروه تيوپنتال بود (p<0.05).
نتيجه گيري: ترکيب رمي فنتانيل با پروپوفل و يا تيوپنتال امكان تهويه با ماسك را در كليه بيماران فاقد مشكلات راه هوايي فراهم مي سازد، ولي ترکيب پروپوفل با رمي فنتانيل براي لوله گذاري تراشه در غياب شل کننده هاي عضلاني نسبت به ترکيب تيوپنتال با رمي فنتانيل برتر است، اما موجب تغييرات هموديناميک شديدتر مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: بروسلا يك باكتري داخل سلولي اختياري است كه عامل بيماري بروسلوز بوده و مي تواند در انسان و دام ها ايجاد عفونت نمايد. سويه هاي تضعيف شده اين باكتري نظير بروسلا مليتنسيس سويه Rev1 و بروسلا آبورتوس سويه هاي S19 و Rb51 هم اكنون به منظور پيشگيري از بروسلوز در دام ها مورد استفاده قرار مي گيرند، اما تا كنون واكسن مناسبي عليه بروسلا براي انسان شناخته نشده است. هدف از اين تحقيق تعيين ميزان ايمني زايي واكسن ژني دو گانه حامل؛ ژن هاي پلاسميد نوتركيب حامل ژن هاي مسوول سنتز پروتئين متصل شونده به پريپلاسم و پروتئين 31 كيلو دالتوني لايه خارجي بروسلا مليتنسيس در موش هاي بالب ـ سي بود.
مواد و روش ها: اين پژوهش يک مطالعه تجربي است که بر روي 24 موش بالب ـ سي در تابستان سال 1386 در مرکز تحقيقات بيوتکنولوژي دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهرکرد، انجام گرفته است. به اين منظور ابتدا با كلون سازي ژن هاي مسوول سنتز آنتي ژن هاي مذكور، پلاسميد نوتركيب به عنوان واكسن ژني تهيه گرديد و سپس، مقدار 100 ميكروگرم از آن در حجم 50 ميكروليتر به عضله ران 12 سر موش بالب ـ سي تزريق گرديد و از 12 موش بالب ـ سي ديگر نيز به عنوان گروه شاهد استفاده شد که به آنها به صورت مشابه بافر فسفاته نمکي تزريق گرديد. اين تزريقات در طي 4 مرحله يعني در روزهايي به فاصله 1، 7، 15 و 30 انجام شد و ميزان پاسخ ايمني حاصل عليه بروسلوز به روش اليزا بررسي گرديد. براي آناليز داده ها از آزمون تي و نرم افزار SPSS استفاده گرديد.
يافته ها: تزريقات عضلاني اين واکسن ژني دوگانه موجب بروز ايمني سلولي در موش هاي بالب ـ سي گرديده و نتايج اندازه گيري ميزان سايتوكاين ها از طريق اليزا، نشان دهنده افزايش سطح اينترفرون گاما و تغييرات كم سطح اينترلوكين ـ 4 در موش هاي واكسينه شده در مقايسه با گروه شاهد مي باشد (p<0.05).
نتيجه گيري: كاربرد توام دو آنتي ژن پروتئين متصل شونده به پريپلاسم و پروتئين 31 كيلو دالتوني لايه خارجي بروسلا، قادر به ايجاد ايمني حفاظتي بالايي عليه بروسلوز مي باشد كه استفاده از فيوژن پروتئين نوتركيب حاصل از بيان اين ژن ها نيز مي تواند در راستاي بررسي ايمني زايي عليه بروسلا در تحقيقات آينده مد نظر قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ