بانک مقالات زیست شناسی

تحمل و وابستگي دو مشکل عمده ناشي از مصرف مرفين مي باشند که سبب ايجاد عوارض و خطرات جدي در استفاده از آن شده اند. شواهد قبلي پيشنهاد نموده اند که داروهاي مختلف مي توانند بر وابستگي رواني ناشي از مرفين تاثير بگذارند.
بر اين اساس هدف پژوهش حاضر بررسي اثر پرفيوژن درون بطني و طولاني مدت تستوسترون انانتات بر اکتساب ترجيح مکان شرطي شده ناشي از مرفين در موش صحرايي نر نژاد ويستار مي باشد.
ابتدا هر حيوان با ميانگين وزني 250 تا 300 گرم با کلرال هيدرات (500 ميلي گرم / کيلوگرم به صورت تزريق درون صفاقي) بيهوشي و يک کانول راهنما در بطن جانبي طرف راست توسط دستگاه استريوتاکسيک کاشته شد. بعد از يک هفته دوره بهبودي پس از جراحي، تزريق زير جلدي مرفين بهمراه پرفيوژن درون بطني و طولاني مدت تستوسترون انانتات (دو ميکرو ليتر در دقيقه به مدت دو ساعت) توسط پرب ميکرودياليزوکانول راهنما انجام شد و القا ترجيح مکاني شرطي شده با استفاده از متد طرفدار مورد استفاده قرار گرفت. پس از ثبت تمامي تغييرات، آناليز آماري بر مبناي داده هاي مطلق و آزمون آناليز واريانس يکطرفه انجام گرفت و اختلاف کوچکتر از 0.05 به عنوان تغيير معني دار در نظر گرفته شد.
مصرف زير جلدي مقادير مختلف مرفين سولفات (0.5-10 ميلي گرم / کيلوگرم به صورت تزريق زير جلدي) به صورت وابسته به دوز، ترجيح مکان شرطي شده معني داري را ايجاد کرد، در صورتيکه پرفيوژن درون بطني و طولاني مدت تستوسترون انانتات (2 ميلي گرم / کيلوگرم) به تنهايي ترجيح مکان شرطي شده معني داري ايجاد نکرد، ولي پرفيوژن درون بطني و طولاني مدت تستوسترون انانتات، اکتساب ترجيح مکاني شرطي شده ناشي از مرفين (10 ميلي گرم / کيلوگرم) را به طور معني داري تغيير داد.
اين نتايج پيشنهاد مي کنند که تستوسترون مي تواند اثر سرخوشي آور (وابستگي رواني) مرفين را تحت تاثير قرار دهد.

 نسخه قابل چاپ

جنس آئروموناس باکتري گرم منفي، اکسيداز مثبت است که به طور وسيع در آب هاي سطحي، رودخانه ها و درياچه هاي تمام نقاط دنيا يافت مي شود اين جنس عامل بيماري هاي مختلف در حيوانات دريايي، پستانداران و شامل انسان مي شود. بعضي از گونه هاي اين جنس در بيماري هاي گوارشي و خارج از دستگاه گوارشي نقش دارند. و در هنگام وقوع بلاياي طبيعي مثل سيل، بيماري هاي گوارشي ناشي از آن زياد مي شود. در اين مطالعه سعي شده است نمونه هاي آب برداشت شده از سيل استان گلستان از نظر گونه هاي آئروموناس بررسي شود براي جداسازي اوليه اين گونه ها از آب پپتون قليايي و بلادآگار استفاده شد و با آزمون هاي بيوشيميايي استاندارد شامل اکسيداز، ليزين دکر بوکسيلاز، اورنيتين دکر بوکسيلاز، آرژينين دي هيدرولاز، Dnase. بايل اسکولين، VP، سيمون سيترات، اندول،ONPG  رشد در %6, %1, %0 نمک و استرينگ تشخيص نهايي انجام شد. از 60 نمونه برداشت شده، 27 مورد آئروموناس جدا شد که 21 مورد A.hydrophila (%77)، سه مورد A. caviae, (%11) و سه مورد A. media (%11) بود.

 نسخه قابل چاپ

Salvia bracteata گياهي است علفي و پايا متعلق به تيره نعناع که در بعضي از مناطق استان لرستان به صورت وحشي مي رويد. بخش هاي هوايي اين گياه در مرحله پس از گلدهي از ارتفاعات شمال شهرستان الشتر واقع در استان لرستان جمع آوري گرديد و بخش هاي هوايي گياه پس از خشک شدن در سايه با روش تقطير با آب  (Hydrodistillation)به مدت 2.5 ساعت مورد اسانس گيري قرار گرفت (بازده اسانس %0.8 بود). اسانس به دست آمده از اين گياه بوسيله دستگاه GC و GC/MS آناليز گرديد. 46 ترکيب در روغن اسانسي اين گياه شناسايي گرديد که %91.7 از کل اسانس را شامل مي شود.
a-pinene (31.9%)، myrcene (8.6%)، limonene (8.1%)، b-pinene (6.8%) ترکيبات اصلي روغن اسانسي اين گونه را تشکيل مي دهند.

 نسخه قابل چاپ

تالاب انزلي اکوسيستم با اهميتي است که در پرورش و رشد آبزيان در حاشيه جنوبي درياي خزر نقش با ارزشي دارد. نرمتنان از جمله کفزيان اين اکوسيستم هستند که در اين ميان دو کفه اي Anodonta cygnea نيز جايگاه ويژه اي را دارا مي باشد. با توجه به اهميت دو کفه اي ها در صنايع غذايي، طبي و ... لذا شمارش کلوني هاي باکتريايي اين آبزيان مي تواند در استفاده بهينه از آنها مفيد باشد.
در اين مطالعه از منطقه سلکه تالاب انزلي که دريافت کننده آب حوضه آبريز بخش جنوبي تالاب مي باشد در فصل پاييز سال 1383 و فصل بهار سال 1384 نمونه برداري صورت گرفت. دليل انتخاب منطقه سلکه وجود صدف دو کفه اي آنودونت در اين منطقه و عدم دسترسي به آن در فصل پاييز در ديگر مناطق بوده است.
پس از نمونه برداري، صدف ها بطور زنده به آزمايشگاه منتقل و بيومتري گرديدند و پارامترهاي طول، عرض، ارتفاع، وزن کل و وزن تر قسمت هاي نرم داخلي آنها مورد سنجش قرار گرفت و سپس شمارش کلوني هاي باکتريايي نيز در بافت نرم اين دو کفه اي (بصورت تازه و منجمد) و در معده آن مورد بررسي قرار گرفت. شمارش کلوني هاي باکتريايي در اين دو کفه اي به روش POUR PLATE تعيين گرديد.
نتايج به دست آمده نشان داد که در دو فصل پاييز و بهار کلوني باکتري ها در معده دو کفه اي بيشتر از بافت نرم دو کفه اي بصورت تازه و در نمونه تازه بيشتر از نمونه منجمد مي باشد.
تعداد باکتري هاي هتروتروف در دو فصل پاييز و بهار به ترتيب در هر گرم از بافت نرم دو کفه اي (تازه) 4×10⁵ و 7×10⁵، در نمونه بافت نرم (منجمد) 1×10³ و در نمونه معده در دو فصل پاييز و بهار به ترتيب 7×10⁵ و 9×10⁵ بود.

 نسخه قابل چاپ

گياهان جنس هيوسياموس از خانواده سيب زميني توليد کننده آلکالوئيدهاي تروپان مي باشند. براي بررسي ميزان آلکالوئيدهاي تروپان در دو گونه از اين جنس نمونه هاي گياهي از رويشگاه هاي طبيعي آنها در سه منطقه جمع آوري شدند. جمع آوري گياهان در سه مرحله رويشي، گل دهي و ميوه دهي انجام گرفت. پس از استخراج و خالص سازي آلکالوئيدهاي بخش هاي مختلف گياهان به طور جداگانه، ميزان آلکالوئيدهاي هيوسيامين و اسکوپولامين با دستگاه کروماتوگرافي مايع با کارايي بالا مورد اندازه گيري قرار گرفت. همچنين در هر منطقه تاثير بعضي عوامل محيطي روي ميزان اين آلکالوئيدها بررسي شد. بيشترين ميزان آلکالوئيد هيوسيامين در برگ هاي اين دو گونه در مرحله گل دهي و بيشترين ميزان اسکوپولامين در بذرهاي اين گياهان مشاهده شد، در حالي که ساقه ها از نظر اين آلکالوئيدها فقيرتر از بخش هاي ديگر گياه بودند. آلکالوئيد غالب در بخش هاي گوناگون اين گياهان در مراحل مختلف رشد، به استثناي بذرها، هيوسيامين بود. به علاوه، ميزان هيوسيامين و اسکوپولامين در بخش هاي مختلف اين گياهان و در مراحل مختلف رشد آنها تفاوت داشت. به طوري که بالاترين ميزان آنها در ريشه، ساقه و برگ در مرحله گل دهي ديده شد. در هر سه منطقه گياهان H. arachnoideus Pojark هيوسيامين و اسکوپولامين بيشتري نسبت به گياهان H. reticulatus L. دارا بودند. بيشترين مقدار اين آلکالوئيدها در گياهان جمع آوري شده از اطراف روستاي سفيده خوان ديده شد. نتايج حاصل از بررسي تاثير برخي عوامل محيطي روي ميزان هيوسيامين و اسکوپولامين نشان داد که با افزايش ارتفاع و ميزان نيتروژن و فسفر خاک ميزان هيوسيامين و اسکوپولامين هر دو گونه افزايش مي يابند، در حالي که بر عکس، کاهش پتاسيم خاک باعث افزايش آنها مي شود.

 نسخه قابل چاپ

در دنياي امروزي افزايش جمعيت، توسعه صنعتي و فشار محيطي باعث تخريب زيستگاه ها و بيوم ها مي شوند. به جهت چاره انديشي، بکارگيري علم اکولوژي جوامع در غالب مطالعات تنوع گونه اي ضروري به نظر مي رسد. با نگاهي اجمالي به منابع مي توان شاخص هاي عددي متفاوتي از تنوع را يافت که هر کدام به نحوي تنوع جوامع را نشان مي دهند ولي به دليل عدم تفسير مناسب نتايج توسط آنها، بهتر است متغيرهاي ديگر يعني استفاده از مدل ها را ملاک شناسايي وضعيت تنوع جوامع قرار دهيم. بدين منظور در اين تحقيق، از مدل هاي توزيع فراواني، منحني هاي نيمرخ تنوع و همچنين از روش نموداري دسته – فراواني استفاده شد. در اين مطالعه دو منطقه با شرايط اقليمي يکسان ولي با مديريت هاي متفاوت انتخاب و اقدام به جمع آوري اطلاعات گرديد. پس از تجزيه و تحليل هاي لازم، نتايج نشان داد که منطقه محافظت شده به دليل بالاتر قرار گرفتن نيمرخ تنوع آن نسبت به منطقه تحت چرا متنوع تر است. همچنين منطقه بدون چرا داراي منحني با شيب کمتري بوده، يعني يکنواختي بيشتري دارد. از طرفي منطقه تحت چرا منحني با شيب تندي داشته و توابع آن حرکتي از حالت Log normal به سمت مدل Logarithmic دارد که اين وضعيت بيانگر اين موضوع است که منطقه تحت فشار و تخريب قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

در ضمن تحقيق بر فلور گلسنگ استان خراسان، کليد شناسايي 26 جنس گلسنگ وابسته به 16 تيره بر اساس خصوصيات ريخت شناسي و تشريحي، تست هاي شيميايي و ساختار بستر رويش طراحي شده است. 12 جنس گلسنگ از خراسان و دو جنس Farnoldia Hertel و Teloschistes Norman براي اولين بار از ايران گزارش مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

در سال هاي اخير کشت گلخانه اي ارقام مختلف خيار در ايران رو به گسترش بوده است. گياه خيار (Cucumis sativus L.)  پارتنوکارپ، رقم استار رويال هلند که از بازده عملکرد خوبي برخوردار است در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفت. افزايش عملکرد و توليد بيشتر محصول در واحد سطح، توسعه و گسترش توليد خيار داربستي و رابطه مستقيم آن با اشتغال زايي، ضرورت روز افزون بهره گيري از يافته هاي جديد علمي در کشاورزي نوين، هر چه بيشتر اقتصادي نمودن توليد محصولات گلخانه اي و بررسي رابطه استفاده از فيتوهورمون هاي اگزوژن بر ساختار تشريحي گياه از جمله اهداف اين پژوهش بوده است. در اين پژوهش از دو هورمون GA₃, IAA در غلظت هاي100 ppm  و500 ppm  به صورت مجزا و ترکيبي در قالب 8 تيمار هورموني به صورت افشانه پاشي استفاده شد. پارامترهاي مربوط به رشد رويشي (ارتفاع گياه و تعداد برگ) و زايشي (تعداد گل ماده، تعداد گل نر و تعداد ميوه) مورد بررسي قرار گرفت. جمعيت شامل 288 پايه، 4 بلوک 9 تايي در قالب 36 قطع با ابعاد 1×2 متر مربع که هر يک شامل 8 پايه خيار بود. بررسي متغيرها هر 7 روز يکبار انجام شد. بررسي هاي تشريحي نيز با استفاده از تکنيک هاي رايج انجام گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش آناليز واريانس (ANOVA) در قالب طرح بلوک هاي کاملا تصادفي استفاده شد. نتايج نشان داد: تيمار هورموني T8 داراي اکسين به مقدار 500 ppm و اسيد جيبرليک به ميزان 100 ppm، بيشترين تاثير بر تعداد برگ ها، رشد طولي و تعداد گل هاي ماده را داشته است. طي پديده اي نادر در گياهان پارتنوکارپ بيشترين تعداد گل هاي نر در تيمار هورموني با اکسين به ميزان 100 ppm و اسيد جيبرليک به ميزان 500 ppm مشاهده شد. تيمار T8 ضمن تاثير مثبت بر رشد رويشي گياه تاثير معني دار و فزاينده اي در تشکيل ميوه در مقايسه با گياهان شاهد داشته است (2.76 برابر افزايش محصول). بررسي هاي تشريحي نشان داد که در تيمارهاي مختلف هورموني بخش هاي مختلف گياه از جمله پارانشيم پوست، پارانشيم مغز، بافت هاي استحکامي و سيستم آوندي تحت تاثير قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

برخلاف علم و آگاهي ما درباره آنتي بيوگرام ها، آگاهي هاي نسبي کمي در مورد مواجه شدن مواد شيمي درماني مختلف، با شرايط متنوع، وجود دارد. فلوئوروکينولونهاي در دسترس، به صورت تجاري، عوامل شيمي درماين سنتتيک جديد هستند که عليه عفونت هاي باکتري هاي گرم مثبت و گرم منفي و بي هوازي ها استفاده مي شوند. در اين مطالعه، اثرات فاکتورهاي انتخابي مانند دما، pH، کاتيون هاي Fe⁺², Mn⁺², Na⁺, Ca⁺² و Zn⁺ روي فعاليت هاي سيپروفلوکساسين، افلوکساسين، انروفلوکساسين و ناليديکسيک اسيدف عليه باکتري هاي کلي فرم، توسط استفاده از روش تهيه رقت در لوله يا ميکرودايلوشن در محيط مولر هينتون، بررسي گرديد. نتايج گرفته شده، مشخص کرد که دماي 25 تا 35^oC، فعاليت کينولونها و فلوئوروکينولونها را کاهش داد. در حاليکه دماي 40^oC، کارايي اين عوامل را افزايش داد. pH اسيدي، (تا 5.5)، باعث افزايش فعاليت کينولونها و کاهش فعاليت فلوئوروکينولونها، عليه باکتري ها گرديد. pH قليايي، (تا 8.5)، اثر عکس نشان داد. غلظت کلريد سديم (تا (250 mg/ml، در کارايي اين عوامل تاثير قابل ملاحظه اي نداشت. افزايش غلظت کلريد سديم، سولفات منگنز، سولفات آهن، (تا (250 mg/ml، فعاليت کينولونها و فلوئوروکينولونها را کاهش داد. افزودن مقدار 100 mg/ml کلريد روي، به محيط، تاثير کمي روي فعاليت اين داروها دارد. اين نتايج نشان مي دهد، فعاليت هاي مواد شيمي درماني استفاده شده، تحت فاکتورهاي متنوع محيطي، تفاوت مي کند. در هر مورد، بايد شرايط بهينه اين عوامل را در in vivo را پيدا کرد تا بهترين اثر را عليه عفونت ها داشته باشند.

 نسخه قابل چاپ

جنس Ageratum متعلق به تيره آفتاب گردان (Asteraceae) مي باشد.Ageratum houstonianum  گياهي زينتي است که به دليل وجود انواع فلاونوئيدها و آلکالوئيدها و نيز چربي هاي ضروري داراي اهميت دارويي است. در اين پژوهش ضمن بررسي هاي تشريحي بر روي گياه فوق، کشت بافت گياه با استفاده از دو تيمار هورموني ايندول استيک اسيد (IAA) و کينتين (Kin) صورت گرفته است. جدا کشت ها از دانه رست هاي سترون بدست آمده در محيط کشت MS فاقد هورمون تهيه شدند و قطعاتي از ريشه، محور زيرلپه، برگ هاي لپه اي، محور روي لپه، برگ ها و مريستم راسي در محيط پايه –MS با مکمل هاي ويتاميني و هورموني IAA) و (Kin- انتقال يافتند. پس از انتقال جدا کشت ها حدودا پس از 1 هفته نسبت به محيط واکنش داده و شروع به کالزايي کردند. بررسي ها نشان داد که جداکشت هاي مريستم راس ساقه و محور روي لپه بهتر از ديگر جداکشت ها کالزايي کردند و در نهايت تشکيل گياهک از کالوس حاصل از جدا کشت مريستم راس ساقه در محيط کشت داراي kin-IAA به غلظت هاي به ترتيب (mg.1^-1) 4-2; 1-0.4; 1-1 صورت گرفت. همچنين باز تمايز ساقه و ريشه از کال هاي حاصل از ريشه در محيط کشت داراي kin-IAA به ترتيب در غلظت هاي 0.4-1 و (mg.1^-1) 1-0.4 و در مورد کالهاي حاصل از محور روي لپه در غلظت هاي 2-2 و (mg.1^-1) 2-4 انجام گرفت.
با استفاده از روش هاي متداول سلول – بافت شناختي، ساختار تشريحي مريستم رويشي، مريستم زايشي، محور گل آذين، برگ، دمبرگ، ساقه و ريشه گياه Ageratum houstonianum مورد بررسي قرار گرفت.

 نسخه قابل چاپ

دو پديده خشکي و شوري مهمترين عوامل محيطي محدود کننده رشد گياهان محسوب مي شوند و با توجه به محدود بودن آب و خاک مناسب بيش از پيش نظر فيزيولوژيست هاي گياهي را به سوي خود جلب نموده است. اين پژوهش به منظور بررسي چگونگي اثر متقابل دو پديده خشکي و شوري بر رشد دو گونه مرتعي آلروپوس ليتوراليس و آلروپوس لوگوپوئيدس بصورت آزمايشي چند عاملي با طرح کاملا تصادفي با چهار تکرار در شرايط گلخانه انجام شد. عوامل مورد آزمايش شامل چهار سطح خشکي (-0.3, -5, -10, -15 bar) چهار سطح شوري 20, 25, 30dSm-1)، صفر) و دو گونه گياهي آلروپوس بود. براي اعمال سطوح خشکي ابتدا با استفاده از صفحات فشار درصد رطوبت خاک در پتانسيل هاي مختلف آب تعيين و سپس با توجه به وزن خاک گلدان ها، ميزان آبياري مشخص شد و کنترل سطوح خشکي روزانه به صورت وزني انجام شد. سطوح شوري با اضافه کردن ميزان لازم کلرايد سديم به خاک اعمال شد، بطوريکه به مرور نمک به همراه آبياري هاي اوليه به گلدانها اضافه شد. يک ماه پس از اعمال تيمارها، با فواصل دو هفته اي در مدت دو ماه سطح برگ در هر بوته، تعداد پنجه در هر بوته، ارتفاع گياه، طول ريشه، وزن تر و خشک اندام هاي مختلف گياهي و سرعت رشد نسبي (RGR) اندازه گيري شد. نتايج نشان داد که با افزايش تنش خشکي و شوري سطح برگ در هر بوته، وزن خشک اندام هاي هوايي، ريشه، ارتفاع گياه، طول ريشه و سرعت رشد نسبي روند کاهشي داشت در حاليکه نسبت طول ريشه به ساقه افزايش نشان داد. شوري و خشکي بر اکثر شاخص هاي اندازه گيري شده اثر متقابلي از خود نشان دادند به نحوي که در حضور هر دو نوع تنش افزايش يا کاهش مربوطه شديدتر بروز کرد.

 نسخه قابل چاپ

براسينواستروئيدها گروهي از هورمون هاي گياهي با اثرات ضد تنشي قابل توجهي هستند. اثر 24 - اپي براسينوليد روي جوانه زني بذر، رشد گياهچه، پراکسيداسيون ليپيد، مقدار پرولين، پروتئين و قندهاي احيا کننده در گياهچه هاي کلزا (Brassica napus L. cv. Fusia) تحت تنش کم آبي مورد بررسي قرار گرفت، الگوهاي پلي پپتيدهاي قسمت هوايي نيز از طريق تکنيک SDS-PAGE جدا شد.  بذرها و گياهچه هاي مورد نظر در ظروف پتري حاوي آب مقطر، محلول هاي ^8-10 مولار 24- اپي براسينوليد، پلي اتيلن گليکول و پلي اتيلن توام با 24- اپي براسينوليد کاشته شدند. اپي براسينوليد اثر مهار کنندگي تنش کم آبي بر روي جوانه زني بذرهاي کلزا را کاهش داد. اپي براسينوليد منجر به افزايش معني دار رشد محور زير لپه و ريشه چه گياهچه هاي کلزا تحت شرايط شاهد و تنش کم آبي شد. کاربرد اپي براسينوليد در شرايط تنش موجب افزايش مقدار پروتئين گرديد. افزايش پراکسيداسيون ليپيد و پرولين که تحت تنش کم آبي مشهود بود در تيمار با اپي براسينوليد کاهش معني داري نشان داد. مقدار قند در گياهچه هاي که تحت تنش کم آبي بوده و با اپي براسينوليد تيمار شدند، بيشتر از گياهچه هايي بود که تحت تنش کم آبي قرار داشتند. در گياهچه هاي تحت تنش کم آبي در مقايسه با شاهد ميزان پلي پپتيدهاي 102 و 82 ،35 ،31 ،21 ،19 کيلودالتوني و در گياهاني که با اپي براسينوليد تيمار شده بودند باند پلي پپتيدهاي 50 و 31، 21 کيلودالتوني بيشتر بود. تيمار گياهان با اپي براسينوليد خسارت اکسيداتيو ناشي از تنش کم آبي را کاهش داد، همچنين موجب افزايش رشد گياهچه و جوانه زني بذر تحت تنش شد.

 نسخه قابل چاپ

اصلاح ژنتيكي گياه معمولا از طريق گرده افشاني صورت مي گيرد. اين روش گاهي بسيار وقت گير و در برخي موارد غير ممكن است. با توجه به نياز انسان به توليدات گياهي يكي از روش هاي مناسب انتقال ژن به گياهان از طريق وكتور آگروباكتريوم مي باشد. با اين روش مي توان در بسياري از گياهان دولپه، ژن يا ژن هاي مناسب منتقل كرد. در مطالعه حاضر از پلاسميد pZM1047 واجد ژن هاي بتاگلوكورونيداز(GUS)  و ژن NPTII استفاده شد. به منظور بررسي چگونگي فعاليت اين وكتور و بيان ژن GUS آزمايشات ترانسفرماسيون بر روي گياه اطلسي در شرايط اين ويترو انجام گرديد. بدين منظور شرايط بهينه در باززايي گياه از اطلسي بدست آمد و بالاترين درصد باززايي در محيط كشت MS حاوي 0.5 ميلي گرم در ليتر BAP تعيين گرديد. درصد ترانسفرماسيون در نمونه هاي گياهي حدود 5 درصد بدست آمد. تکثير DNA با استفاده از PCR حضور ژن GUS را در گياهان ترانسژنيک تاييد نمود.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه تاثير ميكوريزي شدن ريشه گياه جو در كاهش اثرات شوري مورد بررسي قرار گرفت. گياهان ميكوريزي و غير ميكوريزي در گلدان و در چهار چوب طرح كاملا تصادفي رشد داده شدند. براي تامين تيمارهاي مختلف شوري در خاك، گياهان با 200 ميلي ليتر از محلول هاي 0 و 100 و 200 ميلي مولار NaCl هر سه روز يكبار آبياري شدند. نتايج اندازه گيري ها نشان داد كه آغشتگي ريشه به ميكوريز با افزايش شوري كاهش يافت. ميكوريزي شدن تاثير مشخصي در مقدار قندهاي احيا كنند و پروتئين كل گياهان تحت تيمار شوري نداشت. مقدار پرولين گياهان ميكوريزي تنها در برگ و در شوري 100 ميلي مولار افزايش نشان داد. همچنين ميكوريزي شدن تاثيري در مقدار كلروفيل a و b گياه نيز نداشت. در مورد يون ها، غلظت منيزيم در برگ ها، پتاسيم و فسفر در ريشه و برگ در شوري 0 و 100 ميلي مولار، در گياهان ميكوريزي بيشتر از گياهان غير ميكوريزي بود و مخصوصا سديم در برگ گياهان ميكوريزي كاهش معني داري نسبت به گياهان غير ميكوريزي نشان داد. بر اساس نتايج بدست آمده پيشنهاد مي شود كه مهمترين مكانيسم بهبود رشد در گياهان ميكوريزي جو افزايش جذب عناصر معدني مفيد و همچنين افزايش انتقال آنها به برگ و مهمتر از همه جلوگيري از انتقال سديم اضافي به برگ ها به عنوان اندام هاي فتوسنتزي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

گياه كما يكي از گونه هاي متعلق به تيره چتريان است. بدليل چراي مداوم و مصرف بي رويه گستره هاي طبيعي آن، هم اكنون در حال نابودي است. دانه هاي كما داراي دوره خواب هستند و امكان تكثير و احياي طبيعي اين گونه از راه كاشت دانه بسيار ناچيز است، لذا تهيه اطلاعاتي در زمينه طول دوره خفتگي اوليه و عوامل موثر در شكستن خفتگي و شرايط بهينه جوانه زني دانه براي احياي عرصه هاي طبيعي اين گياه ضروري است. بنابر اين در اين پژوهش يك آزمايش فاكتوريل با طرح كاملا تصادفي در 3 تكرار براي ارزيابي اثر نوع، غلظت و مدت زمان كاربرد برخي از تنظيم كنندگان رشد روي شكست خواب بذر كما به اجرا در آمد. به اين منظور دانه هاي كما با غلظت هاي 125، 250، 500، 1000 و 2000 ميلي گرم در ليتر هورمون هاي IAA ,IBA, K_i  وGA₃ در مدت زمان 10 تا 50 ساعت تيمار شدند. نتايج تحقيق نشان داد كه فرو بردن دانه ها در همه محلول هاي هورموني در غلظت هاي 125 تا 500 ميلي گرم در ليتر در حد معني داري جوانه زني بذور كما را در مقايسه با بذرهاي شاهد تيمار نشده با هورمون افزايش مي دهند. در اين محدوده غلظت با افزايش مدت زمان مجاورت دانه ها با هورمون ها از 10 به 50 ساعت ميزان جوانه زني بذور افزايش مي يافت. اما در غلظت 2000 ميلي گرم در ليتر IBA ,K_i  وGA₃  و در غلظت1000 ميلي گرم در ليتر IAA با طولاني شدن مدت زمان فرو بردن بذور در هورمون ميزان القاي جوانه زني بوسيله اين هورمون ها كاهش مي يافت. در مجموع نتايج تست هاي جوانه زني نشان داد كه 20 ساعت فرو بردن در غلظت 500 ميلي گرم در ليتر ژيبرلين بيش از ساير تيمارها سودمند بوده است. بر اساس مطالعه حاضر، دانه هاي تيمار شده با ژيبرلين فقط 35 % جوانه زني نشان دادند. بنابر اين روش مذكور براي استفاده در جهت حفاظت و احياي گياه كما بايستي شايد با كاربرد تيمارهاي ديگري نظير تركيب سرمادهي و GA₃ بهبود يابد.

 نسخه قابل چاپ