کاربر گرامی با مطالعه داستان ذیل و با استفاده از تراوشات فکری و احساسات قلبی خود، ادامه داستان را تکمیل فرمائید و در محلی یادداشت نموده و در نهایت با کلیک روی کلید "بازگشت به اطلاعیه مسابقه" به صفحه اصلی اعلان مسابقه رفته و در صورتی که به هر سه بخش مسابقه، پاسخ داده اید با کلیک روی کلید "ثبت پاسخ مسابقه" به صفحه مربوط به ارسال پاسخ بروید.
تذکرات:
1- داستان های ارسالی باید بطور خلاصه و حداکثر در 10 سطر باشد.
2- رعایت اصول کلی داستان نویسی(توضیح اینکه هر داستان دارای یک ابتدا، نقطه اوج و یک انتها می باشد) الزامی است.
شرح داستان:
پس از آزادسازی خرمشهر، وارد شهرم شدم. همه جا خرابه و با خاک یکسان شده بود. از نخلستان عبور کردم تا به خانه برسم. سکوت شهر را فراگرفته بود. قدم زنان، نظاره گر نخل های بی سر سوخته بودم که ناگهان وجود شیء ای را زیر پایم احساس کردم. به پائین نگاه کردم، پایم روی مین بود.
...........................
...........................
نمونه ای از پاسخ جهت آشنایی با نحوه پاسخگویی به این قسمت:
بخشکی شانس ...
دیشب خواب دیده بودم منفجر شدم ولی باور نکردم.حالا چیکار کنم خدایا
شروع به دادزدن وکمک خواستن کردم ولی هیچ کس این اطراف نبود. بخشکی شانس ...
هوا در حال تاریک شدن بود ومن کم کم نیاز به دستشویی پیدا کردم ولحظه به لحظه فشار بیشتر می شد ولی کاری از دستم بر نمی اومد
چاره ای نبود . باید بین مرگ و زندگی با بدن ناقص یکی را انتخاب می کردم.تصمیم گرفتم با چاقو پایم را قطع کنم تا از شر مین راحت شوم.دست در جیبم کردم تا چاقو ام را در بیاورم ولی چاقو نبود. بخشکی شانس ...
هوا تاریک شد.سرما را در بدن خود احساس کردم.ناگهان صدایی از پشت سر خود شنیدم.یک سگ در حال نزدیک شدن بود.سگ با سرعت وپارس کنان نزدیک می شد.من از ترس پا به فرار گذاشتم واز درخت بالا رفتم
بالای درخت بودم که متوجه شدم پایم روی مین بوده ونباید حرکت می کردم. بخشکی شانس ...
انگار مین قبلا خنثی شده بود.
