علت نامگذاري ماه ذوالقعده اين است كه: ذو به معنى صاحب و «القعدة» به معنى نشستن است. اين ماه يکى از ماههاى حرام است و اعراب در اين ماه از قتال مى نشستند، يعنى آن را ترک مى کردند، به اين جهت اين ماه، ذوالقعده ناميده شده است.(1)
اعمال مشترک ماه ذو القعده
1ـ نماز
طبق روايتى از رسول خدا(ص) براى روز يکشنبه اين ماه نمازى وارد شده است. به اين نحو که: در روز يکشنبه غسل کند و وضو بگيرد و چهار رکعت نماز بخواند (هر دو رکعت به يک سلام) در هر رکعت، سوره «حمد» يک مرتبه، سوره «توحيد» سه مرتبه و سورهاى «فلق» و «ناس» را يک مرتبه بخواند; و بعد ار نماز هفتاد مرتبه استغفار کند، سپس بگويد: لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللّهِ الْعَلىِّ الْعَظيمِ آنگاه بگويد: يا عَزيزُ يا غَفّارُ، اِغْفِرْ لى ذُنُوبى، وَ ذُنُوبَ جَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ، فَاِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاَّ اَنْتَ.
در فضيلت اين نماز آمده است که هر کس اين نماز را بجا بياورد توبه اش پذيرفته خواهد شد، گناهانش آمرزيده مى گردد و سبب برکت براى نمازگزار و خانواده اش خواهد بود، و در روز قيامت کسانى که از او طلبى و يا حقّى دارند، از وى راضى گردند و با ايمان از دنيا مى روند و قبرش براى او وسيع و نورانى گردد و پدر و مادرش از او راضى شوند، و آنها نيز مورد مغفرت خداوند قرار گيرند، ذريّه او نيز بخشيده مى شوند و روزى او وسيع گردد. فرشته مرگ به هنگام مردن، با او مدارا کند و به آسانى جانش را بگيرد.(2)
2ـ روزه
از رسول خدا(ص) روايت شده است، هر کس روزهاى پنج شنبه، جمعه و شنبه از ماههاى حرام را روزه بگيرد، عبادت يک سال براى او نوشته شود.(3)
1-حوادث الايام، صفحه 7.
2-مفاتيح نوين، صفحه 806.
3-مفاتيح نوين، 806.
