بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

کانسارهاي سرب و روي گونه دره مي سي سي پي شمال سمنان را مي توان به دو مجموعه «ارم» در شمال غرب شهميرزاد و «شهميرزاد» در جنوب و شرق شهميرزاد تفکيک کرد. سنگ ميزبان اين کانسارها از واحدهاي کربناتي کرتاسه است و گسلش در کنترل کانه زايي درونزاد در هر دو نقش اساسي دارد. شواهد سني، کاني شناسي و ساختاري بيانگر خاستگاه مشترک هر دو مجموعه کانه سازي است ولي با اين حال تفاوت هاي زيادي در بستر کربناتي اين دو مجموعه کانه زايي ديده مي شود. بررسي هاي سنگ شناختي نشان مي دهد که سنگ ميزبان کانسارهاي ارم در رخساره هاي عميق دريايي ته نشين شده که نفوذپذيري بسيار کمي دارند و دولوميتي شدن در اين دنباله ديده نمي شود. در حالي که سنگ ميزبان کانسارهاي شهميرزاد رخساره هاي کم عمق را که نفوذپذيري بالايي دارند نشان مي دهند و دولوميتي شدن گسترده اي در اين دنباله صورت گرفته است. نبود رخساره هاي نفوذپذير و دولوميت در بستر کربناتي کانسار هاي شمال غرب شهميرزاد از چرخش و حرکت شاره هاي کانه زاي درون ميزبان کربناتي جلوگيري کرده است که اين مساله با مقادير پايين سرب (کمتر از 5ppm) و روي (کمتر از 20ppm) در سنگ ميزبان همخواني دارد. احتمالا اين نفوذناپذيري از ايجاد فرآيند برونزادي در مجموعه کانسار هاي شمال غرب شهميرزاد نيز جلوگيري کرده است. تعيين ترکيب ايزوتوپي کربن و اکسيژن بستر کربناتي نيز تا حدودي نقش کاني سازي درونزاد در ايجاد تغييرات ژئوشيميايي و عدم تاثير شاره هاي دياژنتيکي بر سنگ ميزبان را نشان مي دهد. وجود رخساره هاي کم عمق، نفوذپذيري و نيز دولوميتي شدن سنگ ميزبان کانسارهاي جنوب و شرق شهميرزاد سبب شد تا شاره ها امکان حرکت و چرخش درون بستر کربناتي را داشته باشند را پيدا کنند و اين چرخش عاملي براي افزايش سرب (با ميانگين 132ppm) و روي (با ميانگين 95ppm) در بستر کربناتي و نيز شکل گيري گستره کانه هاي برونزاد در اين ناحيه شده است. اين کار پژوهشي نشان مي دهد که کاني سازي درونزاد سرب و روي در مجموعه ارم در اثر فرآيندهاي ديرزاد و بدون تاثير از بستر کربناتي شکل گرفته و کنترل کننده هاي ساختاري نقش بنيادي در تمرکز کاني سازي داشته است.

 نسخه قابل چاپ

در اين کار پژوهشي توالي مجموعه هاي کاني شناختي در سنگ هاي متاپليتي هاله دگرگوني گرانيت مشهد مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس مقايسه اين مجموعه هاي کاني شناختي با توالي مجموعه هاي کاني شناختي هاله هاي دگرگوني جهان، هاله دگرگوني گرانيت مشهد از نوع 2b است. بنابراين فشار بين 3.5 تا 4.5 کيلوبار و بيشينه دماي حدود 600 درجه سانتي گراد براي اين هاله برآورد مي شود.

 نسخه قابل چاپ

باتوليت گرانيتوئيدي نوع S شيرکوه يزد از سه واحد اصلي گرانوديوريت، مونزوگرانيت و لوکوگرانيت تشکيل شده است. جدايش کاني هاي رستيتي از مذاب ابتدايي که با تبلور جدايشي ادامه يافته است از مهم ترين عوامل تنوع ترکيبي مشاهده شده در باتوليت محسوب مي شود. انبوهه هايي از بيوتيت هاي کوچک با محتواي X_mg بالاتر، در مقايسه با بيوتيت هاي ورقه اي ميزبان، برونبوم هاي سورميکاسه؛ مجموعه کانيايي بيوتيت ± سيليمانيت؛ کرديريت با محتواي بسيار پايين (<0.5wt%) Na₂O و مراکز يکنواخت و کلسيک پلاژيوکلاز از مهم ترين رستيت هاي شناخته شده در بخش هاي مافيک تر گرانيت شيرکوهند. به علاوه زيرکن، آپاتيت و مونازيت نيز که به صورت ادخال در بيوتيت يافت شده اند، مي توانند به عنوان رستيت در نظر گرفته شوند. شواهد ژئوشيميايي نيز همانند بررسي هاي سنگ شناختي حضور اين کاني هاي رستيتي را تاييد مي کند. بر اساس اين شواهد به نظر مي رسد گرانيت شيرکوه از آناتکسي پوسته بالايي و اصولا از طريق واکنش هاي شکست بيوتيت تشکيل شده است.

 نسخه قابل چاپ

گنبدهاي نمکي کاج - رستم آباد، دشتک و دو آب در نزديکي روستاي اردل و دهکده فارسون قرار دارد. اين منطقه در تقسيم بندي زمين شناسي ايران در بلندي هاي زاگرس بلند (استان چهار محال و بختياري) قرار دارد. منطقه مورد بررسي از مجموعه هاي آذرين - تبخيري با ترکيب بازالت، آندزيت بازالتي، تراکيت، قطعات پيروکلاستيک، سنگ هاي تبخيري و واحدهاي ته نشستي به سن کامبرين زيرين تشکيل شده است. سنگ هاي آذرين به صورت آتشفشاني و نيمه عميق با ترکيب کاني - شناسي پيچيده رخنمون دارند. بر پايه بررسي هاي کاني شناسي و سنگ شناختي سنگ هاي آذرين گنبدهاي نمکي زاگرس بلند ترکيب کاني شناسي پيچيده اي دارند. کاني هاي تشکيل دهنده اين سنگ ها به ترتيب در سه مرحله زير تشکيل شده اند: 1- مرحله ماگمايي (پلاژيوکلاز، کلينوپيرکسن، آپاتيت و کرسوتيت)، 2- مرحله تاخيري (اکتينوليت، بيوتيت، کوارتز، آلبيت، کلسيت و اسفن) و 3- مرحله کاني زايي رگچه اي (اکتينوليت، کوارتز، آلبيت، کلسيت و گارنت). آمفيبول در سنگ هاي يادشده با ويژگي هاي CaA<0.5, (Na+K)A<0.5, CaB>1.5, Si=7.87-7.93، از نوع اکتينوليت است. كاني يادشده در گستره دمايي (320°C-???°C) و در فشار كل 2 كيلو بار پايدار است. بررسي هاي شاره هاي درگير بر روي رگچه هاي کوارتز گرمابي گنبدهاي نمکي حاکي از شوري بالاي شاره هاست. بلورهاي کوارتز داراي نفوذي هاي از سوزني هاي اکتينوليت است، و نفوذي هاي شاره آن داراي سه فاز جامد (هاليت)، آبگون و گازند. بر پايه بررسي هاي ريز دماسنجي انجام شده، اين کاني در گستره دمايي 330°-310°C و در شوري %42.93 تشکيل شده است. کلريت هاي مورد بررسي از نوع پيکنوکلريت، اپيدوت ها از نوع پيستازيت، گارنت ها داراي ترکيب گروسولار - آندراديت و ترکيب غالب پلاژيوکلازها از نوع آلبيت است. بر پايه دماسنجي هاي انجام شده بر روي کاني هاي دگرنهاد، اين کاني ها در گستره دمايي 300°C -???°C پايدارند.

 نسخه قابل چاپ

توده گرانوديوريتي آستانه واقع در جنوب غرب اراک حاوي برونبوم هاي ريزدانه كروي و به ندرت بيضوي با تركيب گابرو، ديوريت و ديوريت كوارتزدار است. قطر اين برونبوم ها از حدود چند ميلي متر تا 40 سانتي متر در تغيير است. اندازه كاني هاي تشكيل دهنده برونبوم ها در بخش خارجي، ريزتر از مركز آن هاست. ريز دانه بودن برونبوم ها حاکي از سرد شدن سريع آبگون سازنده آن هنگام ورود به درون ماگماي گرانيتوئيدي ميزبان است. حضور برونبوم هاي ريز دانه مافيک همراه با شواهدي از وجود بافت هاي ناتعادلي مانند فلدسپار با بافت هاي پوئي كيليتيك، كوارتزهاي مدور و چشمي شکل كه با كاني هاي كوچك با دماي بالاتر مانند پلاژيوكلاز، بيوتيت و آمفيبول به صورت منطقه اي در بر گرفته شده اند، حضور انبوهه هاي مافيك، آپاتيت هاي سوزني، تيغه هاي پلاژيوكلاز كوچك درون پلاژيوكلازهاي بزرگتر، همگي آميختگي ماگمايي را تاييد مي كنند. بر اساس نتايج آناليز ريزپردازشي، ترکيب پلاژيوکلاز در گرانوديوريت ها از اليگوکلاز تا آندزين و در برونبوم ها از آندزين تا لابرادوريت متغير است و غالبا منطقه بندي عادي نشان مي دهند كه حاکي از آميختگي ماگمايي است. برونبوم ها و سنگ هاي ميزبانشان از نظر ژئوشيميايي با يكديگر تفاوت هاي قابل توجهي نشان نمي دهند فقط اين که برونبوم ها نسبت به گرانوديوريت ها از Cr, Ni, Co و به ميزان کمتر از عناصر HREE غني شده اند. با توجه به الگوي مسطح HREE در برونبوم و سنگ ميزبان به نظر مي رسد که هر دو از پوسته زيرين ريشه مي گيرند ولي غني شدگي بيشتر برونبوم ها از HREE عمق بيشتري را براي برونبوم ها تداعي مي کند. برونبوم ها گلبول هايي [گويچه هايي] از ماگماي مافيک هستند که با ماگماي فلسيک آميختگي جزيي داشته اند.

 نسخه قابل چاپ

نانو بلور هاي CdS:Mn طي فرايندهاي رشد و جوانه زني در محلول کلوئيدي ساخته شدند. اندازه اپتيکي نانوذرات تهيه شده در گستره 3.96nm تا 4.9nm قرار دارند. خواص ساختاري نانو ذرات با استفاده از آناليز پراش پرتو ايکس مورد بررسي قرار گرفت. گذار فاز بين ساختار شش گوشي و مکعبي به صورت تابعي از دماي ستنز رخ داد. سازوکار گذار فاز بلوري در اثر فرآيند بازپخت دو ساعته و دو مرحله اي نيز مشاهده شد.

 نسخه قابل چاپ

معادن کارمزد در استان مازندران (ايران) به عنوان يکي از بزرگترين و قديمي ترين مناطق توليدکننده زغال سنگ در حوزه زغالي البرز مرکزي مطرح است. در تابستان 84 به منظور بررسي ويژگي هاي ژئوشيميايي و کاني شناسي زغال سنگ هاي حوزه زغالي کارمزد، از زغال سنگ، سنگ ميزبان و باطله هاي زغالي، نمونه بردارهايي انجام گرفت. از نظر زمين شناسي تمام لايه هاي قابل کار زغال سنگ در سري مياني کارمزد با سن لياس قرار دارند که شامل تناوبي از ماسه سنگ هاي درشت دانه، کنگلومراي ريز دانه، ماسه سنگ هاي ريز دانه خاکستري، همراه با لايه هاي شيل و آرژيليت است. اين زغال سنگ ها در گروه کم گوگرد و کم خاکستر رده بندي مي شوند. بر اساس نتايج کاني شناسي و ژئوشيمي جز اکسيد فسفر P₂O₅ اکسيدهاي ديگر به کاني هاي موجود در زغال سنگ وابسته اند. نتايج ماتريس همبستگي، آناليز خوشه اي و آناليز مولفه اصلي نشان مي دهد، بين درصد اکسيدهاي Fe₂O₃-SO₃ و CaO-MgO-MnO رابطه معنادار و مثبتي وجود دارد و در دو گروه مجزا قرار مي گيرند. اين اکسيدها به ترتيب با کاني هاي پيريت با خاستگاه سين ژنتيک و کاني هاي کلسيت و دولوميت با خاستگاه اپي ژنتيک است. ارتباط مثبت بين درصد اکسيدهاي SiO₂, Al₂O₃, Na₂O + K₂O و TiO₂ به مراتب ضعيف تر از گروه هاي ديگر است مي باشد؛ که به دليل حضور کاني هاي رسي، کوارتز و آناتاز با خاستگاه آواري است. بر اساس نتايج به دست آمده مقدار عناصر جزيي و نادر جز Cl به اجزاي معدني در زغال سنگ وابستگي دارند؛ به طوري که خاستگاه فلزات سنگين، عناصر Rb-V و عناصر Sr, Ba, Nb, Ce, Zr, Mo, W, Th, U, Y به ترتيب به کاني هاي سولفيدي، کاني هاي رسي و سنگ مادر وابسته اند. در زغال سنگ هاي کارمزد تمرکز TiO2 و اغلب عناصر جزيي و نادر بيشتر از زغال سنگ هاي جهان است.

 نسخه قابل چاپ

منطقه مطالعه در شمال شرق ايران و در جنوب مشهد واقع شده است. اقيانوس پالئوتتيس در اردويسين شروع به باز شدن نمود و فرورانش صفحه اقيانوسي به زير صفحه توران از اواخر دونين آغاز گرديد. راندگي صفحه توران روي صفحه ايران در آواخر کارنين (225Ma) شروع شد و در اين مقطع زماني هيچگونه صفحه اقيانوس پالئوتتيس باقي نمانده بود. دو مرحله دگرگوني ناحيه شناسايي شدند: اولين با گوهزايي هرسينين (اواخر پالئوزوئيک) و دومين با گوهزايي سيميرين (ژوراسيک) مرتبط است. مونزوگرانيت در بقاياي پوسته اقيانوس پالئوتتيس نفوذ نموده است (متاافيوليت و متافليش). مونزوگرانيت به لحاظ شيميايي گرانيت نوع S و فوق آلومينيوم متوسط است. عدد پذيرفتاري مغناطيسي مونزوگرانيت پايين است [5 to 11)´10^-5 SI] و لذا مربوط به سري ايلمينيت هستند. مونزوگرانيت داراي غني شدگي عناصر کمياب سبک و کاهيدگي عناصر کمياب سنگين هستند. تمامي نمونه ها داراي بي هنجاري منفي Eu هستند ((Eu/Eu*=0.62 to 0.88. ميزان کل عناصر کمياب بين 481-212ppm است. سن سنجي مونزوگرانيت به روش U-Pb در كاني زيرکون انجام و سن 201.3±3.6Ma تعيين شد (راتين، ترياس فوقاني). نسبت ايزوتوپ اوليه (⁸⁷Sr/^??Sr)i و (¹⁴³Na/^???Nd)i در مونزوگرانيت به ترتيب 0.706776 و 0.512219 اندازه گيري و محاسبه شد (با توجه به سن 201 ميليون سال). نسبت ايزوتوپ اوليه  (⁸⁷Sr/^??Sr)i و (¹⁴³Na/^???Nd)i اسليت به ترتيب 0.72061 و 0.511601 محاسبه شد (با توجه به سن 201 ميليون سال). ايزوتوپ اوليه ?Nd در مونزوگرانيت -3.13 و در اسليت -15.19 اندازه گيري شد. بر اساس داده هاي ايزوتوپي و عناصر کمياب ماگماي اوليه مونزوگرانيت از بخش تحتاني پوسته قاره اي يا از جبه منشا گرفته و در پوسته قاره اي ضمن بالا آمدن آلودگي صورت پذيرفته است.

 نسخه قابل چاپ

توده هاي آذرين نفوذي نطنز در شمال اصفهان و در امتداد کمربند ماگمايي اروميه - دختر رخنمون يافته اند. بر اساس بررسي هاي سنگ شناختي اين توده ها از گابرو، ديوريت، كوارتزديوريت، گرانوديوريت، کوارتز مونزونيت و مونزوگرانيت تشکيل يافته اند، و از نظر سري ماگمايي آهکي - قليايي و از گرانيتوئيدهاي نوع I هستند. داده هاي حاصل از آناليز ريزپردازشي حاکي از آن است که ترکيب اليوين موجود در گابروها در حد Fo_67-71 است و پيروکسن هاي منطقه از نوع آهن، منيزيم و کلسيم دار (فقير از Na) هستند. آمفيبول ها نيز از نوع کلسيک و بيشتر در رده مگنزيوهورنبلند قرار مي گيرند. پلاژيوکلازهاي منطقه در گستره اي از ترکيب An_11.43 تا An_92.37 قرار دارند. بيوتيت هاي تجزيه شده بيشتر در گستره بيوتيت هاي غني از منيزيم قرار مي گيرند. با استفاده از روش فشار سنجي Al در هورنبلند، فشاري که براي تشکيل توده هاي آذرين نفوذي منطقه برآورد مي شود در حدود 2 کيلوبار است. همچنين دماي بدست آمده براي تشکيل کاني هاي آمفيبول و پيروکسن، با استفاده از روش هاي مختلف، نسبتا پايين (در حدود 800°C، در ديوريت) است که احتمالا دماي مربوط به برقراري دوباره تعادل بين کاني ها در مراحل آخر ماگمايي و يا پس از ماگمايي است.

 نسخه قابل چاپ

در ايران، مهمترين کانه زايي قلع در توده گرانيتوئيدي شاهکوه (بلوک لوت، شرق ايران) و کانه زايي تنگستن در منطقه نظام - آباد (کمپلکس گرانيتوئيدي بروجرد، غرب ايران) و همراه با رگه هاي كوارتز - تورمالين صورت گرفته است. تورمالين هاي موجود در رگه هاي منطقه نظام آباد داراي تركيب دراويتي بوده و با توجه به ويژگي هايي مانند بالاتر بودن مقدار Mg نسبت به Fe‏، منطقه بندي کوچک مقياس، پايين بودن مقدار Fe/(Fe+Mg)، کاهش در موقعيت X، مقدار Al و F، تمايل به سمت بيروني بردارهاي تهي شدن از قليايي و پروتون زدايي و ناهمخواني بين Fe و Mg، در شرايط گرمابي تشكيل شده اند. قرارگيري ترکيب اين تورمالين ها در گستره متاپليت ها و متاپساميت ها نيز نشان مي دهد که شاره سازنده آن ها احتمالا متاثر از سنگ هاي ته نشستي دگرگون شده ميزبان است. رگه هاي کوارتز - تورمالين شاهكوه نيز درون توده اصلي و سنگ هاي ته نشستي سازند شمشک تزريق شده اند. تورمالين رگه هاي رخنمون يافته در سنگ هاي ته نشستي مانند تورمالين هاي منطقه نظام آباد داراي ويژگي هاي تورمالين هاي گرمابي هستند. تورمالين هاي موجود در رگه هاي کوارتز - تورمالين رخنمون يافته در توده گرانيتي نيز سرشتي گرمابي دارند، ولي از آنجاكه به وسيله يک گرماب با خاستگاه ماگمايي به وجود آمده اند، بيشتر از نوع شورل اند.

 نسخه قابل چاپ

منطقه مورد بررسي بخشي كوچكي از زون سنندج - سيرجان محسوب مي شود. دگرنهادي زير منطقه در مرز توده گرانيتوئيدي آستانه و تاثير آن بر سنگ هاي غني از آلومينيم باعث تورمالين زايي به صورت تورمالينيت هاي لايه اي در هورنفلس هاي پليتي شده است. علاوه بر آن شاره هاي مراحل انتهايي ماگما، تورمالين را به صورت گرهک روي سطح مونزوگرانيت ها متبلور ساخته است. نسبت Fe/(Fe+Mg) در تورمالين هاي نواري بين 0.4-0.76 و در گرهک ها 0.83-0.96 متغير است. ترکيب تورمالين ها از نوع شورليت - دراويت است. منطقه بندي شيميايي در اين کاني نشانگر شرايط عدم تعادل حين تبلور و سيستم باز است. عناصر کمياب در تورمالين هاي لايه اي به خاستگاه ته نشستي تورمالين اشاره دارد. مسطح بودن الگوي عناصر نادر خاکي در گرهک هاي تورمالين دار دلالت بر تحرک عناصر نادر خاکي سبک در نتيجه دگرساني دارد که اين باعث افزايش ناچيز HREE/LREE در اين تورمالين ها شده است.

 نسخه قابل چاپ

منطقه مورد بررسي در زون ايران مرکزي، کمربند مس دار اروميه - دختر (نوار دهج - ساردوئيه) و در 42 کيلومتري شمال شرق شهرستان شهر بابک، در استان کرمان قرار دارد. بر اساس بررسي هاي سنگ شناختي، اين سنگ هاي آتشفشاني از تراکي آندزيت، آندزيت بازالت، آندزيت تا داسيت تشکيل شده اند. از نظر کاني شناسي سنگ هاي يادشده شامل پلاژيوکلاز، آمفيبول، بيوتيت و کوارتزند و نيز کلريت، کلسيت، اپيدوت و سريسيت کاني هاي ثانويه را شامل مي شوند. بافت عمده در اين سنگ ها پورفيري است. از ديدگاه ويژگي هاي ژئوشيميايي، سنگ هاي منطقه جز سري آهکي - قليايي هستند .نسبت Zr/Y در اين سنگ ها بيشتر از 3 است که از اين لحاظ با سنگ هاي آتشفشاني حواشي قاره اي فعال مشابه اند. بهنجاري منفي عناصر Nb, P و Ti و مثبت عناصر Pb و K در نمودارهاي عنکبوتي نشان مي دهد که سنگ هاي آتشفشاني منطقه با سنگ هاي آتشفشاني تشکيل شده در مناطق فرورانش و نيز تاثير فرايند آلايش ماگمايي روي اين سنگ ها همخواني دارند. اين سنگ ها از عناصر LILE و LREE غني شدگي و از عناصر HFSE تهي شدگي نشان مي دهند، که اين ويژگي ها شاخصه سنگ هاي تشکيل شده در کمان هاي آتشفشاني مناطق فرورانش و حواشي قاره اي فعال اند.

 نسخه قابل چاپ

بلورهاي نانويي دي اکسيد تيتانيوم (TiO₂) در فاز روتايل با ابعاد 68nm به روش محلولي - ژله اي تهيه، و ساختار و اندازه بلورک ها به روش پراش XRD و SEM تعيين شدند. عوامل مختلف در پهن شدگي و جابه جايي مدهاي رامان در فاز روتايل و در دماهاي مختلف به ويژه در دماي بالا مورد بررسي قرار گرفت و تاثير اندازه ذره، تاثير نبود موازنه عنصري، فشار سطحي و جفت شدگي فونون - فونون ناهماهنگ علل پهن شدگي و جابه جايي مدهاي رامان شناخته شده و ميزان جفت شدگي فونون - فونون مورد بررسي قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

اين كار پژوهشي به بررسي اثرهاي زيست محيطي زهاب اسيدي معدن در باطله هاي كارخانه زغالشويي زير آب در استان مازندران مي پردازد. اين كارخانه به عنوان يكي از بزرگترين و قديمي ترين مناطق توليد كننده كنسانتره زغال در حوزه زغالي البرز مركزي مطرح است كه سالانه مقادير زيادي باطله توليد مي كند. نمونه برداري از زغالسنگ، باطله هاي زغالي، آب هاي زهكش شده از باطله ها، پساب كارخانه، كاني هاي ثانويه سطحي و آب رودخانه در تابستان 84 انجام شد. براساس نتايج بررسي هاي ژئوشيمي و كاني شناسي، كاهش شديد اكسيدهاي Fe₂O₃ و SO₃ و فلزات سنگين در انبارهاي باطله در مقايسه با زغالسنگ خوراك كارخانه بيانگر فرايندهاي اكسايش پيريت و تشكيل محيط هاي اسيدي است. واكنش اسيد با كاني هاي كلسيت و دولوميت منجر به كاهش شديد اكسيدهاي MgO، CaO و MnO در باطله ها و افزايش pH زهاب ها شده است. براساس نتايج هيدروژئوشيمي، آب هاي زهكشي و تراوش شده از انبارهاي باطله از نوع (Na-Ca-Mg-SO₄) است. در فصول خشك در اثر تبخير هيدروسولفات هاي محلول، كاني هاي ثانويه بلوديت به طور گسترده اي در سطح انبارهاي باطله تشكيل شده است. ورود اين زهاب ها به رودخانه سبب ته نشيني گئوتيت، هيدروكسيدهاي آمورف آهن و كلسيت مي شود. بر پايه مدل سازي هيدروژئوشيميايي معلوم شد كه گئوتيت و هيدروكسيدهاي آهن همراه با كاني هاي كربناته (كلسيت، دولوميت و آراگونيت) در حال تشكيل است. بنابر نمودارهاي گيبس، ليتولوژي پديده غالب و مهمترين عامل افزايش غلظت يوني در آب هاي تراوش شده از باطله ها و آب رودخانه است. ميزان SO₄, PO₄, Sr, Ca, Sb و Bi در آب هاي تراوش شده از باطله ها و پساب كارخانه زغالشويي بيشتر از حد استاندارد بوده كه مي تواند منجر به آلودگي آب هاي سطحي و زيرزميني منطقه شود. با توجه به تخليه باطله ها در حريم رودخانه براي جلوگيري از آلودگي، انتقال باطله ها به مكاني با سيستم زهكشي و تصفيه مناسب ضروري به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ

كوه آتشفشان تفتان در جنوب خاوري ايران، استان سيستان و بلوچستان، و به فاصله حدود يكصد كيلومتري جنوب و جنوب خاوري شهر زاهدان قرار دارد. از ديدگاه زمين شناسي اين آتشفشان در انتهاي زون ساختاري فليش نبهندان- خاش و شمال زون مكران واقع شده است. بررسي هاي صحرايي، سنگ شناختي، و ژئوشيميايي نشان مي دهد كه سنگ هاي اين آتشفشان اغلب داراي تركيب آندزيتي تا داسيتي اند. سنگ هاي اين آتشفشان تنوع كانيايي زيادي ندارد و معمولا از كاني هاي اصلي پلاژيوكلاز، كوارتز، بيوتيت، هورنبلند، و پيروكسن تشكيل شده اند. ريز پردازهاي انجام شده روي كاني هاي اين سنگ ها نشان مي دهد كه پلاژيوكلازها فراوان، اغلب داراي منطقه بندي وارون، نرمال و نوساني بوده و گستره تركيبي آن ها از آندزين تا لابرادوريت است. مقادير اكسيد سيليسيم آن ها معمولا از 5?.2 تا 60.2 درصد وزني متغير است. تغييرات تركيبي پلاژيوكلازها از مركز تا حاشيه كاملا مشهود و مطابق با شواهد ميكروسكوپي آن ها بوده كه احتمالا حاصل عواملي چون تغيير تركيب شيميايي ماگما توام با تغييرات فشار،‌ اختلاط ماگمايي و تغييرات فشار بخار آب در اين آتشفشان است. فرمول ساختاري آمفيبول ها، ميكاها و پيروكسن هاي موجود در سنگ ها اين آتشفشان نشان مي دهد كه تركيب آن ها غالبا بترتيب هورنبلند منيزيم دار، بيوتيت، هيپرستن و ديوپسيد است.

 نسخه قابل چاپ