بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: اعتماد به نفس رکني اساسي در سلامت روان محسوب مي شود که بر عملکرد انسان، به خصوص عملکرد شغلي او تاثير مي گذارد. متاسفانه گروه زيادي از پرستاران به دلايل مختلف از جمله؛ تشويق به فرمانبرداري، نامشخص بودن شرح وظايف و... فاقد اعتماد به نفس کافي و لازم هستند. اين مشکل در زنان به دلايل فرهنگي و اجتماعي از شدت و شيوع بيشتري برخوردار است. با توجه به مطالب فوق و از آنجا که تاکنون در زمينه روشهاي اصلاح اين مشکل تحقيقات چنداني صورت نگرفته است، اين پژوهش با هدف تعيين تاثير آموزش ابراز وجود بر ميزان اعتماد به نفس دانشجويان دختر دانشکده پرستاري و مامايي بوشهر انجام شد.
مواد و روش ها: در اين پژوهش نيمه تجربي در سال 1380 از بين کليه دانشجويان پرستاري دختر (80 نفر) دانشکده پرستاري و مامايي بوشهر، بر اساس نمونه گيري مبتني بر هدف تعداد 22 دانشجو که داراي حداقل اعتماد به نفس بودند انتخاب گرديده و پس از همتاسازي به طريق تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل قرار گرفتند. آموزش ابراز وجود به گروه آزمايش ارايه شد، در حالي که گروه کنترل، آموزش خاصي نديدند. از پرسشنامه اعتماد به نفس کوپر اسميت پس از تاييد روايي و پايايي آن جهت سنجش اعتماد به نفس، به صورت پيش آزمون – پس آزمون استفاده گرديد. در اين پژوهش از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري تي مستقل، تي زوجي و همبستگي پيرسون استفاده شد.
يافته ها: نمره ميانگين اعتماد به نفس در گروه آزمايش به طور معني داري از 7.18 با انحراف معيار 3.06 با 11.36 با انحراف معيار 10.23 افزايش يافت (P<0.05). اين تغييرات در گروه کنترل معني دار نبود. همچنين بين افزايش اعتماد به نفس با متغيرهاي دموگرافيک، جز در متغير درآمد خانواده (r=0.63) همبستگي معني داري وجود نداشت.
نتيجه گيري: آموزش ابراز وجود تاثير زيادي بر بهبود و ارتقا اعتماد به نفس گروه آزمايش داشت که با توجه به فراگير بودن مشکل کمبود اعتماد به نفس و لزوم يافتن روشهاي مقابله با آن، توصيه مي شود تحقيقات بيشتري در آينده بر روي گروههاي ديگر پرستاران، به خصوص مردان انجام شود.

مقدمه و هدف: کليه نعل اسبي به نسبت يک مورد در هر چهارصد تولد زنده ديده مي شود. اين بيماري در جنس مذکر شايع تر است و به دليل همراهي با بسياري از ناهنجاريهاي مادرزادي که بعضي از آنها با حيات طولاني منافات دارند. انتظار مي رود که اين مورد در گروه سني اطفال شايع تر باشد. در حدود يک سوم موارد مبتلايان به کليه نعل اسبي حداقل يک ناهنجاري مادرزادي ديگر هم دارند. بسياري از نوزاداني که ناهنجاري هاي متعدد مادرزادي دارند، کليه هاي نعل اسبي هم دارند و ناهنجاريهاي مادرزادي سيستم ادراري – تناسلي نيز در آنها شايع تر است. در 10 درصد موارد در آنها دو تايي شدن حالب ديده مي شود و در بعضي موارد با يورتروسل نابجا همراه است. در بيش از 50 درصد موارد با برگشت ادرار از مثانه به طرف کليه همراه است. در اين گزارش به بررسي يک مورد کليه نعل اسبي که دچار آژنزي کليه راست مي باشد و همراه با آن دچار ناهنجاريهاي متعدد ديگري است پرداخته شده است.
معرفي بيمار: بيمار مرد 25 ساله اي است که به علت درد در ربع تحتاني و راست شکم به کلينيک شهيد مفتح ياسوج در سال 1382 مراجعه کرد. در معاينه در همين نقطه در لمس حساس بود و آزمايش هاي روتين همه طبيعي بودند. سونوگرافي، فقدان کليه راست را همراه با يک ضايعه کيستيک در خلف و سمت راست مثانه نشان داد. پرتونگاري با ماده حاجب وريدي فقدان عملکرد کليه راست، اختلال در چرخش کليه چپ و نقص پرشدگي در سمت راست مثانه نشان داد. اسکن کامپيوتري با ماده حاجب وريدي فقدان کليه راست و وجود يک توده با هانسفيلد مايع در سمت راست و خلف مثانه نشان داد. تجسس جراحي کليه نعل اسبي با فقدان کليه طرف راست، وجود بافت رابط، تغيير مسير حالب راست به نحوي که از روي ستون فقرات به سمت مقابل عبور مي کرد و حالب نابجايي را که به جاي ورود به مثابه به داخل مجاري انزالي باز شده بود و منجر به توده کيستيک شده بود نشان داد. به علاوه بيمار دچار آنوريسم مغزي نيز بوده است.
نتيجه گيري: در کليه نعل اسبي بر خلاف انتظار ممکن است يک کليه دچار آژنزي يا به صورت ابتدايي تظاهر پيدا کرده و حالب آن طرف نيز به صورت طبيعي وارد مثانه شود و يا اکتوپيک بوده و به صورت غير طبيعي در جايي از جمله در مجاري انزالي باز شده و باعث توده کيستيک در خلف و لترال مثانه گردد و در داخل مثانه ايجاد اثر توده فشار دهنده نمايد.

مقدمه و هدف: رشد و تکامل از اساسي ترين مباحث بهداشت کودکان مي باشد. انحراف از فرم رشد طبيعي يک علامت غير اختصاصي، ولي مهم در تشخيص بيماري هاي کودکان مي باشد، لذا اندازه گيري قد، وزن و دور سر به طور منظم و پشت سر هم بسيار حايز اهميت مي باشد. بررسي هاي تن سنجي (قد و وزن) در هر منطقه و هر گروه از کودکان و مقايسه آن با استانداردهاي موجود مي تواند بيانگر برايند مجموعه عوامل موثر بر رشد کودکان در آن منطقه باشد. بنابراين هدف از اين پژوهش بررسي شاخص هاي تن سنجي کودکان بدو ورود به دبستان است.
مواد و روش ها: اين بررسي يک طرح توصيفي – تحليلي به صورت مقطعي بوده است که در پايگاههاي تن سنجي کودکان بدو ورود به دبستان شهر ياسوج در سال 1380 انجام يافته و طي آن کليه کودکان شش ساله بدو ورود به دبستان شهر ياسوج؛ يعني 1822 نفر مورد تن سنجي قرار گرفتند. قد و وزن کليه کودکان اندازه گيري شده و اطلاعات آن با توجه به سن، جنس، رتبه تولد، تاريخ تولد، ميزان تحصيلات والدين، شغل پدر و تعداد خواهر و برادر مورد بررسي قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار SPSS و شاخص هاي توصيفي و آزمون تي دانشجويي تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد که 48.8 درصد نمونه ها دختر و 51.2 درصد پسر بودند. در مجموع 6.5 درصد کودکان (118 نفر) دچار کمبود وزن براي قد، 10.3 درصد دچار کمبود وزن براي سن (187 نفر) و 6 درصد دچار کمبود قد براي سن (109 نفر) بودند. کمبود همه شاخصهاي تن سنجي در پسران بيشتر بوده است، به طوري که اين اختلاف در رابطه با قد براي سن (P=0.0003) و وزن براي سن (P=0.0001) معني دار مي باشد. ميزان تحصيلات پدر و مادر ارتباط معني داري با کمبود وزن براي سن و قد براي سن داشته، ولي با وزن براي قد اين اختلاف معني دار نمي باشد. در رابطه با شغل پدر و بروز اختلال در معيارهاي تن سنجي کودکان، علي رغم وجود برخي تفاوت ها، اختلاف معني دار مشاهده نگرديد. تعداد خواهر و برادر در مورد قد براي سن تاثير معني دار داشته، ولي در مورد وزن براي سن و وزن براي قد اين اختلاف معني دار نبوده است. همچنين رتبه تولد نيز در کمبود قد براي سن و وزن براي سن نقش معني داري داشته است.
نتيجه گيري: در مجموع مقايسه ميانگين شاخصهاي وزن متناسب با سن، وزن متناسب با قد و قد متناسب با سن کودکان با استانداردهاي مرکز ملي آمار حياتي آمريکا نشان مي دهد که در تمامي موارد شاخصهاي کودکان مورد بررسي پايين تر از ميانگين استاندارد مي باشد و عوامل موثر، به خصوص مسايل تغذيه اي در اين منطقه بايد مورد بررسي قرار گيرند.

مقدمه و هدف: ندولهاي تيروئيدي بسيار شايع هستند و تشخيص هر چه سريع و ساده تر وخامت تدول براي پزشک ضروري است. در حال حاضر قطعي ترين روش افتراق ندولهاي بدخيم از ندولهاي خوش خيم بيوپسي باز است، که مستلزم زمان، هزينه و رنج بيمار خواهد بود. تست تشخيصي آسپيراسيون با سوزن ظريف روشي است مناسب به عنوان جايگزين بيوپسي باز پيشنهاد مي گردد. هدف اين مطالعه ارزشيابي تشخيصي تست آسپيراسيون با سوزن ظريف بر اساس نتايج بيوپسي باز است.
مواد و روش ها: اين يک مطالعه توصيفي – تحليلي است که در آن اطلاعات مربوط به بيماران مراجعه کننده يا ارجاع داده شده با کلينيک جراحي درمانگاه شهيد مفتح ياسوج که کانديد تيروئيدکتومي بودند از ابتداي سال 1381 تا رسيدن به 100 نفر حجم نمونه لازم، پس از انجام آسپيراسيون با سوزن ظريف و بيوپسي باز جمع آوري گرديد. اين اطلاعات شامل: سن، جنس، سابقه و مدت زمان در معرض اشعه بودن، نتيجه تست آسپيراسيون با سوزن ظريف و پاتولوژي بوده است که در فرمي که به همين منظور تهيه شده بود ثبت مي گرديد. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. شاخصهاي اصلي ارزشيابي تشخيصي تست مورد نظر شامل: حساسيت، ويژگي، دقت، ارزش اخباري مثبت و ارزش اخباري منفي با حدود اطمينان 95 درصد برآورد گرديد.
يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن بيماران 37±18 با حداقل 10 و حداکثر 78 سال بوده است. اکثريت بيماران (85 درصد) را زنان تشکيل مي داده اند. 23 درصد موارد داراي ندولهاي بدخيم بودند. نسبت موارد بدخيم در زنان 4.5 برابر مردان بوده است. از کل موارد بدخيم، 63 درصد پاپيلازي، 18 درصد فوليکولر، 9 درصد آناپلاستيک بودند. آزمون آسپيراسيون با سوزن ظريف بر اساس نتايج پاتولوژي در اين مطالعه داراي حساسيت (78±15 درصد)، ويژگي (91±13 درصد)، دقت (89±13 درصد)، ارزش اخباري مثبت (75±35 درصد) و ارزش اخباري منفي (93±20 درصد) برآورد گرديد.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين مطالعه که در مطالعات مشابه نيز تاييد شده است و همچنين با در نظر گرفتن مزاياي اين روش تشخيصي براي بيمار، پزشک و سيستم درماني، مي توان نتيجه گيري نمود که انجام تست آسپيراسيون با سوزن ظريف پيش از جراحي، براي تمامي بيماران دچار ندول تيروئيدي امري ضروري است و در نظر گرفتن آن در تصميم گيري هاي بعدي مي تواند در افزايش سلامت و کاهش رنج و هزينه هاي بيمار و سيستم درماني موثر باشد.

مقدمه و هدف: در ايران مانند بسياري از کشورهاي در حال توسعه، بيماريهاي قلبي – عروقي اولين علت مرگ و مير شناخته شده است. سر و صداي محل کار و شيفتي بودن کار از جمله عواملي هستند که باعث افزايش بعضي از اين بيماريها مي شوند، لذا اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط مشاغل مختلف با عوامل خطرزاي قلبي – عروقي انجام گرديد.
مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي – تحليلي به صورت مقطعي بر روي 4872 مرد و زن به تعداد مساوي از هر دو جنس بالاي 19 سال طي سالهاي 80-1379 انجام شد که به صورت کاملا تصادفي از خوشه هاي شهر اصفهان انتخاب شده اند. جهت جمع آوري اطلاعات مورد نياز در مورد خصوصيات آنتروپومتريک عوامل خطرزاي قلبي – عروقي براي تمام اين افراد پرسشنامه تکميل شده و آزمايش هاي کلينيکي براي تعيين وضعيت فاکتورهاي مختلف خون انجام شد. مردان بر اساس سر و صداي محل کار، شيفتي بودن يا نبودن کار و زنان از نظر شاغل يا خانه دار بودن تقسيم بندي شدند. داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار SPSS و آزمون آماري مجذور کاي و تي دانشجويي مستقل تحليل گرديد.
يافته ها: نتايج اين مطالعه نشان داد که در افراد با مشاغل پر سر و صدا شيوع هيپرتري گليسريدمي و فشارخون بالا ديده شده است (P<0.05)، ولي در ساير عوامل خطرزا تفاوت معني داري مشاهده نشده است. همچنين در افراد با مشاغل شيفتي شيوع هيپرتري گليسريدمي و چاقي ديده شده است (P<0.05)، ولي در ساير عوامل خطرزا تفاوت معني داري وجود نداشت. در زنان خانه دار، اندازه دور کمر (چاقي مرکزي)، تري گليسريد، کلسترول، کلسترول – ليپوپروتئين با دانسيته پايين، قند دو ساعته، پرفشاري خون و فشارخون سيستول و همچنين شيوع چاقي، هيپرتري گليسريدمي، هيپرکلسترولمي، کلسترول – ليپوپروتئين با دانسيته پايين و فشار خون بالا به طور معني داري بالاتر از زنان شاغل مي باشد (P<0.05).
نتيجه گيري: بنابراين با توجه به نتايج اين بررسي مي توان گفت فراواني شيوع هيپرتري گليسريدمي و پرفشاري خون در مشاغل با سر و صداي بالا بيشتر از مشاغل ديگر بود و همچنين شيوع هيپرتري گليسريدمي و چاقي در مشاغل شيفتي بيشتر از مشاغل غير شيفتي مشاهده شد. اکثر عوامل خطرزاي بيماريهاي قلبي – عروقي در زنان خانه دار بالاتر از زنان شاغل بود.

مقدمه و هدف : گلو درد و خشونت صدا يكي از عوارض نسبتا شايع پس از لوله گذاري تراشه مي باشد كه شيوع آن را 90-24  درصد بيان نموده اند و اغلب 24-12 ساعت پس از خارج كردن لوله تراشه رخ مي دهد . افزايش دماي پوست در ناحيه گردن به ميزان 45- 40 درجه سانتي گراد مي تواند سبب افزايش جريان خون موضع شده و در نتيجه فشار اكسيژن درون مويرگها بالا رفته و سبب اكسيژن رساني بهتر به بافتهاي اطراف و تراشه گردد . در همين راستا ‏، پژوهش فوق با هدف تعيين تاثير گرماي موضعي در ناحيه تراشه بر روي شيوع گلو درد و خشونت صدا پس ازلوله گذاري تراشه انجام گرديده است .
مواد و روش كار: پژوهش فوق يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي دوسوكور بوده كه بر روي 160 نفر بيمار 50-15 ساله كانديد اعمال جراحي عمومي انتخابي با ريسك يك بيهوشي كه عمل جراحي در ناحيه غير از سر و گردن داشته اند ، در شهر ياسوج در سال 1383 ـ 1382  انجام پذيرفته است . افراد مورد مطالعه با استفاده از جدول اعداد تصادفي به دو گروه 80 نفري مورد و شاهد تقسيم گرديده اند . كليه بيماران نبايستي در چهار هفته اخير دچار سرما خوردگي و گلو درد شده باشند. شرايط بيهوشي براي كليه افراد يكسان بوده و براي همگي لوله تراشه پر حجم و كم فشار و براي مردان لوله شماره 8 و زنان لوله شماره 5/7 بكار برده شد. پس از لوله گذاري تراشه در افراد گروه مورد جهت ايجاد گرماي موضعي در ناحيه خارجي تراشه ، از پتوي الكتريكي كوچك که درجه حرارت حدود 40 درجه سانتي گراد را در محل ايجاد مي کرد استفاده گرديده كه تا لحظه خارج كردن لوله تراشه ، در موضع قرار داشته و بيماران  24 ساعت پس از پايان جراحي از نظر بروز خشونت صدا و گلو درد ،  مصاحبه  و  معاينه شدند. داده هاي جمع آوري شده به وسيله نرم افزار SPSS و روشهاي آماري توصيفي و آزمون كروسكال واليس تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها : نتايج به دست آمده از پژوهش نشان داد كه 52 نفر(65درصد) از بيماران گروه شاهد  دچار گلو درد شده و 53 نفر (2/66درصد ) نيز دچار خشونت صدا گرديده اند، در صورتي كه فقط 24 نفر (40درصد) از گروه مورد دچار گلو درد و 8 نفر (10درصد) از آنان دچار خشونت صدا گرديده اند که اين اختلافات از نظر آماري معني دار بوده است (05/0 p<). نتايج همچنين نشان داد كه جنسيت افراد در ميزان بروز گلو درد و خشونت صدا تاثيري نداشته است كه آزمون آماري نيز در اين خصوص اختلاف معني داري را نشان نمي دهد .
نتيجه گيري : بر اساس يافته هاي حاصله در بيماران گروه مورد كه در هنگام  لوله گذاري تراشه از پتوي الكتريكي استفاده گرديده بود به طور معني داري گلو درد و خشونت صداي كمتري نسبت به گروه شاهد داشتند . بنابراين پتوي الكتريكي مي تواند در كاهش گلو درد و خشونت صدا پس از لوله گذاري تراشه موثر باشد. 

مقدمه و هدف :آرام سازي يكي از روشهاي موثر در كاهش بروز آريتمي هاي بطني مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير روش آرام سازي در بروز آريتمي هاي بطني در بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد مي باشد.        

مواد و روش كار:اين پژوهش يك كارآزمايي باليني است كه حجم نمونه در آن 60 بيمار مبتلا به انفاركتوس ميوكارد بستري در بخشهاي مراقبتهاي ويژه بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال 1382 بوده كه به طور  تصادفي به دو گروه تجربي و شاهد تقسيم شدند. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش برگه مربوط به مشخصات دموگرافيك و برگه ثبت آريتمي هاي بطني بوده است.پژوهشگر اقدام به اجراي روش آرام سازي در بيماران گروه تجربي نموده و تاثير آن را از طريق مقايسه ميزان بروز آريتمي قبل و بعد از اجراي روش آرام سازي در گروه تجربي و شاهد مورد بررسي قرار داده است. داده هاي جمع آوري شده با آزمون تي و مجذور كاي و  نرم افزار SPSS  تجزيه و تحليل شدند.

يافته ها:نتايج نشانگر آن بود كه اكثريت واحد هاي مورد پژوهش  مرد بوده و در سنين بين  69-60 قرار داشتند.همچنين قريب به اتفاق درآمد ماهيانه آنان بيش از 200 هزار تومان بود. اكثريت متاهل بودند و تحصيلاتي در حد ابتدايي داشتند.يافته ها نشان داد گروه تجربي كه تحت روش آرام سازي قرار گرفته بودند، نسبت به گروه كنترل به مراتب آريتمي  كمتري داشتند, به طوري كه آزمون آماري تي اختلاف معني داري بين بروز آريتمي در دو گروه تجربي و شاهد نشان داد.

نتيجه گيري : به كارگيري روش آرام سازي مي تواند يكي از عوامل موثر در كاهش بروز آريتمي بطني در بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد باشد.

مقدمه و هدف: در ايران اطلاعات جامعي كه بيانگر شيوع اختلالات شايع بينايي در كودكان باشد به راحتي در دسترس نمي باشد. هدف از اين مطالعه تعيين اختلالات شايع بينايي در كودكان دبستاني شهرستان فسا مي باشد.
مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي ـ تحليلي 10 درصد (1224 نفر ) كودكان دبستاني شهرستان فسا در سال تحصيلي 79- 1378, به روش تصادفي سيستماتيك انتخاب شده و به وسيله  تابلوي  اسنلن خطي از فاصله 6 متري در دبستان هاي مربوط مورد معاينه قرار گرفتند. افراد غيرطبيعي جهت تشخيص علت كاهش ديد به مركز تخصصي چشم پزشكي ارجاع داده شده و  به وسيله  يك چشم پزشك مورد معاينه كامل باليني قرار گرفتند. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از نرم افزار SPSS و روشهاي آمار توصيفي و آزمون مجذور كاي انجام گرديد.
يافته ها: از 1224 نفر افراد مورد معاينه 196 نفر (16 درصد) در غربال گري اوليه غير طبيعي شناخته شدند (پايه ديد 8/0) و براي معاينه تخصصي به چشم پزشك مراجعه كردند. در معاينه تخصصي  131نفر (7/10درصد) داراي اختلالات بينايي بودند (پايه ديد 7/0) كه مهمترين آنها عيوب انكساري  04/10 درصد , تنبلي چشم  28/2 درصد و انحرافات چشم  4/0 درصد مي باشد. در  7/ 85 درصد موارد علت تنبلي چشم , عيوب انكساري بود.
نتيجه گيري: عيوب انكساري, شايع ترين علت اختلال بينايي و تنبلي چشم در گروه مورد مطالعه  شناخته شد. با توجه به سادگي تشخيص و درمان عيوب انكساري , با ايجاد برنامه منظم غربال گري حدت بينايي در سنين قبل از مدرسه مي توان شيوع تنبلي چشم را به طور چشمگير كاهش داد. 

زمينه و هدف: الكتروكارديوگرافي از تستهايي است كه جهت تشخيص و يا تاييد بيماريهاي قلبي در بيماران كانديداي جراحي هاي مختلف انجام مي گيرد.مطالعات مختلفي جهت بررسي ارزش اين تست در سنين مختلف، انجام گرفته و نتايج متفاوتي به دست آمده است . هدف از اين مطالعه بررسي نقش نوار قلبي روتين قبل از عمل در تغيير طرح بيهوشي بيماران مسن است.

مواد و روش كار: در اين بررسي توصيفي شرح حال ومعاينات باليني يكصد بيمار بستري در بيمارستان نيكوكاري تبريز كه سن آنها بيشتر از چهل سال بود و كانديداي جراحي چشم  در سال 1380 بودند مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه گيري به صورت آسان و در دسترس بود. پس از اطلاع از شرح حال، سابقه و معاينه بيمار، الكتروكارديوگرافي بيماران به وسيله ساير اساتيد بيهوشي تفسير گرديد وسپس با علايم باليني بيماران مقايسه شد. داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار SPSS و آمار توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.

يافته‌ها: در هيچ يك از اين بيماران روش بيهوشي يا روش جراحي دچار تغيير نگرديد و بيماران با روشهاي معمول بيهوشي تحت عمل جراحي قرار گرفته و هيچ مشكلي درآغاز و اداره بيهوشي و كنترل بيماران در بخش جراحي در مدت بستري در بيمارستان ايجاد نشد.به طوركلي 4 درصد از بيماران بدون علايم باليني يا شرح حال يا معاينه مثبت داراي اختلال در الكتروكارديو گرام  بودند كه در 3 درصد موارد اختلال جزئي به صورت بلوك شاخه اي سمت راست و انحراف محور به چپ (كم اهميت از نظر بيهوشي) و در يك بيمار با وجود علايم الكتروكارديو گرام  به صورت T معكوس در ليدهاي پره كورديال ، هيچ گونه علايم باليني مثبت وجود نداشت.

نتيجه‌‌گيري: با توجه به مطالعه صورت گرفته، به نظر مي رسد عاقلانه باشد كه انديكاسيون استفاده از الكتروكارديوگرافي روتين قبل از عمل با دقت بيشتري صورت پذيرد و به آن دسته از بيماران كه در معاينه باليني يافته مثبتي دارند اختصاص يابد.

مقدمه و هدف : سردرد از عوارض بي حسي نخاعي و از عوامل ترس در بيماراني است که براي  اين روش در نظر گرفته مي شوند. ايــــن سردرد مي تواند زندگي بيمار را مختل نموده و از روزها تا  ماه ها طول بکشد. مراقبتهاي مختلف براي پيشگيري از جمله استفاده از سوزن با اندازه کوچک، تاخير در بلند شدن از بستر، مايع درماني و ... مي باشد . لذا اين پژوهش با هدف بررسي تاثير پروپرانولول بر درمان سردرد پس از بي حسي نخاعي انجام گرفت .

مواد و روش كار: اين يك پژوهش  كارآزمايي باليني دوسوكور است . تعداد 60 بيمار ريسك 1 و 2 بيهوشي كه براي جراحي هاي انتخابي اورولوژي و زنان به بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي كرمان در سال 1383 ـ 1382 مراجعه كرده بودند و تحت بي حسي نخاعي با ليدوكائين 5 درصد با دوز 5/1 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن قرار گرفته بودند و تا 72 ساعت پس از پايان عمل جراحي مبتلا به سردرد شده بودند، به طور تصادفي در دو گروه مشابه 30 نفري قرار گرفتند و براي گروه مورد قرص پروپرانولول با دوز20 ميلي گرم دو بار در روز و گروه شاهـــد قرص استامينوفن با دوز 325 ميلي گرم دو بار در روز استفاده گرديد.  شـدت درد بـــا مقياس درد مانكاسكي قبل و 24 ساعت پس از مصرف دارو اندازه گيري شد . اطلاعات جمـع آوري شده از طريق نرم افزار SPSS و آزمون آماري تي دانشجويي تجزيه و تحليل گرديد

يافته ها : بر طبق نتايج به دست آمده از اين پژوهش ، ميانگين شدت سردرد در گروه مورد قبل از درمان 77/1 ± 33/6  و بعد از درمان 95/1± 60/4  ، در گروه شاهد قبل از درمان 67/1 ± 36/6 و بعد از درمان  94/1 ± 56/5 مي باشد كه اين نتايج از نظر آماري معني دار بودند (05/0 p< ). 

نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد که پروپرانولول نسبت به استامينوفن اثر بيشتري در کنترل ســـــردرد پس از بــــي حسي نخاعي دارد. بنابراين در افرادي که منع مصرف ندارند، پروپرانولول  مي تواند به عنوان درمان سردرد پس از بي حسي نخاعي  مورد استفاده قرار گيرد.

مقدمه و هدف: بازتواني قلبي موجب كاهش مرگ و مير و بهبود وضعيت روحي ـ رواني و قلبي ـ عروقي در بيماران قلبي مي‌شود. بررسي اثرات بازتواني در گروههاي مختلف بيماران قلبي از نظر جنس ، سن و علت مراجعه مي‌تواند در تدوين برنامه بازتواني اختصاصي‌تر براي آنها و كاهش هزينه‌هاي درماني تاثيرگذار باشد. در اين مطالعه بازده بازتواني قلبي در بيماران پس از آنژيوپلاستي، جراحي باي پاس و سكته قلبي مورد مقايسه قرار گرفته است .

مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي ـ تحليلي به صورت  گذشته‌نگر پرونده 310 بيمار قلبي كه تحت عمل جراحي آنژيوپلاستي يا باي ‌پاس قرار گرفته‌اند و يا به علل طبي مثل آنژين صدري يا سكته قلبي براي بازتواني قلبي به مركز تحقيقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سالهاي 1382- 1378 ارجاع داده شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. برنامه بازتواني به مدت 2 ماه (3 جلسه در هفته) شامل؛ ورزش هوازي، آموزش بيمار و اصلاح رژيم غذايي براي آنها انجام شد و متغيرهاي ظرفيت ورزشي، كسر تخليه، ليپيدپروفايل و شاخص توده بدني قبل و بعد از بازتواني اندازه‌گيري شد . داده هاي جمع آوري شده  با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مجذور كاي و تي  تجزيه و تحليل شدند.

يافته‌ها: بيماران در 3 گروه جراحي باي پاس (156 نفر)، آنژيوپلاستي (44 نفر) و طبي(110 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر سه گروه به دنبال بازتواني ليپيدپروفايل، ظرفيت عملي، كسر تخليه و شاخص توده بدني بهبود معني‌داري يافته بود. مقايسه درصد تغييرات اين متغيرها در سه گروه تفاوت معني‌داري را نشان نداد و همة گروهها به يك ميزان از بازتواني قلبي سود بردند.

نتيجه‌گيري: بيماران با علل مراجعه متفاوت به يك ميزان از بازتواني قلبي سود مي‌بردند و اين نتايج در دو جنس مشابه بود. در اين مطالعه بيماران مبتلا به سكته قلبي به طور قابل توجهي مانند بيماراني كه براي آنها مداخلات ريواسكولاريزاسيون انجام شده بود سود بردند. لذا ارجاع اين بيماران به بازتواني قبل از انجام اين گونه مداخلات تهاجمي، در به تاخير انداختن عمل جراحي و كاهش هزينه‌هاي درماني ناشي از آنها توصيه مي‌شود.

مقدمه و هدف: تنگي هيپرتروفيک پيلور شايع ترين بيماري معده و اثني عشر که نياز به جراحي در شيرخواران و کودکان دارد مي باشد. اين بيماري علايم خود را در هفته ها و ماههاي اول بعد از تولد به صورت استفراغ هاي مکرر ظاهر مي کند و در صورت تاخير در تشخيص و درمان، همراه با عوارض قابل توجه و مرگ و مير بالا مي باشد. هدف از اين تحقيق شناخت بيشتر علايم  باليني و نشانه هاي آزمايشگاهي اين بيماران و نيز شناخت مشکلات موجود در تشخيص و درمان آنها، به منظور افزايش آگاهي پزشکان و کاهش عوارض ناشي ازتاخير در تشخيص و درمان آنها مي باشد.
مواد و روش کار: اين يك مطالعه توصيفي به صورت گذشته نگر مي باشد و در آن پرونده 231 بيمار مبتلا به اين بيماري را که در فاصله سالهاي ???? تا 1382 در  بخشهاي اطفال بيمارستانهاي دانشگاهي علوم پزشکي شيراز بستري و درمان شده بودند در سال 1383مورد بررسي قرار گرفته است. پس از ثبت خصوصيات دموگرافيک در فرم مخصوص، علايم باليني، نشانه هاي آزمايشگاهي، روش تشخيص و درمان ثبت شد.  منبع اطلاعات ، ياداشت هاي دستياران كودكان و جراحي و آزمايش هاي مندرج در پرونده ها بود . داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار SPSS و آزمون آماري مجذور كاي تجزيه و تحليل شدند .
يافته ها: شيوع اين بيماري در پسرها 8 برابر دخترها بود. در 1? درصد (35 نفر) از بيماران اولين فرزند خانواده پسر بود. 3/4  درصد (10 نفر) از بيماران نيز سابقه فاميلي مثبت داشتند. اکثر بيماران (75 درصد،173 نفر) علايم خود را بين هفته هاي دوم تا پنجم نشان داده بودند. در51  درصد موارد (116 نفر) توده زيتوني در معاينه شکم، لمس شد. ??/? درصد (85 نفر) از بيماران سابقه يبوست و 9 درصد (24 نفر) از آنها زردي داشتند. در 2درصد (5 نفر) از بيماران استفراغ خوني گزارش شده بود. علايم راديولوژيک بيماري در 93 درصد (52 نفر از56 مورد) از بيماراني که مطالعه با باريم  براي آنها انجام شده بود مشاهده شد، در حالي که در 88 درصد (137مورد از 156 نفر) از مواردي که فقط سونوگرافي شده بودند، علايم سونوگرافيک به نفع بيماري گزارش شده بود و در23 درصد (52 نفر) فقط به دليل لمس توده زيتوني، جراحي انجام شد و بيماري مورد تائيد قرار گرفته بود. 4/2 درصد از زخم ها ي جراحي عفوني شده و 4/2 درصد از بيماران بعد از عمل فوت شده بودند.
نتيجه گيري : افزايش مهارت سونوگرافيست ها براي کاهش لزوم استفاده از پرتونگاري و دقت زيادتر پزشکاني که نوزادان و شيرخواران با استفراغ مکرر را معاينه مي کنند، براي تشخيص سريعتر و کاهش ميزان مرگ و مير بسيار ضروري مي باشد.  

مقدمه و هدف: اختلالات آلرژيك و آتوپيك از جمله شايعترين بيماريهاي پوستي مي  باشند. داروهاي مختلفي به روش سيستميك يا موضعي  براي تسكين علايم اين بيماري ها به كار مي رود كه از جمله آنها داروهاي آنتي هيستامينك و کورتيكواستروئيدها را مي توان نام برد. از جمله داروهايي که اثر بخشي  قاطعي  در اين نوع اختلالات دارد دوكسپين است. اين دارو در كشورهاي پيشرفته به فرم موضعي و با غلظتهاي مختلف تهيه شده و مصرف مي شود. هدف از انجام اين تحقيق تهيه يك فرمولاسيون مطلوب و مؤثر از دوکسپين براي درمان درماتيت آتوپيك مي باشد.
مواد و روش كار: اين يك مطالعه تجربي ـ آزمايشگاهي است كه در آزمايشگاه دانشكده داروسازي و علوم دارويي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1383 انجام شده است . پس از تهيه فرم هاي مختلف موضعي از دوکسپين شامل کرمهاي امولسيوني روغن در آب، آب در روغن و ژل، آزمايش هاي كنترل فيزيكوشيميايي فرآورده ها، آزمايش هاي آزادسازي دارو از پايه هاي نيمه جامد بر روي غشاء سنتتيك و نيز آزمايش عبور داروي آزاد شده از غشاء بيولوژيك (پوست شکم موش صحرايي يا رت) انجام شد. اندازه گيري مقدار دارو به روش اسپكتروفتومتري اشعه ماوراء بنفش (به طول موج ماكزيمم جذب برابر 292 نانومتر) انجام گرديد. همچنين پايداري  فرآورده در شرايط برون تن مورد بررسي  قرار گرفت . براي انجام محاسبات آماري از آزمون تي دانشجويي جهت مقايسه دو فرم دارويي و نرم افزار SPSS استفاده گرديد.
يافته ها : پايداري  فرآورده هاي  تهيه شده مطابق استانداردهاي  فارماکوپه ايي موجود، مطلوب بود.  ميزان داروي  آزاد شده از غشاء سنتتيك در فرمولاسيون ژل بعد از گذشت 6 ساعت 3/64 درصد و در مورد كرم 3/74 درصد بود. همچنين مقدار داروي  عبور كرده از پوست رت در فرمولاسيون ژل بعد از 360 دقيقه 2/44 درصد و در فرمولاسيون كرم 5/75درصد بود.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه آزاد سازي دارو از کرم و عبور آن از پوست در مقايسه با ژل بهتر صورت مي گيرد. اين موضوع مي تواند ناشي از خاصيت چربي دوستي بيشتر پايه كرم نسبت به پايه ژل باشد.

مقدمه و هدف : راديكال هاي آزاد مولكول هايي هستند كه در طي يك فرايند طبيعي واكنش هاي متابوليسمي بدن توليد مي شوند. بيماراني كه دچار بيماري مزمن كليوي هستند و همودياليز مي شوند بيشتر در معرض تخريب سلولي راديكال هاي آزاد مي باشند.تغييرات سطح راديكال هاي آزاد و آنتي اكسيدان ها در بدن از نظر كلينيكي اهميت بسيار دارد.به طوري كه افزايش و كاهش هر كدام از آنها به ترتيب باعث ايجاد تظاهرات باليني از جمله بيماري قلبي ـ عروقي مي شود. هدف از اين مطالعه ارزيابي تاثير همودياليز بر روي سطح پراكسيداسيون ليپيد پلاسما (كه سطح آن به صورت مالون  دي آلدئيد بيان مي شود) و فعاليت آنزيم  آنتي اكسيدان گلبول قرمز (سوپراكسيدديسموتاز) به منظور جلوگيري از احتمال بروز نابهنگام بيماري قلبي ـ عروقي در بيماران همودياليزي مي باشد  .

مواد و روش كار:  مطالعه از نوع تجربي و روش نمونه گيري مبتني بر هدف(سرشماري) بوده و از 22 بيمار همودياليزي واجد شرايط مطالعه كه جهت انجام دياليز به بخش دياليز مركز آموزشي درماني 5 آذر گرگان در سال 1383 مراجعه نموده اند و هم چنين 22 فرد سالم كه از لحاظ سن و جنس با بيماران همودياليزي همسان شده اند براي مطالعه انتخاب گرديدند.  بيماران همودياليزي و افراد سالمي كه در طي مطالعه دارو و غذاهاي آنتي اكسيدان مصرف كرده اند از مطالعه خارج گرديده اند . ابتدا نمونه هاي خون هپارينه قبل و بعد از عمل دياليز تهيه شد و سپس پلاسما جهت اندازه گيري پراكسيداسيون ليپيد با استفاده از روش ساتوه و گلبولهاي قرمز براي اندازه گيري فعاليت آنزيم سوپر اكسيد ديسموتاز جدا گرديد . اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون  آماري  تي دانشجويي مورد ارزيابي قرارگرفته اند و داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شده است.

يافته ها: نتايج اين مطالعه حاكي از آن است كه سطح پلاسمايي مالون دي آلدئيد بيماران همودياليزي بعد از عمل دياليز (38/0 ± 32/2 نانومول در ميلي ليتر) در مقايسه با قبل از عمل دياليز(23/0 ± 27/1 نانومول در ميلي ليتر) و گروه كنترل (17/0 ± 98/0 نانومول در ليتر) افزايش معني داري نشان داده است. هم چنين سطح پلاسمايي مالون دي آلدئيد گروه كنترل و قبل از عمل دياليز بيماران اختلاف معني داري نشان داده است.فعاليت آنزيم آنتي اكسيدان گلبول قرمز بيماران همودياليزي بعد از عمل دياليز( 71/17 ± 4/951 واحد در گرم هموگلوبين) در مقايسه با قبل از عمل دياليز ( 06/20 ± 1019 واحد در گرم هموگلوبين ) و گروه كنترل (3/18 ± 68/1402 واحد در گرم هموگلوبين ) كاهش معني داري نشان داده است. هم چنين بين گروه كنترل و قبل از عمل دياليز بيماران همودياليزي اختلاف معني داري مشاهده شده است (05/0 p<).

نتيجه گيري: وجود اختلاف معني دار در كاهش فعاليت آنزيم آنتي اكسيدان گلبول قرمز و افزايش توليد پراكسيداسيون ليپيد پلاسماي بيماران همودياليزي بعد از عمل دياليز  ممكن است با شرايط اورمي ، غشاء دستگاه دياليز و عمل دياليز در طي عمل دياليز ارتباط داشته باشد كه اين وضعيت ممكن است در پيشرفت بيماري قلبي ـ‌ عروقي در بيماران همودياليزي نقش مهمي ايفا نمايد. . به همين دليل باز بيني مجدد غشاء دستگاه دياليز و تكنيك هاي دياليز، استفاده از آنتي اكسيدان هاي خوراكي مختلف ، حذ ف اكسيژن هاي فعال از محيط دياليز و جلوگيري از احتمال بروز نابهنگام بيماري قلبي ـ عروقي  جهت بهبود زندگي بيماران همودياليزي از موارد بسيار مهم مي باشند.

مقدمه و هدف : کبالت  به صورت اتم سه ظرفيتي در ساختمان ويتامين كوبال آمين نقش دارد. ميزان كبالت مورد نياز حدود3-1ميكروگرم در روز براي انسان است. كمبود كبالت جذب روده اي آهن را دچار اختلال مي نمايد و در بيوسنتز هموگلوبين و گلبول قرمز به صورت شركت در ساختمان اريتروپوييتين نقش دارد. كبالت ميزان هموگلوبين را در كم خونيهاي ناشي از نارسايي مزمن كليوي افزايش مي دهد. ويتامين كوبال آمين نقش مهمي را در بيوسنتز نوكلئوتايدها و همچنين در متيلاسيون هموسيستين و حتي به عنوان كوانزيم در تبديل مالونيل به سوكسنيل ايفا مي نمايد . كمبود ويتامين  كوبال آمين ، ‌كم خوني از نوع پرنيشيوز و مگالوبلاستيك را به دنبال دارد كه  از عوارض كمبود كبالت به شمار مي رود. هدف  از انجام اين تحقيق تعيين مقادير كبالت در سبزيجات خام مصرفي روزمره و همچنين آب آشاميدني بود كه براي اولين بار در يزد صورت مي گرفت.
مواد و روش كار : اين مطالعه يك پژوهش توصيفي ـ تحليلي  و روش نمونه گيري به طور تصادفي ساده از چهار مركز توزيع و عرضه سبزيجات در سطح شهر يزد و نمونه آب از چهار نقطه مختلف شهر يزد در سال 1382 بود كه اندازه گيري به روش سينتيكي اسپكتروفتومتر با طول موج 540 نانومتر صورت گرفت كه با بهره گيري از اثر كاتاليتيكي كبالت بر واكنش پيروگالن قرمز ــ آب اكسيژنه در محيط داراي 7 = Ph به عمل آمد كه از مزيت اين روش حساسيت نسبتاً بالا در مقادير اندك كبالت در نمونه ها بود، در حالي كه روش ساده اي هم به شمار مي رود. به طور همزمان اندازه گيري ميزان كبالت در همين نمونه ها با استفاده از روش اسپكتروسكوپي جذب اتمي نيز به همين منظور صورت گرفت تا صحت نتايج آزمايش ها با روش جذب اتمي نيز مقايسه شود .داده هاي جمع آوري شده به وسيله نرم افزار آماري SPSS  و استفاده از شاخصهاي توصيفي و آزمون تي دانشجويي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت .
يافته ها : ميزان كبالت در نمونه كلم برگ p.p.m ^2- 10 × 49/3  و در آب آشاميدني   p.p.m ?.???? و در اسفناج p.p.m ^2- 10 × 12/4 به دست آمد. 
نتيجه گيري : مقادير كبالت موجود در سبزيجات مصرفي و آب آشاميدني مورد مطالعه  بسيار كمتر از حد مجاز تعيين شده در آمريكا يعني ?.?p.p.m  بود كه با دوزهاي بالا يعني 500 ميكرو مول در ليتر كه عوارض سمي خطرناك براي انسان در بر دارد و عوارضي چون هيپوتيروئيديسم و نارسايي قلبي را سبب مي شود ، فاصله فاحشي دارد و قابل قبول است .