بانک مقالات زیست شناسی

هدف از اين تحقيق، تعيين ميزان غلظت بتاکاروتن و تاثير جلبک دونالي يلا (Dunaliella salina) بر تغييرات رنگ پوست ماهيان قزل آلاي رنگين کمان مي باشد. ماهي ها در 5 تيمار با تراکم جلبک دونالي يلا خالص با سطوح صفر (شاهد)، 5، 7، 9 و 11 گرم در کيلوگرم غذا به مدت 3 ماه تغذيه و در انتهاي ماه سوم 10 نمونه بطور تصادفي برداشت شد و پس از نمونه گيري از پوست قسمت بالاي خط جانبي، حد فاصل باله پشتي و مخرجي به آزمايشگاه دانشکده شيمي انتقال يافتند و پوست ماهيان از نظر رنگ مورد سنجش اسپکتوفتومتري قرار گرفت. نتايج حاصل از بررسي نشان دهنده تاثير جلبک دونالي يلا بر رنگ پوست ماهيان قزل آلاي v نگين کمان بود، بطوريکه غلظت رنگدانه بتاکاروتن با افزايش مقدار جلبک دونالي يلا و زياد شدن وزن افزايش يافت و وزن نهايي در تيمار 4 بطور معني داري بيشتر از ساير تيمارها بود و با تيمار 1 داراي اختلاف آماري معني داري بود (0.05>P). لازم بذکر است که بيشترين غلظت رنگدانه بتاکاروتن در تيمار 4 مشاهده گرديد و اين نشان دهنده رابطه مستقيم بين افزايش وزن با افزايش غلظت بتاکاروتن در پوست مي باشد. توجه به نتايج حاضر نشان مي دهد که در بازه صفر تا 11 گرم در کيلوگرم از وزن خشک جلبک، بالاترين مقدار ذخيره سازي بتاکاروتن در پوست، در تيمار 4 مشاهده شد که بطور معني داري بيشتر از ساير تيمارها بود. نتايج آزمايش نشان داد که بتاکاروتن طبيعي اين جلبک باعث افزايش رنگدانه در پوست ماهيان قزل آلاي رنگين کمان مي شود.

در اين تحقيق به منظور برآورد پارامترهاي ژنتيکي و فنوتيپي 5 صفت مختلف تيپ، 2 صفت ماندگاري (طول عمر توليدي حقيقي و طول عمر توليدي عملکردي) و همبستگي بين آنها از تعداد 10839 رکورد زايش اول گاوهاي هلشتاين ايران که توسط مرکز اصلاح نژاد کشور جمع آوري شده بود، استفاده شد. در ابتدا داده هاي خام توسط نرم افزار FOXPRO ويرايش گرديد. سپس از مدل هاي دو متغيره نرم افزار ASREML جهت آناليز نهايي و برآورد پارامترهاي ژنتيکي و فنوتيپي استفاده شد. نتايج نشان داد که بيشترين وراثت پذيري صفات تيپ مربوط به صفت اندازه عمق بدن با مقدار 0.20 و کمترين مقدار آن مربوط به اتصال جلويي پستان (0.11) مي باشد. وراثت پذيري هر دو صفت ماندگاري کم و در حدود 0.04 برآورد گرديد. همبستگي هاي ژنتيکي صفات ماندگاري با صفات تيپي عمق بدن و کمر منفي و با صفات تيپي اتصال جلويي پستان، عمق پستان و ليگامان نگهدارنده مثبت برآورد گرديد.بالاترين ميزان همبستگي ژنتيکي بين دو صفت طول عمر توليدي عملکردي و اتصال جلويي پستان (0.47-) و کمترين ميزان همبستگي ژنتيکي بين صفات ماندگاري و تيپ مربوط به دو صفت طول عمر توليدي حقيقي و اتصال جلويي پستان (0.03) بدست آمد. با توجه به نتايج بدست آمده از اين تحقيق مي توان شاخصي از صفات تيپ تشکيل داد که در انتخاب حيوانات براي صفات ماندگاري و توليدمثلي موثر باشد.

تمساح مردابي با نام علمي Crocodylus palustris، بزرگترين خزنده بومي ايران محسوب مي شود. مطالعه شاخص هاي سيتولوژيک خون تمساح مردابي C. palustris در فصول مختلف طي يک بررسي يکساله (از تابستان سال 1387 تا بهار 1388) در منطقه درگس از شهرستان چابهار انجام گرفت. تمام تمساح هاي مورد مطالعه در اسارت بودند ولي از محيط طبيعي شامل نور و آب کافي بهره مند بودند و از سلامتي آنها طي معاينات معمول اطمينان حاصل شد. جيره تمساح ها شامل تکه هاي گوشت مرغ و اردک بود که بصورت آزاد در اختيار آنها قرار مي گرفت. به اين منظور، از 12 تمساح مردابي بصورت فصلي نمونه گيري بعمل آمد. در مرحله بعد، برخي از شاخص هاي سيتولوژيکي خون اندازه گيري شدند که ميانگين آنها شامل هماتوکريت (22.83 درصد)، تعداد گلبول قرمز ((ميلي متر / 10⁶×) 0.83)، تعداد گلبول سفيد ((ميلي متر / 10³×) 16.17)، تعداد پلاکت ها ((ميلي متر / 10³×) 175.83) و همچنين شمارش افتراقي سلول ها شامل هتروفيل (39.38 درصد)، لنفوسيت ها (46.25 درصد)، آزروفيل (9.16 درصد)، نوتروفيل باند (2.00 درصد)، ائوزينوفيل (4.00 درصد) و منوسيت (2.25 درصد) بود. با توجه به اينکه خونگيري بصورت فصلي انجام شد مشخص گرديد که ميزان شاخص هاي سيتولوژيک خون اندازه گيري شده در فصول مختلف در سطح 5 درصد تفاوت معني داري با يکديگر ندارند.

شناسايي، تنوع گونه اي و فراواني خانواده سگ ماهيان در منابع آبي استان مرکزي طي سال هاي 85-1383 انجام گرديد. براي اين منظور 19 ايستگاه انتخاب و سپس ماهيان توسط وسايل مختلف صيد مانند ساچوک و دستگاه صيد الکتريکي هر ماه صيد شدند و به آزمايشگاه شرکت مهندسين شيل آمايش منتقل و مورد شناسايي قرار گرفتند. هدف از بررسي شناسايي جنس و گونه اي سگ ماهيان، پراکنش زماني و مکاني و فراواني در اين منطقه بود. نتايج اين بررسي نشان داد که 3 جنس و 3 گونه، متعلق به خانواده سگ ماهيان از رده ماهيان استخواني (Osteichthyes) در منابع آبي اين استان زيست مي کنند. گونه Paracobitis malapterus با 51.85 درصد فراواني بيشترين تنوع گونه اي و گونه Nemachelius barbatulus با 14.81 درصد فراواني کمترين تنوع گونه اي را در ايستگاه هاي مورد مطالعه داشتند.

در اين مطالعه، ژنومي متشکل از 3 کروموزوم هر يک به طول 100 سانتي مورگان شبيه سازي شد. تعداد متفاوت نشانگر روي هر کروموزم با تراکم مختلف (100 نشانگر با فواصل 1 سانتي مورگان، 200 نشانگر با فواصل 0.5 سانتي مورگان، 1000 نشانگر با فواصل 0.1 سانتي مورگان و 2000 نشانگر با فواصل 0.05) درنظر گرفته شد. 30 مکان صفت کمي يا QTL که بطور تصادفي روي کروموزوم پراکنده شده بودند، شبيه سازي شدند. جمعيتي با اندازه موثر 100 فرد (50 نر و 50 ماده) شبيه سازي شدند. اين ساختار جمعيتي براي 50 نسل با آميزش تصادفي ادامه يافت تا عدم تعادل پيوستگي مورد نظر بين نشانگرها و QTL ها بوجود آيد. بعد از 50 نسل آميزش تصادفي، اندازه جمعيت به تعداد 1000 فرد (500 نر و 500 ماده) در نسل 51 گسترش يافت. اين اندازه جمعيت براي 8 نسل بعدي (تا نسل 58) ثابت ماند. براي افراد نسل 51 و 52 فنوتيپ با وراثت پذيري 0.5 و 0.1 شبيه سازي شد. از اطلاعات فنوتيپي اين افراد جهت برآورد اثرات نشانگرها استفاده شد و صحت برآورد ارزش هاي اصلاحي ژنومي در افراد اين دو نسل و نسل هاي بعدي محاسبه گرديد. نتايج آزمايش اول نشان داد که براي صفات با وراثت پذيري بالا هرچه تراکم نشانگرها بيشتر باشد، صحت برآورد ارزش هاي اصلاحي ژنومي نيز بيشتر است. اما براي صفات با وراثت پذيري پايين افزايش تراکم نشانگري تا يک ميزان مشخص (تراکم نشانگري با فواصل 0.1 سانتي مورگان) باعث افزايش صحت برآورد ارزش هاي اصلاحي ژنومي مي شود و افزايش تراکم نشانگري بيش از آن سبب کاهش صحت برآوردها مي شود. نتايج آزمايش دوم که در آن تنها از اطلاعات فنوتيپي نيمي از افراد نسل هاي 51 و 52 جهت برآورد اثرات نشانگرها استفاده شده بود، نشان داد که با کاهش تعداد افراد در اين گروه صحت برآوردها نيز کاهش مي يابد. در هر دو آزمايش، صحت برآوردها در صفات با وراثت پذيري بالا در تراکم نشانگري يکسان بيشتر از صفات با وراثت پذيري پايين بود. نتايج اين مطالعه نشان داد که صحت برآورد ارزش هاي اصلاحي ژنومي پس از گذشت نسل ها از نسل هايي که آثار نشانگري در آنها برآورد شده است، بتدريج کاهش مي يابد.

طي چهار ماه مقادير پارامترهاي يوني (سديم، پتاسيم، منيزيم و کلسيم) و متابوليتي (کلسترول، پروتئين کل و گلوکز) در پلاسماي خون 48 عدد ماهي سفيد ماده بالغ صيد شده از مصب رودخانه تجن در شهرستان ساري تعيين گرديد و ارتباط بين آنها بررسي شد. يونهاي سديم، کلسيم، پتاسيم و منيزيم بترتيب بيشترين تا کمترين ميزان را در پلاسماي خون ماهي سفيد بخود اختصاص داده و غلظت کلسترول بيشتر از گلوکز و گلوکز بيشتر از پروتئين کل بود. يون سديم رابطه معني دار مستقيمي با منيزيم داشت (0.01>P)، ولي رابطه سديم با گلوکز (0.01>P) و (pH (P<0.05 معکوس بود. بين يون کلسيم و پروتئين کل رابطه معني دار مستقيم وجود داشت (0.05>P). ارتباط ميان يون منيزيم با نسبت سديم به پتاسيم و همچنين نسبت کلسيم به پتاسيم معني دار و مستقيم بود (0.05>P)، ولي ارتباط اين يون با (pH (P<0.01 و گلوکز (0.05>P) معکوس بود. بين يون کلسيم با پروتئين کل (0.05>P) و همينطور نسبت سديم به پتاسيم با نسبت کلسيم به پتاسيم (0.01>P) ارتباط معني دار مستقيم وجود داشت. با توجه به ارتباط عوامل يوني و متابوليتي پلاسماي خون روي توليدمثل، تعادل اسيد و باز، رشد و تنظيم اسمزي در ماهي سفيد، از نتايج اين تحقيق مي توان در مديريت توليدمثل و پرورش اين گونه با ارزش بهره برد.