بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: عفونت هليکوباکتر پيلوري يکي از شايع ترين عفونت هاي مزمن باکتريايي در انسان است. هليکوباکتر پيلوري يک باسيل گرم منفي مارپيچي شکل است که بيماري هاي متعددي نظير؛ گاستريت مزمن، زخم معده وسرطان معده را ايجاد مي کند. ژن وابسته به سيتوتوکسين در بيشتر سويه هاي هليکوباکتر پيلوري وجود دارد و طبق بررسي هاي به عمل آمده ثابت شده است که سويه هاي وابسته به سيتوتوکسين مثبت نسبت به سويه هاي وابسته به سيتوتوکسين منفي از قدرت بيماري زايي بالاتري برخوردار هستند و وجود ژن وابسته به سيتوتوکسين با زخم دئودنوم و آتروفي مخاط معده و سرطان معده در ارتباط مي باشد. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان فراواني ژن وابسته به سيتوتوکسين در سويه هاي هليکوباکتر پيلوري جدا شده از نمونه هاي بيوپسي معده بيماران بود.
مواد و روش ها: اين يک مطالعه مولکولار اپيدميولوژي است که در زمستان سال 1385 بر روي نمونه هاي بيوپسي معده 120 بيمار مراجعه کننده به بخش آندوسکوپي بيمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. از نمونه هاي بيوپسي مورد مطالعه ابتدا استخراج دي ان آ صورت پذيرفت. سپس وجود عفونت هليکوباکتر پيلوري در آنها به روش واکنش زنجيره اي پلي مراز بررسي گرديد و نمونه هاي آلوده به هليکوباکتر پيلوري از لحاظ وجود ژن وابسته به سيتوتوکسين با پرايمرهاي اختصاصي اين ژن مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار اکسل و آزمون مجذور کاي تحليل گرديد.
يافته ها: تشخيص هليکوباکتر پيلوري با استفاده از روش تست سريع اوره آز، در 74 مورد 61.66) درصد) نتيجه مثبت داشت، در صورتي که به روش واکنش زنجيره اي پلي مراز 103 مورد 85.83) درصد) مثبت يافت شد و همه نمونه هايي که در تست سريع اوره آز مثبت گرديدند با روش واکنش زنجيره اي پلي مراز نيز تاييد شدند. ژن وابسته به سيتوتوکسين نيز در 86 مورد 83.5) درصد) از نمونه ها يافت شد (p<0.05).
نتيجه گيري: با توجه به شيوع بسيار بالاي هليکوباکتر پيلوري در منطقه مورد مطالعه و وجود درصد زيادي از سويه هاي وابسته به سيتوتوکسين مثبت در اين بين نياز به توجه جدي تر نسبت به پيشگيري و درمان احساس مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: آکنه يکي از شايع ترين بيماري هاي پوستي در هر دو جنس بالغان است. ترتينويين، به خاطر اثرات کومدوليتيک و مهار باز شدن کومدون ها، در آکنه مورد استفاده قرار گرفته است. اين دارو به فرم هاي کرم، ژل و لوسيون 0.01 تا 0.1 درصد در داروخانه ها به فروش مي رسد. چند گزارش کلينيکي در زمينه اثرات مثبت آيونتوفورز بر روند بهبود اسکار ناشي از آکنه موجود است. هدف از مطالعه حاضر، تعيين تاثير آيونتوفورز بر آزادسازي ترتينويين از فراورده هاي نيمه جامد و عبور آن از پوست موش صحرايي بود.
مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع تجربي بوده و در فاصله سال هاي 1384 تا 1385 در آزمايشگاه فارماسيوتيکس دانشکده داروسازي دانشگاه علوم پزشکي اصفهان به طور برون تن صورت گرفت. فرمولاسيون هاي موضعي ترتينويين موجود در بازار دارويي ايران (کرم و ژل رتين- آ، کرم و ژل 0.025 درصد ترتينويين) از لحاظ محتواي دارويي و يک نواختي محتوا مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش آزادسازي دارو از پايه هاي موضعي) کرم و ژل) به وسيله غشاء سنتتيک و آزمايش عبور دارو از پوست به وسيله پوست جدا شده موش صحرايي و سل ديفوزيون فرانز به مدت 2 ساعت انجام شد. اين دو آزمايش هم با حضور ميدان آيونتوفورز و هم بدون حضور اين ميدان صورت گرفت. شدت ميدان الکتريکي مورد استفاده 0.5 ميلي آمپر بر سانتي متر مربع بود. تعيين مقدار دارو در محيط گيرنده به روش اسپکتروسکپي فرابنفش در حداکثر طول موج برابر با 352 نانومتر صورت گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آناليز واريانس يک طرفه و تي تحليل گرديد.
يافته ها: نتايج آزمايش آزادسازي دارو از غشاء سنتتيک نشان داد که در پايان ساعت دوم آزمايش و در حضور ميدان الکتريکي معادل 17.5 درصد، 26.5 درصد، 19 درصد و 54 درصد دارو به ترتيب از ژل ترتينويين) ايراني)، ژل رتين- آ، کرم ترتينويين (ايراني) و کرم رتين- آ، آزاد مي گردد که به مراتب بيش از ميزان داروي آزاد شده از هر پايه در عدم حضور ميدان آيونتوفورز است. به علاوه با حضور ميدان الکتريکي عبور دارو از خلال پوست به طور معني داري بيشتر از زماني است که از ميدان الکتريکي استفاده نشده است.
نتيجه گيري: کاربرد جريان الکتريکي از نوع مستقيم در مدت زمان مشخص، سبب تسهيل عبور ترتينويين از پوست مي شود. در اين حالت، آزاد سازي دارو از پايه و عبور آن از کينتيک درجه صفر پيروي مي کند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: تشکيلات هيپوکامپ بخشي از سيستم ليمبيک است که در رابطه با حافظه و يادگيري دخالت دارد. تشکيلات هيپوکامپ شامل؛ سابيکولوم، هيپوکامپ اصلي و شکنج دندانه اي مي باشد. هيپوکامپ اصلي نيز به سه ناحيهCA1 ، CA2 و CA3 تقسيم مي گردد. در هيپوکامپ اصلي علاوه بر سلول هاي اصلي يا نورون هاي هرمي، آستروسيت ها نيز نقش بسيار مهمي را ايفا مي کنند و حتي در امر حافظه نيز دخيل مي باشند. حافظه و يادگيري مفاهيم بسيار نزديکي هستند و در واقع، آموزش نيازمند برخي امکانات جهت ذخيره اطلاعات و مکانيزم هاي نگهداري اطلاعات شبيه به حافظه است. هدف از اين مطالعه بررسي تغيير تعداد آستروسيت هاي ناحيه CA2 هيپوکامپ موش صحرايي در اثر آموزش فضايي بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي با استفاده از روش ماز آبي موريس و دو تکنيک حافظه رفرانس و حافظه کاري 15 عدد موش صحرايي نر نژاد ويستار در آزمايشگاه رفتارشناسي گروه فيزيولوژي انستيتو پاستور در سال هاي 1385 ـ 1384 مـــورد مطــالعه قرار گرفتند.5  عدد در گروه کنترل و 5 عدد در هر يک از گروه هاي آزمايشي قرار گرفتند. پس از انجام آزمايش هاي آموزشي مغز موش ها خارج شده و جهت انجام مراحل آمادش بافتي، از مغزها برش هاي سريال تهيه گرديد و با رنگ آميزي اختصاصي هماتوکسيلين اسيد فسفوتنگستيک رنگ آميزي شدند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري تي و آناليز واريانس يک طرفه تحليل گرديدند.
يافته ها: نتايج نشان دادند که تفاوت آماري معني داري بين تعداد آستروسيت هاي ناحيه CA2 در گروه حافظه رفرانس با گروه کنترل وجود دارد. همچنين تفاوت آماري معني داري نيز بين گروه حافظه کاري با گروه کنترل به دست آمد. با مقايسه دو گروه آموزش ديده مشخص شد که تفاوت آماري معني داري نيز بين دو گروه وجود دارد و تعداد آستروسيت ها به ترتيب از گروه کنترل به حافظه رفرانس و از گروه حافظه رفرانس به حافظه  کاري افزايش مي يابد.
نتيجه گيري: آموزش هاي فضايي و يادگيري تعداد آستروسيت هاي هيپوکامپ را افزايش مي دهند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: آموزش آناتومي بدن انسان علاوه بر معلم مجرب و متخصص به استفاده از تکنيک هاي کمک آموزشي مناسب نيز نياز دارد. قطعات پلاستينه جهت اهداف آموزشي بسيار مناسب مي باشند. هدف از اين مطالعه بررسي کاربردي رزين پلي استر به همراه گليسرين به جاي سيليکون در تکنيک S10 پلاستينيشن بود.
مواد و روش ها: اين يک مطالعه تجربي کاربردي است که در سال 1384 در گروه علوم تشريحي دانشگاه علوم پزشکي و خدمات بهداشتي- درماني اصفهان اجرا شد . پس از تهيه يک نفر جسد انساني جهت پلاستينيشن و تزريق محلول فيکساتيو به داخل تمام بدن از طريق شريان ها و فيکس شدن آن، مراحل تشريح (در ديواره خلفي تنه، نخاع و بصل النخاع)، آبگيري، چربي گيري، اشباع تحت فشار و پرداخت را انجام داده و سپس نمونه در ترکيب پليمري که شامل؛ رزين، گليسرين، کبالت و پراکسيد بود قرار داده شد. اين نمونه) گروه آزمايش) با نمونه آماده شده متعلق به دانشگاه هايدلبرگ آلمان) گروه کنترل (به وسيله دستگاه اونيورسال از نظر ميزان کشش، استحکام و انعطاف پذيري مورد مقايسه قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماري تي زوجي آناليز گرديد.
يافته ها: نتايج نشان داد که ميانگين ميزان کشش گروه آزمايش نسبت به گروه کنترل افزايش دارد، ولي اختلاف معني داري ندارد. بافت پلاستينه تهيه شده در لمس، خشک، بدون بو، غير سمي و شکل اصلي خود را دارا بوده و از نظر رنگ و قوام کاملا مناسب بود و نماي مناسبي از اين ناحيه را ايجاد کرد. همچنين شفافيت و انعطاف پذيري بيشتري نسبت به گروه کنترل داشت.
نتيجه گيري: از نظر آماري اختلاف معني داري بين دو قطعه کنترل و آزمايش پيدا نشد. نمونه آماده شده با رزين پلي استر به همراه گليسرين بسيار مناسب، خشک، قابل انعطاف، غير سمي، رنگ و شکل اصلي خود را حفظ نموده و جهت آموزش آناتومي کاملا مناسب است. با توجه به برتري هاي رزين پلي استر و ايجاد نمونه مشابه از نظر کشش، استحکام، انعطاف پذيري و نيز مقرون به صرفه بودن آن توصيه مي شود به جاي سيليکون از اين ماده به همراه گليسرين استفاده گردد و نمونه هاي مرطوب براي اهداف آموزشي پلاستينه گردند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: جهت درمان صحيح بيماران با توده هاي گردني و لنف نودهاي متاستاتيک گردن در تومورهاي اوليه سر و گردن، مرحله بندي دقيق بيماري و بررسي پراکندگي غدد لنفاوي و گسترش خارج غده اي آنها از جمله تهاجم به وريد ژوگولار از اهميت بسزايي در درمان و پيش آگهي برخوردار است. از آنجايي که سي تي اسکن به عنـوان شايعترين روش غير تهاجمي است که به طور روتين جهت مرحله بندي و تعيين گسترش توده ها و لنف نودها به کار مي رود، هدف از اين مطالعه تعيين صحت سي تي اسکن در ارزيابي درگيري وريد ژوگولار به وسيله توده هاي گردني و عقده هاي لنفي متاستاتيک گردني در بيماران مبتلا به سرطان هاي اوليه سر و گردن بود.
مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي بر روي  46بيمار که با توده هاي گردني بدخيم ناشي از تومورهاي اوليه سر و گردن اعم از توده اوليه يا لنف نود متاستاتيک که در سال هاي  1384ـ 1383 به بيمارستان امير اعلم تهران مراجعه و مورد سي تي اسکن با کنتراست طبق پروتکل مورد نظر قرار گرفته بودند و سپس عمل جراحي دايسکسيون گردن شده، انجام پذيرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص هاي توصيفي و آزمون مجذور کاي آناليز گرديد.
يافته ها: بر اساس نتايج به دست آمده از46  مورد عمل جراحي، 22 نفر چسبندگي و مجاورت با ژوگولار داشته اند. بر اساس تظاهرات غير طبيعي سي تي اسکن درگيري وريد ژوگولار به وسيله توده ها در اين 46 نفر به اين ساب تايپ ها تقسيم شد؛ I ميزان تماس يا مجاورت با وريد مساوي يا بيشتر از 270 درجه در 8 مورد بيمار، II ميزان تماس يا مجاورت مساوي يا بيشتر از 180 درجه در 13 مورد، III کمپرسيون وريد 10 و جا به جايي در 3 مورد، IV محو شدن چربي بين وريد و توده 20 مورد، V عدم ديده شدن قسمتي از وريد در 7 مورد. بر اين اساس حساسيت و اختصاصيت و ارزش اخباري مثبت براي تايپ I  34.4) درصد، 86.7 درصد، 80 درصد)، براي تايپ 59.1) II درصد، 66.7 درصد،72.2  درصد(، براي تايپ 57) III درصد، 62.5 درصد،54.4  درصد(، براي تايپ 91) IV درصـــد، 45.8 درصد، 60.5 درصد) و براي تايپ 38) Vدرصد، 88 درصد،70 درصد) بوده است.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که گرچه سي تي اسکن يک روش دقيق در تعيين درگيري تهاجم تومورها نيست، ولي مي تواند در تشخيص اوليه، نشان دادن گستردگي تومورها و راه درماني صحيح مفيد باشد و نيز نشان داد که دو تايپ IV (محو شدن خط چربي بين توده و ژوگولار) و با درجات کمتري تايپ I (مجاورت بيش از 270 درجه) به عنوان معيارهاي ارزشمند در سي تي اسکن جهت درگيري وريد ژوگولار به وسيله توده ها مي تواند در نظر گرفته شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: درمان ناباروري با استفاده از بلوغ تخمك ها در محيط كشت آزمايشگاهي كاربردهاي فراواني دارد. اين كار خطر تحريک بيش از حد تخمدان ها را كاهش داده و يك درمان جايگزين مناسب براي زنان داراي سندرم تخمدان پلي كيستيك مي باشد كه در اثر تحريك تخمدان براي لقاح آزمايشگاهي دچار مشكل مي شوند. مطالعه حاضر با هدف تعيين اثر گنادوتروپين جفتي انسان بر ميزان تخمک هاي بالغ شده انسان در محيط كشت و جنين هاي هشت سلولي ايجاد شده به روش تزريق اسپرم به سيتوپلاسم تخمك انجام گرفته است.
مواد روش ها: اين مطالعه تجربي در سال هاي 1386ـ 1385 در مركز تحقيقاتي درماني ناباروري منتصريه دانشگاه علوم پزشكي مشهد و آزمايشگاه تحقيقاتي سلولي تکويني دانشگاه آزاد اسلامي مشهد انجام شد. تعداد 168 تخمک نابالغ از بين تخمك هاي به دست آمده از تخمدان زنان کانديد لقاح آزمايشگاهي به صورت تصادفي به سه گروه مساوي؛ كنترل، تجربي 1 و 2 تقسيم بندي شدند؛ تخمك هاي نابالغ در گروه كنترل حاوي محيط کشت جي يک به علاوه آلبومين سرم انساني 10 درصد، گروه تجربي 1 حاوي محيط کشت جي يک و آلبومين سرم انساني 10 درصد به علاوه گنادوتروپين جفتي انسان (10 واحد در ميلي ليتر) و گروه تجربي 2 حاوي محيط کشت جي يک و آلبومين سرم انساني 10 درصد به علاوه گنادوتروپين جفتي انسان (5 واحد در ميلي ليتر) قرار داده شدند. ميزان تخمك هاي بالغ شده پس از 24 ساعت بررسي گرديد. سپس تخمك هاي بالغ شده به روش تزريق اسپرم به سيتوپلاسم تخمك بارور شده و در ادامه تعداد رويان هاي هشت سلولي ايجاد شده 72 ساعت پس از لقاح به وسيله ميکروسکوپ معکوس بررسي گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماري مجذور کاي تحليل گرديد.
يافته ها: يافته هاي اين تحقيق نشان داد که هر دو غلظت گنادوتروپين جفتي انسان مورد استفاده سبب افزايش معني دار ميزان بلوغ اووسيت هاي نابالغ انساني در هر دو گروه تجربي 1 و 2 در مقايسه با گروه كنترل شده است. همچنين ميزان رسيدن رويان ها به مرحله هشت سلولي در دو گروه تجربي افزايش معني داري نسبت به گروه كنترل نشان داد (p<0.05). مقايسه آماري بين دو گروه تجربي 1 و2 با يکديگر نشان داد ميزان بلوغ اووسيت هاي نابالغ اختلاف معني دار ندارد، اما تعداد رويان هاي هشت سلولي در گروه تيماري گنادوتروپين جفتي انسان (5 واحد در ميلي ليتر) نسبت به گروه تيماري گنادوتروپين جفتي انسان (10 واحد در ميلي ليتر) افزايش معني داري نشان داد.
نتيجه گيري: هر دو غلظت گنادوتروپين جفتي انسان در محيط كشت باعث افزايش ميزان تخمک هاي نابالغ انساني و جنين هاي ايجاد شده به روش تزريق اسپرم به سيتوپلاسم تخمك مي شوند، اما استفاده از غلظت گنادوتروپين جفتي انسان (5 واحد در ميلي ليتر) سبب افزايش بيشتر ميزان جنين هاي هشت سلولي ايجاد شده مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: عفونت ويروس سيتومگال انساني در افراد عادي معمولا بدون علامت و با نهفتگي مادام العمر است، اما نقصان در عملکرد سيستم ايمني سبب فعال شدن ويروس مي گردد. اين ويروس عاملي مهم در مرگ و مير بعضي از بيماران نيازمند دريافت خون مي باشد. هدف از اين مطالعه مقايسه دو روش اليزا و واکنش زنجيره اي پلي مراز نستد در تشخيص آلودگي به ويروس سيتومگال انساني بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تحليلي تعداد 364 نمونه خون در طي يک دوره هشت ماهه از ارديبهشت ماه تا آذرماه 1383 از کليه اهدا کنندگان خون مراجعه کننده به مرکز انتقال خون فارس مرکز شيراز جمع آوري وآنتي بادي هاي اختصاصي از نوع ايمنوگلوبولين جي و ايمنوگلوبولين ام در سرم آنها عليه ويروس سيتومگال به روش اليزا بررسي گرديد. سپس به منظور تشخيص ويروس سيتومگال، دي ان آ استخراج شده از 104 نمونه بافي کوت و20 نمونه سرم با روش واکنش زنجيره اي پلي مراز نستد مورد آزمايش قرار گرفته و نتايج حاصله با نتايج اليزا مقايسه گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص هاي توصيفي و آزمون هاي آماري مجذور کاي و ضريب کاپا تحليل گرديد.
يافته ها: از تعداد 364 نمونه سرم افراد اهدا کننده خون، 360 نمونه  98.9)درصد) داراي ايمنوگلوبولين جي) سرم مثبت) و تنها 16 نمونه ( 4.4درصد) داراي هر دو نوع ايمنوگلوبولين جي و ايمنوگلوبولين ام اختصاصي ضد ويروس تشخيص داده شدند. در بافي کوت خون100 بيمار سرم مثبت 64 نمونه 64) درصد) حاوي دي ان آ ويروس سيتومگال انساني به روش واکنش زنجيره اي پلي مراز نستد تشخيص داده شد. تنها در 8 نفر 40)درصد) از 20 نفر اهدا کننده داراي ايمنوگلوبولين جي) سرم مثبت) که در بافي کوت آنها نيز ژنوم ويروس تشخيص داده شده بود، دي ان آ ويروس سيتومگال، در سرم آنان تشخيص داده شد. نمونه هاي بافي کوت و سرم 4 اهدا کننده سرم منفي، عاري از ژنوم ويروس تشخيص داده شد.
نتيجه گيري: اگرچه واکنش زنجيره اي پلي مراز نستد بر روي نمونه بافي کوت داراي ارزش تشخيصي در نمونه خوني است، اما در اهدا کنندگان خون روش سرولوژيک اليزا روش غربالگر مناسب تري مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: شدت حس درد و پاسخ رفتاري به درد در دو جنس نر و ماده متفاوت است. اين اختلاف اشاره به اين دارد که هورمون هاي جنسي ممکن است بر سيستم حس درد اثر داشته باشند. لذا هدف از اين تحقيق تعيين تاثير متفاوت تستوسترون بر درد حاد و مزمن در موش هاي صحرايي نر گنادكتومي شده بود.
مواد و روش ها: اين تحقيق تجربي در سال 1385 و در بخش فيزيولوژي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كازرون انجام گرديد. در اين پژوهش تعداد 32 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار با وزن تقريبي 190±10 گرم به چهار گروه هشت تايي تقسيم بندي شدند؛ گروه کنترل که هيچ دارويي دريافت نکردند، گروه شاهد که در آنها جراحي انجام مي شد، ولي بيضه ها خارج نمي گرديد، گروه گنادکتومي که 0.5 ميلي ليتر حلال (روغن زيتون) به صورت داخل صفاقي دريافت کردند و گروه گنادکتومي که تستوسترون انانتات ( 6 ميلي گرم به ازاي 100 گرم وزن بدن) در 0.5 ميلي ليتر حلال به صورت داخل صفاقي دريافت کردند. روز ششم بعد از گنادکتومي تست فرمالين روي همه نمونه ها انجام شد. داده هاي جمع آوري شده به وسيله نرم افزار SPSS و آزمون آناليز واريانس تحليل گرديد.
يافته ها: نتايج نشان داد که درد مرحله حاد تست فرمالين در موش هاي گنادکتومي شده که تستوسترون دريافت کرده بودند در مقايسه با گروه شاهد به طور معني داري افزايش يافت (p<0.001)، اما درد مزمن در مقايسه با گروه شاهد کاهش معني داري نشان داد (p<0.001).
نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده در اين تحقيق به نظر مي رسد که تستوسترون موجب افزايش حساسيت گيرنده هاي درد و در نتيجه افزايش درد حاد مي شود. از طرف ديگر تستوسترون از طريق مرکزي و احتمالا با تداخل عمل با سيستم هاي تعديل درد باعث کاهش درد مزمن در آزمون فرمالين مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن کليوي که نياز به دياليز مزمن دارند، فيستول شرياني- وريـــدي يکي از مناسب ترين روش هاي دسترسي عروقي محسوب مي شود. هدف از انجام اين مطالعه تعيين ميزان کارآيي و عوارض فيستول هاي شرياني ـ وريدي در بيماران همودياليز مزمن بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي، 82 بيمار مبتلا به نارسايي مزمن کليوي که طي 5 سال1383) ـ (1379 در بيمارستان امام خميني تهران به وسيله يک جراح اين بيمارستان تحت عمل فيستول گذاري قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه اي شامل؛ سن، جنس، کارآيي فيستول و بروز عوارض در طول يک سال و ارتباط آنها با عوامل زمينه اي از جمله؛ ديابت ، فشارخون و سابقه شالدون گذاري بود. داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مجذور کاي و تي آناليز گرديد.
يافته ها: ميانگين سني در بيماران مورد بررسي 18.8±46.9 سال بود.  46بيمار??.?) درصد) مذکر بودند. ميانگين سن در گروه بيماران دچار عارضه، به ميزان معني داري از گروه بيماران بدون عارضه بيشتر بود. وجود سابقه شالدون گذاري قبلي و وجود سابقه فشارخون بالا در گروه بيماران با جريان خون بد فيستول، به ميزان معني داري از گروهي که جريان خون خوب فيستول داشته اند، بيشتر بوده است. وجود سابقه شالدون گذاري قبلي و وجود سابقه ديابت و فشارخون بالا در بيماراني که دچار عارضه شده اند، به ميزان معني داري از بيماراني که دچار عارضه نشده اند بيشتر بوده است. در بيماران مونث وجود آنوريسم به ميزان معني داري از گروه مذکر بيشتر بوده است. سابقه پس زدن پيوند در گروه بيماران با آنوريسم به ميزان معني داري از گروه بدون آنوريسم بالاتر بود. سابقه فشارخون بالاي قبلي در بيماران با آنوريسم و با ترومبوز به ميزان معني داري از گروه بيماران بدون آنوريسم و ترومبوز بيشتر بود. سابقه شالدون گذاري و ديابت نيز در بيماران با ترومبوز به ميزان معني داري از گروه بدون ترومبوز بيشتر بود.
نتيجه گيري: فراواني وجود سابقه شالدون گذاري، ديابت و فشارخون بالا در گروه بيماران عارضه دار و با جريان خون بد فيستول بيشتر بود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: درد بيشتر از هر مشكل ديگر مردم را وادار مي كند كه به دنبال چاره و درمان باشند. يكي از موارد ايجاد كننده درد، تزريقات عضلاني است. اين روش تجويز دارو مي تواند عوارضي به همراه داشته باشد که شايع ترين آنها درد است، لذا اين پژوهش با هدف مقايسه شدت درد ناشي از تزريق عضلاني ترامادول در دو روشz و حباب هوا انجام گرديده است.
مواد و روش ها: اين تحقيق يک كارآزمايي باليني تصادفي يک سوکور بوده و نمونه هاي پژوهش شامل 90 زن مراجعه کننده به بخش اورژانس بيمارستان شهيد بهشتي ياسوج در سال 1385 بوده که به طور تصادفي به دو گروه تخصيص يافتند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه بوده و شدت درد ناشي از تزريق ترامادول به کمک مقياس بصري درد ارزيابي گرديده است. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص هاي توصيفي و آزمون هاي مجذور كاي و تي مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد که ميانگين شدت درد در روش حباب هوا 2.84±1.242 بوده، در حالي که اين ميزان در روش 4.56±1.659 z بوده است. همچنين شدت درد در اين دو روش تزريق اختلاف معني دار آماري داشت (p=0.036). بين سن، ميزان تحصيلات، شغل، وضعيت تاهل، تعداد تزريقات قبلي و شاخص توده بدني نمونه هاي دو گروه تفاوت معني دار آماري وجود نداشت.
نتيجه گيري: روش حباب هوا در مقايسه با روش Z درد کمتري در حين تزريق ايجاد مي نمايد، بنابراين مي تواند يکي از روشهاي ايده آل براي تزريقات عضلاني باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: سرطان پستان با رشد سالانه 2 درصد شايع ترين سرطان در بين زنان است که سلامت و کيفيت زندگي آنها را به شدت تحت تاثير قرار مي دهد. توانبخشي به عنوان يک فرايند پويا و سلامت نگر مددجو را براي رسيدن به بالاترين سطح عملکرد جسمي، رواني، معنوي، اجتماعي و ارتقا کيفيت زندگي کمک مي کند. لذا اين پژوهش با هدف تعيين تاثير توانبخشي بر کيفيت زندگي زنان پس از جراحي برداشتن پستان انجام گرفته است.
مواد و روش ها: در يک کارآزمايي باليني 57 بيمار مبتلا به سرطان پستان که تحت عمل جراحي راديکال ماستکتومي اصلاح شده قرار گرفته و شيمي درماني و پرتو درماني را به اتمام رسانده و تحت هورمون درماني قرار داشتند، انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه کنترل (30 نفر) و تجربي (27 نفر) تقسيم شدند. اين بيماران به بخش شيمي درماني بيمارستان نمازي شيراز در سال 1385 مراجعه كرده بودند. گروه کنترل تحت مراقبت هاي پزشکي و گروه تجربي در کنار مراقبت هاي پزشکي به مدت دو ماه تحت مداخلات توانبخشي (فيزيوتراپي، آموزش و مشاوره رواني فردي) قرار گرفتند. کيفيت زندگي در رابطه با سرطان پستان کليه بيماران با استفاده از پرسشنامه كيفيت زندگي در سرطان پستان قبل، يک هفته و سه ماه پس از مداخله اندازه گيري و مقايسه شد. داده هاي جمع آوري شده به وسيله نرم افزار SPSS و آزمون هاي مجذور کاي، دقيق فيشر، تي مستقل و زوجي و آزمون تحليل واريانس داده هاي مبتني بر تكرار، آناليز گرديد.
يافته ها: قبل از مداخله گروه تجربي در حيطه هاي تصوير ذهني از جسم و نگرش نسبت به آينده کاهش آماري معني دار و در حيطه هاي رضايت از عملکرد جنسي و عوارض در دست مبتلا افزايش آماري معني دار نسبت به گروه کنترل داشته و در ساير حيطه ها تغييرات معني دار نبوده است. يك هفته پس از مداخله در گروه كنترل افزايش آماري معني داري در حيطه عملكرد جنسي و رضايت از عملكرد جنسي نسبت به گروه تجربي مشاهده شد و در ساير حيطه ها تفاوت آماري معني داري بين دو گروه مشاهده نشد. سه ماه بعد در گروه تجربي در حيطه هاي عملکرد جنسي و رضايت از آن نسبت به گروه کنترل کاهش معني داري داشته و در ساير حيطه هاي عملكردي، افزايش عملكرد و در حيطه هاي علامتي كاهش علايم، به طور چشمگير نسبت به گروه كنترل داشته است. تغييرات معني داري در كيفيت زندگي گروه كنترل در اين فاصله زماني ايجاد نشده و مي توان گفت وضعيت اين گروه تقريبا ثابت و يا بدتر شده است.
نتيجه گيري: فرايند توانبخشي شامل؛ برنامه هاي آموزش، مشاوره و فيزيوتراپي سبب ارتقا کيفيت زندگي بيماران پس از جراحي برداشتن پستان مي شود، لذا پيشنهاد مي شود به عنوان بخشي از برنامه هاي درماني اين بيماران مدنظر قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: در قرن حاضر صداي محيط زيست به يک معضل بسيار مهم تبديل شده است. سر و صداي ناشي از وسايل نقليه جاده اي مهم ترين و شايع ترين منبع آلودگي صوتي مي باشد. لذا در کشورهاي مختلف، قوانين و مقرراتي وضع گرديده و هنگامي که برنامه ريزان شهري و مهندسين راه سازي تصميم به احداث بزرگراه مي گيرند بايد اطمينان حاصل شود که کليه مقررات و استانداردها رعايت شده است. اين بررسي با هدف ارزيابي آلودگي صوتي در نقاط پرتردد شهر ياسوج انجام شد.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي 11 نقطه پرتردد شهر ياسوج براي اندازه گيري صدا در سال 1385 انتخاب شد. سپس براي ارزيابي صدا و تعيين تراز معادل 24 ساعته در نقاط انتخاب شده، صدا به مدت 10 دقيقه در هر ساعت از شبانه روز اندازه گيري گرديد. بدين منظور دستگاه ترازسنج صوت ساخت بروئل و كجائر مدل 2230 مورد استفاده قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و در قالب ميانگين، حداکثر، حداقل و تراز صوت معادل مورد بررسي قرار گرفت.
يافته ها: حداکثر و حداقل ميانگين 24ساعته تراز معادل صدا به ترتيب مربوط به ايستگاه خيابان شصت متري به ميزان 72±4.4 دسي بل و ايستگاه ميدان بسيج به ميزان 65.4±7 دسي بل بوده است. ماکزيمم و مينيمم صداي ثبت شده نيز به ترتيب در ايستگاه ميدان بسيج و در ساعت 18ـ17 به ميزان 99.7 دسي بل و ايستگاه ميدان جهاد و در ســاعت 4-5 به ميزان 34 دسي بل بوده است.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه که در مقايسه با استانداردهاي زيست محيطي، در اغلب ايستگاهها به تفكيك ساعات شبانه روز، سر و صدا در نقاط پر تردد شهر ياسوج بالاتر از حد استاندارد بود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: گرچه والپروات سديم به عنوان يك داروي ضد تشنج به بازار عرضه شد، ولي امروزه به ميزان وسيعي در اختلالات روانپزشكي به كار مي رود. اين دارو به عنوان تثبيت كننده خلقي و همچنين به عنوان تقويت درمان افسردگي و سايكوز به كار رفته است. در مورد تاثير والپروات سديم در سايكوز مطالعات متناقضي گزارش شده است. برخي آن را در درمان علايم مثبت و پرخاشگري در سايكوز حاد موثر مي دانند و برخي آن را بي اثر دانسته اند. هدف از اين مطالعه تعيين اثربخشي والپروات سديم در تركيب با ريسپريدون در درمان اسكيزوفرني بود.
مواد و روش ها: در يك مطالعه كارآزمايي باليني دو سو كور تصادفي شده در بهار و تابستان 1385، 32 بيمار مبتلا به اسكيزوفرني (65 ـ 18سال) كه با تشخيص تشديد بيماري اسكيزوفرني در بخش روانپزشكي بيمارستان هاي نور و فارابي شهر اصفهان بستري شدند به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. گروه مورد با تركيب والپروات سديم و ريسپريدون و گروه شاهد با تركيب دارونما و ريسپريدون درمان شدند. همه بيماران در روزهاي صفر، چهاردهم و بيست و هشتم با مقياس مجموعه علايم مثبت و منفي ارزيابي شدند. اطلاعات به دست آمده به وسيله نرم افزار SPPS و آزمون هاي تي دانشجويي و تي زوج شده وآناليز واريانس با تكرار مشاهدات مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: مقايسه ميانگين تغيير نمره مجموعه علايم مثبت و منفي قبل و بعد از درمـــان بين دو گروه تفاوت معني داري را نشان مي دهد، به طوري که در گروه والپروات سديم کاهش نمره به طور معني داري بيشتر از گروه دارونما بوده است (P=0.006). تغيير نمره علايم مثبت در دو گروه والپروات سديم و دارونما پس از دو هفته تفاوت معني داري داشته است (P=0.048)، ولي اين تفاوت پس از هفته چهارم معني دار نبوده است.
نتيجه گيري: والپروات سديم مي تواند به عنوان داروي کمکي همراه با آنتي سايکوتيک ها در درمان علايم اختلال اسکيزوفرني موثر باشد، علاوه بر اين سرعت بهبود علايــم مثبت را نيز افزايش مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: شکايات عضلاني و استخواني علت اوليه ايجاد ناتواني در ميان کارگران در طول دوران اشتغال است که هزينه هاي سنگيني را در ابعاد گوناگون به جامعه تحميل مي کند. هدف از اين پژوهش تعيين اثرات يك برنامه ورزشي كششي ـ تقويتــي در كاهش شاخص درد در كارگران با شکايات عضلاني و استخواني بود.
مواد و روش ها: اين پژوهش به صورت مطالعه شبه تجربي بر روي کارگران واحد لعابزني و تميزکاري يکي از کارخانه هاي توليد کننده لوازم بهداشتي در شيراز در سال 1385ـ1384 انجام گرفت. در اين مطالعه 54 نفر از کارگران مشغول به کار واجد شرايط پژوهش در اين واحد مورد بررسي قرار گرفتند. در ابتدا افراد تحت معاينه کامل عضلاني و استخواني به وسيله متخصص قرار گرفتند و شدت درد افراد به وسيله معيارهاي شاخص آنالوگ ديداري و فهرست خلاصه شده درد مورد ارزيابي قرار گرفت. پس از 3 ماه جهت تأييد مزمن بودن علايم ارزيابي دوم صورت گرفت و پس از اين دوره برنامه ورزشي به طول مدت 3 ماه صورت پذيرفت. داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار SPSS وآزمون ناپارامتري ويلکاکسون تحليل شدند.
يافته ها: ميانگين شاخص آنالوگ ديداري ابتدايي 5.00±2.27 سانتي متر، بعد از دوره سه ماهه اول 5.32±2.76 سانتي متر و بعد از دريــــافت برنامه ورزشي 1.98±2.07 سانتي متر بود که کاهش قابل توجهي را نشان داد (p<0.001). ميانگين شاخص هاي گوناگون فهرست خلاصه شده درد نيز کاهش قابل توجهي پس از انجام برنامه ورزشي نشان داد (p<0.001).
نتيجه گيري: انجام يک برنامه ورزشي طراحي شده بر اساس نوع کار، آسيب هاي شايع و امکانات موجود در محيط کاري در کاهش شکايات عضلاني و استخواني به عنوان علت اوليه ايجاد ناتواني در ميان کارگران موثر است.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: ديابت يکي از شايع ترين بيماريهاي سيستميک مي باشد و سندرم خشکي چشم يک از عوارض چشمي ديابت است. هدف از اين مطالعه تعيين ارتباط شدت سندرم خشکي چشم و رتينوپاتي در بيماران مبتلا به ديابت غير وابسته به انسولين بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي به صورت آينده نگر 200 چشم از 100 بيمار مبتلا به ديابت غير وابسته به انسولين مراجعه كننده به درمانگاه چشم حضرت رسول اكرم (ص) در سال هاي 1384ـ 1383 مورد بررسي قرار گرفت. اين بيماران از نظر شدت رتينوپاتي ديابتي به چهار گروه تقسيم شدند؛ گروه اول بيماران بدون رتينوپاتي ديابتي، دوم با رتينوپاتي ديابتي غيرپروليفراتيو، سوم با رتينوپاتي ديابتي پروليفراتيو و چهارم با رتينوپاتي ديابتي پروليفراتيو که تحت درمان با ليزر آرگون قرار گرفته بودند. سپس براي بيماران تست هاي شيرمر، اندازه گيري سرعت تبخير لايه اشكي و رنگ آميزي قرنيه با فلوروسئين انجام گرديد و بعد از آن بر اساس جواب آنها شدت سندرم خشکي چشم در يك سيستم درجه  بندي شده طبقه بندي شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مجذور كاي و كندال آناليز گرديد.
يافته ها: شيوع سندرم خشکي چشم در گروه بيماران بدون رتينوپاتي ديابتي 48 درصد، با رتينوپاتي ديابتي غيرپروليفراتيو 52 درصد، با رتينوپاتي ديابتي پروليفراتيو 60 درصد و با رتينوپاتي ديابتي پروليفراتيو تحت درمان با ليزر آرگون 80 درصد بود. نتايج نشان داد كه اين اختلاف ها از نظر آماري معني دار مي باشد (p<0.05). علاوه بر اين از نظر شدت سندرم خشکي چشم مشخص گرديد که در گروه چهارم كه قبلا مورد ليزر شبكيه قرار گرفته بودند، شدت سندرم خشکي چشم بيشتر و در گروه اول كه بدون درگيري شبكيه بودند شدت سندرم خشکي چشم کمتر از بقيه بود. آزمون هاي آماري نشان داد که اختلاف شدت سندرم خشکي چشم در اين چهار گروه از نظر آماري معني دار بود (p<0.05).
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد که خشكي چشم يكي از تظاهرات ديابت قندي غير وابسته به انسولين مي باشد و شدت سندرم خشکي چشم با شدت رتينوپاتي ديابتي ارتباط مستقيم دارد. با توجه به شيوع بالاي سندرم خشکي چشم در بيماران ديابتي به خصوص در سنين بالا و عدم شكايت اكثر بيماران مبتلا به سندرم خشکي چشم بهتر است تست هاي اندازه گيري سرعت تبخير لايه اشكي و رنگ  آميزي قرنيه با فلوروسئين به صورت روتين انجام شود.

 نسخه قابل چاپ