بانک مقالات علوم و فنون دریایی

القا تريپلوييدي در بسياري از ماهيان تمام ماده به علت افزايش رشد و کيفيت بالاتر گوشت، واجد کاربرد اقتصادي است. در اين ماهيان کاهش يا توقف روند تکامل گناد به واسطه عقيم شدن ماهيان و عدم ترشح هورمونهاي جنسي باعث اثرات مثبت بر شاخصهاي کيفي گوشت مي گردد. در مطالعه حاضر، آناليز تقريبي گوشت ماهيان تمام ماده تريپلوئيد و ديپلوئيد قزل آلاي رنگين کمان در سال دوم پرورش با سنجش مقادير رطوبت، ماده خشک، چربي، پروتئين، خاکستر و انرژي با استفاده از روش استاندارد AOAC, 2000 مورد مقايسه قرار گرفت. همچنين شاخص رشد احشايي اين ماهيان تعيين گرديد. نتايج بررسي حاضر بيانگر تفاوت آناليز تقريبي گوشت ماهيان تريپلوئيد تمام ماده در ماههاي آخر منتهي به بلوغ جنسي به واسطه عدم تکامل کامل گناد در اين ماهيان نسبت به تيمار در حال بلوغ ديپلوئيد در سال دوم پرورش بود. در انتهاي دوره نمونه برداري ميزان رطوبت در تيمار تريپلوئيد به طور معني داري کمتر و مقادير پروتئين، چربي، انرژي، خاکستر و ماده خشک با توجه به مصرف آنها براي فرايندهاي مرتبط با بلوغ در تيمار ديپلوئيد به طور معني داري کمتر بود (p<0.05). در نتيجه گيري کلي، براي پرورش دهندگاني که قصد ادامه پرورش اين ماهي در اوزان بالاتر از سن بلوغ و عرضه ماهيان بزرگتر به بازار مصرف را دارند، پرورش ماهيان تريپلوئيد تمام ماده نظر به عدم صرف مقادير چربي و پروتئين ماهيچه براي فعاليت هاي مرتبط با بلوغ و در نتيجه ثابت ماندن کيفيت گوشت قابل توصيه مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در مطالعه حاضر، تغييرات سطوح پلاسمايي هورمون هاي کورتيزول و T₃ (تري يدوتيرونين) در فرآيند تنظيم اسمزي در شانک زردباله Acanthopagrus latus، ماهي يوري هالاين دريايي، با قرار دادن ماهي در دامنه وسيعي از شوري ها، از آب شيرين تا %150 آب دريا بررسي شد. براي اين کار، چالش سريع ماهي با شوري هاي 5%، 20% و 60% و تطابق تدريجي با آب شيرين انجام شد. شانک زردباله قادر بود تا چالش مستقيم با شوري هاي 5% تا 60% را بدون تلفات تحمل نمايد. همچنين شانک توانست طي روندي تدريجي در مدت 10 روز تغيير شوري محيط از آب دريا (42%) به آب شيرين را تحمل نموده و تطابق موفقي با آب شيرين داشته باشد. اين سريع ترين زمان گزارش شده براي سازگاري با آب شيرين در يک ماهي دريايي براي يک دوره زماني قابل قبول است. سطوح هورمون کورتيزول پلاسما پس از انتقال سريع از آب دريا به شوري هاي 60% و 5% افزايش سريعي نشان داد که اين افزايش در محيط 60% بيشتر بود. مقادير اين هورمون در نمونه هاي تطابق يافته با آب درياي غليظ شده پس از 7 روز و در ماهي هاي سازگار شده با محيط 5% پس از 24 ساعت به سطوح عادي بازگشت. سطوح هورمون تيروئيدي T₃ در پلاسما، 12 ساعت پس از تغيير شوري نسبت به نمونه هاي کنترل اندکي افزايش را نشان داد که سريعا به سطوح عادي بازگشت. غلظت هر دو هورمون کورتيزول و T₃ طي سازش شانک با آب شيرين، تفاوتي با نمونه هاي کنترل نداشت.

 نسخه قابل چاپ

هدف از مطالعه حاضر تاثير غلظت هاي مختلف آب نمک (10%، 15% و 20% كلريد سديم) با دو نسبت ماهي به آب نمک (1:1.6 و 1:1)، بر تغييرات فاكتورهاي بيوشيميايي فيله هاي فيتوفاگ بود. فاكتورهاي مورد اشاره در نمونه هاي نمک سود خشک نيز مطالعه و وزن محصول در همه نمونه هاي نمک سود تعيين گرديد. نتايج نشان داد كه غلظت آب نمک به طور معني داري بر تغييرات وزن كل فيله ها تاثير گذاشتند. وزن فيله ها با كاهش غلظت آب نمک افزايش يافت به طوري كه بيشترين وزن در محلول 10 درصد و كمترين وزن در محلول 20 درصد با نسبت 1 به 1 يافت شد (P<0.05). روش هاي مختلف نمک سود کردن بر وزن موثر بود (P<0.05)، كه بيشترين و كمترين وزن به ترتيب در مرحله آب نمک گذاري و نگهداري مشاهده شد. مقدار رطوبت و نمک طي فرآوري و با افزايش غلظت آب نمک به ترتيب كاهش و افزايش يافت (P<0.05). افزايش مقدار نمک فيله فيتوفاگ تاثير معني داري در كاهش مقدار پروتئين و افزايش چربي و pH طي آب نمک گذاري، نمک سود خشک و نگهداري داشت.

 نسخه قابل چاپ

فعاليت آنزيم‌ هاي گوارشي نقش مهمي در جذب مواد مغذي و رشد ماهيان دارد. با اين وجود اطلاعات موجود در زمينه رفتار آنزيم‌ هاي گوارشي و قابليت بازيابي مجدد سطوح فعاليت آنها در دوره ‌هاي مختلف محروميت غذايي و غذا‌دهي مجدد در ماهيان اندک است. در اين تحقيق توانايي ماهي قزل آلاي رنگين کمان با وزن متوسط 44.01±0.19 گرم در تنظيم و بازيابي ظرفيت گوارشي خود طي دوره ‌هاي مختلف محروميت غذايي و غذا‌دهي مجدد، مورد مطالعه قرار گرفت. اين آزمايش به مدت 8 هفته و در قالب يک طرح کاملا تصادفي با چهار تيمار و سه تکرار اجرا شد و يک گروه کنترل (بدون دوره محروميت غذايي) و تيمارهاي با 1، 2 و 3 هفته گرسنگي را شامل مي‌ شد. درجه حرارت آب و دوره نوري محيط پرورشي به ترتيب 17.4±0.1^oC و 15D:9L بود. فعاليت آنزيم ‌هاي گوارشي تريپسين، کيموتريپسين و ليپاز در روزهاي 21 (در پايان دوران محروميت غذايي)، 33، 44 و 55 (پايان آزمايش) اندازه گيري شد. در پايان دوران محروميت غذايي، سطح فعاليت آنزيم تريپسين گروه کنترل (95.4±12.2) بطور معني ‌داري (P<0.05) بالاتر از تيمارهاي 1 (78.1±5.1)، 2 (75.2±10.1) و 3 (85.4±9.3) بود. در روز بيست و يکم، ماهيان گروه ‌هاي با محروميت غذايي بر خلاف ماهيان گروه کنترل (44.77±9.4) هيچ گونه فعاليت کيموتريپسني نداشتند. فعاليت آنزيم ليپاز گروه کنترل نيز در پايان دوره محروميت غذايي (37.7±2.3) بطور معني داري (P<0.05) بالاتر از تيمارهاي 1 (23.0±2.4)، 2 (22.1±2.2) و 3 (27.3±5.0) بود. با اين وجود، در مراحل بعدي نمونه برداري سطح فعاليت آنزيمي تيمارهاي با محروميت غذايي به سطح فعاليت آنزيمي گروه کنترل رسيد. نتايج تحقيق حاضر بيانگر آن است که غذا يکي از فاکتورهاي مهم دخيل در تنظيم فعاليت آنزيم ‌هاي گوارشي است و ماهيان واجد توانايي بازيابي ظرفيت گوارشي خود پس از رفع دوره ‌هاي مختلف محروميت غذايي هستند.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق اثر سطوح مختلف پربيوتيک مانان ‌اليگوساكاريد بر ميزان رشد، بازماندگي، ترکيب بدن و مقاومت به تنش شوري در بچه ماهي سفيد (Rutilus frisii kutum) مورد بررسي قرار گرفت. بچه ماهيان سفيد با ميانگين وزني 741.8±37.4 ميلي ‌گرم با تراکم 300 عدد در حوضچه ‌هاي فايبرگلاس به مدت 8 هفته تا حد سيري تغذيه شدند. آزمايش با استفاده از طرح کاملا تصادفي شامل سطوح صفر (شاهد)، 1.5، 3 و 4.5 گرم مانان ‌اليگوساكاريد به ازاي هر کيلوگرم جيره تجاري ماهي سفيد با سه تکرار طراحي شد. در پايان دوره آزمايش از بچه ماهيان در معرض تنش شوري نمونه‌ گيري شد. نتايج به ‌دست آمده از نظر ميزان رشد و كارآيي تغذيه تفاوت در بين تيمارها نشان نداد (P>0.05). بيشترين و کمترين عملکرد رشد در ماهيان تغذيه شده با سطوح 1.5 و 4.5 گرم مانان ‌اليگوساكاريد به ازاي هر کيلوگرم جيره مشاهده گرديد. بيشترين نرخ بازماندگي بدون هيچ ‌گونه تفاوت معني داري در ماهيان تغذيه شده با جيره حاوي 1.5 گرم مانان ‌اليگوساكاريد به ازاي هر کيلوگرم مشاهده گرديد و به موازات آن تعداد کل لاکتوباسيلوس‌ هاي روده نيز نسبت به ساير تيمارها افزايش يافته بود (P>0.05). ميزان بازماندگي ماهيان پس از گذشت 48 ساعت تنش شوري 13.1 و 10.8 گرم در ليتر از نظر آماري تفاوتي نداشت (P>0.05). يافته‌ هاي آناليز لاشه نشان داد که هيچ ‌يک از تيمارها بر ترکيبات بدن بچه ماهيان سفيد پرورشي تاثير معني داري نگذاشتند (P>0.05). نتايج اين بررسي حاکي از آن است که مکمل کردن جيره به ميزان 1.5 گرم مانان‌ اليگوساكاريد به ازاي هر کيلوگرم جيره مي تواند در برخي از پارامترهاي رشد، تغذيه، بازماندگي و مقاومت به تنش شوري بچه ماهي سفيد موثر واقع شود.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق سعي شد تا با ايجاد شکست شيب بستر که مي ‌تواند تداعي کننده وضعيت جريان در دلتاي مخازن سدها و همچنين مصب باشد به بررسي تغييرات ايجاد شده در اثر جريان غليظ بر روي خصوصيات جريان ورودي پرداخته شود. در اين راستا، با ساخت يک مدل فيزيکي (فلومي ‌به طول 8 متر، عرض 0.5 متر و ارتفاع 0.8 متر) اثر شيب ‌هاي متفاوت، تغييرات دبي و غلظت جريان غليظ ورودي بر مشخصه ‌هاي جريان غليظ بررسي گرديد. نتايج به ‌دست آمده نشان ‌داد که بيشترين تغيير در خصوصيات جريان غليظ در قسمت شيب ‌دار مي ‌باشد، به ‌طوري ‌که سرعت جريان در انتهاي اين ناحيه بين 40 تا 62 درصد نسبت به ابتداي آن افزايش مي ‌يابد. ارتفاع جريان نيز به ‌دليل کشش آب ساکن در طول فلوم همواره داراي روند افزايشي بوده و بيشترين افزايش در ناحيه شيب ‌دار در حدود 2 تا 3.5 برابر مي ‌باشد. همچنين ميزان کشش آب ساکن علاوه بر عدد ريچاردسون (که در محدوده 0.6 تا 4.7 متغير بود) به تغييرات ارتفاع آب مخزن نيز حساسيت زيادي دارد و رابطه اي نمايي در اين خصوص پيشنهاد شده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين مطالعه پيش بيني ضريب تضعيف آب خليج فارس براي امواج صوتي در مناطقي است كه مقدار تجربي آن موجود نمي باشد. در اين مطالعه با استفاده از مدل سه بعدي هيدروديناميكي كوهرنس و با اعمال شرايط محدود كننده براي خليج فارس، دما، شوري و فشار در لايه هاي مختلف پيش بيني شده اند. همچنين با اضافه كردن رابطه نظري موجود در مدل مذکور براي ارتباط دما و شوري، با ضريب تضعيف صوت در آب مقدار نظري ضريب تضعيف در خليج فارس نيز محاسبه گرديده است. اين مطالعه نشان مي دهد كه کمترين مقدار ميانگين ماهيانه ضريب تضعيف مربوط به لايه بستر در ماه هاي تير و مرداد در سواحل شمالي تنگه هرمز و مناطق شمال غربي خليج فارس نزديك به دهانه اروندرود مي باشد و همچنين بيشترين مقدار ميانگين ماهيانه ضريب تضعيف مربوط به بهمن ماه، در سطح و در مناطق جنوبي خليج فارس است. نتايج حاصل از اين مدل بيان مي کند که ميانگين ماهيانه ضريب تضعيف در بستر بيشتر از سطح است، به طوري كه فقط در ماه هاي آبان، آذر، دي و بهمن ضريب تضعيف در سطح بيشتر از ضريب تضعيف در بستر است.

 نسخه قابل چاپ

17 آلفا- متيل تستوسترون از جمله آندروژن هايي است که در سيکل جنسي نقش دارد و جهت افزايش رشد و تغيير جنسيت ماده ها مورد استفاده قرار مي گيرد. در اين تحقيق اثر سه دوز مختلف از اين هورمون (300، 400 و 1000 ميلي گرم در کيلوگرم جيره) به همراه تيمار شاهد (بدون هورمون) بر خصوصيات ثانويه جنسي ماهيان نر (شاخص گونوپوديوم و رنگ سنجي) و ماده (رنگ سنجي) و تکامل گنادي و توليد لارو ماهيان ماده در ماهي گوپي (Poecilia reticulate) مورد بررسي قرار گرفت. مقادير شاخص گونوپوديوم در نرها اختلاف معني ‌داري را نشان نداد. نتايج نشان دهنده افزايش رنگدانه ‌هاي قرمز در ماهيان نر و ماده است. با افزايش دوز هورموني، کيسه هاي اسپرمي در گناد ماهيان ماده شکل گرفت و در نتيجه آن روند توليد لارو کاهش يافت به نحوي که در بيشترين دوز پس از حدود 5 هفته، لاروي توليد نگرديد. بطور کلي نتايج اين تحقيق نشان داد که ارتباط قوي بين شرايط فيزيولوژيک ماهي با رنگ پوست و خصوصيات ثانويه جنسي اين ماهي وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

تحقيق حاضر جهت بررسي اثرات سطوح مختلف دمايي (24، 28 و 32 درجه سانتي گراد) بر رشد، بازماندگي، ميزان غذاگيري، پارامترهاي خون شناختي و ترکيبات لاشه در بچه ماهيان انگشت قد ماهي سفيد با ميانگين وزن 0.2±0.03 گرم به مدت 60 روز انجام گرفت. ميانگين وزن نهايي بچه ماهيان در انتهاي دوره 1.68±0.06 گرم بود. در پايان دوره آزمايش، بيشترين ميزان نرخ رشد روزانه، وزن اکتسابي، نرخ رشد ويژه و درصد افزايش وزن در دماي 24 درجه سانتي گراد و کمترين مقادير آنها در دماي 32 درجه سانتي گراد مشاهده گرديد. در ارتباط با اين پارامترها، اختلاف معني داري در درجه حرارت هاي 24 و 28 درجه سانتي گراد مشاهده نشد (P>0.05)، در حالي که 2 دماي مزبور تفاوت معني داري با دماي 32 درجه سانتي گراد داشتند (P<0.05). بچه ماهياني که در دماي 32 درجه سانتي گراد پرورش يافتند، رشد کندتر، ميزان جذب غذاي پايين تر و ضريب تبديل غذايي بالاتري نسبت به تيمارهاي ديگر نشان دادند اما از لحاظ ميزان تلفات در دماهاي مورد بررسي، تفاوت معني داري مشاهده نشد (P>0.05). بهترين ضريب تبديل غذايي بچه ماهيان در دماي 24 درجه سانتي گراد بدست آمد (P<0.05). شاخص وضعيت بچه ماهيان در بين تيمارها تفاوت معني داري نداشت (P>0.05). نتايج حاصل از آناليز پارامترهاي خون شناختي (گلوکز، کلسترول، پروتئين کل، کلسيم، منيزيم، سديم و پتاسيم)، ترکيب لاشه (رطوبت، خاکستر، پروتئين و چربي) در پايان دوره آزمايش نشان داد که پارامترهاي مذکور در بين تيمارهاي مختلف تفاوت معني داري نداشتند (P>0.05). هماتوکريت بچه ماهيان به طور معني داري تحت تاثير درجه حرارت قرار گرفت (P<0.01). با توجه به نتايج، اين تحقيق پيشنهاد مي کند که بچه ماهيان انگشت قد ماهي سفيد در دماي 24 تا 28 درجه سانتي گراد، به خوبي رشد مي نمايند.

 نسخه قابل چاپ

بررسي خصوصيات زيستي ميش ماهي در سواحل استان خوزستان در دو منطقه چويبده و بحركان طي يک دوره يک ساله از آبان 1387 تا آبان 1388 اجرا شد. دليل انتخاب ميش ماهي عدم سابقه مطالعه مشابه بر روي اين گونه در ايران و مهاجر بودن آن بود. طي اين بررسي 143 قطعه ماهي زيست سنجي گرديد (74 ماهي نر و 69 ماهي ماده). شاخص رسيدگي جنسي در نرها 0.66±1.29 و در ماده ها 2.83±2.42 به دست آمد و بالاترين مقدار اين شاخص در مرداد ماه مشاهده شد. رابطه طول و وزن ماهي نر Y=0.042L^2.70 (n=74, R²=0.86) و ماهي ماده Y=0.061L^2.61 (n=69, R²=0.85) و براي هر دو جنس Y=0.059L^2.62 (n=143, R²=0.86) به دست آمد. شاخص ‌هاي رشد، طول بي نهايت L=161.61cm، ضريب رشد K=0.57 (year^-1) و زمان طول صفر t_o=-0.17 محاسبه شد. با توجه به خصوصيات زيستي ماهي ميش و بر اساس شاخص انجمن شيلاتي امريکا (AFS) ماهي ميش جزء ماهيان با آسيب پذيري ذاتي زياد به حساب مي آيد.

 نسخه قابل چاپ

اين مطالعه با هدف سنجش فعاليت ويژه‌ سه آنزيم آميلاز، پروتئاز و ليپاز به عنوان ‌يک معيار اوليه جهت انتخاب پروبيوتيک ‌ها از باکتري‌ هاي Bacillus sp. و Lactobacillus sp. جداسازي شده از دستگاه گوارش ماهي شانک(Acanthopagrus latus)  انجام پذيرفت. بدين منظور فعاليت ويژه‌ سه آنزيم آميلاز، پروتئاز و ليپاز با استفاده از سوبسترا‌هاي اختصاصي در هفت گونه باکتري جنس Bacillus و سه گونه باکتري جنس Lactobacillus جداسازي شده از دستگاه گوارش ماهي شانک سنجيده شد. نتايج نشان داد همه‌ اين باکتري ‌ها قادر به توليد آنزيم بوده و فعاليت ويژه‌ اين آنزيم ‌ها بين برخي از باکتري ‌ها تفاوت چشمگيري با هم دارند (P<0.05). در مجموع مي ‌توان اين ‌گونه عنوان نمود که فعاليت ويژه‌ هر سه آنزيم در باکتري ‌هاي جنس باسيلوس (BP1-7) بيش از باکتري ‌هاي لاکتوباسيل (LP1-3) بود (P<0.05). از لحاظ فعاليت ويژه آنزيم پروتئاز، نتايج نشان داد که سويه Bacillus BP5 با ميانگين 3.13 IU/mg protein بيشترين فعاليت را داشت که داراي تفاوت معني ‌داري (P<0.05) با سويه Lactobacillus LP1 با کمترين فعاليت (1.03 IU/mg protein) بود. بيشترين و کمترين فعاليت آنزيم آميلاز به ترتيب در سويه ‌هايBacillus BP6  (3.00 IU/mg protein) و Lactobacillus LP2 (0.04 IU/mg protein) مشاهده گرديد که داراي اختلاف معني ‌داري با هم بودند (P<0.05). بيشترين فعاليت ويژه ليپاز در سويه Bacillus BP6 (1.40 IU/mg protein) مشاهده گرديد که داراي تفاوت معني ‌داري با ساير سويه ‌ها بود (P<0.05).

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

افزايش فعاليت ‌هاي کشاورزي در اطراف تالاب ‌ها و استفاده از آفت کش ‌ها‌ي آلي در مزارع منجر به آلودگي گسترده تالاب به اين مواد مي ‌شود. آفت كش ‌ها، تركيباتي با چربي دوستي بالا و پايداري زياد در محيط زيست هستند كه در زنجيره‌ غذايي تجمع پيدا مي‌ كنند. موجودات آبزي به خصوص ماهيان از مهمترين مسير‌هاي ورود اين آلاينده ‌ها به بدن انسان هستند. علاوه بر اين ماهي ‌يک شاخص مناسب براي ارزيابي آفت كش ‌هاي آلي كلره در محيط ‌هاي آبي مي ‌باشد. در اين مطالعه ميزان آفت کش ‌هاي آلي کلره در تالاب شادگان با استفاده از ماهيان کپور معمولي جمع آوري شده در پاييز 1386، توسط دستگاه گاز كروماتوگرافي ارزيابي شد. در بين آفت کش ‌ها، HCHs بيشترين غلظت (5.81 ng/g ww) و دي آلدرين (0.24 ng/g ww) کمترين غلظت را داشتند. در بين متابوليت ‌هايDDTs ، متابوليت(2.59 ng/g ww) p,p/-DDE  و در بين ايزومر‌هاي HCHs، ايزومر آلفا (5.37 ng/g ww) و در بين ايزومر‌هاي Heptachlor، ايزومر هپتاكلر (1.40 ng/g ww) داراي بيشترين غلظت بودند. طبق نتايج، مي ‌توان نتيجه گيري كرد در منطقه‌ تالاب شادگان به تازگي از HCHs و Heptachlor استفاده شده و از DDTs به تازگي استفاده نشده است. بر اساس نتايج، ميانگين غلظت آفت كش ‌هاي به دست آمده در كپور معمولي جمع آوري شده ميزان نواحي بسيار پايين تر از استاندارد‌هاي ارايه شده توسط سازمان‌ هاي مختلف مي ‌باشد.

 نسخه قابل چاپ

تاثير سطوح مختلف نوکلئوتيد جيره بر شاخص ‌هاي رشد و کيفيت لاشه ماهي کپور معمولي (Cyprinus carpio) با وزن متوسط 7.54±0.2 گرم به مدت 8 هفته مورد مطالعه قرار گرفت. آزمايش درون مخازن 300 ليتري با تراکم ذخيره سازي 20 عدد ماهي در کارگاه تکثير و پرورش دانشکده منابع طبيعي و علوم دريايي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد. نوکلئوتيد جيره در 5 سطح صفر، 0.1، 0.2، 0.3، 0.4 درصد به جيره غذايي اضافه گرديد. غذادهي بين 4-7% وزن توده زنده طي دوره پرورش و 5 بار در روز انجام شد. پس از 56 روز پرورش، نتايج نشان داد که افزودن نوکلئوتيد به جيره تاثير معني داري بر برخي فاکتور‌هاي رشد شامل شاخص وضعيت داشته (P<0.05) در حالي ‌که در ساير پارامتر‌ها نظير وزن نهايي، ضريب تبديل غذايي، افزايش وزن و ميزان بقا اين تفاوت معني دار نبود (P>0.05). در آناليز تقريبي لاشه، اختلاف معني داري در خاکستر، رطوبت و پروتئين در بين گروه‌ هاي مختلف مشاهده نشد (P>0.05) اما سطح 0.2 درصد داراي بيشترين چربي بوده که اختلاف معني داري با ساير تيمار‌ها داشت (P<0.05). نتايج اين آزمايش نشان داد اضافه کردن نوکلئوتيد به جيره کپور معمولي به ميزان 0.2 درصد اثرات مثبتي بر برخي پارامتر‌هاي رشد و آناليز تقريبي لاشه دارد.

 نسخه قابل چاپ

براي تعيين نياز انرژي ماهي شانک زردباله، آزمايش با سه جيره‌ غذايي حاوي انرژي متفاوت (24، 22، 20 كيلوژول بر گرم) همراه با ‌يک تيمار تغذيه شده از غذاي تر با سه تكرار براي مدت 8 هفته طراحي گرديد. كليه تيمارها در تانک 300 ليتري حاوي 20 ماهي (وزن اوليه 12±2. 1 گرم) انجام گرفت كه روزانه 2 بار در حد سيري مورد تغذيه قرار مي ‌گرفتند. در انتهاي دوره‌ آزمايش، جيره ‌هاي غذايي بر روي بازماندگي و درصد افزايش وزن بدن بي تاثير بودند (P>0.05). ضريب چاقي و ضريب تبديل غذاي در بين تيمار‌هاي تغذيه شده با غذاي فرموله نسبت به غذاي تر اختلاف معني ‌داري را نشان مي ‌داد (P<0.05). ضريب چاقي با افزايش ميزان انرژي از 20 تا 24 کيلوژول افزايش و مقدار ضريب تبديل غذايي با افزايش انرژي روند کاهشي را نشان مي ‌داد. بيشترين درصد شاخص احشايي و شاخص كبدي و ميزان چربي احشا در ماهيان تغذيه شده از غذاي فرموله مشاهد شد. با افزايش ميزان انرژي از ميزان رطوبت و خاكستر لاشه كاسته ‌شد، اما بر ميزان چربي لاشه، ميزان ابقاي انرژي و ابقاي پروتئين افزوده گرديد. تنها بين تيمار‌هاي تغذيه شده با انرژي بيشتر (22 و 24 كيلوژول بر گرم) نسبت به انرژي كمتر (20 کيلوژول و غذاي تر) در شاخص ابقاي انرژي اختلاف معني ‌داري مشاهد شد (P<0.05). بيشترين رسوب چربي كبد (LDA) در تيمار تغذيه شده با انرژي 24 كيلوژول بر گرم مشاهده شد كه با ساير تيمار‌ها اختلاف معني ‌داري داشت (P<0.05). درجه پاتولوژي 4 (معادل نكروز) براي كبد‌هاي ماهيان تيمار شده با بالاترين انرژي به‌ دست آمد و در دو تيمار ديگر درجه پاتولوژي 3‌ يا متوسط و در تيمار تغذيه شده با غذاي تر درجه 2‌ يا ملايم تعيين گرديد. با توجه به بررسي ‌هاي حاصل از پارامتر‌هاي رشد و بافت شناسي كبد، مطلوب ترين انرژي براي رشد ماهي شانک زردباله 22 كيلوژول و نسبت 25 P/E گرم به كيلوژول محاسبه گرديد.

 نسخه قابل چاپ