بانک مقالات زیست شناسی

آهو از گونه هاي حمايت شده زيستگاههاي بياباني ايران از جمله منطقه حفاظت شده كالمند- بهادران در استان يزد مي باشد. تعيين ظرفيت برد تغذيه اي زيستگاه و مديريت بهينه گونه Gazella subgutturosa با توجه به ارزش حفاظتي آن و زيستگاهش ضروري است، به همين دليل تعيين كيفيت پروتئين علوفه مصرفي گونه مذكور در منطقه حفاظت شده كالمند– بهادران مورد بررسي قرار گرفت. گونه هاي گياهي غالب مورد مصرف آهو در منطقه كالمند- بهادران چهار گونه درمنه (Artemisia siberi)، گل گينو (Tecrium polinim)، به به شور (Salsola tomentosa)، نسي (Stipagrostis plumosex) تشخيص داده شد. براي تعيين درصد پروتئين 4 گونه گياهي مذكور در منطقه مورد مطالعه نقشه تيپ بندي پوشش گياهي نقاط انتشار آهو به وسيله نرم افزار Arcview تهيه شد و پس از بازديد ميداني، به صورت تصادفي از هرگونه گياهي در نقاط مختلف منطقه 10 نمونه جمع آوري و بلافاصله نمونه ها به آزمايشگاه انتقال داده شد و درصد پروتئين آنها با اندازه گيري ميزان نيتروژن با استفاده از روش كجلدال مشخص شد. سنجشها نشان دادند كه درمنه با 11.37 درصد بيشترين ميزان پروتئين را دارا مي باشد و آهو نيز بيشترين تغذيه را از اين گونه دارد.

 نسخه قابل چاپ

ده پايان جز بزرگ ترين راسته سخت پوستان بوده و چندين مرحله لاروي دارند كه جوان ترين آنها از نظر شكل با والدين كاملا متفاوت بوده و ناپلئوس ناميده مي شود. در تعدادي از ده پايان، دوره ناپلئوسي جز مراحل جنيني بوده و در طي تفريخ، آزاد مي شود. دروني بودن مراحل رشد جنيني، مطالعه و شناسايي اين مراحل را از ديرباز با مشكلات زيادي روبرو نموده و ايجاد روشهاي تازه در تقسيم بندي مراحل رشد جنيني را مي طلبد. در اين تحقيق طبق روش پاركينز، استفاده از شاخص چشمي، جهت تعيين مراحل مختلف رشد جنيني سه گونه از سخت پوستان ده پاPalaemon elegans, Homarus gammarus, Astacus leptodactylus ، با روشهاي زندگي متفاوت، و از سه محيط مختلف آب شور، شيرين و لب شور مورد بررسي قرار گرفت. شاخص چشمي تفريخ، معادل 156 ميكرون درP. elegans ، 430 ميكرون در A. leptodactylusو 640 ميكرون در H. gammarus تعيين گرديد. نتايج به دست آمده فرض استفاده از شاخص چشمي در تعيين مراحل رشد ناپلئوس جنيني را مورد تاييد قرار داد، به طوري كه در اين سه سخت پوست، نيمي از مراحل رشد جنيني در زمان يك دوم شاخص چشمي تفريخ، طي شده بود و در يك سوم ميزان شاخص چشمي تفريخ، يك سوم مراحل تكوين جنيني صورت گرفته بود. تفريخ نيز در حداكثر ميزان شاخص چشمي ناپلئوس جنيني رخ مي دهد. بنابراين به كمك اين روش مي توان مراحل تكوين جنين را به سادگي محاسبه نموده و با ذكر شاخص چشمي ميزان رشد جنين در مطالعات اونتوژنيك را در هر مرحله مشخص كرد.

 نسخه قابل چاپ

اين مطالعه از مرداد ماه تا آبان ماه سال 1385 در مرکز تکثير ماهيان خاوياري شهيد مرجاني استان گلستان به انجام رسيد. در تحقيق حاضر جهت بررسي روند تجمع زيستي جيوه در اندامهاي آبشش، کبد، روده، کليه و بافت گوشت از بچه ماهيان 86±4 گرمي در چهار گروه تيمار با جيره هاي غذايي مختلف از لحاظ غلظت متيل جيوه (1- گروه شاهد با 0.04، 2- گروه غلظت پايين با 0.76، 3- گروه غلظت متوسط با 7.8، 4- گروه غلظت بالا با 16.22 ميلي گرم در کيلوگرم متيل جيوه) با چهار تکرار طي 70 روز استفاده گرديد. نتايج نشان داد که ميزان تجمع جيوه در تمامي اندامهاي مورد بررسي با غلظت متيل جيوه و زمان در معرض قرارگيري ارتباط مستقيم دارد و همچنين ميزان تجمع جيوه در بافت کبد با همبستگي بيش از 98 درصد بيشترين و روده با همبستگي 72 درصد کمترين رابطه را با مدت زمان تيمار نشان دادند. تجزيه و تحليل نهايي نشان داد که در فيل ماهي اندامهاي شاخص، جهت بررسي آلودگي جيوه محيطي مي توانند به ترتيب الويت کبد، بافت گوشت و کليه باشد.

 نسخه قابل چاپ

بروز لپتوسپيروز در مناطق معتدل در بين کارگران برنج و حيوانات مزرعه بالاست به همين دليل وضعيت اين بيماري و بررسي سروتيپهاي شايع انساني منطقه، براي ساخت واکسن مناسب ضرورت پيدا مي کند. از آذر ماه 1385 تا تير ماه 1386، تعداد 127 نمونه خون متعلق به افراد مشکوک به لپتوسپيروز از مناطق مختلف مازندران همراه با سابقه بيماران به پژوهشکده شمال کشور واقع در آمل ارسال و با روش ايمنوفلورسانس غيرمستقيم (IFA) مورد آزمايش قرار گرفت. سپس براي شناسايي سروتيپهاي بيماريزاي محل، نمونه هاي جمع آوري شده به آزمايشگاه تحقيقاتي لپتوسپيروز، دانشکده دامپزشکي، دانشگاه تهران، ارسال و با روش ميکروآگلوتيناسيون (MAT) مورد آزمايش قرار گرفت. شيوع بيماري در منطقه مازندران با استفاده از روش IFA و MAT،58.26  درصد شناخته شد. کارگران زمين برنج به عنوان پرخطرترين گروه شغلي براي ابتلا به اين بيماري شناخته شدند که از بين موارد مثبت، 66.22 درصد در اين گروه ديده شد و ارتباط معني داري با ساير مشاغل نشان داد .(P=0.007) شيوع بيماري در بين مردان، 57 درصد و در زنان، 65 درصد مثبت شناخته شدند. جنس از نظر ابتلا به بيماري تفاوت معني داري نشان نداد ((P>0.05. محل سکونت (روستا–شهر) و تماس افراد مشکوک به لپتوسپيروز با حيوانات نيز ارتباط معني داري با بيماري نشان ندادند. بيش ترين موارد مثبت در گروه سني 50-40 سال (25.67 درصد) ديده شد. از ميان 15 سروتيپ استفاده شده در روشMAT، 7 سروتيپ شامل، بالوم (16.87 درصد)، سجرو (14.29)، تاراسووي ( 13.64درصد)، استراليس (11.69 درصد)، پيروژنز (7.79 درصد)، ايکتراهموراژي (6.5 درصد) و ژاوانيکا (6.5 درصد) به عنوان سروتيپهاي شايع منطقه شناخته شدند. در اين تحقيق حساسيت، اختصاصيت، ارزش اخباري مثبت و ارزش اخباري منفي آزمايش IFA با تيتر مثبت 1:80 نسبت به آزمايش MAT با تيتر مثبت 1:100 به عنوان استاندارد اصلي به ترتيب، 38.8 درصد، 88.33 درصد، 78.78 درصد و 56.38 درصد شناخته شد. نتايج اين مطالعه نشان داد که عفونت لپتوسپيرا به طور وسيع در استان مازندران وجود دارد و مسوولين مربوطه بايد اقدامات پيشگيري و کنترل اين بيماري چند چهره را با جديت بيشتري دنبال کنند، تا از توسعه و گسترش اين بيماري در منطقه جلوگيري شود. آناليز آماري نتايج بيان کرد که لپتوسپيروز به عنوان يک بيماري شغلي در منطقه مازندران شناخته مي شود.

اندوگلوكاناز از آنزيمهاي سلولازي مي باشد که پيوندهاي بتاگلوكوزيدي را به طور اتفاقي در ملكولهاي سلولز قطع نموده و توليد قطعات كوتاه اليگوساكاريدي مي كند. در اين تحقيق، از جدايه R4 قارچ Aspergillus niger جهت مطالعه ميزان فعاليت آنزيم اندوگلوکانازي استفاده شد. بدين منظور اثر عوامل محيطي مختلف شامل منابع كربني، القا كننده ها، pH و زمان کشت مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصله نشان داد که CMC به عنوان بهترين منبع كربني، لاكتوز به عنوان القا كننده، pH برابر 8 و روز دوم کشت به عنوان شرايط بهينه توليد آنزيم بتا 1 و 4 اندوگلوکاناز در اين قارچ مي باشند. همچنين جهت تکثير و همسانه سازي ژن كد كننده آنزيم بتا 1 و 4 اندوگلوکاناز B (eglB) از جدايه انتخابي، استخراج DNA ژنومي به روش CTAB صورت گرفت. براي تکثير اين ژن از دو آغازگر اختصاصي (EGAF, EGAB) استفاده گرديد و قطعه مورد انتظار به طول bp 1297 (با احتساب ترادف آنزيمهاي برشي) به دست آمد. الگوي هضم آنزيمي (restriction pattern) توسط دو آنزيم HindII و PstI قطعه مذكور را تاييد كرد. پس از تاييد همسانه سازي eglB تکثير شده در ناقلpUC19 ، ژن مذکور جهت تعيين توالي مورد استفاده قرار گرفت. مقايسه توالي DNA ژن eglB همسانه سازي شده با تواليهاي مشابه ثبت شده در بانک ژن نشان داد که توالي ژن  eglB به دست آمده در اين تحقيق با توالي ژن eglB قارچ A. niger با شماره ثبت AJ224452 و قارچ A. niger CBS 513.88 با شماره ثبت XM001391932 و نيز توالي ژن eglC قارچ A. kawachii با شماره ثبت ABO55433 به ترتيب برابر 93.6، 94.2 و 98.8 درصد مشابهت نشان مي دهد در صورتي که اين ژن با ژن eglB قارچ A. nidulans با شماره ثبت AF420021 مشابهت چنداني از خود نشان نمي دهد.

 نسخه قابل چاپ

Brachions calyciflorus از زئوپلانكتونهايي است كه در آب شيرين زندگي مي كند و طيف غذاي آن شامل جلبكها، تک ياخته ها و باكتريها (200 -1 ميكرون) مي باشد. اين گردان تن به راحتي مورد استفاده لارو آبزياني قرار مي گيرد كه تغذيه فعال را شروع کرده اند. در اين مطالعه هدف، بررسي افزايش اندازه روتيفر با استفاده از غذاهاي مختلف در تراكم ثابت بوده است. به همين منظور 5 تيمار غذايي مختلف به ترتيب شاملvulgaris  Chlorella،Senedesmous obliquus ، C.vulgaris و S.obliquus و مخلوط (مخمر با (C.vulgaris S.obliquus و مخمر با تراكم غذايي (10⁶× 1) سلول در ميلي ليتر به منظور افزايش اندازه روتيفر ها مورد آزمايش قرار گرفت. در اين آزمايشها ابتدا نمونه مورد نظر را از آبهاي استخر تكثير و پرورش ماهيان خاوياري خالص سازي كرده و مدت 7 ماه در تراكم حدود 50 عدد در يك ميلي ليتر جهت سازگاري با محيط آزمايشگاه نگهداري شد. طي آزمايشهاي مختلف سه تكرار براي هر تيمار در نظر گرفته شد و گردان تنان با تراكم 10 عدد در هر ميلي ليتر به تيمارهاي مورد آزمايش معرفي شدند. تيمارهاي غذادهي با تراکم ثابت (10⁶× 1) سلول در هر ميلي ليتردر طول آزمايش روزانه غذا دهي شدند .حجم نهايي محيط آزمايش20 ميلي ليتر و pH آن 7.6 بود. در طول آزمايش هوا دهي با شدت ملايم در مقابل لامپ فلوروسنت با شدت روشنايي 1000 لوكس و دماي 27 درجه سانتي گراد ثابت نگه داشته شد. طول مدت آزمايش 10 روز در نظر گرفته شد. اندازه لوريكا (پوسته كيتيني گردان تن) توسط نرم افزارBiocom visiol  متصل به دوربين و ميکروسکوپ نيکون (E-600)  اندازه گيري شد از آزمون توکي و بررسيها مشخص گرديد بين طول تخم با نوع غذاي مصرفي در سطح 5 درصد اختلاف معني دار وجود دارد .(P<0.05 ) نتايج حاصل نشان داد كه بيشترين افزايش طولي لوريکاي گردان تن (219.2±5.84) و طول تخم(117.9±2.1) ميكرون مربوط به تغذيه روتيفر از گونه جلبكS.obliquus  و کمترين رشد طولي لوريكاي و (189.6±1.17) طول تخم (111.2±1.17) ميكرون مربوط به تغذيه روتيفر از مخمر مي باشد. همچنين در اين بررسي مساحت لوريکا و حجم تخم آن نيز جهت ارتباط نوع غذا با اندازه گردان تن و ارتباط اندازه گردان تن با اندازه تخم بررسي شد.

 نسخه قابل چاپ

کمپيلوباکتر ژوژني يکي از اصلي ترين عوامل گاستروانتريت در انسان مي باشد. گوشت طيور يکي از اصلي ترين منابع آلودگي به باکتري محسوب مي شود. به منظور بررسي آلودگي گله هاي گوشتي کرمان به کمپيلوباکتر ژوژني از محتويات سکومي 90 مرغ از 9 گله گوشتي (هر گله 10 نمونه) درکشتارگاه سواپهايي تهيه و در محيط ترانسپورت به آزمايشگاه ارسال شدند. سپس نمونه ها در محيط غني کننده، دماي 42 درجه سانتي گراد، تحت شرايط ميکروائروفيليک انکوبه شدند. پس از سپري شدن مدت انکوباسيون به محيط آگار انتخابي کمپيلوباکتر انتقال و با شرايط فوق الذکر کشت گرديد. کلونيهاي مشکوک به کمپيلوباکترساب کالچرو وضعيت آنها از نظر رنگ آميزي گرم، تست اکسيداز و کاتالاز مورد بررسي قرار گرفت. نمونه هاي مثبت کمپيلوباکتر با تست PCR جهت تاييد کمپيلوباکتر ژوژني مورد بررسي قرار گرفتند. از ميان نمونه هاي به دست آمده از 9 گله فقط نمونه هاي يک گله (3 نمونه از 10 نمونه مربوط به يک گله) از نظر وجودکمپيلوباکتر ژوژني با روش کشت و سپس با روش PCR مثبت گرديد.

 نسخه قابل چاپ

دما يکي از عوامل محيطي تاثيرگذار بر مراحل مختلف تشکيل ميوه و دانه مي باشد. دراين مطالعه اثر تنش گرما بر مراحل جوانه زني دانه گرده و رشد لوله گرده گياه فلفل Capsicum annuum L.var. Malali در شرايط درون شيشه اي مورد بررسي قرارگرفت. گياهان پس از ورود به فاز زايشي به دو گروه تقسيم شدند. گروه شاهد در تيمار دمايي 25±3 درجه سانتي گراد در روز و 18±3 درجه سانتي گراد در شب و گروه تيمار در دماي 38±3 درجه سانتي گراد در روز و 28±3 درجه سانتي گراد در شب قرار گرفتند. دانه گرده حاصل از گلهاي شاهد و گلهاي تحت تنش گرما در محيط کشت كه حاوي 10 ساکارز درصد، 0.1 ميلي مول اسيد بوريک، 1 ميلي مول کلريد کلسيم و 1 درصد آگار بود کشت داده شد و در تيمارهاي دمايي از 0 تا 40 درجه سانتي گراد با فاصله هاي دمايي 5 درجه سانتي گراد قرار گرفتند و درصد جوانه زني وميزان رشد لوله هاي گرده طي ساعات اول، دوم و سوم بعد از کشت محاسبه شد. درصد جوانه زني دانه گرده جمع آوري شده ازگلهاي شاهد درتيمار دماي 25-20 درجه سانتي گراد 80 درصد بود كه به كمتر از 5 درصد در تيمارهاي دمايي بالاتر از 35 و كمتر از 5 درجه سانتي گراد رسيد .جوانه زني دانه گرده گلهاي تحت تيمار گرما در دماي 25-20 از حدود 15 درصد به كمتر از 5 درصد در تيمارهاي دمايي بالاتر از 30 و كمتر از 10 درجه سانتي گراد رسيد. رشد لوله گرده گلهاي شاهد از 0.5 ميلي متر در دماي 25-20 درجه سانتي گراد به كمتر از 0.005 ميلي متر در تيمارهاي دمايي بالاتر از 35 و كمتر از 10 درجه سانتي گراد رسيد. رشد لوله گرده گلهاي تحت تيمار گرما نيز از 0.07 ميلي متر در دماي 25-20 درجه سانتي گراد به حدود صفر در تيمارهاي دمايي بالاتر از 35 و كمتر از 10 درجه سانتي گراد رسيد. بررسي برشهاي ميکروتومي بساک گلهاي تحت تنش و شاهد نيز نشان دهنده افزايش چشمگير تعداد دانه هاي گرده غير عادي و توخالي مي باشد. نتايج حاصل از اين بررسي حاکي از حساسيت بالاي اندام زايشي نر گياه فلفل نسبت به تنش گرما مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي اثر دماهاي مختلف منطقه ريشه بر رشد و تثبيت نيتروژن ارقام مختلف خلر تلقيح شده با دو سويه زنجان و تهران، آزمايشي در شرايط كنترل شده در دماي ثابت هوا 25 درجه سانتي گراد انجام شد. در اين آزمايش سه رقم خلر شامل ارقام اردبيل، زنجان و شهر كرد در چهار دماي منطقه ريشه شامل 5 ،10، 15 و 25 درجه سانتي گراد و با دو سويه به صورت فاكتوريل در قالب بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج آزمايش نشان داد كه اكوتيپهاي خلر از نظر گره زايي و تثبيت نيتروژن، رشد و وزن خشك اختلاف معني داري داشتند. با افزايش دماي منطقه ريشه، گره زايي و تثبيت نيتروژن ارقام خلر مورد مطالعه افزايش يافت. همچنين سويه تاثير معني داري بر صفات اندازه گيري شده داشت به طوري که تلقيح گياهان با سويه تهران ارتفاع بوته، تعداد و سطح برگ و غلظت نيتروژن را نسبت به سويه زنجان افزايش داد. گياهان تلقيح شده با سويه زنجان و تهران به ترتيب در دماهاي 15 و 25 درجه سانتي گراد بيشترين تعداد گره، غلظت نيتروژن و تثبيت نيتروژن گياه را توليد نمودند.

 نسخه قابل چاپ

تب هموراژيك كريمه – كنگو يك بيماري عفوني كشنده محسوب مي شود كه توسط ويروسهاي خانواده بونياويريده كه عموما توسط كنه ها انتقال مي يابد، ايجاد مي شود. اين بيماري در بخشهايي از آفريقا، آسيا، اروپاي مركزي و شرقي ديده شده است. در سالهاي اخير موارد انساني اين بيماري در ايران نيز مشاهده شده است. اما اطلاعات اندكي از تنوع ژنتيكي و نحوه شيوع آن در ايران مي باشد. در اين پروژه، ويروس عامل بيماري تب هموراژيك كريمه – كنگو (CCHF) از 5 بيمار ايراني كه در فاصله سالهاي 82-1381 به اين بيماري مبتلا شده بودند، جدا شده و مورد بررسي قرار گرفت. آناليز ژنتيكي انجام شده بر روي بخش S اين ويروس كه پروتئين نوكلئوكپسيد آن را كد مي كند، نشان مي دهد كه توالي نوكلئوتيدي جدا شده از بيماران مختلف شباهت زيادي به يكديگر دارند. بررسي شجره نامه نشان مي دهد كه قطعه S ويروس به دست آمده از بيماران ايراني با سويه اين ويروس از كشور پاكستان شباهت زيادي داشته (99.4 درصد) و احتمال دارد كه اين بيماري از كشور پاكستان به ايران منتقل شده باشد. البته با گسترش اين بيماري در منطقه و كشورهاي همسايه از جمله تركيه، عراق، پاكستان، افغانستان و روسيه، احتمال ورود اين بيماري از ساير كشورها به ايران نيز زياد مي باشد، كه ورود اين ويروس مي تواند با جهشهاي جديد نيز همراه باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش تنوع گياهي رويشگاههاي Artemisia sieberi در ايران مورد مطالعه قرار گرفت. اين رويشگاهها در دشتهاي دامنه اي و آبرفتي فلات مرکزي ايران با سه اقليم نيمه خشک، خشک خفيف و فراخشک واقع هستند. دامنه ارتفاعي اين رويشگاهها 2350 - 830 متر بالاتر از سطح دريا، دامنه بارندگي سالانه 350.1 – 59.5 ميلي متر و دامنه دماي متوسط سالانه 20.8 – 12.5 درجه سانتي گراد است. نمونه هاي گياهي از 34 رويشگاه A. sieberi واقع در 10 استان کشور در طول سه فصل رويشي بين سالهاي 1385 - 1384 جمع آوري گرديدند. پس از انتقال نمونه ها به هرباريوم مرکزي ايران با استفاده از فلورهاي مختلف مورد شناسايي قرار گرفتند. سپس شکل زيستي گياهان جمع آوري شده بر اساس سيستم رونکيه تعيين گرديد. در مجموع 372 گونه گياهي در رويشگاههاي A. sieberi تشخيص داده شد. از اين تعداد دو گونه بازدانه، 318 گونه نهان دانه دو لپه اي و 52 گونه نهان دانه تک لپه اي است که به 42 تيره و 195 جنس تعلق دارند. بازدانگان يک تيره و يک جنس، دولپه ايها 34 تيره و 166 جنس و تک لپه ايها هفت تيره و 28 جنس را به خود اختصاص مي دهند. در ميان گياهان اين رويشگاهها، تيره هاي Asteraceae (18درصد)، 10.2) Chenopodiaceae درصد(، Fabaceae (8.9 درصد) و Poaceae ( 7.8درصد) به ترتيب بيشترين تعداد گونه ها را به خود اختصاص مي دهند. شکل زيستي گونه هاي گياهي رويشگاههاي A. sieberi نيز نشان مي دهد که در اين رويشگاهها تروفيتها با 40 درصد، فراوان ترين شکل زيستي مي باشند و پس از آنها همي کريپتوفيت ها با 28.8 درصد قرار دارند.

 نسخه قابل چاپ

در اين تحقيق دريک دوره دوازده ماهه ودر فواصل زماني منظم ازآب مناطق مختلف درياچه پريشان نمونه برداري شد و با روش Most Probable Number ميزان باکتريهاي مدفوعي Escherichia coli و Enterococcus faecalis تعيين گرديد. نتايج حاصله نشان داد که رابطه مستقيمي بين ميزان بارندگي و ميزان آلودگي ميکروبي آب درياچه وجود دارد. مقادير کليفرمهاي مدفوعي محاسبه شده در ماههاي فروردين، آبان، بهمن و اسفند بيش از100 CFU/100 ml  بود که بر اساس استانداردهاي سازمان بهداشت جهاني بالاتر از حد مجاز مي باشد. جهت تعيين منشا آلودگيهاي مدفوعي اعم از انساني يا حيواني، نسبت کليفرمهاي مدفوعي به استرپتوکوکهاي مدفوعي (Fecal Coliform/Fecal Streptococci ratio) در ماههاي مختلف سال محاسبه گرديد که در 50 درصد از موارد اين نسبت بيشتر از 4 بود ودر بقيه موارد نيز اين نسبت از 0.7 بيشتر بود لذا مي توان منشا اصلي آلودگي آب درياچه پريشان را ورود فاضلابهاي انساني حاصله از روستاهاي اطراف درياچه دانست و مواد دفعي حيوانات اهلي و وحشي احتمالا نقش کمتري در آلوده سازي آب اين درياچه داشته است.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش اثرات متيل جاسمونات و ساليسيليك اسيد به عنوان دو القا کننده (elicitor) بر فعاليت آنزيمهاي آنتي اكسيدان كاتالاز و آسكوربات پركسيداز در ريشه و اندام هوايي، و محتواي تركيبات فنوليك و فلاونوئيد كل، و همچنين فعاليت آنزيم فنيل آلانين آمونيا لياز در ريشه گياهچه هاي 65 روزه شيرين بيان مورد مطالعه قرار گرفته است. افزايش فعاليت آنزيمهاي كاتالاز و آسكوربات پراكسيداز در تيمار با متيل جاسمونات در اندام هوايي گياهچه ها، 24 ساعت پس از تيمار با غلظت 2 ميلي مولار و در ريشه ها در غلظت 1و 2 ميلي مولار در 48 ساعت پس از تيمار مشاهده گرديد. ميزان فعاليت آنزيمهاي كاتالاز و آسكوربات پراكسيداز در اندام هوايي و ريشه در تيمار با غلظتهاي 1 و 2 ميلي مولار ساليسيليك اسيد پس از 24 ساعت افزايش يافت. با گذشت 48 ساعت فعاليت كاتالاز در تمام غلظتهاي ساليسيليك اسيد و فعاليت آنزيم آسكوربات پراكسيداز در غلظتهاي 1 و 2 ميلي مولار ساليسيليك اسيد كاهش نشان داد. همچنين افزايش معني داري در تركيبات فنوليك كل و فلاونوئيدها بعد از 24 ساعت القا با متيل جاسمونات و ساليسيليك اسيد مشاهده گرديد. فعاليت آنزيم كليدي مسير فنيل پروپانوئيد، فنيل آلانين آمونيا لياز به طور موقتي 24 ساعت پس از القا (elicitation) با هر دو القا کننده ها افزايش نشان داد كه با افزايش معني دار مقدار تركيبات فنوليك كل و فلاونوئيد ها پس از 24 ساعت القا هماهنگ مي باشد.

 نسخه قابل چاپ