پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی
محققان و سياست گذاران در سال هاي اخير به سمت ژئوپلتيک زيست محيطي ناظر بر رفتارهاي سياسي روي آورده اند. امروزه، منافع مشترک کشورها به صورت فزاينده اي وابسته به همکاري جمعي دولت ها و ملت ها در ارتباط با حفاظت از اکوسيستم کره زمين مي باشد. در اين ميان، مسايل ژئوپلتيک زيست محيطي به دليل ويژگي هاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي و ...، جلوه ويژه اي از تعامل منافع مشترک کشورها را به نمايش مي گذارد. از اين رو، در جهان کنوني تعدادي از ملت ها صرف نظر از نظام حکومتي و درجه توسعه اقتصادي، تمايل و آمادگي زيادي در جهت تدوين و تصويب مقررات زيست محيطي به صورت منطقه اي و بين المللي از خود نشان مي دهند. زيرا رابطه محيط زيست با مسايل امنيت و توسعه و منافع ملي دولت ها پذيرفته شده است. بنابراين، بهتر است دولت ها نيز برنامه ها و سياست هاي خود را به منظور حل و فصل منازعات ژئوپلتيکي منطقه اي و بين المللي بر اين اساس طرح و اجرا نمايند.
نسخه قابل چاپ
مجتمع پتروشيمي بندر امام، به عنوان بزرگترين مجتمع پتروشيمي كشور و يكي از پيشگامان رعايت مسايل زيست محيطي اقدامات مفيد و جامعي را در زمينه مديريت مواد زايد صنعتي به انجام رسانيده است. هدف اصلي از انجام اين تحقيق، بررسي وضعيت فعلي مديريت مواد زايد صنعتي و ارايه راهكارهاي عملي براي بهينه سازي مديريت مواد زايد جامد و نيمه جامد صنعتي اين مجتمع بوده است. در اين پژوهش، كليه مواد زايد توليدي مجتمع از لحاظ كمي و كيفي، بررسي و راهكارهاي اجرايي براي مديريت صحيح هر يك از آنها ارايه شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش، نشان مي دهد كه سالانه مقدار قابل توجهي (65000 تن) از انواع مواد زايد صنعتي در اين مجتمع توليد مي شود كه، در حدود 70 درصد آن، جزء ضايعات ويژه بوده و مي بايست با در نظر گرفتن تمهيدات خاص، دفع شوند. بيشترين ميزان مواد زايد توليدي در مجتمع، به ترتيب مربوط به انواع لجن (26000 تن در سال)، انواع روغن (15700 تن در سال) و ضايعات پليمري (14000 تن در سال) است. با اعمال مديريت نوين مواد زايد جامد در مجتمع، در حال حاضر حدود 58 درصد زايدات صنعتي قابل فروش بوده و تنها، حدود 42 درصد از آن، به ساير روشها دفع مي شود. با اجراي صحيح مراحل مختلف مديريت نوين مواد زايد صنعتي در سطح مجتمع، ضمن امكان كاهش ميزان زايدات صنعتي، مي توان خسارات وارده به محيط زيست را، به ميزان قابل توجهي كاهش داد.
با توجه به توسعه بي رويه و غيراصولي شهرها، عدم وجود الگوي صحيح مصرف و رشد روزافزون توليد پسماندها و همچنين مشكلات و نارسايي هاي سيستم مديريت پسماندها، منطقي ترين و كم هزينه ترين روش براي دفع پسماندهاي شهري، دفن بهداشتي است. در استان تهران با توليد روزانه 11000 تن پسماند، عليرغم امكان استفاده از روش توليد كمپوست، از روش دفن استفاده مي شود. علاوه بر اين، اصول و معيارهاي مهندسي و زيست محيطي در رابطه با دفن پسماندها در بسياري از محل هاي دفن رعايت نمي شود و روش دفن، اغلب بصورت غيراصولي و غيربهداشتي است. از اين رو موجب ايجاد مخاطرات زيست محيطي مي شود. در اين تحقيق، از روش اولكنو استفاده شده است. ارزشيابي اماكن دفن، بر اساس اين روش نشان مي دهد، اكثر شهرها در وضعيت نسبتا مطلوب و بقيه تا حدودي قابل قبول و مابقي نيز غير قابل قبول بوده است.
يكي از پديده هايي كه در پخش و گسترش آلودگي هاي به صورت محلول يا ذرات معلق نقش مهمي را ايفا مي كند، جريان چگالي يا ثقلي مي باشد، لذا شناخت رفتار آن در پيش بيني و كنترل پخش آلودگي ها اهميت بسزايي دارد. در اين تحقيق، با توجه به آزمايشات تجربي انجام شده، گسترش عرضي جريان چگالي حاوي ذرات (turbidity current) در حالت سه بعدي، مغشوش و غيردايم در قالب ارايه قوانين مربوطه بصورت يك شكل كلي بدون بعد مورد تحليل قرار گرفته و در نهايت مدلي تئوري ارايه مي شود. عرض جريان، b، و موقعيت نوك دماغه پيشاني نسبت به ورودي، x، نسبت به مقياس طولي شناوري اوليه، بدون بعد شده اند و نيز زمان متناظر با، b، و، x، نسبت به مقياس زماني شناوري اوليه، بدون بعد مي شود. نتايج نشان مي دهد، در منحني هاي عرض بدون بعد بر حسب طول بدون بعد و همچنين در منحني هاي عرض بدون بعد بر حسب زمان بدون بعد دو ناحيه R1 و R2 قابل تشخيص است و اين امر حاكي از آن است كه در اين دو ناحيه، مقدار و نوع نيروهايي كه با هم در تعادل هستند متفاوتند. در ناحيه R1 نرخ رشد عرض جريان كمتر از ناحيه R2 مي باشد، بطوريكه عرض جريان در ناحيه R1 و R2 به ترتيب، متناسب با X0.25 و X1.2 مي باشد.
محصولات ناشي از احتراق سوختهاي هيدروکربني شامل ترکيبات NO, PM, NO2, SO2, O2, H2O, CO, N2 و ... هستند که در ميان آن ها ترکيبات NO, CO, CO2, PM, NO2, SO2 به عنوان آلاينده محيط زيست شناخته مي شود. اين آلاينده ها عامل اصلي آلودگي شهرهاي صنعتي و بزرگ هستند. نيروگاه هاي حرارتي نيز به عنوان يکي از مصرف کنندگان عمده سوخت نقشي عمده در ايجاد اين آلودگي دارند. در اين مقاله با استفاده از ترموديناميک احتراق و مدل هاي مختلف ارايه شده براي توليد آلاينده ها يک مدل براي پيش بيني آلاينده ها در بويلر نيروگاه ها تهيه شده که غلظت آلاينده هاي NO, CO, SO2, CO2 را پيش بيني مي کند. با استفاده از اين مدل از حجم زياد محاسبات کاسته شده و براي هر نوع سوخت هيدروکربني که در بويلرها مورد استفاده قرار مي گيرد غلظت آلاينده ها نيز به دست مي آيد. در نهايت مقادير پيش بيني با مقادير عملي اندازه گيري شده در بولير نيروگاه حرارتي تبريز مقايسه شده و تطابق خوبي بين مقادير نظري و عملي برقرار است.
اين مطالعه جهت بررسي تاثير افزايش شوري بر رشد و بقا دو جمعيت از آرتمياهاي بكرزاي بركه هاي اطراف درياچه اروميه و درياچه قم انجام گرفت. براي پرورش از آكواريوم هاي شيشه اي 25 ليتري استفاده شد. از آنجا كه قرار بود اثرات شوري هاي 300, 250, 200, 150 قسمت در هزار بررسي گردند، در 10 روز اول پرورش سازش هاي لازم انجام گرفت و عملا پرورش از شوري 100 قسمت در هزار شروع و به شوري هاي مورد نظر رسيد. طي اين 10 روز، 5 بار نمونه برداري به صورت تصادفي در 6 تكرار از هر تيمار انجام شد و تراكم نمك در هر شوري روزانه بدست آمد. براي مقايسه رشد، 50 عدد از هر تيمار به صورت تصادفي انتخاب و بيومتري شدند. با افزايش شوري، درصد بقا آرتمياها كاهش مي يافت و در كل، درصد بقا آرتمياي قم بيشتر از آرتمياي اروميه بود. ميزان رشد آرتمياها هم با شوري رابطه عكس داشت و با افزايش شوري از طول آنها كاسته مي شد.
فعاليتهاي صنعتي مدرن كه، منجر به خسارات يا خطرات زيست محيطي فرامرزي مي شود، معمولا، به وسيله فعالان خصوصي صورت مي گيرد و در عوض، مسووليت اوليه ناشي از چنين خسارتي، بايد متوجه اشخاص خصوصي باشد در نتيجه، قواعد و مقررات بين المللي مربوط به مسووليت خصوصي، يكي از جنبه هاي مهم پروژه قانون سازي كميسيون حقوق بين الملل است. معضل حياتي كه بايد حل شود اين است كه، صندوق هايي براي پرداخت غرامت تعبيه شود. اين مسووليت، از طرق مختلف كه يكي از آنها ايجاد مسووليت فردي براي كشورهاي مجوز دهنده فعاليت است، قابل انجام است بنابراين، پيوند مسووليت خصوصي و دولتي، يكي از معضلات اساسي است كه بايد راهكار مناسبي براي آن انتخاب شود. اين مساله باعث مي شود كه تغييري در مسووليت بين المللي ناشي از خسارات زيست محيطي صورت گيرد.
امروزه، در مطالعات تعيين كيفيت آب، بررسي حضور درشت بي مهرگان كفزي به عنوان شاخص هاي مكمل براي روش هاي شيميايي تشخيص آلودگي ها شناخته شده است. در اين پژوهش، به منظور بررسي كيفيت آب رودخانه كرج، بر اساس درشت بي مهرگان آبزي، نمونه برداري در 7 ايستگاه در طول رودخانه در دو نوبت 1383/5/16 و 1383/8/1 صورت گرفت. نمونه هاي بي مهرگان، تا سطح خانواده شناسايي شده اند كه نتايج آن نشان مي دهد از نظر تعداد خانواده در نوبت اول نمونه برداري ايستگاه شماره 6 و در نوبت دوم ايستگاه شماره 4 در بهترين وضعيت قرار داشته اند. اندازه گيري هاي آ‍زمايشگاهي، عوامل فيزيكي و شيميايي شامل اكسيژن محلول (DO)، pH، كل مواد جامد محلول (TDS)، هدايت الكتريكي (EC) و كل مواد جامد معلق (TSS) نيز در تمامي ايستگاه ها مطلوب بوده است كه حضور موجودات معرف آب پاك را تاييد مي كند. اين بررسي نشان مي دهد كه كيفيت آب رودخانه كرج در محل ايستگاه هاي مورد نظر و در زمان انجام اين مطالعه در وضع مطلوبي قرار داشته و براي تمامي كاربريها اعم از صنعتي، كشاورزي و شرب مناسب بوده است.
نفت و ديگر تركيبات شيميايي كه در حين اجراي پروژه از حفاري تا انتقال به خطوط لوله، مورد استفاده قرار مي گيرند. ممكن است، داراي اثرات جهش زايي، سرطان زايي يا سميت بالايي بوده و از سويي ديگر تخليه و ورود اين تركيبات به محيط هاي آبي موجب شود تا دامنه تاثير اين پروژه ها وسيع تر شده، و به زنجيره ها و شبكه هاي غذايي كه در نهايت به انسان ختم مي شوند آسيب برساند. در اين مطالعه، اثرات ژنوتوكسيك تركيبات شيميايي ضدخوردگي محلول در نفت، آبزدا (دمولسيفاير) و ضد كف نفت كه طي فرآيندهاي مختلف به نفت افزوده مي شوند، از طريق تست Ames، با استفاده از سوشهاي باكتري سالمونلاتيفي موريوم جهش يافته، در حضور و عدم حضور ميكروزوم كبدي (S9)، مورد بررسي قرار گرفتند. در اين پژوهش، سه سوش TA100, TA97 و TA1535 سالمونلا تيفي موريوم به روش Plate incorporation در آزمون Ames، جهت بررسي اثرات ژنوتوكسيك مواد مورد آزمايش مذكور، بكار گرفته شد. در فاز دوم آزمايشات به هر آزمون به طور جداگانه ميكروزومهاي كبدي موش كه در شرايط كاملا استريل از قبل تهيه شده بود، جهت بررسي سرطانزايي مواد مورد آزمايش افزوده گرديد. نتايج بدست آمده نشان داد كه نمونه هاي آبزدا و ضدخوردگي محلول در نفت در دوز 10ml ژنوتوكسيك بودند و در دوزهاي 100ml و 250ml اثر سمي داشتند. ضد كف نفت در دوزهاي 10 و 100 ميكروليتر اثرات جهش زايي و سرطانزايي خود را نشان داد و در دوز 250ml سمي بود. بطور كلي افزودن مواد شيميايي به نفت خام و آبهاي تزريقي سبب افزايش خاصيت ژنوتوكسيك و سمي مي شود. نظر به اينكه، 800 تا 1200 بشكه در روز، آب حاوي مواد شيميايي مذكور و مواد شيميايي ديگر كه، جهت اهداف خاصي به آب تزريقي افزوده مي شود، به محيط زيست درياي خليج فارس تخليه مي شوند، اميد است كه با توليد و جايگزين كردن تركيبات ديگر با اثرات ژنوتوكسيك و سمي كمتر و متناسب با تركيب نفت منطقه سيري، گام بزرگي، در حفظ سلامت محيط زيست خليج فارس و حفظ تنوع زيستي اين اكوسيستم پهناور برداشته شود.
شهرها، مفاهيم بسيار اساسي نظير «شهرنشيني»، «شهروندي»، «تمدن»، «سياست» و «دمكراسي» را آفريده اند و بايد مكان مناسبي براي زندگي انساني، همراهي با طبيعت، اعتلا، دوام و بقاي نسل هاي آينده، همبستگي جمعي، پيوند اجتماعي و اعتلاي فرهنگي باشند اما، امروزه، براي بسياري از افراد، با «آلودگي»، «تخريب محيط»، «بي نظمي»، «آشوب»، «خشونت» و «گسست اجتماعي» مترادف شده اند. در حالي كه، شهر مكاني است كه در آن متولد مي شويم، رشد مي كنيم، مي آموزيم، كار مي كنيم، سكونت مي گزينيم، تجربه مي كنيم، آرزو مي كنيم، آينده و نسل آينده را مي سازيم، و مراوده اجتماعي داريم. از طرفي، شهرنشيني گذشته ما كه واجد بسياري ويژگي هاي مثبت است، در اثر تغييرات وسيع و سريع اخير، دچار دگرگوني هاي اساسي، خصوصا در مفاهيم شهروندي و شهرنشيني سنتي در كشور ما شد و اصول و ارزشهاي حاكم بر شهرسازي سنتي ما، پيش از آنكه امكان انطباق با شرايط جديد را بيابد، فراموش شد كه بايد دوباره به آنها بها داد. در اين نوشتار، با اين نگرش، برخي مفاهيم كليدي مورد بررسي قرار گرفته است و تلاش شده به مقوله پايداري در متن شهرسازي به شيوه اي بنيادي نگريسته شود. يعني، علاوه بر مقولات محيط زيستي، اكولوژيكي، انرژي در چهار عرصه كلان آموزشي، تمهيدات كالبدي، مديريت و تدوين مقررات و قانونگذاري، رويكرد پايداري با تاكيد بر امر تعادل اجتماعي بررسي و نهايتا، در متن شهرسازي، پيشنهادها و راهكارهايي در جهت پايداري ارايه شود.
به لحاظ عدم ارزيابي زيست محيطي و اسكان و ساخت همزمان و طولاني شهر جديد پرديس، شهروندان دچار مشكلات شهري و زيست محيطي عديده اي هستند، مشكل كمبود آب، ورود فاضلاب هاي شهري و صنعتي و كشاورزي به مسيل هاي طبيعي، عبور جاده ترانزيتي تهران- رودهن از كنار شهر پرديس، وجود كارخانه الكل سازي و سيمان، ايجاد آلودگي صوتي توسط ماشين آلات سنگين، فرسايش خاك و تخريب فيزيكي خاك و آلودگي خاك منطقه توسط فاضلاب هاي ورودي به مسيل ها و نبود فضاي سبر مناسب و كافي در محدود شهر از معضلات عمده زيست محيطي اين شهر است كه در اين تحقيق ضمن بررسي شرايط موجود و پيش بيني وضع محيط زيست در آينده، راهكارهاي مديريتي جهت كاهش معضلات و پيش گيري از مشكلات آينده در شهر پرديس ارايه گرديده است.
شهرري، يکي از، پرجمعيت ترين نقاط کشور بوده و در اقليمي خشک قرار گرفته است. تامين آب شرب بهداشتي و سالم شهروندان، همواره يکي از دغدغه هاي مهم مسوولان اين شهر مي باشد. براي مديريت منابع آب زيرزميني، با ابزاري مانند شبيه سازها و يا مدلها، مي توان با دقت قابل قبولي، شرايط مشابه آنچه در طبيعت موجود است را، بوجود آورد و به نتايج رضايت بخشي دست يافت. در اين نوشتار، از ميان آلودگيهاي مختلف آب زيرزميني، نيترات، به دليل قابليت انحلال زياد در آب، جذب کم و نيز پايداري ترکيب آن در آب، به عنوان بهترين شاخص براي نشان دادن آلودگي آب زيرزميني مورد بررسي قرار گرفته است. مدل کمي آبخوان شهر ري، با استفاده از کد نرم افزاري PMWIN 5.3 تهيه شد. سپس، اطلاعات نيترات چاههاي آب شرب شهرري، از سال 1375 تا سال 1382 جمع آوري و پردازش شدند تا، به فرمت ورودي کد نرم افزاري MT3D تبديل شوند. مقادير ضرايب پخشودگي طولي و عرضي، طول پخش، ضريب جذب و غيره واسنجي شده و در نهايت، مدل کيفي آبخوان شهرري تهيه شد. نتايج مدل نشان دهنده آن است که، به علت فقدان شبکه جمع آوري فاضلاب در مرکز شهر، همچنان غلظت نيترات زياد خواهد بود. در مناطق جنوب غربي شهر ري، به علت تاثير شبکه فاضلاب، مقدار نيترات آبخوان به کمتر از 30 ميليگرم در ليتر کاهش پيدا خواهد کرد و به تدريج، دامنه کاهش نيترات آبخوان، از سمت غرب و جنوب غربي به سمت مناطق مرکزي شهر گسترش خواهد يافت. در جنوب شرقي، شرق و شمال شرقي شهرري، شاهد افزايش نيترات بوده، همچنين، حرکت تدريجي منحني حداکثر نيترات آبخوان از مناطق مرکزي به سمت شرق و شمال شرقي شهرري را شاهد خواهيم بود.
امروزه با پيشرفت علوم و تکنولوژي، توليد و مديريت مواد زايد جامد نيز بسيار دگرگون شده است. يکي از جالب ترين گزينه ها در مديريت مواد زايد جامد، بازيافت آن است که داراي صرفه اقتصادي و فوايد زيست محيطي قابل توجهي است که متاسفانه، در کشور ما ايران، کار منسجم و يکپارچه اي تاکنون در کل کشور صورت نگرفته است. تنها در سال 1382، طرح توجيه فني و اقتصادي بازيافت در کل کشور و استان سيستان و بلوچستان به اجرا درآمده است تا پتانسيل بازيافت تعيين شود. ابتدا، بر اساس توزيع جغرافيايي و جمعيتي سه شهر زاهدان، ايرانشهر و چابهار به عنوان شاهد، جهت نمونه برداري و انجام آناليز فيزيکي و شيميايي انتخاب شدند. درصد اجزا تشکيل دهنده زباله، چگالي، درصد رطوبت سرانه زباله خانگي و پارامترهاي شيميايي مانند نسبت PH، C/N، ارزش حرارتي مطابق روشهاي استاندارد انجام شد و با استفاده از جمعيت موجود در استان کميت و کيفيت مواد زايد در کل استان تعيين شد. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد که سرانه زباله 504 گرم به ازاي هر نفر در روز، چگالي برابر 182.8kg/m3 و درصد رطوبت برابر 25.5% است و چابهار با 690 گرم بالاترين سرانه زباله را داراست. بيشترين درصد اجزا موجود در زباله مورد بررسي مربوط به مواد گياهي با 53% معادل 284.41 تن در روز است. سپس، پلاستيک و کاغذ به ترتيب با توليدي معادل 57.95 و 56.34 تن در روز مي باشد. نسبت C/N برابر 22 و ارزش حرارتي زباله برابر 8972 کيلوژول بر کيلوگرم است. با توجه به بافت جمعيتي استان و روند افزايش رفاه و کيفيت زندگي، پيش بيني مي شود که در آينده، سرانه زباله روند صعودي داشته باشد. همانطور که انتظار مي رود، بيشترين اجزا تشکيل دهنده در زباله استان مواد گياهي است با اين حال در مقايسه با ساير استانها بويژه استانهاي همجوار مثل کرمان (68.2%) در حد پايين تري است که علت اصلي آن، مربوط به الگوي مصرف و شيوه زندگي در اين استان است. از سوي ديگر، پايين بودن نسبت C/N و رطوبت زباله، امکان تبديل اين بخش قابل توجه را به کود دشوار مي سازد و چون اين بخش از لحاظ کمي و کيفي داراي پتانسيل بالايي براي بازيافت بوده، ضرورت برنامه ريزي و تنظيم نسبت C/N و رطوبت کاملا مشهود است. با اين حال، موفقيت اين برنامه، منوط به افزايش آگاهي و مشارکت عمومي براي انجام موثر و پيگير بازيافت از مبدا است. ساير اجزا قابل بازيافت در زباله استان به ترتيب پلاستيک و کاغذ مي باشد که هر دو مي تواند بازده اقتصادي مناسبي به دنبال داشته باشند.
در اين نوشتار، مدلهاي عددي پيش بيني حرکت لکه نفت ناشي از ريزش اتفاقي در خليج فارس که در داخل و خارج از کشور مطالعه شده است، بررسي مي شود. معادلات حاکم بر حرکت لکه نفت، معادلات ناويراستوکس، پيوستگي و معادله انتقال غلظت است و ساير معادلات حاکم بر فرآيندهاي موثر بر حرکت و خواص نفت بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد که پارامترهاي اصلي موثر در معادله انتقال، ترم تعادل جرمي (منبع چشمه و چاه) و ضرايب پخش افقي و عمودي بوده و در معادله تبخير، پارامترهاي فشار بخار نفت و ضريب انتقال جرم و در معادله پخش عمودي، پارامترهاي ارتفاع موج و خواص نفت (چگالي و ويسکوزيته) داراي اهميت است. اعداد بدون بعد به کار رفته در معادلات ضريب انتقال تبخير، و پخش عمودي غلظت به ترتيب عدد اشميت و عدد ريچارد سون است. با توجه به مطالعات انجام شده، مدل ايده آل سه بعدي جهت پيش بيني حرکت لکه نفت و لکه ميعانات گازي در خليج فارس پيشنهاد مي گردد که، نتايج اوليه مدل با توجه به تئوريهاي معتبر و ساير مطالعات در توافق بوده است. مقادير و جهت ذرات نفت و ميعانات گازي در ترازهاي مختلف طي 55 ساعت بررسي شده است. در مدل سه بعدي، از تقريب بوسينسک و معادلات ليپس استفاده شده است و تقريب هيدروستاتيک بکار نرفته است. جهت بررسي ميدان جريان از روش اويلري که در آن سرعت سيال در هر نقطه در سيال در هر زمان تعيين مي شود، استفاده شده است.
امروزه پيامدهاي مختلف آلودگي هوا به خصوص اثرات بهداشتي آن از جمله ايجاد و تشديد بيماري هاي تنفسي، عصبي، قلبي و عروقي باعث شده است که نظارت و کنترل کيفيت هوا به صورت امري گريزناپذير در تمام جوامع در راس مسايل ملي مطرح شود. از آن جا که آلودگي هواي تنفسي شهر تهران در مقايسه با ساير کلان شهرهاي جهان که برنامه هاي مدون پايش را به مورد اجرا گذاشته اند در اکثر موارد فراتر از حد استاندارد مي باشد، لذا انجام تحقيقي در زمينه بررسي کيفيت هواي اين کلان شهر، ضروري به نظر مي رسد. در اين تحقيق براي نخستين بار شاخص کيفيت هوا از طريق درون يابي بين غلظت آلاينده ها براي پنج آلاينده اصلي O3, PM10, CO, SO2 و NO2 هواش شهر تهران در سال 1383 محاسبه و کيفيت بهداشتي هوا در گروه هاي خوب، متوسط، غيربهداشتي براي گروه هاي حساس، غير بهداشتي، خيلي غير بهداشتي و خطرناک طبقه بندي گرديد. نتايج بدست آمده از شاخص کيفيت هوا مبين اين است که در سال 1383، 262 روز کيفيت هواي تهران از حد استاندارد تعيين شده توسط آژانس حفاظت محيط زيست ايالات متحده (ie.AQL=100) تجاوز کرده، در 12 درصد از روزهاي سال خيلي غير بهداشتي و در 0.50 درصد از روزها خطرناک - که در موارد تجاوز کيفيت هوا از حد استاندارد در 83 درصد از موارد آلاينده مسوول منواکسيدکربن بوده است. همچنين ماههاي مرداد، شهريور و مهر 1383، با ميانگين شاخص هاي 190، 185 و 188 آلوده ترين ماه هاي سال بوده اند. در مقايسه نتايج حاصل از اين تحقيق با تحقيقاتي که در سنوات گذشته انجام شده است، مي توان نتيجه گيري کرد که کيفيت بهداشتي هواي تهران در سال 1383 نسبت به آن سال ها از بهبود چنداني برخوردار نبوده، و در وضعيت بسيار وخيمي از نظر حفظ سلامتي اعضاي جامعه به ويژه گروه هاي حساس قرار دارد، که يکي از مهمترين دلايل آن افزايش روزافزون ورود خودروها به ناوگان حمل و نقل شهري و عدم خروج خودروهاي فرسوده از اين چرخه مي باشد.
