امام صادق عليه السّلام فرمود: آنچه از على عليه السّلام نقل شده، اخذ مىگردد و به آن عمل مىشود و آنچه از آن نهى كرده، منهى است، فضايلى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم داشت، او نيز دارد، و پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بر جميع خلايق، برترى دارد، كسى كه در چيزى بر على عليه السّلام عيب بگيرد، گويا بر خدا و رسولش صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم عيب گرفته، و كسى كه كوچك و بزرگى از او رد كند، در حد شرك به خدا است، امير المؤمنين عليه السّلام باب اللّهى بود كه فقط بايد از آن وارد شد و راه خدا اوست و كسى كه به غير آن تمسّك نمايد، هلاك شده است.
حكم ائمه عليهم السّلام پس از او نيز يكى پس از ديگرى، همين گونه است، خداوند آنها را اركان زمين و حجت بالغه خود، بر كسانى كه روى زمين و زير زمين هستند، قرار داده، چنان كه امير المؤمنين عليه السّلام مىفرمود: من قسيم اللَّه بهشت و دوزخ و فاروق اكبرم، منم صاحب عصا و ميسم «سيخ داغ، شايد كنايه از نشان گذاشتن بر دشمنان اهل بيت عليهم السّلام در قيامت باشد» و فرشتگان و روح، آنچه براى محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مقرّر كردهاند، براى من نيز مقرّر كردهاند، و بارى را چون بار محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كه بار خداى سبحان است، حمل كردم و محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را مىخوانند و پاسخ مىدهد و از او مىپرسند و جواب مىدهد، من هم خوانده مىشوم و پاسخ مىدهم و از من سخن مىخواهند، و من سخن مىگويم و به من خصالى داده شده كه پيش از من به ديگرى داده نشده، مرگها و بلاها و قضايا و انساب و فصل الخطاب را دانستهام، و به اذن خداى در ملكوت نظر كردم، آنچه پيش از من گذشته، و آنچه مىآيد، مىدانم و به ولايت من خدا دين اين امت را كامل كرد.
منبع: ارشاد القلوب
