پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی
3 : محيط شناسي بهار 1389; 36(53):21-38. |
|
ارزيابي آلودگي فلزات سنگين و آلاينده هاي نفتي در رسوبات سطحي جنوب شرقي درياي خزر با استفاده از شاخص هاي موجود |
|
سعيدي محسن*,عابسي عزير,جمشيدي احمد |
|
* گروه آب و محيط زيست، دانشکده مهندسي عمران، دانشگاه علم و صنعت ايران، تهران |
|
درياي خزر به عنوان بزرگ ترين درياچه دنيا به دليل دارا بودن خط ساحلي بسيار طويل و وجود مناطق جمعيتي، شهري، صنعتي و کشاورزي بسيار در مجاورت خود، همواره از منظر زيست محيطي تحت فشارها و تهديدات شديدي قرار داشته است. با توجه به وجود منابع آلودگي متعدد و آثار نامطلوب آلاينده ها بر کيفيت زندگي و حيات گونه هاي آبزي ساکن دريا و سلامتي حاشيه نشينان و بهره برداران اين دريا، بررسي وضعيت آلودگي رسوبات به عنوان دريافت کننده نهايي آلاينده ها در محيط هاي آبي همواره مورد توجه بوده است. در اين تحقيق منطقه اي وسيع در محدوده مرزهاي آبي استان گلستان و مازندارن از منظر آلودگي عمومي رسوبات به آلاينده هاي نفتي و فلزات سنگين مورد بررسي قرار گرفته است. غلظت فلزات سنگين در رسوبات سطحي ريزدانه مورد بررسي در اين منطقه گوياي غلظت به نسبت بالا، اما غيرآلوده نيکل (67-35 mg/kg)، مس (50-15 mg/kg)، روي (104-56 mg/kg)، واناديم (140-90 mg/kg) و کرم (92-60 mg/kg) در سطح منطقه و آلودگي کم تا متوسط مناطق غربي و مرکزي استان مازندارن به دو فلز قلع (4-3 mg/kg) و سرب (25-22 mg/kg) است. بررسي نتايج نمونه برداري هاي انجام شده همچنين نشان دهنده تغييرات ميزان غلظت PAHs در رسوبات نمونه برداري شده از 150 تا 1600 ميلي گرم در کيلوگرم است. غلظت بيشتر PAHs در اين ناحيه مربوط به سواحل ساري تا چالوس است به شکلي که مي توان رسوبات اين منطقه را در حد کم تا متوسط آلوده دانست. نمونه برداري هاي انجام شده در مطالعه حاضر همچنين نشان دهنده آلودگي نسبي سواحل مجاور محمودآباد تا تنکابن به مجموعه هيدروکربن هاي نفتي (TPH) است، در حالي که ساير مناطق با غلظت هاي کمتر کاملا غيرآلوده تشخيص داده شده اند.
|
|
كليد واژه: آلودگي نفتي، فلزات سنگين، ضريب غني سازي، شاخص انباشت ژئوشيميايي، درياچه خزر، رسوبات |
|
|
نسخه قابل چاپ
|
شنبه 6 خرداد 1391 4:12 PM
تشکرات از این پست